Τραγούδια που λένε αλήθειες

Ντροπή σε όλους μας



Μoυ 'παv τov πόvo vα πετάξω και v' αράξω
μoυ 'παv τo γέλιο vα φιλήσω να ηρεμήσω
μoυ 'παv τηv πίκρα vα σκοτώσω για να γλιτώσω
τov εαυτό μου vα προδώσω.

Όμως δε μoυ είπαv oι αγύρτες
ούτε πoυ τo σκέφτηκαv oι αλήτες
τα ορφανά μέσ' στις πλατείες τι θα γίνουv
από την πείνα τα κορμάκια τoυς θα σβήνουν
Ντροπή σε όλους μας μα πιο πολύ σ' εκείvoυς.

Μoυ 'παv στο ψέμα vα βουλιάξω και vα ξεχάσω
ό,τι τριγύρω μoυ συμβαίνει με πεθαίνει
μoυ 'παv τo στόμα μoυ vα ράψω
vα μη φωνάξω και στα παλιά μου να τα γράψω.


Διεφθαρμένη συνουσία



Άνθρωποι και όντα υστερόβουλα όλα στο συμφέρον ...

Άνθρωποι και όντα υστερόβουλα
όλα στο συμφέρον τους υπόδουλα,
όλοι στηλιτεύουν και εκθειάζουνε
εύσημα στο τίποτα μοιράζουνε.

Ποιό κατεστημένο φέρνει όνειρα
πείτε μου εσείς μυαλά παμπόνηρα,
πάλι ένα ψεύτικο παράσημο
έκανε διάσημο τον άσημο

Σ' ένα χαζοκούτι τόσα χρόνια,
έχω κουραστεί να βλέπω ψώνια.

Πήραν οι ασήμαντοι αξία
τίποτα δεν έχει σημασία,
τώρα πλέον ζούμε στην ουσία
μια διεφθαρμένη συνουσία.

Όλα μες στο ήθος τους ανήθικα
όσα μου χαρίσανε τ' αρνήθηκα,
ψίχουλα αλήθειας μου πετάξανε
να 'ξερα σε ποιον Θεό με τάξανε.

Πόρνη το κορίτσι που αγάπησα
τ' όνειρο της μάνας μου δεν κράτησα,
άνανδρους και ψεύτες μου πλασάρουνε
όμως τα ... θα πάρουνε

Τώρα οι πιο μεγάλοι υποκριτές,
γίνανε προφήτες και κριτές.

Πήραν οι ασήμαντοι αξία
τίποτα δεν έχει σημασία,
τώρα πλέον ζούμε στην ουσία
μια διεφθαρμένη συνουσία.


Πατρίδα μου



Στίχοι: Μαυράκης Χρήστος, Γιώργος Λεκάκης
Μουσική: Μαυράκης Χρήστος
Το κείμενο έγραψε ο Θεόδωρος Δουλάμης

Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν, να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν. Κι όμως να κι ανδρειωμένοι τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά: "Μολών Λαβέ". Δεν είναι μύθος μη γελιέστε, στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν' ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και με μιας των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιάνα ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιάνα ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ' ένα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Που είστε παλικάρια;

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρατη
χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.

Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε.Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας νιώσουν.Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.Ποιους αναστήσαμε ξανά; Πού είστε παλικάρια;Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;

Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!