Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ Πάμε Ηawaii
Λοιπόν έλα στη μηχανή ανέβα
πάμε Χαβάη με μία ρόδα
Αν είσαι σπίτι τότε ετοιμάσου για Χαβάη
πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη κάτσουμε άλλο σπίτι
Αν είσαι σπίτι τότε ετοιμάσου για Χαβάη
πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι
Τρέξιμο λογαριασμοί και δουλειά
άγχος, ακρίβεια ,χρέη, δανεικά
πάντοτε συνωστισμός μεσ΄το τραμ
και πάντα εκεί το κινητό χτυπά
να μαγειρέψεις το πρωί
ν΄απλώσεις ότι έχει πλυθεί
να σιδερώσεις,να μαζέψεις,να σκουπίσεις πριν να΄ρθεί
μετά να πάμε στη λαϊκή κι έπειτα ΟΤΕ,νερό ,ΔΕΗ
για να πληρώσω ,give me a break
Αν είσαι σπίτι τότε ετοιμάσου για Χαβάη
πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη κάτσουμε άλλο σπίτι
Αν είσαι σπίτι τότε ετοιμάσου για Χαβάη
πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει
μόνο μη μείνουμε άλλο σπίτι
Θέλω βόλτες,ταξίδια,γλυκά,φαγητά
να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά
θέλω στην παραλία ν΄ανάψω φωτιά
κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθιά
θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα
με τον Enrique Iglesias να χορέψω la banda
ν΄αρπάξω το μικρόφωνο από μία μπάντα
και να φωνάξω Θεέ μου
Λοιπόν έλα στη μηχανή ανέβα
πάμε Χαβάη με μία ρόδα
Πήρα θαλάσσιο στρώμα δυο τρία μαγιό ακόμα
μπρατσάκια και πετσέτες μ΄ωραίο χρώμα
άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα
με 30 δείκτη προστασίας κρέμα για το σώμα
δε ξέρω ακριβώς τι άλλο θα πρέπει να πάρω
αφού έμεινα μ΄άδεια τσέπη
σταματώ και στη τράπεζα να δω αν έχει λεφτά
μα ξέχασα το pin
Θωμά είσαι σπίτι γιατί σε παίρνω και μιλάει
αν τελικά θα πάμε στη Χαβάη
τότε πάρε λεφτά απ΄το σπίτι
“να ξαπλωσουμε μπρουμυτα στην αμμουδια…”
αχ…
Χ.
Σάββατο 29 Μαρτίου 2008
Ιστορίες θερινής ώρας
Με γαλάζιο χρώμα οι χώρες και περιοχές που
ακολουθούν το σύστημα της θερινής ώρας,
με πορτοκαλί αυτές που το ακολουθούσαν
παλιότερα και κόκκινο αυτές που δεν το ακολούθησαν ποτέ.
Γιατί κάθε Μάρτιο γυρίζουμε τα ρολόγια μία ώρα μπροστά
«Στον επόμενο τόνο...» (της 3ης πρωινής ώρας την Κυριακή και για τους προσεχείς επτά μήνες ) «η ώρα θα είναι...» θερινή. Καλό θα ήταν να προχωρήσουμε τους λεπτοδείκτες των ρολογιών μας 60 λεπτά μπροστά εγκαίρως, διότι στη... συγκεκριμένη περίπτωση οι δικαιολογίες μάλλον δεν εξυπηρετούν ειδικά για τυχόν καθυστερήσεις σε ραντεβού! Οσο για τα 3.600 δευτερόλεπτα ξεκούρασης (... ή διασκέδασης) που θα χάσουμε, έχει ήδη κανονιστεί να τα... πάρουμε πίσω την Κυριακή 26 Οκτωβρίου, οπότε και θα «ξαναγυρίσουμε» στη χειμερινή ώρα.
Επ' ευκαιρία: Εχει απασχολήσει ποτέ κανέναν γιατί «σβήνεται» μια ώρα από το 24ωρό μας κάθε τελευταία Κυριακή του Μαρτίου ή γιατί κάθε κράτος στη Γη έχει τη δική του ώρα; Μια σχετική δημοσκόπηση που έγινε πριν από μερικά χρόνια στις ΗΠΑ έδειξε ότι μόνο ένα άτομο στις... 10.000 (!) γνώριζε τις απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά διευκρινίζοντας από την αρχή ότι το ημερολόγιο που ακολουθούμε δεν είναι και δεν μπορεί να είναι κάτι το απόλυτο ούτε βασίζεται σε κάποιον θείο νόμο. Αποτελεί απλώς ένα ανθρώπινο «κατασκεύασμα», ένα σύστημα μέτρησης του χρόνου που δημιουργήθηκε με βάση τα τακτικώς επαναλαμβανόμενα ουράνια φαινόμενα. Οσον αφορά όμως την εφαρμογή της «θερινής ώρας» κάθε άνοιξη «το θέμα δεν είναι επιστημονικό δεν βασίζεται δηλαδή σε κάποιες αστρονομικές παρατηρήσεις αλλά καθαρά πρακτικό και έχει να κάνει με την εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας» λέει στο «Βήμα» ο κ. Χ. Βάρβογλης, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και συνεχίζει: «Η εφαρμογή της θερινής ώρας ουσιαστικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εφεύρημα των κρατών για να ξεκινούν οι καθημερινές μας δραστηριότητες νωρίτερα και να εκμεταλλευόμαστε περισσότερες ώρες ηλιακού φωτός. Αντί λοιπόν να λέμε ότι το καλοκαίρι όλες οι δουλειές θα αρχίζουν μία ώρα νωρίτερα (για παράδειγμα στις 7 το πρωί) και να διαμαρτύρεται ο κόσμος, «βαφτίζουμε» το επτά... οκτώ και έτσι κανείς δεν αντιδρά. Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε η αλλαγή της ώρας να εφαρμόζεται ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες-μέλη από το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου ως και το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου ενώ ως το 1997 επιστρέφαμε στη χειμερινή ώρα στο τέλος Σεπτεμβρίου».
Η τοπική ώρα
Κανονικά αν ακολουθούσαμε με απόλυτη ακρίβεια κάθε «βήμα» του βασιλιά ήλιου, που είναι η κύρια πηγή ενέργειας και ρυθμίζει όλες τις δραστηριότητες πάνω στη Γη, κάθε τόπος θα έπρεπε να έχει τη δική του ώρα, έτσι ώστε όταν ο Ηλιος μεσουρανεί στον τόπο αυτόν τα ρολόγια να δείχνουν 12 το μεσημέρι. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι οι διάφοροι τόποι ακόμη και μέσα στην ίδια χώρα (π.χ. η Κέρκυρα και η Ρόδος) θα είχαν διαφορετική ώρα. Το γεγονός αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην αέναη περιστροφή του πλανήτη μας γύρω από τον άξονά του, που την αντιλαμβανόμαστε από την ημερήσια «διαδρομή» του πύρινου άστρου στον ουρανό μας. Ο καθημερινά επαναλαμβανόμενος κύκλος της Ανατολής-Δύσης - Ανατολής-Δύσης αποτελεί και την πρώτη και βασική μονάδα μέτρησης του χρόνου, την 24ωρη ημέρα.
«Επειδή όμως η Γη μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, ο Ηλιος κατά τη διάρκεια της ημέρας περνάει σε διαφορετικές χρονικές στιγμές πάνω από διαδοχικά γεωγραφικά μήκη και επομένως μεσουρανεί διαδοχικά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε κάθε τόπο» λέει στο «Βήμα» ο κ. Γ. Σειραδάκης, καθηγητής του τμήματος Φυσικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η επίσημη ώρα
Στην πραγματικότητα όμως η «τοπική ώρα» της Θεσσαλονίκης είναι διαφορετικός από εκείνον της Αθήνας, όπως και μεταξύ της Κέρκυρας και της Ρόδου. Φανταστείτε όμως τι μπέρδεμα θα προκαλούσε και πόσες δυσκολίες θα αντιμετωπίζαμε στις συναλλαγές μας και στις καθημερινές δραστηριότητες αν κάθε πόλη-σημείο στην Ελλάδα ακολουθούσε την τοπική του ώρα. Για να αντιμετωπιστεί και πρακτικά στις ενδείξεις των ρολογιών μας αυτό το πρόβλημα, αποφασίστηκε να χωριστεί η Γη σε 24 συνολικά ίσες ατράκτους (κάθε άτρακτος έχει πλάτος 15 μοίρες) και συμφωνήθηκε ότι όλοι οι τόποι-χώρες που ανήκουν στην ίδια άτρακτο να έχουν και την ίδια επίσημη ώρα που θα διαφέρει από την διπλανή της άτρακτο κατά μία ώρα. Οσο για τις περιπτώσεις εκείνες που μια χώρα εκτείνεται μέσα σε δύο ατράκτους, συνεχίζει ο κ. Σειραδάκης: «έχει ορισθεί επιπλέον κάθε κράτος να έχει την επίσημη ώρα της ατράκτου που βρίσκεται η πρωτεύουσά του. Αυτό ισχύει και για εμάς, δηλαδή όλη η χώρα ακολουθεί την ώρα της δεύτερης ατράκτου στην οποία βρίσκεται η Αθήνα. Η άτρακτος αυτή απέχει 30 μοίρες (δηλαδή δύο ώρες) από την άτρακτο που βρίσκεται το Γκρίνουιτς του Λονδίνου και μια ώρα από την άτρακτο της Κεντρικής Ευρώπης που ανήκουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες».
Η Κέρκυρα για παράδειγμα ανήκει στην πρώτη άτρακτο, η Ρόδος στο άκρο της δεύτερης ατράκτου και η Αθήνα βρίσκεται κάπου στη μέση. Αυτό σημαίνει ότι αν οι κάτοικοι των νησιών αυτών συντόνιζαν τα ρολόγια τους στην τοπική τους ώρα, όταν στην Αθήνα θα ήταν 12 ακριβώς το μεσημέρι, στην Κέρκυρα τα ρολόγια θα έδειχναν 12 και 16 πρώτα λεπτά ενώ στη Ρόδο 12.49 το μεσημέρι!
Οι ημερομηνίες που... τρέλαναν τους δείκτες
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τα οξυμένα ενεργειακά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα οδήγησαν την πολιτεία στη λήψη έκτακτων μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας. Στα πλαίσια αυτών των μέτρων που αποφασίστηκαν ήταν και η εφαρμογή της «θερινής» ώρας για τη χρονική περίοδο Μαρτίου-Σεπτεμβρίου (ενώ από το 1997 με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης η θερινή ώρα ισχύει ως και το τέλος Οκτωβρίου). Σύμφωνα με αυτή την ιδέα, κάθε άνοιξη προσθέτουμε μία πλασματική ώρα στην κανονική ώρα της κάθε ατράκτου, την οποία και αφαιρούμε και πάλι το φθινόπωρο. Ετσι «εκμεταλλευόμαστε» 60 επιπλέον λεπτά της ηλιακής ενέργειας καθημερινά και «εξοικονομούμε» θεωρητικά τουλάχιστον περίπου 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας κατά τη διάρκεια των επτά μηνών «θερινής ώρας». Η ιδέα αυτή στηρίχθηκε στην «εμπειρία» άλλων κρατών που αντιμετώπισαν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα πολλά χρόνια νωρίτερα από τη χώρα μας. Συγκεκριμένα:
Η εναλλαγή της ώρας από «χειμερινή» σε «θερινή» και αντίστροφα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ορισμένες χώρες κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες «προχώρησαν» τα ρολόγια τους κατά μία ώρα μπροστά καθ' όλη τη διάρκεια του έτους (από τις 9 Φεβρουαρίου του 1942 ως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1945), ενώ στη Βρετανία δύο ώρες μπροστά κατά τους θερινούς μήνες και μία ώρα τους χειμερινούς μήνες. Οι αλλαγές αυτές στους λεπτοδείκτες δεν ήταν ποτέ σταθερές ή συγκεκριμένες για κάθε χώρα, αλλά αναπροσαρμόζονταν ανάλογα για όσο καιρό υπήρχε πρόβλημα.
Η εφαρμογή της θερινής ώρας με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα μια ώρα μπροστά από τη χειμερινή καθιερώθηκε το 1966 στις ΗΠΑ. Ξεκίνησε να ισχύει σε λίγες πολιτείες αρχικά και από το 1986 κατοχυρώθηκε με νόμο σε ολόκληρη τη χώρα. Ακολούθησαν ανάλογες ρυθμίσεις και για τις χώρες της Ευρώπης.
Τέλος αξίζει να θυμίσουμε ότι στις αρχές του 1997, όταν αποφασίστηκε η «θερινή» να παραταθεί ως και το τέλος Οκτωβρίου, είχε ανακοινωθεί ότι υπήρχε πιθανότητα να καθιερωθεί στη χώρα μας η ώρα που αντιστοιχεί στην ωριαία άτρακτο της Κεντρικής Ευρώπης, για τη διευκόλυνση των συναλλαγών μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, καθώς με αυτή την αλλαγή στην Ελλάδα τον χειμώνα θα νύχτωνε στις 4.30 αντί για 5.30 με το σημερινό καθεστώς και το καλοκαίρι θα «σουρούπωνε» από τις 8.00 μ.μ. αντί για τις 9 μ.μ.
Από τις 03.00 στις 04.00
Μία ώρα μπροστά θα γυρίσουμε τους δείκτες των ρολογιών μας τα ξημερώματα της Κυριακής, καλωσορίζοντας και ουσιαστικά πλέον την άνοιξη. Ετσι στις 03.00 οι δείκτες των ρολογιών θα πρέπει να δείχνουν 04.00, σύμφωνα με τη σχετική κοινοτική οδηγία, ενώ θα επανέλθουμε στη χειμερινή ώρα στο τέλος του ερχόμενου Οκτωβρίου. Υπενθυμίζεται ότι ο βασικός λόγος για την αλλαγή της ώρας κάθε χρόνο είναι η εξοικονόμηση ενέργειας.
ΑΜΑΛΙΑ ΒΕΒΕΛΑΚΗ
ΒΗΜΑ
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Πράγματα που ίσως δεν γνώριζες
1. Οι πιο νέοι γονείς στον κόσμο ήταν 8 και 9 ετών στην Κίνα το 1910.
2. Κάθε βασιλιάς που κοσμεί τα τραπουλόχαρτα, είναι μεγάλος ιστορικός βασιλιάς:
ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΑ- Βασιλιάς Δαβίδ,
ΚΟΥΠΕΣ- Καρλομάγνος,
ΣΠΑΘΙΑ -Μέγας Αλέξανδρος
ΚΑΡΟ- Ιούλιος Καίσαρας
3. 111.111.111 x 111.111.111 = 12.345.678.987.654.321
4. Το άγαλμα ενός ανθρώπου πάνω σε άλογο όπου το άλογο έχει και τα δυο μπροστινά του πόδια στον αέρα ,σημαίνει πως αυτός πέθανε στη μάχη.
Εάν το άλογο έχει το ένα μπροστινό πόδι στον αέρα ,τότε ο άνθρωπος πέθανε από τραύματα που υπέστη στην μάχη.
Εάν το άλογο έχει και τα 4 πόδια στη γη , τότε το άτομο είχε φυσικό θάνατο.
5. 'I am .' : Είναι η πιο σύντομη ολοκληρωμένη πρόταση στην Αγγλική γλώσσα.
6. Ερώτηση : Τι συμβαίνει πιο συχνά τον Δεκέμβριο από τους άλλους μήνες ?
A πάντηση: Σ YΛΛΗΨΗ .
7. Ερώτηση: Αν συλλαβίσεις στα αγγλικά τους αριθμούς,πότε θα βρεις για πρώτη φορά το γράμμα " a" ?
A πάντηση: One thousand.
8. Ερώτηση: Tι κοινό έχουν , το αλεξίσφαιρο γιλέκο, ο υαλοκαθαριστήρας αυτοκινήτου , η έξοδος κινδύνου και οι εκτυπωτές laser ?
A πάντηση: Oλα έχουν επινοηθεί από γυναίκες.
9. Ερώτηση: Πιο είναι το μόνο φαγητό που δεν χαλάει? Aπάντηση: Το μέλι
10. Στα χρόνια του Shakespeare, τα στρώματα των κρεβατιών κατασκευάζονταν από σχοινιά . Όταν τραβούσαν τα σχοινιά ,έσφιγγε το στρώμα και έκανε το κρεβάτι σταθερό ,για ύπνο. Έτσι βγήκε η φράση ' goodnight, sleep tight'.
11. Στην Βαβυλώνα 4.000 χρόνια πίσω συνηθιζόταν για τον μήνα μετά τον γάμο ,ο πατέρας της νύφης να προσφέρει στον γαμπρό ένα <υδρομέλι> για να πίνει. Το υδρομέλι ήταν μπύρα με μέλι και επειδή το ημερολόγιο τότε βασιζόταν στην σελήνη ( moon), ο μήνας αυτός ονομάστηκε honeymoon.
12. Στην αρχαία Αγγλία κάποιος δεν μπορούσε να κάνει σεξ εκτός και αν είχε την συγκατάθεση του Βασιλιά (εξαιρούνταν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας).
Όποιοι ήθελαν να αποκτήσουν παιδί, έπαιρναν την συγκατάθεση του Βασιλιά και έτσι τους δινόταν μια μεταλλική πλάκα που κρεμούσαν στην πόρτα τους όταν έκαναν σεξ.
Η πλάκα έγραφε ότι διέπρατταν F .U. C.K . δηλαδή "Fornication Under Consent of the King " (συνουσία υπό την συγκατάθεση του Βασιλιά).
13. Στη Σκοτία , ένα νέο παιχνίδι επινοήθηκε. Ο τίτλος του ήταν << Gentlemen Only, Ladies Forbidden >> έτσι η λέξη GOLF εισήχθη στην Αγγλική γλώσσα.
__________________
animusbet
2. Κάθε βασιλιάς που κοσμεί τα τραπουλόχαρτα, είναι μεγάλος ιστορικός βασιλιάς:
ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΑ- Βασιλιάς Δαβίδ,
ΚΟΥΠΕΣ- Καρλομάγνος,
ΣΠΑΘΙΑ -Μέγας Αλέξανδρος
ΚΑΡΟ- Ιούλιος Καίσαρας
3. 111.111.111 x 111.111.111 = 12.345.678.987.654.321
4. Το άγαλμα ενός ανθρώπου πάνω σε άλογο όπου το άλογο έχει και τα δυο μπροστινά του πόδια στον αέρα ,σημαίνει πως αυτός πέθανε στη μάχη.
Εάν το άλογο έχει το ένα μπροστινό πόδι στον αέρα ,τότε ο άνθρωπος πέθανε από τραύματα που υπέστη στην μάχη.
Εάν το άλογο έχει και τα 4 πόδια στη γη , τότε το άτομο είχε φυσικό θάνατο.
5. 'I am .' : Είναι η πιο σύντομη ολοκληρωμένη πρόταση στην Αγγλική γλώσσα.
6. Ερώτηση : Τι συμβαίνει πιο συχνά τον Δεκέμβριο από τους άλλους μήνες ?
A πάντηση: Σ YΛΛΗΨΗ .
7. Ερώτηση: Αν συλλαβίσεις στα αγγλικά τους αριθμούς,πότε θα βρεις για πρώτη φορά το γράμμα " a" ?
A πάντηση: One thousand.
8. Ερώτηση: Tι κοινό έχουν , το αλεξίσφαιρο γιλέκο, ο υαλοκαθαριστήρας αυτοκινήτου , η έξοδος κινδύνου και οι εκτυπωτές laser ?
A πάντηση: Oλα έχουν επινοηθεί από γυναίκες.
9. Ερώτηση: Πιο είναι το μόνο φαγητό που δεν χαλάει? Aπάντηση: Το μέλι
10. Στα χρόνια του Shakespeare, τα στρώματα των κρεβατιών κατασκευάζονταν από σχοινιά . Όταν τραβούσαν τα σχοινιά ,έσφιγγε το στρώμα και έκανε το κρεβάτι σταθερό ,για ύπνο. Έτσι βγήκε η φράση ' goodnight, sleep tight'.
11. Στην Βαβυλώνα 4.000 χρόνια πίσω συνηθιζόταν για τον μήνα μετά τον γάμο ,ο πατέρας της νύφης να προσφέρει στον γαμπρό ένα <υδρομέλι> για να πίνει. Το υδρομέλι ήταν μπύρα με μέλι και επειδή το ημερολόγιο τότε βασιζόταν στην σελήνη ( moon), ο μήνας αυτός ονομάστηκε honeymoon.
12. Στην αρχαία Αγγλία κάποιος δεν μπορούσε να κάνει σεξ εκτός και αν είχε την συγκατάθεση του Βασιλιά (εξαιρούνταν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας).
Όποιοι ήθελαν να αποκτήσουν παιδί, έπαιρναν την συγκατάθεση του Βασιλιά και έτσι τους δινόταν μια μεταλλική πλάκα που κρεμούσαν στην πόρτα τους όταν έκαναν σεξ.
Η πλάκα έγραφε ότι διέπρατταν F .U. C.K . δηλαδή "Fornication Under Consent of the King " (συνουσία υπό την συγκατάθεση του Βασιλιά).
13. Στη Σκοτία , ένα νέο παιχνίδι επινοήθηκε. Ο τίτλος του ήταν << Gentlemen Only, Ladies Forbidden >> έτσι η λέξη GOLF εισήχθη στην Αγγλική γλώσσα.
__________________
animusbet
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΄21 ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
η εικόνα... του «άλλου»
του Χρήστου Κάτσικα
Το μάθημα της ιστορίας κατέχει προνομιακή θέση στη διαδικασία για τη συγκρότηση της ταυτότητας ενός λαού και εδώ «κατασκευάζονται» «εμείς» και οι «άλλοι», οι «εχθροί» και οι «φίλοι».
Στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, κυρίως, οι μαθητές από το Δημοτικό ακόμη, «διαβάζουν» το παρελθόν του τόπου τους, τις σχέσεις της χώρας τους με τις γειτονικές χώρες και διαμορφώνουν απόψεις, στάσεις και διαθέσεις.
Η οπτική παρουσίασης του παρελθόντος, ο τρόπος διαχείρισης των γεγονότων, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο, με οργανωμένο και μεθοδικό τρόπο, μπορεί να αναπτυχθούν εθνικιστικές αιχμές και να καλλιεργηθούν οι αντιθέσεις με τους γειτονικούς λαούς ή αντίθετα να προωθηθούν ιδέες συνεργασίας, φιλίας και ειρήνης.
