Η κοινωνία μας

Ο φτωχός δουλεύει

Ο πλούσιος τον εκμεταλεύεται

Ο στρατιωτικός φυλάει και τους δυο

Ο φορολογούμενος πληρώνει και για τους τρεις

Ο παγαπόντης ξεκουράζεται και για τους τέσσερις

Ο μπεκρής πίνει και για τους πέντε

Ο τραπεζίτης καταχράζεται και τους έξι

Ο δικηγόρος κοροιδεύει και τους επτά

Ο γιατρός σκοτώνει και τους οκτώ

Ο νεκροθάφτης θάβει και τους εννέα

Ο πολιτικός ζει στις πλάτες και των δέκα

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως – Φιλολόγου – Ιστορικού (και για 12 χρόνια συνεργάτη των -παλαιών- 4Τ_Κ.Κ.)

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές…
Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε… Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.
Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ’ όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.
Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ’ έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν… Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα…
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
simplemanposts.blogspot.com

Μερικά πράγματα που θα γίνουν μέχρι το τέλος του αιώνα

Να μερικά πράγματα που θα γίνουν μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα. Όσοι από εσάς που τυχόν διαβάζετε και δεν μπορείτε ήδη να διακρίνετε αυτά που περιγράφω παρακάτω σκεφτείτε μήπως είστε κοντόφθαλμοι.
Τα έθνη-κράτη

  θα καταργηθούν. Για να κυριολεκτήσω, θ’ αυτοκαταργηθούν διότι χάθηκε το αρχικό τους νόημα όπου έθνος σημαίνει πλήθος. Η έννοια του πλήθους λοιπόν διαστρεβλώθηκε και πλέον έθνος έφτασε να σημαίνει φυλή-ράτσα. Τούτο όμως είναι τόσο διαστροφικά παράλογο και αφύσικο που δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αφού θα το απορρίψει η φυσική επιλογή που ως γνωστόν δεν διακρίνει φυλές αλλά ικανότητες.
Τα σύνορα θα καταργηθούν διότι πλέον δεν έχουν σκοπό ύπαρξης. Κι όταν λέω σύνορα εννοώ εκείνες τις νοητές γραμμές στον χάρτη που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κράτη και τους περιορίζουν ως μεγάλες φυλακές. Πλέον τα σύνορα θα είναι οικονομικής φύσης και δεν θα ξεχωρίζουν κράτη και φυλές αλλά φτωχούς με πλούσιους. Ο κόσμος θα χωριστεί τρείς σε οικονομικές ζώνες. Α η ζώνη-περιοχή των πλούσιων με την βιομηχανική παραγωγή, Β η ζώνη των αναπτυσσόμενων μεσαίων με την αγροτική παραγωγή, Γ η ζώνη των φτωχών εξαθλιωμένων με την πρωτογενή παραγωγή ορυκτού πλούτου.
Οι εθνικές-κρατικές κυβερνήσεις θα καταργηθούν. Θα δημιουργηθούν τοπικές κυβερνήσεις με πολλά κατά τόπους κοινοβούλια που θα αποφασίζουν για όλα σε τοπικό επίπεδο όπως ήταν παλιά οι πόλεις κράτη. Όποια από αυτές τις τοπικές κοινότητες δεν τα καταφέρνει θα αφομοιώνεται από την διπλανή της και αναξανά έως ότου να καθίσταται οικονομικά βιώσιμη.
Οι εθνικοί στρατοί θα καταργηθούν. Σε πρώτη φάση ίσως να συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά όχι με την μορφή που τους γνωρίζουμε σήμερα αλλά με υποτυπώδεις δομές και δυνατότητες που η ισχύς τους το πολύ να μπορεί να επηρεάσει την γειτονική αδύναμη οικονομικά κοινότητα. Στην πραγματικότητα αυτό που σήμερα λέμε εθνικό στράτευμα θα συγχωνευτεί με αυτό που σήμερα λέμε αστυνομία έως ότου εκλείψει εντελώς και την θέση του θα την πάρει ένα είδος πολιτοφυλακής όπου ο κάθε πολίτης μιας κοινότητας θα είναι υπεύθυνος για την έννομη τάξη και την ασφάλεια της κοινότητας.
Οι θρησκείες θα περιοριστούν σε απολύτως προσωπικές επιλογές και η σύνδεσή τους με την εξουσία θα εκλείψει.
Θα δημιουργηθεί ένα οικουμενικό-παγκόσμιο όργανο αποκλειστικά οικονομικού συντονισμού με επίσης αποκλειστικά και μόνο δύο σκοπούς. Πρώτον την οικονομική διαχείριση των φυσικών πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο και δεύτερον την παρεμπόδιση της οικειοποίησης αυτών από κοινότητες που θα τις επιβουλεύονται για ίδιον όφελος.
Θα δημιουργηθεί μια παγκόσμια υπεροπλισμένη στρατιωτική δύναμη άμεσης επέμβασης που θα επεμβαίνει τάχιστα όπου η οικονομική τάξη κινδυνεύει να διασαλευτεί για οποιονδήποτε λόγο.
Στο θέμα της ενέργειας, η χρήση υδρογονανθράκων θα περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα και στην καθημερινότητά μας θα χρησιμοποιούμε εναλλακτικές μορφές.
Στην γεωργική παραγωγή οι οικονομικές ζώνες Α & Β θα τρέφονται ως συνήθως ενώ η ζώνη Γ των φτωχών θα τρέφεται με μεταλλαγμένα και με ό,τι τυχόν περισσεύει από τις άλλες ζώνες.
Οι κοινωνίες μας θα είναι πολυπολιτισμικές αλλά η μετανάστευση θα ορίζεται με ποιοτικά κριτήρια ήτοι οι ικανότεροι θα έχουν δικαίωμα αναβάθμισης μεταναστεύοντας από την μια ζώνη στην άλλη πράγμα που δεν θα δικαιούνται οι λιγότερο ικανοί και οι ανίκανοι. Όλοι δηλαδή θα έχουν την ευκαιρία αλλά οι ευκαιρίες δεν θα είναι πολλές.
Δημογραφικά θα υπάρξει παγκόσμιος έλεγχος γεννήσεων μέσω του οικονομικού ελέγχου. Αυτό μεταφράζεται πως θα μπορούμε μεν να κάνουμε όσα παιδιά θέλουμε αλλά το πόσα από αυτά θα επιβιώνουν θα εξαρτάται από την οικονομική ευρωστία της κοινότητας στην οποία ανήκουμε. Το ίδιο θα συμβεί και με τον μέσο όρο ζωής.
 simplemanposts.blogspot.com

Η ελλαδική αντίληψη της Ευρώπης (No money, no honey

Ο Σταμάτης Κυρζόπουλος* αναλύει το πώς η Ελλάδα ακροβατούσε επί χρόνια ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ανατολή. Γιατί δεν πιστέψαμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και πώς φτάσαμε από τον Όθωνα στην... τρόικα

 

To 1997 o Σωτήρης Γκορίτσας γύρισε το «Βαλκανιζατέρ», μια έξυπνη κωμωδία-ταινία δρόμου που γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Στην ταινία δύο τριανταπεντάρηδες φίλοι με οικονομικά προβλήματα ξεκινούν από μία επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας με ένα παλιό αυτοκίνητο για να πραγματοποιήσουν ένα «μεγάλο κόλπο», που θα τους επέτρεπε να «πιάσουν την καλή». Το σχέδιο περιελάμβανε μετάβαση στη Βουλγαρία, όπου θα μετέτρεπαν ένα ποσό χρημάτων που είχαν συγκεντρώσει από δραχμές σε λέβα και ακολούθως στην Ελβετία, όπου θα μετατρέπονταν τα λέβα σε δολάρια και με κάποιο μαγικό και εν πολλοίς ακατανόητο τρόπο θα πολλαπλασίαζαν το αρχικό τους κεφάλαιο, ξεγελώντας ταυτόχρονα τους «καθυστερημένους βαλκάνιους» Βούλγαρους αλλά και τους «κουτόφραγκους» Ελβετούς τραπεζίτες.
Όπως αντιλαμβάνεσθε, το σχέδιο της ελληνικής ατσιδοσύνης απέτυχε παταγωδώς, το ταξίδι όμως αυτό, ωφέλησε τους δύο φίλους ως σουρεαλιστική (είναι η αλήθεια) πορεία προς την αυτογνωσία αλλά και ως περαιτέρω σφυρηλάτηση της φιλίας τους.
Η κορυφαία ίσως σκηνή της ταινίας εκτυλίσσεται στη Ζυρίχη, όπου, αφού εντοπίζουν τη συγκεκριμένη τράπεζα, όπου σύμφωνα με «ασφαλείς» πληροφορίες που είχαν, θα μπορούσαν να κάνουν την νομισματική ανταλλαγή με επωφελή γι’αυτούς ισοτιμία, αποφασίζουν να παρκάρουν τη σακαράκα τους ακριβώς έξω από το κτίριο της τράπεζας και πάνω στις γραμμές του τραμ.
Σύντομα το τραμ έρχεται, ο οδηγός του αντιμετωπίζει, πιθανότατα για πρώτη φορά στην καριέρα του ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο να του κλείνει το δρόμο, δημιουργείται σύγχυση, ένας βλοσυρός τροχονόμος πλησιάζει να δει τι γίνεται και ο εξερχόμενος βιαστικά από την τράπεζα συμπατριώτης μας «επενδυτής» ζητά με ύφος ταλαιπωρημένης οικειότητας την κατανόηση του εμβρόντητου τροχονόμου με την ατάκα: «Μισό λεπτάκι, ρε φίλε», σε άπταιστα ελληνικά, με ταυτόχρονη επίδειξη των τελευταίων δύο φαλάγγων του δείκτη του.
Η σκηνή αυτή σκιαγραφεί, παρωδώντας εκπληκτικά, όλη την προβληματική που μπορεί να αναπτύξει κανείς για την αντίληψη των σχέσεων μας με την Ευρώπη.
Η Ελλάδα από την ναυμαχία του Ναυαρίνου (που σφράγισε τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού έθνους-κράτους) και εντεύθεν συνδέθηκε (καλώς ή κακώς, καλώς ισχυρίζομαι εγώ) πολιτικά, οικονομικά και γεωστρατηγικά με τη Δυτική Ευρώπη.
Εντούτοις, δεν έπαψε ποτέ να ταλανίζεται από τη διαμάχη δύο ισχυρών ιδεολογικοπολιτικοπολιστικών ρευμάτων. Αδρά: από την μία οι νεωτεριστές, εκσυγχρονιστές, δυτικότροποι οπαδοί του ορθολογισμού και των αρχών του διαφωτισμού και της ανεξιθρησκείας και από την άλλη οι οι φορείς της παράδοσης, της ορθοδοξίας, θιασώτες της αδιάλειπτης μακραίωνης ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού, νοσταλγοί του αυτοκρατορικού κλέους του Βυζαντίου και καχύποπτοι απέναντι στη φραγκική Δύση των πάλαι ποτέ σταυροφόρων. 
Έξω από τις εκκλησίες μας (αλλά και στα ελληνικά γήπεδα, για τους συντρόφους ΑΕΚτζήδες ου μην και ΠΑΟΚτζήδες) ανεμίζουν οι δικέφαλοι αετοί του Βυζαντίου, όπου το ένα κεφάλι κοιτά στη Δύση και το άλλο ατενίζει την Ανατολή. Αν σε πολιτικό επίπεδο η χώρα προσανατολίσθηκε σταθερά προς τη Δύση, σε επίπεδο πνευματικό, πολιτιστικό, εθιμικό, φαντασιακό και θυμικό ο Έλληνας παρέμεινε εν πολλοίς διχασμένος: Ευρωπαίος αλλά και Ανατολίτης.
Η ψυχοπνευματική μας στάση απέναντι στην οικονομικά, διοικητικά, τεχνολογικά και κοινωνικά προηγμένη Δύση ήταν και παραμένει ένα περίεργο μείγμα συμπλέγματος ανωτερότητας-κατωτερότητας: Μάθαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας κληρονόμους  (αν και όχι συνεχιστές) του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και της γραμματείας και άρα κληρονομικώ δικαιώματι γεννήτορες ολόκληρου του Δυτικού πολιτισμού από την Αναγέννηση και μετά.
Για να τα συνταιριάξουμε όλα αυτά και να προσπεράσουμε τις καταφανείς αντιφάσεις επινοήσαμε και την έννοια του λεγομένου «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» και πορευόμασταν. Αποκαλούσαμε την Ελλάδα «ψωροκώσταινα», αλλά επαιρόμασταν και ότι «όταν εμείς (ποιοι;) χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια». Αισθανόμασταν μειονεξία και διαλαλούσαμε υπεροχή. Όταν παραδεχόμασταν την κακοδαιμονία μας, την αποδίδαμε στην τουρκική σκλαβιά και τα οθωμανικά κατάλοιπα που ακόμη δυσκολευόμαστε να ξεριζώσουμε. Όπως και να έχει, αισθανόμασταν διαφορετικοί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, η προσέγγιση ήταν: εμείς και εκείνοι.
Στην ιστορική πορεία του ελληνικού κράτους σπάνια βρέθηκαν ηγέτες διαμετρήματος επαρκούς για να συγκεράσουν δημιουργικά τα δύο κυρίαρχα αντιμαχόμενα ρεύματα, αλλά όποτε αυτό συνέβη, ο τόπος έκανε σημαντικά βήματα μπροστά. Οι Έλληνες πάντως, πολέμησαν με θάρρος και αυταπάρνηση σε δύο παγκοσμίους πολέμους, βρέθηκαν και τις δύο φορές με την πλευρά των νικητών, και με άλλοτε πιο ταχύ και άλλοτε με βραδύτερο ρυθμό η χώρα προοόδευε.
Παρά το έντονα αντιαμερικανικό (και συνεπακόλουθα αντιδυτικό-αντιευρωπαϊκό) κλίμα που επικράτησε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η σοβαρή επιμονή και το πείσμα του Καραμανλή οδήγησαν την χώρα στην Ε.Ο.Κ. και μετέπειτα Ε.Ε.
Ο ευρωπαϊσμός (μετά και τη στροφή του ΠΑΣΟΚ και του Α. Παπανδρέου στο θέμα αυτό) φάνηκε σταδιακά να επικρατεί ως κυρίαρχη ιδεολογία, κυρίως γιατί εγγυάτο ειρήνη, ασφάλεια, δημοκρατία, σεβασμό των φιλελεύθερων δυτικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και ευημερία. Στην πορεία όμως, σε όλη αυτή την τεκμηρίωση του ευρωπαϊσμού, το κυρίαρχο επιχείρημα έγινε η ευημερία, ο ευδαιμονισμός. Τα υπόλοιπα θεωρήθηκαν δεδομένα και ατρόφησαν ως ζητούμενα. Η Ευρώπη για τον Έλληνα πλέον, δεν ήταν ο διαφωτισμός, ο ορθός λόγος, οι πολιτικές ελευθερίες, ήταν οι επιδοτήσεις, τα ΜΟΠ, τα πακέτα Ντελόρ, τα ΕΣΠΑ και αργότερα το ευρώ ως σκληρό νόμισμα, τα φθηνά εισαγόμενα, τα εύκολα ταξίδια στο εξωτερικό, το «φθηνό» δανεικό χρήμα.
Η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη δεν αντιμετωπίσθηκε ως αναπτυξιακή πρόκληση αλλά ως καταναλωτικό πάρτυ. Η αποσάρθρωση της παραγωγικής μας βάσης δεν απασχολούσε κανέναν, το «δάνειο» χρήμα έρεε άφθονο και συζητούσαμε μόνο για το πόσο γρήγορα θα συγκλίνει η αγοραστική μας δύναμη με αυτή των Γερμανών και των Ολλανδών.
Το πόσο τα ελληνικά πανεπιστήμια ή τα νοσοκομεία ή οι πολεοδομίες έμοιαζαν με τα αντίστοιχα γερμανικά ή ολλανδικά, και τι θα έπρεπε να κάνουμε για να μοιάσουν, ήταν θέματα δευτερευούσης σημασίας.
H είσοδος του «σκληρού» ευρώ στα πορτοφόλια μας, μας έκανε ξαφνικά να αισθανόμαστε πλούσιοι, αλλά ταυτόχρονα μας έκανε για πρώτη φορά να αισθανόμαστε Ευρωπαίοι,.... για τους λάθος λόγους, αλλά Ευρωπαίοι.
Σε όλες τις μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής  γνώμης που διενεργούνταν από επίσημους φορείς όπως το Ευρωβαρόμετρο σε όλη την προηγούμενη δεκαετία, η χώρα όπου η Ε.Ε. και το ευρώ έχαιραν της υψηλότερης αποδοχής ήταν σταθερά η Ελλάδα. Μάλιστα, μας φαινόταν ακατανόητος ο ευρω-σκεπτικισμός, άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών, όπου και δημοψηφίσματα γίνονταν και συχνά τα αποτελέσματα τους ήταν αρνητικά.
Συνθήκες όπως του Σένγκεν και της Λισσαβόνας, που αφορούσαν την θεσμική ανασυγκρότηση της Ευρώπης, στην Ελλάδα συζητήθηκαν από λίγο έως καθόλου.
Το τι είδους Ευρώπη χτιζόταν, ποια ήταν η αρχιτεκτονική του κοινού νομίσματος, ποια θα ήταν η θέση μας μέσα στο σκηνικό αυτό, δεν μας προβλημάτιζαν, στο βαθμό που μπορούσαμε να αγοράζουμε φθηνά τηλεοράσεις με επίπεδη οθόνη. Η αγοραστική μας δύναμη έδινε το μέτρο και αποδείκνυε τον «εξ-ευρωπαϊσμό» μας. Ήταν όμως ένας εξευρωπαϊσμός ρηχός και επιδερμικός, που δεν άγγιξε ποτέ την φιλοσοφία μας, το αξιακό μας σύστημα, το οργανωτικό μας μοντέλο ή τις βαθύτερες αντιλήψεις μας.
...Και ύστερα ήρθε η κρίση...
Η φούσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ έσκασε αλλά το τσουνάμι χτύπησε πιο επιθετικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απαράσκευοι και μακάριοι γίναμε ο πρώτος κρίκος μιας έτσι και αλλιώς αδύναμης αλυσίδας που έσπασε, αναδεικνύοντας τις θεσμικές αδυναμίες της ευρωζώνης και την κοντόφθαλμη οπτική των πολιτικών της ηγετών.
Για μας, η στρόφιγγα της χρηματοδότησης της βασισμένης στην κατανάλωση ανάπτυξης έκλεισε απότομα και μπήκαμε στο θανατηφόρο σπιράλ της λιτότητας, υπερφορολόγησης, ύφεσης, νέας διόγκωσης των ελλειμμάτων, νέων σκληρότερων μέτρων κοκ.
Μη όντας μαθημένοι (συμπεριλαμβανομένων των  πολιτικών μας) να σκεφθόμασθε ως Ευρωπαίοι πολίτες, δεν μπορέσαμε να αναδείξουμε και να προβάλλουμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κρίση ήταν πρόβλημα πρωτίστως και κυρίως για το κοινό μας νόμισμα, ότι η ελληνική κρίση δανεισμού ήταν αμελητέο ζήτημα μπροστά στο ντόμινο που θα μπορούσε να ακολουθήσει (και ακολούθησε), ότι η λύση (πέραν της προσπάθειας διόρθωσης των δικών μας αβελτηριών) δεν μπορούσε παρά να είναι πολιτική και ευρωπαϊκή.
Δεν δείξαμε ότι ενδιαφερόμασταν για το κοινό μας σπίτι, δεν προτείναμε επί της ουσίας τίποτα: ζητιανέψαμε βοήθεια και πήραμε ότι μας έδωσαν, δίνοντας χωρίς διαπραγμάτευση και εναλλακτικό σχέδιο υποσχέσεις, που ξέραμε ότι δεν θα μπορούσαμε να τηρήσουμε.
Το ιταμό ύφος των μεσαίου επιπέδου χαρτογιακάδων-αξιωματούχων της τρόϊκα, η ταπεινωτική και ξεδιάντροπη συμπεριφορά των Μερ-κοζί στην ελληνική πολιτική ηγεσία, τα χυδαία δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού λαϊκίστικου τύπου, οι εκβιασμοί με την έκτη δόση και οι ωμές παρεμβάσεις των δανειστών στην πολιτική ζωή του τόπου έριξαν και ρίχνουν λάδι στη φωτιά ενός νέου αντιευρωπαϊσμού που ανάβει στην χώρα, αλλά δεν είναι η βαθύτερη αιτία. Η βαθύτερη αιτία είναι ότι η Ευρώπη δεν σημαίνει πια και δεν ταυτίζεται με την ευημερία.
Οι εταίροι-χρηματοδότες έγιναν στο μυαλό μας επικυρίαρχοι κατακτητές, κυρίως (όχι μόνο βέβαια) γιατί σταμάτησαν να χρηματοδοτούν.  Ο Παπανδρέου δεν έπεσε όταν υπέγραφε (κατά τρόπο πιθανότατα αντισυνταγματικό) το μνημόνιο και την μειωτική της εθνικής μας κυριαρχίας  δανειακή σύμβαση. Έπεσε, όταν με τις ακροβασίες του δημοψηφίσματος έθεσε εν αμφιβόλω την έκτη δόση.
Την μάχη της εθνικής μας αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας μας πρέπει οπωσδήποτε να τη δώσουμε και να καταρρίψουμε τους γελοίους και παράλογους ισχυρισμούς ότι η ολόκληρη η ευρωζώνη και το διεθνές οικονομικό σύστημα κινδυνεύουν με δική μας ευθύνη.
Πρέπει να διατυπώσουμε και να υπερασπισθούμε σθεναρά, αναζητώντας και τους κατάλληλους συμμάχους εντός της Ε.Ε, προτάσεις για την πολιτική και οικονομική εμβάθυνση της Ευρώπης, για πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης, για τερματισμό του αδιέξοδου, εμμονικού γερμανικού μονεταρισμού που γίνεται όχημα για τη για τη γερμανική πολιτική επικυριαρχία  στην Ευρώπη (και είναι πιθανό να οδηγήσει και στη διάλυση της ακόμη).
Ότι όμως και να γίνει στα μέτωπα αυτά, πρέπει να στοχασθούμε, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε εμείς, τι κοινωνία θέλουμε να χτίσουμε, τι παραγωγική βάση, τι διοίκηση, ποια θα είναι η θέση μας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, τι προϊόντα και υπηρεσίες θα προσφέρουμε, ποια είναι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και πως θα τα εκμεταλλευθούμε. Και ΝΑΙ, να δούμε και να υιοθετήσουμε τα δυτικοευρωπαϊκά εκείνα γνωρίσματα και κεκτημένα που αρμόζουν στον πολιτισμό μας και θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη και την κοινωνική μας λειτουργία πιο εύρρυθμη.
Δεν χρειάζεται καμία τρόϊκα και κανένας δανειστής να μας επιβάλουν απλό, εύχρηστο, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, απόδοση της δικαιοσύνης εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, απλοποίηση των διαδικασιών για την έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, διαφάνεια και αξιολόγηση στη διοίκηση, διαρκή αξιολόγηση στην παιδεία, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ολοκλήρωση της κτηματογράφησης και σαφή ορισμό των χρήσεων γης, ανακύκλωση των σκουπιδιών, σεβασμό και επιβολή των νόμων, κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
Τα ανωτέρω δεν είναι σοφίες, ούτε πρωτοτυπίες. Γίνονται σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο εκτός από την χώρα μας, όπου όλοι σχεδόν συμφωνούμε ότι πρέπει να προχωρήσουν. Ας τα κάνουμε επιτέλους, γιατί είναι επιλογή μας και όχι γιατί μας επιβάλλονται.
Η υιοθέτηση ευρωπαϊκών μοντέλων θεσμικής συγκρότησης και κοινωνικοοικονομικής λειτουργίας προσαρμοσμένων και εμπλουτισμένων με τη δημιουργικότητα και την ευρηματικότητα του Έλληνα  μπορεί μόνο να μας ωφελήσει . Για τους λάτρεις του καλού ποδοσφαίρου σκεφθείτε το παράδειγμα της Μπαρτσελόνα: υιοθέτησε το παραγωγικό μοντέλο των ολλανδικών ακαδημιών (του Άγιαξ) και το εμπλούτισε με την φινέτσα, το πάθος και την τεχνική της λατινικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας δημιουργώντας την υπερομάδα που θαυμάζουν και σέβονται φίλοι και εχθροί.
Κλείνοντας να υπενθυμίσω ότι ο Καποδίστριας που προσπάθησε να στήσει στα πόδια του και να εκσυγχρονίσει τον φτωχό αυτό τόπο συνάντησε ανυπέρβλητες αντιδράσεις και δολοφονήθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα μας επιβλήθηκε ο ξενόφερτος Όθωνας και οι αντιβασιλείς του.
Είναι νομίζω καλύτερο να προσπαθήσουμε να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
sxoliopoliti.blogspot.com

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Χούντα το 74 παραδίδει στον "Εθνάρχη" υγιές χρέος 330 εκατ. (υγιές διότι λόγω μεγάλης βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης το χρέος αυτο-εξοφλείτο).

-Ο "Εθνάρχης" μετατρέπει το χρέος μετά από 7 χρόνια σε 8ΔΙΣ (σημειώστε πετρελαϊκή κρίση του 1977).


-Ο Ανδρέας κλείνει με δυο τρόπους (υπερ-πολλαπλασιασμός μισθών και εισφορών μέσα σε μια νύχτα & των απεργιών) όλες τις τεράστιες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ κτλ κτλ κτλ), και εφαρμόζει το οικονομικό τερτίπι που λέγεται "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους, δηλαδή παίρνει δάνεια (από τις Εβραϊκές Τράπεζες του Ροκφέλερ που πρωτύτερα είχαν σχεδιάσει οργανώσει και χρηματοδοτήσει την δημιουργία του ΠΑΣΟΚ) και μοιράζει τα χρήματα στους πολίτες, δηλαδή γεμίζει την αγορά με χρήμα (όχι όμως υγιή αλλά δανεικά με ασύλληπτους τόκους).

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα για πρώτη φορά η Ελλάδα να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει, βυθίζοντας την πολύ περισσότερο στο DEBT BASE BANKING SYSTEM.

Σκοπός του "Τσοβόλα δώστα όλα" δεν είναι η φιλανθρωπία όπως πιστεύει ο πολύ μαλάκας λαός, αλλά στο ότι:

1ον πρέπει να αρχίσει ο λαός τα μεγάλα έξοδα και να συνηθίσει στα μεγάλα έξοδα

2ον πρέπει να "δέσει" την Ελλάδα με τα δάνεια στις ομόφυλες του Εβραϊκές Τράπεζες

3ον και όλα αυτά γιατί; για να ενεργοποιηθεί εν καιρώ το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο φυσικών προσώπων και πολύ αργότερα το "TIGHT MONEY SYSTEM" σε επίπεδο πρώτα φυσικών προσώπων και αργότερα σε επίπεδο Κράτους.


- Ο Μητσοτάκης βασιζόμενος στην κατάντια των ΔΕΚΟ που είχε φέρει ο Παπανδρέας θέλησε να αρπάξει την ευκαιρία και να τις "χαρίσει" σε ιδιώτες με το αζημίωτο φυσικά.

-

- ο Σημίτης (Ααρόν Αβουρί) φέρνει την ομόφυλη του Εβραική Goldman Sachs για να φτιάξει ένα SWAP (Δημιουργική Λογιστική) για να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπούμε στο Ευρώ. Η Goldman Sachs για αυτό το SWAP πήρε πάνω από 1 ΔΙΣ ευρώ από την Ελλάδα.

Ο Σημίτης λοιπόν κάνει την συμφωνία με την Goldman Sachs μέσω του Πέτρου Χριστοδούλου. (Ο Πέτρος Χριστοδούλου εκτός από την Goldman Sachs ήταν σύμβουλος και στην JP Morgan, γίνεται διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.)

Αυτό το SWAP ήταν και η βάση της δικαιολογίας της σημερινής κατάρρευσης διότι η Goldman Sachs γνώριζε τα βαθύτερα κατατόπια της Ελληνικής οικονομία.

Το ερώτημα είναι όμως, γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ενώ ξέρανε το κόλπο κάνανε τα στραβά μάτια;

Όπως μας ενημερώνει ένας Γερμανός οικονομολόγος, κάνανε τα στραβά μάτια διότι η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα άρα δεν είναι ανταγωνιστής της Γερμανίας ή της Γαλλίας, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ είναι μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν επάνω μας, διότι θα μας δανείζανε με τόκο και τα δανεικά πριν φτάσουνε εδώ θα τα ξαναπαίρνανε πίσω λόγω VW, BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, Renault, Peugeot, Citroen, Carrefur, αγορά οπλικών συστημάτων κτλ κτλ κλτ...

Κοντεύοντας στο 2000 και όταν πια το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους είχε φτάσει στο ζενιθ ( Η Ελλάς χρωστάει πάρα πάρα πολλά στις Εβραϊκές Τράπεζες) έπρεπε να εφευρεθεί ένας τρόπος να πάψει πια το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους εφόσον πια τα πράγματα όδευαν καλά "δεμένα" και να περάσουμε στο άλλο επίπεδο δηλαδή το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο φυσικών προσώπων.

Έτσι εφευρέθηκε το κόλπο το οποίο δεν ήταν άλλο από την μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου που όλοι ήδη έχουμε ξεχάσει.

Σκηνοθέτησαν λοιπόν εικονικά κέρδη και μέσω πάντα των υποχείριων ΜΜΕ κατόρθωσαν να κάνουν ακόμα και τους βοσκούς επάνω στα ψηλότερα βουνά να κατεβαίνουν στην τηλεόραση του καφενείου για να δουν τις μετοχές τους...

Όταν το 99% του Ελληνικού προβατικού λαού είχε παίξει στο χρηματιστήριο και ή όλη κατάσταση είχε φτάσει στο ζενιθ, ήρθε η ώρα του Σόρρος. Σκάει μύτη ο Σόρρος και ξεκινάει το κατρακύλισμα. Με αποτέλεσμα να πάρουν όλα τα λεφτά του προβατικού λαού που νωρίτερα τους τα είχαν δώσει με "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους μέσω του Ανδρέα. Ο σκοπός όμως δεν είχε ολοκληρωθεί, ίσα ίσα μόλις ξεκινούσε.


Ανακεφαλαίωση: Ο Ανδρέας Μινέικο Παπανδρέου είχε ενεργοποιήσει το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους (δηλαδή έπαιρνε δάνεια και τα μοίραζε στην αγορά (με το αζημίωτο βέβαια) καταχρεώνοντας-δεσμεύοντας το Ελληνικό κράτος στις Εβραϊκές Τράπεζες).

Το 2000, Σημίτης και Σόρρος, τραβάνε όλο το χρήμα που είχε διοχετεύσει ο Παπανδρέας μέσω του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα να μένει η Ελλάδα-αγορά χωρίς ρευστό αλλά με τεράστιους τόκους δάνειων του Ανδρέα να μας βαραίνουν.

Ήταν καιρός για το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Δεδομένου λοιπόν ότι ρευστό στην αγορά από τα κρατικά δάνεια πια δεν υπάρχει, (αφού τα πήραν πίσω αφήνοντας βέβαια τα χρέη από τους τόκους) οι ανάγκες των μιικρομάγαζων για ρευστό και των ανθρώπων να αγοράσουν μια κατοικία ήταν πάντα δεδομένη, εμφανίζονται ως απομηχανής θεός (Ιεχωβας) οι Τράπεζες, οι οποίες ανοίγουν τις κάνουλες ενεργοποιώντας έτσι το "EASY MONEY SYSTEM" σε επίπεδο φυσικών προσώπων.

Δηλαδή οι Τράπεζες αρχίζουν και ρίχνουν ρευστό στην αγορά, αυτήν την φορά μέσω των φυσικών προσώπων.

Ήταν λύση αυτή για να ορθοποδήσουμε; φυσικά και όχι.

Σκοπός ήταν να φτάσει η κατάσταση σε κάποιο σημείο, να κλείσει ένας Χ χρονικός κύκλος για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο το οποίο λέγεται "TIGHT MONEY SYSTEM" σε επίπεδο φυσικών προσώπων
Έχουμε 3 δεδομένα:
1. μας βαραίνουν κρατικά χρέη από τα δάνεια του Ανδρέα, ΑΡΑ μπαίνουν τρελοί φόροι σε όλες τις συναλλαγές, υποτίθεται για να ξεχρεώσουμε, αυτό σημαίνει ακρίβεια
2. υγιές ρευστό στην αγορά δεν υπάρχει παρά μόνο τα χρήματα των Τραπεζών τα οποία είναι με τοκογλυφικούς όρους, στην ήδη κατεστραμμένη αγορά
3. οι τιμές των κατοικιών από το 1993 έχουν 10πλασιαστεί λόγω φορολογίας και μόνο, οπότε τα βάρη στους πολίτες-πρόβατα αβάσταχτα.
ήταν καιρός για το τελικό "TIGHT MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους
πρώτο βήμα: Πριν ένα χρόνο 2009, οι τράπεζες ξαφνικά κλείσανε τις κάνουλες των δανείων... ντόμινο η οικονομική δυσχέρεια.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ:

Ο Καραμανλής το μόνο σωστό πράγμα που έκανε στην ζωή του ήταν να κλείσει την συμφωνία με την Ρωσία για τον Αγωγό Μπουργκας - Αλεξανδρούπολης. Αυτό στους Εβραίους της Αμερικής έκανε ασύλληπτο κακό (άρα καλό για εμάς) διότι:
1. θα κερδίζαμε χρήματα υγιή ξανά, μετά από 30 χρόνια.
2. Ποιος θα τολμούσε να πειράξει τα συμφέροντα του Πούτιν;
3. αν το παραμύθι "μπαμπούλας Τουρκία" κατέρρεε, τα κέρδη και η επιρροή των Εβραίων εξ Αμερικής θα εξανεμιζόταν, διότι αφενός δεν θα μας δάνειζαν πλέον αυτοί, θα σταματούσαμε να αγοράζουμε οπλικά συστήματα από αυτούς ( στην Ε.Ε. αγοράζουμε οπλικά συστήματα από Αμερική τόσα όσα οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. μαζί), και ότι σε καιρό πολέμου οι Αμερικάνοι δεν θα μπορούσαν να μας επηρεάσουν εφόσον τα οπλικά συστήματα δεν ήταν δικά τους.
Αυτοί και πολλοί άλλοι λόγοι ήταν που έπρεπε να πέσει ο αποτυχημένος Καραμανλής, και στην θέση του να έρθει ο Εβραίος Τζέφρυ Γεώργιος Μινέικο Τζαντ Παπανδρέας.

Στον προεκλογικό αγώνα ο Καραμανλής ουσιαστικά με τις δηλώσεις του δείχνει στον λαό να ψηφίσει Τζέφρυ, ο Τζέφρυ υπόσχεται χρήμα στον λαό (Τσοβόλα ξαναδώστα όλα) και ο λαός παραβλέπει τις προεκλογικές θέσεις του Πασοκ στα εθνικά θέματα (πράγμα που φανερώνει τα πάντα) γιατί το σκατένιο του μυαλό μένει στις απατηλές υποσχέσεις για χρήματα.

Ο λαός ψηφίζει Τζέφρυ και εκεί ξεκινάει το μεγάλο πανηγύρι........................




Και ενώ προεκλογικά υπόσχεται χρήματα στον λαό με το που βγαίνει λέει το αντίθετο ισχυριζόμενος ότι δεν γνώριζε, αλλά τον διαψεύδουν άμεσα πρόσωπα που τον είχαν ενημερώσει προεκλογικά όπως ο Προβόπουλος και ο Αιβαλιώτης. Δεν νομίζεται ότι θα έπρεπε να τα γνώριζε, για πρωθυπουργός πάει όχι για περιπτεράς. Στην καλύτερη είναι ανόητος και ανεύθυνος στην χειρότερη ήξερε καλά τι έκανε με δόλο.




Ο Τζέφρυ, 30 ημέρες πριν τις εκλογές, και ενώ είμαστε στην προεκλογική περίοδο, πηγαίνει στην Αμερική, στον Κλίντον. Κανένα μέσο των media δεν το αναφέρει (!) τι πήγε να κάνει στην Αμερική; τι είπε με τον Κλίντον; με ποιους συναντήθηκε και τι σχεδίασε; διότι για καφέ στην Αμερική σε καιρό προεκλογικής εκστρατείας δεν νομίζω να πήγε...

Κατ αρχήν προσλαμβάνει την ίδια Εβραϊκή Εταιρεία που ανέλαβε την καμπάνια του Ομπάμια για να κάνει την καμπάνια του Πασόκ .

Με το που γίνεται πρωθυπουργός ΞΑΦΝΙΚΑ ξεχνάει το "λεφτά υπάρχουν", ΞΑΦΝΙΚΑ θυμάται ότι "λεφτά δεν υπάρχουν", ΞΑΦΝΙΚΑ όλοι θυμούνται ότι η Ελλάδα δεν τα πάει καλά με τα δημοσιονομικά, ΞΑΦΝΙΚΑ οι τράπεζες και τα markets θυμούνται ότι δεν τα πάμε καλα

Όπως μας ενημερώνει ο οικονομικός δημοσιογράφος των Financial times του Λονδίνου, Μάρτιν Σαντμπου, ότι στο τέλος του 2009 το Ντουμπάι ανακοίνωσε μια αναδιάρθρωση της οικονομίας του που τρόμαξε τους επενδυτές και δημιούργησε πολλές αμφιβολίες όλων των κρατικών τίτλων, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Κυβέρνηση ομολόγησε από μόνη της ότι τα στοιχεία για το έλλειμμα της Ελλάδας είχαν παραποιηθεί, που ήταν η αιτία να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου.


Παράλληλα Το περιοδικό FOCUS βγάζει εξώφυλλο την Αφροδίτη να κάνει την χειρονομία λέγοντας λίγο πολύ ότι δουλεύουν οι Γερμανοί για να ταΐζουν τους τεμπέληδες Έλληνες. Την ίδια στιγμή ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να δοθεί από την Ε.Ε. υποστήριξη στην Ελλάδα γιατί έχουμε φάει πολλά (εν μέρη έχει δίκιο, τα πολλά όμως τα έχουν φάει οι ΠΑΣΟΚΟ-ΝΔ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΙΤΕΣ και κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες και όχι ο λαός).


Ας δούμε το παρασκήνιο όμως, ο ιδιοκτήτης του περιοδικού FOCUS, Hubert Burda ιδιοκτήτης του Hubert Burda media με 250 περιοδικά, τηλεόραση κτλ, είναι μεταξύ πολλών άλλων, μέλος οικονομικών funds. Μέσω των ΜΜΕ και της παραπληροφόρησης πιέζει να ΜΗΝ πάρει η Ελλάδα οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ότι δηλαδή κάνει και ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ.

Αυτό που ξεχάσαν να μας πουν οι δυο κύριοι, είναι ότι διατελούν σύμβουλοι της Goldman Sachss, της JP Morgan και της Deutsche Bank.

Αν καταφέρνανε να πείσουνε οι δυο κύριοι αυτοί, να μην πάρουμε χαμηλότοκα δάνεια από την Ε.Ε. αναγκαστικά θα έπρεπε να πάρουμε δάνεια με μεγαλύτερο τόκο από τις Goldman Sachs, JP Morgan, Deutsche Bank με τον τρόπο που θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Εδώ ξανασυναντάμε την Goldman Sachs που είχε φέρει ο Σημίτης για εκείνο το SWAP που προείπαμε. Οι κύριοι (Burda & Issing) ουσιαστικά μας στέλνουν στα δόντια τους, είναι αυτοί όμως οι κύριοι υπαίτιοι ή απλά παίζουν ως κομπάρσοι στο ίδιο θέατρο;




ΟΜΠΑΜΙΑΣ και Δολάριο

Ο Ομπάμα τύπωσε στα δυο περίπου χρόνια που είναι στην εξουσία δολάρια όσα δεν είχε τυπώσει η Αμερική από τον Β΄ Παγκόσμιο μέχρι την ημέρα που εξελέγη. Αυτό το πληθωριστικό δολάριο δεν έχει αξία και πρέπει να αποκτήσει. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσει είναι να κλέψει αξία από κάποιο άλλο νόμισμα το οποίο έχει αξία, ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό;;;; φυσικά το Ευρώ.

Ο Παπανδρέας ένα μήνα μετά την εκλογή του, έχει γεύμα στο ξενοδοχείο "Πεντελικόν" στην Κηφισιά με τον Εβραίο πρόεδρο της Goldman Sachs Γκαρυ Κοεν, τον επικεφαλή των οικονομικών ερευνών της εταιρείας, τον εν Ελλάδι αντιπρόσωπο τους, την Κατσέλη, τον Δρούτσα (εκ των μαγείρων του σχεδίου Αναν) και τον Παπακωνσταντίνου. Ένας πρωθυπουργός δέχεται στο μέγαρο Μαξίμου, τι δουλειά έχει στο Πεντελικόν; μα διότι εκεί μπορούν να μην δώσουν αναφορά σε κανέναν το τι είπαν και συμφώνησαν, διότι δεν επιβάλλεται να καταγραφεί πουθενά επίσημα το γεγονός αυτό, σε αντίθεση με το αν η συνάντηση γινόταν στο Μαξίμου.

http://e-dromos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=88:------goldman-sachs-&catid=22:2010-02-11-18-17-32&Itemid=51

Η Γαλλική εφημερίδα LE MONDE σε άρθρο της λέει: ¨Στην Ευρώπη η Goldman Sachs στρατολογεί ισχυρά πρόσωπα για να εγκαθιδρύσει την δική της ισχύ" και μέσα στο άρθρο λέει ότι "τοποθετήσανε" τον Πέτρο Χριστοδούλου σε σημείο κλειδί για να φέρουν εις πέρας τα σχέδια τους.

http://www.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/acheter.cgi?offre=ARCHIVES&type_item=ART_ARCH_30J&objet_id=1116394


μετά την συνάντηση λοιπόν ο γνωστός από τα παλιά Πέτρος Χριστοδούλου που αναφέραμε στην αρχή, διορίστηκε ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ), δηλαδή ο Παπανδρέας μετά το γεύμα στο Πεντελικόν με την Goldman Sachs διόρισε το στέλεχος της (τον Χριστοδούλου) να διαχειριστεί τα χρέη μας...




