Με αεροπλάνα και βαπόρια

Με αεροπλάνα και βαπόριακαι
με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια και όμως εσύ δεν μας ακούς

Δεν μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές,μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές του τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μπάτης
ήρθε από την Σμύρνη το εικοσιδυό
και έζησε, πενήντα χρόνια
σαν πρόσφυγας σε ένα κατώι μυστικό

Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί
έλεγε ο Μπάτης μια Κυριακή
κι οι πόθοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή

Χτες το βράδυ είδα έναν φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνάπάνω στην μοτοσυκλέττα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά-χρυσή λαβωματιά-
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά...