ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ STRATFOR

Ελλάδα, Τουρκία και Δύση


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

H τελευταία έκθεση του STATFOR για την Ελλάδα υποστηρίζει ότι η χώρα μας έχει χάσει κάθε γεωπολιτική σημασία. Η Αθήνα καλείται να μάθει να ζει εντός των γεωπολιτικών της δυνατοτήτων, δηλαδή ως αποικία.

Η έκθεση μοιάζει να επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα έχει “στοχοποιηθεί” όχι μόνο γεωοικονομικά, αλλά και γεωπολιτικά, κάτι άλλωστε αναμενόμενο, δεδομένης της εμπλοκής κεντρικών “αυτοκρατορικών” στρατηγικών και ζωτικών ελληνικών εθνικών συμφερόντων στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Καθώς άλλωστε ξεδιπλώνεται η γεωοοικονομική επίθεση της παγκοσμιοποίησης κατά του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, είναι πολύ λογικό να περιμένουμε και επίθεση κατά του ίδιου του θεσμού του έθνους κράτους, που μπορεί μεν να είναι ανεπαρκής, δεν παύει όμως να είναι η τελείως απαραίτητη βάση αντίστασης στην παγκοσμιοποιητική αποσάθρωση και το μόνο υπαρκτό επίπεδο κάποιου δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας και κάποιας κοινωνικής προστασίας. Λόγω των δομικών προβλημάτων της, η Ελλάδα μπορεί να γίνει στόχος τέτοιας επίθεσης, ουσιαστικής δηλαδή προσπάθειας κατάργησης του έθνους κράτους, με την διατήρηση μόνο των τυπικών χαρακτηριστικών του.

Ως αναλυτικό κείμενο, η έκθεση του STRATFOR είναι χαμηλού επιπέδου, ενδεικτική ίσως και της προϊούσας παρακμής του διανοητικού επιπέδου των αμερικανικών
υπηρεσιών και των κύκλων που συνδέονται με αυτές. Είναι γελοίο να
υποστηρίζεται π.χ. ότι η γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδας είναι
εμπόδιο στην ταχυδρομική υπηρεσία και τη συλλογή φόρων! ‘Η να
παραλείπεται από την ανασκόπηση της ελληνικής ιστορίας η χιλιετής … λεπτομέρεια της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας!

Πιθανώς η έκθεση συνετάγη βιαστικά και πρόχειρα, ώστε να χρησιμεύσει σε
μια καμπάνια ψυχολογικού πολέμου εναντίον του ελληνικού
λαού και της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, αλλά και διεθνούς δυσφήμησης
της Ελλάδας. Να έχουμε δηλαδή μια επανάληψη όσων ζήσαμε πρόσφατα με τη διεθνή
επίθεση κατά της χώρας για τις οικονομικές επιδόσεις της, τη διαφθορά και την
κακοδιοίκησή της.

Τότε, η επιδίωξη ήταν να πεισθούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα
άλλο από το να οδηγηθούμε στη λαιμητόμο της τρόικας, αλλά και να
δικαιολογηθεί η καμπάνια των αγορών και της Μέρκελ εναντίον μιας
ευρωπαϊκής χώρας. Τώρα, η επιδίωξη είναι να πεισθούμε, και μαζί μας όλος
ο κόσμος, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ότι η γεωπολιτική αξία του
«οικοπέδου» Ελλάς έχει εκμηδενισθεί, δεν μας μένει παρά να σκάσουμε και να υποταγούμε, όπως στην οικονομία δεν έχουμε άλλη λύση από το να κάνουμε ακριβώς ότι μας λένε. Χρεωκοπημένοι οικονομικά, χρεωκοπημένοι και γεωπολιτικά.

Το ότι αυτό επιχειρείται με πολύ χονδροειδή τρόπο, δείχνει πόσο λίγη εκτίμηση έχει η Ουάσιγκτον στην ελληνική πολιτική ηγεσία και το ελληνικό κρατικό σύστημα. Μεταχειρίζονται, ίσως όχι άδικα, τους πολιτικούς, τους αξιωματούχους και τους ειδικούς
μας ως άσχετους, τρομοκρατημένους ιθαγενείς. Γνωρίζουν επίσης ότι έχουν να κάνουν με μια εξαιρετικά υποτελή ελίτ της κακιάς ώρας, που μετράει την αξία της στον καθρέφτη του «ενδιαφέροντος» που προκαλεί στους «κυρίαρχους», στα «αφεντικά», στην Ουάσιγκτον, όπως μετράει την αξία της στην οικονομική διαχείριση ανάλογα με το πώς τη βλέπουν οι αγορές, εξ ου και αναγορεύει σε κριτήριο την αξιοπιστία έναντι των αγορών.

Ουδέν αναληθέστερον όμως - η ίδια η ύπαρξη της έκθεσης προδίδει την
τεράστια γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας, που χρησιμοποιούμενη ως
χαρτί από την Αθήνα, αν ξαναβρεί κάποτε μια μορφή, ένα βαθμό λαϊκής
κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας και σοβαρότητας, θα μπορούσε όχι μόνο
να ανατάξει το διεθνές της στάτους, αλλά ίσως και να βοηθήσει στα
οικονομικά της προβλήματα. Για ποιο λόγο άλλωστε το STRATFOR αφιερώνει μια μελέτη στην εξουδετερωμένη πλέον στρατηγική αξία της Ελλάδας? Το ίδιο εντάσσει τη μονογραφία του σε μια σειρά μονογραφιών κρατών ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας, στη συνέχεια όμως το ξεχνάει για να μας πει ότι η Ελλάδα δεν έχει πια καμμιά τέτοια σημασία!

