Ο καημός από τα χτυπήματα της ζωής

Γενέθλια

Στίχοι : Στέλιος Μπικάκης
Σύνθεση : Στέλιος Μπικάκης, Γιάννης Σεισάκης
Ερμηνευτής : Νότης Σφακιανάκης


Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ' έκανε η μάνα μου,
μια φθινοπωρινή βραδιά
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου.

Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίσανε
και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ' αγαθά
και συμφωνήσανε.

Ηταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε.
Κι απέναντι στην κούνια μου
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε.

Ηταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να 'θελα να πω
μα δε με νιώσανε.
Μια λυπημένη αναπνοή
Για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε.

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα!
Δε με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα!
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα!


Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στου άδικου κόσμου τη φωτιά
πρωτοπερπάτησα.
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή
όμως την πάτησα.

Μόνο το Αλφα και το Χι
στην σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα.
Γι' αυτό το ΑΧ και το γιατί
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
και ας σαραντάρησα.

Ετσι περνούσε ο καιρός
και 'γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα.
Έτυχε να 'μαι απ'αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα.

Στάζει το αίμα της ψυχής
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται;
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμμοραγεί
ποιος τη μοιράζεται;

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα!
Δε με ρωτήσανε ζωή μα σε συνήθισα!
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα.

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν έτσι ξεκίνησα
Άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρυσα!
Θεέ μου ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω!