This World - Slim Ali

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HysAY_Sf2eo

Leonard Cohen - Closing Time

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7-0lV5qs1Qw

Πλωτίνος

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EaJ7uMLKijA

Η σοφία της ημέρας

Είμαι υπεύθυνος μόνον για συτά που εγώ λέω και όχι για αυτά που εσύ καταλαβαίνεις...

Η απόσταση είναι περίεργο πράγμα, άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα κόσμους μακριά....
Ενώ άλλους τους κουβαλάμε μέσα μας, ακόμη κι αν μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα.

Οι άνθρωποι δεν πληγώνουν επειδή το θέλουν αλλά γιατί δεν απελευθερώθηκαν από το εγώ τους.

Ποτέ μην μπερδεύεις τη σιωπή μου ως άγνοια, την ηρεμία μου ως αποδοχή και την καλοσύνη μου ως αδυναμία.

Μ' αρέσει που οι άνθρωποι που σε προδίδουν.... Μετά φέρονται λες και τους πρόδωσες εσύ!

Εσύ δίνεις αυτό που έχεις μέσα σου και ο άλλος βλέπει αυτό που δεν μπόρεσες να του δώσεις!

Εξυπνάδα είναι όταν πιστεύεις το μισό από αυτά που ακούς και σοφία όταν ξέρεις πιο μισό.

Όταν τους ρωτήσανε πώς κατάφεραν να είναι μαζί για 65 ολόκληρα χρόνια, η γυναίκα απάντησε:"Γεννηθήκαμε μια επόχή που όταν κάτι δεν πήγαινε καλά το φτιάχναμε... δεν το πετάγαμε"

Έτσι είναι ο καπιταλισμός στις καπιταλιστικές οικονομίες;

Αυτόν τον "καπιταλισμό" θα αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ

Είναι να τρελαίνεσαι. Η Ελλάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας διαφθοράς πλάι στη Βολιβία. Την επικαιρότητα πλημμυρίζει η εκδίκαση υποθέσεων κρατικών υπαλλήλων και κρατικών παραγόντων για διαφθορά. Κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» επιλεγμένοι ως «νέα τζάκια» μπαινοβγαίνουν στις φυλακές. Αλλά «σοφοί» του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε, σε εκπομπές και συζητήσεις, για τον καπιταλισμό που έφερε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Έτσι είναι ο καπιταλισμός στις καπιταλιστικές οικονομίες;  

Μα ποιους έχουν στο μυαλό τους όλοι αυτοί οι, Πανεπιστημιακού επιπέδου, ινστρούχτορες που αναμασούν το μουχλιασμένο κομμουνιστικό ψωμοτύρι περί καπιταλισμού, φιλελευθερισμού και ολιγαρχίας;

Σε οπαδούς ΚΚΕ αποκλείεται να απευθύνονται γιατί γελάνε μαζί τους και μέσα στη Βουλή.

Άρα ποιους λογαριάζουν όταν μιλάνε για καπιταλισμό στην Ελλάδα αν εξαιρέσουμε τους προσεκτικά επιλεγμένους αφελείς κλακαδόρους που συνήθως λένε ό,τι τους κατέβει γιατί η γλώσσα τους ουδέποτε συναντιέται... με τον εγκέφαλο τους;

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται να πληρώνουν 1.200.000 κρατικούς υπαλλήλους (σε υπουργεία, ΔΕΚΟ, Περιφέρεια και Δήμους), για δουλειά που φτάνουν και περισσεύουν 300.000 υπάλληλοι, όταν οι ιθαγενείς της χώρας είναι 11.000.000 και οι εργαζόμενοι μόνο 3.600.000.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται να ελέγχουν μόνο με κρατικά μονοπώλια το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα νερά, τις μεταφορές, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, την έρευνα του υπεδάφους. Και όσες καπιταλιστικές οικονομίες διαθέτουν κρατικές επιχειρήσεις στους τομείς αυτούς είναι ανταγωνιστικές και παρέχουν υπηρεσίες με σεβασμό στον φορολογούμενο όπως είναι σήμερα ο ΟΤΕ που δεν έχει καμία σχέση  με τον προ 20ετίας κρατικό ΟΤΕ, δυνάστη των αιχμαλωτισμένων φορολογούμενων. Η Γαλλική κρατική Εταιρεία ηλεκτρισμού δεν έχει περισσότερους από 5.000 υπαλλήλους και εξυπηρετεί όλη τη Γαλλία. Η ιταλική κρατική Εταιρεία ρεύματος έκανε τα νοικοκυριά της με ιδιωτικοποιήσεις όταν τα βρήκε σκούρα στον ανταγωνισμό. Στο Βέλγιο διορθώνεις την ώρα σου όταν περνάει κρατικό τρένο ή άλλο μέσο μεταφοράς. Το ίδιο και με τα κρατικά τρένα Αυστρίας και Ελβετίας το προσωπικό των οποίων δεν ξεπερνά τους 3000.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες  σε όλο τον πλανήτη εξυπηρετούν τους καπιταλιστές με παροχή υπηρεσιών, αδειών, διευκολύνσεων αλλά και επιδοτήσεων μέσα σε 24ωρα και δεν κλέβουν, όπως στην Ελλάδα, μέχρι και τον ΦΠΑ για να εμφανίζουν πλεόνασμα στον κορβανά ώστε να εξασφαλίσουν νέα δανεικά.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη όταν χρειάζονται λεφτά καταφεύγουν μεν σε φορολόγηση αλλά με συντελεστές που κρατάνε μια 10ετία τουλάχιστον. Και τα λεφτά πηγαίνουν για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των πολιτών (Σκανδιναβικό μοντέλο) και όχι των πολιτικών και των πελατών τους κρατικών υπαλλήλων.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται να κρατήσουν κρατικές επιχειρήσεις όταν ζουν σε βάρος των φορολογούμενων. Τις πουλάνε. Και τα κόμματα δεν βγάζουν στους δρόμους, όπως στην Ελλάδα, τους κλαδικούς και τους άλλους ελεγχόμενους των συντεχνιών να παριστάνουν τους μάρτυρες... του καπιταλισμού και της ολιγαρχίας.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη αν είχαν την προνομιακή θέση της Ελλάδας, ως πύλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είχαν δώσει από πολλά χρόνια τον Πειραιά, τους σιδηροδρόμους, τα αεροδρόμια και όλα τα λιμάνια σε αυτούς που ξέρουν, μπορούν και θέλουν να δουλέψουν για να μεταβάλλουν την Ελλάδα σε διακομετακομιστικό και διακριμένο ναυτιλιακό Κέντρο στη Μεσόγειο. Οι πραγματικοί καπιταλιστές δεν θα άφηναν τα προνόμια της γεωγραφικής μας θέσης να τα εκμεταλλεύεται μόνη της η Τουρκία.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται να ζουν μόνο με δανεικά και πόρους της Ε.Ε. που μοιράζονται από το κράτος για το κράτος, τροφοδοτώντας έτσι τη διαφθορά.

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται σε περίπτωση χρεοκοπίας, όπως της Ελλάδας, να γονατίσουν τους φορολογούμενους για να τα βγάλουν πέρα ή να απειλούν τους δανειστές ότι θα σας φάμε τα λεφτά σας γιατί τους φόρους τους δίνουμε στον κομματικό μας στρατό και δεν μας φτάνουν...

Οι καπιταλιστικές οικονομίες σε όλο τον πλανήτη δεν διανοούνται να «παντρεύουν» κόμματα με συντεχνίες για να προστατεύουν φτηνιάρικα και αντιοικονομικά κλειστά προνόμια που αν δεν υπήρχαν ο κορβανάς θα είχε καλύτερες εισπράξεις.

Βρείτε έναν μικρομεσαίο ή μικρό επιχειρηματία και ρωτήστε τον αν αισθάνεται καπιταλισμό... στο ταμείο του. Βρείτε έναν επαγγελματία να διαφωνεί ότι εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα η οικονομία είναι κρατικίστικη με σοβιετική αντίληψη και διαφθορά ολόιδια με εκείνη των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Αποφύγετε όμως να ρωτήσετε εκπρόσωπο της ελληνικής «ολιγαρχίας». Γιατί η λεγόμενη «ολιγαρχία» εκφράζει ήδη ασυγκράτητο θαυμασμό στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή πολεμά τον καπιταλισμό...

 Του Γιώργου Κράλογλου

capital.gr

Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι...

Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένοι κήποι
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω 
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ 

Να `ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να `ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι αστραφτερό σπαθί 
μες το μεσημέρι αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης 
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 


www.anna-rf.com/

 
 https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=UJTGiu1Zwp4

 
 https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HZooSUBJ6rc

Κατάθλιψη: όχι, δεν είναι ασθένεια

Φυσικά και δικαιούσαι να παραιτηθείς, να είσαι θλιμμένος, να θέλεις να δραπετεύσεις αυτή την ηλίθια πραγματικότητα που ζούμε ως κοινωνία. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να απορρίψεις τον εαυτό σου γι’ αυτό ή να προσπαθήσεις να τον  «διορθώσεις» με θεωρίες «αγάπης και φωτός» που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αληθινή ζωή!

Τι νόημα έχουν οι θεωρίες όταν δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει το επόμενο σου γεύμα, όταν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν, όταν έχεις τόσο θυμό μέσα σου, όταν έχεις χάσει τη δουλειά σου, όταν τίποτα δεν έχει καμία σημασία πια; Τι νόημα έχει να προσπαθείς να οραματιστείς «κάτι θετικό», όταν όλες οι εικόνες που έρχονται κατακλυσμιαία στο νου σου είναι εικόνες φρίκης, καταστροφής, ματαιότητας και απόρριψης; Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι και που μπορείς να ανεχτείς είναι κάποιον εξυπνάκια να σου λέει να είσαι αισιόδοξος, να «βλέπεις τη φωτεινή πλευρά της ζωής». ΔΕΝ υπάρχει φωτεινή πλευρά! Συνειδητοποίησέ το, αποδέξου το! Κυλιέσαι στα σκατά και στριφογυρίζεις χαοτικά γύρω από αρνητικές διαδικασίες σκέψης. Αυτό είναι μόνο!

Προσπαθώντας να το πολεμήσεις, να το αλλάξεις ή όταν ανέχεσαι χαζές συμβουλές, το μόνο που καταφέρνεις είναι να βυθίζεσαι όλο και περισσότερο προς τον πυθμένα. Κατάλαβε ότι αυτό που προβάλλεις στους άλλους είναι αυτό ακριβώς που φοβούνται να δουν στον εαυτό τους. Είναι τόσο απλό! Θέλουν να «βγεις» από αυτή την κατάσταση γιατί δεν τολμούν εκείνοι να βρίσκονται μέσα. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε έναν «καταθλιπτικό εαυτό», μια αίσθηση ματαιότητας, μια σκοτεινή, πυκνή πλευρά του εαυτό μας που οι περισσότεροι τρέμουν να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν. Απομυθοποίησε τις λέξεις που το σύστημα σου επιβάλλει.

Το να βυθίζεσαι στην κόλαση, ξέροντας ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ διέξοδος, δεν είναι ευχάριστη υπόθεση. Μόνο όσοι έχουν τολμήσει να επιτρέψουν την αποσύνθεση του εαυτού τους – και το εννοώ ολιστικά και κυριολεκτικά – γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι, γιατί μόνο αυτό έχουν δημιουργήσει τον εαυτό τους από την αρχή, κυριολεκτικά από τις στάχτες τους. Αλλά, δεν βρίσκεσαι ακόμα εκεί, είναι ανώφελο να σκέφτεσαι τη δημιουργία.

Αν ενταχθείς σε ψυχοθεραπεία για να «θεραπεύσεις» τον εαυτό σου, τον έχεις εξ’ ορισμού καταδικάσει. Αν πάρεις κάτι (υποκατάστατο) για να σε βοηθήσει «να ξεχάσεις», απλά βυθίζεσαι περισσότερο, όταν ακριβώς πίστευες πως έχεις πιάσει πάτο. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για να «βγεις» από την κατάθλιψη. Δεν «βγαίνεις»! Βυθίζεσαι όλο και περισσότερο, όσο χρειάζεσαι! Κανείς δεν βρίσκεται εκεί που είσαι εσύ. Κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Είσαι μόνος! Η τυραννία του νου σου είναι δυσβάστακτη και εξουθενωτική και ΑΥΤΟ ακριβώς είναι που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις: γυμνός, με ευθύτητα και ακριβώς όπως είσαι!

Δεν υπάρχουν θεραπείες γιατί δεν είσαι άρρωστος! Είσαι φυσιολογικός και αυτό που περνάς είναι απόλυτα φυσιολογικό επίσης. Δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γιατί εδώ ακριβώς χρειάζεται να βρίσκεσαι. Δεν υπάρχει κανείς μαζί σου γιατί χρειάζεται να βρεθείς με τον εαυτό σου.

Ξέχασε όλες τις προϋποθέσεις και τις ιδέες σου, όλες τις προηγούμενες θεωρίες και απόπειρες να ζήσεις. Τίποτα δεν λειτουργεί σε αυτή την άβυσσο, αυτό το απόλυτο σκοτάδι που φαίνεται να διαρκεί για πάντα. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, τα πράγματα φαίνονται ότι χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχει ελπίδα; Όχι! Πέταξε και την ελπίδα. Είναι απλά η παρηγοριά του ανόητου. Μην στηρίζεσαι σε τίποτα που είναι ψεύτικο και προσωρινό. Μην προσπαθήσεις να βρεις το «χάπι» που μόνο θα επιμηκύνει το λάκκο και το κενό.

Σε έχουν παραπλανήσει, όλοι έχουν παραπλανηθεί. Η κατάθλιψη δεν είναι αρρώστια. Είναι διαδικασία από-προγραμματισμού και αποσύνθεσης, η οποία πονάει και είναι δύσκολη. Έχει ονομαστεί και καταχωρηθεί ως ασθένεια, την οποία χρειάζεται «να θεραπεύσουμε», για να ΜΗΝ εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, για να δειλιάζουμε από την εμπειρία η οποία θα μας φανερώσει όλα όσα χρειάζεται να δούμε, να χρησιμοποιήσουμε και να είμαστε.

Ο καθένας βιώνει την κατάθλιψη με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι ένας κατάλογος συμπτωμάτων που μπορείς να εναρμονιστείς με αυτόν για να χωρέσεις στο κουτί που βάλανε μπροστά σου. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις βιβλία για την κατάθλιψη, δεν θα σου φανερώσουν τον εαυτό σου. Θα σε δελεάσουν να προσπαθήσεις να «φορέσεις» τα συμπτώματα καθώς και να τσιμπήσεις στην αναγκαιότητα μας «θεραπείας», με τα οποία το σύστημα σε αποπλανά.

Περισσότερο από όλα, όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση ύπαρξης, θέλεις να δραπετεύσεις ή να φύγεις από τη ζωή εντελώς. Έχεις κουραστεί να παλεύεις, έχεις κουραστεί να προσπαθείς, να πέφτεις και να σηκώνεσαι απρόθυμα ξανά… τα ξέρω. Έχεις παρατεταμένες στιγμές, ώρες και μέρες, μέσα στις οποίες τίποτα δεν έχει σημασία, τίποτα δεν αξίζει και τίποτα δεν βγάζει νόημα. Θέλεις να σε αφήσουν όλοι απόλυτα μόνο αλλά ταυτόχρονα καίγεσαι για αληθινή συμπόνια και κατανόηση. Οι μέρες μοιάζουν ατελείωτες και νοιώθεις σαν μόλυβδος, εντελώς ανίσχυρος να μετακινήσεις είτε το σώμα είτε το νου σου.

Το μόνο σου λάθος είναι να απορρίψεις τον εαυτό σου μέσα σε όλο αυτό. Αυτό είναι το ΜΟΝΟ σου λάθος! Η απόρριψη σε οδηγεί στο ψέμα. Δεν «είσαι καλά»! Να λες στον εαυτό σου την αλήθεια. Με τον εαυτό σου να είσαι απόλυτα ειλικρινής. Μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις!

Όσο κι αν διαρκέσει, όσες κολάσεις κι αν επισκεφθείς ή χαθείς μέσα τους, όσο κι αν ο νους σου βασανίζει την ίδια την ύπαρξή σου, χρειάζεται να επιτρέψεις και να αποδεχτείς. Δύσκολες λέξεις για να τις κατανοήσεις αρχικά… Να επιτρέψεις την καταστροφή; Αυτό ακριβώς! Να αποδεχτείς τον αρνητικό, παθητικό, αποτραβηγμένο εαυτό που έχει παραιτηθεί, που δεν έχει ενδιαφέρον για οτιδήποτε; Ναι, απόλυτα και χωρίς όρους!