Νωρίτερα από όλα αυτά η Goldman Sachs η JP Morgan και η Deutsche Bank έβγαλαν στην αγορά ένα "προϊόν" ζητώντας επενδυτές ζητώντας τους να τζογάρουν στην κατάρρευση και χρεωκοπία της Ελλάδας.

Μετά η Deutsche Bank έβγαλε μια έκθεση ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της. Την ίδια στιγμή κινητοποιείται το τμήμα των CDS (Credit Default Swaps- ασφάλιση χρεών σε περίπτωση μη αποπληρωμής) της ίδιας τράπεζας και ζητάει μεγαλύτερα ασφάλιστρα από την Ελλάδα. Ξεκινάνε τα ΜΜΕ να παίζουν τον ρόλο "παπαγαλάκια" και η κοινή γνώμη χάφτει ότι η Ελλάδα πάει για πτώχευση. Έτσι τα CDS μεγαλώνουν και οι έξυπνοι με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο κερδοσκοπούν με τον εξής απλό τρόπο: δανείζονται (το έκανε η Μέρκελ, ναι είναι αυτοί που δουλεύουν για να καθόμαστε εμείς...)με 3% και αυτά τα χρήματα τα δανείζουν σε εμάς με 7% η διαφορά αυτή (4%) είναι τα SPREADS.

(σημείωση: Goldman Sachs, JP Morgan και η Deutsche Bank ελέγχουν το 95% των CDS παγκοσμίως)

Περιέργως τα funds του Σόρρος "προέβλεψαν" ότι το δολάριο θα έρθει 1/1 με το ευρώ... (εμ από προφήτες ξέρουν οι Εβραίοι)




ΔΝΤ




Το υποτιθέμενο κρατικό χρέος μας ήταν 320 ΔΙΣ (χώρια αυτά που χρωστάνε οι Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα στις τράπεζες μέσω καταναλωτικών,στεγαστικών, επιχειρηματικών και πιστωτικών κάρτών- που είναι 280 ΔΙΣ)

από αυτά τα 320 ΔΙΣ το 60% είναι σε κρατικά ομόλογα. Κρατικά ομόλογα σημαίνει ότι το κράτος βγάζει ομόλογα, και μέσω κάποιας τράπεζας ο επενδυτής τα αγοράζει με σκοπό κάποιο κέρδος, ΑΡΑ ενώ φαίνεται ως χρέος ΔΕΝ είναι χρέος αφού ο επενδυτής έχει πληρώσει την τράπεζα γι αυτά.

Αυτό σημαίνει ότι εφόσον δεν τα χρωστάμε, κανείς δεν έχει αξίωση να μας ζητήσει κάτι ως αντάλλαγμα.

Με τις υπογραφές στο ΔΝΤ όμως, ο Γεώργιος Τζέφρυ Τσαντ Μινέικο Παπανδρέου με δεκανίκι τον Καρατζαφέρη ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ αυτά τα 200 ΔΙΣ (60%) του χρέους- ομολόγων από ανύπαρκτα σε υπαρκτά, και εφόσον τώρα είναι υπαρκτά ζητάνε αξιώσεις αυτοί στους οποίους χρωστάμε...

Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι ο Παπανδρέας το πρώτο πράγμα που έκανε ως πρωθυπουργός ήταν να καταμετρήσει και να κοστολογήσει την κρατική περιουσία που ω, τι ειρωνεία ήταν όσο και το έλλειμμα μας;;;;;;;

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΣΗ;;;;;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ όπως μας ενημερώνει ο Δελαστίκ στην Ε.Ε. είμαστε οι 7 σε χρέος, στην Ευρώπη πάρα πολύ πίσω, και δεν χρωστάμε περισσότερα από τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία.

ενδεικτικά αναφέρω ότι η Ιταλία χρωστάει 1,4 ΤΡΙΣ, η Ισπανία 1,1 ΤΡΙΣ η Ιρλανδία 870 ΔΙΣ κτλ κτλ... Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί που ήρθαν εδώ για επίβλεψη, οι χώρες τους χρωστάνε περισσότερο από ότι εμείς...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=10202891




ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ




Κάπου ανέφερα ότι ο Παπανδρέου προεκλογικά είχε πει τις προθέσεις του στα εθνικά θέματα, είπε ψέμματα μόνον όσον αφορά τα οικονομικά, ο λαός δεν έδωσε καμία σημασία στα εθνικά και περίμενε να τους δώσει χρήματα που φυσικά δεν έδωσε.

Το ένα θέμα με το άλλο (εθνικά θέματα και οικονομικά) έχει άμεση σχέση και ας μην το αντιλαμβάνεται το σκατένιο μυαλό του ψεύτη κλέφτη απατεώνα νεοΈλληνα Ρωμιου.

Ο Στόχος είναι να έρθουν στην Ελλάδα αλλοδαποί τους οποίους τους στέλνουν οι Τούρκοι σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, ιθαγένεια, γεννάνε, υπογεννητικότητα εμείς σε 2 γενεές εξαφανιζόμαστε σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία, θα ψηφίζουν και ενώ θα είναι πλειοψηφία θα βγάζουν τους δικούς τους δημάρχους νομάρχες εμείς θα εξαφανιζόμαστε. Σκεφτείτε λοιπόν Σκοπιανούς να ψηφίζουν τους δικούς τους στην Φλώρινα, τους Αλβανούς να ψηφίζουν τους δικούς τους στα Ιωάννινα, στην Θράκη θα γίνει σε απόλυτους αριθμούς τι έχει αν γίνει.



Μέχρι τότε θα παίξει "συνεκμετάλλευση" στο Αιγαίο, δηλαδή παραδίνουμε το Αιγαίο στους Τούρκους, ήδη η Θράκη είναι στα χέρια τους (έχουν βγάλει και σημαία) και απλά περιμένουν να κυλήσει ο χρόνος για να σβήσουμε.


Το τελικό "TIGHT MONEY SYSTEM" σε επίπεδο κράτους και φυσικών προσώπων έχει σαν αποτέλεσμα να μας πάρουν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο (http://www.youtube.com/watch?v=1rKoxplF3jk και http://www.youtube.com/watch?v=ZliJC8wmrYI και να τους χρωστάμε και από πάνω και όλα αυτά για να μην βγάλουμε άχνα. Φοβούνται την άχνα...!!!!!!!!!!!


πηγές:

 

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_03/03/2010_392630

 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=293087&dt=03/03/2010

 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=317999&dt=03/03/2010

 

http://e-dromos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=88:------goldman-sachs-&catid=22:2010-02-11-18-17-32&Itemid=51

 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=10276863

 

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=25925173

 

http://www.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/acheter.cgi?offre=ARCHIVES&type_item=ART_ARCH_30J&objet_id=1116394

 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=10202891

 

από τα ντοκυμαντερ Money as debt, Money Masters, Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου,

 

 

 

  kourdistoportocali.com

Ζωή σε ένα ψέμα που κάποιοι κατασκεύασαν..

Απο πολύ νωρίς ασχολούμαστε με τα μικρά ζωγραφισμένα χαρτιά που ονομάζουμε χρήματα η λεφτά. Οι γονείς μας χαίρονται όταν διαπιστώσουν ότι μάθαμε την αξία τους.  Οποιος δεν αναγνωρίσει την αξία των χρημάτων χαρακτηρίζεται ως περιθωριακός, διανοητικά καθυστερημένος ή ανόητος... 

Μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας, είμαστε επι τέλους σε θέση να ασχοληθουμε σοβαρά με τα χρήματα. Να προσπαθήσουμε να τα αποκτήσουμε με κάθε τρόπο. Χωρίς να έχει σημασία πως. Μάγκας είναι όποιος έχει το χρήμα. ...

Τα άλλα όλα είναι μαλακίες.

Ποτέ δεν αναρωτιόμαστε γιατί τα κάνουμε όλα αυτά. Να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ, ναι. αυτό το κάνουμε. Να βλέπουμε τηλεόραση. Ναί. Να διασκεδάζουμε. Να πινουμε, ναί. Να παίρνουμε που και που και κάτι πιο βαρύ για να ανέβουμε, ναί. Να πηγαίνουμε στο γήπεδο; Α! αυτό μας αρέσει πολύ. Να ψωνίζομε. Αυτό κι αν μας αρέσει. Αυτό μάλιστα. Αλλα να αναρωτηθούμε γιατί υπάρχει τόση μιζέρια στην ανθρωπότητα; Οχι. Να αναρωτηθουμε γιατί ασχολούμαστε με αυτά τα ηλίθια χαρτάκια; Οχι Οχι.

Ο Αριστοτέλης είπε ότι είχε πει κάποτε ότι θα ήταν καταστροφική η μετατροπή του ίδιου του χρήματος σε εμπόρευμα. Αυτός που αναρωτήθηκε γιατί θα μπορουσε ο Αριστοτέλης να πει κάτι τέτοιο κατάλαβε ότι αν το χρήμα μετατρέπονταν σε εμπόρευμα, οι έμποροι του χρήματος θα αποκτούσαν πλήρη έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας, με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία και επικερδείς για τους ίδιους.  Σήμερα, το χρήμα έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα από εταιρίες που ονομάζονται τράπεζες οι οποίες δε φημίζονται για το ήθος τους. Οι πρώτες τράπεζες που ιδρυθηκαν από ανθρώπους που κατείχαν ήδη το χρυσό, απέκτησαν τεράστια δύναμη. Υπάρχουν δυναστείες όπως οι Ροθτσιλντ, οι Μόργκανς, οι Ρόκφελερ, για τους οποίους λέγεται ότι ελέγχουν έμεσα ή άμεσα το 50% του παγκόσμιου πλούτου.Οι παραπάνω αναφέρονται και ως αργυραμοιβοί. 

Σήμερα οι μεγαλοτραπεζίτες κατέχουν ή ελέγχουν σε παγκόσμιο επίπεδο τη βιομηχανία θεάματος, τα μέσα ενημερωσης, μεγάλες βιομηχανίες στον τραπεζικό, φαρμακευτικό, στρατιωτικό κλάδο, και στον κλάδο τροφίμων.. Με πακτωλούς χρημάτων για όποιον συνεργάζεται και πληρωμένους εξολοθρευτές για όποιον δεν το κάνει, διαβρώνουν τις κυβερνήσεις των κρατών και άρα ελέγχουν έμμεσα και την αστυνομία και το στρατό. Μέσω των εταιριων τους γνωρίζουν ανα πασα στιγμή που είμαστε, μπορούν να ακούσουν τι λέμε, και τώρα με το internet γνωρίζουν ποιοί είναι οι φίλοι μας, τι λέμε με αυτούς, ποια είναι τα πολιτικά και θρησκευτικά μας πιστεύω, τι αγοράζουμε, ποια είναι τα ενδιαφέροντα μας.... Τύφλα νάχουν οι φάκελοι της χούντας...

Οι αργυραμοιβοί φροντίζουν ώστε να μην αναρωτιόμαστε για την προέλευση του χρήματος. Μοιράζουν δώρα.  Αιώνια ομορφιά. Υπέροχες γεύσεις. Τρέντυ λουκ. Καθαρότερα ρουχα. Γρηγορότερα αυτοκίνητα. Εντονότερες συγκινήσεις. Ωραία φορέματα. Τρέντυ λουκ. Οτιδήποτε εκτός από τα γιατί της ζωής... Οτιδήποτε εκτός απο την ευθύνη μας απέναντι στη ζωή και στην ανθρωπότητα.

Δεν έχει σημασία αν όλοι αυτοί λέγονται αργυραμοιβοί, ιλουμινάτι, σιωνιστές, αντίχριστος, δαιμόνια. Μας φτάνει το επίπεδο των κεντρικών τραπεζών, με τις οποίες το παιχνίδι είναι στημένο ως εξής:

Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) απαρτίζεται από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών. Οι κεντρικοί τραπεζίτες διορίζονται. Δεν εκλέγονται. Υπάρχει λοιπον μια συμμορία, με ενα τουλάχιστον μέλος σε κάθε χώρα. Οι κεντρικές τράπεζες ελέγχουν την ποσότητα του χρήματος στη χώρα. Εννοείται ότι πλέον μετά τη νομισματική ενοποίηση ο έλεγχος είναι κεντρικός. σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Θεωρείται γνωστό ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ιδιωτική τράπεζα και όχι δημόσια. Οι περισσοτεροι "ξυπνάνε" όταν το ακούνε αυτό. Το καταστατικό είναι εδώ.  Εκανα έρευνα και δε βρήκα τη μετοχική της σύνθεση, ενώ για όλες τις τράπεζες τη βρήκα. Στο καταστατικό, ενώ δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για ιδιώτες (ένας ιδιώτης μπορεί να κατέχει το 100% !!!) υπάρχει περιορισμός ότι το Ελληνικό δημόσιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κατέχει έμμεσα μέσω δέκο ή άμεσα, ποσοστό άνω του 35%.  Σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει 20%. Τώρα ετοιμάζονται τα το πουλησουν κι αυτό.

Οι κεντρικές τράπεζες, τυπώνουνε χρήματα. Στην Ευρώπη αυτή τη δουλειά την κανει η ΕΚΤ.

Το πρόβλημα είναι ότι αντί να τυπώνει χρήματα το κράτος, τα τυπώνει ένας ΙΔΙΩΤΗΣ, και ΤΑ ΔΑΝΕΙΖΕΙ στο κράτος. Ετσι ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ.

Είναι τόσο απλό και οφθαλμοφανές, που το ανθρώπινο μυαλό το απορρίπτει σαν απίθανο και ψάχνει για πιο πολύπλοκες απαντήσεις.

Η φακιρική τέχνη που χρησιμοποιούν για να χρεώνουν τις οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η ακόλουθη:

Μετά από μια μακρά περίοδο ανάπτυξης κατα την οποία πολλοί άνθρωποι υποθήκευσαν πραγματική περιουσία (γη) για να πάρουν χρωματιστά χαρτάκια, οι αργυραμοιβοί βγάζουν πληρωμενα παπαγαλάκια να πουν άσχημα νέα για μια εταιρία που ανήκει στους ίδιους. (Τελευταίο παράδειγμα η Leeman Brothers).  Οσοι κατέχουν μετοχές της εν λόγω εταιρίας, αγχώνονται και τις πουλάνε όσο όσο. Η τιμή της μετοχης πέφτει. Ο εκάστοτε Ομπάμα, έχοντας πάρει άπειρα λεφτά απο τους αργυραμοιβούς για να εκλεγεί και εχει αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι τους, βγαίνει στην τηλεόραση και ανακοινώνει οτι θα φανεί γεναιόδωρος και θα επιβαρύνει με χρέος τον Αμερικανικό λαό για να σωθεί η εταιρία των αργυραμοιβών. Ετσι, η εταιρία σώζεται, οι αργυραμοιβοί κερδιζουν χρέος (μεγαλύτερη υποδούλωση), ο λαός υποδουλώνεται και ο Ομπάμα φαίνεται καλός. 

Με αφορμή το γεγονός, οι τράπεζες στην Ευρωπη κάνουν πάρτι. Πληρώνουν τα κανάλια να παίζουν ειδήσεις που δημιουργούν φόβο για το περιβάλλον, την οικονομική ύφεση, τις νέες αρρώστιες, την εγκληματικότητα. Με τον τρόπο αυτό φοβίζουν τους ανθρώπους και τους κανουν διστακτικούς και μαζεμενους. Ταυτόχρονα, με άλλωθι την "κρίση" της Αμερικής, οι Τράπεζες σταματούν να δίνουν νέα δάνεια. αυτό σημαίνει ότι αφαιρούν χρήμα από την αγορά καθώς οι τράπεζες συνεχίζουν να εισπράτουν τις δόσεις. Εισπράτουν πολλά, δίνουν λίγα, κρατάνε τα υπόλοιπα. Λιγοστεύει το χρήμα στην αγορά και δημιουργείται ύφεση.

Στο πρόβλημα που δημιουργήσανε έχουνε ετοιμη τη λύση.   Να εκδόσουμε ομολογα (δηλαδή δημόσιο χρέος), να τα δώσουμε τις τράπεζες (ως εγγυήσεις), οι τράπεζες να πουλήσουν το δημόσιο χρέος στους εχθρούς μας (για να αποκτήσουν ρευστότητα) και ο Ελληνικός λαός να χρεωθεί περισσότερο στους εχθρούς....Η στρατηγική της έτοιμης λύσης δεν είναι ευκαιριακή, αφού εφαρμόζεται κατα κόρον (πχ. δημιιουργούμε επεισόδια (δημιουργούμε το πρόβλημα) με γνωστους άγνωστους τραμπούκους και προσφέρουμε και τη λύση (περισσότερη αστυνόμευση). Η μέθοδος αυτή έχει ακπληκτικά αποτελέσματα. Κάνει το λαό να παρακαλάει να παραχωρίσει ατομικά δικαιώματα για να μην φοβάται...

Ακούγεται τρομερό και είναι. Ο νους του μέσου ανθρωπου δεν μπορεί να παραδεχθεί στον εαυτό του ότι έζησε όλη του τη ζωή σε ένα ψέμα που κάποιοι κατασκεύασαν... Οποιος ακούει τις "θεωρίες συνομωσίας" αυτές, ή το απορρίπτει αμέσως σαν ανοησίες, ή (σε λίγες περιπτώσεις) αντεπιχειρεί, με το επιχείρημα ότι  οι εχθροί μας μας χρειάζονται, πρώτον για να τους κουβαλάμε και δευτερο για να καταναλώνουμε, διότι αλλιώς δε θα έχουν που να πουλήσουνε τα προϊόντα τους...

Σε πρώτη εντύπωση φαίνεται σοβαρό επιχείρημα.

Ο ανήσυχος νους όμως θα προχωρήσει λίγο πίσω από τις κουρτίνες και θα αμισβητήσει το κίνητρο αυτων των ανθρώπων. Γιατί λοιπόν τα κάνουν όλα αυτά;

Ας υποθέσουμε για λίγο, ότι εγώ είμαι ο Ροθτσιλντ (η κορυφή της πυραμίδας), και εσύ ο Ροκφέλερ (μέσα στο μάτι της πυραμίδας). Εχουμε αμύθητη περιουσία. Τόση, που δε θα χρειαστεί να εργαστούμε (με την παραγωγική έννοια) ποτέ, ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας, ούτε τα παιδιά των παιδιών μέχρι χιλιοστής  δεκάτης έκτης γενεάς, κάνοντας τρελή ζωή, με κατοσταμετρα σκάφη, Λήαρ τζέτ, τρελά πάρτι και τέτοια.

Θα είχαμε γεννηθεί σε έναν κόσμο όπου από μωρά η μοίρα μας θα ήταν προδιαγεγραμμένη και το πεπρωμένο μας θα ήταν η διατήρηση της παγκόσμιας εξουσίας στην ανθρωπότητα.  Θα είχαμε έρθει  σε επαφή μόνο με άτομα που θα είχαν δεθεί με τρομερούς όρκους να μην διαρεύσει το κόλπο. Θα μεγαλώναμε με παιδεία και τρόπους τετοιους που να εξασφαλίζουν τη συνέχιση της δυναστείας. Κάθε άλλη πορεία σημαίνει θάνατος. Η δυναστεία πάνω από το εγώ.

Με τι θα ασχολούμασταν λοιπόν; 

Μα με την αυξηση της ισχύος της δυναστείας... Τα λεφτά είναι το μέσο για να τρέχουν οι χαζούληδες. Τωρα όμως με το internet, οι χαζουληδες αρχισαν να ξυπνανε. Τα κόλπα μας που τόσα χρόνια κρατήσαμε μυστικά με μυστικές λέσχες και μασωνικους κύκλους, έχουν αρχίσει να διαρρέουν....H ευθύνη είναι μεγάλη και η δυναστεία κινδυνεύει.... Για πρώτη φορά μετά από 300 χρόνια...... Τρέμουμε....  Κάτι πρέπει να κανουμε....

Μια λύση θα μπορουσε να ειναι να μειώσουμε τον αριθμό των ανθρώπων....

Πρέπει να εφαρμόσουμε κεντρικό έλεγχο. Με τους υπόλοιπους ισάξιους μας. Με μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Το προσπαθήσαμε και παλιότερα και δεν τα καταφέραμε... Τότε οι Ρώσοι ήταν εχθροί μας... Ευτυχώς κρατήσαμε τα δεδομένα από τα πειράματα ευγονικής.... Ελέγχουμε τις φαρμακευτικές εταιρίες και είναι εύκολο να φτιάξουμε μια αρρώστια. Φτιάχνουμε εταιρίες φιλανθρωπικές που εμβολιάζουν τους πληθυσμούς του τρίτου κόσμου και τους στειρώνουμε....

Αλλα αυτοί οι Ευρωπαίοι.... Οι Κινέζοι έχουν λύσει τα προβλήματα τους με πολλή αστυνόμευση και ποινές που εύκολα οδηγούν στο θάνατο. Οι Ρώσοι, μετά από τόσα χρόνια κουμουνισμού, έχουν ήδη διαχωριστεί σε δύο τάξεις, την Ελίτ και τους υπόλοιπους φτωχους....Στην Αμερική ελέγχουμε τον πληθυσμό με πιο κομψό τρόπο, αποβλακώνοντας τον. Προγραμματίζουμε τον εγκέφαλό τους με την τηλεόραση και γίνονται πηθείνια πρόβατα που γεννιούνται και πεθαίνουν σε ένα όνειρο που τους φτιάξαμε εμείς.

Αλλά αυτοί οι Ευρωπαίοι....

Τώρα ήρθε η ώρα τους.... Μεσαία τάξη και αηδίες.... Μόνο προβλήματα.... Θέλουν μόρφωση και μετά δαγκώνουν το χέρι που τους τάισε.... Και εκείνοι οι εργάτες και οι αγρότες και όλοι αυτοί....

 thalamofilakas.blogspot.com

"Ορθό πολίτευμα "

Ο Αριστοτέλης, διαχώρισε τα πολιτεύματα σε τρία βασικά είδη: Το πολίτευμα στο οποίο την εξουσία ασκεί ένας, αυτό που κυβερνάνε λίγοι και αυτό που κυβερνάνε πολλοί. Τα κατέταξε επίσης σε ορθά και "παραβιάσεις" ανάλογα με το αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συνόλου ή τα προσωπικά συμφέροντα μέρους της κοινωνίας.

Κατέταξε την τυραννία στις παραβιάσεις διότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα ενός (του τύραννου), την ολιγαρχία γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πλουσίων μόνο και τη δημοκρατία γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα των φτωχών μόνο, άρα κανένα από τα πολιτεύματα αυτά δεν εξυπηρετεί την κοινωνία σαν σύνολο.  (Η πολιτεία, είναι μια δημοκρατία όπου όμως μόνο οι ενάρετοι συμμετέχουν στις αποφάσεις).

Το σημερινό πολίτευμα, παρά τον μανδύα της δημοκρατικότητας, είναι ολιγαρχικό. Και όπως προέβλεψε και ο Αριστοτέλης, ως τέτοιο, εξυπηρετεί τα συμφέροντα μόνο των πλουσίων.

Για να επαναφέρουμε λοιπόν την κοινωνία στο σωστό δρόμο, θα πρέπει να αντικαταστήσουμε ένα πολίτευμα "παραβίαση" με ένα "ορθό" και είναι σημαντικό να βρούμε ποιο είναι το ορθό αυτό πολίτευμα που θα μας βγάλει από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα.

Εχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε ποιο από τα ορθά πολιτεύματα είναι κατάλληλο για το σκοπό αυτό.

Το πολίτευμα της Βασιλείας είναι ορθό εφόσον ο μονάρχης κυβερνά για το συμφέρον ολόκληρου του λαού του. Σήμερα όμως, με το γενικό επίπεδο ήθους και παιδείας, θα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο να εμπιστευτούμε σε έναν μονάρχη την εξουσία και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσες φορές το δοκίμασε αυτό η ανθρωπότητα οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Τις περισσότερες φορές, είτε ο ίδιος ο μονάρχης, είτε οι διάδοχοι του εξελίχθηκαν σε τυράννους.  Το να εμπιστευτούμε λοιπόν την εξουσία στα χέρια ενός, θα είναι σήμερα μια κίνηση πολύ ριψοκίνδυνη με αμφίβολα αποτελέσματα.

Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι όταν μιλάμε για δημοκρατία αναφερόμαστε στην άμεση πραγματική δημοκρατία όπου ο λαός ο ίδιος ασκεί με κλήρωση νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία, ακόμα και αν δε δεχθούμε την κατάταξη της από τον Αριστοτέλη στις "παραβιάσεις", δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε ότι σήμερα εμείς οι πολίτες δε διαθέτουμε το επίπεδο πολιτικής παιδείας που απαιτείται για την εφαρμογή ενός τέτοιου πολιτεύματος. Οι φωνές στο λευκό πύργο που ζητούσαν "άμεση δημοκρατία" θα πρέπει να παραδεχθούν ότι δεν μπόρεσαν να την εφαρμόσουν και όπου την εφάρμοσαν, κατανάλωσαν τεράστια ποσά ενέργειας και χρόνου για να πάρουν αποφάσεις αυτονόητες. (που όμως έπρεπε να συζητηθούν - γιατί στη δημοκρατία τίποτα δεν είναι αυτονόητο).

Το πολίτευμα της πολιτείας απορρίπτεται για τους ίδιους λόγους και για έναν επιπλέον, ότι είναι αδύνατο να μετρήσουμε την αρετή των πολιτών για να επιλέξουμε ποιοί θα συμμετέχουν στις αποφάσεις.

Αριστοκρατία ονομάζουμε "τη διακυβέρνηση από λίγους κι όχι από ένα μονάχα πρόσωπο, είτε επειδή κυβερνούν οι άριστοι, είτε επειδή η εξουσία τους έχει σκοπό να κάμει άριστη την πόλη και τους πολίτες."  Το πολίτευμα αυτό δεν αναφέρεται σε τίτλους ευγενείας και δεν έχει καμία σχέση με τους τεμπέληδες αριστοκράτες, αλλά με άριστους, δηλαδή με ανθρώπους που διαθέτουν ήθος, αρετές και ικανότητες, ασχολούνται με σοβαρότητα και αριστεύουν σε ότι κάνουν. Και κάποιος θα συμφωνήσει, ότι αν μας κυβερνούσαν τέτοιοι πολιτικοί αντί για τα λαμόγια που μας κυβερνάνε σήμερα, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άριστοι; Πως θα τους επιλέξουμε ώστε να τους αναθέσουμε τις τύχες τις δικές μας και των παιδιών μας; 

Η απάντηση είναι: δεν γνωρίζω. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι άριστοι, ούτε μπορώ να τους επιλέξω. 

Αυτό που γνωρίζω, είναι ότι σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να καλούνται να αναλάβουν την εξουσία όχι οι άριστοι, αλλά οι λίγοι γόνοι των πολιτικών οικογενειών που κυβερνούν την Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια και μας έχουν φτάσει σήμερα εδώ που βρισκόμαστε. Η βουλευτική ασυλία, ο νόμος περι ευθύνης υπουργών, τα παραδικαστικά κυκλώματα, η υποταγή της δικαστικής εξουσίας στην πολιτική, όλα αυτά, υπόσχονται στους ολιγάρχες που θα καταφέρουν να αναρριχηθούν στα πολιτικά αξιώματα, εύκολο πλουτισμό και εξουσία εφόσον εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ισχυρών.

Ενα πολίτευμα που θα αναζητούσε τους άριστους μεταξύ των πολιτών δε θα προέβλεπε ούτε βουλευτική ασυλία ούτε θα διέθετε νόμους περι ευθύνης υπουργών. Ενας άριστος που θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα, δε θα ενδιαφερθεί να προστατεύσει τον εαυτό του με νόμους και διατάγματα και θα δεχθεί η περιουσία του να καταμετρηθεί όταν αναλαμβάνει τα καθήκοντα του, να καταμετρηθεί όταν παραδίδει και εφόσον υπάρξουν ανεξήγητες παρεκλίσεις, η περιουσία του να δημευθεί. 

Ομως η θέσπιση νόμων απο μόνη της δεν αρκεί. Απαιτείται και η διασφάλιση της εφαρμογής τους.  

Διαφορετικά, θα διατρέχουμε τον κίνδυνο οι άριστοι να εξελιχθούν σε ολιγάρχες και να μετατραπούν στους επόμενους δυνάστες μας. Η σημερινή μας άθλια πολιτική κατάσταση απαιτεί έλεγχο της εξουσίας. Γι αυτό, θα πρέπει να υπάρχει μια ανώτατη αρχή που να εκπροσωπεί τον "κυρίαρχο λαό" η οποία θα ελέγχει τους άριστους ως προς τις πολιτικές τους αποφάσεις και την οικονομική διαχείριση. Η ανώτατη αυτή αρχή μπορεί να είναι μόνο ο ίδιος ο λαός και ο έλεγχος μπορεί να ασκηθεί μόνο από κληρωτούς πολίτες.

Σε ένα πολίτευμα όπου κυβερνούν άριστοι, θα ασκείται έλεγχος στην τηλεόραση η οποία είναι ταυτόχρονα μέσο εκπαίδευσης και το μοναδικό βήμα για να απευθυνθεί κανείς στο λαό σαν σύνολο. Ο έλεγχος της τηλεόρασης είναι ουσιώδης, αφ' ενός για να ελεγχθεί η παιδεία που λαμβάνουν οι πολίτες μέσω αυτής, αλλά κυρίως για να ελευθερωθεί το βήμα από όσους το διαχειρίζονται σήμερα. Αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνει με τη θέσπιση κάποιων κανόνων (π.χ. απαγόρευση παιδικών διαφημίσεων, απαγόρευση προβολής σεξουαλικών μηνυμάτων σε ώρες που μπορεί να βλέπουν τηλεόραση τα νήπια, υποχρεωτική προβολή όλων των υποψηφίων όλων των κομμάτων σε ίσο χρόνο ( ισηγορία) αλλά και άλλα νομοθετήματα που θα μπορούσαν να τεθούν σε δημοψήφισμα)  και τον έλεγχο της εφαρμογής τους από Ε.Σ.Ρ. με κληρωτούς πολίτες. Οταν είναι γνωστοί οι κανόνες, δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς μεγαλοδημοσιογράφος για να ασκεί έλεγχο στα κανάλια.

Κληρωτοί πολίτες θα πρέπει επίσης να μετέχουν στα δικαστήρια όπου εξετάζονται υποθέσεις διαφθοράς δημοσίων λειτουργών. (Ενορκοι) Σήμερα, οι κλέφτες της μιας πολιτικής παράταξης, καταγγέλουν τους κλέφτες της άλλης πολιτικής παράταξης και φτιάχνουν μεταξύ τους εξεταστικές επιτροπές όπου οι κλέφτες θα πρέπει να ψηφίσουν την καταδίκη των συναδέλφων τους. 

Η κλήρωση είναι κύριο χαρακτηριστικό του πολιτεύματος της δημοκρατίας και η προσθήκη της στο προτεινόμενο πολίτευμα αλλάζει τον χαρακτήρα του πολιτεύματος, το οποίο πλέον δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως αριστοκρατία, ούτε ως δημοκρατία. Γι αυτό θα το ονομάσω αριστοδημοκρατία.

Οι αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν για να καταργηθεί η ολιγαρχία είναι οι ακόλουθες:

1. Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και νόμου περι ευθύνης υπουργών.


2. Οι περιουσίες των δημόσιων λειτουργών και όσων διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα καθώς και των συγγενών τους πρώτου βαθμού, θα καταμετρώνται προ της ανάληψης των καθηκόντων τους και μετά το πέρας της θητείας και εαν υπάρχει μη δικαιολογημένη απόκλιση, η περιουσία τους θα δημεύεται ολόκληρη.

3. Κατάργηση του θεσμού του προέδρου της δημοκρατίας που σήμερα έχει ρόλο διακοσμητικό και όχι ουσιαστικό. 

4. Σύσταση σώματος κληρωτών (πεντακόσιοι σε αριθμό) με εξάμηνη θητεία. (Βουλή των πεντακοσίων).  Το σώμα των κληρωτών δεν κυβερνά (δεν μπορεί - όχι τουλάχιστον σήμερα), αλλά ελέγχει την πολιτική εξουσία ως προς τις πολιτικές της αποφάσεις και την διαχείριση των οικονομικών. (Ασκεί περίπου τα καθήκοντα που θα έπρεπε να ασκεί ο Πρόεδρος της δημοκρατίας ως φύλακας του πολιτεύματος). Η κλήρωση μπορεί να γίνει αδιάβλητα με τον ίδιο τρόπο που γίνονται οι κληρώσεις των τυχερών λαχείων.


ενώ συμπληρωματικά θα μπορούσαν να θεσπιστούν νόμοι ώστε:

1. Να διενεργούνται δημοψηφίσματα όταν το απαιτεί ο λαός και όχι όταν το επιθυμεί η κυβέρνηση.

2. Να εξασφαλίζεται η ανακλητότητα των αιρετών που δεν πέτυχαν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις (π.χ. με εισήγηση του σώματος των πεντακοσίων και δημοψήφισμα από το λαό). 

3. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους να αποτελούνται απο κληρωτούς πολίτες για να εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η απόδοση δικαιοσύνης. Εφόσον δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις, στην κλήρωση θα συμμετέχουν όλοι οι πολίτες και εφόσον απαιτούνται ειδικές γνώσεις για την άσκηση του ελέγχου στην κλήρωση θα συμμετέχουν οι πτυχιούχοι των σχολών που διδάσκουν τις ειδικές αυτές γνώσεις. (π.χ. κλήρωση μεταξύ λογιστών - οικονομολόγων για τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών)

4. Να ελέγχεται το σημερινό βήμα που είναι η τηλεόραση από το λαό (με κληρωτούς στο Ε.Σ.Ρ.) με γνώμονα την ισηγορία και την παιδεία που λαμβάνουν οι νέοι.


Το προτεινόμενο πολίτευμα έχει τα εξής πλεονεκτήματα:

1. Δεν απαιτεί μεγάλες αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης που έχουμε ήδη μάθει. Οι μεγάλες αλλαγές φοβίζουν τον μέσο άνθρωπο και δύσκολα γίνονται αποδεκτές. Το κράτος παραμένει, η βουλή παραμένει, οι εκλογές παραμένουν και το μόνο που αλλάζει είναι μερικοί νόμοι που αφορούν στους πολιτικούς και η σύσταση του σώματος των πεντακοσίων.

2. Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι συγκεκριμένες και η αλλαγή στο σύνταγμα θα γίνει με τρόπο που δεν θα κινδυνεύσουν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα.

3. Η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και του νόμου περι ευθύνης υπουργών καθώς και η υποθήκευση της περιουσίας όσων διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα βρίσκει σύμφωνη την συντριπτική πλειοψηφία όλων των πολιτών.

4. Η δαμόκλειος σπάθη του σώματος των πεντακοσίων και οι νόμοι που πλέον δε θα προστατεύουν τους πολιτικούς αλλά θα τους εκθέτουν, εξασφαλίζουν ότι την εξουσία θα την διεκδικήσουν οι άριστοι αφού κανένας ανεπάγγελτος απατεώνας δε θα δεχθεί να υποβάλλει τον εαυτό του σε τέτοιο έλεγχο και κίνδυνο όταν γνωρίζει ότι αν κλέψει θα τιμωρηθεί. Οι πολιτικοί και όχι μόνο ο λαός θα υφίστανται και οι ίδιοι τις συνέπειες των πράξεων τους.

5. Το σύστημα αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό από πολίτες όλων των ιδεολογιών αφού εξακολουθεί η λειτουργία της βουλής και η εκλογή βουλευτών όπως και πριν. Τα κόμματα μπορούν να συνεχίσουν να διεκδικούν την εξουσία. Αρα είναι μια πρόταση ενωτική.

6. Το σύστημα μπορεί να γίνει αποδεκτό από όλες τις κοινωνικές τάξεις, αφού η ύπαρξη του σώματος των πεντακοσίων θα σταματήσει την ψήφιση νόμων που ενισχύουν τους πλούσιους πολίτες έναντι των φτωχών και θα σταματήσει η ενίσχυση της ανισοκατανομής του πλούτου.

7. Η διακυβέρνηση της χώρας από άριστους πολίτες θα μας βγάλει απο το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, ή τουλάχιστον δε θα μας στοιχίσει την ελευθερία μας.

8. Η εισαγωγή στοιχείων δημοκρατίας όπως το δημοψήφισμα και η κλήρωση, θα εκπαιδεύσει πολιτικά τους πολίτες και θα βελτιώσει το επίπεδο πολιτικής παιδείας του λαού μας. Οταν αποφασίσουμε ότι δε είμαστε έτοιμοι, θα μεταβούμε σε περισσότερο δημοκρατικά πολιτεύματα.


Η αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι μόνο η αρχή. Στο τέλος, τη λύση θα δώσει η παιδεία.

Η κρίση που ζούμε, δεν είναι κρίση οικονομική. Ξεκίνησε ως κρίση πολιτειακή που εξελίχθηκε σε κρίση ηθική. Και ο μοναδικός τρόπος να ξεφύγουμε από αυτήν είναι να αλλάξουμε εμείς. Να αλλάξει η ηθική μας ώστε να μην είναι ανήθικη. Ομως είναι δύσκολο να γίνει αυτό όταν έχουμε επι χρόνια εκπαιδευτεί σε έναν πολιτισμό και μια ηθική παρακμής, που όλα τα μετράει με νούμερα και δείκτες, όπου το ανάστημα ενός ανθρώπου μετριέται σε ευρώ, οι αποφάσεις για τη μοίρα των λαών βασίζονται στο κέρδος και όλα επιτρέπονται αρκεί εγώ να απολαμβάνω ήσυχη και ασφαλή ζωή, γιατί το αξίζω, γιατί είμαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος για εμένα, γιατί γεννήθηκα και θα πεθάνω μαζί με εμένα και γιατί μια ζωή την έχουμε και γιατί να με νοιάζει εμένα για σένα.

Πραγματική αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από τις νεότερες γενιές και μόνο με αλλαγή της παιδείας. Αν οι νεότερες γενιές εκπαιδευτούν σε μια συμπεριφορά, βασισμένη στην πεποίθηση ότι η ζωή μας θα γίνει καλύτερη όταν ο κόσμος και η κοινωνία γίνουν καλύτερες και αποστολή μας στη ζωή γίνει η ευημερία της ανθρωπότητας και αναλάβουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε στις αγέννητες γενιές έναν καλύτερο πλανήτη και κόσμο από αυτόν που βρήκαμε, τότε θα έχουμε πετύχει την αλλαγή.

Η εφαρμογή ενός συστήματος παιδείας προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι θέμα πολιτικό. Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να είναι τέτοιο που να διαμορφώσει και να διαφυλάξει το σύστημα παιδείας που θα φτιάξει τέτοιους πολίτες και ανθρώπους.

Το πως θα το επιβάλλουμε αυτό το πολιτικό σύστημα στους ολιγάρχες είναι μια άλλη συζήτηση, όμως η απάντηση δεν είναι τόσο δύσκολη όσο φαίνεται αρχικά. Αν η ιδέα εφαρμογής ενός τέτοιου πολιτεύματος γίνει κοινό αίτημα του λαού, που σήμερα διστάζει να ξεσηκωθεί γιατί δεν υπάρχει πρόταση για το μετά και μοναχά αναρωτιέται ποιος θα αντικαταστήσει το σημερινό πρωθυπουργό αφού πλέον κατάλαβε ότι σύσσωμο το πολιτικό σύστημα είναι διαβρωμένο, είμαι πολύ αισιόδοξος ότι η αλλαγή που θέλουμε θα έρθει από μόνη της.
thalamofilakas.blogspot.com

Η Σχολή του Σικάγου

Η Σχολή του Σικάγου είναι μια οικονομική Πανεπιστημιακή σχολή, ενσωματωμένη στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου των ΗΠΑ. Η σχολή αυτή ιδρύθηκε από τον διεθνούς φήμης καθηγητή οικονομικών και κάτοχο βραβείου Νόμπελ οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν, ο οποίος απεβίωσε το 2006 σε ηλικία 94 ετών.

Ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν ο μεγάλος γκουρού του ιδεολογικού κινήματος υπέρ του αχαλίνωτου Καπιταλισμού, του Καπιταλισμού της καταστροφής, όπως τον ονόμασαν οι λαοί του πλανήτη.
Ήταν ο δημιουργός οικονομικών μεθόδων του νεοφιλελευθερισμού, και ο άνθρωπος που θαύμαζε η κυρία Θάτσερ, και οι Πρόεδροι Reagan & Μπούς. Ο δημιουργός της «περίφημης» Σχολής του Σικάγου, ήταν και δημιουργός των δεξιών «δεξαμενών σκέψης» (Think Tanks), αυτές που συμβούλευαν και συμβουλεύουν όλους τους Προέδρους των ΗΠΑ, και καταστρέφουν τις ΗΠΑ και την ανθρωπότητα με τις ακραίες επεκτατικές ιμπεριαλιστικές Σιωνιστικές συμβουλές τους.

Οτιδήποτε προοδευτικό και Πατριωτικό για τον Μίλτον Φρίντμαν «βρομούσε Σοσιαλισμό και Κομμουνισμό», άσχετα αν στη μετά Φρίντμαν εποχή, ο Σοσιαλισμός έγινε παιχνιδάκι και πιόνι στα χέρια της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης, (βλέπε Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ), σε βαθμό τέτοιο που σήμερα μπορούμε να λέμε,

«Τι Καπιταλισμός και Σιωνισμός, και τι Σοσιαλισμός».

Ο λαός λέει, «στο ίδιο καζάνι βράζουν».

Οι οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, είναι αυτές όπως ακριβώς σήμερα εφαρμόζονται στην Ελλάδα.

Τα στελέχη της τρόϊκα και τα αφεντικά τους, είναι μαθητές και οπαδοί των θεωριών της Σχολής του Σικάγου.

Κατά τον Μίλτον Φρίντμαν, μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις, και τα σώματα ασφαλείας, πρέπει να είναι κρατικά, όλα τα άλλα δηλαδή παιδεία, υγεία, ΔΕΚΟ, ορυκτός πλούτος, κ.λ.π. πρέπει να είναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή το κράτος να μην έχει περιουσία, και όλα τα κέρδη να είναι στα χέρια ιδιωτών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Τη δωρεάν παιδεία και υγεία, τη θεωρεί μια άδικη παρέμβαση στην αγορά. Δηλαδή όποιος δεν έχει χρήμα να θεραπευθεί, πρέπει να πεθάνει, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.

Οι οικονομικές αυτές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, όπως εφαρμόστηκαν σε πολλές χώρες,(Χιλή, Αργεντινή, Βραζιλία) κατέληξαν στην οικονομική καταστροφή των χωρών αυτών, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηρίζουμε τις θεωρίες αυτές ως «Καπιταλισμό της καταστροφής».

Να δείτε ότι τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα μας, αφού δεν προβλέπουν ανάπτυξη, είναι μέτρα μόνο εισπρακτικά, είναι μέτρα καταλήστευσης της περιουσίας του Ελληνικού λαού, υπό των διεθνών αρπακτικών.

Γι αυτό τα μέτρα αυτά χαρακτηρίζονται ως «Καπιταλισμός της καταστροφής», αφού τα έσοδα του κράτους, πάνε όλα στην αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων δανείων τραπεζών, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και ο πλούτος του κράτους στα χέρια των αρπακτικών.

Τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, εφαρμόστηκαν από τις Χούντες της Λατινικής Αμερικής, με αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να χρεοκοπήσουν, με μόνο αγαθό αποτέλεσμα για τους λαούς, τη πτώση των Στρατιωτικών Δικτατοριών, που ήταν δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, και της παγκόσμιας Δικτατορίας.

Σήμερα όταν θέλουμε να ειρωνευθούμε τα οικονομικά μέτρα των κυβερνήσεων, λέμε αυτά είναι μέτρα της Σχολής του Σικάγου, και τους πολιτικούς που τα εισηγούνται, μαθητές της Σχολής του Σικάγου.

Ο ιδρυτής της Σχολής του Σικάγου, Μίλτον Φρίντμαν, εξυμνήθηκε ως ο οικονομολόγος που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, στους μαθητές του οποίου συγκαταλέγονται αρκετοί πρόεδροι των ΗΠΑ, πρωθυπουργοί της Αγγλίας, Ρώσοι Καπιταλιστές, Δικτάτορες σε χώρες του τρίτου κόσμου, υπουργοί οικονομικών, αξιωματούχοι του ΔΝΤ, και οι τραπεζίτες των ΗΠΑ, Allan Greenspan, Ben Bernanke, δηλαδή όλος ο καλός ο κόσμος της Ν.Τ.Π.

Οι οικονομικές θεωρίες του Φρίντμαν συνιστούν το πυρήνα της τακτικής του σημερινού σκληρού καπιταλισμού της καταστροφής.

Θα ερωτήσετε , τότε γιατί τις εφαρμόζουν στους λαούς; Διότι συμφέρουν στο μεγάλο κεφάλαιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.

Ο καθηγητής της Σχολής του Σικάγου Μίλτον Φρίντμαν διδάσκει λέγων, όταν ξεσπάει μια κρίση, είναι ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, πριν η σοκαρισμένη κοινωνία διολισθήσει και πάλιν στη προηγούμενη κατάσταση.

Δηλαδή τρέξτε να πιάσουμε στον ύπνο το λαό. Αυτό ακριβώς κάνει η τρόϊκα και η κυβέρνηση σήμερα εδώ.

Ο Φρίντμαν υπήρξε οικονομικός σύμβουλος στη δεκαετία του 1970 του Χιλιανού δικτάτορα Πινοτσέτ.

Ο Φρίντμαν συμβούλεψε το Πινοτσέτ να προχωρήσει σε ένα καταιγιστικό μετασχηματισμό της οικονομίας από Σοσιαλιστική (του μεγάλου πατριώτη προέδρου Αλλιέντε), σε Καπιταλιστική.

Ζήτησε ελεύθερο εμπόριο, ιδιωτικοποιήσεις όλων των ΔΕΚΟ, ιδιωτικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, άνοιγμα επαγγελμάτων, περιστολή κοινωνικών δαπανών, όχι δωρεάν παιδεία στο λαό, όχι δωρεάν κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση, κ.λ.π.

Τελικά οι Χιλιάνοι είδαν ακόμη και τα δημόσια δημοτικά σχολεία τους, να αντικαθίστανται από ιδιωτικά. Ήταν η πιο ακραία και βίαιη καπιταλιστική μεταμόρφωση που επιχειρήθηκε ποτέ, και έγινε γνωστή ως «η επανάσταση της Σχολής του Σικάγου».

Έκαναν τη Χιλή πειραματόζωο, όπως σήμερα την Ελλάδα.

Πολλοί από τους οικονομολόγους του Πινοτσέτ είχαν υπάρξει μαθητές του Φρίντμαν στη Σχολή του Σικάγου.

Εφάρμοζαν το πιο σκληρό και απάνθρωπο καπιταλισμό, του ακραίου και άκρατου νεοφιλελελευθερισμού.

Αποτέλεσμα να καταστραφεί η οικονομία της Χιλής, η χώρα να βυθιστεί στη χρεοκοπία και φτώχεια, και όλος ο χαλκός της Χιλής έκανε φτερά για τις ΗΠΑ, και ο λαός της Χιλής βρέθηκε σε ψυχολογική οικονομική κατάσταση Σόκ και Δέους, με χιλιάδες αυτοκτονίες, όπως σήμερα εδώ. Τα ίδια πάνε να κάνουν και εδώ οι μαθητευόμενοι μάγοι της Σχολής του Σικάγου, αφού όλος ο κρατικός πλούτος της Ελλάδος έχει «πετάξει» στα θησαυροφυλάκια της παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης.

Αμφιβάλλουμε εάν ο χρυσός της Ελλάδος υπάρχει ακόμη στη Τράπεζα της Ελλάδος, ή έκανε φτερά για τις τράπεζες της Παγκοσμιοποίησης.

Για τον ορυκτό πλούτο, μη ρωτάτε… Το δημόσιο ταμείο είναι βαρέλι δίχως πάτο… Τα χρήματα του Ελληνικού λαού πηγαίνουν όλα στις ΜΚΟ, και σαν βοήθεια σε τριτοκοσμικές χώρες… και άλλες σπατάλες.

Τα ίδια έκαναν και στα Αμερικανοποιημένα πλέον Ιράκ και Αφγανιστάν.

Φαίνεται ότι η καταστροφή των δίδυμων πύργων στη Ν.Υ. έδωσε στις ΗΠΑ το πράσινο φώς από τη παγκόσμια διακυβέρνηση, να αρχίσουν να επιβάλλουν με στρατιωτική ισχύ, το δόγμα του Σόκ και Δέους στην οικονομία των αδυνάτων κρατών.

Τα ίδια έκαναν και στην Αργεντινή με τη στρατιωτική Χούντα στη δεκαετία του 1970 όπου επέβαλλαν οικονομικές πολιτικές της Σχολής του Σικάγου. Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική στη δεκαετία του 1980 ήταν η κρίση χρέους που υποχρέωσε τις χώρες να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις, ή να πεθάνουν, όπως απεκάλυψε ένας πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ. Αυτό ακριβώς κάνουν και τώρα εδώ στην Ελλάδα με το κόλπο της κρίσης χρέους. Αυτοί δημιούργησαν το χρέος.

Η Παγκόσμια Σιωνιστική οικονομική Δικτατορία, προκειμένου να αρπάξει τον Εθνικό πλούτο ενός κράτους, δημιουργεί «κρίση Χρέους» στο προγραμματισμένο για χρεοκοπία και διάλυση κράτος.

Οι τοπικές κυβερνήσεις ευρισκόμενες υπό καθεστώς «κρίσης χρέους», αποδέχονται τις «θεραπείες-Σόκ» όπως αυτές που ζητά σήμερα ή τρό’ι’κα εδώ, και σπεύδει να εφαρμόσει η κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, με την υπόσχεση ότι αυτές οι θεωρίες-μέτρα-Σόκ, θα μας σώσουν από μεγαλύτερες καταστροφές.

Για τρείς δεκαετίες ο Μίλτον Φρίντμαν και οι μαθητές του, της Σχολής του Σικάγου, είχαν μεθοδικά εκμεταλλευτεί συγκλονιστικά γεγονότα, όπως εκείνα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 σε άλλες χώρες, όπως στη Χιλή του Πινοτσέτ, στην Αργεντινή, στο Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.λ.π.

Προσπάθησαν και στη Ρωσία του Γιέλτσιν, αλλά τους βγήκε ο Πούτιν και έτσι σώθηκε η Ρωσία. Επί Γιέλτσιν είχαν βάλλει χέρι στα πετρέλαια και στο Φυσικό Αέριο της Ρωσίας.
Ο καλός πατριώτης κυβερνήτης Πούτιν τους πέταξε έξω.

Αυτό που συνέβη την 11η Σεπτ. 2001 στη Ν.Υ. ήταν μια ιδεολογία που επωάστηκε στα Αμερικανικά πανεπιστήμια και ισχυροποιήθηκε σε ιδρύματα της Ουάσινγκτον. Εν συνεχεία βρήκαν εκτελεστικά όργανα, και το υλοποίησαν, για να βγάλουν την Αμερική σε πολέμους.
Οι οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, βασίζονται στο «Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» για να έχουν πλήρη εφαρμογή.

Η κυβέρνηση Μπούς εκμεταλλεύθηκε αμέσως το φόβο που προκάλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις, όχι μόνο για να κηρύξει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά και για να επιτύχει ένα απόλυτα κερδοφόρο εγχείρημα που θα έδινε το φιλί της ζωής στην υπό χρεοκοπία οικονομία των ΗΠΑ. Έτσι εφάρμοσαν το σύμπλεγμα του άκρατου καπιταλισμού της καταστροφής, της Σχολής του Σικάγου.

Πρόκειται στην ουσία για ένα παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα από ιδιωτικές εταιρείες, (Goldman Sachs) οι οποίες αμείβονται με δημόσιο χρήμα, εφαρμόζουν τα οικονομικά προγράμματα της Σχολής του Σικάγου, και υποδουλώνουν οικονομικά τα αδύνατα κράτη (Ελλάδα), με κυβερνήσεις πιόνια και μαριονέτες.

Δυστυχώς τις ίδιες θεωρίες εφαρμόζουν σήμερα και οι οικονομολόγοι της Ε.Ε. Αυτά τα «ανθρωπάκια» που βλέπετε να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας, μέσα-έξω στο υπουργείο Οικονομικών στη πλατεία συντάγματος, η λεγόμενη «Τρόϊκα», είναι οικονομολόγοι-λογιστές που εφαρμόζουν μεθόδους της Σχολής του Σικάγου, με γραπτές εντολές άνωθεν.

Στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε να κάνουν πόλεμο, όπως στο Ιράκ-Αφγανιστάν, Σουδάν (Νταρφούρ) και αλλού, απλώς εγκατέστησαν στην εξουσία πολιτικούς αχυρανθρώπους, οι οποίοι εκτελούν τις εντολές της Ν.Τ.Π. της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Σήμερα η ομοβροντία εισπρακτικών μέτρων εδώ, έχει σκοπό να προκαλέσει Σόκ και Δέος στο λαό, ώστε να μη αντιδράσει στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου στα μεγάλα αφεντικά της Ν.Τ.Π.

Αυτό το όλο εκρηκτικό οικονομικό μείγμα το οποίο εφάρμοσε η Κυβέρνηση Μπούς, επάνω στους άλλους υποχείριους λαούς, μετά την 11η Σεπτ. 2001 είναι μια θεραπεία –Σόκ, και είναι μια πλήρως διαρθρωμένη νέα οικονομία, η οικονομία της «αρπαχτής».

Σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδος, δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει στα ταμεία της ρευστό μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Ας μας πεί η κυβέρνηση που πάνε όλα αυτά τα λεφτά που εισπράττει από το λαό, συν τα δισεκατομμύρια σε δάνεια.

Μήπως πηγαίνουν στις τράπεζες της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης;
Που πάει ο χρυσός που εξορύσσεται από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής;
Που πηγαίνει το ουράνιο;
Γιατί ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία πληροφόρηση για τον ορυκτό του πλούτο;

Αυτές τις οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, εφήρμοσε προ του Μπούς, ο πρόεδρος Reagan, και ονομάστηκαν Reaganomics.

Στις περισσότερες χώρες του κόσμου ονομάστηκαν «νεοφιλελευθερισμός», ο οποίος είναι η πιστή εφαρμογή της διδασκαλίας της Σχολής του Σικάγου, μέσα στην παγκοσμιοποίηση.

Οι δεξιές «δεξαμενές σκέψεις» της παγκοσμιοποίησης διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις με το Μίλτον Φρίντμαν και τη Σχολή του Σικάγου αφού είναι «βίοι παράλληλοι».

Σε κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της Σχολής του Σικάγου, η χώρα αυτή οικονομικώς κατεστράφη,(Λατινική Αμερική).

Στη Ρωσία τους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες που μετέχουν στη συμμαχία της παγκοσμιοποίησης τους αποκαλούν «ολιγάρχες», στην Κίνα «ηγεμονίσκους», στη Χιλή «πιράνχας», στην Ελλάδα «Καρχαρίες», και στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μπούς τους ονόμασε «Σκαπανείς», τι περιμένατε να τους ονομάσει ο αλήστου μνήμης Μπούς;

Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του συστήματος είναι η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η ύπαρξη μόνο πολύ πλουσίων και φτωχών, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους, το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους ζάμπλουτους και στους αναλώσιμους φτωχούς, (GOEIM).

Αυτά γίνονται τώρα στην Ελλάδα, με τη «Σοσιαλιστική» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Από τη Χιλή μέχρι το Ιράκ, τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες υπήρξαν ο σιωπηλός εταίρος όσων αντιδρούσαν στη παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Οι συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, των πολιτικών αντιπάλων είναι η «λογική του δόγματος του Σόκ». Το «Δόγμα του Σόκ» λειτουργεί ως εξής.

Η αρχική καταστροφή, δηλαδή ένα πραξικόπημα (Χιλή, κλπ.), μια τρομοκρατική επίθεση (Ν.Υ.), κατάρρευση των αγορών, χρεοκοπία (Ελλάδα), πόλεμος,(Ιράκ), μεγάλος σεισμός, τσουνάμι, (Ταϋλάνδη-Ινδονησία), τυφώνες (ΗΠΑ), μια καταστροφή πυρηνικών εργοστασίων (Ιαπωνία), ανεμοστρόβιλοι (ΗΠΑ), κ.λ.π. εξωθεί ολόκληρο το πληθυσμό σε μια κατάσταση συλλογικού κλονισμού Σόκ & Δέους.

Οι βόμβες που πέφτουν από τον ουρανό (Λιβύη), τα τρομοκρατικά χτυπήματα, οι πυρκαϊές δασών, οι θυελλώδεις άνεμοι, χρησιμεύουν για να εξασθενήσουν αντιστάσεις ολόκληρων κοινωνιών, για να επικρατήσει η Ν.Τ.Π. των Κοσμοκρατόρων. Έτσι οι κοινωνίες που βρίσκονται σε κατάσταση Σόκ, παραιτούνται των κυριαρχικών δικαιωμάτων, και έρχεται η παντοκρατορία των Επικυρίαρχων και Εξουσιαστών της Γης.

Οι Ιρακινοί αναμενόταν να είναι τόσο τρομοκρατημένοι από το Σοκ & Δέος που τους προκάλεσαν με την εισβολή, και το «κρέμασμα» του Σαντάμ, ώστε να παραδώσουν τον έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, τις εγκαταστάσεις, τις κρατικές εταιρείες, και την εθνική κυριαρχία τους στον εισβολέα τις ΗΠΑ, και να αποδεχτούν την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων και πράσινων ζωνών στη χώρα τους.

Κάτι παρόμοιο γίνεται τώρα στη χώρα μας με οικονομικό πόλεμο. Παραδώσαμε τα πάντα στον οικονομικό κατακτητή, και τώρα δημιουργούμε πράσινες ζώνες για τη πράσινη ενέργεια των Γερμανών.

Η πράσινη ενέργεια δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Ο Τζώρτζ Όργουελ έγραφε, «Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε, και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τα συμφέροντά μας».

Ακριβώς αυτό εφαρμόζουν τώρα στην Ελλάδα.

Οι υπό κατάληψη και οικονομική εκμετάλλευση χώρες, υφίστανται Σοκ, από πολέμους, χρεοκοπίες, τρομοκρατικές επιθέσεις, πραξικοπήματα, φυσικές καταστροφές, και άλλα δεινά. Στη συνέχεια υφίστανται ένα ακόμα Σόκ, από διεθνείς εταιρείες (SIEMENS, Goldman Sachs) κλπ, και πολιτικούς πιόνια του κατακτητή-σαν τους δικούς μας σήμερα- οι οποίοι εκμεταλλεύονται το φόβο και τον αποπροσανατολισμό που προκάλεσε το πρώτο Σόκ, για να προωθήσουν μια οικονομική θεραπεία-Σόκ. Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα. Τη Σχολή του Σικάγου, οι πολιτικοί-πιόνια της παγκόσμιας διακυβέρνησης-δεν τη βλέπουν μόνο σαν πανεπιστημιακή σχολή, αλλά και ως μια σχολή σκέψης, (Think Tank). Ο στόχος δεν είναι απλώς η διδασκαλία των φοιτητών, αλλά η ισχυροποίηση της οικονομικής σχολής του Σικάγου, σαν πνευματικού δημιουργήματος μιας φατρίας και μαφίας συντηρητικών ακαδημα’ι’κών πολιτικών, των οποίων οι ιδέες αποτελούν ένα επαναστατικό προπύργιο εναντίον της κυρίαρχης πατριωτικής εθνικής σκέψης.

Οι απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, προορίζονται για υπουργοί και πρωθυπουργοί των υπό έλεγχο χωρών. Οι Χιλιανοί απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, έγιναν υπουργοί οικονομικών και τραπεζίτες του Πινοτσέτ, μέχρι που οδήγησαν τη Χιλή στην οικονομική καταστροφή.

Τά ίδια και οι απόφοιτοι άλλων κρατών της Λατινικής Αμερικής.

Το τμήμα οικονομικών του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ήταν δέσμιο ενός φιλόδοξου χαρισματικού άντρα, Εβρα’ι’κής καταγωγής, που είχε σαν αποστολή να φέρει θεμελιώδεις επαναστατικές αλλαγές στη παγκόσμιο οικονομία. Ο άντρας αυτός ήταν ο Μίλτον Φρίντμαν.

Οι μαθητές του έλεγαν, «το να είσαι μαθητής του Μίλτον ήταν κάτι μαγικό». Σήμερα η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση φροντίζει μέσω των αχυρανθρώπων της πολιτικών, όσες κερδοφόρες επιχειρήσεις είναι σε κρατικά χέρια, (π.χ. ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ-ΟΣΕ-ΕΛΠΕ), να τις καταστρέψει, ώστε να περιέλθουν στα δικά τους χέρια, δηλαδή σε ιδιωτικό έλεγχο, γιαυτό ακούτε τις κυβερνήσεις –πιόνια των προτεκτοράτων να μιλάνε συνεχώς για αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις.

Αυτά όλα είναι συστήματα της Σχολής του Σικάγου, με σκοπό όλος ο πλούτος των κρατών να περιέλθει στα χέρια ιδιωτών στελεχών της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.

Ο Φρίντμαν οραματιζόταν να επιβάλλει μια αποδόμηση στις κοινωνίες, να τις επαναφέρει σε μια κατάσταση γνήσιου καπιταλισμού απαλλαγμένου από κάθε κρατική παρέμβαση, όπως κρατικές ρυθμίσεις, περιορισμούς στο εμπόριο, και περιχαρακωμένα κλειστά συμφέροντα.

Ο Φρίντμαν πίστευε πως όταν η οικονομία μιας χώρας έχει προβλήματα ο μοναδικός τρόπος για να θεραπευθεί είναι η εσκεμμένη πρόκληση οδυνηρών Σόκ. Τις μεθόδους πρόκλησης των δεινών στην υπό εκμετάλλευση χώρα, διδάσκουν στη Σχολή του Σικάγου, και είναι όλα όσα ζήσαμε από τον Οκτώβρη του 2009 που ανέβηκαν στην εξουσία εδώ στην Ελλάδα οι μαθητές της Σχολής του Σικάγου, μέχρι σήμερα, αφού προηγήθηκαν μέτρα Σόκ, με πυρκαϊές δασών, οχλοκρατικές διαδηλώσεις στην Αθήνα με θύματα, και άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, για να ωριμάσει και να πέσει το φρούτο Ελλάς.

Οι κανόνες του Φρίντμαν για μια ελεύθερη αγορά, αλλά και οι ευφυείς στρατηγικές του για την επιβολή τους, είχαν σαν αποτέλεσμα, μερικοί άνθρωποι να γίνουν πολύ πλούσιοι, εξασφαλίζοντας κάτι που προσεγγίζει την απόλυτη ασυδοσία γιαυτούς, δηλαδή να αδιαφορούν για τα εθνικά σύνορα, να αποφεύγουν τη φορολόγηση, και να συσσωρεύουν διαρκώς νέα πλούτη. Αυτό ακριβώς κάνουν τα παιδιά της Σχολής του Σικάγου σήμερα εδώ στην Ελλάδα, αδιαφορούν για τα εθνικά μας σύνορα, σε στεριά και θάλασσα, (βλέπε ΑΟΖ), με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, και άλλων εχθρών στη στεριά, και των Τούρκων στη θάλασσα, στην Ελληνική Α.Ο.Ζ.

Μαθητές του Μίλτον ήταν και οι σημερινοί μεγαλοτραπεζίτες των ΗΠΑ, Allan Greenspan, Ben Bernanke, Timothy Gaitner, κλπ, οι οποίοι εφήρμοσαν τις οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, με αποτέλεσμα τη καταστροφή της οικονομίας των ΗΠΑ, και τελική χρεοκοπία. Το μόνο που σώζει τις ΗΠΑ από τη στάση πληρωμών (χρεοκοπία), είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα, η οποία τυπώνει συνεχώς δολάρια για αιμοδότηση και μετάγγιση στην οικονομία, ώστε να δουλεύει η κρατική μηχανή, μέθοδος που δοκιμάστηκε με επιτυχία στην οικονομική κρίση του 1929.

Η Σχολή του Σικάγου εκτός των άλλων, παραδίδει και μαθήματα ανατροπής καθεστώτων, όπως έγινε στη Λατινική Αμερική, Ινδονησία, κ.λ.π. αλλά και μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, αφού πρώτα περάσουν τα υπό εκμετάλλευση κράτη, από τις διαδικασίες του δόγματος του Σόκ και Δέους. (Βλέπε τι έκαναν στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, τρομοκρατικές ενέργειες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, απειλές για δολοφονίες του Πρωθυπουργού και της οικογένειάς του, κ.λ.π.) με σκοπό να φέρουν το ΓΑΠ…διά τα (γνωστά) περαιτέρω…

Η Σχολή του Σικάγου δουλεύει για την επικράτηση της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης-Δικτατορίας των λαών της Γης.

Ο Μίλτον Φρίντμαν θεωρείται ο γκουρού της Ν.Τ.Π.

Όταν τελικά έγινε το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στη Χιλή, συνοδευόταν από πέντε διαφορετικές μορφές Σόκ, ήταν η συνταγή που θα επαναλαμβανόταν σε γειτονικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, και θα εμφανιζόταν τρείς δεκαετίες μετά στο Ιράκ με τα πετρέλαια, και στο Αφγανιστάν με τη παπαρούνα και τα ναρκωτικά.

Οι πέντε διαφορετικές μορφές Σόκ, και η συνταγή του Μίλτον ήταν,

• Α. Το Σόκ που προκάλεσε το ίδιο το πραξικόπημα στο Λαό, και η δολοφονία του Προέδρου Αλλιέντε.
• Β. Το Σόκ του λαού που όλος ο ορυκτός πλούτος (Χαλκός) της Χιλής, «πέταξε» για τις ΗΠΑ, και η χρεοκοπία της Χιλής.
• Γ. Το Σόκ που προκαλούσαν τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες πολιτικών κρατουμένων.
• Δ. Το Σόκ που προκαλούσαν τα ναρκωτικά στο λαό, και
• Ε. Το Σόκ της κρίσης χρέους, με την ενδεχόμενη χρεοκοπία.

Ασφαλώς κάτι θα έχετε ακούσει σήμερα για κρίση χρέους, για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών εδώ στην Ελλάδα, και που πάνε τα πετρέλαια της Ελλάδος, μαζί με τον υπόλοιπο ορυκτό πλούτο.

Αυτές οι πέντε μορφές Σόκ, έπεσαν επάνω στα σώματα και τα πνεύματα των ΛατινοΑμερικάνων, δημιουργώντας ένα τυφώνα ισοπέδωσης, καταστροφής, και υποταγής των λαών στα κελεύσματα της Ν.Τ.Π. της παγκόσμιας Σιωνιστικής οικονομικής διακυβέρνησης.
Στην Ελλάδα σήμερα με τη δικαιολογία ότι σώζουν τη χώρα, εφαρμόζουν τα εισπρακτικά μέτρα της Σχολής του Σικάγου λίγο-λίγο, με τη κάθε δόση δανείων.

Είναι και αυτό ένα Σόκ για τον Ελληνικό Λαό.

Οι θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν του έδωσαν το βραβείο Νόμπελ, στη Χιλή έδωσαν τον Πινοτσέτ, και στους άλλους Ευρωπα’ι’κούς λαούς έδωσαν τη κρίση Χρέους, με ενδεχόμενη χρεοκοπία.

Το πείραμα στη Χιλή των παιδιών της Σχολής του Σικάγου, απεδείχθη ολέθριο, αλλά και όπου αλλού εφαρμόστηκε.

Ο Μίλτον Φρίντμαν συνήθιζε να λέει, «Οι θεωρίες μου δεν μπορούν να υλοποιηθούν ή να επιβληθούν χωρίς δύο στοιχεία, «Τη Στρατιωτική Δικτατορία, ή τη πολιτική τρομοκρατία με κυβερνήσεις της Ν.Τ.Π.»
Τα συμπεράσματα δικά σας…

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Διεθνολόγος
E-mail: ant.grypaios@gmail.com

Πηγή: Το Βιβλίο «Το Δόγμα του Σόκ» 

 kostasxan.blogspot.com