• Ποια είναι η εικόνα που παρουσιάζουν για τους γειτονικούς μας Τούρκους τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας σε γεγονότα που επηρέασαν άμεσα την ιστορική πορεία των δύο λαών;
• Παράλληλα, πως παρουσιάζουν τα σχολικά βιβλία των γειτόνων μας την Ελληνική Επανάσταση του 1821;
• Με λίγα λόγια πως «διαβάζουν» το παρελθόν τα Ελληνόπουλα και τα Τουρκόπουλα μέσα από τα σχολικά τους βιβλία και πως αυτή η «ανάγνωση» εσωτερικεύεται στο παρόν;
Για μια πρώτη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα ζητήσαμε από μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων που διδάχθηκαν την περίοδο της τουρκικής κυριαρχίας στη βαλκανική και την Ελληνική επανάσταση (ΣΤ Δημοτικού, Γ Γυμνασίου) να μας απαντήσουν αν θεωρούν ότι η βία και η επιθετικότητα είναι φυσικό χαρακτηριστικό σε κάποιους λαούς και επίσης αν θεωρούν ότι με κάποιους λαούς δεν υπάρχουν προοπτικές φιλίας και συνεργασίας με τη χώρα μας.
Η ανάγνωση των πινάκων 1 και 2 φανερώνουν ότι στους Έλληνες μαθητές οι Τούρκοι έχουν εντυπωθεί στη συνείδησή τους ως «ο αιώνιος εχθρός» καθώς η βία και η επιθετικότητα παρουσιάζονται σχεδόν ως «εθνικό τους ελάττωμα» ...
Την αντίστοιχη εικόνα για τους Έλληνες έχουν οι Τούρκοι μαθητές.
Πίνακας 1. Θεωρείτε ότι η βία και η επιθετικότητα είναι φυσικό χαρακτηριστικό
σε κάποιους από τους παρακάτω λαούς;
ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ
Ιταλοί 85% 11% 4%
Άγγλοι 33% 42% 25%
Τούρκοι 7% 18% 75%
Ρώσοι 14% 66% 20%
Γερμανοί 23% 36% 41%
Βούλγαροι 39% 29% 32%
Αμερικανοί 13% 45% 42%
Πηγή : Έρευνα με ερωτηματολόγιο σε 450 μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων σχολείων της Αττικής
Πίνακας 2. Με ποιον από τους παρακάτω λαούς θεωρείτε ότι δεν υπάρχουν προοπτικές φιλίας και συνεργασίας με τη χώρα μας;
ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΣΟΣΤΟ (%)
Ιταλοί 2%
Αγγλοι 19%
Τούρκοι 81%
Ρώσοι 19%
Γερμανοί 17%
Βούλγαροι 18%
Αμερικανοί 30%
Πηγή : Έρευνα με ερωτηματολόγιο σε 450 μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων σχολείων της Αττικής
ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα σχολικά βιβλία ιστορίας των προηγούμενων δεκαετιών και των δύο χωρών θα διαπιστώσει εύκολα ότι έχουν ένα κοινό παρανομαστή: παρουσιάζουν με κάθε μορφής υποτιμητικά και προσβλητικά λόγια ο καθένας τον «ιστορικό τους εχθρό» που είναι «άγριος», «φανατισμένος», «αχάριστος», καλλιεργώντας φιλοπόλεμες διαθέσεις και εδραιώνοντας το μίσος και την εχθρική στάση.
Να πως αντιμετώπιζε την Ελληνική επανάσταση ένα Τουρκικό σχολικό βιβλίο ιστορίας στη δεκαετία του ΄70 : «Οι Έλληνες κρεμούν τους Τούρκους αιχμαλώτους στα δέντρα και κατόπιν βάζουν φωτιά κάτω από τα πόδια τους να σιγοψηθούν, αφού προηγουμένως χαράξουν με μαχαίρια σταυρούς στα στήθια τους. Τέλος, πριν ξεψυχήσουν τους κάνουν στόχους για σκοποβολή»
Την ίδια περίοδο στα δικά μας σχολικά βιβλία της Ιστορίας οι Τούρκοι παρουσιάζονται «νωθροί», «φανατισμένοι», «άξεστοι», «απολίτιστοι», «άγριοι». Από την ΣΤ΄ Δημοτικού το Ελληνόπουλο μάθαινε ότι «οργισμένος τότε ο Ομέρ Βρυώνης έδωσε διαταγή να τον σουβλίσουν ζωντανό. Ο Διάκος υπόφερε το φοβερό μαρτύριο χωρίς να δακρύσει, χωρίς να βγάλει στεναγμό πόνου»
ΣΗΜΕΡΑ
Στη Σύσταση για την εκπαίδευση (άρθρο 15) της UNESCO (1974) επισημαίνεται ότι τα σχολικά βιβλία της ιστορίας πρέπει να παρουσιάζουν σε βάθος τους παράγοντες και τις καταστάσεις που αποτελούν σημεία έντασης και προστριβής ανάμεσα στις χώρες. Έτσι «να αποκαλύπτονται τα πραγματικά συμφέροντα των λαών και εκείνα των ομάδων που μονοπωλούν την οικονομική και πολιτική εξουσία ασκούν την εκμετάλλευση και υποθάλπουν τον πόλεμο»
Είναι αλήθεια ότι σήμερα υπάρχει μια φραστική εξομάλυνση στα σημεία τριβής και αποφεύγονται συστηματικά φορτισμένοι όροι, όπως για παράδειγμα οι λεπτομερείς περιγραφές βίαιων πράξεων που αποτελούσαν κύριο χαρακτηριστικό στα παλιότερα σχολικά βιβλία ιστορίας.
Όμως, σε καμιά περίπτωση η διαπραγμάτευση των ιστορικών γεγονότων δεν είναι απαλλαγμένη από στερεότυπα και η περιφρονητική και εχθρική περιγραφή των Τούρκων στα Ελληνικά σχολικά βιβλία και των Ελλήνων στα Τουρκικά παραπέμπει άμεσα και σαφώς στην προσπάθεια δημιουργίας της εικόνας του «έθνους των κακών» ως αρνητική φωτογραφία του «έθνους των καλών».
Όταν τα σχολικά βιβλία ιστορίας και των δύο χωρών αναφέρονται στην περίοδο της τουρκικής κυριαρχίας στην Βαλκανική και στην Ελληνική επανάσταση, η περιγραφή των συγκρούσεων φαίνεται να εμπνέουν τους συγγραφείς περισσότερο από την ανάλυση των πραγματικών αιτιών. Κοντολογίς ο πόλεμος, οι σφαγές, η αδικία, οι βαρβαρότητες παρουσιάζονται σαν «εθνικό ελάττωμα» του «άλλου», εμποδίζοντας έτσι τις νέες γενιές να ξεχωρίσουν τα αίτια. Η βία της εξουσίας γίνεται φυσικό χαρακτηριστικό ενός έθνους.
Η ιστορία εκτοπισμένη στη λέξη «μνήμη», μια λέξη πασπαρτού, γίνεται το όργανο μιας «διαχείρισης» που εξαρτάται περισσότερο από τις σχέσεις των δύο χωρών στο παρόν .
Στα σημεία που αφορούν τις αναλύσεις για την φυσιογνωμία του ενός ή του άλλου λαού η εικόνα των άλλων αποδίδει αρνητικά χαρακτηριστικά σε εθνότητες. Ταυτίζει επιμέρους ομάδες με ολόκληρο λαό, ταυτίζει τους λαούς με τις εξουσίες ή κυβερνήσεις. Εμφανίζει τα έθνη σαν απόλυτα συνεκτικές ομάδες, χωρίς εσωτερικές διακρίσεις και διαφορές, χωρίς συγκρουόμενα συμφέροντα, με χαρακτηριστικά καλά ή κακά, στατικά και απαράλλαχτα σαν από τη φύση δοσμένα. Αυτό σημαίνει ότι η αυταρχική διακυβέρνηση, οι αυτοκρατορίες, η αποικιοκρατία, ο πόλεμος, ο επεκτατισμός, η βία «φυσικοποιούνται» και δεν εμφανίζονται στους μαθητές / τριες σαν κοινωνικό φαινόμενο, που έχει σχέση με την ιστορική περίοδο, το είδος διακυβέρνησης, την οργάνωση των κοινωνιών, τα καθεστώτα, τις πολιτικές ηγεσίες.
Ένα ολόκληρο ιδεολογικό πρετ - α - πορτέ» ξετυλίγεται στις σελίδες τους και η επιλεκτική μνήμη είναι πανταχού παρών. Σε άλλα υπερβάλλουν, σε άλλα τηρούν βαθιά σιωπή.
Έτσι για τα Τουρκικά σχολικά βιβλία ιστορίας η Ελληνική επανάσταση αντιμετωπίζεται σαν ένα δυσάρεστο γεγονός της Τουρκικής ιστορίας. Η ίδια η λύση του Ελληνικού ζητήματος και η δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους παρουσιάζεται αποκλειστικά και μόνο ως συνέπεια της ανάμειξης των ξένων δυνάμεων. Σύμφωνα με τα τουρκικά βιβλία ιστορίας, «οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα προνόμια, και σε σχέση με άλλους χριστιανικούς λαούς ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι». Υποβάλλεται η ιδέα ότι οι Έλληνες είναι αχάριστοι, αχόρταγοι, φιλοπόλεμοι και επεκτατιστές και ότι είναι φυσικό ή εθνικό τους χαρακτηριστικό το να έχουν συνέχεια «απλωμένο το χέρι».
ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Οι Έλληνες αποδυναμώνουν την εθνική τους συνείδηση όταν καταπολεμούν στα σχολικά βιβλία τον εθνοκεντρισμό, την περιφρονητική υποτιμητική και εχθρική περιγραφή, όταν δεν κάνουν το ίδιο και οι Τούρκοι;
Η πανεπιστημιακός Αννα Φραγκουδάκη σημειώνει ότι όχι μόνο δεν «αποδυναμώνουμε την εθνική μας συνείδηση όταν τα σχολικά βιβλία μαθαίνουν στα παιδιά ιστορία και όχι μυθολογία που αξιολογεί τα έθνη με βάση παραδοσιακά στερεότυπα, αλλά αντίθετα διαμορφώνουμε συνείδηση ανθεκτική και κριτική».
Η πολιτική μάθηση από μια διαστρεβλωτική εικόνα της ιστορίας είναι διπλή. Κατασκευάζει μια εικόνα των άλλων που αποκλείει τη δυνατότητα σύλληψης ή αποδοχής της ιδέας για κάθε είδους συμμαχία ή συνύπαρξη με τους «κακούς» των άλλων εθνών. Ακόμα περισσότερο αποκλείει τη δυνατότητα εντοπισμού συμμάχων ομάδων στο εσωτερικό των «κακών» εθνών, όπως π.χ. για να μείνουμε στους «κακούς» των βιβλίων, δημοκράτες, και φιλειρηνικούς Τούρκους που ονειρεύονται συμμαχία, συνεργασία και ειρήνη των βαλκανικών λαών, κ.ο.
Ως προς τον εθνικό εαυτό, αυτή η πολιτική μάθηση, που ταυτίζει τον ολοκληρωτισμό και τον πόλεμο με εθνικά ελαττώματα, εμποδίζει τις νέες γενιές ν΄ αναγνωρίσουν τα κοινωνικά και πολιτικά αίτια των πολέμων και των αυταρχικών εξουσιών. Έτσι, αφήνει απροστάτευτες τις νέες γενιές όχι μόνο από τους δικτάτορες και πολεμοκάπηλους των άλλων αλλά και τους δικούς τους. Η ταύτιση της βίας των εξουσιών με «φυσικά» χαρακτηριστικά των «κακών» εθνών ανοίγει το δρόμο προς τους πατριδοκάπηλους και πολεμοκάπηλους.
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ....ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Ξέρετε πότε είχαμε αλλεπάλληλες εκδόσεις σχολικών βιβλίων ιστορίας στη Βαλκανική; Από το 1990 και μετά. Σύμφωνα με την Πανεπιστημιακό Σοφία Βούρη, η εμφάνιση νέων σχολικών βιβλίων ιστορίας στα Βαλκάνια έγινε υπό την πίεση των πολιτικών ανακατατάξεων την περίοδο αυτή και πιστοποιούσε την προσπάθεια των μετασχηματιζόμενων χωρών της Ν.Α. Ευρώπης να επαναπροσδιορίσουν και να αναδιαπραγματευτούν τη συλλογική μνήμη των μελών τους και να συγκροτήσουν νέες ταυτότητες.
Στη χώρα μας η «παρουσίαση» του παρελθόντος μέσα στα σχολικά βιβλία ιστορίας είχε τις δικές της περιπέτειες. Ένα από τα μακροβιότερα σχολικά βιβλία ιστορίας, αυτό των Θεοδωρίδη - Λαζάρου (Ιστορία των Νέων Χρόνων) γράφεται το 1923, παραμορφώνεται το 1937 (δικτατορία Μεταξά), «καθαρίζεται» το 1972 (δικτατορία), μεταγλωττίζεται και επιβιώνει ως το 1982.
Το 1982 ένα χρόνο μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ έρχεται στα σχολεία νέο βιβλίο Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, το οποίο γράφτηκε από τον Βασίλη Κρεμμυδά. Κατά την πορεία όμως του βιβλίου από τον συγγραφέα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια στον Οργανισμό Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) προστίθεται από άγνωστο χέρι μια παράγραφος που κάνει λόγο για έναρξη της επανάστασης του 1821 στην Αγία Λαύρα, για λάβαρα της επανάστασης κ.λπ. γεγονός που καταγγέλλεται από τον ίδιο συγγραφέα του βιβλίου σαν παραχάραξη!
Μια άλλη διάσταση της ιδεολογικής χρήσης της ιστορίας στην εκπαίδευση δίνει ο Φανούρης Βώρος και αφορά στο προηγούμενο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού (Ελληνική Ιστορία των Νεοτέρων Χρόνων) που διδάσκονταν μέχρι το 1989. Το βιβλίο, λοιπόν, αυτό διαθέτει 150 σελίδες για την επανάσταση του ΄21, επτά σελίδες για την Ελλάδα από το 1832 - 1909, είκοσι σελίδες για την περίοδο 1909 έως σήμερα και μια υποσημείωση για το Γοργοπόταμο.
Όπως γράφει ο Serge Halim, μπορεί κανείς να φανταστεί πιο περίτρανη απόδειξη ότι η ιστορία ξεπηδάει από το παρόν, αφού άλλωστε η ίδια είναι που το τρέφει;
του Χρήστου Κάτσικα
Το μάθημα της ιστορίας κατέχει προνομιακή θέση στη διαδικασία για τη συγκρότηση της ταυτότητας ενός λαού και εδώ «κατασκευάζονται» «εμείς» και οι «άλλοι», οι «εχθροί» και οι «φίλοι».
Στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, κυρίως, οι μαθητές από το Δημοτικό ακόμη, «διαβάζουν» το παρελθόν του τόπου τους, τις σχέσεις της χώρας τους με τις γειτονικές χώρες και διαμορφώνουν απόψεις, στάσεις και διαθέσεις.
Η οπτική παρουσίασης του παρελθόντος, ο τρόπος διαχείρισης των γεγονότων, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο, με οργανωμένο και μεθοδικό τρόπο, μπορεί να αναπτυχθούν εθνικιστικές αιχμές και να καλλιεργηθούν οι αντιθέσεις με τους γειτονικούς λαούς ή αντίθετα να προωθηθούν ιδέες συνεργασίας, φιλίας και ειρήνης.
• Ποια είναι η εικόνα που παρουσιάζουν για τους γειτονικούς μας Τούρκους τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας σε γεγονότα που επηρέασαν άμεσα την ιστορική πορεία των δύο λαών;
• Παράλληλα, πως παρουσιάζουν τα σχολικά βιβλία των γειτόνων μας την Ελληνική Επανάσταση του 1821;
• Με λίγα λόγια πως «διαβάζουν» το παρελθόν τα Ελληνόπουλα και τα Τουρκόπουλα μέσα από τα σχολικά τους βιβλία και πως αυτή η «ανάγνωση» εσωτερικεύεται στο παρόν;
Για μια πρώτη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα ζητήσαμε από μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων που διδάχθηκαν την περίοδο της τουρκικής κυριαρχίας στη βαλκανική και την Ελληνική επανάσταση (ΣΤ Δημοτικού, Γ Γυμνασίου) να μας απαντήσουν αν θεωρούν ότι η βία και η επιθετικότητα είναι φυσικό χαρακτηριστικό σε κάποιους λαούς και επίσης αν θεωρούν ότι με κάποιους λαούς δεν υπάρχουν προοπτικές φιλίας και συνεργασίας με τη χώρα μας.
Η ανάγνωση των πινάκων 1 και 2 φανερώνουν ότι στους Έλληνες μαθητές οι Τούρκοι έχουν εντυπωθεί στη συνείδησή τους ως «ο αιώνιος εχθρός» καθώς η βία και η επιθετικότητα παρουσιάζονται σχεδόν ως «εθνικό τους ελάττωμα» ...
Την αντίστοιχη εικόνα για τους Έλληνες έχουν οι Τούρκοι μαθητές.
Πίνακας 1. Θεωρείτε ότι η βία και η επιθετικότητα είναι φυσικό χαρακτηριστικό
σε κάποιους από τους παρακάτω λαούς;
ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ
Ιταλοί 85% 11% 4%
Άγγλοι 33% 42% 25%
Τούρκοι 7% 18% 75%
Ρώσοι 14% 66% 20%
Γερμανοί 23% 36% 41%
Βούλγαροι 39% 29% 32%
Αμερικανοί 13% 45% 42%
Πηγή : Έρευνα με ερωτηματολόγιο σε 450 μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων σχολείων της Αττικής
Πίνακας 2. Με ποιον από τους παρακάτω λαούς θεωρείτε ότι δεν υπάρχουν προοπτικές φιλίας και συνεργασίας με τη χώρα μας;
ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΣΟΣΤΟ (%)
Ιταλοί 2%
Αγγλοι 19%
Τούρκοι 81%
Ρώσοι 19%
Γερμανοί 17%
Βούλγαροι 18%
Αμερικανοί 30%
Πηγή : Έρευνα με ερωτηματολόγιο σε 450 μαθητές Δημοτικών και Γυμνασίων σχολείων της Αττικής
ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα σχολικά βιβλία ιστορίας των προηγούμενων δεκαετιών και των δύο χωρών θα διαπιστώσει εύκολα ότι έχουν ένα κοινό παρανομαστή: παρουσιάζουν με κάθε μορφής υποτιμητικά και προσβλητικά λόγια ο καθένας τον «ιστορικό τους εχθρό» που είναι «άγριος», «φανατισμένος», «αχάριστος», καλλιεργώντας φιλοπόλεμες διαθέσεις και εδραιώνοντας το μίσος και την εχθρική στάση.
Να πως αντιμετώπιζε την Ελληνική επανάσταση ένα Τουρκικό σχολικό βιβλίο ιστορίας στη δεκαετία του ΄70 : «Οι Έλληνες κρεμούν τους Τούρκους αιχμαλώτους στα δέντρα και κατόπιν βάζουν φωτιά κάτω από τα πόδια τους να σιγοψηθούν, αφού προηγουμένως χαράξουν με μαχαίρια σταυρούς στα στήθια τους. Τέλος, πριν ξεψυχήσουν τους κάνουν στόχους για σκοποβολή»
Την ίδια περίοδο στα δικά μας σχολικά βιβλία της Ιστορίας οι Τούρκοι παρουσιάζονται «νωθροί», «φανατισμένοι», «άξεστοι», «απολίτιστοι», «άγριοι». Από την ΣΤ΄ Δημοτικού το Ελληνόπουλο μάθαινε ότι «οργισμένος τότε ο Ομέρ Βρυώνης έδωσε διαταγή να τον σουβλίσουν ζωντανό. Ο Διάκος υπόφερε το φοβερό μαρτύριο χωρίς να δακρύσει, χωρίς να βγάλει στεναγμό πόνου»
ΣΗΜΕΡΑ
Στη Σύσταση για την εκπαίδευση (άρθρο 15) της UNESCO (1974) επισημαίνεται ότι τα σχολικά βιβλία της ιστορίας πρέπει να παρουσιάζουν σε βάθος τους παράγοντες και τις καταστάσεις που αποτελούν σημεία έντασης και προστριβής ανάμεσα στις χώρες. Έτσι «να αποκαλύπτονται τα πραγματικά συμφέροντα των λαών και εκείνα των ομάδων που μονοπωλούν την οικονομική και πολιτική εξουσία ασκούν την εκμετάλλευση και υποθάλπουν τον πόλεμο»
Είναι αλήθεια ότι σήμερα υπάρχει μια φραστική εξομάλυνση στα σημεία τριβής και αποφεύγονται συστηματικά φορτισμένοι όροι, όπως για παράδειγμα οι λεπτομερείς περιγραφές βίαιων πράξεων που αποτελούσαν κύριο χαρακτηριστικό στα παλιότερα σχολικά βιβλία ιστορίας.
Όμως, σε καμιά περίπτωση η διαπραγμάτευση των ιστορικών γεγονότων δεν είναι απαλλαγμένη από στερεότυπα και η περιφρονητική και εχθρική περιγραφή των Τούρκων στα Ελληνικά σχολικά βιβλία και των Ελλήνων στα Τουρκικά παραπέμπει άμεσα και σαφώς στην προσπάθεια δημιουργίας της εικόνας του «έθνους των κακών» ως αρνητική φωτογραφία του «έθνους των καλών».
Όταν τα σχολικά βιβλία ιστορίας και των δύο χωρών αναφέρονται στην περίοδο της τουρκικής κυριαρχίας στην Βαλκανική και στην Ελληνική επανάσταση, η περιγραφή των συγκρούσεων φαίνεται να εμπνέουν τους συγγραφείς περισσότερο από την ανάλυση των πραγματικών αιτιών. Κοντολογίς ο πόλεμος, οι σφαγές, η αδικία, οι βαρβαρότητες παρουσιάζονται σαν «εθνικό ελάττωμα» του «άλλου», εμποδίζοντας έτσι τις νέες γενιές να ξεχωρίσουν τα αίτια. Η βία της εξουσίας γίνεται φυσικό χαρακτηριστικό ενός έθνους.
Η ιστορία εκτοπισμένη στη λέξη «μνήμη», μια λέξη πασπαρτού, γίνεται το όργανο μιας «διαχείρισης» που εξαρτάται περισσότερο από τις σχέσεις των δύο χωρών στο παρόν .
Στα σημεία που αφορούν τις αναλύσεις για την φυσιογνωμία του ενός ή του άλλου λαού η εικόνα των άλλων αποδίδει αρνητικά χαρακτηριστικά σε εθνότητες. Ταυτίζει επιμέρους ομάδες με ολόκληρο λαό, ταυτίζει τους λαούς με τις εξουσίες ή κυβερνήσεις. Εμφανίζει τα έθνη σαν απόλυτα συνεκτικές ομάδες, χωρίς εσωτερικές διακρίσεις και διαφορές, χωρίς συγκρουόμενα συμφέροντα, με χαρακτηριστικά καλά ή κακά, στατικά και απαράλλαχτα σαν από τη φύση δοσμένα. Αυτό σημαίνει ότι η αυταρχική διακυβέρνηση, οι αυτοκρατορίες, η αποικιοκρατία, ο πόλεμος, ο επεκτατισμός, η βία «φυσικοποιούνται» και δεν εμφανίζονται στους μαθητές / τριες σαν κοινωνικό φαινόμενο, που έχει σχέση με την ιστορική περίοδο, το είδος διακυβέρνησης, την οργάνωση των κοινωνιών, τα καθεστώτα, τις πολιτικές ηγεσίες.
Ένα ολόκληρο ιδεολογικό πρετ - α - πορτέ» ξετυλίγεται στις σελίδες τους και η επιλεκτική μνήμη είναι πανταχού παρών. Σε άλλα υπερβάλλουν, σε άλλα τηρούν βαθιά σιωπή.
Έτσι για τα Τουρκικά σχολικά βιβλία ιστορίας η Ελληνική επανάσταση αντιμετωπίζεται σαν ένα δυσάρεστο γεγονός της Τουρκικής ιστορίας. Η ίδια η λύση του Ελληνικού ζητήματος και η δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους παρουσιάζεται αποκλειστικά και μόνο ως συνέπεια της ανάμειξης των ξένων δυνάμεων. Σύμφωνα με τα τουρκικά βιβλία ιστορίας, «οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα προνόμια, και σε σχέση με άλλους χριστιανικούς λαούς ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι». Υποβάλλεται η ιδέα ότι οι Έλληνες είναι αχάριστοι, αχόρταγοι, φιλοπόλεμοι και επεκτατιστές και ότι είναι φυσικό ή εθνικό τους χαρακτηριστικό το να έχουν συνέχεια «απλωμένο το χέρι».
ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Οι Έλληνες αποδυναμώνουν την εθνική τους συνείδηση όταν καταπολεμούν στα σχολικά βιβλία τον εθνοκεντρισμό, την περιφρονητική υποτιμητική και εχθρική περιγραφή, όταν δεν κάνουν το ίδιο και οι Τούρκοι;
Η πανεπιστημιακός Αννα Φραγκουδάκη σημειώνει ότι όχι μόνο δεν «αποδυναμώνουμε την εθνική μας συνείδηση όταν τα σχολικά βιβλία μαθαίνουν στα παιδιά ιστορία και όχι μυθολογία που αξιολογεί τα έθνη με βάση παραδοσιακά στερεότυπα, αλλά αντίθετα διαμορφώνουμε συνείδηση ανθεκτική και κριτική».
Η πολιτική μάθηση από μια διαστρεβλωτική εικόνα της ιστορίας είναι διπλή. Κατασκευάζει μια εικόνα των άλλων που αποκλείει τη δυνατότητα σύλληψης ή αποδοχής της ιδέας για κάθε είδους συμμαχία ή συνύπαρξη με τους «κακούς» των άλλων εθνών. Ακόμα περισσότερο αποκλείει τη δυνατότητα εντοπισμού συμμάχων ομάδων στο εσωτερικό των «κακών» εθνών, όπως π.χ. για να μείνουμε στους «κακούς» των βιβλίων, δημοκράτες, και φιλειρηνικούς Τούρκους που ονειρεύονται συμμαχία, συνεργασία και ειρήνη των βαλκανικών λαών, κ.ο.
Ως προς τον εθνικό εαυτό, αυτή η πολιτική μάθηση, που ταυτίζει τον ολοκληρωτισμό και τον πόλεμο με εθνικά ελαττώματα, εμποδίζει τις νέες γενιές ν΄ αναγνωρίσουν τα κοινωνικά και πολιτικά αίτια των πολέμων και των αυταρχικών εξουσιών. Έτσι, αφήνει απροστάτευτες τις νέες γενιές όχι μόνο από τους δικτάτορες και πολεμοκάπηλους των άλλων αλλά και τους δικούς τους. Η ταύτιση της βίας των εξουσιών με «φυσικά» χαρακτηριστικά των «κακών» εθνών ανοίγει το δρόμο προς τους πατριδοκάπηλους και πολεμοκάπηλους.
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ....ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Ξέρετε πότε είχαμε αλλεπάλληλες εκδόσεις σχολικών βιβλίων ιστορίας στη Βαλκανική; Από το 1990 και μετά. Σύμφωνα με την Πανεπιστημιακό Σοφία Βούρη, η εμφάνιση νέων σχολικών βιβλίων ιστορίας στα Βαλκάνια έγινε υπό την πίεση των πολιτικών ανακατατάξεων την περίοδο αυτή και πιστοποιούσε την προσπάθεια των μετασχηματιζόμενων χωρών της Ν.Α. Ευρώπης να επαναπροσδιορίσουν και να αναδιαπραγματευτούν τη συλλογική μνήμη των μελών τους και να συγκροτήσουν νέες ταυτότητες.
Στη χώρα μας η «παρουσίαση» του παρελθόντος μέσα στα σχολικά βιβλία ιστορίας είχε τις δικές της περιπέτειες. Ένα από τα μακροβιότερα σχολικά βιβλία ιστορίας, αυτό των Θεοδωρίδη - Λαζάρου (Ιστορία των Νέων Χρόνων) γράφεται το 1923, παραμορφώνεται το 1937 (δικτατορία Μεταξά), «καθαρίζεται» το 1972 (δικτατορία), μεταγλωττίζεται και επιβιώνει ως το 1982.
Το 1982 ένα χρόνο μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ έρχεται στα σχολεία νέο βιβλίο Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, το οποίο γράφτηκε από τον Βασίλη Κρεμμυδά. Κατά την πορεία όμως του βιβλίου από τον συγγραφέα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια στον Οργανισμό Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) προστίθεται από άγνωστο χέρι μια παράγραφος που κάνει λόγο για έναρξη της επανάστασης του 1821 στην Αγία Λαύρα, για λάβαρα της επανάστασης κ.λπ. γεγονός που καταγγέλλεται από τον ίδιο συγγραφέα του βιβλίου σαν παραχάραξη!
Μια άλλη διάσταση της ιδεολογικής χρήσης της ιστορίας στην εκπαίδευση δίνει ο Φανούρης Βώρος και αφορά στο προηγούμενο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού (Ελληνική Ιστορία των Νεοτέρων Χρόνων) που διδάσκονταν μέχρι το 1989. Το βιβλίο, λοιπόν, αυτό διαθέτει 150 σελίδες για την επανάσταση του ΄21, επτά σελίδες για την Ελλάδα από το 1832 - 1909, είκοσι σελίδες για την περίοδο 1909 έως σήμερα και μια υποσημείωση για το Γοργοπόταμο.
Όπως γράφει ο Serge Halim, μπορεί κανείς να φανταστεί πιο περίτρανη απόδειξη ότι η ιστορία ξεπηδάει από το παρόν, αφού άλλωστε η ίδια είναι που το τρέφει;
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
Τα Συντάγματα της Επανάστασης
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης 1821-1829, ψηφίσθηκαν τρία Συντάγματα.
Τα Συντάγματα αυτά ψηφίσθηκαν αντίστοιχα από τις τρεις Εθνοσυνελεύσεις, της Επιδαύρου, 1822, του 'Αστρους 1823 και της Τροιζήνας το 1827.
Η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου συνήλθε σης 20 Δεκεμβρίου του 1821, ως «η πρώτη ελευθέρα Συνέλευσις των Ελλήνων ως Έθνους μετά είκοσι δύο αιώνες».
Η Α' Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων δεν εκλέχθηκε, και δεν ήταν δυνατό να γίνει αυτό στις συγκεκριμένες συνθήκες, γι' αυτό και εκπροσωπούσε κυρίως τα αριστοκρατικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, τους προεστούς.
Φυσικά θεωρείται ως νόμιμος αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού.
Στο προοίμιο του Συντάγματος της Eπιδαύρου διακηρύσσεται η ανεξαρτησία του έθνους και δικαιολογείται η Επανάσταση.
«Το Ελληνικό Έθνος το υπό φρικώδη Οθωμανικήν δυναστεία, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας,κυρύττει σήμερον δια των Νομίμων Παραστατών του εις Εθνική συνηγμένων Συνέλευσιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν».
Το Σύνταγμα αυτό, θεσμοθετούσε τη νέα εθνική εξουσία εγκαθιδρύοντας από την αρχή το αντιπροσωπευτικό σύστημα. Το Πολίτευμα που έθετε το Σύνταγμα της Επιδαύρου, χαρακτηρίσθηκε «Προσωρινό».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο Σύνταγμα αυτό παρουσιάζουν τα παρακάτω άρθρα και διατάξεις που είναι επηρεασμένα από τα γαλλικά συντάγματα του 1793 και 1795 και από τις Διακηρύξεις τους, καθώς και από τα αντίστοιχα συντάγματα της Αμερικανικής Επανάστασης.
Τμήμα Α Περί θρησκείας.
Παρ.α Η επικρατούσα θρησκεία εις την Ελληνικήν επικράτειαν είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, ανέχεται όμως η Διοίκησις της Ελλάδος πάσαν άλλην θρησκείαν, και αι τελεταί και ιεροπραγίαι εκάστης αυτών εκτελούνται ακωλύτως.
Τμήμα Β Περί των Γενικών Δικαιωμάτων των κατοίκων της Επικρατείας της Ελλάδος.
Παρ.β Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.
Παρ.γ Ολοι οι Έλληνες εισίν όμοιοι ενώπιον των νόμων άνευ τινός εξαιρέσεως ή βαθμού, ή αξιώματος.
Παρ.δ Οσοι έξωθεν ελθόντες κατοικήσωσιν ή παροικήσωσιν εις την Επικράτειαν της Ελλάδος, εισίν όμοιοι με τους αυτόχθονος κατοίκους ενώπιον των Νόμων.
Παρ.ε Η Διοίκησις θέλει φροντίσει να εκδώση προσεχώς νόμον περί πολιτογραφήσεως των ξένων,
όσοι έχουσι την επιθυμίαν να γίνωσι Έλληνες.
Παρ.ς Ολοι οι Έλληνες εις όλα τα αξιώματα και τιμάς έχουσι το αυτό δικαίωμα, δοτήρ δε τούτων μόνη η αξιότης εκάστου.
Παρ.ζ Η ιδιοκτησία, τιμή και ασφάλεια εκάστου των Ελλήνων, είναι υπό την προστασίαν των νόμων.
Παρ.η Όλαι αι εισπράξεις πρέπει να διανέμωνται δικαίως εις όλας τας τάξεις και κλάσεις των κατοίκων,
καθ όλην την έκτασιν της Ελληνικής Επικρατείας, καμμία δε είσπραξις δεν γίνεται άνευ προεκδοθέντος Νόμου.
Τμήμα Γ Περί Σχηματισμού Διοικήσεως
Παρ.θ Η Διοίκησις σύγκειται εκ δύο σωμάτων, Βουλευτικού και Εκτελεστικού.
Παρ.ια Το Βουλευτικόν σύγκειται εκ πληρεξουσίων εκλελεγμένων Παραστατών των διαφόρων μερών της Ελλάδος.
Παρ.ιδ Οι Παραστάται πρέπει να ήναι Έλληνες.
Παρ.κ Το Εκτελεστικόν σώμα σύγκειται εκ πέντε μελών, εκλεγομένων εκτός των μελών του Βουλευτικού, υπό Συνελεύσεως επίτηδες αθροιζόμενης κατά τον περί τούτου ιδιαίτερον Νόμον.
Τμήμα Ζ Περί των καθηκόντων του Εκτελεστικού Σώματος.
Παρ.νδ Το εκτελεστικόν σώμα είναι απαραβίαστον ολικώς θεωρούμενον.
Τμήμα Θ Περί του Δικαστικού
Παρ.πζ Το Δικαστικόν είναι ανεξάρτητον από τας αλλάς δύο δυνάμεις, την Εκτελεστικήν και Βουλευτικήν.
Η Β' Εθνική Συνέλευση, που συνήλθε στο Αστρος της Κυνουρίας στις 29 Μάρτη του 1823,αποφάσισε να προβεί σε αναθεώρηση ορισμένων Διατάξεων του Συντάγματος της Επιδαύρου το οποίο ονομάσθηκε «Νόμος της Επιδαύρου».
Όμως οι θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος δεν θίχθηκαν και οι διατάξεις οι σχετικές με τα ατομικά δικαιώματα ενισχύθηκαν και διευρύνθηκαν.
Αναθεωρήθηκαν ορισμένες διατάξεις σχετικά με τα δικαιώματα της Εκτελεστικής Εξουσίας και την έκταση τους.
Η Γ' Εθνική Συνέλευση συνήλθε στην Τροιζήνα το Μάρτιο του 1827 και τον Μάιο του 1827 ψήφισε το τρίτο Σύνταγμα, το «Σύνταγμα της Τροιζήνας». Το Σύνταγμα της Τροιζήνας έδινε στην επαναστατημένη χώρα ένα πολίτευμα έντονα δημοκρατικό, εμπνευσμένο από τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες της εποχής και θεωρείται ως το πιο δημοκρατικό και προοδευτικό όχι μόνο από τα προηγούμενα δύο Συντάγματα, αλλά και από τα τότε ισχύοντα στις χώρες της Ευρώπης.
Για πρώτη φορά καθιερώνεται ρητά η αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, ορίζοντας στο άρθρο 5 ότι
«η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού».
Καθιερώνεται δηλαδή, καθώς και με άλλες διατάξεις, η πολιτική υπεροχή της λαϊκής αντιπροσωπείας.
Επίσης καθορίζεται η πλήρης διάκριση των τριών εξουσιών.
Στο Σύνταγμα αυτό θεσπίζονται και καθιερώνονται κατά άρτιο τρόπο ως σύστημα οι ατομικές ελευθερίες των Ελλήνων.
Η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε ως Κυβερνήτη, δηλαδή «Πρόεδρο» της χώρας, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Η θητεία του Κυβερνήτη οριζόταν από το Σύνταγμα διάρκειας επτά ετών και σε αυτό ορίζονταν και οι αρμοδιότητες του με σαφήνεια. Το Σύνταγμα αυτό, το δημοκρατικότερο και το αρτιότερο από τα τρία Συντάγματα της Επανάστασης, υπό το βάρος και την πίεση των συνθηκών στις οποίες βρισκόταν η επαναστατημένη χώρα, ανεστάλη από την Συνέλευση λίγους μήνες μετά την ψήφιση του. Όμως η επιρροή του υπήρξε εμφανής στα επόμενα Συντάγματα και βεβαίως στην επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και στην εξέλιξη του πολιτικού βίου της χώρας, ιδιαίτερα μετά την Επανάσταση του 1862 και έως σήμερα.
Τα Συντάγματα αυτά ψηφίσθηκαν αντίστοιχα από τις τρεις Εθνοσυνελεύσεις, της Επιδαύρου, 1822, του 'Αστρους 1823 και της Τροιζήνας το 1827.
Η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου συνήλθε σης 20 Δεκεμβρίου του 1821, ως «η πρώτη ελευθέρα Συνέλευσις των Ελλήνων ως Έθνους μετά είκοσι δύο αιώνες».
Η Α' Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων δεν εκλέχθηκε, και δεν ήταν δυνατό να γίνει αυτό στις συγκεκριμένες συνθήκες, γι' αυτό και εκπροσωπούσε κυρίως τα αριστοκρατικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, τους προεστούς.
Φυσικά θεωρείται ως νόμιμος αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού.
Στο προοίμιο του Συντάγματος της Eπιδαύρου διακηρύσσεται η ανεξαρτησία του έθνους και δικαιολογείται η Επανάσταση.
«Το Ελληνικό Έθνος το υπό φρικώδη Οθωμανικήν δυναστεία, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας,κυρύττει σήμερον δια των Νομίμων Παραστατών του εις Εθνική συνηγμένων Συνέλευσιν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν».
Το Σύνταγμα αυτό, θεσμοθετούσε τη νέα εθνική εξουσία εγκαθιδρύοντας από την αρχή το αντιπροσωπευτικό σύστημα. Το Πολίτευμα που έθετε το Σύνταγμα της Επιδαύρου, χαρακτηρίσθηκε «Προσωρινό».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο Σύνταγμα αυτό παρουσιάζουν τα παρακάτω άρθρα και διατάξεις που είναι επηρεασμένα από τα γαλλικά συντάγματα του 1793 και 1795 και από τις Διακηρύξεις τους, καθώς και από τα αντίστοιχα συντάγματα της Αμερικανικής Επανάστασης.
Τμήμα Α Περί θρησκείας.
Παρ.α Η επικρατούσα θρησκεία εις την Ελληνικήν επικράτειαν είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, ανέχεται όμως η Διοίκησις της Ελλάδος πάσαν άλλην θρησκείαν, και αι τελεταί και ιεροπραγίαι εκάστης αυτών εκτελούνται ακωλύτως.
Τμήμα Β Περί των Γενικών Δικαιωμάτων των κατοίκων της Επικρατείας της Ελλάδος.
Παρ.β Οσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες, και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.
Παρ.γ Ολοι οι Έλληνες εισίν όμοιοι ενώπιον των νόμων άνευ τινός εξαιρέσεως ή βαθμού, ή αξιώματος.
Παρ.δ Οσοι έξωθεν ελθόντες κατοικήσωσιν ή παροικήσωσιν εις την Επικράτειαν της Ελλάδος, εισίν όμοιοι με τους αυτόχθονος κατοίκους ενώπιον των Νόμων.
Παρ.ε Η Διοίκησις θέλει φροντίσει να εκδώση προσεχώς νόμον περί πολιτογραφήσεως των ξένων,
όσοι έχουσι την επιθυμίαν να γίνωσι Έλληνες.
Παρ.ς Ολοι οι Έλληνες εις όλα τα αξιώματα και τιμάς έχουσι το αυτό δικαίωμα, δοτήρ δε τούτων μόνη η αξιότης εκάστου.
Παρ.ζ Η ιδιοκτησία, τιμή και ασφάλεια εκάστου των Ελλήνων, είναι υπό την προστασίαν των νόμων.
Παρ.η Όλαι αι εισπράξεις πρέπει να διανέμωνται δικαίως εις όλας τας τάξεις και κλάσεις των κατοίκων,
καθ όλην την έκτασιν της Ελληνικής Επικρατείας, καμμία δε είσπραξις δεν γίνεται άνευ προεκδοθέντος Νόμου.
Τμήμα Γ Περί Σχηματισμού Διοικήσεως
Παρ.θ Η Διοίκησις σύγκειται εκ δύο σωμάτων, Βουλευτικού και Εκτελεστικού.
Παρ.ια Το Βουλευτικόν σύγκειται εκ πληρεξουσίων εκλελεγμένων Παραστατών των διαφόρων μερών της Ελλάδος.
Παρ.ιδ Οι Παραστάται πρέπει να ήναι Έλληνες.
Παρ.κ Το Εκτελεστικόν σώμα σύγκειται εκ πέντε μελών, εκλεγομένων εκτός των μελών του Βουλευτικού, υπό Συνελεύσεως επίτηδες αθροιζόμενης κατά τον περί τούτου ιδιαίτερον Νόμον.
Τμήμα Ζ Περί των καθηκόντων του Εκτελεστικού Σώματος.
Παρ.νδ Το εκτελεστικόν σώμα είναι απαραβίαστον ολικώς θεωρούμενον.
Τμήμα Θ Περί του Δικαστικού
Παρ.πζ Το Δικαστικόν είναι ανεξάρτητον από τας αλλάς δύο δυνάμεις, την Εκτελεστικήν και Βουλευτικήν.
Η Β' Εθνική Συνέλευση, που συνήλθε στο Αστρος της Κυνουρίας στις 29 Μάρτη του 1823,αποφάσισε να προβεί σε αναθεώρηση ορισμένων Διατάξεων του Συντάγματος της Επιδαύρου το οποίο ονομάσθηκε «Νόμος της Επιδαύρου».
Όμως οι θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος δεν θίχθηκαν και οι διατάξεις οι σχετικές με τα ατομικά δικαιώματα ενισχύθηκαν και διευρύνθηκαν.
Αναθεωρήθηκαν ορισμένες διατάξεις σχετικά με τα δικαιώματα της Εκτελεστικής Εξουσίας και την έκταση τους.
Η Γ' Εθνική Συνέλευση συνήλθε στην Τροιζήνα το Μάρτιο του 1827 και τον Μάιο του 1827 ψήφισε το τρίτο Σύνταγμα, το «Σύνταγμα της Τροιζήνας». Το Σύνταγμα της Τροιζήνας έδινε στην επαναστατημένη χώρα ένα πολίτευμα έντονα δημοκρατικό, εμπνευσμένο από τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες της εποχής και θεωρείται ως το πιο δημοκρατικό και προοδευτικό όχι μόνο από τα προηγούμενα δύο Συντάγματα, αλλά και από τα τότε ισχύοντα στις χώρες της Ευρώπης.
Για πρώτη φορά καθιερώνεται ρητά η αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, ορίζοντας στο άρθρο 5 ότι
«η κυριαρχία ενυπάρχει εις το Έθνος, πάσα εξουσία πηγάζει εξ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού».
Καθιερώνεται δηλαδή, καθώς και με άλλες διατάξεις, η πολιτική υπεροχή της λαϊκής αντιπροσωπείας.
Επίσης καθορίζεται η πλήρης διάκριση των τριών εξουσιών.
Στο Σύνταγμα αυτό θεσπίζονται και καθιερώνονται κατά άρτιο τρόπο ως σύστημα οι ατομικές ελευθερίες των Ελλήνων.
