Οι περισσότεροι νομίζουν πως είναι λέξη ιταλική, αλλά φυσικά πρόκειται για αντιδάνειο.
Στην αρχαιότητα μετά από την κηδεία κάποιου, μοίραζαν ψωμί και ένα είδος ζυμαρικού. Το ζυμαρικό αυτό το ονόμαζαν μακαρία προς τιμήν του μακαρίτη. Οι φίλοι της οικογένειας, συλλυπούνταν με την έκφραση: Μάκαριος και αιώνιος ή μακαρία κι αιωνία (η μνήμη)! Όπως λέμε σήμερα: «Θεός σχωρέστ’ τον». Εκείνο το λιτό ζυμαρικό λοιπόν, έγινε μετά από χρόνια μακαρόνια και πέρασε στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες (ιταλική αγγλική και γαλλική, macaroni, και στη γερμανική Makkaroni).
Επίσης, στον υπ’ αρ. 553 κώδικα της Εθνικής Βιβλιοθήκης (από τα μέσα του ΙΔ' αιώνα χρονολόγ. 1343) υπάρχει και η λέξη «μακαρώνεια» (από το μακαρία και αιωνία) , για κάποια ιδιαίτερα τροπάρια, που έψελναν στο Βυζάντιο, κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Συνεπώς τα μακαρώνεια ήταν και τροπάρια - μακαρισμοί, ψαλλόμενα κατά τα περίδειπνα, στα οποία προσφέρονταν ζυμαρικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου