Οι πανεπιστημιακοί ποιον κοινωνικό ρόλο έχουν σήμερα και τον επικαλούνται στις κινητοποιήσεις τους;

.

"Δεν πιστεύω στη μεταφορά της εξουσίας στους επστήμονες.

Δεν είναι διόλου καλύτεροι από τους πολιτικούς όταν αφήνονται

ανεξέλεγκτοι να πάρουν αποφάσεις για το κοινωνικό σύνολο και

είναι ακόμη πιο αλαζόνες"

Pierre de Gennes (Νόμπελ φυσικής 1991) σε συνέντευξή του

στην εφημερίδα «Βήμα» (9-5-2004)

Το δέντρο το γνωρίζεις από τους καρπούς που παράγει, λέει η λαϊκή σοφία.

Οι πανεπιστημιακοί επικαλούνται τον κοινωνικό τους ρόλο και διαμαρτύρονται ότι θα τους αποστερηθεί και ότι «επιχειρείται να υποταχθούν στις δυνάμεις της αγοράς».

Άραγε, για ποιον κοινωνικό ρόλο μιλούν;
Γι΄ αυτόν που οδήγησε την κοινωνία στο σημερινό της αδιέξοδο;
Για τη σημερινή κυριαρχία των τραπεζιτών και των εταιρικών κολοσσών επί των απλών πολιτών;
Για τη συμβολή τους στα σύγχρονα τερατουργήματα στα πεδία των πολέμων και σε αυτά της ειρήνης;

Για ποιαν κίνδυνο υποταγής στις δυνάμεις της αγοράς μιλούν;
Σήμερα πια είναι κοινό μυστικό ότι η επιστήμη αποτελεί επιχείρηση και υπόκειται σε όλους τους νόμους της αγοράς.
Στις οικονομικές σχολές για ποιον κοινωνικό ρόλο μιλάνε;

Ποιοι είναι οι σύμβουλοι των τραπεζιτών και των μεγαλοεταιριών;
Ποιοι είναι οι σύμβουλοι των πολιτικών που γίνονται ουραγοί των τραπεζιτών και των εταιρικών κολοσσών;
Δεν είναι οι πανεπιστημιακοί τους των ανώτερων βαθμίδων;

Ποιοι στελεχώνουν τις τράπεζες και τις μεγαλοεταιρίες;
Δεν είναι οι απόφοιτοί τους;
Πότε τους μίλησαν για τον επιζήμιο ρόλο που επιτελούν τραπεζίτες και μεγαλοεταιρίες στην κοινωνία;

Πότε μίλησαν για την απάτη του σημερινού τραπεζικού συστήματος, για την δημιουργία χρήματος εκ του μηδενός, για τους τόκους που είναι αδύνατο να αποπληρωθούν καθώς δεν δημιουργούνται χρήματα γι αυτούς;
Πότε οι πανεπιστημιακοί τους μίλησαν στην κοινωνία για τα θέματα αυτά;

Πότε όταν αρθρογραφούσαν ή έβγαιναν στην Τιβί προειδοποίησαν τους πολίτες για τις συνέπειες του υπερδανεισμού τους από τις τράπεζες;
Πότε κατήγγειλαν τις τράπεζες έστω για την παραπλανητική τακτική τους να διαφημίζονται ως «οι φίλοι» που νοιάζονται για το "λάιφ στάιλ" των πολιτών;

Βρέθηκε έστω ένας πανεπιστημιακός, απ΄αυτούς που είχαν δημόσια παρουσία, να πληροφορήσει για τα κακά δημοσιονομικά της χώρας και να προφυλάξει την κοινωνία από την επερχόμενη κρίση;

Γιατί θεωρούν ότι αυτοί δεν έχουν ευθύνες για το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο της χώρας;
Δεν ήταν κι αυτοί από αυτούς που γνώριζαν και σιώπησαν;

Από τους πολιτικούς είδαμε και κάποιους να νοιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν και να κάνουν αυτοκριτική και άλλους να τους αναγκάζουν σ΄αυτήν.
Δεν είδαμε κανέναν από τους πανεπιστημιακούς να απολογείται, να κάνει αυτοκριτική ή να αναγκάζεται να την κάνει.
Αντιθέτως τους βλέπουμε να εμφανίζονται κάθε φορά υπεράνω, τιμητές πολιτών και πολιτικών.

Στις νομικές σχολές για ποιον κοινωνικό ρόλο μιλούν;

Μίλησαν στους φοιτητές τους για το πώς το ισχύον εταιρικό δίκαιο καταπατά τα δικαιώματα των πολιτών;
Ποιοι είναι οι νομικοί σύμβουλοι των τραπεζών και των μεγαλοεταιριών;
Ποιοι τους συντάσσουν τα καταστατικά τους και τους υπερασπίζονται έναντι δίκαιων διεκδικήσεων των πολιτών;
Δεν είναι οι πανεπιστημιακοί τους των ανώτερων βαθμίδων;

Ποιον κοινωνικό ρόλο επιτελούν, όταν στον κόσμο παραβιάζεται ασύστολα κάθε έννοια δικαίου και αυτοί, θεματοφύλακες υποτίθεται του δικαίου, σιωπούν εκκωφαντικά;

Οι ιατρικές σχολές είναι ασθενοκεντρικές ή ιατροφαρμακοκεντρικές;

Μίλησαν στους φοιτητές τους για τη μαφία των φαρμακοβιομηχανιών και τους κινδύνους της υποταγής της υγείας στο κέρδος;

Πότε ενημέρωσαν την κοινωνία για την πολυφαρμακία και την υπερδιάγνωση που τη συνοδεύει;

Πανεπιστημιακοί των σχολών τους δεν ήταν οι μεγαλόσχημοι που επιδόθηκαν σε εκστρατεία κατατρομοκράτησης της κοινωνίας στην περυσινή λεγόμενη «πανδημία» γρίπης;
Οι πανεπιστημιακοί τους δε συμμετείχαν σε αυτό το φιάσκο;

Ποιος πανεπιστημιακός βγήκε να προστατεύσει την κοινωνία, όταν οι μεγαλόσχημοι συνάδελφοί τους έβγαιναν στην Τιβί και έλεγαν στους πολίτες να παίρνουν ελεύθερα από τα φαρμακεία το ταμιφλού για λόγους πρόληψης, όταν ήταν γνωστό ότι όχι μόνον δεν προλάβαινε αλλά επιδείνωνε και είχε μέχρι και θανατηφόρες παρενέργειες

 Γιατί πανεπιστημιακός, γιατρός καρδιολογίας έφθασε να πει δημόσια "στο γιατρό να πηγαίνεις μόνο με φορείο";

Πόσο αναληθή είναι αυτά που ειπώθηκαν σε σχετική έρευνα της ΝΕΤ,  βλ. Εδώ ότι:

•  η λεγόμενη ιατρική έρευνα στα Πανεπιστημία είναι 90% μαϊμού στην υπηρεσία της κερδοφορίας των φαρμακοβιομηχανιών, γνωστών στο εξωτερικό ως φαρμακομαφιών,
• καθηγητές αμείβονται 6000 ευρώ αν απλά αναφέρουν σε κάποια επιτροπή ή δημόσια συγκέντρωση τρεις φορές το όνομα κάποιου φαρμάκου,
• συνταγογραφούνται αφειδώς φάρμακα αποδεδειγμένα χωρίς θεραπευτική δράση, τα λεγόμενα πιθανώς θεραπευτικά, αδιαφορώντας όχι μόνον για την κατασπατάληση των πόρων των ταμείων αλλά και για τις παρενέργειες στην υγεία των πολιτών,
•  οι ιατρικοί σύλλογοι τιμωρούν (για δυσφήμιση του επαγγέλματος) τους καταγγέλλοντες τα κακώς κείμενα και όχι τους καταγγελλόμενους.

Για ποιον κίνδυνο υποταγής στις δυνάμεις της αγοράς μιλάνε στις πολυτεχνικές σχολές; 

Οι απόφοιτοί τους για την αγορά δεν προετοιμάζονται;

Οι ίδιοι οι φοιτητές, απ΄ό,τι λένε, με τις κινητοποιήσεις τους διεκδικούν την δυνατότητα πρόσβασής τους στην αγορά εργασίας την οποία λόγω της κρίσης βλέπουν να στενεύει καθώς και  την εξασφάλιση καλύτερων αμοιβών από την αγορά εργασίας.