Η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε ως Κυβερνήτη, δηλαδή «Πρόεδρο» της χώρας, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Η θητεία του Κυβερνήτη οριζόταν από το Σύνταγμα διάρκειας επτά ετών και σε αυτό ορίζονταν και οι αρμοδιότητες του με σαφήνεια. Το Σύνταγμα αυτό, το δημοκρατικότερο και το αρτιότερο από τα τρία Συντάγματα της Επανάστασης, υπό το βάρος και την πίεση των συνθηκών στις οποίες βρισκόταν η επαναστατημένη χώρα, ανεστάλη από την Συνέλευση λίγους μήνες μετά την ψήφιση του. Όμως η επιρροή του υπήρξε εμφανής στα επόμενα Συντάγματα και βεβαίως στην επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και στην εξέλιξη του πολιτικού βίου της χώρας, ιδιαίτερα μετά την Επανάσταση του 1862 και έως σήμερα.
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Μία άλλη εκδοχή για την επανάσταση του 1821
Πώς αντιμετώπισαν οι Μουσουλμάνοι την νίκη των Ελλήνων και τα γεγονότα που ακολούθησαν
Καθημερινή της Κυριακής, 25 Μαρτίου 2001
Του Βλάση Αγτζίδη*
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη επέτειος του νεότερου ελληνισμού είναι η 25η Μαρτίου. Η συμβολική αυτή ημερομηνία παριστά στην πραγματικότητα την έναρξη της ένοπλης διαδικασίας που στόχευε στην πολιτική αποκατάσταση του γένους. Μόνο που χρόνια τώρα, η αναφορά μας στη συγκεκριμένη επέτειο περικλείεται μέσα στο ομοιόμορφο και το αυτονόητο, κάτι που αποτρέπει το στοχασμό για την ίδια την επέτειο, για τα σύμβολα και τους μύθους.
Ο νέος ιστορικός, που καλείται να διερευνήσει τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τον 19ο αιώνα, μέχρι και το τραγικό για μας ´ 22, βρίσκεται μπροστά σε ένα πλήθος άγνωστων σημαντικών ζητημάτων - θεωρητικών αλλά και συγκεκριμένων γεγονότων. Θέματα καθοριστικής σημασίας για την τελική μορφή που έλαβε η ελληνική ταυτότητα, η Ελλάδα και ο ελληνικός κόσμος, αλλά και η γεωπολιτική ισορροπία που επικράτησε στην ευρύτερη περιοχή μας, αγνοούνται και εντέχνως απωθούνται. Η σύγχυση μεταξύ εθνικού κράτους και ελληνικού κόσμου είναι πλέον καθολική. Οι οδύνες που προκάλεσε στον ελληνισμό η εποχή του έθνους-κράτους και οδήγησε στον περιορισμό των Ελλήνων στο βαλκανικό νότο, είναι άγνωστες. Η μεγέθυνση του ελληνικού κράτους, επικάλυψε τη σμίκρυνση του ελληνικού κόσμου.
Τα στερεότυπα που διαμορφώθηκαν από τον 19ο αιώνα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εδραίωσης του μικρού βασιλείου, υποκατέστησαν τη νηφάλια ανάγνωση της ιστορίας. Τους αγωνιστές -που είχαν τη βιωματική σχέση με το παρελθόν, την άμεση εμπειρία των πολλαπλών ρήξεων αλλά και των αντίστοιχων μορφών- η ιστορική έρευνα εκείνης της εποχής επέλεξε να τους αγνοήσει, αναδεικνύοντας τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Ο Καμπούρογλου έγραψε χαρακτηριστικά: «με την αρχαιότητα μας συνδέει ο θαυμασμός, με την παλαιότητα ο πόνος». Και επειδή κανείς πολίτης ή έθνος δεν θέλει να πονά, οι Έλληνες επέλεξαν τη λήθη που φέρνει η ιστορική αυθαιρεσία. Το δυτικό εθνικιστικό μοντέλο που επικράτησε στην απελευθερωμένη Ελλάδα προσέφερε τις απαντήσεις: Όλοι οι Χριστιανοί του νεαρού ελληνικού βασιλείου ήταν Έλληνες, κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων και, κατ´ επέκταση, όλοι οι μουσουλμάνοι ήταν Τούρκοι, κατευθείαν απόγονοι των κεντροασιατών εισβολέων. Το μοντέλο αυτό, βασισμένο στην ξένη προς τον ελληνισμό αντίληψη του αίματος, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ιδιομορφία της περιοχής μας, όπου η πολιτισμική κατάσταση και ειδικά η θρησκευτική ομολογία, καθόρισε την ένταξη των πολιτών στα υπερκείμενα σύνολα.
Έτσι, εφεξής θα ταυτιζόταν απολύτως το «γένος των Ρωμιών» με το «έθνος των Ελλήνων». Οι εξισλαμισμοί μεγάλου μέρους των Ελλήνων κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, καθώς και η είσοδος στον ελληνισμό πλήθους αλλοφώνων ομάδων βάσει της κοινής ορθόδοξης θρησκείας, παρέμεναν «απαγορευμένα θέματα» για την επίσημη ιστοριογραφία. Ένα από τα πλέον άγνωστα θέματα που σχετίζονται με την Επανάσταση του 1821, αφορά τους Τούρκους που κατοικούσαν στις επαναστατημένες περιοχές, τη δική τους αντίληψη των γεγονότων και εν τέλει τη μοίρα τους. Προσπαθώντας να περιπλανηθούμε στα δύσβατα μονοπάτια της ιστορικής γνώσης εκείνων των κρίσιμων χρόνων, θα χρησιμοποιήσουμε την περίπτωση των Τούρκων της Καρύστου.
Οι «Τούρκοι» της Καρύστου
Λίγα χρόνια μετά το 1461 και την κατάληψη της Τραπεζούντας, της πρωτεύουσας της τελευταίας ελληνικής Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών του Πόντου, η ενετοκρατούμενη Εύβοια πέφτει στα χέρια του Πορθητή. Από το 1470 συστάθηκε το Σαντζάκ Εγριπόζ (Νομός Ευρίπου), το οποίο περιελάμβανε επίσης τη Βοιωτία και την Αττική και διοικούνταν από έναν Πασά. Οι Οθωμανοί αντικατέστησαν τους προηγούμενους Λατίνους φεουδάρχες και άσκησαν μεγάλη πίεση κατά του χριστιανικού πληθυσμού. Μόνο τα πιο άγονα χωριά έμειναν στα χέρια των χριστιανών. Την Κάρυστο με το περίφημο ενετικό κάστρο την ονόμαζαν Κιζίλ Χισάρ (Κόκκινη Πόλη), υιοθετώντας της ενετική ονομασία Καστέλο Ρόσο ή Κοκκινόκαστρο, όπως το αποκαλούσαν οι Έλληνες.
Η οθωμανική εποχή και στην Εύβοια, όπως και σε όλο τον οθωμανικό χώρο, χαρακτηρίστηκε από την προσηλυτική δράση των μουσουλμάνων ιεραποστόλων και τη μεγάλη οικονομική και πολιτική καταπίεση των χριστιανών. Ο προσηλυτισμός ευνοήθηκε από την εξουσία, εφόσον ο εξισλαμισμός των γηγενών πληθυσμών μεγάλωνε την κοινωνική βάση των νέων κυριάρχων. Το Κοράνι και η νομοθεσία, που βασίζεται πάνω σε αυτό, εισάγει έναν νέο διαχωρισμό των εθνών: οι πιστοί και οι άπιστοι. Όσοι εξισλαμίζονταν εντάσσονταν αυτόματα στο κυρίαρχο έθνος και γίνονταν «Τούρκοι», δηλαδή μουσουλμάνοι.
Οι πρώτοι εξισλαμισμοί γίνονται μέσω του γνωστού παιδομαζώματος, δηλαδή της υποχρεωτικής επιστράτευσης από τη μικρή ηλικία. Μεγάλο μέρος των γενιτσάρων (που θα πει «Νέοι πιστοί») είναι ελληνικής καταγωγής. Στο σώμα των γενιτσάρων υπάρχουν έντονες τάσεις κρυπτοχριστιανισμού. Ο καθηγητής Ι. Κ. Χασιώτης δημοσίευσε μία από τις εκκλήσεις των Ελλήνων προς τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσης που στάλθηκε το 1606:«Για βάλτε με το νου σας τι μεγάλη καλοσύνη θέλει γένει σε όλην την χριστιανιτά, πόση σκλαβιά θέλει ελευθερωθεί, χριστιανοί που είναι τη σήμερον εις τα χέρια τους (των Τούρκων), πόσες χιλιάδες Τούρκοι είναι όπου κάμνουν κρυφά χριστιανοί, και τότες θέλουν φανερωθεί τριάντα χιλιάδες γενίτσαροι, που είναι όλοι από χριστιανούς και κρυφά έρχονται στες εκκλησίες και προσκυνούν, και από στανιό τους στέκονται Τούρκοι».
Εξισλαμισμοί του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού στην Εύβοια και ειδικά στην Κάρυστο, εντοπίζονται στα τέλη του 17ου αιώνα. Είναι η εποχή των μαζικών εξισλαμισμών σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Οι πληθυσμοί αυτοί δημιουργούν το ουσιαστικό κοινωνικό σώμα, που πάνω του βασίστηκε η οθωμανική κυριαρχία. Οι εξισλαμισμένοι ή εξωμότες όπως καταγράφονται, υιοθετούν εξαιρετικά σκληρή συμπεριφορά κατά των χριστιανών. Ειδικά οι μουσουλμάνοι της Καρύστου φημίζονται για τη σκληρότητά τους. Παράλληλα όμως, μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα εμφανίζονται και κρυπτοχριστιανοί, τους οποίους αποκαλούσαν σκωπτικά «Σαμπάνηδες» ή «Μουρτάτες».
Την εποχή της Επανάστασης του ´ 21, στην Εύβοια κατοικούσαν 50.000 κάτοικοι. Απ´ αυτούς, το ένα πέμπτο ήταν μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι έμεναν στην Χαλκίδα, όπου κατοικούσαν 1.500 ντόπιες μουσουλμανικές οικογένειες, άλλες 600 μουσουλμανικές που προέρχονταν από περιοχές εκτός Εύβοιας και αφορούσαν κυρίως τη στρατιωτική και διοικητική διάρθρωση. Στη Χαλκίδα ζούσαν και 200 περίπου χριστιανικές οικογένειες. Φαίνεται ότι γλωσσικά οι μουσουλμάνοι ήταν ελληνόφωνοι και αλβανόφωνοι. Αντίστοιχη κατάσταση επικρατούσε και στη χριστιανική κοινότητα.
Στην Κάρυστο κατοικούσαν 400 μουσουλμανικές οικογένειες στο Κάστρο, ενώ οι χριστιανοί έμεναν στις έξω περιοχές. Ο Ομέρ μπέης, τελευταίος διοικητής της Καρύστου που θεωρούνταν δίκαιος και η πολιτική του ανακούφισε το χριστιανικό πληθυσμό, ήταν γνώστης και της αλβανικής γλώσσας. Οι «Τούρκοι» πολεμιστές της περιφέρειας της Καρύστου, χίλιοι περίπου, ήταν όλοι ντόπιοι και θεωρούνταν εκλεκτοί και ικανοί για τακτικό και άτακτο πόλεμο. Ελάχιστοι από αυτούς μιλούσαν τα τουρκικά. Ένας από τους αξιωματικούς του καρυστινού τουρκικού σώματος που συγκρούστηκε σκληρά με τους χριστιανούς επαναστάτες το 1821 ήταν ο Μαχμούτ Ξυνός. Την τρίτη χρονιά της επανάστασης, στην Εύβοια αποβιβάστηκε ο Χοσρέφ Πασάς με δέκα χιλιάδες γενίτσαρους, δηλαδή εξισλαμισμένους χριστιανούς, με στόχο την καταστολή της Επανάστασης. Απ´ ό,τι φαίνεται, ελάχιστοι πραγματικοί εθνικά Τούρκοι πήραν μέρος στις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων.
Το 1826 η Επανάσταση έσβησε στην Εύβοια μετά από μια αποτυχημένη εκστρατεία του Φαβιέρου. Ο Ομέρ της Καρύστου, ο οποίος είχε προβιβαστεί από το 1823 σε γενικό διοικητή της Εύβοιας με τον τίτλο Εγριμπόζ Βαλεσί, ήταν πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος. Τελικά όμως, με βάση το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830) η Εύβοια συμπεριελήφθη στα εδάφη που θα απάρτιζαν το νέο ελληνικό κράτος. Όμως η παράδοση του νησιού στην Ελλάδα έγινε τρία χρόνια αργότερα, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας του νέου κράτους που αδυνατούσε να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες μουσουλμάνους. Στις 11 Απριλίου 1833 ο ελληνικός στρατός παρέλαβε τα κλειδιά του κάστρου της Καρύστου από τον Ισμαήλ, γιο του φρούραρχου. Αμέσως άρχισαν οι προετοιμασίες των μουσουλμάνων για αναχώρηση, αν και μερικοί απ´ αυτούς είχαν εγκαταλείψει νωρίτερα τα σπίτια από το φόβο των αντεκδικήσεων. Οι περισσότεροι από τους μουσουλμάνους της Εύβοιας πούλησαν τα κτήματά τους σε χριστιανούς και αναχώρησαν για τη Θεσσαλία ή τη Μακεδονία που ακόμη βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Το μεγαλύτερο μέρος των Καρυστινών «Τούρκων» πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ιωνία, στη χερσόνησο της Ερυθραίας (Τσεσμές), «στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβριτσάρι» (Σιβρί Χισάρ). Οι Καρυστινοί παρέμειναν σχεδόν μέχρι το ´ 22 ως διακριτή ομάδα μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα της Ιωνίας, μιλώντας το χαρακτηριστικό τους καρυστινό ιδίωμα.
- Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας
Ο θρήνος των «Τούρκων»
Ο θρήνος των «Τούρκων» της Καρύστου για τη μοίρα τους διασώθηκε και δημοσιεύθηκε το 1947 από τον Δ.Κ. Χατζηκωνσταντή. Ο θρήνος είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί είναι στα ελληνικά, στο ιδιαίτερο καρυστινό ιδίωμα. Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι που κατοικούσαν στο Κάστρο της Καρύστου ήταν ελληνόφωνοι. Επιπλέον, αναδεικνύει την αντίληψη που είχε η άλλη πλευρά για τη δική μας πετυχημένη Επανάσταση. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αντίληψη οι ίδιοι ήταν ντόπιοι, ήταν Καρυστινοί. Η παράδοση της Εύβοιας στην Ελλάδα αποτελούσε πράξη προδοσίας. Η ίδια η Ελλάδα δεν αναφέρεται καθόλου, αντιθέτως θεωρούν ότι η Εύβοια εγκαταλείφθηκε στους Φράγκους και στους Ρώσους, με τους οποίους συνδέεται άμεσα η ρωμιοσύνη. Στο θρήνο φαίνεται και το αρνητικό εθνικό στερεότυπο. Αυτός που φέρνει την είδηση της παράδοσης δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Τάταρο. Έτσι αποκαλούσαν, σχεδόν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όλους τους αυθεντικούς τουρκογενείς στο χώρο της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου. Ο θρήνος έχει ως εξής:
Κατακαημένη Κάρυστο με τα κρύα τα νερά σου,
φύγαν τα παληκάρια σου τσε καίγεται η καρδιά σου.
Κατακαημένη Κάρυστο, πούσουν μισό Μισίρι,
τσε τώρα εκατάντησες να γίνεις Ρωμιοσύνη.
Που σ´ έτρεμε μια Έγριπο, μια ζηλεμέν´ Αθήνα
τσε τώρα σ´ εδώσανε στο Φράγκο, στη Ρουσία.
Νάταν ο κάμπος θάλασσα, τσε τα βουνά ποτάμια,
να πνίγανε τον Τάταρο που ´ φερε το χαμπέρι,
να φύγουν οι Καρυστινοί τούτο το καλοτσαίρι.
Ομέρ Πασάς που τ´ άκουσε, μηνάει ένα χαμπέρι,
του μπέη μας του μήνυσε τσε του στραβιντζιντάρη.
Όντας αποδιαβάσανε το μαύρο το φερμάνι, μικροί,
μεγάλοι κλαίανε, τσ´ οι δυο μας ζαμπιτάδες,
τρέχουν τσε παν τα μάτια τους ωσάν τις αργαστάρες.
Δεν κλαίμε μεις τον τόπο μας, στο Φράγκο π´ απομένει,
μον´ κλαίμε το κρύο νερό που ´ μαστε μαθημένοι.
Τσε τον Μπεκήρ αγά πελάει στη Σμύρνη για καράβια,
στο μπούρτσι μας τ´ άραξε τα δώδεκα καράβια,
Καρυστινοί που τα ´ δανε, τριτσάνα τους τινάζει
μπαρκάραν οι Καρυστινοί και πήγαν στο μπογάζι.
Πήγανε στο Βενέτικο, τσε μια μπουνάτσα πιάνει.
τσε πήγανε στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβρισάρι.
Αλλά, Αλλάχ, βρε βασιλιά, που θα σε πάη το κρίμα,
που χώρισες αντρόγενα, παιδιά απ´ τα σκαφίδια.
Σεμπέτι όποιος γένηκε να δώσ´ το Γριπονήσι,
όποιος ριτζάλι το´ καμε, σαν σκύλος να βαβίσει.
Καθημερινή της Κυριακής, 25 Μαρτίου 2001
Του Βλάση Αγτζίδη*
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη επέτειος του νεότερου ελληνισμού είναι η 25η Μαρτίου. Η συμβολική αυτή ημερομηνία παριστά στην πραγματικότητα την έναρξη της ένοπλης διαδικασίας που στόχευε στην πολιτική αποκατάσταση του γένους. Μόνο που χρόνια τώρα, η αναφορά μας στη συγκεκριμένη επέτειο περικλείεται μέσα στο ομοιόμορφο και το αυτονόητο, κάτι που αποτρέπει το στοχασμό για την ίδια την επέτειο, για τα σύμβολα και τους μύθους.
Ο νέος ιστορικός, που καλείται να διερευνήσει τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τον 19ο αιώνα, μέχρι και το τραγικό για μας ´ 22, βρίσκεται μπροστά σε ένα πλήθος άγνωστων σημαντικών ζητημάτων - θεωρητικών αλλά και συγκεκριμένων γεγονότων. Θέματα καθοριστικής σημασίας για την τελική μορφή που έλαβε η ελληνική ταυτότητα, η Ελλάδα και ο ελληνικός κόσμος, αλλά και η γεωπολιτική ισορροπία που επικράτησε στην ευρύτερη περιοχή μας, αγνοούνται και εντέχνως απωθούνται. Η σύγχυση μεταξύ εθνικού κράτους και ελληνικού κόσμου είναι πλέον καθολική. Οι οδύνες που προκάλεσε στον ελληνισμό η εποχή του έθνους-κράτους και οδήγησε στον περιορισμό των Ελλήνων στο βαλκανικό νότο, είναι άγνωστες. Η μεγέθυνση του ελληνικού κράτους, επικάλυψε τη σμίκρυνση του ελληνικού κόσμου.
Τα στερεότυπα που διαμορφώθηκαν από τον 19ο αιώνα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εδραίωσης του μικρού βασιλείου, υποκατέστησαν τη νηφάλια ανάγνωση της ιστορίας. Τους αγωνιστές -που είχαν τη βιωματική σχέση με το παρελθόν, την άμεση εμπειρία των πολλαπλών ρήξεων αλλά και των αντίστοιχων μορφών- η ιστορική έρευνα εκείνης της εποχής επέλεξε να τους αγνοήσει, αναδεικνύοντας τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Ο Καμπούρογλου έγραψε χαρακτηριστικά: «με την αρχαιότητα μας συνδέει ο θαυμασμός, με την παλαιότητα ο πόνος». Και επειδή κανείς πολίτης ή έθνος δεν θέλει να πονά, οι Έλληνες επέλεξαν τη λήθη που φέρνει η ιστορική αυθαιρεσία. Το δυτικό εθνικιστικό μοντέλο που επικράτησε στην απελευθερωμένη Ελλάδα προσέφερε τις απαντήσεις: Όλοι οι Χριστιανοί του νεαρού ελληνικού βασιλείου ήταν Έλληνες, κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων και, κατ´ επέκταση, όλοι οι μουσουλμάνοι ήταν Τούρκοι, κατευθείαν απόγονοι των κεντροασιατών εισβολέων. Το μοντέλο αυτό, βασισμένο στην ξένη προς τον ελληνισμό αντίληψη του αίματος, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ιδιομορφία της περιοχής μας, όπου η πολιτισμική κατάσταση και ειδικά η θρησκευτική ομολογία, καθόρισε την ένταξη των πολιτών στα υπερκείμενα σύνολα.
Έτσι, εφεξής θα ταυτιζόταν απολύτως το «γένος των Ρωμιών» με το «έθνος των Ελλήνων». Οι εξισλαμισμοί μεγάλου μέρους των Ελλήνων κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, καθώς και η είσοδος στον ελληνισμό πλήθους αλλοφώνων ομάδων βάσει της κοινής ορθόδοξης θρησκείας, παρέμεναν «απαγορευμένα θέματα» για την επίσημη ιστοριογραφία. Ένα από τα πλέον άγνωστα θέματα που σχετίζονται με την Επανάσταση του 1821, αφορά τους Τούρκους που κατοικούσαν στις επαναστατημένες περιοχές, τη δική τους αντίληψη των γεγονότων και εν τέλει τη μοίρα τους. Προσπαθώντας να περιπλανηθούμε στα δύσβατα μονοπάτια της ιστορικής γνώσης εκείνων των κρίσιμων χρόνων, θα χρησιμοποιήσουμε την περίπτωση των Τούρκων της Καρύστου.
Οι «Τούρκοι» της Καρύστου
Λίγα χρόνια μετά το 1461 και την κατάληψη της Τραπεζούντας, της πρωτεύουσας της τελευταίας ελληνικής Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών του Πόντου, η ενετοκρατούμενη Εύβοια πέφτει στα χέρια του Πορθητή. Από το 1470 συστάθηκε το Σαντζάκ Εγριπόζ (Νομός Ευρίπου), το οποίο περιελάμβανε επίσης τη Βοιωτία και την Αττική και διοικούνταν από έναν Πασά. Οι Οθωμανοί αντικατέστησαν τους προηγούμενους Λατίνους φεουδάρχες και άσκησαν μεγάλη πίεση κατά του χριστιανικού πληθυσμού. Μόνο τα πιο άγονα χωριά έμειναν στα χέρια των χριστιανών. Την Κάρυστο με το περίφημο ενετικό κάστρο την ονόμαζαν Κιζίλ Χισάρ (Κόκκινη Πόλη), υιοθετώντας της ενετική ονομασία Καστέλο Ρόσο ή Κοκκινόκαστρο, όπως το αποκαλούσαν οι Έλληνες.
Η οθωμανική εποχή και στην Εύβοια, όπως και σε όλο τον οθωμανικό χώρο, χαρακτηρίστηκε από την προσηλυτική δράση των μουσουλμάνων ιεραποστόλων και τη μεγάλη οικονομική και πολιτική καταπίεση των χριστιανών. Ο προσηλυτισμός ευνοήθηκε από την εξουσία, εφόσον ο εξισλαμισμός των γηγενών πληθυσμών μεγάλωνε την κοινωνική βάση των νέων κυριάρχων. Το Κοράνι και η νομοθεσία, που βασίζεται πάνω σε αυτό, εισάγει έναν νέο διαχωρισμό των εθνών: οι πιστοί και οι άπιστοι. Όσοι εξισλαμίζονταν εντάσσονταν αυτόματα στο κυρίαρχο έθνος και γίνονταν «Τούρκοι», δηλαδή μουσουλμάνοι.
Οι πρώτοι εξισλαμισμοί γίνονται μέσω του γνωστού παιδομαζώματος, δηλαδή της υποχρεωτικής επιστράτευσης από τη μικρή ηλικία. Μεγάλο μέρος των γενιτσάρων (που θα πει «Νέοι πιστοί») είναι ελληνικής καταγωγής. Στο σώμα των γενιτσάρων υπάρχουν έντονες τάσεις κρυπτοχριστιανισμού. Ο καθηγητής Ι. Κ. Χασιώτης δημοσίευσε μία από τις εκκλήσεις των Ελλήνων προς τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσης που στάλθηκε το 1606:«Για βάλτε με το νου σας τι μεγάλη καλοσύνη θέλει γένει σε όλην την χριστιανιτά, πόση σκλαβιά θέλει ελευθερωθεί, χριστιανοί που είναι τη σήμερον εις τα χέρια τους (των Τούρκων), πόσες χιλιάδες Τούρκοι είναι όπου κάμνουν κρυφά χριστιανοί, και τότες θέλουν φανερωθεί τριάντα χιλιάδες γενίτσαροι, που είναι όλοι από χριστιανούς και κρυφά έρχονται στες εκκλησίες και προσκυνούν, και από στανιό τους στέκονται Τούρκοι».
Εξισλαμισμοί του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού στην Εύβοια και ειδικά στην Κάρυστο, εντοπίζονται στα τέλη του 17ου αιώνα. Είναι η εποχή των μαζικών εξισλαμισμών σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Οι πληθυσμοί αυτοί δημιουργούν το ουσιαστικό κοινωνικό σώμα, που πάνω του βασίστηκε η οθωμανική κυριαρχία. Οι εξισλαμισμένοι ή εξωμότες όπως καταγράφονται, υιοθετούν εξαιρετικά σκληρή συμπεριφορά κατά των χριστιανών. Ειδικά οι μουσουλμάνοι της Καρύστου φημίζονται για τη σκληρότητά τους. Παράλληλα όμως, μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα εμφανίζονται και κρυπτοχριστιανοί, τους οποίους αποκαλούσαν σκωπτικά «Σαμπάνηδες» ή «Μουρτάτες».
Την εποχή της Επανάστασης του ´ 21, στην Εύβοια κατοικούσαν 50.000 κάτοικοι. Απ´ αυτούς, το ένα πέμπτο ήταν μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι έμεναν στην Χαλκίδα, όπου κατοικούσαν 1.500 ντόπιες μουσουλμανικές οικογένειες, άλλες 600 μουσουλμανικές που προέρχονταν από περιοχές εκτός Εύβοιας και αφορούσαν κυρίως τη στρατιωτική και διοικητική διάρθρωση. Στη Χαλκίδα ζούσαν και 200 περίπου χριστιανικές οικογένειες. Φαίνεται ότι γλωσσικά οι μουσουλμάνοι ήταν ελληνόφωνοι και αλβανόφωνοι. Αντίστοιχη κατάσταση επικρατούσε και στη χριστιανική κοινότητα.
Στην Κάρυστο κατοικούσαν 400 μουσουλμανικές οικογένειες στο Κάστρο, ενώ οι χριστιανοί έμεναν στις έξω περιοχές. Ο Ομέρ μπέης, τελευταίος διοικητής της Καρύστου που θεωρούνταν δίκαιος και η πολιτική του ανακούφισε το χριστιανικό πληθυσμό, ήταν γνώστης και της αλβανικής γλώσσας. Οι «Τούρκοι» πολεμιστές της περιφέρειας της Καρύστου, χίλιοι περίπου, ήταν όλοι ντόπιοι και θεωρούνταν εκλεκτοί και ικανοί για τακτικό και άτακτο πόλεμο. Ελάχιστοι από αυτούς μιλούσαν τα τουρκικά. Ένας από τους αξιωματικούς του καρυστινού τουρκικού σώματος που συγκρούστηκε σκληρά με τους χριστιανούς επαναστάτες το 1821 ήταν ο Μαχμούτ Ξυνός. Την τρίτη χρονιά της επανάστασης, στην Εύβοια αποβιβάστηκε ο Χοσρέφ Πασάς με δέκα χιλιάδες γενίτσαρους, δηλαδή εξισλαμισμένους χριστιανούς, με στόχο την καταστολή της Επανάστασης. Απ´ ό,τι φαίνεται, ελάχιστοι πραγματικοί εθνικά Τούρκοι πήραν μέρος στις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων.
Το 1826 η Επανάσταση έσβησε στην Εύβοια μετά από μια αποτυχημένη εκστρατεία του Φαβιέρου. Ο Ομέρ της Καρύστου, ο οποίος είχε προβιβαστεί από το 1823 σε γενικό διοικητή της Εύβοιας με τον τίτλο Εγριμπόζ Βαλεσί, ήταν πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος. Τελικά όμως, με βάση το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830) η Εύβοια συμπεριελήφθη στα εδάφη που θα απάρτιζαν το νέο ελληνικό κράτος. Όμως η παράδοση του νησιού στην Ελλάδα έγινε τρία χρόνια αργότερα, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας του νέου κράτους που αδυνατούσε να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες μουσουλμάνους. Στις 11 Απριλίου 1833 ο ελληνικός στρατός παρέλαβε τα κλειδιά του κάστρου της Καρύστου από τον Ισμαήλ, γιο του φρούραρχου. Αμέσως άρχισαν οι προετοιμασίες των μουσουλμάνων για αναχώρηση, αν και μερικοί απ´ αυτούς είχαν εγκαταλείψει νωρίτερα τα σπίτια από το φόβο των αντεκδικήσεων. Οι περισσότεροι από τους μουσουλμάνους της Εύβοιας πούλησαν τα κτήματά τους σε χριστιανούς και αναχώρησαν για τη Θεσσαλία ή τη Μακεδονία που ακόμη βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Το μεγαλύτερο μέρος των Καρυστινών «Τούρκων» πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ιωνία, στη χερσόνησο της Ερυθραίας (Τσεσμές), «στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβριτσάρι» (Σιβρί Χισάρ). Οι Καρυστινοί παρέμειναν σχεδόν μέχρι το ´ 22 ως διακριτή ομάδα μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα της Ιωνίας, μιλώντας το χαρακτηριστικό τους καρυστινό ιδίωμα.
- Ο κ. Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας
Ο θρήνος των «Τούρκων»
Ο θρήνος των «Τούρκων» της Καρύστου για τη μοίρα τους διασώθηκε και δημοσιεύθηκε το 1947 από τον Δ.Κ. Χατζηκωνσταντή. Ο θρήνος είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί είναι στα ελληνικά, στο ιδιαίτερο καρυστινό ιδίωμα. Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι που κατοικούσαν στο Κάστρο της Καρύστου ήταν ελληνόφωνοι. Επιπλέον, αναδεικνύει την αντίληψη που είχε η άλλη πλευρά για τη δική μας πετυχημένη Επανάσταση. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αντίληψη οι ίδιοι ήταν ντόπιοι, ήταν Καρυστινοί. Η παράδοση της Εύβοιας στην Ελλάδα αποτελούσε πράξη προδοσίας. Η ίδια η Ελλάδα δεν αναφέρεται καθόλου, αντιθέτως θεωρούν ότι η Εύβοια εγκαταλείφθηκε στους Φράγκους και στους Ρώσους, με τους οποίους συνδέεται άμεσα η ρωμιοσύνη. Στο θρήνο φαίνεται και το αρνητικό εθνικό στερεότυπο. Αυτός που φέρνει την είδηση της παράδοσης δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Τάταρο. Έτσι αποκαλούσαν, σχεδόν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όλους τους αυθεντικούς τουρκογενείς στο χώρο της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου. Ο θρήνος έχει ως εξής:
Κατακαημένη Κάρυστο με τα κρύα τα νερά σου,
φύγαν τα παληκάρια σου τσε καίγεται η καρδιά σου.
Κατακαημένη Κάρυστο, πούσουν μισό Μισίρι,
τσε τώρα εκατάντησες να γίνεις Ρωμιοσύνη.
Που σ´ έτρεμε μια Έγριπο, μια ζηλεμέν´ Αθήνα
τσε τώρα σ´ εδώσανε στο Φράγκο, στη Ρουσία.
Νάταν ο κάμπος θάλασσα, τσε τα βουνά ποτάμια,
να πνίγανε τον Τάταρο που ´ φερε το χαμπέρι,
να φύγουν οι Καρυστινοί τούτο το καλοτσαίρι.
Ομέρ Πασάς που τ´ άκουσε, μηνάει ένα χαμπέρι,
του μπέη μας του μήνυσε τσε του στραβιντζιντάρη.
Όντας αποδιαβάσανε το μαύρο το φερμάνι, μικροί,
μεγάλοι κλαίανε, τσ´ οι δυο μας ζαμπιτάδες,
τρέχουν τσε παν τα μάτια τους ωσάν τις αργαστάρες.
Δεν κλαίμε μεις τον τόπο μας, στο Φράγκο π´ απομένει,
μον´ κλαίμε το κρύο νερό που ´ μαστε μαθημένοι.
Τσε τον Μπεκήρ αγά πελάει στη Σμύρνη για καράβια,
στο μπούρτσι μας τ´ άραξε τα δώδεκα καράβια,
Καρυστινοί που τα ´ δανε, τριτσάνα τους τινάζει
μπαρκάραν οι Καρυστινοί και πήγαν στο μπογάζι.
Πήγανε στο Βενέτικο, τσε μια μπουνάτσα πιάνει.
τσε πήγανε στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβρισάρι.
Αλλά, Αλλάχ, βρε βασιλιά, που θα σε πάη το κρίμα,
που χώρισες αντρόγενα, παιδιά απ´ τα σκαφίδια.
Σεμπέτι όποιος γένηκε να δώσ´ το Γριπονήσι,
όποιος ριτζάλι το´ καμε, σαν σκύλος να βαβίσει.
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΝΥΚΑ
Eδημοσιεύθη εις την εφημερίδα "ΑΙΩΝ" εις τας 13 Νοεμβρίου 1838 με το ακόλουθον χρονικόν:"Κατά την 7 'Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης, σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα. Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών είπε προς τον Γεννάδιον, την οποίαν συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησαν και προσδιόρισε την 10ην ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου. Αλλά το πλήθος των μαθητών και ή στενότης του Γυμνασίου παρεκίνησε τους διδασκάλους να εξέλθωσιν εις την Πνύκα, ως μέρος ευρύχωρον και μεμακρυσμένον οπωσούν. Την επαύριον, δυο απεσταλμένοι μαθηταί επροσκάλεσαν από της οικίας του τον στρατηγόν Κολοκοτρώνην εις την Πνύκα. Οι κάτοικοι των Αθηνών ηγνόουν μέχρις εκείνης της στιγμής την περίστασιν ταύτην. Άμα ή φήμη διεδόθη, συνέρρευσε πλήθος διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων άνθρωποι. Ο δε στρατηγός Κολοκοτρώνης, περιτριγυρισμένος και από τους μαθητάς και από τούτους επί του βήματος της Πνυκός ομίλησε τον ακόλουθον λόγον, του οποίου εγγυώμεθα το ακριβές, καθ' όσον δυνάμεθα να ενθυμηθώμεν".
Παιδιά μου!Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους όποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος μας και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμομε συμπερασμούς και διά την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και διά τους παλαιούς Έλληνας, όποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, όποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους όποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφ' ου ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιο του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητας και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμει τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον έναν έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέροντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμέρα χειρότερα, διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές όπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν ή Εταιρεία.Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", άλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας ή επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, "μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε". Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας [καλό].Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθείτε από τα περασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποίαν να αποστρέφεστε, και να έχετε ομόνοια.
Εμάς μη μας τηράτε, πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ήμέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία!
Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο βασιλεύς μας Όθων!Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι!Ζήτω ή ελληνική νεολαία!
σελ. 20, περιοδ. "Ελληνική Ιστορία"
Παιδιά μου!Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους όποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος μας και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμομε συμπερασμούς και διά την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και διά τους παλαιούς Έλληνας, όποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, όποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους όποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφ' ου ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιο του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητας και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμει τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον έναν έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα), έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες (προεστοί) εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξις, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέροντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμέρα χειρότερα, διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές όπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν ή Εταιρεία.Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", άλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας ή επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, "μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε". Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας [καλό].Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθείτε από τα περασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποίαν να αποστρέφεστε, και να έχετε ομόνοια.
Εμάς μη μας τηράτε, πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ήμέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία!
Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο βασιλεύς μας Όθων!Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι!Ζήτω ή ελληνική νεολαία!
σελ. 20, περιοδ. "Ελληνική Ιστορία"
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
Η επιδερμίδα, καθρέφτης της ζωής μας
(Η σημερινή της μορφή και ο ρόλος της στην εξέλιξη της ανθρωπότητας)
Στην εποχή της επιστημονικής υπερειδίκευσης, η δρ Νίνα Γιαμπλόνσκι έχει να επιδείξει εξαιρετικά ευρύ πεδίο δραστηριοτήτων. Στα 53 της χρόνια, προΐσταται του τμήματος Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Ασχολείται επίσης με τη μελέτη των ανθρωποειδών, την εξελικτική βιολογία και την παλαιοντολογία. Τον περασμένο χρόνο, η δρ Γιαμπλόνσκι ηγήθηκε αποστολής στην Κίνα, αναζητώντας ανθρώπινα απολιθώματα σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει πώς οι μακρινοί μας πρόγονοι προσαρμόστηκαν στις κλιματικές αλλαγές. Αυτόν το μήνα, βρίσκεται στην Κένυα, όπου σε συνεργασία με τη Μιβ Λίκι εκπονεί εργασία για τους προϊστορικούς πιθήκους.
Εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια, η δρ Γιαμπλόνσκι επιχειρεί να προσεγγίσει ένα θέμα που, όσο καθολικής σημασίας κι αν είναι, παραμένει εν πολλοίς ανεξιχνίαστο: Τη βιολογία, την εξέλιξη και την κοινωνική λειτουργία της ανθρώπινης επιδερμίδας. Τα πορίσματα των μελετών της δημοσιεύθηκαν από τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας υπό τον τίτλο: «Επιδερμίδα: Μια Φυσική Ιστορία».
«Η επιδερμίδα έχει μελετηθεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας από τους δερματολόγους», μας είπε η δρ Γιαμπλόνσκι, σε μια πρόσφατη επίσκεψή της στη Νέα Υόρκη. «Το γνωρίζουν απέξω κι ανακατωτά, αναφορικά με τις ασθένειες που το προσβάλλουν. Αυτό που εμείς ψάχνουμε, είναι πώς η επιδερμίδα εξελίχθηκε στη σημερινή της μορφή και ποιος ήταν ο ρόλος της στην εξέλιξη της ανθρωπότητας».
Βιοχημικό εργαστήριο
Τι παρακίνησε τη δρα Γιαμπλόνσκι να γράψει την ιστορία της ανθρώπινης επιδερμίδας; «Το 1981», μας λέει, «δίδασκα ανατομία σε φοιτητές της Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ. Οι φοιτητές είχαν μπροστά τους ένα πτώμα και έτρεμαν κυριολεκτικά στην ιδέα ότι έπρεπε να το πετσοκόψουν. Ωστόσο, η διάθεσή τους άλλαξε εντελώς τη στιγμή που έκοψαν την επιδερμίδα. Από τη στιγμή που αφαιρέθηκε, άρχισαν να το βλέπουν απλώς ως το κατάλοιπο ενός οργανισμού, χωρίς καμία προσωπική ιστορία και μπόρεσαν να προχωρήσουν με άνεση στη δουλειά τους. Αυτό το ερέθισμα με έκανε να αναλογιστώ πόσο μεγάλο μέρος αυτού που θεωρούμε ανθρώπινη φύση ενσωματώνεται στην επιδερμίδα».
Η δρ Γιαμπλόνσκι χαρακτηρίζει την επιδερμίδα ως το πλέον υποτιμημένο ανθρώπινο όργανο. Στην πραγματικότητα, είναι ένα ολόκληρο βιοχημικό εργαστήριο, που παράγει βιταμίνη D, ιδρώτα, ορμόνες, έλαια, κερί, χρωστικές ουσίες – μια σειρά απαραίτητων στην επιβίωσή μας υλικών. Ταυτόχρονα, παίζει τον ρόλο του αδιάβροχου που μας προστατεύει από το νερό, τα έντομα και επικίνδυνες χημικές ουσίες. Θα μπορούσαμε επίσης να το παρομοιάσουμε με τον προσωπικό μας «πίνακα ανακοινώσεων», τον οποίο διακοσμούμε με μέικ απ, τατουάζ ή σκουλαρίκια για να στείλουμε μηνύματα σχετικά με την προσωπική ιστορία, την υγεία και τις αξίες μας, ή για να προσελκύσουμε ερωτικό σύντροφο.
Στο επίπεδο της εξελικτικής βιολογίας, υπάρχουν τρία αξιοσημείωτα πράγματα σχετικά με την επιδερμίδα. Οπως όλοι γνωρίζουμε, εμφανίζεται σε διάφορες αποχρώσεις. Σε σύγκριση με άλλα θηλαστικά, είναι σχετικά άτριχη και ιδρώνει. Εδώ και λίγα εκατομμύρια χρόνια, ο άνθρωπος έγινε το θηλαστικό που ιδρώνει περισσότερο από όλα τα άλλα. Εχει σημασία αυτό; «Πολύ μεγάλη», υποστηρίζει η δρ Γιαμπλόνσκι. «Λέμε συχνά ότι ο μεγάλος εγκέφαλος έκανε δυνατή την εξέλιξή μας από τον πίθηκο. Αλλά αυτός ο μεγάλος εγκέφαλος δεν θα μπορούσε να προκύψει, μέσω της εξέλιξης, αν δεν είχαμε ανεπτυγμένο το στοιχείο της εφίδρωσης. Τα εξελιγμένα πρωτεύοντα, που δεν ήταν πια πίθηκοι, εμφανίστηκαν πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια στις σαβάνες της Ανατολικής Αφρικής. Αυτοί οι μακρινοί μας πρόγονοι έτρεχαν μεγάλες αποστάσεις σε ανοιχτές εκτάσεις. Για να επιβιώσουν κάτω από τον ήλιο του Ισημερινού, έπρεπε να είναι σε θέση να κρατούν δροσερό το κρανίο τους. Γι’ αυτόν το σκοπό ανέπτυξαν ιδρωτοποιούς αδένες, που έκαναν δυνατή την ανάπτυξη του εγκεφάλου».
Χρώμα και ήλιος
Σε ό,τι αφορά το χρώμα της επιδερμίδας, οι έρευνες της δρος Γιαμπλόνσκι έδειξαν ότι δεν σχετίζεται με τη φυλή, αλλά με την έκθεση στον ήλιο. Ολα καθορίστηκαν από το πόσο κοντά στον Ισημερινό ζούσαν οι προϊστορικοί μας πρόγονοι. Το σκούρο δέρμα προστάτευε τους κατοίκους των τροπικών ζωνών από την ηλιακή ακτινοβολία. Εκείνοι που εγκαταστάθηκαν βορειότερα χρειάζονταν βιταμίνη D, και για να παράγει αυτή τη βιταμίνη, η επιδερμίδα έπρεπε να αποβάλει το χρώμα της. Το χρώμα, απλούστατα, δεν είναι μόνιμο χαρακτηριστικό της φυλής.
Η δρ Γιαμπλόνσκι δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οι προϊστορικοί άνθρωποι κατέφευγαν σε κάποιου είδους καλλωπισμό της επιδερμίδας. Σημειώνει, όμως, ότι το πρώτο απολίθωμα ανθρώπινης επιδερμίδας που διαθέτουμε προέρχεται από τον Οτζι, τον άνθρωπο της Νεολιθικής Εποχής –έζησε περίπου πριν από 5.000 χρόνια–, το μουμιοποιημένο πτώμα του οποίου βρέθηκε στις Αλπεις το 1991. Η επιδερμίδα του Οτζι είχε κάμποσα τατουάζ. Αυτό αποτελεί μια ένδειξη για τις συνήθειες της εποχής του.
The New York Times
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕIΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ
Οι Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι και Αλβανοί μας θεωρούν όχι απελευθερωτές, αλλά κατακτητές της Μακεδονίας, της Ήπειρου, της Θράκης, των νήσων του Αιγαίου και της Κρήτης, και οι Τούρκοι επιλέον, μαζί με τους Βρεταννούς, μας θεωρούν ότι προσπαθήσαμε να κατακτήσομε την Κύπρον. Oλα αυτά ισχυρίζονται οι γείτονές μας βάσει του διεθνούς δικαίου.