Η Ελλάδα και η Κύπρος, τα δύο κράτη που κατοικούνται κατά πλειοψηφία από ‘Ελληνες, ελέγχουν μια ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου, από την έξοδο των
Στενών και τη Θεσαλλονίκη, μέχρι τη διώρυγα του Σουέζ και το Ισραήλ, που
είναι ένα από τα στρατηγικότερα σημεία της υφηλίου. Η «ελληνική» αυτή ζώνη
ελέγχει τα μετόπισθεν του Ισραήλ, την πρόσβαση του σλαβικού
κόσμου στη Μεσόγειο, και της «Γαλλογερμανίας» στη Μέση Ανατολή.
Γι’ αυτό, Εγγλέζοι και Αμερικανοί μετά, παθαίνουν, εδώ και δύο αιώνες,
υστερία κάθε φορά που υποπτεύονται συμμαχία Μόσχας-Αθήνας. Η Τουρκία
έχει μεγαλύτερη στρατηγική αξία, αλλά χωρίς την Ελλάδα, η αξία αυτή πέφτει
στο μισό. Η Σούδα και το Ακρωτήρι είναι τα βασικότερα στηρίγματα της
δυτικής στρατιωτικής προσπάθειας στη Μέση Ανατολή. Οι δύο χώρες είναι
μέλη της ΟΝΕ, η Ελλάδα και του ΝΑΤΟ, και διαθέτουν το θεσμικό χαρτί της ψήφου τους σε οργανισμούς που λειτουργούν με ομοφωνία, ενώ η Ελλάδα διαθέτει μια τεράστια
πολιτιστική ήπια ισχύ, ως σχεδόν κοιτίδα του πολιτισμού. Η περιοχή διαθέτει πιθανότατα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στα δίκτυα μεταφοράς τους. Η Ελλάδα είναι κρίσιμης σημασίας πελάτης των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολεμικών βιομηχανιών και εμπλέκεται σε δύο από τις βασικότερες αυτοκρατορικές στρατηγικές: την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και την ολοκλήρωση του ελέγχου των Βαλκανίων στα πλαίσια μιας στρατηγικής νεοαναχαίτισης της Ρωσίας (στο ελληνικό βέτο άλλωστε έχει προσκρούσει η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια).

Αν δεχθούμε την άποψη του STRATFOR, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να κλείσει τη βάση της Σούδας και ούτε γάτα, ούτε ζημιά, ή η Κύπρος να δώσει μια βάση στο ρωσικό ναυτικό χωρίς αυτό να ενδιαφέρει κανένα. Θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ρωσικά οπλικά συστήματα για την άμυνά μας. Ακόμα και ένα παιδί δέκα χρονώ καταλαβαίνει ότι η πρόσδεση της Αθήνας στη δυτική συμμαχία είναι εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας για τη συμμαχία, πολύ περισσότερο από ότι για την Αθήνα. Μόνο μια Ελλάδα διατεθειμένη να εισπράξει χωρίς αντίρρηση κάθε είδους καρπαζιές θα εκμηδένιζε η ίδια την τεράστια στρατηγική της αξία. Μήπως αυτή είναι η ανομολόγητη επιδίωξη των συντακτών της έκθεσης; Να μας οδηγήσουν δηλαδή στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να παραδοθούμε στις επιταγές των ΗΠΑ και του Ισραήλ;

Η άποψη των αναλυτών του stratfor ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τα υλικά μέσα για να συντηρήσει την αεροναυτική δύναμη που της επιτρέπει να αμύνεται στο Αιγαίο, που ορθώς η έκθεση χαρακτηρίζει στρατηγική καρδιά της Ελλάδας, είναι απολύτως εσφαλμένη. Αν η Αθήνα βρει την ανεξαρτησία της, μπορεί να βρει τρόπο να αμυνθεί όχι μόνο με πολύ λιγότερο κόστος, αλλά και μετατρέποντας τις αμυντικές δαπάνες σε εργαλείο βιομηχανικής πολιτικής και πολυδιάστατης διπλωματίας. Θα έπρεπε άλλωστε εδώ και καιρό να συνδέσει οποιαδήποτε περαιτέρω πρόοδο στις ελληνοτουρκικές και ευρωτουρκικές σχέσεις με ένα πολυετές μορατόριουμ στην αγορά μειζόνων εξοπλιστικών συστημάτων από Ελλάδα και Τουρκία, που θα ήταν μια πολύ σοβαρότερη πολιτική από χαζοχαρούμενα και επικίνδυνα παιχνίδια με την εθνική κυριαρχία σε Αιγαίο και Κύπρο και τις αβαθείς κατά καιρούς «προσεγγίσεις» των δύο πρωτευουσών.

Οι ιδέες του STRATFOR θυμίζουν λίγο τις «ιδέες» που έριχναν διάφοροι Αμερικανοί επίσημοι και ανεπίσημοι στην αναμπομπούλα της σοβιετικής διάλυσης, προτείνοντας την αγορά από τις ΗΠΑ πότε της Σιβηρίας και πότε των σοβιετικών ατομικών όπλων. Τώρα εκμεταλλεύονται τη σύγχυση της ελληνικής κοινωνίας και την ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, στην καλύτερη περίπτωση, της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, επιδιώκοντας ρυθμίσεις που θα αφαιρέσουν από τον ελληνικό λαό την κυριαρχία που σήμερα ασκεί νομίμως στην Αν. Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

¨Οσο για την άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να μοιράσει το Αιγαίο με την Τουρκία, οι συντάκτες της έκθεσης δεν μπορούν να αγνοούν πως οι ¨Ελληνες βλέπουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η έντονη προβολή ως αναπόφευκτων τέτοιων ιδεών, μάλλον επιδιώκει να βάλει στα κεφάλια μας την ιδέα ότι, για να αποφύγουμε ένα τέτοιο μοίρασμα και όντας παντελώς χρεωκοπημένοι, δεν μας μένει παρά μία και μοναδική λύση: να αποδεχθούμε τον ρόλο όχι συμμάχων, αλλά πειθήνιων οργάνων της αμερικανικής και ισραηλινής πολιτικής. Η έκθεση υποστηρίζει ότι η Ευρώπη θα πετάξει την Ελλάδα έξω σε μια διετία, δεν μας εξηγεί όμως από πού της προκύπτει και αυτό και μια τέτοια αδιαφορία των Ευρωπαίων για τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Δεν εξετάζει άλλωστε καθόλου τον ρωσικό ή τον κινέζικο παράγοντα. ¨Όμως και η Μόσχα και το Πεκίνο ενδιαφέρονται και πολύ μάλιστα για την περιοχή μας.

Η περιγραφή μιας ανάδελφης Ελλάδας, που δεν έχει τα μέσα να υπερασπισθεί τον εαυτό της και να ασκήσει εξωτερική πολιτική είναι ανακριβής, δεν είναι όμως χωρίς σημασία, το αντίθετο. Περιγράφει όχι την πραγματικότητα, αλλά τον κίνδυνο για μας και την επιδίωξη για τους συντάκτες. Επιχειρώντας να τσακίσει την ελληνική αυτοπεποίθηση και να εντείνει τη σύγχυση της Αθήνας , θέλει να μεταβάλλει την πρόβλεψη σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και θέλει βεβαίως να αποτρέψει την πιθανότητα, μέσα στην περίοδο αναταραχής και κρίσης που μπαίνει η Ελλάδα, να αναζητήσει ανεπιθύμητες για τα αμερικανικά κέντρα ισχύος διεξόδους.

Τρία συμπεράσματα οφείλει να βγάλει η Αθήνα. Πρώτον, ότι δεν μπορεί να θεωρεί δεδομένη ούτε καν τη στοιχειώδη συμμαχική αλληλεγγύη, άρα πρέπει να αναπτύξει εναλλακτικούς άξονες πολιτικής. Δεύτερον, ότι επείγει μια γενναία, χωρίς παρωπίδες αναθεώρηση των βασικών αξόνων της εξωτερικής της πολιτικής μετά το 1996, που δεν έχουν άλλωστε αποδώσει παρά αποτυχίες. Τρίτον, ότι η χώρα χρειάζεται συμμάχους και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είναι δυνατόν να πάθει στρατηγική ασφυξία, γιατί δεν αρέσουν στους αμερικανούς φίλους των κυβερνώντων μας οι αγωγοί και τα όπλα από τη Ρωσία, τα δάνεια από την Κίνα, οι ανεξάρτητες σχέσεις με την παληά Ευρώπη, τον αραβομουσουλμανικό κόσμο, τους Κούρδους, τον τρίτο κόσμο. Δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα, εκτός από το δύσκολα αποκρυπτόμενο δέος μας απέναντι στον Ερντογάν και τον φόβο μας απέναντι στην Τουρκία, να αφομοιώσουμε και τους λόγους των τουρκικών διπλωματικών επιτυχιών. Οι λόγοι αυτοί πρέπει να αναζητηθούν στη σχετική ανεξαρτησία της ¨Αγκυρας και στη σύνδεση της πολιτικής της με το βαθύ κύμα ανάδυσης των μη δυτικών κέντρων ισχύος, όπως ο μουσουλμανικός και ο τρίτος κόσμος ή η Ρωσία.

Το STRATFOR θέλει να μας πείσει ότι έχουμε κιόλας χάσει, για να μην δώσουμε τον αγώνα. Στο χέρι μας είναι, ακόμα, να αποφύγουμε την μείζονα εθνική καταστροφή που περιγράφει ως ήδη συντελεσθείσα. Δυστυχώς βέβαια, μεγαλύτερος κίνδυνος εθνικής ασφάλειας για τον ελληνικό λαό και από τα STATFOR, και από την Τουρκία και από τις αγορές, είναι συχνά ο τρόπος που οι ‘Ελληνες πολιτικοί διαχειρίζονται τη στρατηγική αξία και την εξωτερική πολιτική της χώρας, ο ευρωατλαντικός στραβισμός τους, επωφελής για τους ίδιους, εξαιρετικά επικίνδυνος για τη χώρα. Αυτά που η έκθεση υποστηρίζει ότι ήδη έγιναν, μπορούν να γίνουν. Η Ελλάδα μπορεί να «τελειώσει», καθώς δέχεται ταυτόχρονη γεωοικονομική και γεωπολιτική επίθεση, με μια οικονομία/κοινωνία υπό κατάρρευση, με την εθνική συνοχή της υπό απειλή και με ένα πολιτικό σύστημα που οργανώνει την υποδούλωση της χώρας διεθνώς, τη λεηλασία της εσωτερικώς. Ο ελληνικός λαός, το ελληνικό κράτος, το ελληνικό έθνος αντιμετωπίζουν ίσως τη σοβαρότερη απειλή στους δύο αιώνες της ανεξαρτησίας. Πρώτο βήμα για να την αντιμετωπίζουν είναι να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο και δεύτερο το ότι έχουν πολλά όπλα στα χέρια τους. Η πολιτική ηγεσία της χώρας οφείλει, αντί να μεταφέρει τις γεωοικονομικές και τις γεωπολιτικές πιέσεις στο εσωτερικό, να δρα υπέρ της χώρας διεθνώς!

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τεύχος Αυγούστου 2010

Ο Κακός Μάγος

Ήταν κάποτε ένας κακός μάγος. Ζούσε σε μια φάρμα μέσα στα βουνά και στα δάση και είχε χιλιάδες πρόβατα. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι τα πρόβατα του φοβόντουσαν τον μάγο επειδή κάθε μέρα βλέπανε ότι κάποιο από αυτά σφαζόταν για το πρωινό του, κάποιο για το μεσημεριανό του. Έτσι φύγανε από την φάρμα του και ήταν δύσκολη δουλειά να τα βρει μέσα στα δάση. Σαν μάγος που ήταν, χρησιμοποίησε μαγικά.

Υπνώτισε όλα τα πρόβατα και τους είπε πρώτα ότι όλα είναι αθάνατα και ότι δεν θα παθαίναν τίποτα αν τους έβγαζε το δέρμα, τουναντίον ότι ήταν καλό και ακόμα ευχάριστο. Μετά τους είπε ότι ο μάγος ήταν ένας καλός αφέντης που αγαπούσε το κοπάδι του και θα έκανε τα πάντα για αυτά. Τέλος τους είπε ότι ότι και αν τους συνέβαινε δεν θα τους συνέβαινε τουλάχιστον εκείνη την ημέρα και έτσι δεν χρειάζεται να το σκέφτονται.

Στη συνέχεια είπε σε μερικά: "Εσείς είστε άνθρωποι, δεν χρειάζεστε να φοβάστε. Μόνο τα πρόβατα θα σφαχτούν και θα φαγωθούν, όχι εσείς. Είστε άνθρωποι όπως και εγώ" Σε κάποια άλλα είπε: "Είστε λοντάρια, μόνο τα πρόβατα φοβούνται. Αυτά δραπετεύουν, είναι φοβητσιάρικα. Εσείς είστε λιοντάρια, θα προτιμήσετε να πεθάνετε παρά να δραπετεύσετε. Δεν ανήκετε στα πρόβατα. Έτσι δεν είναι πρόβλημα σας όταν σκοτώνονται. Αυτή είναι η μοίρα τους, αλλά εσείς είστε οι πιο αγαπημένοι φίλοι μου στο δάσος". Μ'αυτό τον τρόπο, είπε σε κάθε πρόβατο διαφορετικές ιστορίες, και από την επόμενη τα πρόβατα σταμάτησαν να φεύγουν από την φάρμα.

Συνέχιζαν να βλέπουν πρόβατα να σφαγιάζονται, αλλά δεν ήταν πρόβλημα τους πιά. Κάποιο ήταν λιοντάρι, κάποιο τίγρης, άλλο ήταν άνθρωπος κ.ο.κ. Κανένα δεν ήταν πρόβατο εκτός από αυτό που σκοτωνόταν. Μ'αυτό τον τρόπο χωρίς να έχει υπηρέτες κατάφερνε να διατηρεί χιλιάδες πρόβατα. Πηγαίναν στο δάσος για τροφή και νερό αλλά πάντα θα γυρνούσαν πίσω πιστεύοντας ότι κάποιο πρόβατο θα σφαχτεί και όχι αυτοί. Αυτά δεν ανήκαν στα πρόβατα. Αυτά ήταν λιοντάρια - που είχαν το σεβασμό, την τιμή και την φιλία του μεγάλου μάγου. Έτσι λυθήκαν τα προβλήματα του μάγου και τα πρόβατα δεν ξαναφύγαν.

Η παραβολή αυτή είναι από το βιβλίο του P. Ouspensky: "Αναζητώντας τον κόσμο του θαυμαστού - In search of the miraculous" (κεφ.12, σελ. 342 στην ελληνική έκδοση) και αποδίδεται στον Γκουρτζίεφ, ενώ συχνά την αναφέρει και ο Osho στις ομιλίες του.

Είναι μια πολύ καλή ερμηνεία της κατάστασης του ανθρώπου. Ο οποίος είναι υπνωτισμένος. Δεν πρέπει δηλαδή να αφυπνιστεί αλλά να αφυπνωτιστεί. Και είναι τόσα πολλά πράγματα που μας υπνωτίζουν. Ποιός είναι λοιπόν αυτός ο κακός μάγος; Ναι σίγουρα το μυαλό ολονών μας πάει - και όχι αδίκως - στον μεγάλο υπνωτιστή τα ΜΜΕ όπου η ύπνωση μπορεί να είναι εύκολη, γρήγορη μα πάνω απ'όλα μαζική. Δεν θα έπρεπε όμως να διαθέτουμε ένα νου οξύ που να διαθέτει κρίση και φρόνηση ώστε να τα αποφεύγει όλες αυτού του είδους τις "κακοτοπιές";

Άρα άλλος είναι ο μάγος της παραβολής. Ο μάγος είναι το ίδιο το μυαλό μας. Είναι η κακή λειτουργία του με την επίδραση της φαντασίας. Δεν είναι η φαντασία από μόνη της κάτι το μεμπτό. Αλλά η φαντασία της υποβολής με την τάση για εφησυχασμό και την αυταρέσκεια όταν αρχίζει και κυριαρχεί στην σκέψη μας δεν μας αφήνει να βλέπουμε τα πράγματα πλέον με διαύγεια. Η φαντασία παίρνει την θέση μιας πραγματικής λειτουργίας. Ονειρευόμαστε αντί να "είμαστε". Τα όνειρα παίρνουν την θέση της πραγματικότητας. ("Η Ζωή είναι Πραγματική Μόνο όταν Είμαι" τίτλος ενός από τα βιβλία του Γκουρζίεφ).Έτσι μπορεί παραδείγματος χάριν να φανταζόμαστε ότι είμαστε ξεχωριστοί γιατί είμαστε σπουδαίοι, έχουμε μια θέση στην κοινωνία. Ή πάλι ότι ο πόλεμος που γίνεται σε κάποια γωνιά της γης δεν μας αφορά αφού εκείνοι είναι "πρόβατα" και εμείς "λιοντάρια" κ.ο.κ. Ακόμα η φαντασία μας ταυτίζει με διάφορα πράγματα. Με τα βάσανα μας για παράδειγμα, ή με την βλακεία μας, ή με τις απόψεις μας, τις πεποιθήσεις μας, τα γούστα μας κ.ο.κ. Δηλαδή όλες αυτές οι σκέψεις που πονηρά μας ξεγελούν και μας διαχωρίζουν από τους συνανθρώπους μας. Ξέρετε: έξυπνοι - χαζοί, τούρκοι - έλληνες, πλούσιοι - φτωχοί, χριστιανοί - μωαμεθανοί, δεξιοί - αριστεροί και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Ακόμα συμβαίνει πολλές φορές μέσα μας βαθειά, να μην αισθανόμαστε καλά μ'αυτές τις σκέψεις ωστόσο έρχονται οι συνήθειες να επιδράσουν καταλυτικά για να μας "ελευθερώσουν" από τις τύψεις μας. Τόσο πολύ μάλιστα που ενοχλούμαστε και από πάνω αν κάποιος αρχίσει και μας τις χαλάει, αν κάποιος μας υπενυθμίζει αυτά τα πράγματα. Το παράδειγμα του Σωκράτη γνωστό. Καταδικάστηκε σε θάνατο στην κοιτίδα της δημοκρατίας γιατί "ενοχλούσε", διέφθειρε την νεολαία και εισήγαγε καινά δαιμόνια.

Ή ακόμα και ο τρόπος της ζωής μας με τους ιλλιγγιώδεις ρυθμούς, που δεν μας αφήνουν να ξαποστάσουμε και να σκεφτούμε. Τρέχουμε να προλάβουμε να ζήσουμε και ακολουθούμε το παράδειγμα των άλλων γιατί αυτοί σίγουρα θα ξέρουν καλύτερα...

Ποιά όμως είναι τα πρόβατα τα οποία ο μάγος θέλει να διαφυλάξει; Και γιατί θέλει να τα διαφυλάξει; Ο μάγος εξηγήσαμε ότι είναι η κακή χρήση του μυαλού μας. Όπως επίσης εξηγήσαμε ότι αυτή η κακή χρήση δημιουργεί την ταύτιση και τις προσκολλήσεις με διάφορα πράγματα. Αυτό όμως με την σειρά του δημιουργεί και διατηρεί μέσα μας ζωντανά ισάριθμα και διαφορετικά εγώ, τα οποία εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους οδηγούν με τις αντιφάσεις τους στην εσωτερική σύγκρουση. Αυτά τα διαφορετικά εγώ είναι λοιπόν τα "πρόβατα" και ο μάγος πρέπει να τα διαφυλάξει αλλιώς θα πεθάνει. Αν δεν τρέφεται από αυτά τα πρόβατα τότε μοιραία θα πεθάνει.

Ο θάνατος του μάγου συνεπάγεται τη γέννηση του Εγώ, της αληθινής ουσίας που βρίσκεται μέσα μας από γεννήσεως μας. Μόνο έτσι μπορεί να αρχίσει μια νέα ανάπτυξη της ουσίας μας που οδηγεί στην έναρξη της εμφάνισης ενός αδιαίρετου και συνεπώς χωρίς συγκρούσεις Εγώ. Έτσι λοιπόν ο δρόμος εν συντομία μπορεί να δοθεί από τρία διαδοχικά στάδια. "Ξυπνάω", "πεθαίνω", "γεννιέμαι". 

Τροφή για τη σκέψη / Food for thought

Πολιτισμένοι ή Εξημερωμένοι;

Xρόνια επιστημονικής ανάπτυξης και ο κόσμος έχει αλλάξει.
Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Έχει όμως ο κόσμος εξελιχθεί;
Έχει εξελιχθεί ο άνθρωπος;

Η Εθνική εισήγαγε νέο θεσμό, είπαν το πρωί στο ραδιόφωνο. Τον συνήγορο του πελάτη. Mακάρι να ακολουθήσον το παράδειγμά της κι άλλες τράπεζες, ευχήθηκε ο δημοσιογράφος.
Είναι αυτό εξέλιξη;
Θα σταματήσουν οι τράπεζες τον επαίσχυντο ρόλο τους;
"Αλλαξε ο Μανωληός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς ", λένε αυτοί που έχουν σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της ζωής.

Η επιστήμη άλλαξε τον Μανωληό ή τα ρούχα του;
Του τά βαλε απλώς αλλιώς, ή του φόρεσε σαμάρι;

Όταν αγνοούνται οι ατομικές ευαισθησίες και τα ατομικά χαρακτηριστικά που κάνoυν κοινωνικά και βιολογικά κάθε ανθρώπινο ον μοναδικό,
ώστε να είναι δυνατές συλλογικές λύσεις και παραγωγή φαρμάκων, εμβολίων και λοιπών¨αγαθών» για μαζική κατανάλωση,
όταν μεθοδεύεται ο συνωστισμός στις πόλεις ώστε να είναι αποτελεσματικές οι μέθοδοι ελέγχου και συμμόρφωσης,
ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται ως μέλος αγέλης;
Όταν επιβάλλεται σε όλους η λεγόμενη θέληση της πλειοψηφίας και αυτή η πλειοψηφία έχει εκπαιδευτεί να αναπαράγει την ίδια άποψη, μέσω των ΜΜΕ και της εκπαίδευσης, ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως αυτόνομο και ελεύθερο ον;
Ο άνθρωπος άλλαξε. Εξελίχθηκε ή τιθασεύτηκε;
Σίγουρα η πορεία αναζήτησης του πως και του γιατί στην επιστήμη έχει φέρει αποτελέσματα. Έχει φέρει διευκολύνσεις και σχεδόν όλοι μιλάνε για εξέλιξη.
Αυτό όμως που παρατηρούμε σήμερα στον κόσμο είναι εξέλιξη;
Έχει ο άνθρωπος πράγματι εξελιχθεί;

Ένα ον που θα μας παρατηρούσε τους ανθρώπους και τον πολιτισμό μας διαχρονικά, θα μίλαγε για εξέλιξη;

Επειδή δεν σκοτώνουμε οι ίδιοι τα θηράματα που τρώμε και τα τρώμε με μαχαίρι και πιρούνι;

Επειδή σκοτώνουμε για να σκοτώνουμε και όχι για να φάμε

Επειδή αντί για κρεμαστάρια από τις μύτες και τα αυτιά, έχουμε δεσμίδες σε τράπεζες;

Επειδή αντί να εξοντώνουμε ο ένας τον άλλο με βέλη και τόξα, εξοντώνουμε τους άοπλους με βόλια από ψηλά;

Επειδή αντί να κλέβουμε από τα κοτέτσια, κλέβουμε από τα χρηματιστήρια;

Επειδή αντί για μάγους της φυλής, έχουμε μόδιστρους που μας λένε τι απαιτεί η εποχή;

Επειδή τις ανθρωποθυσίες μας αντί για την πλατεία του χωριού, τις κάνουμε στα πεδία των μαχών και στα εργαστήρια των επιστημών;

Επειδή τα μαχαίρια μας είναι πιο καλά ακονισμένα και ξερνούν φωτιές;

Επειδή οι σφαγείς μας φορούν κοστούμι και γραβάτα;

Επειδή αντί για φτερά τους απονέμονται χρυσαφικά;

Επειδή αντί να διαβάζουμε τον ουρανό, τα δένδρα και τα φυτά, διαβάζουμε αυτά που γράφουν οι άλλοι για μας;

Επειδή αντί να προσκυνούμε τις πέτρες και τα φυτά, προσκυνούμε αυτούς που σκέφτονται για μας;

Επειδή αντί για το γιατρικό που φτιαχνε ο μάγος γιατρός για τον καθένα ξεχωριστά και ανάλογα με τον καιρό, έχουμε σήμερα γιατρικά ίδια για όλους από μάγους με περγαμηνές;

Επειδή αντί για το κοκκαλάκι της νυχτερίδας και πο δηλητήριο της σαύρας που απλά σκότωναν έχουμε γιατρικά και εμβόλια που τα φτιάχνουν βασανίζοντας άλλα όντα ακόμη και ανθρώπους;

Ίσως θάπρεπε να το ξανασκεφτούμε.
Σήμερα που η αλαζονεία κάποιων επαπειλεί ολόκληρο τον πλανήτη.
.Είμαστε άνθρωποι ή μέλη αγέλης; 

Αγης Γηος

Πυρηνικές Εκρήξεις την περίοδο "1945-1998"

0Dont0Blink0

Τον ξεφορτωθήκαμε !!!

Επιτέλους !!!

…ξεφορτωθήκαμε και τυπικά τον Καραγκιόζη.

Συγχαρητήρια στους Τούρκους για το απόκτημά τους

…να το χαίρονται !!!

Μεγαλύτερο κακό στον ελληνισμό από τους ίδιους τους Έλληνες ποτέ και κανένας ξένος δεν έχει καταφέρει να κάνει. Πήραν οι Τούρκοι τον "Καραγκιόζη" και βρέθηκαν Έλληνες να τσαντιστούν και να βγουν να φωνάζουν, διεκδικώντας το δίκιο τους. Αντί να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί, που βρέθηκε κάποιος αφελής να πάρει αυτήν τη "λέρα" από πάνω μας, καθόμαστε και διαμαρτυρόμαστε. Με την Τουρκία έπρεπε να έχουμε διαφορές για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σήμερα διαφωνούμε. Θα έπρεπε να προσπαθεί ο ένας να φορτώσει στον άλλο τον Καραγκιόζη, όπως συμβαίνει με τον κάθε "μουντζούρη".