Η ελλιπής προετοιμασία των φοιτητών για την αγορά εργασίας δεν ήταν μέχρι τώρα η κριτική στις σχολές αυτές από φοιτητές και όχι μόνον;

Πότε στις σχολές αυτές ετέθη θέμα για το ρόλο αυτής της αγοράς εργασίας στην κοινωνία;
Πότε στις σχολές αυτές ασχολήθηκαν να αλλάξουν αυτό το ρόλο της αγοράς για να υπηρετεί την κοινωνία και όχι το κέρδος των ετοιριών;

Απόφοιτοι των σχολών αυτών δεν είναι οι μηχανικοί που τσιμεντοποίησαν τις μεγάλεις πόλεις,
Απόφοιτοι των σχολών αυτών δεν είναι οι μηχανικοί που παρανομούσαν σχεδόν στο σύνολό τους με τους ημιυπαίθριους και κάποιοι απ αυτούς με τα αυθαίρετα για το προσωπικό κέρδος και εις βάρος της κοινωνίας;

Για ποιόν κίνδυνο υποταγής στην αγορά μιλάνε οι πανεπιστημιακοί αυτών των σχολών;
Τι και για ποιούς ερευνούν στα εργαστήριά τους;
Ποιους εξυπηρετούν με τις δημόσια χρηματοδοτημένες υποδομές των σχολών αυτών;

Δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες στο θέμα αυτό γιατί... θα βαρύνει πολύ το κείμενο και οι καιροί είναι ήδη βαρείς.

Μερικά ερωτήματα για τους πανεπιστημιακούς γενικά

- Πόσοι απ αυτούς αρνήθηκαν να αναλάβουν ή να συμμετάσχουν σε μια έρευνα από την οποία θα είχαν οικονομικά ωφέλη αλλά κυρίως θα τους έδινε τη δυνατότητα να κάνουν κάποια δημοσίευση για να αυγατίσουν το βιογραφικό τους, επειδή έκριναν ότι θα επωφελούνταν η «αγορά» και όχι η ευρύτερη κοινωνία;

- Πόσοι απ αυτούς αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα μιας εργασίας τους ώστε να μην χρησιμοποιηθούν κατά της κοινωνίας, π.χ. σε πολεμικές συγκρούσεις, για την καταστολή και τον έλεγχο των πολιτών, κ.λ.π
ή έθεσαν όρους στη χρήση της εργασίας τους από ιδιωτικούς ή κρατικούς οργανισμούς;

- Πόσοι απ αυτούς έστειλαν για δημοσίευση τα αποτελέσματα της εργασίας τους (που την έκαναν με τις δημόσια χρηματοδοτούμενες υποδομές και το δημόσια χρηματοδοτούμενο προσωπικό των εργαστηρίων τους) αντί στα καθιερωμένα περιοδικά της αυτοκρατορίας σε κάποιο ελληνικό επιστημονικό περιοδικό ώστε να το αναδείξουν και να προάγουν το επιστημονικό κύρος της χώρας που τους χρηματοδότησε;
- Και πόσοι απ αυτούς ως κριτές αυτών των περιοδικών δεν επωφελούνται από την ανωνυμία τους ως κριτές για να εμποδίσουν δημοσίευση εργασίας που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα εταιριών με τις οποίες διασυνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο;

Ερωτήματα προς όλους μας

Πόσο πιο αποτελεσματικοί, δίκαιοι και περισσότερο ανεξάρτητοι από συμφέροντα είμαστε από τους πολιτικούς τους οποίους κατακεραυνώνουμε;

Το αποδεικνύουμε αυτό στο χώρο της εργασίας μας, στις σχέσεις μας με τους ιεραρχικά ανωτέρούς μας και τους κατωτέρούς μας, στις σχέσεις μας με τους συνεργάτες μας;
Πόσοι από μας αποποιηθήκαμε κάποια θέση για συνειδησιακούς λόγους ακόμη κι όταν δεν απειλείτο η επιβίωσή μας από την αποποίηση αυτή;

Έπιδεικνύουμε τον αλτρουϊσμό και την ικανότητα διευθέτησης διενέξεων που απαιτούμε απ΄αυτούς που κατακεραυνώνουμε;
Το αποδεικνύουμε αυτό στον οικογενειακό μας χώρο και το στενό κύκλο των γνωστών μας;

Λέμε ότι αυτοί που κουμαντάρουν τον κόσμο είναι διαταραγμένοι άνθρωποι.
Αλλά μήπως είμαστε και εμείς διαταραγμένοι και δεν το αντιλαμβανόμαστε; .

Πως εξηγείται αυτή η διαχρονική ανοχή μας στη δυστυχία των διπλανών μας;

Χειμώνιασε και κάποιοι είναι στα πάρκα και το κρύο θα περονιάζει τα κόκκαλα και δεν θα μπορούν ούτε να κοιμηθούν.
Πόσο μας απασχολούν αυτοί οι άνθρωποι;

Πόσες διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις έχουμε κάνει για να μπορούν να έχουν κι αυτοί το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα να έχουν πού την κεφαλή κλίνει;

Στη Λιβύη επιτελείται γενοκτονία, ολόκληρες πόλεις εκκενώνονται από τους σκουρόχρωμους κατοίκους τους, η πόλη της Σύρτης βομβαρδίζεται ανηλεώς και μακελεμένα μικρά παιδιά παραμένουν αβοήθητα, χωρίς φάρμακα να απαλύνουν τον πόνο τους, χωρίς τρόφιμα, νερό, ηλεκτρικό, καύσιμα, χωρίς ...καμία ανθρωπιά από μας.
Άνθρωποι κάθονται μπροστά σε ένα κομπιούτερ, πατάνε ένα κουμπί και αμέτρητοι στην άλλη άκρη του κόσμου γίνονται παρανάλωμα πυρός.

Και δεν έχουμε κάνει ούτε μια καθιστική διαμαρτυρία, ούτε μια μέρα αποκλεισμού των εργαστηρίων και ερευνητικών κέντρων που συνεργάζονται στον όλεθρο αυτό.

Δεν έχουμε καταστήσει υπόλογους έστω συμβολικά τους "μεγάλους" από τους επιστήμονές μας που με τα χρήματα των φόρων μας τους σπουδάζουμε και αυτοί μας το ανταποδίδουν με ελιτισμό, μεγαλοστομίες και όλεθρο.
Αντιθέτως δεν χάνουμε ευκαιρία να τους λιβανίζουμε.

Δεν τους θυμίζουμε ότι οι λεγόμενοι απλοί πολίτες που τους αντιμετωπίζουν αφ υψηλού τους χρηματοδότησαν και χρηματοδοτούν, άμεσα και έμμεσα, κάποιοι απ αυτούς με κυριολεκτικό ιδρώτα και αίμα, αυτό για το οποίο τόσο επαίρονται και ότι τους οφείλουν εξηγήσεις για τα έργα και τις ημέρες τους.

Οφείλουν εξηγήσεις γιατί εξαργύρωσαν τις περγαμηνές τους για τον όλεθρο του ανθρώπινου γένους.

Φωνάζουμε για λεφτά και τα κακώς κείμενα περί τα οικονομικά.
Φωνάζουμε για λεφτά για την παιδεία, την έρευνα, την επιστήμη.
Αλλά σπάνια ενδιαφερόμαστε να μάθουμε τι παράγουν αυτοί οι μηχανισμοί.

Δεν διερωτώμαστε μήπως δεν είναι τα λεφτά αυτά που λείπουν αλλά μήπως είναι τα λεφτά που διέφθειραν και διαστρέβλωσαν τους μηχανισμούς αυτούς.
Μήπως είναι τα λεφτά που διέφθειραν και εξαγόρασαν συνειδήσεις.

Μήπως σε αρκετούς δεν μας λείπουν τα λεφτά αλλά η ανθρωπιά;

Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε καμιά διαμαρτυρία και κατάληψη και σε μας τους ίδιους για την απάθειά μας για τις συνέπειες της επιστήμης μας και της στάσης της ζωής μας;


(1) Τα προιόντα της επιστήμης συναγωνίζονται αυτά των σύγχρονων σούπερμάρκετ.
Υπερπληθώρα επιτροπών, δημοσιεύσεων, ανακοινώσεων, συνεδρίων, τόσο αποτελεσματικών όσο τα πονήματα των οικονομολόγων και αυτά των διεθνών επιτροπών για ειρήνευση και ευημερία στον κόσμο.

Κατεβατά μετρήσεων, εντυπωσιακά γραφήματα συναγωνίζονται επαξίως τα καλλιτεχνικά εφέ.
Η ποσότητα έχει εκτοπίσει πια την ποιότητα. Όπως ακριβώς και με τη σύγχρονη παραγωγή των άλλων "αγαθών".
Όπως συμβαίνει με όλα σχεδόν τα "αγαθά" σήμερα και τα επιστημονικά αγαθά έχουν κι αυτά μικρή διάρκεια.
Μερικές φορές όσο διαρκεί μια τηλεοπτική εμφάνιση, όπως πρόσφατα με το πολυδιαφημισμένο προιόν του αστροβιολογικού εργαστηρίου της ΝΑΣΑ.
Όχι μόνον ήταν λάθος το βασικό εύρημα τους περί ενσωμάτωσης του αρσενικού στο DNA του βακτηρίου, το οποίο ανακοίνωσαν με πρωτοφανείς τυμπανοκρουσίες, αλλά,
όπως προέκυψε από το άρθρο που έστειλαν μετά για δημοσίευση,
δεν είχαν καν εκτελέσει τις τυπικές δοκιμές που απαιτούνταν για να αποφανθεί κανείς περί της σύστασης του DNA. Τόσο επιστημονικά!!!.
Παρ΄όλα αυτά το άρθρο εγκρίθηκε από τους διαπρεπείς κριτές.
Για τους έχοντες εμπειρία στην επιχείρηση των δημοσιεύσεων καθόλου αξιοπερίεργο.

Για όποιον δεν έχει εμπειρία, μπορεί να αποκτήσει μια πολύ καλή εικόνα για
τον αγώνα δρόμου στον οποίο επιδίδονται οι εργαζόμενοι στις επιστημονικές επιχειρήσεις για να προφθάσουν να πλασάρουν πρώτοι το προϊόν στην επιστημονική αγορά και
το έντονο ανταγωνιστικό πνεύμα που επικρατεί στις επιστημονικές επιχειρήσεις,
διαβάζοντας το μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο του Robert Hazen “H Ρήξη - Η Κούρσα της υπεραγωγιμότητας» (εκδόσεις τροχαλία).

Θα δει τις ίντριγκες και μηχανορραφίες που ακολουθούνται που μπροστά τους ωχριούν αυτές των πολιτικών.

Θα δει, επίσης, και τις κρυφές διασυνδέσεις των ερευνητών στο χώρο της λεγόμενης βασικής (ουδέτερης) έρευνας με το στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός ερευνητή που αναφέρεται στο βιβλίο ο οποίος για να αποπροσανατολίσει τις έρευνες των άλλων,τους εμφάνιζε δακτυλογραφημένα κείμενα αποτελεσμάτων επιτυχών πειραμάτων στα οποία εμφάνιζε ως συστατικό στοιχείο του υπεραγώγιμου υλικού που είχε πετύχει να παρασκευάσει το στοιχείο Υb (υπέρβιο), με το οποίο είχε πειραματιστεί και είχε αποτύχει, αντί του στοιχείου Υ (ύτριου) με το οποίο είχε τελικά επιτύχει την παραγωγή του υπεραγώγιμου υλικού.

Ενδεικτικό των μεθοδεύσεων σε όλα τα επίπεδα της αλυσίδας της ερευνητικής παραγωγής ήταν ότι και στο κείμενο που έστειλε προς δημοσίευση στο πιο έγκυρο περιοδικό της Ευρώπης άφησε εσκεμμένα το ίδιο λάθος φοβούμενος κλοπή της ανακάλυψης του από τους κριτές (καθώς μέχρι την τελική έγκριση περνάει κάμποσος καιρός). Το λάθος το διόρθωσε μόνον στο τελικό κείμενο που έστειλε αφού είχε πρώτα πάρει την έγκριση για δημοσίευση.

Ίσως νομίζετε ότι αυτό είναι παρατραβηγμένο και ότι είναι λόγω του εξαιρετικά καχύπτοτου χαρακτήρα του ερευνητή, αλλά στο βιβλίο αναφέρεται ότι δυο μέρες μετά την αποστολή της εργασίας για έγκριση κυκλοφόρησε στη χώρα που είχε τα γραφεία του το περιοδικό η φήμη για υπεραγωγό Υb (υπερβορίου).
http://agisgios2.blogspot.com