Γίνεται ένα παγκόσμιο συνέδριο για να προσδιοριστεί το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο. Οι Αμερικάνοι λένε:
- Το πιο γρήγορο πράγμα είναι το φως. Ταξιδεύει με ταχύτητα τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.
Οι Κινέζοι διαφωνούν:
- Το πιο γρήγορο πράγμα είναι η σκέψη. Έτσι δίδαξε ο Κομφούκιος.
Και ενώ ξεκίναγε η συζήτηση επί του θέματος, γυρνάει ένας Πόντιος και λέει:
- Και όμως κύριοι, το πιο γρήγορο πράγμα είναι το κόψιμο. Το πρωί που μ' έπιασε κόψιμο ούτε να το σκεφτώ πρόλαβα ούτε να ανάψω το φως.
Μια φορά ήταν ένας Γερμανός, ένας Ιάπωνας και ένας Έλληνας και καθόντουσαν και τα έλεγαν πίνοντας...
Λέει ο Γερμανός: "Καλά παιδιά εμείς έχουμε στη Γερμανία μια mercedes η οποία πιάνει τα 300 σε λιγοστά δεύτερα....και έχει και abs ώστε να σταματάει απ' τα 300 χιλ. σχεδόν αμέσως!".
Οι άλλοι: "Σοβαρά;".
Λέει ο Ιάπωνας: "Καλά παιδιά εμείς έχουμε στην Ιαπωνία ένα τρένο που πιάνει τα 400 χιλ./ώρα και πάει από πόλη σε πόλη αμέσως!".
Οι άλλοι: "Σοβαρά;".
Λέει ο Έλληνας: "Καλά παιδιά και εμείς έχουμε έναν τύπο στη Μύκονο που την έχει 40 εκατοστά!".
Οι άλλοι: "Σοβαρά;".
Καθώς περνούσε η ώρα και είχαν μεθύσει για τα καλά....
Λέει ο Γερμανός: "Πρέπει να παραδεχτώ ότι σας είπα ψέματα... Η καλύτερη mercedes μας πιάνει τα 250 και κάνει μια ώρα να σταματήσει...".
Λέει ο Ιάπωνας: "Αφού αρχίσαμε να λέμε την αλήθεια... Να πω και εγώ ότι τρένο αυτό πιάνει τα 180 χιλ./ώρα και είναι πειραματικό μοντέλο...".
Λέει και ο Έλληνας: "Παιδιά και εγώ ψέματα σας είπα για τον τύπο που την έχει 40 εκατοστά και μένει στη Μύκονο. Στη Θάσο μένει!".
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Σάββατο 26 Απριλίου 2008
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Οι διαφορές ως προς την ημερομηνία του Πάσχα
Οι διαφορές ως προς την ημερομηνία του Πάσχα, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι "τα τέσσερα ευαγγέλια, δεν δίνουν την ακριβή ημερομηνία της Ανάστασης του Χριστού, αλλά μόνο αναφέρουν, ότι έλαβε χώρα αναφορικά με το Πάσχα των εβραίων, και την πρώτη ημέρα της εβδομάδας"
Kατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής περιόδου υπήρχε ήδη διαφωνία για την ημερομηνία, απλά το πρόβλημα διευθετήθηκε κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, το 325, που καθορίστηκε η αρχή, σύμφωνα με την οποία, το Πάσχα, έπρεπε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την εαρινή πανσέληνο. Αυτή η αρχή επέτρεψε να διατηρηθεί η αναλογία μεταξύ των Γραφών και της εορτής του Πάσχα, αναγνωρίζοντας η Σύνοδος, ότι ο εορτασμός της Αναστάσεως του Χριστού δεν έπρεπε να είναι ένας παράγων διχασμού μεταξύ των χριστιανών. Παρ' όλα αυτά, η συμφωνία αθετήθηκε, όταν ο Πάπας Γρηγόριος ΧΙΙΙ, μεταρρύθμιση το ημερολόγιο το 1582. Τότε, η πλειοψηφία των ορθοδόξων, δεν άλλαξε τον τρόπο καθορισμού της ημερομηνίας του Πάσχα. Πραγματικά, ακόμη σήμερα, υπάρχουν ανακρίβειες στις δύο μεθόδους μέτρησης της ημερομηνίας του Πάσχα.
Kατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής περιόδου υπήρχε ήδη διαφωνία για την ημερομηνία, απλά το πρόβλημα διευθετήθηκε κατά τη διάρκεια της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, το 325, που καθορίστηκε η αρχή, σύμφωνα με την οποία, το Πάσχα, έπρεπε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την εαρινή πανσέληνο. Αυτή η αρχή επέτρεψε να διατηρηθεί η αναλογία μεταξύ των Γραφών και της εορτής του Πάσχα, αναγνωρίζοντας η Σύνοδος, ότι ο εορτασμός της Αναστάσεως του Χριστού δεν έπρεπε να είναι ένας παράγων διχασμού μεταξύ των χριστιανών. Παρ' όλα αυτά, η συμφωνία αθετήθηκε, όταν ο Πάπας Γρηγόριος ΧΙΙΙ, μεταρρύθμιση το ημερολόγιο το 1582. Τότε, η πλειοψηφία των ορθοδόξων, δεν άλλαξε τον τρόπο καθορισμού της ημερομηνίας του Πάσχα. Πραγματικά, ακόμη σήμερα, υπάρχουν ανακρίβειες στις δύο μεθόδους μέτρησης της ημερομηνίας του Πάσχα.
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Επιστολή Ινδιάνου αρχηγού προς τον άρχοντα της Ουάσιγκτον( 1854 μ.Χ. )
"Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον διατάζει να μας πουν, ότι επιθυμεί να αγοράσει τη γη μας. O Μεγάλος Αρχηγός μας στέλνει επίσης λόγια φιλίας και καλής διάθεσης. Εκτιμούμε αυτή την ευγένεια γιατί ξέρουμε ότι χρειάζεται πολύ λίγο τη φιλία μας.
Θα σκεφτούμε την προσφορά σας γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας. Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σ' αυτά που του λέει ο Άρχοντας Σήτλ με την ίδια βεβαιότητα που οι λευκοί αδελφοί μας μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στην αλλαγή των εποχών.
Τα λόγια μου είναι αμετάβλητα όπως τ' αστέρια. Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα ούτε του φέγγους του νερού. Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Το λέμε εγκαίρως από την αρχή.
Πρέπει να ξέρετε ότι κάθε σωματίδιο της γης είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερό φύλλο, κάθε αμμουδιά, κάθε ομίχλη στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε έντομο με το βούισμα του είναι ιερό στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Ο χυμός που τρέχει μέσα στα δένδρα περιέχει τις μνήμες του ανθρώπου με το ερυθρό δέρμα. Οι πεθαμένοι του λευκού ανθρώπου λησμονούν τη γενέτειρά τους όταν πάνε να περπατήσουν στ' άστρα. Οι δικοί μας πεθαμένοι ποτέ δεν ξεχνούν αυτήν την όμορφη γη, γιατί η μητέρα του ανθρώπου έχει ερυθρό δέρμα.
Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός είναι αδέλφια μας. Οι βουνίσιες κορυφές, οι χυμοί των λιβαδιών, η ζεστασιά του σώματος του μικρού αλόγου και ο άνθρωπος - όλα αυτά - ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.
Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε και να διδάσκετε στα παιδιά σας ότι τα ποτάμια είναι δικά μας αδέλφια και αδέλφια δικά σας. Θα πρέπει από κει και πέρα να φροντίζετε τα ποτάμια τόσο καλά όσο κι' έναν αδελφό σας. Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει το δικό μας τρόπο ζωής. Το ίδιο του κάνει ένα κομμάτι γης ή ένα άλλο, γιατί αυτός είναι ένας ξένος που έρχεται τη νύχτα για να βγάλει από τη γη ό,τι χρειάζεται.
Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει το δρόμο του. Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της χωρίς να τον πειράζει. Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του. Mεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα που μπορεί κανείς ν' αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες. Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ' αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω. Ο δικός μας τρόπος του Είναι, είναι διαφορετικός από τον δικό σας. Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί ν' ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων της άνοιξης ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου.
Αλλά ίσως να είναι έτσι επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα. Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά. Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;
Εμείς οι Ινδιάνοι προτιμάμε τον απαλό ήχο του ανέμου που χαϊδεύει την επιφάνεια της λίμνης και τη μυρουδιά του ανέμου που καθάρισε η βροχή του μεσημεριού ή αρωμάτισε το άρωμα των πεύκων. Ο αέρας είναι κάτι το πολύτιμο για τον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια πνοή: το ζώο, το δέντρο και ο άνθρωπος.
Ο λευκός άνθρωπος μπορεί να μην αισθάνεται τον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άνθρωπος που αγωνιά πολλές μέρες, γίνεται αναίσθητος στη δυσωδία. Αλλά αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας. Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλη τη ζωή που συντηρεί. Κι' αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν' απολαύσει τον γλυκαμένο από τα άνθη της πεδιάδας άνεμο.
Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας. Όλα όσα επηρεάζουν τη γη επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ θα τα κάνει στον εαυτό του. Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια.
Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του - σαν φίλος με φίλο - δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα. Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια. Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.
Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε. Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεος του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για τον λευκό. Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι' Αυτόν και το να την βλάψει κανείς σημαίνει ότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της. Οι λευκοί άνθρωποι θα περάσουν, ίσως και πριν από τις άλλες φυλές. Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα. Αλλά ακόμα και την τελευταία ώρα θα φωτιστείτε με την ιδέα ότι ο Θεός σας έφερε σ' αυτή τη γη και σας έδωσε την κυριαρχία πάνω της και πάνω στον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα για κάποιο ειδικό σκοπό.
Τέτοιο πεπρωμένο είναι για μας μυστήριο, γιατί δεν ξέρουμε τι θα γίνει όταν θα έχουν εξολοθρευτεί όλοι οι βούβαλοι, όταν θα έχουν δαμαστεί όλα τα άγρια άλογα, όταν οι πιο μυστικές γωνιές των δασών θα μυρίζουν άνθρωπο και όταν η θέα προς τους πράσινους λόφους θα εμποδίζεται από ένα πλήθος από σύρματα που μιλάνε. Πού είναι το πυκνό δάσος; Εξαφανίστηκε. Πού είναι ο αετός; Εξαφανίστηκε!
Έτσι τελειώνει η ζωή και αρχίζει η επιβίωση......"
Θα σκεφτούμε την προσφορά σας γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας. Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σ' αυτά που του λέει ο Άρχοντας Σήτλ με την ίδια βεβαιότητα που οι λευκοί αδελφοί μας μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στην αλλαγή των εποχών.
Τα λόγια μου είναι αμετάβλητα όπως τ' αστέρια. Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα ούτε του φέγγους του νερού. Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Το λέμε εγκαίρως από την αρχή.
Πρέπει να ξέρετε ότι κάθε σωματίδιο της γης είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερό φύλλο, κάθε αμμουδιά, κάθε ομίχλη στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε έντομο με το βούισμα του είναι ιερό στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Ο χυμός που τρέχει μέσα στα δένδρα περιέχει τις μνήμες του ανθρώπου με το ερυθρό δέρμα. Οι πεθαμένοι του λευκού ανθρώπου λησμονούν τη γενέτειρά τους όταν πάνε να περπατήσουν στ' άστρα. Οι δικοί μας πεθαμένοι ποτέ δεν ξεχνούν αυτήν την όμορφη γη, γιατί η μητέρα του ανθρώπου έχει ερυθρό δέρμα.
Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός είναι αδέλφια μας. Οι βουνίσιες κορυφές, οι χυμοί των λιβαδιών, η ζεστασιά του σώματος του μικρού αλόγου και ο άνθρωπος - όλα αυτά - ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.
Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε και να διδάσκετε στα παιδιά σας ότι τα ποτάμια είναι δικά μας αδέλφια και αδέλφια δικά σας. Θα πρέπει από κει και πέρα να φροντίζετε τα ποτάμια τόσο καλά όσο κι' έναν αδελφό σας. Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει το δικό μας τρόπο ζωής. Το ίδιο του κάνει ένα κομμάτι γης ή ένα άλλο, γιατί αυτός είναι ένας ξένος που έρχεται τη νύχτα για να βγάλει από τη γη ό,τι χρειάζεται.
Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει το δρόμο του. Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της χωρίς να τον πειράζει. Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του. Mεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα που μπορεί κανείς ν' αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες. Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ' αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω. Ο δικός μας τρόπος του Είναι, είναι διαφορετικός από τον δικό σας. Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί ν' ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων της άνοιξης ή το τρίψιμο των φτερών ενός εντόμου.
Αλλά ίσως να είναι έτσι επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα. Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά. Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;
Εμείς οι Ινδιάνοι προτιμάμε τον απαλό ήχο του ανέμου που χαϊδεύει την επιφάνεια της λίμνης και τη μυρουδιά του ανέμου που καθάρισε η βροχή του μεσημεριού ή αρωμάτισε το άρωμα των πεύκων. Ο αέρας είναι κάτι το πολύτιμο για τον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια πνοή: το ζώο, το δέντρο και ο άνθρωπος.
Ο λευκός άνθρωπος μπορεί να μην αισθάνεται τον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άνθρωπος που αγωνιά πολλές μέρες, γίνεται αναίσθητος στη δυσωδία. Αλλά αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας. Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλη τη ζωή που συντηρεί. Κι' αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν' απολαύσει τον γλυκαμένο από τα άνθη της πεδιάδας άνεμο.
Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας. Όλα όσα επηρεάζουν τη γη επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ θα τα κάνει στον εαυτό του. Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια.
Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του - σαν φίλος με φίλο - δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα. Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια. Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.
Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε. Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεος του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για τον λευκό. Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι' Αυτόν και το να την βλάψει κανείς σημαίνει ότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της. Οι λευκοί άνθρωποι θα περάσουν, ίσως και πριν από τις άλλες φυλές. Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα. Αλλά ακόμα και την τελευταία ώρα θα φωτιστείτε με την ιδέα ότι ο Θεός σας έφερε σ' αυτή τη γη και σας έδωσε την κυριαρχία πάνω της και πάνω στον άνθρωπο με το ερυθρό δέρμα για κάποιο ειδικό σκοπό.
Τέτοιο πεπρωμένο είναι για μας μυστήριο, γιατί δεν ξέρουμε τι θα γίνει όταν θα έχουν εξολοθρευτεί όλοι οι βούβαλοι, όταν θα έχουν δαμαστεί όλα τα άγρια άλογα, όταν οι πιο μυστικές γωνιές των δασών θα μυρίζουν άνθρωπο και όταν η θέα προς τους πράσινους λόφους θα εμποδίζεται από ένα πλήθος από σύρματα που μιλάνε. Πού είναι το πυκνό δάσος; Εξαφανίστηκε. Πού είναι ο αετός; Εξαφανίστηκε!
Έτσι τελειώνει η ζωή και αρχίζει η επιβίωση......"
Έχω δικαίωμα να θέλω να ζω σ’ ένα τόπο καθαρό χωρίς τα δηλητήρια...
Ομιλία της Μαρίας Χρ. Νικολακοπούλου στη γιορτή του βερίκοκου στο Άνω Διμηνιό
Με λένε Μαρία. Γεννήθηκα και μεγαλώνω στο Πάσιο, ένα χωριό σαν τόσα άλλα στην Κορινθία. Είμαι 15 χρονών. Μικρή, θα πουν πολλοί, για να μας βγάζει λόγο. Συμφωνώ, μα δεν ήρθα για να σας βγάλω λόγο, απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου, απλά θέλω μόνο να με ακούσετε, απλά ελπίζω έστω και έτσι να έχω την ψευδαίσθηση ότι θα επηρεάσω, έστω λίγο, τη λήψη αποφάσεων του κοινωνικού συνόλου, αφού το μικρό της ηλικίας μου δεν μου επιτρέπει με άλλον τρόπο τη συμμετοχή στα κοινά.
Έχω ακούσει πολλές φορές τους Αθηναίους να παραπονιούνται για τον αέρα που αναπνέουν, να ανησυχούν για τα παιδιά τους, να μας ζηλεύουν για την ποιότητα της ζωής μας. Στην αρχή τους συμπονούσα κι αισθανόμουν τυχερή που μεγάλωνα σε χωριό. Στην αρχή βέβαια, γιατί μετά είδα. Τι είδα; Θα σας πω.
Είδα τα ζεστά πρωινά του καλοκαιριού ένα σύννεφο να σκεπάζει τον ορίζοντα του νομού μας. Όταν ρώτησα τι είναι αυτό μου είπαν μην ανησυχείς ραντίζουν τα σταφύλια με δηλητήρια. Δεν ανησύχησα.
Είδα να μην πίνουμε το νερό της βρύσης μας και να κουβαλάμε από μακριά νερό με μπιτόνια. Όταν ρώτησα γιατί μου είπαν μην ανησυχείς απλώς είναι μολυσμένο από τα νιτρικά. Δεν ανησύχησα.
Είδα κάποιους εργάτες να λιποθυμούν στα κτήματα, είδα να μου απαγορεύουν να κόψω ένα ροδάκινο από το δέντρο για να το φάω, είδα την αποθήκη μας γεμάτη νεκροκεφαλές σκαλισμένες πάνω σε διάφορα μπουκαλάκια, είδα αγρότες νευρικούς και ντυμένους σαν αστροναύτες να πηγαίνουν να ραντίζουν ...
Και το κακό είναι ότι δεν είδα μόνο, άρχισα να διαβάζω κιόλας. Nα διαβάζω για την ερημοποίηση που απειλεί να μετατρέψει τη νότια Ελλάδα σε Σαχάρα, να διαβάζω για τη μόλυνση των υδροφόρων οριζόντων, για ολόκληρα χωριά στην Κρήτη που ιατρικές μελέτες έχουν αποδείξει πως οι καρκινογενέσεις και οι τερατογενέσεις έχουν αυξηθεί κατά 300% λόγω των φυτοφαρμάκων. Να βλέπω στην τηλεόραση ρεπορτάζ για τα δηλητήρια που φτάνουν στο πιάτο μας, για αγρότες που πέθαναν από τα φυτοφάρμακα.
Και με συγχωρείτε, αλλά πια ανησύχησα. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ναι ανησύχησα.
Ανησύχησα για μένα, για τον πατέρα μου, τους φίλους μου, τα παιδιά που θα φέρω κάποια στιγμή σ' αυτό τον κόσμο μα πάνω απ’ όλα ανησύχησα για τον τόπο μου. Για ένα τόπο που δεν ανήκει σε κανέναν μας απλά, τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας, Σκεφτείτε το λίγο αυτό... λίγο. Τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας . Με ποιο δικαίωμα τον καταστρέφουμε; Με ποιο δικαίωμα;
Άραγε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να καλλιεργούμε τη γη μας; Δεν υπάρχει τρόπος να συνεργαζόμαστε με τη φύση και όχι να κηρύσσουμε πόλεμο εναντίον της. Έναν πόλεμο που χρόνια τώρα το χάνουμε, ένα πόλεμο παράλογο, χωρίς τέλος ενάντια σε εχθρούς που ούτε καν τους γνωρίζουμε.
Οι περισσότεροι από σας -είμαι σίγουρη- έχετε κάνει ατέλειωτα ραντίσματα για πλήθος εχθρών στη βερικοκιά και στις άλλες καλλιέργειες. Ειλικρινά ας σηκώσουν το χέρι όσοι τους έχουν δει με ένα μεγεθυντικό φακό στο κτήμα τους, έστω όσοι έχουν δει μια φωτογραφία τους σε ένα γεωργικό περιοδικό. Είναι δυνατόν να κερδίσεις μια μάχη ενάντια σε ένα εχθρό που δεν ξέρεις πως είναι, πως πολλαπλασιάζεται, πως ζει.
Ποιος από μας θα πέταγε μια χειροβομβίδα στο σπίτι του για να σκοτώσει ένα κουνούπι που τον ενοχλεί; Γιατί αυτό κάνουμε, βομβαρδίζουμε στην κυριολεξία τα χωράφια μας με χημικά που όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο είναι πιο επικίνδυνα από τις χειροβομβίδες. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά δεν κάνουν κρότο, σκοτώνουν όμως το ίδιο και όχι μόνο για την ημέρα που τα χρησιμοποιείς αλλά και για καιρό μετά. Μόνο που δεν σκοτώνουν αμέσως αλλά σιγά-σιγά και ύπουλα.
Και το χειρότερο από όλα: κανείς μας δεν ξέρει τι είναι τα φυτοφάρμακα. Πως δρουν, τι βλάβες προξενούν, πώς vα προφυλασσόμαστε από αυτά και εμείς και αυτοί που καταναλώνουν τα προϊόντα μας. Θα μου πείτε ποια λύση υπάρχει; Είμαι λίγο μικρή για να δώσω λύση σε τόσο σοβαρά θέματα. Όμως είμαι αρκετά μεγάλη για να κάνω κάποιες διαπιστώσεις.
Διαπίστωση πρώτη: Οι εχθροί και οι ασθένειες των φυτών παρά τα ραντίσματα δεν μειώνονται, αντίθετα πολλαπλασιάζονται, με αποτέλεσμα να ραντίζουμε κάθε χρόνο με όλο και ισχυρότερα φάρμακα και μάλιστα για πρωτοεμφανιζόμενα προβλήματα.
Διαπίστωση δεύτερη: Ο πατέρας μου έπαψε να ραντίζει για τον κακό ανθονόμο και τον κακό τετράνυχο και «ώ του θαύματος» τα δένδρα δεν ξεράθηκαν και ούτε ο καρπός είχε πρόβλημα.
Διαπίστωση τρίτη και τελευταία και ίσως και σημαντικότερη. Όλες οι προηγμένες χώρες συνεχώς αυξάνουν το ποσοστό των βιοκαλλιεργειών τους. Αυστρία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ. ακόμα και η Αργεντινή με την Τουρκία βρήκαν διέξοδο στην παραγωγή τους με αυτό τον τρόπο καλλιέργειας. Εμείς γιατί όχι, εμείς γιατί αντιστεκόμαστε;
Δεν ήρθα να σας κάνω μάθημα, η ηλικία μου και οι γνώσεις μου άλλωστε δεν μου το επιτρέπουν. Απλώς αναρωτιέμαι και σας ζητώ να αναρωτηθείτε μαζί μου. Τι; Κάτι πολύ πολύ απλό.
Έχω δικαίωμα σα νέος άνθρωπος να ονειρεύομαι μια καλλίτερη ζωή; Έχω δικαίωμα να θέλω να ζω σε ένα τόπο καθαρό χωρίς τα δηλητήρια να καίνε τα σωθικά μου, έχω δικαίωμα να πίνω καθαρό νερό από τη βρύση του σπιτιού μου, έχω δικαίωμα να μην αγωνιώ κάθε φορά που βλέπω τον κόσμο να ετοιμάζεται για τα χωράφια λες και πάει στον πόλεμο, έχω δικαίωμα να τρέχω ανάμεσα στα δένδρα χωρίς να κινδυνεύω να λιποθυμήσω;
Και επειδή ανάμεσα σας βλέπω και βουλευτές και δημοτικούς άρχοντες τους κοιτώ στα μάτια και μιλώντας εξ ονόματος όλων των νέων της Κορινθίας τους ρωτώ:
Ζητάμε πολλά;
Μήπως δεν μας αξίζουν;
Με λένε Μαρία. Γεννήθηκα και μεγαλώνω στο Πάσιο, ένα χωριό σαν τόσα άλλα στην Κορινθία. Είμαι 15 χρονών. Μικρή, θα πουν πολλοί, για να μας βγάζει λόγο. Συμφωνώ, μα δεν ήρθα για να σας βγάλω λόγο, απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου, απλά θέλω μόνο να με ακούσετε, απλά ελπίζω έστω και έτσι να έχω την ψευδαίσθηση ότι θα επηρεάσω, έστω λίγο, τη λήψη αποφάσεων του κοινωνικού συνόλου, αφού το μικρό της ηλικίας μου δεν μου επιτρέπει με άλλον τρόπο τη συμμετοχή στα κοινά.
Έχω ακούσει πολλές φορές τους Αθηναίους να παραπονιούνται για τον αέρα που αναπνέουν, να ανησυχούν για τα παιδιά τους, να μας ζηλεύουν για την ποιότητα της ζωής μας. Στην αρχή τους συμπονούσα κι αισθανόμουν τυχερή που μεγάλωνα σε χωριό. Στην αρχή βέβαια, γιατί μετά είδα. Τι είδα; Θα σας πω.
Είδα τα ζεστά πρωινά του καλοκαιριού ένα σύννεφο να σκεπάζει τον ορίζοντα του νομού μας. Όταν ρώτησα τι είναι αυτό μου είπαν μην ανησυχείς ραντίζουν τα σταφύλια με δηλητήρια. Δεν ανησύχησα.
Είδα να μην πίνουμε το νερό της βρύσης μας και να κουβαλάμε από μακριά νερό με μπιτόνια. Όταν ρώτησα γιατί μου είπαν μην ανησυχείς απλώς είναι μολυσμένο από τα νιτρικά. Δεν ανησύχησα.
Είδα κάποιους εργάτες να λιποθυμούν στα κτήματα, είδα να μου απαγορεύουν να κόψω ένα ροδάκινο από το δέντρο για να το φάω, είδα την αποθήκη μας γεμάτη νεκροκεφαλές σκαλισμένες πάνω σε διάφορα μπουκαλάκια, είδα αγρότες νευρικούς και ντυμένους σαν αστροναύτες να πηγαίνουν να ραντίζουν ...
Και το κακό είναι ότι δεν είδα μόνο, άρχισα να διαβάζω κιόλας. Nα διαβάζω για την ερημοποίηση που απειλεί να μετατρέψει τη νότια Ελλάδα σε Σαχάρα, να διαβάζω για τη μόλυνση των υδροφόρων οριζόντων, για ολόκληρα χωριά στην Κρήτη που ιατρικές μελέτες έχουν αποδείξει πως οι καρκινογενέσεις και οι τερατογενέσεις έχουν αυξηθεί κατά 300% λόγω των φυτοφαρμάκων. Να βλέπω στην τηλεόραση ρεπορτάζ για τα δηλητήρια που φτάνουν στο πιάτο μας, για αγρότες που πέθαναν από τα φυτοφάρμακα.
Και με συγχωρείτε, αλλά πια ανησύχησα. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ναι ανησύχησα.
Ανησύχησα για μένα, για τον πατέρα μου, τους φίλους μου, τα παιδιά που θα φέρω κάποια στιγμή σ' αυτό τον κόσμο μα πάνω απ’ όλα ανησύχησα για τον τόπο μου. Για ένα τόπο που δεν ανήκει σε κανέναν μας απλά, τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας, Σκεφτείτε το λίγο αυτό... λίγο. Τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας . Με ποιο δικαίωμα τον καταστρέφουμε; Με ποιο δικαίωμα;
Άραγε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να καλλιεργούμε τη γη μας; Δεν υπάρχει τρόπος να συνεργαζόμαστε με τη φύση και όχι να κηρύσσουμε πόλεμο εναντίον της. Έναν πόλεμο που χρόνια τώρα το χάνουμε, ένα πόλεμο παράλογο, χωρίς τέλος ενάντια σε εχθρούς που ούτε καν τους γνωρίζουμε.
Οι περισσότεροι από σας -είμαι σίγουρη- έχετε κάνει ατέλειωτα ραντίσματα για πλήθος εχθρών στη βερικοκιά και στις άλλες καλλιέργειες. Ειλικρινά ας σηκώσουν το χέρι όσοι τους έχουν δει με ένα μεγεθυντικό φακό στο κτήμα τους, έστω όσοι έχουν δει μια φωτογραφία τους σε ένα γεωργικό περιοδικό. Είναι δυνατόν να κερδίσεις μια μάχη ενάντια σε ένα εχθρό που δεν ξέρεις πως είναι, πως πολλαπλασιάζεται, πως ζει.
Ποιος από μας θα πέταγε μια χειροβομβίδα στο σπίτι του για να σκοτώσει ένα κουνούπι που τον ενοχλεί; Γιατί αυτό κάνουμε, βομβαρδίζουμε στην κυριολεξία τα χωράφια μας με χημικά που όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο είναι πιο επικίνδυνα από τις χειροβομβίδες. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά δεν κάνουν κρότο, σκοτώνουν όμως το ίδιο και όχι μόνο για την ημέρα που τα χρησιμοποιείς αλλά και για καιρό μετά. Μόνο που δεν σκοτώνουν αμέσως αλλά σιγά-σιγά και ύπουλα.
Και το χειρότερο από όλα: κανείς μας δεν ξέρει τι είναι τα φυτοφάρμακα. Πως δρουν, τι βλάβες προξενούν, πώς vα προφυλασσόμαστε από αυτά και εμείς και αυτοί που καταναλώνουν τα προϊόντα μας. Θα μου πείτε ποια λύση υπάρχει; Είμαι λίγο μικρή για να δώσω λύση σε τόσο σοβαρά θέματα. Όμως είμαι αρκετά μεγάλη για να κάνω κάποιες διαπιστώσεις.
Διαπίστωση πρώτη: Οι εχθροί και οι ασθένειες των φυτών παρά τα ραντίσματα δεν μειώνονται, αντίθετα πολλαπλασιάζονται, με αποτέλεσμα να ραντίζουμε κάθε χρόνο με όλο και ισχυρότερα φάρμακα και μάλιστα για πρωτοεμφανιζόμενα προβλήματα.
Διαπίστωση δεύτερη: Ο πατέρας μου έπαψε να ραντίζει για τον κακό ανθονόμο και τον κακό τετράνυχο και «ώ του θαύματος» τα δένδρα δεν ξεράθηκαν και ούτε ο καρπός είχε πρόβλημα.
Διαπίστωση τρίτη και τελευταία και ίσως και σημαντικότερη. Όλες οι προηγμένες χώρες συνεχώς αυξάνουν το ποσοστό των βιοκαλλιεργειών τους. Αυστρία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ. ακόμα και η Αργεντινή με την Τουρκία βρήκαν διέξοδο στην παραγωγή τους με αυτό τον τρόπο καλλιέργειας. Εμείς γιατί όχι, εμείς γιατί αντιστεκόμαστε;
Δεν ήρθα να σας κάνω μάθημα, η ηλικία μου και οι γνώσεις μου άλλωστε δεν μου το επιτρέπουν. Απλώς αναρωτιέμαι και σας ζητώ να αναρωτηθείτε μαζί μου. Τι; Κάτι πολύ πολύ απλό.
Έχω δικαίωμα σα νέος άνθρωπος να ονειρεύομαι μια καλλίτερη ζωή; Έχω δικαίωμα να θέλω να ζω σε ένα τόπο καθαρό χωρίς τα δηλητήρια να καίνε τα σωθικά μου, έχω δικαίωμα να πίνω καθαρό νερό από τη βρύση του σπιτιού μου, έχω δικαίωμα να μην αγωνιώ κάθε φορά που βλέπω τον κόσμο να ετοιμάζεται για τα χωράφια λες και πάει στον πόλεμο, έχω δικαίωμα να τρέχω ανάμεσα στα δένδρα χωρίς να κινδυνεύω να λιποθυμήσω;
Και επειδή ανάμεσα σας βλέπω και βουλευτές και δημοτικούς άρχοντες τους κοιτώ στα μάτια και μιλώντας εξ ονόματος όλων των νέων της Κορινθίας τους ρωτώ:
Ζητάμε πολλά;
Μήπως δεν μας αξίζουν;
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Απιστία: 9 τρόποι να την ανακαλύψετε
Ωραία όλα εκείνα τα πολιτισμένα περί της μονογαμίας ως «κοινωνικής σύμβασης», της συγχώρεσης του παραστρατήματος, αν αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα έρωτα, προκειμένου να σωθεί η σχέση και του «δε θα ήθελα να το μάθω αν επρόκειτο καθαρά και μόνο για σεξ» που λέγαμε σε ένα παλαιότερο άρθρο για την απιστία, στην πράξη, όμως, όλοι θέλουμε να ξέρουμε –ιδιαίτερα όταν υποψιαζόμαστε ότι το έτερον ήμισυ μπορεί να μας απατά– αν μη τι άλλο για να πάρουμε τις αποφάσεις μας για το μέλλον της σχέσης –οι οποίες, και επιτρέψτε μου τη γενίκευση, σπάνια είναι πολιτισμένες και βασισμένες στη διαπίστωση ότι η μονογαμία αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση και τίποτα παραπάνω.
Πώς, όμως, θα το καταλάβουμε, τουλάχιστον όσοι δε διαθέτουμε το χάρισμα της έκτης αίσθησης ή την… τύχη των «φίλων» που θα τρέξουν να μας πουν τα νέα; Όχι δύσκολα. Υπάρχουν αρκετά αδιάψευστα σημάδια που όταν εμφανίζονται –ιδιαίτερα δύο ή περισσότερα μαζί– κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Όσοι (θεωρούν ότι) διακατέχονται από αισθήματα ανωτερότητας και… «πολιτισμού» μπορούν να μη συνεχίσουν την ανάγνωση.
* Η αποφυγή κάθε είδους επισκέψεων, συναντήσεων και εξόδων με τους φίλους και την οικογένειά σας από την πλευρά του/ της συντρόφου σας –ιδιαίτερα αν μέχρι πρότινος τέτοιες συναντήσεις κανονίζονταν συχνά, χωρίς κανένα πρόβλημα– μπορεί να είναι ένδειξη τύψεων από την πλευρά του/ της. Αν αποφεύγει να δει τους φίλους και την οικογένειά σας, με τους οποίους μέχρι πρόσφατα τα πήγαινε περίφημα, μάλλον δεν είναι επειδή τους βαρέθηκε –είναι επειδή ντρέπεται να τους βλέπει να του/ της φέρονται σαν οικογένεια, ενώ εκείνος-η σας απατά.
* Γκρινιάζει διαρκώς. Αντίθετα απ’ ότι θα περιμένατε, η συνεχής γκρίνια για ό,τι λέτε ή κάνετε είναι, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ένδειξη της υποσυνείδητης προσπάθειας που καταβάλει να δικαιολογήσει στον εαυτό του/ της τις πράξεις του/ της. Αν κάθε προσπάθεια επικοινωνίας αποτυγχάνει γιατί εσείς στα μάτια του/ της «έχετε αλλάξει», αυτόματα οι τύψεις μειώνονται, καθώς η απιστία, στο μυαλό του «ενόχου», είναι δικαιολογημένη: δε φταίει μόνο εκείνος-η, φταίτε κι εσείς που δεν του/ της κάνετε πια.
* Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που γκρινιάζει διαρκώς; Κάποιος ή κάποια που δε φαίνεται να προσέχει καν ότι είστε εκεί. Αν ξαφνικά ο/ η σύντροφός σας δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τη γνώμη σας, δεν παραπονιέται ότι δεν τον/ την προσέχετε αρκετά, δεν τον/ την πειράζει να μην τον/ την συνοδεύσετε στα γενέθλια του κολλητού, το γάμο του ξαδέρφου ή το πάρτι της εταιρείας, δε δίνει την ίδια σημασία ή δε φαίνεται να συμμετέχει καν σε κοινούς κώδικες επικοινωνίας που είχατε αναπτύξει και αδιαφορεί πλήρως για τις μικρές, καθημερινές σας συνήθειες και διαφωνίες που μέχρι πρότινος τον/ την έκαναν έξαλλο-η, μάλλον η σκέψη του/ της είναι τόσο προσηλωμένη κάπου αλλού, που δεν παρατηρεί καν την ύπαρξή σας.
* Μιλά συχνά για κάποια-ον που δεν ανέφερε πριν. Αν ο… συνένοχος είναι κάποιος από το κοντινό περιβάλλον του/ της συντρόφου σας –για παράδειγμα, ένας συνάδελφος ή κάποιος από τα μαθήματα χορού/ κωπηλασίας/ σκι/ τένις– που δικαιολογείται να συναντά καθημερινά, το όνομά του/ της θα αρχίσει να αναφέρεται σε αρκετές συζητήσεις χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Οι αθώες διηγήσεις για την ημέρα στο γραφείο/ γυμναστήριο/ κολυμβητήριο κλπ θα περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα το άτομό του/ της, πρώτον γιατί βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό του/ της συντρόφου σας, και δεύτερον για το «ξεκάρφωμα» –αν έτρεχε κάτι μεταξύ τους δε θα σας άφηνε να το υποπτευθείτε αναφέροντάς τον/ την διαρκώς, σωστά; Λάθος. Και μάλιστα μεγάλο.
* Ανανεώνει τη σχέση πάθους που είχε με το κινητό όταν το πρωτοπήρε. Ήτοι, κινητό στην τουαλέτα, κινητό δίπλα στο κρεβάτι, κινητό πάνω στο τραπέζι στο εστιατόριο που τρώτε. Ακόμα χειρότερα, απενεργοποιημένο ή «στο αθόρυβο» κινητό χωρίς προφανή λόγο. Ή μάλλον, με πολύ προφανή λόγο: για να μην το ακούσετε όταν θα χτυπάει στις 3.00 τα ξημερώματα μήνυμα που θα λέει «μου λείπεις».
* Αρχίζει να προσέχει τον εαυτό του/ της πολύ περισσότερο απ’ ότι προηγουμένως. Για παράδειγμα, γράφεται γυμναστήριο, βάφεται τα χαράματα για να πάει στο γραφείο, αρχίζει αυστηρή δίαιτα, αγοράζει καινούρια ρούχα –αυτό προφανώς ισχύει μόνο για τους άνδρες, οι γυναίκες το κάνουν ούτως ή άλλως–, βάζει τακούνια και άρωμα για να πάει για ψώνια, αλλάζει κούρεμα… Ακόμα χειρότερα, κάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να ρωτάει τη γνώμη σας –π.χ. επιστρέφοντας από το κομμωτήριο δε ρωτάει «σου άρεσε περισσότερο το προηγούμενο χρώμα/ χτένισμα;» όπως συνήθως, ούτε ενδιαφέρεται αν προσέξατε το νέο του/ της look.
* Αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις σας σχετικά με την ημέρα του/ της, δεν έχετε σχεδόν ποτέ ξεκάθαρη εικόνα του προγράμματός του/ της και δεν κλείνει ραντεβού μαζί σας παρά μόνο μια δυο ώρες πριν, αντίθετα με παλιότερα. Με άλλα λόγια, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της συνάντησης με τον/ την άλλον-η, για όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, και κανονίζει, τελικά, μαζί σας όταν οι πιθανότητες για συνάντησή τους έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Και, βέβαια, φροντίζει να απαντά γενικά και αόριστα για το πού ήταν και τι έκανε αν τον/ την έχει ήδη συναντήσει, ή να επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις σας πριν τις απαντήσει –κλασσική μέθοδος εξοικονόμησης χρόνου για τη σύνταξη του καλύτερου δυνατού ψέματος.
* Γίνεται ξαφνικά αυτόνομος-η. Εκεί που πάντα μιλούσε για «εσάς» στο πρώτο πληθυντικό –θα βγούμε με τον τάδε, μας κάλεσαν στο πάρτι, μας πήρε τηλέφωνο η μαμά σου– τώρα μιλά στο πρώτο ενικό για τα σχέδια και τις δραστηριότητές του/ της, τα οποία περισσότερο ανακοινώνει παρά συζητά μαζί σας. Αν, μάλιστα, αποφεύγει τα μακροπρόθεσμα σχέδια –όπως το πού θα πάτε διακοπές το καλοκαίρι– μπορείτε ελεύθερα να ανησυχήσετε ότι η απιστία του/ της δεν είναι μια επιπόλαια περιπέτεια της μιας νύχτας.
* Έχει χάσει κάθε διάθεση για σεξ –μαζί σας. Αν μέχρι χθες κάνατε ολονυχτίες κάτω από τα σεντόνια και τώρα κάθε βράδυ που ξαπλώνει μαζί σας έχει πονοκέφαλο/ νυστάζει/ είναι κουρασμένος-η, μάλλον για την κούραση δε φταίει ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, αλλά το γεγονός ότι περνά πολλές ώρες κάτω από τα σεντόνια κάποιου άλλου.
Η.Κ.
in2life.gr
Πώς, όμως, θα το καταλάβουμε, τουλάχιστον όσοι δε διαθέτουμε το χάρισμα της έκτης αίσθησης ή την… τύχη των «φίλων» που θα τρέξουν να μας πουν τα νέα; Όχι δύσκολα. Υπάρχουν αρκετά αδιάψευστα σημάδια που όταν εμφανίζονται –ιδιαίτερα δύο ή περισσότερα μαζί– κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Όσοι (θεωρούν ότι) διακατέχονται από αισθήματα ανωτερότητας και… «πολιτισμού» μπορούν να μη συνεχίσουν την ανάγνωση.
* Η αποφυγή κάθε είδους επισκέψεων, συναντήσεων και εξόδων με τους φίλους και την οικογένειά σας από την πλευρά του/ της συντρόφου σας –ιδιαίτερα αν μέχρι πρότινος τέτοιες συναντήσεις κανονίζονταν συχνά, χωρίς κανένα πρόβλημα– μπορεί να είναι ένδειξη τύψεων από την πλευρά του/ της. Αν αποφεύγει να δει τους φίλους και την οικογένειά σας, με τους οποίους μέχρι πρόσφατα τα πήγαινε περίφημα, μάλλον δεν είναι επειδή τους βαρέθηκε –είναι επειδή ντρέπεται να τους βλέπει να του/ της φέρονται σαν οικογένεια, ενώ εκείνος-η σας απατά.
* Γκρινιάζει διαρκώς. Αντίθετα απ’ ότι θα περιμένατε, η συνεχής γκρίνια για ό,τι λέτε ή κάνετε είναι, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ένδειξη της υποσυνείδητης προσπάθειας που καταβάλει να δικαιολογήσει στον εαυτό του/ της τις πράξεις του/ της. Αν κάθε προσπάθεια επικοινωνίας αποτυγχάνει γιατί εσείς στα μάτια του/ της «έχετε αλλάξει», αυτόματα οι τύψεις μειώνονται, καθώς η απιστία, στο μυαλό του «ενόχου», είναι δικαιολογημένη: δε φταίει μόνο εκείνος-η, φταίτε κι εσείς που δεν του/ της κάνετε πια.
* Και τι είναι χειρότερο από κάποιον που γκρινιάζει διαρκώς; Κάποιος ή κάποια που δε φαίνεται να προσέχει καν ότι είστε εκεί. Αν ξαφνικά ο/ η σύντροφός σας δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τη γνώμη σας, δεν παραπονιέται ότι δεν τον/ την προσέχετε αρκετά, δεν τον/ την πειράζει να μην τον/ την συνοδεύσετε στα γενέθλια του κολλητού, το γάμο του ξαδέρφου ή το πάρτι της εταιρείας, δε δίνει την ίδια σημασία ή δε φαίνεται να συμμετέχει καν σε κοινούς κώδικες επικοινωνίας που είχατε αναπτύξει και αδιαφορεί πλήρως για τις μικρές, καθημερινές σας συνήθειες και διαφωνίες που μέχρι πρότινος τον/ την έκαναν έξαλλο-η, μάλλον η σκέψη του/ της είναι τόσο προσηλωμένη κάπου αλλού, που δεν παρατηρεί καν την ύπαρξή σας.
* Μιλά συχνά για κάποια-ον που δεν ανέφερε πριν. Αν ο… συνένοχος είναι κάποιος από το κοντινό περιβάλλον του/ της συντρόφου σας –για παράδειγμα, ένας συνάδελφος ή κάποιος από τα μαθήματα χορού/ κωπηλασίας/ σκι/ τένις– που δικαιολογείται να συναντά καθημερινά, το όνομά του/ της θα αρχίσει να αναφέρεται σε αρκετές συζητήσεις χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Οι αθώες διηγήσεις για την ημέρα στο γραφείο/ γυμναστήριο/ κολυμβητήριο κλπ θα περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα το άτομό του/ της, πρώτον γιατί βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό του/ της συντρόφου σας, και δεύτερον για το «ξεκάρφωμα» –αν έτρεχε κάτι μεταξύ τους δε θα σας άφηνε να το υποπτευθείτε αναφέροντάς τον/ την διαρκώς, σωστά; Λάθος. Και μάλιστα μεγάλο.
* Ανανεώνει τη σχέση πάθους που είχε με το κινητό όταν το πρωτοπήρε. Ήτοι, κινητό στην τουαλέτα, κινητό δίπλα στο κρεβάτι, κινητό πάνω στο τραπέζι στο εστιατόριο που τρώτε. Ακόμα χειρότερα, απενεργοποιημένο ή «στο αθόρυβο» κινητό χωρίς προφανή λόγο. Ή μάλλον, με πολύ προφανή λόγο: για να μην το ακούσετε όταν θα χτυπάει στις 3.00 τα ξημερώματα μήνυμα που θα λέει «μου λείπεις».
* Αρχίζει να προσέχει τον εαυτό του/ της πολύ περισσότερο απ’ ότι προηγουμένως. Για παράδειγμα, γράφεται γυμναστήριο, βάφεται τα χαράματα για να πάει στο γραφείο, αρχίζει αυστηρή δίαιτα, αγοράζει καινούρια ρούχα –αυτό προφανώς ισχύει μόνο για τους άνδρες, οι γυναίκες το κάνουν ούτως ή άλλως–, βάζει τακούνια και άρωμα για να πάει για ψώνια, αλλάζει κούρεμα… Ακόμα χειρότερα, κάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να ρωτάει τη γνώμη σας –π.χ. επιστρέφοντας από το κομμωτήριο δε ρωτάει «σου άρεσε περισσότερο το προηγούμενο χρώμα/ χτένισμα;» όπως συνήθως, ούτε ενδιαφέρεται αν προσέξατε το νέο του/ της look.
* Αποφεύγει να απαντά στις ερωτήσεις σας σχετικά με την ημέρα του/ της, δεν έχετε σχεδόν ποτέ ξεκάθαρη εικόνα του προγράμματός του/ της και δεν κλείνει ραντεβού μαζί σας παρά μόνο μια δυο ώρες πριν, αντίθετα με παλιότερα. Με άλλα λόγια, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της συνάντησης με τον/ την άλλον-η, για όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, και κανονίζει, τελικά, μαζί σας όταν οι πιθανότητες για συνάντησή τους έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Και, βέβαια, φροντίζει να απαντά γενικά και αόριστα για το πού ήταν και τι έκανε αν τον/ την έχει ήδη συναντήσει, ή να επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις σας πριν τις απαντήσει –κλασσική μέθοδος εξοικονόμησης χρόνου για τη σύνταξη του καλύτερου δυνατού ψέματος.
* Γίνεται ξαφνικά αυτόνομος-η. Εκεί που πάντα μιλούσε για «εσάς» στο πρώτο πληθυντικό –θα βγούμε με τον τάδε, μας κάλεσαν στο πάρτι, μας πήρε τηλέφωνο η μαμά σου– τώρα μιλά στο πρώτο ενικό για τα σχέδια και τις δραστηριότητές του/ της, τα οποία περισσότερο ανακοινώνει παρά συζητά μαζί σας. Αν, μάλιστα, αποφεύγει τα μακροπρόθεσμα σχέδια –όπως το πού θα πάτε διακοπές το καλοκαίρι– μπορείτε ελεύθερα να ανησυχήσετε ότι η απιστία του/ της δεν είναι μια επιπόλαια περιπέτεια της μιας νύχτας.
* Έχει χάσει κάθε διάθεση για σεξ –μαζί σας. Αν μέχρι χθες κάνατε ολονυχτίες κάτω από τα σεντόνια και τώρα κάθε βράδυ που ξαπλώνει μαζί σας έχει πονοκέφαλο/ νυστάζει/ είναι κουρασμένος-η, μάλλον για την κούραση δε φταίει ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, αλλά το γεγονός ότι περνά πολλές ώρες κάτω από τα σεντόνια κάποιου άλλου.
Η.Κ.
in2life.gr
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
"Wrong, Do it again!"
"If you don't eat yer meat, you can't have any pudding. How can you
have any pudding if you don't eat yer meat?"
"You! Yes, you behind the bikesheds, stand still laddy!"......
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Μέρα που δεν γέλασα ήταν χαμένη μέρα
Επιστήμονες λένε πως ότι το γέλιο έχει ευεργετικές συνέπειες στον οργανισμό μας επειδή κάνει καλό στην καρδιά, στο αναπνευστικό και στην πίεση. Επιπλέον διώχνει το στρες. Αν δεν το πιστεύετε, μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί και όταν σας πιάσουν τα γέλια θα δείτε ότι θα νιώσετε καλύτερα!
Αν τύχει και περάσετε ένα Σάββατο πρωί απο τους Κήπους του Λουξεμβούργου που βρίσκονται στο Παρίσι, θα συναντήσετε ένα μπουλούκι γυναικών με κατακόκκινα πρόσωπα που ξεραίνονται στο γέλιο χωρίς προφανή αιτία και αφορμή. Οι κυρίες αυτές είναι μέλη ενός «κλαμπ γέλιου», που λέγεται Club de Rire και οι οποίες πληρώνουν από 3 ευρώ, μια φορά την εβδομάδα, για να γελούν και να κάνουν ορισμένες ασκήσεις γιόγκα με σκοπό να νιώσουν καλύτερα. Από τη Φινλανδία μέχρι τις Φιλιππίνες, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 1.800 τέτοια κλαμπ. H αρχή έγινε στην Ινδία από έναν κύριο ονόματι Μαντάν Καταρία, ο οποίος όταν διάβασε πριν από 10 χρόνια μια μελέτη που έλεγε ότι το γέλιο κάνει καλό, δημιούργησε στη Βομβάη μια ανάλογη λέσχη.
Ευτυχία μικρού παιδιού. Όταν ύστερα από μια εβδομάδα τα ανέκδοτά του στέρεψαν, προέτρεψε το ακροατήριό του να το ρίξει στη γιόγκα και να γελάει χωρίς λόγο. Από τότε το «μικρόβιο» μεταδόθηκε παντού. «Εμείς δεν χρειαζόμαστε τους γιατρούς για να μας πουν ότι το γέλιο κάνει καλό. Το ξέρουμε ήδη», λέει ο Καταρία, ενώ η Φρανσουά Ρους, που είναι αρχηγός του παριζιάνικου κλαμπ, προσθέτει πως «προσπαθούμε να φέρουμε στην επιφάνεια το κρυμμένο παιδί που έχουμε μέσα μας και να μοιραστούμε λίγη ευτυχία». Όπως όμως η ίδια παραδέχεται, οι άντρες τους δεν συμμερίζονται τα χούγια τους.
Σαν άσκηση. Ο Λι Μπερκ, που είναι καθηγητής Παθολογίας και Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Λόμα Λίντα της Καλιφόρνια, σκέφθηκε ότι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί συστήνουν στους ασθενείς να κάνουν τακτικά ορισμένες σωματικές ασκήσεις, είναι επειδή αυτή η μικρή καταπόνηση μπορεί να αυξήσει τους ρυθμούς λειτουργίας της καρδιάς και του αναπνευστικού συστήματος, να οξυγονώσει τον οργανισμό και να μειώσει τα επίπεδα των ορμονών που προκαλούν στρες. Και διερωτήθηκε: «Αφού όλα αυτά προκαλούνται από την άσκηση, γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με το γέλιο;».
Εξέταση αίματος. Πήγε λοιπόν και βρήκε 10 εθελοντές και τους έβαλε να παρακολουθήσουν σε αίθουσα, μια σπαρταριστή κωμωδία διάρκειας μιας ώρας. Προτού αρχίσει η προβολή, ο Μπερκ τους έκανε μικρή... αφαίμαξη, λαμβάνοντας από τον καθένα τους τρία δείγματα αίματος. Επανέλαβε το ίδιο κάθε 10 λεπτά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και πήρε ένα ακόμη δείγμα μόλις η προβολή τελείωσε. Από τις αναλύσεις διαπίστωσε, με μεγαλή χαρά, ότι ο οργανισμός των εθελοντών που ξεράθηκαν στο γέλιο είχε κλείσει σε σημαντικό βαθμό την «κάνουλα» από την οποία εκρίνονται οι ουσίες - και κυρίως η ορμόνη κορτιζόλη - που προκαλούν στρες.
Αντιυπερτασικό. 'Aλλοι ερευνητές βρήκαν ότι το γέλιο κρατά σε χαμηλά επίπεδα την πίεση του αίματος. H ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς στην Αυστρία, Ιλόνα Παπουσέκ, η οποία είναι ειδική επί του θέματος και περιγράφει τον εαυτό της ως «γελιολόγο», μελέτησε τη συμπεριφορά 25 νεαρών ανθρώπων. Για τρεις εβδομάδες τους υπέβαλε σε μια... γελιοθεραπεία συνδυασμένη με ασκήσεις γιόγκα και στο τέλος διαπίστωσε ότι η διάθεσή τους βελτιώθηκε ενώ η πίεση του αίματός τους είχε πέσει. H συγκεκριμένη επιστήμονας λοιπόν υποστηρίζει ότι όλοι μας θα πρέπει να γελάμε όσο και όποτε μπορούμε. Με μια όμως σημαντική διευκρίνιση: «Οι ευεργετικές συνέπειες του γέλιου στην υγεία του ανθρώπου, αναδεικνύονται καλύτερα όταν κάποιος γελά με την καρδιά του για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Το χαμόγελο είναι ευγένεια, το γέλιο είναι ευτυχία
Το χαμόγελο είναι διαφορετικό από το γέλιο και δεν εξασφαλίζει... υγεία και ευτυχία.
Προσέξετε λοιπόν: στη φωτογραφία κάτω,ο μικρός απλώς χαμογελάει. Τα ζυγωματικά
σπρώχνουν προς τα πάνω τις άκρες των χειλιών. Είναι μια έκφραση που μάλλον φανερώνει ευγένεια παρά ευτυχία. Θα ήταν ζωγραφισμένη ακόμη και στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού μόλις αντίκριζε κάποιον άγνωστο να μπαίνει στο σπίτι. Ο Ντάχερ Κέλτνερ, που είναι ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, το αποκαλεί χαμόγελο Pan American. Το έχουν οι αεροσυνοδοί, το έχουν και όλοι οι εργαζόμενοι μόλις συναντούν τον διευθυντή τους στο διάδρομο.
Στη δεξιά όμως φωτογραφία, βλέπουμε τον νεαρό να γελάει. H έκφραση αυτή του προσώπου είναι γνωστή ως γέλιο Duchenne, όνομα που οφείλεται στον Γάλλο φυσιολόγο που το περιέγραψε τον 18ο αιώνα. Φανερώνει αίσθηση ευτυχίας και συνδέεται με την ενεργοποίηση του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που είναι συνυφασμένο με τα θετικά συναισθήματα. Ο Αμερικανός ειδικός βρήκε σχολικά λευκώματα από τη δεκαετία του 1960 με φωτογραφίες γυναικών. Είδε ποιές χαμογελούσαν και ποιές γελούσαν. Στη συνέχεια πήγε και τις συνάντησε όλες από κοντά και διαπίστωσε ότι εκείνες που γελούσαν α λα Duchenne ήταν πιο ευτυχισμένες από τις άλλες, γιατί μεταξύ άλλων είχαν παντρευτεί νωρίτερα, είχαν κάνει πιο ευτυχισμένο γάμο και το άγχος στην καθημερινή τους ζωή ήταν λιγότερο.
Πως βοηθούν τα ανέκδοτα Όμως ένας άνθρωπος σπάνια γελά μόνος του, ακόμη κι όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Συνήθως το... χοντρό γέλιο πέφτει μέσα σε μια παρέα όταν ακούγονται διάφορες ιστορίες ή λέγονται ανέκδοτα. H λεπτομέρεια αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα κατά τη γνώμη του Ρόμπερτ Προβάιν, που είναι νευροεπιστήμονας και ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μαίριλαντ στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ. Λέει, λοιπόν, ο καθηγητής ότι «κατά πάσα πιθανότητα η ευεργετική επίδραση του γέλιου ενισχύεται καθοριστικά από την παρουσία δίπλα μας άλλων ανθρώπων, που μοιράζονται τη δεδομένη στιγμή τα ίδια συναισθήματα, είτε πρόκειται για μέλη της οικογένειάς μας είτε για φιλική συντροφιά». Ο ίδιος επιστήμονας υποστηρίζει ότι ένας άνθρωπος γελά 30 φορές περισσότερο όταν βρίσκεται σε μια παρέα παρά όταν είναι μόνος του.
Αν τύχει και περάσετε ένα Σάββατο πρωί απο τους Κήπους του Λουξεμβούργου που βρίσκονται στο Παρίσι, θα συναντήσετε ένα μπουλούκι γυναικών με κατακόκκινα πρόσωπα που ξεραίνονται στο γέλιο χωρίς προφανή αιτία και αφορμή. Οι κυρίες αυτές είναι μέλη ενός «κλαμπ γέλιου», που λέγεται Club de Rire και οι οποίες πληρώνουν από 3 ευρώ, μια φορά την εβδομάδα, για να γελούν και να κάνουν ορισμένες ασκήσεις γιόγκα με σκοπό να νιώσουν καλύτερα. Από τη Φινλανδία μέχρι τις Φιλιππίνες, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 1.800 τέτοια κλαμπ. H αρχή έγινε στην Ινδία από έναν κύριο ονόματι Μαντάν Καταρία, ο οποίος όταν διάβασε πριν από 10 χρόνια μια μελέτη που έλεγε ότι το γέλιο κάνει καλό, δημιούργησε στη Βομβάη μια ανάλογη λέσχη.
Ευτυχία μικρού παιδιού. Όταν ύστερα από μια εβδομάδα τα ανέκδοτά του στέρεψαν, προέτρεψε το ακροατήριό του να το ρίξει στη γιόγκα και να γελάει χωρίς λόγο. Από τότε το «μικρόβιο» μεταδόθηκε παντού. «Εμείς δεν χρειαζόμαστε τους γιατρούς για να μας πουν ότι το γέλιο κάνει καλό. Το ξέρουμε ήδη», λέει ο Καταρία, ενώ η Φρανσουά Ρους, που είναι αρχηγός του παριζιάνικου κλαμπ, προσθέτει πως «προσπαθούμε να φέρουμε στην επιφάνεια το κρυμμένο παιδί που έχουμε μέσα μας και να μοιραστούμε λίγη ευτυχία». Όπως όμως η ίδια παραδέχεται, οι άντρες τους δεν συμμερίζονται τα χούγια τους.
Σαν άσκηση. Ο Λι Μπερκ, που είναι καθηγητής Παθολογίας και Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Λόμα Λίντα της Καλιφόρνια, σκέφθηκε ότι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί συστήνουν στους ασθενείς να κάνουν τακτικά ορισμένες σωματικές ασκήσεις, είναι επειδή αυτή η μικρή καταπόνηση μπορεί να αυξήσει τους ρυθμούς λειτουργίας της καρδιάς και του αναπνευστικού συστήματος, να οξυγονώσει τον οργανισμό και να μειώσει τα επίπεδα των ορμονών που προκαλούν στρες. Και διερωτήθηκε: «Αφού όλα αυτά προκαλούνται από την άσκηση, γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με το γέλιο;».
Εξέταση αίματος. Πήγε λοιπόν και βρήκε 10 εθελοντές και τους έβαλε να παρακολουθήσουν σε αίθουσα, μια σπαρταριστή κωμωδία διάρκειας μιας ώρας. Προτού αρχίσει η προβολή, ο Μπερκ τους έκανε μικρή... αφαίμαξη, λαμβάνοντας από τον καθένα τους τρία δείγματα αίματος. Επανέλαβε το ίδιο κάθε 10 λεπτά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και πήρε ένα ακόμη δείγμα μόλις η προβολή τελείωσε. Από τις αναλύσεις διαπίστωσε, με μεγαλή χαρά, ότι ο οργανισμός των εθελοντών που ξεράθηκαν στο γέλιο είχε κλείσει σε σημαντικό βαθμό την «κάνουλα» από την οποία εκρίνονται οι ουσίες - και κυρίως η ορμόνη κορτιζόλη - που προκαλούν στρες.
Αντιυπερτασικό. 'Aλλοι ερευνητές βρήκαν ότι το γέλιο κρατά σε χαμηλά επίπεδα την πίεση του αίματος. H ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς στην Αυστρία, Ιλόνα Παπουσέκ, η οποία είναι ειδική επί του θέματος και περιγράφει τον εαυτό της ως «γελιολόγο», μελέτησε τη συμπεριφορά 25 νεαρών ανθρώπων. Για τρεις εβδομάδες τους υπέβαλε σε μια... γελιοθεραπεία συνδυασμένη με ασκήσεις γιόγκα και στο τέλος διαπίστωσε ότι η διάθεσή τους βελτιώθηκε ενώ η πίεση του αίματός τους είχε πέσει. H συγκεκριμένη επιστήμονας λοιπόν υποστηρίζει ότι όλοι μας θα πρέπει να γελάμε όσο και όποτε μπορούμε. Με μια όμως σημαντική διευκρίνιση: «Οι ευεργετικές συνέπειες του γέλιου στην υγεία του ανθρώπου, αναδεικνύονται καλύτερα όταν κάποιος γελά με την καρδιά του για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Το χαμόγελο είναι ευγένεια, το γέλιο είναι ευτυχία
Το χαμόγελο είναι διαφορετικό από το γέλιο και δεν εξασφαλίζει... υγεία και ευτυχία.
Προσέξετε λοιπόν: στη φωτογραφία κάτω,ο μικρός απλώς χαμογελάει. Τα ζυγωματικά
σπρώχνουν προς τα πάνω τις άκρες των χειλιών. Είναι μια έκφραση που μάλλον φανερώνει ευγένεια παρά ευτυχία. Θα ήταν ζωγραφισμένη ακόμη και στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού μόλις αντίκριζε κάποιον άγνωστο να μπαίνει στο σπίτι. Ο Ντάχερ Κέλτνερ, που είναι ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, το αποκαλεί χαμόγελο Pan American. Το έχουν οι αεροσυνοδοί, το έχουν και όλοι οι εργαζόμενοι μόλις συναντούν τον διευθυντή τους στο διάδρομο.
Στη δεξιά όμως φωτογραφία, βλέπουμε τον νεαρό να γελάει. H έκφραση αυτή του προσώπου είναι γνωστή ως γέλιο Duchenne, όνομα που οφείλεται στον Γάλλο φυσιολόγο που το περιέγραψε τον 18ο αιώνα. Φανερώνει αίσθηση ευτυχίας και συνδέεται με την ενεργοποίηση του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου που είναι συνυφασμένο με τα θετικά συναισθήματα. Ο Αμερικανός ειδικός βρήκε σχολικά λευκώματα από τη δεκαετία του 1960 με φωτογραφίες γυναικών. Είδε ποιές χαμογελούσαν και ποιές γελούσαν. Στη συνέχεια πήγε και τις συνάντησε όλες από κοντά και διαπίστωσε ότι εκείνες που γελούσαν α λα Duchenne ήταν πιο ευτυχισμένες από τις άλλες, γιατί μεταξύ άλλων είχαν παντρευτεί νωρίτερα, είχαν κάνει πιο ευτυχισμένο γάμο και το άγχος στην καθημερινή τους ζωή ήταν λιγότερο.
Πως βοηθούν τα ανέκδοτα Όμως ένας άνθρωπος σπάνια γελά μόνος του, ακόμη κι όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Συνήθως το... χοντρό γέλιο πέφτει μέσα σε μια παρέα όταν ακούγονται διάφορες ιστορίες ή λέγονται ανέκδοτα. H λεπτομέρεια αυτή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα κατά τη γνώμη του Ρόμπερτ Προβάιν, που είναι νευροεπιστήμονας και ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μαίριλαντ στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ. Λέει, λοιπόν, ο καθηγητής ότι «κατά πάσα πιθανότητα η ευεργετική επίδραση του γέλιου ενισχύεται καθοριστικά από την παρουσία δίπλα μας άλλων ανθρώπων, που μοιράζονται τη δεδομένη στιγμή τα ίδια συναισθήματα, είτε πρόκειται για μέλη της οικογένειάς μας είτε για φιλική συντροφιά». Ο ίδιος επιστήμονας υποστηρίζει ότι ένας άνθρωπος γελά 30 φορές περισσότερο όταν βρίσκεται σε μια παρέα παρά όταν είναι μόνος του.
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Γυναίκα
Ποίηση: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Εδώ σε ζωντανή ηχογράφιση από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 18 Μαρτίου 2005
Ερμηνία: Χρήστος Θηβαίος
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα
Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες
Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο
διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα
Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ
Για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να ενδιαφερθούν για το διάβασμα, κάντε αυτή την ασχολία τους ευχάριστη και συμμετέχετε και εσείς ενεργά σε αυτή.
Αν έχετε παιδιά μικρής ηλικίας, διαβάστε μαζί τους βιβλία της ηλικίας τους και εφαρμόστε μαζί τους αυτά που μάθατε. Για τα παιδιά τόσο της προσχολικής όσο και της σχολικής ηλικίας κυκλοφορούν πάρα πολλά και αρκετά καλά βιβλία τα οποία σχετίζονται με τη μάθηση και τις γνώσεις. Ακόμα και τα λογοτεχνικά βιβλία ή τα βιβλία με παραμύθια, έχουν πρακτικό μέρος. Διαβάστε μαζί με τα παιδιά μικρές ολοκληρωμένες ιστορίες και ζητήστε μετά να σας ζωγραφίσουν κάτι σχετικό ή να σας διηγηθούν τι κατάλαβαν.
Για τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, μπορείτε να δώσετε κίνητρα για διάβασμα, αν εσείς οι ίδιοι πάνω από όλα διαβάζετε. Όταν σας βλέπουν να ασχολείστε ενεργά με το διάβασμα, μπορούν να σας μιμηθούν και να διαβάσουν και αυτά. Πηγαίνετε μαζί τους στην αγορά και αγοράστε τους βιβλία σύμφωνα με τα δικά τους ενδιαφέροντα και όχι με τα δικά σας. Συζητήστε μαζί τους και ενδιαφερθείτε να μάθετε τι μάθανε διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Κλείστε την τηλεόραση και αφιερώστε χρόνο στο διάβασμα και στη συζήτηση των βιβλίων που έχουν διαβαστεί. Μη κάθεστε μπροστά στην τηλεόραση και ταυτόχρονα δίνετε «οδηγίες» για το ότι πρέπει να διαβάσουν. Δεν θα το κάνουν γιατί πολύ απλά δεν τους πείθετε. Δώστε στα παιδιά να καταλάβουν πόσο σημαντικές είναι οι γνώσεις που αποκτούνται μέσα από το διάβασμα.
Αν έχετε παιδιά μικρής ηλικίας, διαβάστε μαζί τους βιβλία της ηλικίας τους και εφαρμόστε μαζί τους αυτά που μάθατε. Για τα παιδιά τόσο της προσχολικής όσο και της σχολικής ηλικίας κυκλοφορούν πάρα πολλά και αρκετά καλά βιβλία τα οποία σχετίζονται με τη μάθηση και τις γνώσεις. Ακόμα και τα λογοτεχνικά βιβλία ή τα βιβλία με παραμύθια, έχουν πρακτικό μέρος. Διαβάστε μαζί με τα παιδιά μικρές ολοκληρωμένες ιστορίες και ζητήστε μετά να σας ζωγραφίσουν κάτι σχετικό ή να σας διηγηθούν τι κατάλαβαν.
Για τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, μπορείτε να δώσετε κίνητρα για διάβασμα, αν εσείς οι ίδιοι πάνω από όλα διαβάζετε. Όταν σας βλέπουν να ασχολείστε ενεργά με το διάβασμα, μπορούν να σας μιμηθούν και να διαβάσουν και αυτά. Πηγαίνετε μαζί τους στην αγορά και αγοράστε τους βιβλία σύμφωνα με τα δικά τους ενδιαφέροντα και όχι με τα δικά σας. Συζητήστε μαζί τους και ενδιαφερθείτε να μάθετε τι μάθανε διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Κλείστε την τηλεόραση και αφιερώστε χρόνο στο διάβασμα και στη συζήτηση των βιβλίων που έχουν διαβαστεί. Μη κάθεστε μπροστά στην τηλεόραση και ταυτόχρονα δίνετε «οδηγίες» για το ότι πρέπει να διαβάσουν. Δεν θα το κάνουν γιατί πολύ απλά δεν τους πείθετε. Δώστε στα παιδιά να καταλάβουν πόσο σημαντικές είναι οι γνώσεις που αποκτούνται μέσα από το διάβασμα.
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
Η Μάχη του Μαραθώνα. Πολεμικές ετοιμασίες. Πολιτικές ανακατατάξεις στις Ελληνικές πόλεις. Η κατάσταση στην Περσία
O αθηναϊκός λαός αποφάσισε τότε, ύστερα από πρόταση του Μιλτιάδη, να αντιμετωπίσει τον εχθρό μακριά από την πόλη. Η σκέψη να αφήσουν να πολιορκηθούν κλεισμένοι στα τείχη της πόλης έπρεπε να αποκλειστεί και για το λόγο ότι η ομάδα των τυραννόφιλων θα γινόταν τότε πολύ πιο επικίνδυνη.
Τους Αθηναίους τους οδήγησαν στο Μαραθώνα δέκα στρατηγοί, εκ των οποίων σπουδαιότερος ήταν ο Μιλτιάδης. Πριν ξεκινήσουν οι Αθηναίοι, έστειλαν στη Σπάρτη τον ημεροδρόμο Φειδιππίδη ζητώντας βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες, αποφάσισαν να βοηθήσουν τους Αθηναίους, αλλά όχι αμέσως, γιατί ήταν η ενάτη του μηνός και είπαν ότι δε γινόταν να εκστρατεύσουν πριν γίνει πανσέληνος.
Ήρθαν όμως προς ενίσχυση των Αθηναίων οι οποίοι ήταν παρατεταγμένοι στις υπώρειες του βουνού, που σήμερα ονομάζεται Αγριλίκι, οι Πλαταιείς, οι οποίοι ήρθαν πανστρατιά. Για την αριθμητική ισχύ των αντιπάλων ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τίποτα.
Οι αριθμοί που παραδίδουν οι μεταγενέστεροι σχετικά με τον περσικό στρατό (200.000-600.000) είναι, όπως συνήθως, όλως διόλου απίθανοι, εφόσον μάλιστα παραβλέπεται εντελώς το γεγονός ότι είχε μεταφερθεί με πλοία και επομένως δεν μπορούσε παρά να ήταν σχετικά μικρός σε αριθμό. Οπωσδήποτε όμως οι Πέρσες είχαν την αριθμητική υπεροχή. Ίσως ήταν 15.000 απέναντι στις 10.000 περίπου των Ελλήνων. Πάντως εξακριβωμένοι αριθμοί είναι αδύνατο να βρεθούν.
Από στρατηγική άποψη η κατάσταση είχε διαμορφωθεί με βάση το ενδεχόμενο ότι θα έρχονταν οι Σπαρτιάτες οπλίτες. Οι Πέρσες επιδίωκαν να κριθεί η μάχη πριν από την άφιξη των Σπαρτιατών, ενώ οι Έλληνες ήθελαν να κερδίσουν χρόνο.
Έτσι εκείνοι που έκαναν την επίθεση ήταν οι Πέρσες και όχι ο Μιλτιάδης (όπως διηγείται ο Ηρόδοτος που περιγράφει τη μάχη επηρεασμένος από τη μεταγενέστερη, αρκετά διαδεδομένη παράδοση, ιδιαίτερα δε από την εικόνα της μάχης του Μαραθώνα ? που είχε αναρτηθεί, γύρω στα 460 π.Χ., στην «Ποικίλη Στοά», - από όπου πήρε αρκετά χαρακτηριστικά στοιχεία).
Οι γνώμες των Αθηναίων στρατηγών τότε διχάστηκαν, και άλλοι μεν δεν ήθελαν να πολεμήσουν, γιατί έλεγαν πως ήταν λίγοι για να συμπλακούν με τον περσικό στρατό, άλλοι δε, μεταξύ των οποίων και ο Μιλτιάδης, ήθελαν τη μάχη.
Επειδή λοιπόν ήταν διηρεμένες οι γνώμες των δέκα στρατηγών και υπήρχε κίνδυνος να επικρατήσει η χειρότερη αυτών, ο Μιλτιάδης έσπευσε να συναντήσει τον Καλλίμαχο τον Αφιδναίο, ο οποίος ήταν πολέμαρχος και προκειμένου περί πολεμικών αποφάσεων, είχε κατά το νόμο ψήφο ισοδύναμη με αυτή των άλλων στρατηγών.
Ο Μιλτιάδης έπεισε και πήρε με το μέρος του τον Καλλίμαχο, με την ψήφο του οποίου αποφασίστηκε να γίνει η μάχη. Έτσι, οι στρατηγοί που ψήφισαν υπέρ της μάχης, καθένας τους, την ημέρα που είχε τη γενική αρχηγία του στρατεύματος, την παραχωρούσε στο Μιλτιάδη, ο οποίος δεχόταν την αρχηγία, αλλά δεν ήθελε να συνάψει μάχη, πριν έρθει η μέρα της δικής του αρχιστρατηγίας.
Όταν λοιπόν η αρχηγία περιήλθε κανονικά σε αυτόν, παρέταξε τους Αθηναίους ως εξής: Της δεξιάς πτέρυγας αρχηγός ήταν ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, σύμφωνα με τον αθηναϊκό νόμο. Κατόπιν, από δεξιά άρχιζαν οι φυλές, η μία δίπλα στην άλλη και τελευταίοι παρατάχθηκαν οι Πλαταιείς, οι οποίοι είχαν την αριστερή πτέρυγα. Η παράταξη αναπτύχθηκε πολύ για να εξισωθεί με τις τάξεις των Περσών, αλλά το κέντρο σχηματιζόταν από λίγες μόνο τάξεις και ήταν το ασθενέστερο τμήμα του στρατού, ενώ και οι δύο πτέρυγες είχαν αρκετό πλήθος και ήταν αρκετά ισχυρές.
Αφού παρατάχθηκαν και οι θυσίες προς τους θεούς ήταν καλές, μόλις δόθηκε η διαταγή, οι Αθηναίοι όρμησαν δρομαίοι εναντίον των βαρβάρων. Το μεταξύ των αντιπάλων στρατών διάστημα δεν ήταν λιγότερο των οκτώ σταδίων (1500 περίπου μέτρων).
Όταν οι Πέρσες έβλεπαν αυτούς να ορμούν, ετοιμάζονταν να δεχθούν την επίθεση και νόμιζαν ότι τους κατέλαβε παραφροσύνη, γιατί, ενώ ήταν τόσο λίγοι, έρχονταν τρέχοντας χωρίς να τους προστατεύει ούτε ιππικό ούτε τοξότες.
Αλλά οι Αθηναίοι, όταν πλησίασαν αθρόοι τους βαρβάρους, άρχισαν τη μάχη με αξιομνημόνευτη ανδρεία. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες, οι οποίοι επιτέθηκαν δρομαίοι κατά των εχθρών και πρώτοι επίσης αντίκρυσαν με αταραξία ανθρώπους που φορούσαν την περσική ενδυμασία, ενώ μέχρι τότε και το όνομα μόνο των Περσών προξενούσε φόβο στους Έλληνες.
Η μάχη στο Μαραθώνα διήρκεσε πολύ. Στο μέσο όπου οι ίδιοι οι Πέρσες και οι Σάκες (ανδρείος Σκυθικός λαός, περίφημοι ιππείς και τοξότες) ήταν παρατεταγμένοι, νικούσαν οι βάρβαροι και αφού διέσπασαν τις τάξεις των αντιπάλων, τους κατεδίωκαν στο εσωτερικό. Στα δύο όμως κέρατα, το δεξιό και το αριστερό, νικούσαν οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς, αφού δε άφησαν τους τραπέντες σε φυγή βαρβάρους να φεύγουν, ένωσαν αυτοί τα δύο κέρατα και στράφηκαν κατά εκείνων, οι οποίοι είχαν διασπάσει το μέσο. Η νίκη των Αθηναίων υπήρξε πλήρης. Καταδιώκοντας τους Πέρσες που έφευγαν τους σκότωναν, και, όταν έφτασαν στη θάλασσα, ζητούσαν φωτιά να κάψουν τα πλοία των Περσών. Στη μάχη αυτή πρώτος σκοτώθηκε ο πολέμαρχος Καλλίμαχος ο οποίος πολέμησε με ανδρεία. Από τους στρατηγούς δε, σκοτώθηκε ο Στησίλαος. Επίσης σκοτώθηκε ο Κυναίγειρος, γιος του Ευφορίωνα (αδερφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου), κατά τη στιγμή που άρπαξε την πρύμνη ενός πλοίου οπότε και του έκοψαν το χέρι με τσεκούρι. Έπεσαν στη μάχη επίσης και άλλοι Αθηναίοι πολλοί και ονομαστοί.
Έτσι, οι Αθηναίοι κατάφεραν να κυριέψουν επτά πλοία, οι δε βάρβαροι με τα υπόλοιπα απέπλευσαν και αφού παρέλαβαν τους αιχμαλώτους της Ερέτριας από το νησί όπου τους είχαν αφήσει, περιέπλευσαν το Σούνιο με σκοπό να φτάσουν στην πόλη πριν από τους Αθηναίους, αλλά οι Αθηναίοι έτρεξαν όσο γινόταν γρηγορότερα προς βοήθεια της πόλης τους, έφτασαν έτσι πριν από τους βαρβάρους και στρατοπέδευσαν δίπλα απ? το ναό του Ηρακλή στο Κυνοσάργες.
Οι βάρβαροι έφτασαν με το στόλο τους ανοιχτά του Φαλήρου, επίνειο τότε των Αθηνών, και σταθμεύοντας λίγο εκεί απέπλευσαν πίσω στην Ασία. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 6400 βάρβαροι και 192 Αθηναίοι.Λέγεται επίσης, ότι μετά το τέλος της μάχης, οπλίτης, φορώντας την πανοπλία του, έτρεξε στην πόλη να μεταδώσει το ευχάριστο μήνυμα και αμέσως μόλις το έπραξε πέθανε από την κούραση.
Οι Αθηναίοι, τους νεκρούς έθαψαν με τιμές στο πεδίο της μάχης, ενώ στον τάφο αυτών, ο οποίος βρίσκεται στην πεδιάδα, υπήρχαν στήλες που είχαν τα ονόματα καθενός από τους νεκρούς Αθηναίους κατά φυλές. Άλλος επίσης τάφος υπήρχε προς τιμή των Πλαταιέων και των δούλων, επειδή πολέμησαν και δούλοι τότε για πρώτη φορά.
Υπάρχει επίσης εκεί και ιδιαίτερος τάφος του Μιλτιάδη, αν και ο θάνατος αυτού συνέβη αργότερα. Εκεί κατασκευάστηκε δε και τρόπαιο από πέτρα λευκή. Λένε ότι οι Αθηναίοι έθαψαν και τους Πέρσες επειδή «όσιον ανθρώπου νεκρόν γη κρύψαι», αλλά ο περιηγητής Παυσανίας, ο οποίος επισκέφτηκε το Μαραθώνα κατά το δεύτερο μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα, λέει ότι δεν μπόρεσε να βρει κανένα τάφο αυτών.
Το μεγάλο πολεμικό κατόρθωμα της νίκης στο Μαραθώνα των Αθηναίων εξύμνησε ο ποιητής Σιμωνίδης με το γνωστό επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.» (Πρόμαχοι των Ελλήνων οι Αθηναίοι στο Μαραθώνα, συνέτριψαν την (πολεμικη) δύναμη των χρυσοφορεμένων Μήδων).
Πολεμικές ετοιμασίες. Πολιτικές ανακατατάξεις στις Ελληνικές πόλεις. Η κατάσταση στην Περσία
Την ήττα στο Μαραθώνα ήταν αδύνατο να αφήσει ο Μέγας Βασιλεύς χωρίς εκδίκηση. Επίσημα μπορούσε βέβαια να δοθεί η εντύπωση ότι αδιαφορούσε, εφόσον μάλιστα τονίζονταν οι επιτυχίες στην Νάξο και στην Ερέτρια.
Αυτό δείχνει η παρουσία των «ασπιδοφόρων Ιώνων», δηλαδή των Ελλήνων από τα νησιά και την κυρίως Ελλάδα (μαζί με τους Ίωνες της Μ. Ασίας) σε ανάγλυφες παραστάσεις στον τάφο του Δαρείου, που απεικονίζουν τους υποταγμένους στους Πέρσες λαούς.
Όμως η εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα διέψευσε αυτή την επίσημη παρουσίαση των γεγονότων. Ωστόσο η ιδέα που είχαν οι Έλληνες, ότι οι Πέρσες βασιλείς στα δέκα χρόνια που πέρασαν από τη μάχη στο Μαραθώνα ως τη ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να προετοιμάζονται για τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, προήλθε οπωσδήποτε από τον ελληνικό σωβινισμό.
Στην πραγματικότητα οι Πέρσες μονάρχες ήταν απασχολημένοι για μερικά χρόνια με επιτακτικότερα προβλήματα της τεράστιας αυτοκρατορίας τους: Το 486 π.Χ. έγινε στην Αίγυπτο επανάσταση που μπόρεσε να καταπνίξει μετά το θάνατο του Δαρείου (486 π.Χ.) ο γιος του Ξέρξης. Λίγο αργότερα (484 π.Χ.) έγινε επανάσταση και στη Βαβυλωνία, που έπνιξαν επίσης στο αίμα οι Πέρσες. Τότε μόνο ο Ξέρξης είχε τα χέρια ελεύθερα για να προετοιμάσει την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας.
Αυτή τη φορά η εκστρατεία δεν είχε σκοπό την τιμωρία των Αθηναίων, όπως το 490 π.Χ.. Η ήττα στο Μαραθώνα και ιδιαίτερα η συμπαράσταση που έδειξε η Σπάρτη στην Αθήνα με την υπόσχεσή της να στείλει στρατιωτική βοήθεια καθιστούσε αναγκαία για τους Πέρσες την υποταγή όλης της Ελλάδας. Αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να γίνει επαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας η Ελλάδα περνούσε τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της.
Στη μεγάλη αυτή στιγμή δεν έδειξαν όμως όλοι οι Έλληνες το ίδιο υψηλό φρόνημα. Μερικοί προσχώρησαν στους Πέρσες επειδή απέβλεπαν μόνο στο δικό τους συμφέρον (όπως οι Αλευάδες στη Λάρισα) ενώ άλλοι τήρησαν μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο ουδέτερη στάση, όπως το ΆAργος (από μίσος προς την Σπάρτη).
Κακό με τη στάση του έκανε το ιερατείο των Δελφών, για το οποίο ενδεχόμενη νίκη των Περσών μπορούσε να είχε ευνοϊκές προοπτικές για το μέλλον του. Οι απελπιστικοί χρησμοί που έδιναν οι ιερείς επιδρούσαν οπωσδήποτε αρνητικά στο ηθικό και αυτών ακόμη που ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν, σε μερικούς δε, όπως στους Αργείους και στους Κρήτες, οι ιερείς των Δελφών συνέστησαν καθαρά να μη λάβουν μέρος στον αγώνα.
Η ελπίδα στη βοήθεια των θεών, οι μόνοι όπως πίστευαν οι Έλληνες που μπορούσαν να τους βοηθήσουν μια τέτοια στιγμή, έδωσε ευτυχώς τη δύναμη σε μερικούς να ενωθούν στον αγώνα εναντίον των Περσών. Πρώτοι απ’ όλους ήταν οι Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι.
Οι Σπαρτιάτες,λόγω του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούσαν ήταν κατά κάποιο τρόπο επαγγελματίες στρατιώτες. Ήταν από τους λίγο τόσο καλά εκπαιδευμένους και άρτια εξοπλισμένους στρατιώτες που συναντάμε στην εποχή τους
Η Σπάρτη αφού υπερνίκησε μερικούς εσωτερικούς κινδύνους (πολιτική κρίση εξαιτίας του βασιλιά Κλεομένη εξέγερση των Μεσσηνίων) και πανίσχυρη πάλι βρισκόταν επικεφαλής της πελοποννησιακής συμμαχίας, δε δίστασε ούτε στιγμή να αναλάβει τον αγώνα, που τον θεωρούσε άλλωστε αναπόφευκτο.
Στην Αθήνα μετά το τραγικό τέλος του Μιλτιάδη (ύστερα από μια αποτυχημένη επέμβαση στην Πάρο καταδικάστηκε από τον λαό σε βαρύτατη χρηματική ποινή και πέθανε λίγο αργότερα το 489 π.Χ. από την πληγή του), βρισκόταν στην εξουσία και πάλι ο Θεμιστοκλής, ο οποίος δεν έπαυε να προετοιμάζει το λαό για τον επικείμενο πόλεμο εναντίον της Περσίας.
Πρώτα πρώτα έπρεπε να παραμεριστεί ο εσωτερικός κίνδυνος που προερχόταν από τους φίλους των τυράννων κάτι που επιτεύχθηκε με βάση το σχετικό νόμο του Κλεισθένη.
Συγχρόνως επιχειρήθηκε μια σημαντική πολιτειακή μεταβολή, η οποία με τη δημιουργία μιας ενιαίας στρατιωτικής ηγεσίας έθετε τέρμα στην ασάφεια που υπήρχε προηγουμένως.
Εκτός από τη βασική αυτή πολιτειακή μεταβολή η απειλή εκ μέρους των Περσών καθιστούσε αναγκαία και την εκτέλεση του ναυτικού προγράμματος του Θεμιστοκλή, που είχε αναγγελθεί το 493 π.Χ.. Με εντατική προσπάθεια σε πυρετώδη ρυθμό όλων των Αθηναίων κατασκευάστηκε σε 1 ½ χρόνο, ως το φθινόπωρο του 481 π.Χ., στόλος από 180 περίπου πλοία, και μάλιστα του τελευταίου τότε τύπου της τριήρους, και η Αθήνα έγινε έτσι μονομιάς μια από τις πρώτες ελληνικές θαλάσσιες δυνάμεις. Με αυτόν τον στόλο νίκησαν κατόπιν οι Αθηναίοι στη Σαλαμίνα.
Έτσι τόσο οι Σπαρτιάτες με την πελοποννησιακή συμμαχία όσο και οι Αθηναίοι ήταν έτοιμοι για τον αγώνα. Το φθινόπωρο του 481 π.Χ. οι δυο δυνάμεις, όπως επίσης και αρκετές πόλεις της κεντρικής Ελλάδας και των νησιών, συνάψανε την ελληνική συμμαχία, αναλαμβάνοντας με όρκο την υποχρέωση να αμυνθούν από κοινού εναντίον των Περσών.
Συμφωνήθηκε επίσης να τιμωρηθούν μετά τον πόλεμο όλοι εκείνοι που χωρίς να είναι αναγκασμένοι θα προσχωρούσαν στους Πέρσες, δηλαδή ένα δέκατο της περιουσίας τους να αφιερωθεί στο θεό των Δελφών. Επίσης, ότι όλες οι διαφορές μεταξύ των συμμάχων έπρεπε να εξομαλυνθούν και ότι έπρεπε να κυριαρχεί γενική ειρήνη. Η ηγεσία, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά, δόθηκε στη Σπάρτη.
Τους Αθηναίους τους οδήγησαν στο Μαραθώνα δέκα στρατηγοί, εκ των οποίων σπουδαιότερος ήταν ο Μιλτιάδης. Πριν ξεκινήσουν οι Αθηναίοι, έστειλαν στη Σπάρτη τον ημεροδρόμο Φειδιππίδη ζητώντας βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες, αποφάσισαν να βοηθήσουν τους Αθηναίους, αλλά όχι αμέσως, γιατί ήταν η ενάτη του μηνός και είπαν ότι δε γινόταν να εκστρατεύσουν πριν γίνει πανσέληνος.
Ήρθαν όμως προς ενίσχυση των Αθηναίων οι οποίοι ήταν παρατεταγμένοι στις υπώρειες του βουνού, που σήμερα ονομάζεται Αγριλίκι, οι Πλαταιείς, οι οποίοι ήρθαν πανστρατιά. Για την αριθμητική ισχύ των αντιπάλων ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει τίποτα.
Οι αριθμοί που παραδίδουν οι μεταγενέστεροι σχετικά με τον περσικό στρατό (200.000-600.000) είναι, όπως συνήθως, όλως διόλου απίθανοι, εφόσον μάλιστα παραβλέπεται εντελώς το γεγονός ότι είχε μεταφερθεί με πλοία και επομένως δεν μπορούσε παρά να ήταν σχετικά μικρός σε αριθμό. Οπωσδήποτε όμως οι Πέρσες είχαν την αριθμητική υπεροχή. Ίσως ήταν 15.000 απέναντι στις 10.000 περίπου των Ελλήνων. Πάντως εξακριβωμένοι αριθμοί είναι αδύνατο να βρεθούν.
Από στρατηγική άποψη η κατάσταση είχε διαμορφωθεί με βάση το ενδεχόμενο ότι θα έρχονταν οι Σπαρτιάτες οπλίτες. Οι Πέρσες επιδίωκαν να κριθεί η μάχη πριν από την άφιξη των Σπαρτιατών, ενώ οι Έλληνες ήθελαν να κερδίσουν χρόνο.
Έτσι εκείνοι που έκαναν την επίθεση ήταν οι Πέρσες και όχι ο Μιλτιάδης (όπως διηγείται ο Ηρόδοτος που περιγράφει τη μάχη επηρεασμένος από τη μεταγενέστερη, αρκετά διαδεδομένη παράδοση, ιδιαίτερα δε από την εικόνα της μάχης του Μαραθώνα ? που είχε αναρτηθεί, γύρω στα 460 π.Χ., στην «Ποικίλη Στοά», - από όπου πήρε αρκετά χαρακτηριστικά στοιχεία).
Οι γνώμες των Αθηναίων στρατηγών τότε διχάστηκαν, και άλλοι μεν δεν ήθελαν να πολεμήσουν, γιατί έλεγαν πως ήταν λίγοι για να συμπλακούν με τον περσικό στρατό, άλλοι δε, μεταξύ των οποίων και ο Μιλτιάδης, ήθελαν τη μάχη.
Επειδή λοιπόν ήταν διηρεμένες οι γνώμες των δέκα στρατηγών και υπήρχε κίνδυνος να επικρατήσει η χειρότερη αυτών, ο Μιλτιάδης έσπευσε να συναντήσει τον Καλλίμαχο τον Αφιδναίο, ο οποίος ήταν πολέμαρχος και προκειμένου περί πολεμικών αποφάσεων, είχε κατά το νόμο ψήφο ισοδύναμη με αυτή των άλλων στρατηγών.
Ο Μιλτιάδης έπεισε και πήρε με το μέρος του τον Καλλίμαχο, με την ψήφο του οποίου αποφασίστηκε να γίνει η μάχη. Έτσι, οι στρατηγοί που ψήφισαν υπέρ της μάχης, καθένας τους, την ημέρα που είχε τη γενική αρχηγία του στρατεύματος, την παραχωρούσε στο Μιλτιάδη, ο οποίος δεχόταν την αρχηγία, αλλά δεν ήθελε να συνάψει μάχη, πριν έρθει η μέρα της δικής του αρχιστρατηγίας.
Όταν λοιπόν η αρχηγία περιήλθε κανονικά σε αυτόν, παρέταξε τους Αθηναίους ως εξής: Της δεξιάς πτέρυγας αρχηγός ήταν ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, σύμφωνα με τον αθηναϊκό νόμο. Κατόπιν, από δεξιά άρχιζαν οι φυλές, η μία δίπλα στην άλλη και τελευταίοι παρατάχθηκαν οι Πλαταιείς, οι οποίοι είχαν την αριστερή πτέρυγα. Η παράταξη αναπτύχθηκε πολύ για να εξισωθεί με τις τάξεις των Περσών, αλλά το κέντρο σχηματιζόταν από λίγες μόνο τάξεις και ήταν το ασθενέστερο τμήμα του στρατού, ενώ και οι δύο πτέρυγες είχαν αρκετό πλήθος και ήταν αρκετά ισχυρές.
Αφού παρατάχθηκαν και οι θυσίες προς τους θεούς ήταν καλές, μόλις δόθηκε η διαταγή, οι Αθηναίοι όρμησαν δρομαίοι εναντίον των βαρβάρων. Το μεταξύ των αντιπάλων στρατών διάστημα δεν ήταν λιγότερο των οκτώ σταδίων (1500 περίπου μέτρων).
Όταν οι Πέρσες έβλεπαν αυτούς να ορμούν, ετοιμάζονταν να δεχθούν την επίθεση και νόμιζαν ότι τους κατέλαβε παραφροσύνη, γιατί, ενώ ήταν τόσο λίγοι, έρχονταν τρέχοντας χωρίς να τους προστατεύει ούτε ιππικό ούτε τοξότες.
Αλλά οι Αθηναίοι, όταν πλησίασαν αθρόοι τους βαρβάρους, άρχισαν τη μάχη με αξιομνημόνευτη ανδρεία. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες, οι οποίοι επιτέθηκαν δρομαίοι κατά των εχθρών και πρώτοι επίσης αντίκρυσαν με αταραξία ανθρώπους που φορούσαν την περσική ενδυμασία, ενώ μέχρι τότε και το όνομα μόνο των Περσών προξενούσε φόβο στους Έλληνες.
Η μάχη στο Μαραθώνα διήρκεσε πολύ. Στο μέσο όπου οι ίδιοι οι Πέρσες και οι Σάκες (ανδρείος Σκυθικός λαός, περίφημοι ιππείς και τοξότες) ήταν παρατεταγμένοι, νικούσαν οι βάρβαροι και αφού διέσπασαν τις τάξεις των αντιπάλων, τους κατεδίωκαν στο εσωτερικό. Στα δύο όμως κέρατα, το δεξιό και το αριστερό, νικούσαν οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς, αφού δε άφησαν τους τραπέντες σε φυγή βαρβάρους να φεύγουν, ένωσαν αυτοί τα δύο κέρατα και στράφηκαν κατά εκείνων, οι οποίοι είχαν διασπάσει το μέσο. Η νίκη των Αθηναίων υπήρξε πλήρης. Καταδιώκοντας τους Πέρσες που έφευγαν τους σκότωναν, και, όταν έφτασαν στη θάλασσα, ζητούσαν φωτιά να κάψουν τα πλοία των Περσών. Στη μάχη αυτή πρώτος σκοτώθηκε ο πολέμαρχος Καλλίμαχος ο οποίος πολέμησε με ανδρεία. Από τους στρατηγούς δε, σκοτώθηκε ο Στησίλαος. Επίσης σκοτώθηκε ο Κυναίγειρος, γιος του Ευφορίωνα (αδερφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου), κατά τη στιγμή που άρπαξε την πρύμνη ενός πλοίου οπότε και του έκοψαν το χέρι με τσεκούρι. Έπεσαν στη μάχη επίσης και άλλοι Αθηναίοι πολλοί και ονομαστοί.
Έτσι, οι Αθηναίοι κατάφεραν να κυριέψουν επτά πλοία, οι δε βάρβαροι με τα υπόλοιπα απέπλευσαν και αφού παρέλαβαν τους αιχμαλώτους της Ερέτριας από το νησί όπου τους είχαν αφήσει, περιέπλευσαν το Σούνιο με σκοπό να φτάσουν στην πόλη πριν από τους Αθηναίους, αλλά οι Αθηναίοι έτρεξαν όσο γινόταν γρηγορότερα προς βοήθεια της πόλης τους, έφτασαν έτσι πριν από τους βαρβάρους και στρατοπέδευσαν δίπλα απ? το ναό του Ηρακλή στο Κυνοσάργες.
Οι βάρβαροι έφτασαν με το στόλο τους ανοιχτά του Φαλήρου, επίνειο τότε των Αθηνών, και σταθμεύοντας λίγο εκεί απέπλευσαν πίσω στην Ασία. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 6400 βάρβαροι και 192 Αθηναίοι.Λέγεται επίσης, ότι μετά το τέλος της μάχης, οπλίτης, φορώντας την πανοπλία του, έτρεξε στην πόλη να μεταδώσει το ευχάριστο μήνυμα και αμέσως μόλις το έπραξε πέθανε από την κούραση.
Οι Αθηναίοι, τους νεκρούς έθαψαν με τιμές στο πεδίο της μάχης, ενώ στον τάφο αυτών, ο οποίος βρίσκεται στην πεδιάδα, υπήρχαν στήλες που είχαν τα ονόματα καθενός από τους νεκρούς Αθηναίους κατά φυλές. Άλλος επίσης τάφος υπήρχε προς τιμή των Πλαταιέων και των δούλων, επειδή πολέμησαν και δούλοι τότε για πρώτη φορά.
Υπάρχει επίσης εκεί και ιδιαίτερος τάφος του Μιλτιάδη, αν και ο θάνατος αυτού συνέβη αργότερα. Εκεί κατασκευάστηκε δε και τρόπαιο από πέτρα λευκή. Λένε ότι οι Αθηναίοι έθαψαν και τους Πέρσες επειδή «όσιον ανθρώπου νεκρόν γη κρύψαι», αλλά ο περιηγητής Παυσανίας, ο οποίος επισκέφτηκε το Μαραθώνα κατά το δεύτερο μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα, λέει ότι δεν μπόρεσε να βρει κανένα τάφο αυτών.
Το μεγάλο πολεμικό κατόρθωμα της νίκης στο Μαραθώνα των Αθηναίων εξύμνησε ο ποιητής Σιμωνίδης με το γνωστό επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.» (Πρόμαχοι των Ελλήνων οι Αθηναίοι στο Μαραθώνα, συνέτριψαν την (πολεμικη) δύναμη των χρυσοφορεμένων Μήδων).
Πολεμικές ετοιμασίες. Πολιτικές ανακατατάξεις στις Ελληνικές πόλεις. Η κατάσταση στην Περσία
Την ήττα στο Μαραθώνα ήταν αδύνατο να αφήσει ο Μέγας Βασιλεύς χωρίς εκδίκηση. Επίσημα μπορούσε βέβαια να δοθεί η εντύπωση ότι αδιαφορούσε, εφόσον μάλιστα τονίζονταν οι επιτυχίες στην Νάξο και στην Ερέτρια.
Αυτό δείχνει η παρουσία των «ασπιδοφόρων Ιώνων», δηλαδή των Ελλήνων από τα νησιά και την κυρίως Ελλάδα (μαζί με τους Ίωνες της Μ. Ασίας) σε ανάγλυφες παραστάσεις στον τάφο του Δαρείου, που απεικονίζουν τους υποταγμένους στους Πέρσες λαούς.
Όμως η εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα διέψευσε αυτή την επίσημη παρουσίαση των γεγονότων. Ωστόσο η ιδέα που είχαν οι Έλληνες, ότι οι Πέρσες βασιλείς στα δέκα χρόνια που πέρασαν από τη μάχη στο Μαραθώνα ως τη ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να προετοιμάζονται για τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, προήλθε οπωσδήποτε από τον ελληνικό σωβινισμό.
Στην πραγματικότητα οι Πέρσες μονάρχες ήταν απασχολημένοι για μερικά χρόνια με επιτακτικότερα προβλήματα της τεράστιας αυτοκρατορίας τους: Το 486 π.Χ. έγινε στην Αίγυπτο επανάσταση που μπόρεσε να καταπνίξει μετά το θάνατο του Δαρείου (486 π.Χ.) ο γιος του Ξέρξης. Λίγο αργότερα (484 π.Χ.) έγινε επανάσταση και στη Βαβυλωνία, που έπνιξαν επίσης στο αίμα οι Πέρσες. Τότε μόνο ο Ξέρξης είχε τα χέρια ελεύθερα για να προετοιμάσει την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας.
Αυτή τη φορά η εκστρατεία δεν είχε σκοπό την τιμωρία των Αθηναίων, όπως το 490 π.Χ.. Η ήττα στο Μαραθώνα και ιδιαίτερα η συμπαράσταση που έδειξε η Σπάρτη στην Αθήνα με την υπόσχεσή της να στείλει στρατιωτική βοήθεια καθιστούσε αναγκαία για τους Πέρσες την υποταγή όλης της Ελλάδας. Αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να γίνει επαρχία της Περσικής Αυτοκρατορίας η Ελλάδα περνούσε τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της.
Στη μεγάλη αυτή στιγμή δεν έδειξαν όμως όλοι οι Έλληνες το ίδιο υψηλό φρόνημα. Μερικοί προσχώρησαν στους Πέρσες επειδή απέβλεπαν μόνο στο δικό τους συμφέρον (όπως οι Αλευάδες στη Λάρισα) ενώ άλλοι τήρησαν μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο ουδέτερη στάση, όπως το ΆAργος (από μίσος προς την Σπάρτη).
Κακό με τη στάση του έκανε το ιερατείο των Δελφών, για το οποίο ενδεχόμενη νίκη των Περσών μπορούσε να είχε ευνοϊκές προοπτικές για το μέλλον του. Οι απελπιστικοί χρησμοί που έδιναν οι ιερείς επιδρούσαν οπωσδήποτε αρνητικά στο ηθικό και αυτών ακόμη που ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν, σε μερικούς δε, όπως στους Αργείους και στους Κρήτες, οι ιερείς των Δελφών συνέστησαν καθαρά να μη λάβουν μέρος στον αγώνα.
Η ελπίδα στη βοήθεια των θεών, οι μόνοι όπως πίστευαν οι Έλληνες που μπορούσαν να τους βοηθήσουν μια τέτοια στιγμή, έδωσε ευτυχώς τη δύναμη σε μερικούς να ενωθούν στον αγώνα εναντίον των Περσών. Πρώτοι απ’ όλους ήταν οι Σπαρτιάτες και οι Αθηναίοι.
Οι Σπαρτιάτες,λόγω του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούσαν ήταν κατά κάποιο τρόπο επαγγελματίες στρατιώτες. Ήταν από τους λίγο τόσο καλά εκπαιδευμένους και άρτια εξοπλισμένους στρατιώτες που συναντάμε στην εποχή τους
Η Σπάρτη αφού υπερνίκησε μερικούς εσωτερικούς κινδύνους (πολιτική κρίση εξαιτίας του βασιλιά Κλεομένη εξέγερση των Μεσσηνίων) και πανίσχυρη πάλι βρισκόταν επικεφαλής της πελοποννησιακής συμμαχίας, δε δίστασε ούτε στιγμή να αναλάβει τον αγώνα, που τον θεωρούσε άλλωστε αναπόφευκτο.
Στην Αθήνα μετά το τραγικό τέλος του Μιλτιάδη (ύστερα από μια αποτυχημένη επέμβαση στην Πάρο καταδικάστηκε από τον λαό σε βαρύτατη χρηματική ποινή και πέθανε λίγο αργότερα το 489 π.Χ. από την πληγή του), βρισκόταν στην εξουσία και πάλι ο Θεμιστοκλής, ο οποίος δεν έπαυε να προετοιμάζει το λαό για τον επικείμενο πόλεμο εναντίον της Περσίας.
Πρώτα πρώτα έπρεπε να παραμεριστεί ο εσωτερικός κίνδυνος που προερχόταν από τους φίλους των τυράννων κάτι που επιτεύχθηκε με βάση το σχετικό νόμο του Κλεισθένη.
Συγχρόνως επιχειρήθηκε μια σημαντική πολιτειακή μεταβολή, η οποία με τη δημιουργία μιας ενιαίας στρατιωτικής ηγεσίας έθετε τέρμα στην ασάφεια που υπήρχε προηγουμένως.
Εκτός από τη βασική αυτή πολιτειακή μεταβολή η απειλή εκ μέρους των Περσών καθιστούσε αναγκαία και την εκτέλεση του ναυτικού προγράμματος του Θεμιστοκλή, που είχε αναγγελθεί το 493 π.Χ.. Με εντατική προσπάθεια σε πυρετώδη ρυθμό όλων των Αθηναίων κατασκευάστηκε σε 1 ½ χρόνο, ως το φθινόπωρο του 481 π.Χ., στόλος από 180 περίπου πλοία, και μάλιστα του τελευταίου τότε τύπου της τριήρους, και η Αθήνα έγινε έτσι μονομιάς μια από τις πρώτες ελληνικές θαλάσσιες δυνάμεις. Με αυτόν τον στόλο νίκησαν κατόπιν οι Αθηναίοι στη Σαλαμίνα.
Έτσι τόσο οι Σπαρτιάτες με την πελοποννησιακή συμμαχία όσο και οι Αθηναίοι ήταν έτοιμοι για τον αγώνα. Το φθινόπωρο του 481 π.Χ. οι δυο δυνάμεις, όπως επίσης και αρκετές πόλεις της κεντρικής Ελλάδας και των νησιών, συνάψανε την ελληνική συμμαχία, αναλαμβάνοντας με όρκο την υποχρέωση να αμυνθούν από κοινού εναντίον των Περσών.
Συμφωνήθηκε επίσης να τιμωρηθούν μετά τον πόλεμο όλοι εκείνοι που χωρίς να είναι αναγκασμένοι θα προσχωρούσαν στους Πέρσες, δηλαδή ένα δέκατο της περιουσίας τους να αφιερωθεί στο θεό των Δελφών. Επίσης, ότι όλες οι διαφορές μεταξύ των συμμάχων έπρεπε να εξομαλυνθούν και ότι έπρεπε να κυριαρχεί γενική ειρήνη. Η ηγεσία, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά, δόθηκε στη Σπάρτη.
Τρίτη 8 Απριλίου 2008
11 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ
1. Κλείνουμε την τηλεόραση, το στερεοφωνικό, και γενικά όλες τις ηλεκτρικές συσκευές από τον κεντρικό διακόπτη (δεν τις αφήνουμε σε κατάσταση stand by). Αν το κάνουμε αυτό θα έχουμε ετήσια εξοικονόμηση περίπου 30 € από τους λογαριασμούς του ρεύματος και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 300 κιλά.
2. Αλλάζουμε τις λάμπες πυρακτώσεως στο χώρο μας με λάμπες εξοικονόμησης. Έχω αλλάξει ή θα αλλάξω άμεσα, πόσες λάμπες; (Επιλέξτε από την κάτω λίστα)
3. Όταν αγοράζουμε νέες ηλεκτρικές συσκευές, επιλέγουμε υψηλή ενεργειακή κλάση (Α++, Α+, Α). Αν έπιλέξουμε ψυγείο υψηλής ενεργειακής κλάσης τότε έχουμε ετήσια εξοικονόμηση 25 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 25 κιλά. Αν επιλέξουμε πλυντήριο υψηλής ενεργειακής κλάσης ετήσια εξοικονόμηση 3 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 30 κιλά
4. Τοποθετούμε στην ταράτσα μας ένα φωτοβολταϊκό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αν το κάνουμε τότε θα έχουμε ετήσια απόδοση περίπου 500 – 700 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 1,1 – 1,4 τόνους.
5. Τοποθετούμε ηλιακό θερμοσίφωνα. Αν το κάνουμε τότε θα έχουμε εξοικονόμηση τουλάχιστον 150 € το χρόνο και 1,5 τόνων διοξειδίου του άνθρακα.
6. Μαγειρεύουμε έξυπνα, σε σκεύη που εφαρμόζουν στις εστίες με το καπάκι κλειστό. Δέκα λεπτά πριν ετοιμαστεί το φαγητό κλείνουμε το μάτι. Δεν ανοίγουμε άσκοπα την πόρτα του φούρνου. Αν η βάση του σκεύους είναι 1-2 εκατοστά μικρότερη από την εστία, σπαταλάμε 20 – 30% περισσότερη ενέργεια. Κάθε φορά που ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου, χάνεται το 20% της θερμότητας.
7. Προτιμάμε φορητό υπολογιστή και επίπεδη οθόνη, σβήνουμε την οθόνη και κλείνουμε από τον κεντρικό διακόπτη τα περιφερειακά συστήματα όταν δεν τα χρησιμοποιούμε. Αν το κάνουμε θα έχουμε ετήσια εξοικονόμηση περίπου 15 - 20 € από τα περιφερειακά και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 150 - 200 κιλά περίπου. Οι φορητοί υπολογιστές καταναλώνουν έως και 93% λιγότερη ενέργεια από τους σταθερούς.
8. Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία πλύσης στο πλυντήριο ρούχων και πλένουμε μόνο όταν ο κάδος είναι γεμάτος. Αν το κάνουμε θα έχουμε εξοικονόμηση ενέργειας 30-50% ανά πλύση
9. Δεν “ξεχνάμε” τους φορτιστές στην πρίζα όταν δεν τους χρησιμοποιούμε. Κάθε φορτιστής που χρησιμοποιούμε (κινητού ή ασύρματου τηλεφώνου, διάφορων ηλεκτρικών συσκευών), ειδικά αν είναι παλαιού τύπου, μπορεί να μας κοστίζει 2-3 € το χρόνο και η χρήση του να συνεπάγεται την έκλυση 20-30 κιλών διοξειδίου του άνθρακα. Καλύτερα να τους βγάζουμε από την πρίζα
10. Το καλοκαίρι βάζουμε ανεμιστήρα για να δροσιστούμε και αποφεύγουμε τη χρήση κλιματιστικού. Μέσα σε 30 μόνο μέρες εξοικονομούμε περίπου 60 € και μειώνουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 600-700 κιλά
11. Η σωστή μόνωση του σπιτιού εξασφαλίζει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα. Αποφεύγουμε έτσι τη χρήση ηλεκτρικού καλοριφέρ ή σόμπας. Αν τοποθετήσουμε διπλά τζάμια εξοικονομούμε 10% στο λογαριασμό της θέρμανσης. Αν επιπλέον αυτά έχουν θερμοδιακοπή χαμηλής εκπομπής, η εξοικονόμηση φτάνει το 20 – 30%
Δίκτυο Δράσης Καταναλωτών:
2. Αλλάζουμε τις λάμπες πυρακτώσεως στο χώρο μας με λάμπες εξοικονόμησης. Έχω αλλάξει ή θα αλλάξω άμεσα, πόσες λάμπες; (Επιλέξτε από την κάτω λίστα)
3. Όταν αγοράζουμε νέες ηλεκτρικές συσκευές, επιλέγουμε υψηλή ενεργειακή κλάση (Α++, Α+, Α). Αν έπιλέξουμε ψυγείο υψηλής ενεργειακής κλάσης τότε έχουμε ετήσια εξοικονόμηση 25 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 25 κιλά. Αν επιλέξουμε πλυντήριο υψηλής ενεργειακής κλάσης ετήσια εξοικονόμηση 3 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 30 κιλά
4. Τοποθετούμε στην ταράτσα μας ένα φωτοβολταϊκό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αν το κάνουμε τότε θα έχουμε ετήσια απόδοση περίπου 500 – 700 € και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 1,1 – 1,4 τόνους.
5. Τοποθετούμε ηλιακό θερμοσίφωνα. Αν το κάνουμε τότε θα έχουμε εξοικονόμηση τουλάχιστον 150 € το χρόνο και 1,5 τόνων διοξειδίου του άνθρακα.
6. Μαγειρεύουμε έξυπνα, σε σκεύη που εφαρμόζουν στις εστίες με το καπάκι κλειστό. Δέκα λεπτά πριν ετοιμαστεί το φαγητό κλείνουμε το μάτι. Δεν ανοίγουμε άσκοπα την πόρτα του φούρνου. Αν η βάση του σκεύους είναι 1-2 εκατοστά μικρότερη από την εστία, σπαταλάμε 20 – 30% περισσότερη ενέργεια. Κάθε φορά που ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου, χάνεται το 20% της θερμότητας.
7. Προτιμάμε φορητό υπολογιστή και επίπεδη οθόνη, σβήνουμε την οθόνη και κλείνουμε από τον κεντρικό διακόπτη τα περιφερειακά συστήματα όταν δεν τα χρησιμοποιούμε. Αν το κάνουμε θα έχουμε ετήσια εξοικονόμηση περίπου 15 - 20 € από τα περιφερειακά και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 150 - 200 κιλά περίπου. Οι φορητοί υπολογιστές καταναλώνουν έως και 93% λιγότερη ενέργεια από τους σταθερούς.
8. Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία πλύσης στο πλυντήριο ρούχων και πλένουμε μόνο όταν ο κάδος είναι γεμάτος. Αν το κάνουμε θα έχουμε εξοικονόμηση ενέργειας 30-50% ανά πλύση
9. Δεν “ξεχνάμε” τους φορτιστές στην πρίζα όταν δεν τους χρησιμοποιούμε. Κάθε φορτιστής που χρησιμοποιούμε (κινητού ή ασύρματου τηλεφώνου, διάφορων ηλεκτρικών συσκευών), ειδικά αν είναι παλαιού τύπου, μπορεί να μας κοστίζει 2-3 € το χρόνο και η χρήση του να συνεπάγεται την έκλυση 20-30 κιλών διοξειδίου του άνθρακα. Καλύτερα να τους βγάζουμε από την πρίζα
10. Το καλοκαίρι βάζουμε ανεμιστήρα για να δροσιστούμε και αποφεύγουμε τη χρήση κλιματιστικού. Μέσα σε 30 μόνο μέρες εξοικονομούμε περίπου 60 € και μειώνουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 600-700 κιλά
11. Η σωστή μόνωση του σπιτιού εξασφαλίζει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα. Αποφεύγουμε έτσι τη χρήση ηλεκτρικού καλοριφέρ ή σόμπας. Αν τοποθετήσουμε διπλά τζάμια εξοικονομούμε 10% στο λογαριασμό της θέρμανσης. Αν επιπλέον αυτά έχουν θερμοδιακοπή χαμηλής εκπομπής, η εξοικονόμηση φτάνει το 20 – 30%
Δίκτυο Δράσης Καταναλωτών:
Παρασκευή 4 Απριλίου 2008
Μαργαριτάρια
Aπό γραπτό υποψηφίου αστυνομικού, Αθήνα 1990
"Ατρόμητος ο Έλλην Στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: Μολών Λαβέ. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1988
"Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε
παλέτα. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την
Ιστορία - Γυμνάσιο Θηβών
"Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1989
"Η επανάσταση του '21 έγινε πριν από 1821 χρόνια. Σήμερα γιορτάζουμε την τελική του πτώση. "
Από Έκθεση για τη Ρωσία μαθητή του Γυμνασίου Καρδίτσας, 1991
"Η μάνα του Ρασπούτιν ήταν η Ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. "
Από την Έκθεση ιδεών υποψηφίου στη Σχολή Αστυνομίας, 1992
"Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. "
Από διαγωνισμό στα Θρησκευτικά - Λύκειο Ξάνθης 1991
"Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. "
Από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Αργοστολίου, 1995
"Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ. "
Υποψήφιος στη Σχολή Αστυνομίας, 1991
"Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες αλλά Κουστωδίες. "
Από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Ζωγράφου, 1990
"Η επανάσταση στις Ινδίες είχε αρχηγό και σύμβολο το Γάντι του Μανχάταν. "
Από διαγωνισμό στη Γεωμετρία, Γυμνάσιο Ιωαννίνων, 1982
"Το τρίγωνο που φέρει δύο γωνίες λέγεται διαγώνιον. "
Από μάθημα Γεωγραφίας, Λύκειο Χανίων, 1990
"Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λίπτον Τι. "
Γυμνάσιο Καβάλας, 1988
"Ο γλάρος είναι αποδημητικό πουλί. Το καλοκαίρι πάει στην παραλία, το χειμώνα στις ακτές. Ενδιαμέσως στους σκουπιδότοπους και λιμάνια. "
Γυμνάσιο Ηρακλείου, 1991
"Ο κύκλος είναι μία στρογγυλή γραμμή, χωρίς συνδέσεις, ενωμένη με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να καταλάβεις που αρχίζει και που τελειώνει. "
Γυμνάσιο Καρδίτσας, 1989
"Ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, εκτός αν σταματήσεις το διαβήτη. "
Υποψήφια νοσοκόμα, Νοσοκομείο Αγρινίου
"Η ελονοσία καταπολεμήθηκε και εξαφανίσθηκε δια των προσπαθειών της επιστήμης. Και η γρίπη; Πέρα βρέχει. "
Γυμνάσιο Κιλκίς, 1992
"Το εκτάριον βρίσκεται ακριβώς μεταξύ πενταρίου και επταρίου. "
"Ατρόμητος ο Έλλην Στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: Μολών Λαβέ. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1988
"Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε
παλέτα. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την
Ιστορία - Γυμνάσιο Θηβών
"Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ. "
Από γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1989
"Η επανάσταση του '21 έγινε πριν από 1821 χρόνια. Σήμερα γιορτάζουμε την τελική του πτώση. "
Από Έκθεση για τη Ρωσία μαθητή του Γυμνασίου Καρδίτσας, 1991
"Η μάνα του Ρασπούτιν ήταν η Ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. "
Από την Έκθεση ιδεών υποψηφίου στη Σχολή Αστυνομίας, 1992
"Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. "
Από διαγωνισμό στα Θρησκευτικά - Λύκειο Ξάνθης 1991
"Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. "
Από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Αργοστολίου, 1995
"Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ. "
Υποψήφιος στη Σχολή Αστυνομίας, 1991
"Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες αλλά Κουστωδίες. "
Από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Ζωγράφου, 1990
"Η επανάσταση στις Ινδίες είχε αρχηγό και σύμβολο το Γάντι του Μανχάταν. "
Από διαγωνισμό στη Γεωμετρία, Γυμνάσιο Ιωαννίνων, 1982
"Το τρίγωνο που φέρει δύο γωνίες λέγεται διαγώνιον. "
Από μάθημα Γεωγραφίας, Λύκειο Χανίων, 1990
"Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λίπτον Τι. "
Γυμνάσιο Καβάλας, 1988
"Ο γλάρος είναι αποδημητικό πουλί. Το καλοκαίρι πάει στην παραλία, το χειμώνα στις ακτές. Ενδιαμέσως στους σκουπιδότοπους και λιμάνια. "
Γυμνάσιο Ηρακλείου, 1991
"Ο κύκλος είναι μία στρογγυλή γραμμή, χωρίς συνδέσεις, ενωμένη με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να καταλάβεις που αρχίζει και που τελειώνει. "
Γυμνάσιο Καρδίτσας, 1989
"Ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, εκτός αν σταματήσεις το διαβήτη. "
Υποψήφια νοσοκόμα, Νοσοκομείο Αγρινίου
"Η ελονοσία καταπολεμήθηκε και εξαφανίσθηκε δια των προσπαθειών της επιστήμης. Και η γρίπη; Πέρα βρέχει. "
Γυμνάσιο Κιλκίς, 1992
"Το εκτάριον βρίσκεται ακριβώς μεταξύ πενταρίου και επταρίου. "
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
2 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτισμό
Ο αυτισμός είναι μια ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή, μια αναπηρία που εμποδίζει τα άτομα να κατανοούν σωστά όσα βλέπουν, ακούν και γενικά αισθάνονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, την επικοινωνία και τη συμπεριφορά τους.
Τα αυτιστικά άτομα πρέπει να μάθουν, με πολύ μεγάλο κόπο, φυσιολογικά πρότυπα λόγου και επικοινωνίας και σωστούς τρόπους να συνδέονται με ανθρώπους, αντικείμενα και γεγονότα. Οι μέθοδοι εκπαίδευσης που χρησιμοποιούνται είναι περίπου όμοιοι με αυτούς, που επιστρατεύονται για άτομα, που έχουν υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο αυτισμός είναι μια από τις πιο δυσνόητες και αινιγματικές καταστάσεις. Μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί θεραπεία για τον αυτισμό.
Τι προκαλεί τον αυτισμό;
Ο αυτισμός είναι μία εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου, που επηρεάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τις πληροφορίες. Η αιτία εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη. Κάποιες έρευνες υποδεικνύουν ένα νευρολογικό πρόβλημα, που επηρεάζει εκείνα τα τμήματα του εγκεφάλου, τα οποία επεξεργάζονται τη γλώσσα και τις πληροφορίες, που δίνουν οι αισθήσεις. Ίσως υπάρχει μια δυσαναλογία κάποιων συγκεκριμένων νευροχημικών ουσιών στον εγκέφαλο. Γενετικοί παράγοντες μπορεί μερικές φορές να εμπλέκονται. Τελικά, ο αυτισμός μπορεί να είναι απόρροια ενός συνδυασμού διαφόρων αιτιών.
Δεν είναι υπαίτιοι οι γονείς που το παιδί τους έχει αυτισμό. Οι ερευνητές συμφωνούν ότι ο αυτισμός φαίνεται να προκαλείται από κάποιο φυσικό πρόβλημα στον εγκέφαλο.
Ποιο είναι το πιο κοινό πρόβλημα στον αυτισμό;
Τα άτομα με αυτισμό έχουν εξαιρετική δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και τις διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Πόσο συχνός είναι ο αυτισμός;
Ο αυτισμός είναι μία από τις μείζονες αναπτυξιακές διαταραχές. Παρουσιάζεται σε ένα με δύο παιδιά σε κάθε χίλια που γεννιούνται (επιπολασμός 1,5:1.000).
Σύμφωνα με παλαιότερες επιδημιολογικές έρευνες, περίπου 4 έως 5 άτομα σε κάθε 10.000 έχουν κλασικό (ή τυπικό) αυτισμό, και περίπου 20 άτομα σε κάθε 10.000 παρουσιάζουν αυτιστικές τάσεις.
Σύμφωνα με τις τελευταίες επιδημιολογικές έρευνες, στην Ευρώπη, τα ποσοστά των ατόμων που εμφανίζουν αναπτυξιακές διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ανέρχονται σε 58 σε κάθε 10.000. Με βάση αυτά τα δεδομένα, υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 έως 5.000 παιδιά και ενήλικα άτομα με κλασικό αυτισμό και 20.000 έως 30.000 με αυτιστικού τύπου διαταραχές ανάπτυξης.
Ποιους προσβάλλει ο αυτισμός;
Ο αυτισμός παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις φυλές, τις εθνικότητες και τις κοινωνικές τάξεις. Τέσσερα στα πέντε άτομα με αυτισμό είναι άρρενα (αγόρια).
Πώς επηρεάζει ο αυτισμός την συμπεριφορά;
Εκτός από τα σοβαρά προβλήματα στη γλώσσα και τις κοινωνικές σχέσεις, τα άτομα με αυτισμό βιώνουν συχνά μια τρομερή υπερκινητικότητα ή ασυνήθιστη παθητικότητα στις καθημερινές τους δραστηριότητες, καθώς επίσης και στις σχέσεις τους με τους γονείς τους, τα μέλη της οικογένειας και τα άλλα άτομα.
Τα άτομα με αυτισμό απολαμβάνουν συχνά τις ίδιες ψυχαγωγικές δραστηριότητες με τα άτομα, που δεν πάσχουν από κάποια αναπηρία. Συχνά, τους αρέσει η μουσική, το κολύμπι, η πεζοπορία, το τραγούδι, η ιππασία και άλλες δραστηριότητες.
Συχνά τα άτομα με αυτισμό μπορεί να έχουν ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον σε κάποια δραστηριότητα στην οποία να έχουν γίνει "ειδικοί". Θέματα για συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι το δελτίο καιρού, οι διαδρομές λεωφορείων, η γεωγραφία, οι μάρκες αυτοκίνητων, οι αθλητικές ειδήσεις, κ.λπ.. Για άλλα άτομα, τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι πράγματα που ερεθίζουν τις αισθήσεις τους, όπως το να βλέπουν το νερό να τρέχει και να χάνεται στην αποχέτευση, να ξεφυλλίζουν τις σελίδες ενός βιβλίου, να κουνούν ένα κομμάτι σύρμα, να τρίβουν τα χέρια τους σε συγκεκριμένα υφάσματα, κ.α..
Πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματα συμπεριφοράς στα άτομα με αυτισμό;
Στον αυτισμό, τα προβλήματα συμπεριφοράς κυμαίνονται από πολύ σοβαρά έως πολύ ελαφριάς μορφής. Τα σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς εκδηλώνονται με τη μορφή πολύ ασυνήθιστης, επιθετικής και, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Αυτοί οι τρόποι συμπεριφοράς μπορεί να είναι επίμονοι και πολύ δύσκολο να αλλάξουν.
Στην πιο ελαφριά του μορφή, ο αυτισμός μοιάζει με μαθησιακή δυσκολία. Συχνά, όμως, ακόμα και άτομα που πάσχουν από ελαφριά μορφή αυτισμού έχουν σημαντικές αναπηρίες στην καθημερινή τους ζωή, λόγω των ελλείψεων τους στους τομείς της επικοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων.
Παρουσιάζεται ο αυτισμός σε συνδυασμό με άλλες αναπηρίες;
Ο αυτισμός μπορεί να υπάρχει μόνος του ή σε συνδυασμό με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές, όπως νοητική καθυστέρηση, δυσκολίες στη μάθηση, επιληψία, κώφωση, τύφλωση, κ.α..
Οι περιπτώσεις αυτισμού παρουσιάζονται σε ένα συνεχές φάσμα από πιο ελαφριές έως και πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Κάποια άτομα μπορεί να έχουν πολύ πιο βαριά αυτιστική συμπεριφορά, ενώ κάποια άλλα με αυτισμό να έχουν πιο ήπιες μορφές του.
Ποια είναι η διαφορά του αυτισμού από τη νοητική καθυστέρηση;
Τα περισσότερα παιδιά με νοητική καθυστέρηση (νοητική υστέρηση) αναπτύσσουν ικανότητες με έναν ομοιογενή ρυθμό μάθησης, παρόλο που είναι πιο αργός από εκείνον των παιδιών της ίδιας ηλικίας. Τα άτομα με αυτισμό παρουσιάζουν αποκλειστικά ανομοιογενή εξέλιξη ικανοτήτων. Τείνουν να έχουν ελλείψεις σε συγκεκριμένους τομείς, με πιο κοινή την δυσκολία τους να επικοινωνήσουν και να συνδεθούν με τους άλλους, ενώ συχνά αναπτύσσουν πολύ μεγαλύτερες ικανότητες σε κάποιους άλλους τομείς, π.χ. μνήμη.
Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τον αυτισμό από την νοητική καθυστέρηση ή από άλλες διαταραχές. Η λανθασμένη διάγνωση θα οδηγήσει σε λανθασμένη θεραπεία και εκπαίδευση.
Μπορούν να βοηθηθούν τα άτομα με αυτισμό;
Ναι, ο αυτισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μελέτες δείχνουν ότι όλα τα άτομα με αυτισμό μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με την κατάλληλη θεραπευτική και εκπαιδευτική αντιμετώπιση.
Πολλά άτομα με αυτισμό δείχνουν τελικά μεγαλύτερη ανταπόκριση στους άλλους καθώς μαθαίνουν να κατανοούν τον κόσμο γύρω τους.
Τα προγράμματα παρέμβασης πρέπει να οργανώνονται από ειδικώς εκπαιδευμένους δασκάλους, σε προγράμματα αυστηρά δομημένης διάρθρωσης που δίνουν έμφαση στην ατομική καθοδήγηση. Τα άτομα με αυτισμό μπορούν να μάθουν να λειτουργούν στο σπίτι και στην κοινότητα. Κάποια μπορούν να μάθουν να ζουν μια σχεδόν φυσιολογική ζωή.
Πηγή:
Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων
Τα αυτιστικά άτομα πρέπει να μάθουν, με πολύ μεγάλο κόπο, φυσιολογικά πρότυπα λόγου και επικοινωνίας και σωστούς τρόπους να συνδέονται με ανθρώπους, αντικείμενα και γεγονότα. Οι μέθοδοι εκπαίδευσης που χρησιμοποιούνται είναι περίπου όμοιοι με αυτούς, που επιστρατεύονται για άτομα, που έχουν υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο αυτισμός είναι μια από τις πιο δυσνόητες και αινιγματικές καταστάσεις. Μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί θεραπεία για τον αυτισμό.