"Μουντζούρης" είναι ο Καραγκιόζης. Ένας κόπρος. Ένα πραγματικό παράσιτο της ζωής και της κοινωνίας. Ένα πραγματικό βδέλυγμα. Ένα θλιβερό ανθρωποειδές, που αποτελεί ντροπή για έναν λαό να υπάρχει στην παράδοσή του. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο λαός είναι ο ελληνικός. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο Καραγκιόζης θα πρέπει να είναι "συγκάτοικος" σε μια παράδοση με ήρωες όπως ο Αχιλλέας ή ο Οδυσσέας. Σήμερα διαμαρτυρόμαστε σε ένα θέμα, στο οποίο έχουμε εκατό τοις εκατό άδικο και μάλιστα εμφανιζόμαστε τόσο γελοίοι, που με τις πρακτικές μας νομιμοποιούμε τις πρακτικές των εχθρών μας.

Με τις βλακώδεις και ανεξήγητες συμπεριφορές μας απειλούμε τα πραγματικά μας δίκια. Μιλάμε για τρομερά πράγματα. Διεκδικώντας αδίκως ξένες πνευματικές κληρονομιές, νομιμοποιούμε αυτούς, που κάνουν τα ίδια εις βάρος μας. Οι ίδιοι οι Έλληνες, οι οποίοι γελάνε με τους σλαβόφωνους Σκοπιανούς, όταν αυτοί διεκδικούν τον Φίλιππο ή τον Αλέξανδρο —των οποίων τα ονόματα δεν τα κατανοούν στη γλώσσα τους— έρχονται και τους μιμούνται στο θέμα του Καραγκιόζη. Ό,τι σχέση έχει η λέξη Φίλιππος με τους Σλάβους, άλλη τόση σχέση έχει η λέξη Καραγκιόζης με τους Έλληνες. "Φωνάζει" από μακριά ..."Καραγκιόζης" …Είναι τούρκικη λέξη …Δεν είναι ούτε Τηλέμαχος ούτε Αριστοτέλης ούτε Νικηφόρος ούτε Φιλοποίμην. Ανήκει στην οθωμανική παράδοση και όχι στην ελληνική. Ανήκει σ' αυτούς που τον "γέννησαν" και τον "βάπτισαν" με όνομα που ανήκε στη γλώσσα τους. 

"Ο Καραγκιόζης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας" …θα μπορούσε να πει o ...Βελιγκέκας. Δυστυχώς όμως αυτό το είπε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γραικίας Γρηγόρης Δελαβέκουρας.!!! Ο εκπρόσωπος του ίδιου υπουργείου, το οποίο μάχεται για να "κρατήσει" τον Καραγκιόζη, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα —όπως δείχνουν τα πράγματα— να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου, το οποίο δεν έδειξε τα ίδια αντανακλαστικά τώρα που οι Τούρκοι απειλούν να μας πάρουν το Καστελόριζο ή το μισό Αιγαίο. Τον Καραγκιόζη να μην μας πάρουν. Αυτό μόνον τους νοιάζει. Τον "πατέρα" τους να μην χάσουν και να μην μείνουν "ορφανά" τα "Κολλητήρια" …εκεί στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Αυτά σ' ό,τι αφορά το τυπικό μέρος του "ήρωα" των σκιών. Στο ουσιαστικό μέρος τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Τον Καραγκιόζη οι Έλληνες όχι απλά έπρεπε να τον αποφεύγουν όπως έναν "μουντζούρη", αλλά στην κυριολεξία να τον μισούν. Γιατί; Γιατί ο Καραγκιόζης τούς αλλοίωσε τα ελληνικά τους χαρακτηριστικά. Ο Καραγκιόζης είναι ο "πατέρας" του αιώνιου Ραγιά. Του υποταγμένου, κουτοπόνηρου και βρωμερού Ραγιά. Συνεπώς είναι και ο "πατέρας" του άθλιου σημερινού νεοέλληνα της μίζας, του ωχαδερφισμού και της αθλιότητας. Γι' αυτόν τον λόγο "κατασκευάστηκε" από την οθωμανική αυτοκρατορία. "Κατασκευάστηκε", για να διαβρώνει ανθρώπινες ψυχές. "Κατασκευάστηκε", για ν' αποθαρρύνει τους ανθρώπους να γίνονται ισχυροί πολίτες και να τους μετατρέπει σε κουτοπόνηρους και πειθήνιους υπηκόους.

Η επιβίωση του Καραγκιόζη στη σύγχρονη ελληνική παράδοση ήταν αυτή, η οποία διαιώνισε τους Ραγιάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας και στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Ο Καραγκιόζης έκανε μεγάλη ζημιά στον σύγχρονο ελληνισμό. Εξαιτίας του δεν έγινε η Ελλάδα ποτέ ένα σύγχρονο κράτος. Εξαιτίας του μεταφέρθηκε η "παθογένεια" της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο ελληνικό εθνικό κράτος. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει πώς λειτουργεί το σύστημα και οι μηχανισμοί παραγωγής προτύπων.

Το κάθε κοινωνικό σύστημα λειτουργεί με τον τρόπο που επιβάλει η πολιτισμική του επιλογή. Με βάση αυτήν την επιλογή —και άρα με βάση τις "απόψεις" του— διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του. Εξαιτίας των αναγκών της διαπαιδαγώγησης παράγει τα επιθυμητά γι' αυτό πρότυπα. Με τα πρότυπα σου "λέει" από μικρό παιδί τι ακριβώς θέλει από εσένα να κάνεις όταν θα ενηλικιωθείς. Σου εξηγεί τι θεωρεί σωστό και τι λάθος. Σου εξηγεί τι ανέχεται και τι όχι.

Η αρχαία ελληνική κοινωνία δεν ήταν τυχαίο που μεγαλούργησε. Δεν ήταν τυχαίο που νίκησε όλους τους μεγάλους τυράννους. Δεν ήταν τυχαίο που έστησε Θερμοπύλες για να τους σταματήσει και τους νίκησε σε Μαραθώνες. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σ' αυτόν τον κόσμο. Από τύχη κανένας δεν βρέθηκε ψηλά στον Όλυμπο. Πρέπει να ξεκινήσεις "σκαρφάλωμα" μιας ολόκληρης ζωής, για να βρεθείς εκεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κοινωνίες. Καμία δεν διέπρεψε επειδή έτσι "έτυχε". Οι κοινωνίες αποφασίζουν μόνες τους για τους στόχους τους και στη συνέχεια "παράγουν" τους πολίτες που επιθυμούν, για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Η αρχαία ελληνική κοινωνία ήταν διάσημη και λαμπερή, γιατί ήταν φιλόδοξη. Αναγκαστικά λοιπόν φιλόδοξους πολίτες "παρήγαγε". Τέτοια πρότυπα έδινε στα παιδιά της.

Όταν μια κοινωνία μεγαλώνει τα παιδιά της με ήρωα τον Αχιλλέα, ελληνική θα γίνει. Γιατί; Γιατί θα τα κάνει όμοια μ' αυτόν. Θα τα κάνει να σκέφτονται όμοια μ' αυτόν. Θα τα κάνει να επιθυμούν και να εχθρεύονται τα ίδια πράγματα μ' αυτόν. Τι ήταν ο Αχιλλέας; Ένας ισχυρός άνθρωπος. Ένας φιλόδοξος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος αγωνιζόταν για τη δόξα μέχρι θανάτου. Ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορούσε να θυσιαστεί για έναν κοινό στόχο. Ένας άνθρωπος, ο οποίος μπορούσε να θυσιαστεί για τον φίλο του και άρα και για τον συνάνθρωπό του. Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν θα δίσταζε να σηκώσει το ξίφος του ακόμα και απέναντι στην ίδια την εξουσία, αν θεωρούσε ότι αδικούνταν από αυτήν. Ένας άνθρωπος, ο οποίος στεκόταν πάντα "όρθιος" σε όλες τις περιστάσεις. Ένας άνθρωπος, ο οποίος, ως "όρθιος", δικαιούνταν να είναι πανέμορφος και ρωμαλέος ως θεός.

Αυτά τα παιδιά αυτής της κοινωνίας είναι που έστησαν τις Θερμοπύλες και έχτισαν τους Παρθενώνες. Αυτοί ανακάλυψαν τη Δημοκρατία και αυτοί θεμελίωσαν τις επιστήμες. Γιατί; Γιατί ο καθένας από αυτούς σκεφτόταν σαν τον Αχιλλέα και έδινε τη μάχη του στον όποιο τομέα και αν δραστηριοποιούνταν. "Τρωικός Πόλεμος" δεν υπάρχει μόνον στο στρατιωτικό επίπεδο. Υπάρχει και στην επιστήμη. Υπάρχει και στην οικονομία. Υπάρχει και στην κοινωνική λειτουργία. Όπου υπάρχει τέτοιος "πόλεμος", ευδοκιμούν και δοξάζονται οι "Αχιλλείς".

 Άνθρωπος, ο οποίος μεγάλωσε με πρότυπο τον Αχιλλέα, θα σταθεί "όρθιος" ως άνθρωπος όπου κι αν τον τοποθετήσεις. Όποια κι αν είναι η ιδιότητά του. Είτε είναι στρατιώτης είτε επιστήμονας είτε υπάλληλος είτε εργάτης, πάντα θα στέκεται "όρθιος". Θα κάνει το καθήκον του ή θα εκτελέσει την εργασία του στο ακέραιο, για να μην σου δώσει το δικαίωμα να τον κατηγορήσεις. Θα υπερασπιστεί αυτό το οποίο θεωρεί δίκαιο και θα πολεμήσει αυτό το οποίο θεωρεί άδικο …Μέχρι θανάτου …καί στις δύο περιπτώσεις. Αυτός είναι ο ελληνισμός και αυτά είναι τα θεμέλιά του.

Σε μια άλλη χρονική περίοδο και υπό άλλες συνθήκες λειτούργησε η οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτή η αυτοκρατορία είχε έναν πολύ απλό τρόπο λειτουργίας. Δεν είχε ανώτερους στόχους, όπως η ελληνική. Δεν ήταν μικρή κοινωνία, η οποία θα έδινε τη μάχη της επιβίωσης, όπως η ελληνική. Ήταν μια τεράστια κοινωνία και δεν κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς, ώστε να εκπαιδεύσει τους πολίτες της στην αυτοθυσία. Είχε μια οργανωμένη τάξη ισχυρών, οι οποίοι περισσότερο φοβούνταν την εσωτερική αντίδραση παρά οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι κυρίαρχοι Αγάδες φοβούνταν τους φτωχούς δουλοπάροικους και φρόντιζαν για την άμυνά τους. Πώς; Με τη μέθοδο των προτύπων. Κατασκεύασαν τα πρότυπα που τους βόλευαν και τα έδωσαν στην "πλέμπα". Κατασκεύασαν τα πρότυπα και τα έδωσαν στους φτωχούς για μαζική "κατανάλωση". Κατασκεύασαν τον Καραγκιόζη. Κατασκεύασαν τον Καραγκιόζη, για να έχουν Καραγκιόζηδες απέναντί τους.

Τι σου "έλεγε" η αυτοκρατορία μέσω αυτού του προτύπου της; Εφόσον πεινάς, μην αντιδράς βίαια. Μην αμφισβητείς το σύστημα. Μην θυσιάζεσαι για τις απόψεις σου, γιατί δεν αξίζει και θα είσαι κορόιδο αν το κάνεις. Μην καλλιεργείς φιλίες, γιατί κοστίζουν και σου κάνουν ζημιά. Κάνε τα πάντα για να επιβιώσεις. Αυτός, ο οποίος επιβιώνει, χωρίς να δουλεύει, είναι ο "μάγκας". Αυτός είναι ο "πετυχημένος". Όλοι οι άλλοι είναι "θύματα". "Θύματα" είναι τόσο αυτοί, οι οποίοι αδυνατούν να επιβιώσουν όσο κι αυτοί που θυσιάζονται για πράγματα, τα οποία δεν μετρούνται σε μπριζόλες, κεφτέδες και μαρούλια. Οι "επιτυχόντες" είναι πάντα οι "μάγκες". Αυτοί πάντα θα έχουν καλές σχέσεις με τους Αγάδες. Οι "επιτυχόντες", που, χάρη στους Αγάδες, θα γευτούν ακόμα πιο εύκολη "επιτυχία".

Αυτή ήταν η "γραμμή", που περνούσαν στον λαό με τον Καραγκιόζη. Κάνε απατεωνιές, αλλά φρόντισε να μην σε πιάσουν. Πλήρωνε μπαξίσι, για να κάνεις τη δουλειά σου, ακόμα κι αν αυτή η δουλειά είναι παράνομη. Παίρνε μπαξίσι για να κάνεις το καθήκον σου, ακόμα κι αν αυτό είναι παράνομο. Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά, όταν έρθεις απέναντι στην εξουσία, να υποταχθείς, γιατί αυτό είναι το "παιχνίδι". Βρες κουτσούς, χαζούς και κουλούς και ξεγέλασέ τους. Μόνον τον Αγά μην προσπαθείς να ξεγελάσεις, γιατί θα τιμωρηθείς. Τον Αγά θα τον "γλείφεις". Τον Αγά θα τον προσκυνάς. Τον Αγά θα τον βοηθάς, χαφιεδίζοντας όλους τους άλλους. Στόχος; "Ναααα φάαααμε, ναααα πιούυυυμε …και νηστικοί να κοιμηθούμε, ναούμε".