1) Ανακεφαλαίωση του προβλήματος
1) Η Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Τουρκία διαμόρφωσαν το διεθνές δίκαιο κατά τρόπον ώστε έξω από την Παλαιά Ελλάδα του 1827-36 να μη υπάρχουν υποψήφιοι Ελληνες για απελευθέρωση. Δεν αρκεί εδάφη να ήταν κάποτε Ελληνικά. Θα έπρεπε σ'αυτά τα κάποτε Ελληνικά ή Μακεδονικά εδάφη να υπήρχαν υποψήφιοι Έλληνες για απευλεθέρωση. Σε περίπτωση που δεν υπήρχαν Έλληνες τότε πρόκειται για κατάκτηση. Εξ'απόψεως των συνταγμάτων, των Πρωτοκόλων, και της περί Κοραής νομοθεσίας του 1827, δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες, Hellenes-Grecs, Younan με ανάγκη απελευθερώσεως. Eξω από τα σύνορα της Ελλάδος του 1827-1836 υπήρχαν μόνον ελληνόφωνοι Ρωμαίοι, Grecs, Roum.
2) Οι Νέοι Έλληνες κατά προτροπή των "Φιλελλήνων" αποφάσισαν να υιοθετήσουν το όνομα "Έλληνες για να ρίχνουμε στάκτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά Ρωμιοί (Κωστής Παλαμάς 1901)". Δηλαδή η τάξις των βασιλέων και ευγενών της Ευρώπης ήθελαν επανάσταση όχι Ρωμαίων, αλλά Αρχαίων Ελλήνων, αφού μόλις προ ολίγου κατέστειλαν την Γαλλο-Ρωμαϊκήν επανάσταση μέσω του Ναπολέοντος το 1799. Eτσι οι "Φιλέλληνες" κατάφεραν μέσω του ψηφίσματος Αδαμαντίου Κοραή από την βουλήν των Ελλήνων το 1827 να περάσουν νομικά την γραμμή οτι οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στους Ρωμαίους της Κων/πόλεως πριν υποδουλωθούν στους Τούρκους. Eτσι η Ελληνική Επανάσταση ήταν, όχι μόνον απευλεθέρωση από τους Τούρκους, αλλά και από τους Ρωμαίους. έτσι οι Hellenic-Greeks/Έλληνες/Younan δεν ταυτίζονται με τους Greeks/Ρωμαίους/Roum. Ο Younan ειναι ο Έλλην και ο Roum είναι ο Ρωμαίος στα Τουρκικά και στα Αραβικά. Eτσι ο βασιλεύς των Ρωμαίων που έπεσε επάνω στα τείχη της Πόλεως κατήντησε στην κειμένην μάλιστα Ελληνικήν νομοθεσίαν "ο τύραννος των Ελλήνων".
3) Για τούτο το Πρωτόκολο της 31ης Ιανουαρίου 1836 διαχωρίζει ποίους Grecs έχουν το δικαίωμα να μεταναστεύσουν από την Τουρκίαν στην Ελλάδα και οι οποίοι από τώρα θεωρούνται Hellenes, "qui seront consideres des-a-present comme Hellenes" Το γεγονός ότι οι Grecs έχουν γίνει από τώρα Hellenes δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουν να λέγονται Grecs στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως φαίνεται στην παράγραφον 6 του ιδίου πρωτοκόλου. Δηλαδή δεν ταυτίζεται το Grec με το Hellene Grec στην περίπτωση της Νέας Ελλάδος. Οι Τούρκοι και Άραβες δεν ταυτίζουν το Roum/Ρωμαίος με το Younan/Έλληνες στη γλώσσα τους. Δια τούτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι όχι Younan, αλλά Roum.
4)Οι Γείτονες και οι ξένοι διπλωμάτες νομίζουν ότι οι Έλληνες συγχέουν τους ανωτέρω όρους των Πρωτοκόλων και των Συνθηκών από σκοπούς επεκτατικούς. Στην Ελληνική μετάφραση του αναφερθέντος Πρωτοκόλου 31/1/1836 στην συλλογή Δασκαλάκη γράφει ότι "θά θεωρούνται από τώρα Ελληνες...1. Ολοι οι Έλληνες...2. Οι Έλληνες..". Δηλαδή οι Έλληνες θα θεωρούνται από τώρα Έλληνες.
5)Πάντως συμφέρει πολύ στους Τούρκους και στους Βρετανούς η περί ονομάτων σύγχυση εκ μέρους των Ελλήνων. Φαίνεται ότι οι Τούρκοι ήδη χρησιμεύουν την εκ μέρους των Κυπρίων εγκατάληψη του Ρωμαίος και την υιοθέτηση του Έλλην ως απόδειξη ότι είναι έποικοι από την Ελλάδα.
6)Το ότι οι Έλληνες ήταν υπό τον ζυγό της Ρωμαιοσύνης, δηλαδή των Βυζαντινών, υποστηρίζεται 1) στα περί Ελλάδος τουριστικά εγχειρίδια, 2) από σημαντικό αριθμό Ελλήνων ιστορικών, 3) από τον μέγα ιστορικό των Φράγκων Νίκο Τσιφόρο, και 4) από το εκατόδραχμο που φέρει τον Κοραή από τότε που εξαφανίσθηκε η Ρωμαιοσύνη.
2) Τα τεκμήρια
1)Τα Συντάματα 1822, 1823, 1827, 1832, και 1844 μαρτυρούν ότι μόνον οι αυθόχθονες και οι πολιτογραφηθέντες είναι Έλληνες. Δηλαδή οι Βρετανοί, Φραντσέζοι και Ρώσοι απεφάσισαν μέσω των Νεο-Ελλήνων ποίοι είναι οι μόνοι Έλληνες. Τούτο έπραξαν σύμφωνα με τα πρώτα συντάγματα και την αποδοχήν όλων των παραγγελειών, λόγων και συγραμμάτων του Αδαμαντίου Κοραή στην Εθνική Συνέλευση του 1827.
2)Η Επανάσταση της 3 Σεπτεμβρίου του 1843-44 έδιωξε όλους τους Ρωμαίους που είχαν γίνει παρανόμως Ελληνες και είχαν διορισθεί στα ύπουργεία κατά παράβαση των Πρωτοκόλων. Υπεκίνησαν την επανάσταση οι τρεις Δυνάμεις γιατί ο Οθων υπέθαλπε την Μεγάλην Ιδέαν και για τούτο είχε καταργήσει την διάκριση μεταξύ Ελλήνων και Ρωμαίων. Ετσι διόρισε πολλούς Ρωμαίους στο δημόσιο, μεταξύ των οποίων και τον μετέπειτα ιστορικόν Κωνσταντίνον Παπαρηγόπουλον. Διώχθηκε και αυτός από το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τους άλλους ως μη Έλλην Ρωμαίος.
3)Την 30ην Μαρτίου 1863 η Εθνική Συνέλευσις εξέλεξε τον Γεώργιον Α βασιλέα των Ελλήνων. Εδόθη εσκεμμένως η εντύπωση ότι έγινε βασιλεύς των Ελλήνων και των εκτός της Ελλάδος Ελλήνων, δηλαδή των Ρωμαίων. Οι Τούρκοι σαφώς είχαν δεχθεί τον τίτλον αυτόν, αφού δεν είχε καμμίαν σχέση με τους Ρωμαίους/Roum/Grec της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το υπόδουλο γένος των Ρωμαίων και για τους Τούρκους ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρείτο διάδοχος του Βασιλέως των Ρωμαίων.
3) Τεκμήριο Ιωάννη Καποδίστρια
1)Ο Ι. Καποδίστριας υπέβαλλε τον Απρίλιο 1828 σχέδιο στον Τσάρον για την αναδιοργάνωση των Βαλκανίων εν όψει του πολέμου που μόλις εκήρυξε εναντίον της Τουρκίας. Το σχέδιο Καποδίστρια πρόβλεπε την Κων/πολη ως πρωτεύουσα πέντε ημιαυτονόμων κρατών, δηλαδή της Δακίας, της Σερβίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Ελλάδος. Ούτε καν εσκέφθηκε κανένα Βουλγαρία που ήταν μόνον σε αρχαίες πηγές. Το 1805 ο Α. Κοραής είχε υβρίσει τους Ρώσους. Εγραψε ότι οι Τούρκοι θα ξεπεράσουν τους Ρώσους όταν πάρουν τα φώτα της Ευρώπης. Το 1827 είχε γίνει ο Κοραής Πατέρας του Νέου Ελληνικού Εθνους και Κυβερνήτης της Ελλάδος ο Καποδίστριας. Πάντως ο Ρωσικός στρατός διασχίζων τα Βαλκάνια ευρήκε τους υποψήφιους Βουλγάρους του. Οι Ρώσοι μετέβαλαν την εν λογω δίγλωσσον φυλή που μιλούσε μια από παρακλάδια της παλαιοσλαβωνικής και τα Ρωμαίικα σε Βουργάρους. Ολοι οι Χριστιανοί της Οθωμανικής Ρούμελης ελέγοντο Ρωμαίοι Ορθόδοξοι. Αυτούς τους Ρωμαίους οι Ρώσοι βάπτισαν απογόνους των Βουλγάρων. Τους χρησιμοποίησαν μάλιστα ως στο σπόνδυλο των σχεδίων τους στα Βαλκάνια. Απέριψαν το σχέδιο του Καποδίστρια προς το παρόν. Οι Ρώσοι συνθηκολόγησαν με τους Τούρκους και έφυγαν. Οι Ρώσοι κήρυξαν πόλεμον στην Τουρκίαν τον Απρίλιο του 1877 που κατέληξε στην Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου 3/3/1878 με μία τεράστια Βουλγαρία που μετά τέσσερες μήνες ανετράπη με την Συνθήκη του Βερολίνου.
2)Είχε μεταμορφωθεί το σχέδιο του Καποδίστρια ως εξής: α) Οι Τούρκοι είχαν διατηρήσει το όνομα Ρωμανία για τα Βαλκάνια και την έλεγαν Ρούμελη, χώρα των Ρωμαίων. Η αλληλογραφία στη Ελληνική Κυβέρνηση στο Ναύπλιο έφθανε από τα κρατη της Ευρώπης με διεύθυνση το Napli di Romania δια να μη γίνει λάθος με το Napli di Italia. Τώρα η Ρωμανία ταυτίσθηκε με μόνον τη Δακία. β) Η Μακεδονία μοιράσθηκε τελικά μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδος και Σερβίας/Γιουγκοσλαβίας. γ) Παρέμεινε η Ελλάς. δ) Παρέμεινε η Σερβία. ε) Η Ήπειρος έγινε τελικά Αλβανία.
3)Ο σκοπός των Ρώσων, των Βρεταννών, των Βουρβόνων Φραντσέζων και της Βατικανικής Ρωμανίας (έτσι ελέγετο το Παπικόν Κρατος) ητο ο αφανισμός της Ρωμαιοσύνης, δηλαδή της πραγματικής Ρωμανίας, που ήτο το πραγματικό όνομα της ανυπάρκτου Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
4) Η λύσις
Για να βγούμε από την ανωτέρω νομική παγίδα δυνάμεθα να πάρομε τη θέση ότι ημείς οι Hellenic-Greeks, Ελληνες, Younan απελευθερώσαμε τους Greeks, Ρωμαίους, Roum που ζούσαν υπό τον Τουρικόν ζυγόν στα αναφερθέντα τεμάχια της χώρας μας που ήταν κομμάτια της Ρωμαιοσύνης. Ετσι παρακάμπτομε τα Πρωτόκολα, τα Ελληνικά συντάγματα, τον Κοραή και τους Ελληνες "ιστορικούς," που εξυπερετούν, ίσως από άγνοια, τους εχθρούς της πραγματικής Ρωμαιοσύνης.
5) Η Δυτική Ρωμαιοσύνη είναι το κλειδί μας
1)Πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση βάσει της Ρωμαιοσύνης να καλλιεργήσει σχέσεις με όλα τα τεμάχια της Ρωμαιοσύνης της Ευρώπης. Η τεράστια μάζα των μη ευγενών της Δυτικής Ευρώπης είναι απόγονοι των υποδούλων στους Τεύτονες Ρωμαίων που είχαν ως πρωτεύουσα την Κων/πολη. Τούτο μαρτυρείται από τα χρυσά νομίσματα που έκοβαν στη Francia με την προτομή των αυτοκρατόρων Κων/πόλεως από τον Αναστάσιον Α (491-518) μέχρι τον Ηράκλειον (610-641). Αριθμούνται οι απόγονοι αυτοί των Ρωμαίων τουλάχιστο 250 εκατομμύρια. Oι βασιλείς και ευγενείς της Ευρώπης και οι παπικοί και Αγγλικανοί επίσκοποι είναι οι απόγονοι των Τευτόνων κατακτητών της Δυτικής Ρωμαιοσύνης.
2)Η Γαλλική Επανάσταση ήταν στη βάση της Επανάσταση των Γαλλο-Ρωμαίων κατά των Φράγκων. Την κατέστειλε ο Τοσκανο-Φράγκος Ναπολέων. Αλλά οι δημοκράτες Φράγκοι και οι Γαλλο-Ρωμαίοι ανέτρεψαν το έργον του Ναπολέοντα το 1848 και τελικά το 1870. Αν είχαμε καλλιεργήσει το κοινό μας Ρωμαϊκό παρελθόν με τη Γαλλία ίσως δεν θα την είχαμε εχθρό μας το 1921 όταν μαζί με τους Βρετανούς και Ιταλούς άρχισαν την ανατροπή της Συνθήκης των Σεβρών υπέρ των Νεο-Τούρκων με τα επακόλουθα.
3)Τα Υπουργεία των Εξωτερικών της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Τουρκίας γνωρίζουν ακριβώς πώς οι Ρωμαίοι της Ελλάδος έγιναν Αρχαίοι Ελληνες, αφού οι ίδιοι σχεδιάσανε την εν λόγω διαδικασίαν για την διάλυση της Ρωμαιοσύνης. Αφού γράφουν στα βιβλία τους ότι με το σημερινό όνομα Greeks ενοούμε αυτούς που πιστεύουν ότι είναι Greeks.
6) H διαστολή Ελληνισμού και Ρωμαιοσύνης είναι σκέτη πλαστογραφία
1)H πρώτη ιστορική μαρτυρία για την εθνικότητα της Ρώμης, αρκετά πριν εμφανισθούν οι πρώτες ιστορίες της, είναι στο "περί ψυχής" έργον του μαθητού του Πλάτωνος Ηρακλίδου Ποντικού, όπου γράφει "πόλιν Ελληνίδα Ρώμην" μέσα από τα πλαίσια της καταλήψεώς της από τους υπερορίους (Γαλάτας) το 390-389 π.Χ. Οι πρώτες τέσσερες ιστορίες της Ρώμης εγράφηκαν από Ρωμαίους στα ελληνικά. Μαρτυρούν και αυτές ότι η Ρώμη είναι Ελληνική.
2)Η αντιπαράθεση Ρωμαίων και Ελλήνων είναι το φρούτο των Φράγκων και του Ναπολέοντος που μας σερβίρισε ο Κοραής και που την καλλιεργούν οι Βρετανοί και Ρώσοι με την βοήθειαν των μιμητών τους Νέων Ελλήνων.
3)Το κόμμα των Γαλλο-Ρωμαίων Ιακωβίνων (Jacobins) επαναστατών, οι λεγόμενοι Υπερόροι (Montangards) του Αυαντίνου λόφου, όπου κτίσθηκε μέρος της Ρώμης, ήσαν υπερήφανοι για την καταγωγή τους από την Ρώμην και την Πελοπόννησον. Αντί ο Κοραής να μάθει απ'αυτούς την Ρωμαιοσύνη έμαθε από τους Ολλανδούς και τον Ναπολέοντα να μισεί την πραγματικήν Ελλάδα του 1821, ακριβώς ως κάμουν αρκετοί Έλληνες ιστορικοί σήμερα.
7) Γιατί η πλαστογραφία
Η Ισπανική Ρωμανία ευρίσκετο κάτω από Γοτθική κατοχή από το 629. O διοικητής του Αυτοκράτορα της Κων/πόλεως στην Μαυριτανία, με έδρα την Ceuta, πέρασε το 711 απένατι με το στρατό του εκ Νουμιδo-Ρωμαίων και προκάλεσε γενική επανάσταση των Ισπανο-Ρωμαίων. Επέρασε και Αραβικός στρατός που μόλις είχε φθάσει στην περιοχή. Μάλλον χωριστά απελεθέρωσαν την Ισπανική Ρωμανία και κατέστρεψαν την Ισπανικήν Γοτθίαν το 711-719. Επαναστάτησαν και οι Γαλλο-Ρωμαίοι που συμμάχισαν με τους Νουμιδο-Ρωμαίους και Άραβες και παρ'ολίγον να καταστρέψουν την Φραγκίαν το 732-739.
Οι Γαλλο-Ρωμαίοι πάλι επαναστάτησαν κατά των Φράγκων το 742. Εν συνεχεία οι Φράγκοι κατέκτησαν την Ρώμην το 754-6 που ήταν ακόμα μέρος της ελευθέρας Ρωμανίας. Για πρώτη φορά το 794 οι Φράγκοι ονομάσανε την Ρωμανίαν Graecia και τους πολίτες της αιρετικούς Graecος. Oμως κράτησαν το όνομα Ρωμανία για μόνον το Παπικόν τους Κράτος. Από τότε άρχισαν την προπαγάνδα στους υποδούλους Δυτικούς Ρωμαίους ότι μόνο το Παπικό κρατος είναι η Ρωμανία. Οι Φράγκοι κράτησαν το όνομα Ρωμαίοι Καθολικοί και από τότε κρατούν μυστικό την ύπαρξη της Ανατολικής Ρωμαιοσύνης σκεπάζοντάς την κάτω από τα ονόματα αιρετικός, Γραικός και Βυζαντινός. Την γραμμήν αυτήν υιοθέτησαν σχεδόν όλες οι Τευτονικές φυλές, εκτός από τους Σκανδιναβούς και τους Σάξονες υπό Νορμανδικήν κατοχήν. Έχασαν την επαφή τους με την Ορθοδοξίαν μετά την Άλωση. Το κέντρον της επιθέσεως κατά της Ρωμαιοσύνης κατέστη το Βατικανό όταν οι Φράγκοι έδιωξαν οριστκά πλέον τους Ρωμαίους Πάπες το 1012-1046 γενόμενοι Πάπες αύτοί.
8) Συμπέρασμα
Από τα ανωτέρω βλέπει κανείς 1) γιατί συνεχίζεται η πλαστογραφία της Ρωμαιοσύνης με την πολύτιμη βοήθεια των Νέων Ελλήνων, 2) γιατί στην πραγματικότητα είμεθα Ελληνες και Ρωμαίοι και 3) γιατί επιπλέον συμφέρει και νομικά να είμεθα Ρωμαιοσύνη. Τούτο μάλιστα γιατί σχεδόν ολόκληρος η ενωμένη Ευρώπη είναι ακόμη Ρωμαιοσύνη.
29 Ιανουαρίου 1992
Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
1) Ανακεφαλαίωση του προβλήματος
1) Η Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Τουρκία διαμόρφωσαν το διεθνές δίκαιο κατά τρόπον ώστε έξω από την Παλαιά Ελλάδα του 1827-36 να μη υπάρχουν υποψήφιοι Ελληνες για απελευθέρωση. Δεν αρκεί εδάφη να ήταν κάποτε Ελληνικά. Θα έπρεπε σ'αυτά τα κάποτε Ελληνικά ή Μακεδονικά εδάφη να υπήρχαν υποψήφιοι Έλληνες για απευλεθέρωση. Σε περίπτωση που δεν υπήρχαν Έλληνες τότε πρόκειται για κατάκτηση. Εξ'απόψεως των συνταγμάτων, των Πρωτοκόλων, και της περί Κοραής νομοθεσίας του 1827, δεν υπήρχαν πλέον Έλληνες, Hellenes-Grecs, Younan με ανάγκη απελευθερώσεως. Eξω από τα σύνορα της Ελλάδος του 1827-1836 υπήρχαν μόνον ελληνόφωνοι Ρωμαίοι, Grecs, Roum.
2) Οι Νέοι Έλληνες κατά προτροπή των "Φιλελλήνων" αποφάσισαν να υιοθετήσουν το όνομα "Έλληνες για να ρίχνουμε στάκτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά Ρωμιοί (Κωστής Παλαμάς 1901)". Δηλαδή η τάξις των βασιλέων και ευγενών της Ευρώπης ήθελαν επανάσταση όχι Ρωμαίων, αλλά Αρχαίων Ελλήνων, αφού μόλις προ ολίγου κατέστειλαν την Γαλλο-Ρωμαϊκήν επανάσταση μέσω του Ναπολέοντος το 1799. Eτσι οι "Φιλέλληνες" κατάφεραν μέσω του ψηφίσματος Αδαμαντίου Κοραή από την βουλήν των Ελλήνων το 1827 να περάσουν νομικά την γραμμή οτι οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στους Ρωμαίους της Κων/πόλεως πριν υποδουλωθούν στους Τούρκους. Eτσι η Ελληνική Επανάσταση ήταν, όχι μόνον απευλεθέρωση από τους Τούρκους, αλλά και από τους Ρωμαίους. έτσι οι Hellenic-Greeks/Έλληνες/Younan δεν ταυτίζονται με τους Greeks/Ρωμαίους/Roum. Ο Younan ειναι ο Έλλην και ο Roum είναι ο Ρωμαίος στα Τουρκικά και στα Αραβικά. Eτσι ο βασιλεύς των Ρωμαίων που έπεσε επάνω στα τείχη της Πόλεως κατήντησε στην κειμένην μάλιστα Ελληνικήν νομοθεσίαν "ο τύραννος των Ελλήνων".
3) Για τούτο το Πρωτόκολο της 31ης Ιανουαρίου 1836 διαχωρίζει ποίους Grecs έχουν το δικαίωμα να μεταναστεύσουν από την Τουρκίαν στην Ελλάδα και οι οποίοι από τώρα θεωρούνται Hellenes, "qui seront consideres des-a-present comme Hellenes" Το γεγονός ότι οι Grecs έχουν γίνει από τώρα Hellenes δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουν να λέγονται Grecs στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως φαίνεται στην παράγραφον 6 του ιδίου πρωτοκόλου. Δηλαδή δεν ταυτίζεται το Grec με το Hellene Grec στην περίπτωση της Νέας Ελλάδος. Οι Τούρκοι και Άραβες δεν ταυτίζουν το Roum/Ρωμαίος με το Younan/Έλληνες στη γλώσσα τους. Δια τούτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι όχι Younan, αλλά Roum.
4)Οι Γείτονες και οι ξένοι διπλωμάτες νομίζουν ότι οι Έλληνες συγχέουν τους ανωτέρω όρους των Πρωτοκόλων και των Συνθηκών από σκοπούς επεκτατικούς. Στην Ελληνική μετάφραση του αναφερθέντος Πρωτοκόλου 31/1/1836 στην συλλογή Δασκαλάκη γράφει ότι "θά θεωρούνται από τώρα Ελληνες...1. Ολοι οι Έλληνες...2. Οι Έλληνες..". Δηλαδή οι Έλληνες θα θεωρούνται από τώρα Έλληνες.
5)Πάντως συμφέρει πολύ στους Τούρκους και στους Βρετανούς η περί ονομάτων σύγχυση εκ μέρους των Ελλήνων. Φαίνεται ότι οι Τούρκοι ήδη χρησιμεύουν την εκ μέρους των Κυπρίων εγκατάληψη του Ρωμαίος και την υιοθέτηση του Έλλην ως απόδειξη ότι είναι έποικοι από την Ελλάδα.
6)Το ότι οι Έλληνες ήταν υπό τον ζυγό της Ρωμαιοσύνης, δηλαδή των Βυζαντινών, υποστηρίζεται 1) στα περί Ελλάδος τουριστικά εγχειρίδια, 2) από σημαντικό αριθμό Ελλήνων ιστορικών, 3) από τον μέγα ιστορικό των Φράγκων Νίκο Τσιφόρο, και 4) από το εκατόδραχμο που φέρει τον Κοραή από τότε που εξαφανίσθηκε η Ρωμαιοσύνη.
2) Τα τεκμήρια
1)Τα Συντάματα 1822, 1823, 1827, 1832, και 1844 μαρτυρούν ότι μόνον οι αυθόχθονες και οι πολιτογραφηθέντες είναι Έλληνες. Δηλαδή οι Βρετανοί, Φραντσέζοι και Ρώσοι απεφάσισαν μέσω των Νεο-Ελλήνων ποίοι είναι οι μόνοι Έλληνες. Τούτο έπραξαν σύμφωνα με τα πρώτα συντάγματα και την αποδοχήν όλων των παραγγελειών, λόγων και συγραμμάτων του Αδαμαντίου Κοραή στην Εθνική Συνέλευση του 1827.
2)Η Επανάσταση της 3 Σεπτεμβρίου του 1843-44 έδιωξε όλους τους Ρωμαίους που είχαν γίνει παρανόμως Ελληνες και είχαν διορισθεί στα ύπουργεία κατά παράβαση των Πρωτοκόλων. Υπεκίνησαν την επανάσταση οι τρεις Δυνάμεις γιατί ο Οθων υπέθαλπε την Μεγάλην Ιδέαν και για τούτο είχε καταργήσει την διάκριση μεταξύ Ελλήνων και Ρωμαίων. Ετσι διόρισε πολλούς Ρωμαίους στο δημόσιο, μεταξύ των οποίων και τον μετέπειτα ιστορικόν Κωνσταντίνον Παπαρηγόπουλον. Διώχθηκε και αυτός από το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τους άλλους ως μη Έλλην Ρωμαίος.
3)Την 30ην Μαρτίου 1863 η Εθνική Συνέλευσις εξέλεξε τον Γεώργιον Α βασιλέα των Ελλήνων. Εδόθη εσκεμμένως η εντύπωση ότι έγινε βασιλεύς των Ελλήνων και των εκτός της Ελλάδος Ελλήνων, δηλαδή των Ρωμαίων. Οι Τούρκοι σαφώς είχαν δεχθεί τον τίτλον αυτόν, αφού δεν είχε καμμίαν σχέση με τους Ρωμαίους/Roum/Grec της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το υπόδουλο γένος των Ρωμαίων και για τους Τούρκους ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρείτο διάδοχος του Βασιλέως των Ρωμαίων.
3) Τεκμήριο Ιωάννη Καποδίστρια
1)Ο Ι. Καποδίστριας υπέβαλλε τον Απρίλιο 1828 σχέδιο στον Τσάρον για την αναδιοργάνωση των Βαλκανίων εν όψει του πολέμου που μόλις εκήρυξε εναντίον της Τουρκίας. Το σχέδιο Καποδίστρια πρόβλεπε την Κων/πολη ως πρωτεύουσα πέντε ημιαυτονόμων κρατών, δηλαδή της Δακίας, της Σερβίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Ελλάδος. Ούτε καν εσκέφθηκε κανένα Βουλγαρία που ήταν μόνον σε αρχαίες πηγές. Το 1805 ο Α. Κοραής είχε υβρίσει τους Ρώσους. Εγραψε ότι οι Τούρκοι θα ξεπεράσουν τους Ρώσους όταν πάρουν τα φώτα της Ευρώπης. Το 1827 είχε γίνει ο Κοραής Πατέρας του Νέου Ελληνικού Εθνους και Κυβερνήτης της Ελλάδος ο Καποδίστριας. Πάντως ο Ρωσικός στρατός διασχίζων τα Βαλκάνια ευρήκε τους υποψήφιους Βουλγάρους του. Οι Ρώσοι μετέβαλαν την εν λογω δίγλωσσον φυλή που μιλούσε μια από παρακλάδια της παλαιοσλαβωνικής και τα Ρωμαίικα σε Βουργάρους. Ολοι οι Χριστιανοί της Οθωμανικής Ρούμελης ελέγοντο Ρωμαίοι Ορθόδοξοι. Αυτούς τους Ρωμαίους οι Ρώσοι βάπτισαν απογόνους των Βουλγάρων. Τους χρησιμοποίησαν μάλιστα ως στο σπόνδυλο των σχεδίων τους στα Βαλκάνια. Απέριψαν το σχέδιο του Καποδίστρια προς το παρόν. Οι Ρώσοι συνθηκολόγησαν με τους Τούρκους και έφυγαν. Οι Ρώσοι κήρυξαν πόλεμον στην Τουρκίαν τον Απρίλιο του 1877 που κατέληξε στην Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου 3/3/1878 με μία τεράστια Βουλγαρία που μετά τέσσερες μήνες ανετράπη με την Συνθήκη του Βερολίνου.
2)Είχε μεταμορφωθεί το σχέδιο του Καποδίστρια ως εξής: α) Οι Τούρκοι είχαν διατηρήσει το όνομα Ρωμανία για τα Βαλκάνια και την έλεγαν Ρούμελη, χώρα των Ρωμαίων. Η αλληλογραφία στη Ελληνική Κυβέρνηση στο Ναύπλιο έφθανε από τα κρατη της Ευρώπης με διεύθυνση το Napli di Romania δια να μη γίνει λάθος με το Napli di Italia. Τώρα η Ρωμανία ταυτίσθηκε με μόνον τη Δακία. β) Η Μακεδονία μοιράσθηκε τελικά μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδος και Σερβίας/Γιουγκοσλαβίας. γ) Παρέμεινε η Ελλάς. δ) Παρέμεινε η Σερβία. ε) Η Ήπειρος έγινε τελικά Αλβανία.
3)Ο σκοπός των Ρώσων, των Βρεταννών, των Βουρβόνων Φραντσέζων και της Βατικανικής Ρωμανίας (έτσι ελέγετο το Παπικόν Κρατος) ητο ο αφανισμός της Ρωμαιοσύνης, δηλαδή της πραγματικής Ρωμανίας, που ήτο το πραγματικό όνομα της ανυπάρκτου Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
4) Η λύσις
Για να βγούμε από την ανωτέρω νομική παγίδα δυνάμεθα να πάρομε τη θέση ότι ημείς οι Hellenic-Greeks, Ελληνες, Younan απελευθερώσαμε τους Greeks, Ρωμαίους, Roum που ζούσαν υπό τον Τουρικόν ζυγόν στα αναφερθέντα τεμάχια της χώρας μας που ήταν κομμάτια της Ρωμαιοσύνης. Ετσι παρακάμπτομε τα Πρωτόκολα, τα Ελληνικά συντάγματα, τον Κοραή και τους Ελληνες "ιστορικούς," που εξυπερετούν, ίσως από άγνοια, τους εχθρούς της πραγματικής Ρωμαιοσύνης.
5) Η Δυτική Ρωμαιοσύνη είναι το κλειδί μας
1)Πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση βάσει της Ρωμαιοσύνης να καλλιεργήσει σχέσεις με όλα τα τεμάχια της Ρωμαιοσύνης της Ευρώπης. Η τεράστια μάζα των μη ευγενών της Δυτικής Ευρώπης είναι απόγονοι των υποδούλων στους Τεύτονες Ρωμαίων που είχαν ως πρωτεύουσα την Κων/πολη. Τούτο μαρτυρείται από τα χρυσά νομίσματα που έκοβαν στη Francia με την προτομή των αυτοκρατόρων Κων/πόλεως από τον Αναστάσιον Α (491-518) μέχρι τον Ηράκλειον (610-641). Αριθμούνται οι απόγονοι αυτοί των Ρωμαίων τουλάχιστο 250 εκατομμύρια. Oι βασιλείς και ευγενείς της Ευρώπης και οι παπικοί και Αγγλικανοί επίσκοποι είναι οι απόγονοι των Τευτόνων κατακτητών της Δυτικής Ρωμαιοσύνης.
2)Η Γαλλική Επανάσταση ήταν στη βάση της Επανάσταση των Γαλλο-Ρωμαίων κατά των Φράγκων. Την κατέστειλε ο Τοσκανο-Φράγκος Ναπολέων. Αλλά οι δημοκράτες Φράγκοι και οι Γαλλο-Ρωμαίοι ανέτρεψαν το έργον του Ναπολέοντα το 1848 και τελικά το 1870. Αν είχαμε καλλιεργήσει το κοινό μας Ρωμαϊκό παρελθόν με τη Γαλλία ίσως δεν θα την είχαμε εχθρό μας το 1921 όταν μαζί με τους Βρετανούς και Ιταλούς άρχισαν την ανατροπή της Συνθήκης των Σεβρών υπέρ των Νεο-Τούρκων με τα επακόλουθα.
3)Τα Υπουργεία των Εξωτερικών της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Τουρκίας γνωρίζουν ακριβώς πώς οι Ρωμαίοι της Ελλάδος έγιναν Αρχαίοι Ελληνες, αφού οι ίδιοι σχεδιάσανε την εν λόγω διαδικασίαν για την διάλυση της Ρωμαιοσύνης. Αφού γράφουν στα βιβλία τους ότι με το σημερινό όνομα Greeks ενοούμε αυτούς που πιστεύουν ότι είναι Greeks.
6) H διαστολή Ελληνισμού και Ρωμαιοσύνης είναι σκέτη πλαστογραφία
1)H πρώτη ιστορική μαρτυρία για την εθνικότητα της Ρώμης, αρκετά πριν εμφανισθούν οι πρώτες ιστορίες της, είναι στο "περί ψυχής" έργον του μαθητού του Πλάτωνος Ηρακλίδου Ποντικού, όπου γράφει "πόλιν Ελληνίδα Ρώμην" μέσα από τα πλαίσια της καταλήψεώς της από τους υπερορίους (Γαλάτας) το 390-389 π.Χ. Οι πρώτες τέσσερες ιστορίες της Ρώμης εγράφηκαν από Ρωμαίους στα ελληνικά. Μαρτυρούν και αυτές ότι η Ρώμη είναι Ελληνική.
2)Η αντιπαράθεση Ρωμαίων και Ελλήνων είναι το φρούτο των Φράγκων και του Ναπολέοντος που μας σερβίρισε ο Κοραής και που την καλλιεργούν οι Βρετανοί και Ρώσοι με την βοήθειαν των μιμητών τους Νέων Ελλήνων.
3)Το κόμμα των Γαλλο-Ρωμαίων Ιακωβίνων (Jacobins) επαναστατών, οι λεγόμενοι Υπερόροι (Montangards) του Αυαντίνου λόφου, όπου κτίσθηκε μέρος της Ρώμης, ήσαν υπερήφανοι για την καταγωγή τους από την Ρώμην και την Πελοπόννησον. Αντί ο Κοραής να μάθει απ'αυτούς την Ρωμαιοσύνη έμαθε από τους Ολλανδούς και τον Ναπολέοντα να μισεί την πραγματικήν Ελλάδα του 1821, ακριβώς ως κάμουν αρκετοί Έλληνες ιστορικοί σήμερα.
7) Γιατί η πλαστογραφία
Η Ισπανική Ρωμανία ευρίσκετο κάτω από Γοτθική κατοχή από το 629. O διοικητής του Αυτοκράτορα της Κων/πόλεως στην Μαυριτανία, με έδρα την Ceuta, πέρασε το 711 απένατι με το στρατό του εκ Νουμιδo-Ρωμαίων και προκάλεσε γενική επανάσταση των Ισπανο-Ρωμαίων. Επέρασε και Αραβικός στρατός που μόλις είχε φθάσει στην περιοχή. Μάλλον χωριστά απελεθέρωσαν την Ισπανική Ρωμανία και κατέστρεψαν την Ισπανικήν Γοτθίαν το 711-719. Επαναστάτησαν και οι Γαλλο-Ρωμαίοι που συμμάχισαν με τους Νουμιδο-Ρωμαίους και Άραβες και παρ'ολίγον να καταστρέψουν την Φραγκίαν το 732-739.
Οι Γαλλο-Ρωμαίοι πάλι επαναστάτησαν κατά των Φράγκων το 742. Εν συνεχεία οι Φράγκοι κατέκτησαν την Ρώμην το 754-6 που ήταν ακόμα μέρος της ελευθέρας Ρωμανίας. Για πρώτη φορά το 794 οι Φράγκοι ονομάσανε την Ρωμανίαν Graecia και τους πολίτες της αιρετικούς Graecος. Oμως κράτησαν το όνομα Ρωμανία για μόνον το Παπικόν τους Κράτος. Από τότε άρχισαν την προπαγάνδα στους υποδούλους Δυτικούς Ρωμαίους ότι μόνο το Παπικό κρατος είναι η Ρωμανία. Οι Φράγκοι κράτησαν το όνομα Ρωμαίοι Καθολικοί και από τότε κρατούν μυστικό την ύπαρξη της Ανατολικής Ρωμαιοσύνης σκεπάζοντάς την κάτω από τα ονόματα αιρετικός, Γραικός και Βυζαντινός. Την γραμμήν αυτήν υιοθέτησαν σχεδόν όλες οι Τευτονικές φυλές, εκτός από τους Σκανδιναβούς και τους Σάξονες υπό Νορμανδικήν κατοχήν. Έχασαν την επαφή τους με την Ορθοδοξίαν μετά την Άλωση. Το κέντρον της επιθέσεως κατά της Ρωμαιοσύνης κατέστη το Βατικανό όταν οι Φράγκοι έδιωξαν οριστκά πλέον τους Ρωμαίους Πάπες το 1012-1046 γενόμενοι Πάπες αύτοί.
8) Συμπέρασμα
Από τα ανωτέρω βλέπει κανείς 1) γιατί συνεχίζεται η πλαστογραφία της Ρωμαιοσύνης με την πολύτιμη βοήθεια των Νέων Ελλήνων, 2) γιατί στην πραγματικότητα είμεθα Ελληνες και Ρωμαίοι και 3) γιατί επιπλέον συμφέρει και νομικά να είμεθα Ρωμαιοσύνη. Τούτο μάλιστα γιατί σχεδόν ολόκληρος η ενωμένη Ευρώπη είναι ακόμη Ρωμαιοσύνη.
29 Ιανουαρίου 1992
Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
Το «όνομα»
Τι θα γινόταν και πως θα αντιμετωπίζαμε το γεγονός να δηλώναμε μεν ότι λεγόμαστε «Ελληνική Δημοκρατία» και «Ελλάς», αλλά οι απέξω να μας επέστρεφαν τα γράμματα και τα σύμβολα ,επειδή θα μας θεωρούσαν «Γραικούς» και την χώρα μας «Γραικία», ακολουθώντας την τακτική του Καρλομάγνου που έκανε έξαλλους τους προγόνους μας;
Με τα Σκόπια, το πρόβλημα έχει διαμορφωθεί ως εξής: διάλεξαν να ονομάζονται με ένα όνομα που το έχουν στο Σύνταγμά τους, το οποίο θεωρούμε δικό μας.Και κάτι παραπάνω: όχι δικό τους.
Μερικοί διπλωμάτες προσπάθησαν να το λύσουν με εξεζητημένο ,αλλά λογικό τρόπο. Μας είπαν δηλαδή: άν λέγεται «Μακεντονιγια» ή «Νοβαματσεντόνια», που έχει μεν ελληνική ρίζα, αλλά αποτυπώνει και την ενδιάμεση πληθυσμιακή προσχωση που σήμερα ισχύει στην διπλανή χώρα, έχετε πρόβλημα; Δεν νομίζω ότι απαντήσαμε ποτέ.Φαίνεται πως και σε αυτό είχαμε πρόβλημα. Επειδή κάναμε επί δεκαπέντε χρόνια μιά ιστορική αναδρομή που απεδείκνυε ότι δεν ήταν επιφανειακό το ζήτημα, αλλα υπέκρυπτε μιά υπεξαίρεση της μακεδονικής ιστορικής παράδοσης.Ηταν δηλαδή ένα είδος απαλλοτρίωσης, γιά να μιλήσω με επίκαιρη ορολογία.
Αρα, καταλήγω, μας καίει και μας μπουρλοτιάζει το βάρος του ονόματος που φέρεται πίσω από τον όρο «Μακεδονία». Και υποθέτω ότι άν αυτή η ιστορική παράδοση δεν ετίθετο ποτέ σε αμφισβήτηση, τότε και η δική μας αντιμετώπιση θα ήταν ενδεχομένως διαφορετική.
Το ζήτημα της σύνθετης ονομασίας,αντιθέτως, που θεωρείται ευκαμπτος και λυτρωτικός συμβιβασμός, είναι η πύλη προς την πιό τραγική λύση. Μπετονοποιεί την διαμάχη περί την μακεδονική παράδοση και ανοίγει δρόμο γιά φασαρίες. Δοκιμάσατε να πείτε ποτέ «Βορειοκορεάτη» τον βορειοκορεάτη και «Νοτιοκορεάτη» τον νοτιοκορεάτη; Εμείς τους ονομάζουμε έτσι, αλλά αμφότεροι θεωρούν ότι οι «άλλοι» δεν είναι οι σωστοί φορείς του κορεατισμού.Γι΄αυτό και στα συνταγματικά τους ονόματα, Κορέα και μόνον Κορέα ομολογούν.Θυμίζω επίσης ότι οι ανάλογοι όροι «Εξωτερική Μαντζουρία», «Εξωτερική Μογγολία», «Υπεριορδανία» υποστηρίχτηκαν μόνον γιά να γίνει δεκτή μιά μορφή αλυτρωτισμού.
Επιστρέφω σε μία πρόταση που έκαμα δημόσια ήδη από τα πρώτα χρόνια της διαμάχης: ας ονομαστούν Μακεδόνες, αρκεί να δεχτούν ότι είμαστε εμείς οι κάτοχοι, οι ιδιοκτήτες, οι διαθέτες και οι διαχειριστές του όρου.Με κανόνες του κοπιράιτ και των royalties, παρακαλώ, κι όχι με εθνικούς και ιστορικούς,άρα πολιτικούς, όρους. Με απλά λογάκια, τα ανώτατα θεσμικά τους όργανα να ζητήσουν από τα αντίστοιχα δικά μας, την χρήση αυτών των όρων.Να πάρουν δηλαδή το όνομα, το σκέτο «Μακεδονία» με λίζινγκ.
Έτσι, δεν θα κινδυνεύουν τα δικά μας σύμβολα, τα δικά μας προϊόντα και τα δικά μας δικαιώματα(υλικά και άυλα)που περιέχουν τον όρο «μακεδονικά» να «επιστρέφονται».Αυτοί μπορούν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους να επιβιώσουν με δανεισμό ξένης κουλτούρας, οι κόντρες θα συνεχιστούν, όπως γίνεται σήμερα με ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, αλλά το σπουδαίο θα έχει επιτευχθεί: κανένας αλυτρωτισμός εκ μέρους τους, δεν πρόκειται να μπαίνει στο τραπέζι με αφορμή το όνομα. Το όνομα είναι δικό μας, και τους το παραχωρήσαμε. Τελεία και παύλα.
Είναι μιά πράξη διευθέτησης, μιά πράξη πνευματικών και λοιπών δικαιωμάτων. Οτιδήποτε άλλο, σύνθετη ονομασία ή άρνηση της αποδοχής του συνταγματικού τους ονόματος, θα παραμείνει εσαεί ακατανόητο στην διεθνή κοινότητα.Και μη ξεχνάτε ότι και με σύνθετη ονομασία, πάλι «Μακεδονία» θα την λέει ο πλανήτης...
του Πάνου Θεοδωρίδη
Με τα Σκόπια, το πρόβλημα έχει διαμορφωθεί ως εξής: διάλεξαν να ονομάζονται με ένα όνομα που το έχουν στο Σύνταγμά τους, το οποίο θεωρούμε δικό μας.Και κάτι παραπάνω: όχι δικό τους.
Μερικοί διπλωμάτες προσπάθησαν να το λύσουν με εξεζητημένο ,αλλά λογικό τρόπο. Μας είπαν δηλαδή: άν λέγεται «Μακεντονιγια» ή «Νοβαματσεντόνια», που έχει μεν ελληνική ρίζα, αλλά αποτυπώνει και την ενδιάμεση πληθυσμιακή προσχωση που σήμερα ισχύει στην διπλανή χώρα, έχετε πρόβλημα; Δεν νομίζω ότι απαντήσαμε ποτέ.Φαίνεται πως και σε αυτό είχαμε πρόβλημα. Επειδή κάναμε επί δεκαπέντε χρόνια μιά ιστορική αναδρομή που απεδείκνυε ότι δεν ήταν επιφανειακό το ζήτημα, αλλα υπέκρυπτε μιά υπεξαίρεση της μακεδονικής ιστορικής παράδοσης.Ηταν δηλαδή ένα είδος απαλλοτρίωσης, γιά να μιλήσω με επίκαιρη ορολογία.
Αρα, καταλήγω, μας καίει και μας μπουρλοτιάζει το βάρος του ονόματος που φέρεται πίσω από τον όρο «Μακεδονία». Και υποθέτω ότι άν αυτή η ιστορική παράδοση δεν ετίθετο ποτέ σε αμφισβήτηση, τότε και η δική μας αντιμετώπιση θα ήταν ενδεχομένως διαφορετική.
