Το «όνομα»

Τι θα γινόταν και πως θα αντιμετωπίζαμε το γεγονός να δηλώναμε μεν ότι λεγόμαστε «Ελληνική Δημοκρατία» και «Ελλάς», αλλά οι απέξω να μας επέστρεφαν τα γράμματα και τα σύμβολα ,επειδή θα μας θεωρούσαν «Γραικούς» και την χώρα μας «Γραικία», ακολουθώντας την τακτική του Καρλομάγνου που έκανε έξαλλους τους προγόνους μας;
Με τα Σκόπια, το πρόβλημα έχει διαμορφωθεί ως εξής: διάλεξαν να ονομάζονται με ένα όνομα που το έχουν στο Σύνταγμά τους, το οποίο θεωρούμε δικό μας.Και κάτι παραπάνω: όχι δικό τους.
Μερικοί διπλωμάτες προσπάθησαν να το λύσουν με εξεζητημένο ,αλλά λογικό τρόπο. Μας είπαν δηλαδή: άν λέγεται «Μακεντονιγια» ή «Νοβαματσεντόνια», που έχει μεν ελληνική ρίζα, αλλά αποτυπώνει και την ενδιάμεση πληθυσμιακή προσχωση που σήμερα ισχύει στην διπλανή χώρα, έχετε πρόβλημα; Δεν νομίζω ότι απαντήσαμε ποτέ.Φαίνεται πως και σε αυτό είχαμε πρόβλημα. Επειδή κάναμε επί δεκαπέντε χρόνια μιά ιστορική αναδρομή που απεδείκνυε ότι δεν ήταν επιφανειακό το ζήτημα, αλλα υπέκρυπτε μιά υπεξαίρεση της μακεδονικής ιστορικής παράδοσης.Ηταν δηλαδή ένα είδος απαλλοτρίωσης, γιά να μιλήσω με επίκαιρη ορολογία.
Αρα, καταλήγω, μας καίει και μας μπουρλοτιάζει το βάρος του ονόματος που φέρεται πίσω από τον όρο «Μακεδονία». Και υποθέτω ότι άν αυτή η ιστορική παράδοση δεν ετίθετο ποτέ σε αμφισβήτηση, τότε και η δική μας αντιμετώπιση θα ήταν ενδεχομένως διαφορετική.
Το ζήτημα της σύνθετης ονομασίας,αντιθέτως, που θεωρείται ευκαμπτος και λυτρωτικός συμβιβασμός, είναι η πύλη προς την πιό τραγική λύση. Μπετονοποιεί την διαμάχη περί την μακεδονική παράδοση και ανοίγει δρόμο γιά φασαρίες. Δοκιμάσατε να πείτε ποτέ «Βορειοκορεάτη» τον βορειοκορεάτη και «Νοτιοκορεάτη» τον νοτιοκορεάτη; Εμείς τους ονομάζουμε έτσι, αλλά αμφότεροι θεωρούν ότι οι «άλλοι» δεν είναι οι σωστοί φορείς του κορεατισμού.Γι΄αυτό και στα συνταγματικά τους ονόματα, Κορέα και μόνον Κορέα ομολογούν.Θυμίζω επίσης ότι οι ανάλογοι όροι «Εξωτερική Μαντζουρία», «Εξωτερική Μογγολία», «Υπεριορδανία» υποστηρίχτηκαν μόνον γιά να γίνει δεκτή μιά μορφή αλυτρωτισμού.
Επιστρέφω σε μία πρόταση που έκαμα δημόσια ήδη από τα πρώτα χρόνια της διαμάχης: ας ονομαστούν Μακεδόνες, αρκεί να δεχτούν ότι είμαστε εμείς οι κάτοχοι, οι ιδιοκτήτες, οι διαθέτες και οι διαχειριστές του όρου.Με κανόνες του κοπιράιτ και των royalties, παρακαλώ, κι όχι με εθνικούς και ιστορικούς,άρα πολιτικούς, όρους. Με απλά λογάκια, τα ανώτατα θεσμικά τους όργανα να ζητήσουν από τα αντίστοιχα δικά μας, την χρήση αυτών των όρων.Να πάρουν δηλαδή το όνομα, το σκέτο «Μακεδονία» με λίζινγκ.
Έτσι, δεν θα κινδυνεύουν τα δικά μας σύμβολα, τα δικά μας προϊόντα και τα δικά μας δικαιώματα(υλικά και άυλα)που περιέχουν τον όρο «μακεδονικά» να «επιστρέφονται».Αυτοί μπορούν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους να επιβιώσουν με δανεισμό ξένης κουλτούρας, οι κόντρες θα συνεχιστούν, όπως γίνεται σήμερα με ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, αλλά το σπουδαίο θα έχει επιτευχθεί: κανένας αλυτρωτισμός εκ μέρους τους, δεν πρόκειται να μπαίνει στο τραπέζι με αφορμή το όνομα. Το όνομα είναι δικό μας, και τους το παραχωρήσαμε. Τελεία και παύλα.
Είναι μιά πράξη διευθέτησης, μιά πράξη πνευματικών και λοιπών δικαιωμάτων. Οτιδήποτε άλλο, σύνθετη ονομασία ή άρνηση της αποδοχής του συνταγματικού τους ονόματος, θα παραμείνει εσαεί ακατανόητο στην διεθνή κοινότητα.Και μη ξεχνάτε ότι και με σύνθετη ονομασία, πάλι «Μακεδονία» θα την λέει ο πλανήτης...

του Πάνου Θεοδωρίδη