Αυτός ήταν ο υπέρτατος στόχος του Καραγκιόζη. Να φάει και να πιεί πάση θυσία. Κανένας άλλος ανώτερος στόχος. Για καμία δόξα δεν αγωνίζεται. Για κανένα κοινωνικό δίκαιο. Για κανέναν κοινό αγώνα δεν θυσιάζεται. Δεν έχει φίλους παρά μόνον ευκαιριακούς συμμάχους σε μια σκληρή "σκυλομαχία" για το πιάτο της ημέρας. Η οικογένειά του δεν είναι μια πραγματική οικογένεια, παρά μια συμμορία συγγενών, που αγωνίζονται για το πιάτο της ημέρας. Ο Καραγκιόζης δεν στέκεται ποτέ όρθιος. Παίρνει το σχήμα που θέλει ο Αγάς. Δεν είναι πανέμορφος σαν τον Αχιλλέα, αλλά πανάσχημος, γιατί η ομορφιά γοητεύει τους ανθρώπους και αυτό απειλεί την εξουσία του Αγά. Δεν είναι ρωμαλέος σαν τον Αχιλλέα, αλλά καμπούρης, γιατί ο Αγάς θέλει να "στρέψει" τους πάντες μακριά από κάθε σκέψη σύγκρουσης.

Η επιλογή του σωματότυπου του Καραγκιόζη δεν είναι τυχαία. Μόνον οι πλούσιοι και οι ισχυροί είναι όμορφοι και ρωμαλέοι και γι' αυτό πρέπει να τους φοβούνται οι φτωχοί. Οι φτωχοί είναι καμπούρηδες, κοντοί και άσχημοι. Οι φτωχοί είναι σαν τον βρομιάρη Καραγκιόζη και τα παιδιά του. Ζέχνουν από τη βρόμα, εφόσον, μόλις κατορθώσουν να φάνε με τις πιο απίθανε γυφτιές και απατεωνιές, θα κρυφτούν, είτε στα κεραμίδια είτε στους βόθρους, για να μην τους βρουν αυτοί τους οποίους ξεγέλασαν.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο Καραγκιόζης θέλει να δείχνει στα παιδιά των δουλοπάροικων Ραγιάδων πώς τα αντιλαμβάνεται το οθωμανικό σύστημα. Ο Καραγκιόζης είναι ένα κατασκευασμένο "θολό" είδωλο, για να βλέπουν οι φτωχοί την εικόνα τους όπως βολεύει το σύστημα και όχι όπως πραγματικά είναι. Γι' αυτόν τον λόγο είναι δύσμορφος και σχεδόν σακάτης. Δείχνει "φωναχτά" όχι μόνον ότι δεν θέλει ν' αγωνίζεται, αλλά και ότι δεν μπορεί ν' αγωνιστεί. Δείχνει ότι "συμφέρει" τους φτωχούς, που δήθεν είναι όμοιοί του, να τον μιμηθούν, για να "επιβιώσουν" στην καραγκιόζικη "ζούλα".

Αυτόν τον Καραγκιόζη έσπευσαν να υπερασπιστούν κάποιοι Έλληνες, που σήμερα διαμαρτύρονται. Ανήκει στην παράδοσή μας λένε. Τα παιδιά τους, δηλαδή, με τον Καραγκιόζη σαν πρότυπο θέλουν να τα μεγαλώσουν; Θέλουν να τα κάνουν δειλούς, πονηρούς και διεφθαρμένους Ραγιάδες σαν κι αυτόν; Δεν θέλουν να τα κάνουν Έλληνες; Δεν θέλουν να τα κάνουν σαν τον Αχιλλέα; Δεν τα θέλουν όμορφα, ελεύθερα και ρωμαλέα; Τα θέλουν άσχημα, υποταγμένα και καμπούρικα; Τι ακριβώς υπερασπίζονται τόσο αυτοί οι αφελείς όσο και το υπουργείο των εξωτερικών; Δεν βλέπουν ότι τον Καραγκιόζη "πληρώνουμε" ως λαός ακόμα και σήμερα;

"Παιδιά" του Καραγκιόζη είναι όλοι αυτοί, που σήμερα μας βασανίζουν. Με τον Καραγκιόζη γαλουχήθηκαν αυτοί, που σήμερα μας κυβερνούν. Αυτοί, που τους βάλαμε στον ΟΤΕ να τον διευθύνουν και αυτοί για λίγο "μπαξίσι" τον παρέδωσαν στη Deutsche Telekom. Αυτοί, που τους ψηφίσαμε για να μας κυβερνήσουν και αυτοί το εξέλαβαν σαν ευκαιρία να βολέψουν στο δημόσιο μέχρι και τους σκύλους τους. Αυτοί, που πήγαν στο Πανεπιστήμιο και για να περάσουν ένα μάθημα χωρίς να διαβάσουν ή να διοριστούν σε μια θέση, κολλούσαν αφίσες για το ΚΚΕ. Αυτοί, οι οποίοι παρακαλάνε τον "Αγά" να τους καλέσει σε μια συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, για να γίνουν κάποια μέρα υπουργοί. Αυτοί, οι οποίοι χαφιεδίζουν τους Έλληνες συνταξιούχους στον Στρός Καν του ΔΝΤ. Με τον Καραγκιόζη γαλουχήθηκαν οι "ήρωες" των κοινωνικών αγώνων, που, …"άμα λάχει", αναλαμβάνουν να ηγηθούν και του "αγώνα" του Παναθηναϊκού.

Αυτόν τον "ήρωα" πήραν οι Τούρκοι …Να τον χαίρονται. Εμείς απλά θα τον ξεπροβοδίσουμε. …Αϊ στο διάολο ρε Καραγκιόζη …και ακόμα παραπέρα. Μαζί σου πάρε και το Κολλητήρι και όλα τα αδέρφια του. Όλους όσους αυτήν τη στιγμή κυβερνάνε και λεηλατούνε την Ελλάδα. Δικά σου παιδιά είναι. Ραγιάδες με την αυθεντική καταγωγή. Άσχημοι, καμπούρηδες και για λίγα "γρόσια" δωσίλογοι προδότες. Γλείφτες των "Αγάδων" της Νέας Τάξης. Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες, Ντορούλες και το κακό συναπάντημα. Αυτούς γιατί μας τους άφησαν οι Τούρκοι; Δεν γίνεται η Unesco να τους πάρει κι αυτούς; Μήπως να πιέζαμε λίγο για τον Καρατζαφέρη; Μήπως για την Παπαρήγα ή τον Τσιπροκολλητήρη;

Τραϊανού Παναγιώτης
ΕΑΜΒ