Το ζήτημα της σύνθετης ονομασίας,αντιθέτως, που θεωρείται ευκαμπτος και λυτρωτικός συμβιβασμός, είναι η πύλη προς την πιό τραγική λύση. Μπετονοποιεί την διαμάχη περί την μακεδονική παράδοση και ανοίγει δρόμο γιά φασαρίες. Δοκιμάσατε να πείτε ποτέ «Βορειοκορεάτη» τον βορειοκορεάτη και «Νοτιοκορεάτη» τον νοτιοκορεάτη; Εμείς τους ονομάζουμε έτσι, αλλά αμφότεροι θεωρούν ότι οι «άλλοι» δεν είναι οι σωστοί φορείς του κορεατισμού.Γι΄αυτό και στα συνταγματικά τους ονόματα, Κορέα και μόνον Κορέα ομολογούν.Θυμίζω επίσης ότι οι ανάλογοι όροι «Εξωτερική Μαντζουρία», «Εξωτερική Μογγολία», «Υπεριορδανία» υποστηρίχτηκαν μόνον γιά να γίνει δεκτή μιά μορφή αλυτρωτισμού.
Επιστρέφω σε μία πρόταση που έκαμα δημόσια ήδη από τα πρώτα χρόνια της διαμάχης: ας ονομαστούν Μακεδόνες, αρκεί να δεχτούν ότι είμαστε εμείς οι κάτοχοι, οι ιδιοκτήτες, οι διαθέτες και οι διαχειριστές του όρου.Με κανόνες του κοπιράιτ και των royalties, παρακαλώ, κι όχι με εθνικούς και ιστορικούς,άρα πολιτικούς, όρους. Με απλά λογάκια, τα ανώτατα θεσμικά τους όργανα να ζητήσουν από τα αντίστοιχα δικά μας, την χρήση αυτών των όρων.Να πάρουν δηλαδή το όνομα, το σκέτο «Μακεδονία» με λίζινγκ.
Έτσι, δεν θα κινδυνεύουν τα δικά μας σύμβολα, τα δικά μας προϊόντα και τα δικά μας δικαιώματα(υλικά και άυλα)που περιέχουν τον όρο «μακεδονικά» να «επιστρέφονται».Αυτοί μπορούν να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους να επιβιώσουν με δανεισμό ξένης κουλτούρας, οι κόντρες θα συνεχιστούν, όπως γίνεται σήμερα με ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, αλλά το σπουδαίο θα έχει επιτευχθεί: κανένας αλυτρωτισμός εκ μέρους τους, δεν πρόκειται να μπαίνει στο τραπέζι με αφορμή το όνομα. Το όνομα είναι δικό μας, και τους το παραχωρήσαμε. Τελεία και παύλα.
Είναι μιά πράξη διευθέτησης, μιά πράξη πνευματικών και λοιπών δικαιωμάτων. Οτιδήποτε άλλο, σύνθετη ονομασία ή άρνηση της αποδοχής του συνταγματικού τους ονόματος, θα παραμείνει εσαεί ακατανόητο στην διεθνή κοινότητα.Και μη ξεχνάτε ότι και με σύνθετη ονομασία, πάλι «Μακεδονία» θα την λέει ο πλανήτης...
του Πάνου Θεοδωρίδη
Κυριακή 2 Μαρτίου 2008
Μια εικόνα χίλιες λέξεις
Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων κ. Γκρουέφσκι καταθέτει στεφάνι εις μνήμη του αρχηγού του BMPO Γκότσε Ντέλτσεφ,έχοντας ως φόντο τον χάρτη της «Ενιαίας Μακεδονίας».Σάββατο 1 Μαρτίου 2008
Ο ψεύτικος μανδύας της δήθεν προοδευτικότητας
Αυτές τις μέρες κάπου διάβασα ότι ο ποιητής και ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος πίστευε στη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Πόσοι και ποιοι άραγε σήμερα θα τολμούσαν να διατυπώσουν δημόσια μια τέτοια άποψη; Και όμως πρόκειται για την ουσία μιας ολόκληρης Σχολής Σκέψης, την οποία αντιπαλεύει η άλλη Σχολή, που απορρίπτει την άποψη αυτή θεωρώντας ότι το σημερινό ελληνικό έθνος ξεκινά τη ζωή του από το 1830 χωρίς να έχει την παραμικρή σχέση με το παρελθόν.Παρακολουθώντας τη δημόσια συζήτηση γύρω από το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού σκέφθηκα ότι στο βάθος πρόκειται για μια διαμάχη ανάμεσα σε αυτές τις δύο Σχολές Σκέψης. Θυμίζω εδώ ότι οι κάτοικοι αυτού του τόπου, καταδικασμένοι επί αιώνες σε συνθήκες δουλείας και υπανάπτυξης, είχαν χάσει την ιδιαιτερότητα και ταυτότητά τους στα μάτια των «πολιτισμένων» μειοψηφιών της Ευρώπης. Που έτσι βρήκαν την ευκαιρία να θεωρήσουν εαυτούς ως τους μοναδικούς κληρονόμους του ελληνικού πολιτισμού. Γι’ αυτό και όταν έμαθαν ότι οι πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821 (Φιλικοί και Αγωνιστές) αποφάσισαν να ονομάσουν την απελευθερωμένη από τον τουρκικό ζυγό πατρίδα τους Ελλάδα χαρακτηρίζοντας τους κατοίκους της Ελληνες, αντέδρασαν με κάθε τρόπο, με κορυφαία αντιδραστική πράξη τη θεωρία του Φαλμεράγιερ, ο οποίος με τρόπο δήθεν «επιστημονικό» προσπάθησε να αποδείξει ότι οι Νεοέλληνες δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται Ελληνες, γιατί δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την έννοια και με τη λέξη Ελλάδα, μιας και στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από μια πανσπερμία φυλών (Βλάχων, Αλβανών, Σλάβων, Τούρκων και Γύφτων).Και όπως ίσως έχετε προσέξει, όλοι οι ξένοι λαοί έδωσαν στη χώρα μας κάθε είδους όνομα πλην του ονόματος «Ελλάς - Ελλάδα»: Grece, Greece, Greco, Griechenland κ.λπ. Και φυσικά στην ουσία η διεθνής ιντελιγκέντσια δεν μας θεωρεί Ελληνες αλλά Γραικούς (ίσως και... γραικύλους). Πάλι καλά οι Τούρκοι που μας αποκαλούν «Γιουνάν», δηλαδή Ιωνες. Για τους «πολιτισμένους» της Δύσης θα μας ταίριαζε περισσότερο ένα όνομα όπως λ.χ. Βλαχότουρκοι ή Γυφτόβλαχοι. Νομίζω με τη λέξη «Γυφτοβλαχία» θα ήταν ικανοποιημένοι. Και όχι μόνο οι διανοούμενοι (ιντελιγκέντσηδες) του εξωτερικού, αλλά και του... εσωτερικού. Δηλαδή οι οπαδοί της Σχολής της Αλλης Οχθης, οι οποίοι χωρίς να το ομολογούν (ίσως και δίχως να το ξέρουν) ακολουθούν κατά γράμμα τη θεωρία του Φαλμεράγιερ, που στην ουσία θέλει να κρατήσει το κέντρο της ελληνικής κλασικής σκέψης, φιλοσοφίας και τέχνης εκτός Ελλάδας και κατά προτίμηση στις πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου από τις οποίες υποτίθεται ότι εκπορεύεται αποκλειστικά η σύγχρονη σκέψη, φιλοσοφία και τέχνη, που έχει τις ρίζες της και στην κλασική Ελλάδα. Ετσι οποιοσδήποτε τολμά να ισχυριστεί ότι ως Νεοέλλην πιστεύει ότι έχει και αυτός το ίδιο δικαίωμα, είναι βλάσφημος, αρχαιόπληκτος και αντιδραστικός. Οπως ασφαλώς ήταν και οι Φιλικοί, οι Επαναστάτες του ’21, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Κωστής Παλαμάς, ο Αγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Εγγονόπουλος, μεταξύ άλλων.Ομως, αυτή η διαφορά στη χώρα μας έλαβε και μιαν άλλη διάσταση, που διαίρεσε τον λαό μας όχι μόνο κάθετα (κοινωνικές τάξεις, ιδεολογίες και κόμματα), αλλά και οριζόντια. Δηλαδή, σε αυτό που θεωρείται Λαϊκό και σε αυτό που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως «διανοουμενίστικο». Και, φυσικά, η αληθινή διανόηση ταιριάζει με το λαϊκό, ενώ ο διανοουμενισμός δεν είναι μόνο εχθρός του λαϊκού, αλλά η καρικατούρα της διανόησης. Και για να περιοριστώ στη νεότερη Ελλάδα, όλα όσα υπήρξαν αληθινά, θετικά, γόνιμα και προοδευτικά, υπήρξαν κατ’ αρχήν λαϊκά. Δηλαδή πατούσαν γερά πάνω στο χώμα του λαού, της πραγματικότητας αλλά και της παράδοσης που μας πηγαίνει πολύ μακριά, στο βάθος του χρόνου, με τα οχήματα της δημοτικής ποίησης και μουσικής, της δημοκρατικής παράδοσης με κέντρο το κύτταρο της ελλαδικής κοινότητας, του βυζαντινού μέλους και της ελληνικής γραμματείας και κυρίως της γλώσσας. «Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική», θα πει ο Οδυσσέας Ελύτης. Ετσι οι Φιλικοί και οι Αγωνιστές του ’21 ήταν λαϊκοί. Ο Διονύσιος Σολωμός υπήρξε λαϊκός. Οπως λαϊκοί υπήρξαν όλοι οι σπουδαίοι πρωτεργάτες σε όλους τους κλάδους της ζωής, της τέχνης και της διανόησης που συνέβαλαν ώστε να προχωρήσει η χώρα μας μπροστά.Αυτή η οριζόντια διαίρεση δεν μπορούσε να αφήσει απ’ έξω τον ελληνικό «προοδευτικό χώρο». Που μεγαλούργησε όταν ήταν πράγματι λαϊκός, όταν δηλαδή εξέφραζε σωστά τον ελληνικό λαό (στους καιρούς της εθνικής αντίστασης και των δημοκρατικών αγώνων). Και στη συνέχεια περιθωριοποιήθηκε όταν τον κατέκτησε ο διανοουμενισμός, που ουσιαστικά σημαίνει άρνηση του ίδιου του εαυτού του.Ηταν λοιπόν επόμενο στον διανοουμενίστικο «προοδευτικό χώρο», άρα «ψευτο-προοδευτικό» χώρο πλέον, να ανθίσουν αυτά τα πικρά λουλούδια της άρνησης της πεμπτουσίας αυτού που ήταν και είναι η Ελλάδα του χθες, του σήμερα και του αύριο.Ας μην ψάχνουν, λοιπόν, οι ευαίσθητοι πολίτες να βρουν την αιτία της σημερινής εθνικής παράλυσης σε δευτερεύουσες σχέσεις, πρόσωπα και καταστάσεις. Η πραγματική αιτία είναι ότι ενώ με το λαϊκό στοιχείο και με τη λαϊκή ιδιότητα έγινε ό,τι τέλος πάντων θετικό έγινε σ’ αυτόν τον τόπο από το 1821 έως σήμερα, γιατί απλούστατα όλοι οι μεγάλοι μας ήρωες, ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες, πολιτικοί, υπήρξαν «λαϊκοί» ανεξάρτητα από τις λογής λογής κάθετες διαιρέσεις, εδώ και καιρό το λαϊκό, που στη χώρα μας ταυτίζεται με το ελληνικό, νικήθηκε κατά κράτος σε όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής. Εδώ και καιρό κατόρθωσε να επικρατήσει ολοκληρωτικά η άρνηση, τρομοκρατώντας και ξεγελώντας τους πολλούς και αφελείς, κρυμμένη πίσω από τον ψεύτικο μανδύα μιας δήθεν προοδευτικότητας, που έχει στην πραγματικότητα τόση σχέση με την πρόοδο όση μια γάτα με ένα λιοντάρι.
του Mικη Θεοδωρακη
Πηγή: Καθημερινή
του Mικη Θεοδωρακη
Πηγή: Καθημερινή
Η Ουάσιγκτον κρατά το «κλειδί» για το «Σκοπιανό»
Τις ΗΠΑ και τη στάση που θα τηρήσουν έναντι των Σκοπίων αναγνωρίζει ως τον σημαντικότερο παράγοντα των διαπραγματεύσεων για το όνομα της ΠΓΔΜ η Αθήνα. Αποδεχόμενη ουσιαστικά τη διαπραγμάτευση για τη διπλή ονομασία, όπως αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα η «Η», δηλαδή ένα όνομα -το συνταγματικό- για το εσωτερικό και ένα άλλο, σύνθετο, για διεθνή χρήση, η κυβέρνηση εξαρτά πλέον την περαιτέρω θέση της από το εάν η Ουάσιγκτον θα αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με τη νέα διεθνή ονομασία ή θα επιμείνει να την αναγνωρίζει με το συνταγματικό της όνομα, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». ΣυμβιβασμόςΗ συνεννόηση, η οποία οδήγησε την ελληνική πλευρά στις παραχωρήσεις -πρώτα να αποδεχθεί μια σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία» και κατόπιν τη διπλή ονομασία- βασίστηκε, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, στην προσδοκία στήριξης της νέας ονομασίας από την Ουάσιγκτον. Αν οι ΗΠΑ αναγνωρίσουν τα Σκόπια με τη νέα, σύνθετη και κοινά αποδεκτή ονομασία τους, η Ελλάδα θεωρεί ότι θα προκαλέσουν αναγνωρίσεις από δεκάδες άλλες χώρες, ισχυροποιώντας το νέο όνομα έναντι του - ανεπιθύμητου- συνταγματικού. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι αυτή η λύση είναι ίσως η μόνη η οποία θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο εσωτερικό, ώστε να αποφευχθεί το δυσάρεστο για όλους βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Εξωτερικών, η λύση θα προβληθεί ως βελτίωση ακόμη και της σημερινής κατάστασης, η οποία έχει προκύψει από την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και ήδη προβλέπει, ούτε λίγο ούτε πολύ, διπλή ονομασία. Στη θέση του «FΥRΟΜ», το οποίο έχει πλέον εκφυλιστεί και χρησιμοποιείται στην πράξη μόνο από την Ελλάδα, θα έχουμε πλέον ένα όνομα το οποίο η υπερδύναμη θα αναλάβει να καθιερώσει ως κυρίαρχο για τη βαλκανική χώρα. Γι αυτό και η ελληνική πλευρά θα επιθυμούσε διακαώς την αποδοχή της τελευταίας πρότασης Νίμιτς -με ένα ανώδυνο όνομα, όπως «Άνω» ή «Νέα» Μακεδονία- και αντιστοίχως γι αυτό τα Σκόπια απορρίπτουν και τα πέντε ονόματα που έβαλε στο τραπέζι ο Αμερικανός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ.ΚόσοβοΣύμφωνα με αμερικανικές πηγές, τα Σκόπια, αν και προσέρχονται στον διάλογο, διόλου έχουν μετακινηθεί από την ουσία των θέσεών τους και σκοπεύουν να επιμείνουν όσο αντέξουν, βασιζόμενα στη σημασία που έχουν αποκτήσει μετά την μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Οι φόβοι για αποσταθεροποίηση της περιοχής των Δυτικών Βαλκανίων, πιστεύουν οι Σκοπιανοί, δεν θα επιτρέψουν στις ΗΠΑ να δεχθούν μια λύση, η οποία θα θέτει σε κίνδυνο και τη συνοχή της ΠΓΔΜ, ενώ την ίδια ώρα πιστεύουν ότι η Αθήνα είναι πιο ευάλωτη σε πιέσεις και ας διακηρύσσει με υπερηφάνεια τα 55 χρόνια συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, τα οποία υποτίθεται ότι την καθιστούν παραδοσιακό και αξιόπιστο σύμμαχο. Τη συμμαχική της αφοσίωση θα κληθεί άλλωστε να αποδείξει πολύ σύντομα η Ελλάδα, ενισχύοντας την παρουσία της στην αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, όπως επιθυμεί η Ουάσιγκτον. Ενδεικτική της στάσης που θα τηρήσουν οι ΗΠΑ στο Σκοπιανό και της κατεύθυνσης προς την οποία θα απευθύνουν τις «παραινέσεις» τους ήταν άλλωστε και η πρόσφατη διαρροή - παρέμβαση από τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα. Από νωρίς στο παιχνίδι των μυστικών επαφών, των ανεπίσημων δηλώσεων και των επιλεκτικών παρεμβάσεων μέσω του ελληνικού Τύπου, ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ άνοιξε περισσότερα ζητήματα από αυτά που ενδεχομένως επιθυμούσε να κλείσει δύο ημέρες πριν αρχίσουν οι επίσημες διαπραγματεύσεις - από αφέλεια ή μήπως οι εντολές του ήταν να αποδομήσει το πλαίσιο στο οποίο βασιζόταν η Αθήνα; Σύμφωνα με όσα είπε ο κ. Σέκχαρντ και δημοσιεύθηκαν και από την «Η», η Ουάσιγκτον δεν δεσμεύεται να αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το όνομα που ενδεχομένως θα προκύψει από τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ θα έβλεπε με «καλό μάτι» την αναβάθμιση της εκπροσώπησης στις συνομιλίες τουλάχιστον στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών. Ο κ. Σπέκχαρντ, ωστόσο, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν είναι οι πρωθυπουργοί ή οι υπουργοί που διαπραγματεύονται. Η κυβέρνηση δεν διανοήθηκε ασφαλώς να απαντήσει στον πρέσβη των ΗΠΑ ούτε για τις προτροπές να αναγνωρίσουμε το Κόσοβο, προκειμένου να μην αποσταθεροποιηθεί η ευρύτερη περιοχή.Ασφυκτικό χρονοδιάγραμμαΑκόμη και σε σχήμα που δεν ικανοποιεί απόλυτα την Ουάσιγκτον, οι διαπραγματεύσεις στη βάση της τελευταίας πρότασης Νίμιτς άρχισαν χθες στη Νέα Υόρκη, χωρίς, ομολογουμένως σημαντικές προσδοκίες. Η διάρκειά τους δεν μπορεί να προβλεφθεί, αλλά εξαρτάται από τη δυναμική του περιεχομένου της συζήτησης και τη διάθεση συνεννόησης που θα δείξουν οι δύο πλευρές. Παράλληλα, τη Δευτέρα, φθάνει στην Αθήνα -προερχόμενος από την Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Τζορτζ Μπους- ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιαπ Ντε Χουπ Σέφερ για συναντήσεις με τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη. Την ερχόμενη Πέμπτη θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Εξωτερικών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, προκειμένου να συνεννοηθούν για την προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 2 Απριλίου στο Βουκουρέστι. Τα... σπουδαία θα μετατεθούν πιθανότατα για τη Σύνοδο, στην οποία ο Κώστας Καραμανλής θα κληθεί να αποφασίσει εάν θα επιτρέψει να απευθυνθεί πρόσκληση για ένταξη στην ΠΓΔΜ.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ 1/3/2008
Της Φαίης Καραβίτηfkaraviti@pegasus.gr
ΗΜΕΡΗΣΙΑ 1/3/2008
Της Φαίης Καραβίτηfkaraviti@pegasus.gr
Το μακεδονικό πρόβλημα
Oι πραγματικές απαρχές του Σκοπιανού προβλήματος ξεκινούν με την ίδρυση του BMΡO (Внатрешна Македонска Револуционерна Организација) το 1893 στη Θεσσαλονίκη, και την ανάδυση της λεγόμενης «ομοσπονδιακής» πτέρυγας του BMΡO. Αυτό σε αντίθεση με την αντίπαλη «συγκεντρωτική» βουλγαρόφρονη, κάτι που οδήγησε το 1902 στην διάσπαση μέσω της μετεξελιξης-μετονομασίας του BMPO σε TMOPO (Tajna Makedono-Odrinska Revoljucionna Organizacija) των «μακεδονοφρόνων» (αργότερα η ονομασία ΙMΡO κυριάρχησε) και της δημιουργίας του βουλγαροφρόνου ΒMOK (Върховен македоно-одрински комитет), κατά λέξη Ανώτατο Μακεδονο-Ανδριαπολιτικό Κομιτάτο, εξ’αυτού και η ονομασία «κομιτατζής».
Στις 2 Αυγούστου του 1903 με την Επανάσταση του Ίλιντεν, μπορεί μεν το BMPO/IMPO (σ.σ. VMRO/IMRO με λατινικούς χαρακτήρες) να απέτυχε στους άμεσους πολιτικούς του στόχους (δηλαδή δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας), εντούτοις έχουμε την απαρχή της δημιουργίας μακεδονικού προβλήματος ως προβλήματος ύπαρξης «μακεδονικής» εθνότητας. Γι’αυτό και αμέσως μετά την καταστολή της επαναστάσεως από τους Τούρκους στις αρχές Οκτωβρίου του 1903 έχουμε τις πρώτες προετοιμασίες για την έναρξη του δικού μας, του ελληνικού Μακεδονικού αγώνα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Τίτο ανακύρηξε την δημιουργία της σοσιαλιστής δημοκρατίας της Μακεδονίας στις 2 Αυγούστου (και όχι στις 15 Αυγούστου όπως συχνά διάφοροι ειδικοί της παρακληροφόρησης αναφέρουν) του 1944, χρησιμοποιώντας ως συμβολική επέτειο την επέτειο του Ίλιντεν.
Στις 2 Αυγούστου του 1903 με την Επανάσταση του Ίλιντεν, μπορεί μεν το BMPO/IMPO (σ.σ. VMRO/IMRO με λατινικούς χαρακτήρες) να απέτυχε στους άμεσους πολιτικούς του στόχους (δηλαδή δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας), εντούτοις έχουμε την απαρχή της δημιουργίας μακεδονικού προβλήματος ως προβλήματος ύπαρξης «μακεδονικής» εθνότητας. Γι’αυτό και αμέσως μετά την καταστολή της επαναστάσεως από τους Τούρκους στις αρχές Οκτωβρίου του 1903 έχουμε τις πρώτες προετοιμασίες για την έναρξη του δικού μας, του ελληνικού Μακεδονικού αγώνα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Τίτο ανακύρηξε την δημιουργία της σοσιαλιστής δημοκρατίας της Μακεδονίας στις 2 Αυγούστου (και όχι στις 15 Αυγούστου όπως συχνά διάφοροι ειδικοί της παρακληροφόρησης αναφέρουν) του 1944, χρησιμοποιώντας ως συμβολική επέτειο την επέτειο του Ίλιντεν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)