Τι προκαλεί τον αυτισμό;
Ο αυτισμός είναι μία εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου, που επηρεάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τις πληροφορίες. Η αιτία εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη. Κάποιες έρευνες υποδεικνύουν ένα νευρολογικό πρόβλημα, που επηρεάζει εκείνα τα τμήματα του εγκεφάλου, τα οποία επεξεργάζονται τη γλώσσα και τις πληροφορίες, που δίνουν οι αισθήσεις. Ίσως υπάρχει μια δυσαναλογία κάποιων συγκεκριμένων νευροχημικών ουσιών στον εγκέφαλο. Γενετικοί παράγοντες μπορεί μερικές φορές να εμπλέκονται. Τελικά, ο αυτισμός μπορεί να είναι απόρροια ενός συνδυασμού διαφόρων αιτιών.
Δεν είναι υπαίτιοι οι γονείς που το παιδί τους έχει αυτισμό. Οι ερευνητές συμφωνούν ότι ο αυτισμός φαίνεται να προκαλείται από κάποιο φυσικό πρόβλημα στον εγκέφαλο.
Ποιο είναι το πιο κοινό πρόβλημα στον αυτισμό;
Τα άτομα με αυτισμό έχουν εξαιρετική δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και τις διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Πόσο συχνός είναι ο αυτισμός;
Ο αυτισμός είναι μία από τις μείζονες αναπτυξιακές διαταραχές. Παρουσιάζεται σε ένα με δύο παιδιά σε κάθε χίλια που γεννιούνται (επιπολασμός 1,5:1.000).
Σύμφωνα με παλαιότερες επιδημιολογικές έρευνες, περίπου 4 έως 5 άτομα σε κάθε 10.000 έχουν κλασικό (ή τυπικό) αυτισμό, και περίπου 20 άτομα σε κάθε 10.000 παρουσιάζουν αυτιστικές τάσεις.
Σύμφωνα με τις τελευταίες επιδημιολογικές έρευνες, στην Ευρώπη, τα ποσοστά των ατόμων που εμφανίζουν αναπτυξιακές διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ανέρχονται σε 58 σε κάθε 10.000. Με βάση αυτά τα δεδομένα, υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 έως 5.000 παιδιά και ενήλικα άτομα με κλασικό αυτισμό και 20.000 έως 30.000 με αυτιστικού τύπου διαταραχές ανάπτυξης.
Ποιους προσβάλλει ο αυτισμός;
Ο αυτισμός παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις φυλές, τις εθνικότητες και τις κοινωνικές τάξεις. Τέσσερα στα πέντε άτομα με αυτισμό είναι άρρενα (αγόρια).
Πώς επηρεάζει ο αυτισμός την συμπεριφορά;
Εκτός από τα σοβαρά προβλήματα στη γλώσσα και τις κοινωνικές σχέσεις, τα άτομα με αυτισμό βιώνουν συχνά μια τρομερή υπερκινητικότητα ή ασυνήθιστη παθητικότητα στις καθημερινές τους δραστηριότητες, καθώς επίσης και στις σχέσεις τους με τους γονείς τους, τα μέλη της οικογένειας και τα άλλα άτομα.
Τα άτομα με αυτισμό απολαμβάνουν συχνά τις ίδιες ψυχαγωγικές δραστηριότητες με τα άτομα, που δεν πάσχουν από κάποια αναπηρία. Συχνά, τους αρέσει η μουσική, το κολύμπι, η πεζοπορία, το τραγούδι, η ιππασία και άλλες δραστηριότητες.
Συχνά τα άτομα με αυτισμό μπορεί να έχουν ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον σε κάποια δραστηριότητα στην οποία να έχουν γίνει "ειδικοί". Θέματα για συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι το δελτίο καιρού, οι διαδρομές λεωφορείων, η γεωγραφία, οι μάρκες αυτοκίνητων, οι αθλητικές ειδήσεις, κ.λπ.. Για άλλα άτομα, τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι πράγματα που ερεθίζουν τις αισθήσεις τους, όπως το να βλέπουν το νερό να τρέχει και να χάνεται στην αποχέτευση, να ξεφυλλίζουν τις σελίδες ενός βιβλίου, να κουνούν ένα κομμάτι σύρμα, να τρίβουν τα χέρια τους σε συγκεκριμένα υφάσματα, κ.α..
Πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματα συμπεριφοράς στα άτομα με αυτισμό;
Στον αυτισμό, τα προβλήματα συμπεριφοράς κυμαίνονται από πολύ σοβαρά έως πολύ ελαφριάς μορφής. Τα σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς εκδηλώνονται με τη μορφή πολύ ασυνήθιστης, επιθετικής και, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Αυτοί οι τρόποι συμπεριφοράς μπορεί να είναι επίμονοι και πολύ δύσκολο να αλλάξουν.
Στην πιο ελαφριά του μορφή, ο αυτισμός μοιάζει με μαθησιακή δυσκολία. Συχνά, όμως, ακόμα και άτομα που πάσχουν από ελαφριά μορφή αυτισμού έχουν σημαντικές αναπηρίες στην καθημερινή τους ζωή, λόγω των ελλείψεων τους στους τομείς της επικοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων.
Παρουσιάζεται ο αυτισμός σε συνδυασμό με άλλες αναπηρίες;
Ο αυτισμός μπορεί να υπάρχει μόνος του ή σε συνδυασμό με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές, όπως νοητική καθυστέρηση, δυσκολίες στη μάθηση, επιληψία, κώφωση, τύφλωση, κ.α..
Οι περιπτώσεις αυτισμού παρουσιάζονται σε ένα συνεχές φάσμα από πιο ελαφριές έως και πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Κάποια άτομα μπορεί να έχουν πολύ πιο βαριά αυτιστική συμπεριφορά, ενώ κάποια άλλα με αυτισμό να έχουν πιο ήπιες μορφές του.
Ποια είναι η διαφορά του αυτισμού από τη νοητική καθυστέρηση;
Τα περισσότερα παιδιά με νοητική καθυστέρηση (νοητική υστέρηση) αναπτύσσουν ικανότητες με έναν ομοιογενή ρυθμό μάθησης, παρόλο που είναι πιο αργός από εκείνον των παιδιών της ίδιας ηλικίας. Τα άτομα με αυτισμό παρουσιάζουν αποκλειστικά ανομοιογενή εξέλιξη ικανοτήτων. Τείνουν να έχουν ελλείψεις σε συγκεκριμένους τομείς, με πιο κοινή την δυσκολία τους να επικοινωνήσουν και να συνδεθούν με τους άλλους, ενώ συχνά αναπτύσσουν πολύ μεγαλύτερες ικανότητες σε κάποιους άλλους τομείς, π.χ. μνήμη.
Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τον αυτισμό από την νοητική καθυστέρηση ή από άλλες διαταραχές. Η λανθασμένη διάγνωση θα οδηγήσει σε λανθασμένη θεραπεία και εκπαίδευση.
Μπορούν να βοηθηθούν τα άτομα με αυτισμό;
Ναι, ο αυτισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μελέτες δείχνουν ότι όλα τα άτομα με αυτισμό μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με την κατάλληλη θεραπευτική και εκπαιδευτική αντιμετώπιση.
Πολλά άτομα με αυτισμό δείχνουν τελικά μεγαλύτερη ανταπόκριση στους άλλους καθώς μαθαίνουν να κατανοούν τον κόσμο γύρω τους.
Τα προγράμματα παρέμβασης πρέπει να οργανώνονται από ειδικώς εκπαιδευμένους δασκάλους, σε προγράμματα αυστηρά δομημένης διάρθρωσης που δίνουν έμφαση στην ατομική καθοδήγηση. Τα άτομα με αυτισμό μπορούν να μάθουν να λειτουργούν στο σπίτι και στην κοινότητα. Κάποια μπορούν να μάθουν να ζουν μια σχεδόν φυσιολογική ζωή.
Πηγή:
Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
Το πρωταπριλιάτικο ψέμα
Το πρωταπριλιάτικο ψέμα, έχει τις ρίζες του στον 15ο αιώνα και που τελικά επικράτησε τις μέρες μας και έχει γίνει πλέον έθιμο. Το πρωταπριλιάτικο ψέμα ξεκίνησε αρχικά από την Γαλλία, στην οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η πρώτη του Απρίλη είχε καθιερωθεί ως πρωτοχρονιά. Έτσι ενώ όλη η άλλη Ευρώπη την πρωτοχρονιά την γιόρταζε την 1 Ιανουαρίου, οι Γάλλοι, ήταν οι μοναδικοί που ξεχώριζαν, και την γιόρταζαν την 1 Απρίλη. Όταν το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος θ' αποφάσιζε να το αλλάξει, καθιερώνοντας ως πρώτη του έτους την 1 Ιανουαρίου, συνάντησε έντονες αντιδράσεις από ορισμένους ένθερμους οπαδούς του εθίμου, οι οποίοι επέμεναν σε πείσμα όλων των άλλων να γιορτάζουν σαν πρωτοχρονιά την Πρωταπριλιά. Οι άλλοι που δέχτηκαν την αλλαγή πείραζαν τους «παραδοσιακούς» με κάλπικα πρωτοχρονιάτικα δώρα και πιπεράτα ψέματα.
Αλλη εκδοχή είναι η εξής: Οι Γάλλοι πάλι ονόμαζαν το πρωταπριλιάτικο ψέμα «ψάρι του Απρίλη» και η εξήγηση είναι, ότι οι Κέλτες λόγω του καλού καιρού άρχιζαν το ψάρεμα την πρώτη Απριλίου. Όμως συχνά η φτωχή ψαριά διέψευδέ τις ικανότητες τους, και οι ψαράδες γύριζαν στα σπίτια τους μ' άδεια τα χέρια, αλλά με την φαντασία να οργιάζει και να διηγούνται πολλά ψεύτικα συμβάντα κατά τις ημέρες που ψάρευαν.
Για κάποιους πάλι, οι πρωταπριλιάτικες φάρσες οφείλουν την ύπαρξή τους στη γιορτή της «Kοροϊδίας και του Ξεγελάσματος» της ρωμαϊκής Θεάς «Bένους Aπρίλις», δηλαδή της Aπριλίου Aφροδίτης, που έδινε το έναυσμα για απελευθέρωση του πνεύματος ταυτόχρονα με την οργιώδη απελευθέρωση της φύσης...
ENA ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
Το 1938, ο αμερικανός ηθοποιός Όρσον Γουέλς, μόλις 23 χρόνων τότε, είχε αναλάβει την παρουσίαση θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων, ειδικά διασκευασμένων για το ραδιόφωνο. Εργαζόταν στην εταιρεία CBS στη Νέα Υόρκη και παρουσίαζε μαζί με τους ηθοποιούς του θεάτρου Μέρκιουρι, που είχε ιδρύσει ο ίδιος, τις εκπομπές αυτές, ενσαρκώνοντας από ραδιοφώνου τους ήρωες μιας διαφορετικής ιστορίας κάθε φορά. Το 1938, ο Γουέλς διέκοψε την κανονική ροή του προγράμματος και άρχισε να μεταδίδει ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων στο οποίο περιέγραφε, σε απευθείας μετάδοση, την εισβολή εξωγήινων από τον πλανήτη Άρη στην πολιτεία του Νιού Τζέρζι, στις ΗΠΑ. Η εισβολή, βέβαια, δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν μια έμπευση του Γουέλς, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Χ. Τζ. Γουέλς «Πόλεμος των Κόσμων». Χιλιάδες ακροατές όμως, που δεν κατάλαβαν ότι η είδηση ήταν ψεύτικη, πανικοβλήθηκαν, προκαλώντας μαζική υστερία στις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα «ψέματα» στην ιστορία του ραδιοφώνου, που οφείλονταν κυρίως στο υποκριτικό ταλέντο του Όρσον Γουέλς, ο οποίος, παρεπιπτόντως, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, στην ιστορία του κινηματογράφου.
ΛΕΥΚΑ ΨΕΜΑΤΑ
Τα 'λευκά' ψέματα είναι μια υποκατηγορία που φαινομενικά δεν έχουν κανέναν αρνητικό αντίκτυπο. Είναι μικρά ψέματα που κάποιος μπορεί να πει, στη πλειοψηφία για να αποφύγει μια άβολη ή άχαρη κατάσταση. Παράδειγμα: Όταν ένα παιδί δεν έχει φάει για μεσημέρι και η μητέρα του το ρωτάει αν έχει φάει και απαντάει "Ναι, έχω φάει" με σκοπό να βγει να παίξει. Τα λευκά ψέματα στην πραγματικότητα απέχουν πολύ λίγο από τα ψέματα. Η γνώση ότι κάποιος λέει τέτοιου είδους ψέματα τελικά δημιουργεί την ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης από το κοινωνικό σύνολο.
Bullshitting
Στο μικρό δοκίμιο On Bullshit o Χάρυ Φράνκφουρτ διαφοροποιεί την έννοια του ψέματος από αυτή του bullshitting, ελληνιστί 'μαλακίες'. Σύμφωνα με τον Χάρυ Φράνκφουρτ λοιπόν, όποιος λέει ψέματα έχει στο μυαλό του πάντα την έννοια της αλήθειας. Αντιθέτως ο bullshitter δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την αλήθεια και μπορεί να πει κάποια πρόταση μόνο και μόνο για να δώσει μια εντύπωση της πραγματικότητας - μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής βέβαια. Παράδειγμα: Όταν κάποιος, έπειτα από πίεση σε ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και δεν πρόκειται να ασχοληθεί, λέει μια άποψη για ένα θέμα μόνο για να ευχαριστήσει τον συνομιλητή του ώστε να σταματήσει να τον πιέζει.
Αλλη εκδοχή είναι η εξής: Οι Γάλλοι πάλι ονόμαζαν το πρωταπριλιάτικο ψέμα «ψάρι του Απρίλη» και η εξήγηση είναι, ότι οι Κέλτες λόγω του καλού καιρού άρχιζαν το ψάρεμα την πρώτη Απριλίου. Όμως συχνά η φτωχή ψαριά διέψευδέ τις ικανότητες τους, και οι ψαράδες γύριζαν στα σπίτια τους μ' άδεια τα χέρια, αλλά με την φαντασία να οργιάζει και να διηγούνται πολλά ψεύτικα συμβάντα κατά τις ημέρες που ψάρευαν.
Για κάποιους πάλι, οι πρωταπριλιάτικες φάρσες οφείλουν την ύπαρξή τους στη γιορτή της «Kοροϊδίας και του Ξεγελάσματος» της ρωμαϊκής Θεάς «Bένους Aπρίλις», δηλαδή της Aπριλίου Aφροδίτης, που έδινε το έναυσμα για απελευθέρωση του πνεύματος ταυτόχρονα με την οργιώδη απελευθέρωση της φύσης...
ENA ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
Το 1938, ο αμερικανός ηθοποιός Όρσον Γουέλς, μόλις 23 χρόνων τότε, είχε αναλάβει την παρουσίαση θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων, ειδικά διασκευασμένων για το ραδιόφωνο. Εργαζόταν στην εταιρεία CBS στη Νέα Υόρκη και παρουσίαζε μαζί με τους ηθοποιούς του θεάτρου Μέρκιουρι, που είχε ιδρύσει ο ίδιος, τις εκπομπές αυτές, ενσαρκώνοντας από ραδιοφώνου τους ήρωες μιας διαφορετικής ιστορίας κάθε φορά. Το 1938, ο Γουέλς διέκοψε την κανονική ροή του προγράμματος και άρχισε να μεταδίδει ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων στο οποίο περιέγραφε, σε απευθείας μετάδοση, την εισβολή εξωγήινων από τον πλανήτη Άρη στην πολιτεία του Νιού Τζέρζι, στις ΗΠΑ. Η εισβολή, βέβαια, δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν μια έμπευση του Γουέλς, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Χ. Τζ. Γουέλς «Πόλεμος των Κόσμων». Χιλιάδες ακροατές όμως, που δεν κατάλαβαν ότι η είδηση ήταν ψεύτικη, πανικοβλήθηκαν, προκαλώντας μαζική υστερία στις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα «ψέματα» στην ιστορία του ραδιοφώνου, που οφείλονταν κυρίως στο υποκριτικό ταλέντο του Όρσον Γουέλς, ο οποίος, παρεπιπτόντως, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, στην ιστορία του κινηματογράφου.
ΛΕΥΚΑ ΨΕΜΑΤΑ
Τα 'λευκά' ψέματα είναι μια υποκατηγορία που φαινομενικά δεν έχουν κανέναν αρνητικό αντίκτυπο. Είναι μικρά ψέματα που κάποιος μπορεί να πει, στη πλειοψηφία για να αποφύγει μια άβολη ή άχαρη κατάσταση. Παράδειγμα: Όταν ένα παιδί δεν έχει φάει για μεσημέρι και η μητέρα του το ρωτάει αν έχει φάει και απαντάει "Ναι, έχω φάει" με σκοπό να βγει να παίξει. Τα λευκά ψέματα στην πραγματικότητα απέχουν πολύ λίγο από τα ψέματα. Η γνώση ότι κάποιος λέει τέτοιου είδους ψέματα τελικά δημιουργεί την ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης από το κοινωνικό σύνολο.
Bullshitting
Στο μικρό δοκίμιο On Bullshit o Χάρυ Φράνκφουρτ διαφοροποιεί την έννοια του ψέματος από αυτή του bullshitting, ελληνιστί 'μαλακίες'. Σύμφωνα με τον Χάρυ Φράνκφουρτ λοιπόν, όποιος λέει ψέματα έχει στο μυαλό του πάντα την έννοια της αλήθειας. Αντιθέτως ο bullshitter δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την αλήθεια και μπορεί να πει κάποια πρόταση μόνο και μόνο για να δώσει μια εντύπωση της πραγματικότητας - μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής βέβαια. Παράδειγμα: Όταν κάποιος, έπειτα από πίεση σε ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και δεν πρόκειται να ασχοληθεί, λέει μια άποψη για ένα θέμα μόνο για να ευχαριστήσει τον συνομιλητή του ώστε να σταματήσει να τον πιέζει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)