Δεν μπορείς να μοιραστείς αυτόν τον εαυτό με ΚΑΝΕΝΑΝ, ειδικά όχι με την οικογένειά σου, όσους είναι γύρω σου, οι οποίοι τρέμουν αυτό που αντικρίζουν και ζουν μαζί σου. Μπορείς μόνο να τον μοιραστείς με κάποιον που έχει βρεθεί εκεί και έχει βγει… κάποιον που δεν σε λυπάται και μπορεί να “περάσει μέσα” από τον καταθλιπτικό σου εαυτό, χωρίς να σταματά εκεί από φόβο. Μπορείς να εκμυστηρευτείς μόνο σε κάποιον που γνωρίζει τα σκοτεινά σοκάκια, που έχει αντιμετωπίσει τους δαίμονες του δικού του νου και έχει επιζήσει για να το διηγηθεί. Κάποιον που γνωρίζει πώς βγήκε, πώς επέζησε και έχει γίνει πιο δυνατός μέσα από αυτή τη διαδρομή.

Για άλλη μια φορά, το να αντιμετωπίζεις τους εσωτερικούς σου δαίμονες, δεν είναι βόλτα στα σύννεφα. Επίσης, φαίνεται να διαρκεί αιώνια. Θα συμβεί ακριβώς αυτό αν το πολεμάς! Θα συμβεί αν πιστεύεις ότι η λύτρωση θα έρθει έξωθεν! Θα συμβεί αν νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο έλεος του νου σου ή ότι αυτή η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεσαι είναι η μόνη που υπάρχει. ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙΣ και τη στιγμή που θα το αποδεχτείς αυτό και θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να εξερευνήσει ΑΥΤΗΝ την πραγματικότητα, είναι η στιγμή που ξεκινάς το ταξίδι σου προς την έξοδο, σε άλλες πραγματικότητες, και στην κατάκτηση του ίδιου σου του νου!

 

φαος samadhi 2

Το σύμπαν ως ένα ενιαίο σύνθετο ζωντανό πλάσμα

'Μια αρχή πρέπει να κάνει το σύμπαν ένα ενιαίο σύνθετο ζωντανό πλάσμα, ένα και μοναδικό, αποτελούμενο από τα πάντα, και όπως στο κάθε πλάσμα τα μέρη του έχουν αναλάβει το καθένα και ένα ξεχωριστό έργο, έτσι και τα μέρη του παντός, το καθένα ξεχωριστά από τα άλλα, έχουν να επιτελέσουν το ξεχωριστό τους έργο, και μάλιστα αυτό έχει για το όλον ακόμα περισσότερη εφαρμογή απ' ό,τι για τα μέρη, στον βαθμό που τα μέρη του δεν είναι απλώς μέρη αλλά σύνολα και σπουδαιότερα από τα μέρη του επί μέρους πράγματος'....

Πλωτίνος

 xletsos-basilhs.blogspot.gr

Kάτι πρέπει να λέμε στους ιθαγενείς όταν τους πετάμε τα κόκαλα…

 Γιατί δεν φεύγουμε από το μνημόνιο

Όταν οι Βρυξέλλες «τραβάνε το μανίκι» στους, εκτός μνημονίων, Γάλλους και Ιταλούς που τους υποχρεώνουν να καταθέσουν προϋπολογισμούς να μην ξεφεύγουν από τους δημοσιονομικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δε Ιρλανδία βγαίνει στις αγορές, για να εξοφλήσει το ΔΝΤ, ένα ολόκληρο χρόνο μετά το τέλος του μνημονίου της, τα ελληνικά «σκισίματα» μνημονίων τον Δεκέμβριο δεν είναι για πανηγύρια αλλά για τα πανηγύρια…

Ας το χωνέψουμε από σήμερα. Έχουμε ένα μήνα μπροστά μας μέχρι την σύνοδο του Eurogroup στις 8 Δεκεμβρίου.

Εάν και αυτή την φορά αρχίσουμε να βαράμε καμπάνες κουρελιάζοντας πάλι τα μνημόνια ο νέος χρόνος θα μας βρει πάλι μέσα στην πολιτική κωλοτούμπα...

Θέλετε να το πείτε «προληπτική γραμμή στήριξης» για να μην μας ξυνοφαίνεται. Θέλετε να το πείτε «επιτήρηση» μιας και το έχουμε συνηθίσει από το 2003 και μετά. Θέλετε να το πείτε «διακριτική επιστασία» για να μην αποκλίνουμε από την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή, δεν έχει καμιά σημασία.

Εάν η χώρα το εννοεί ότι επιθυμεί να ανακτήσει την αξιοπιστία της στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κοινότητα, στην οποία είναι γνωστή εδώ και 40 χρόνια μόνο ως κράτος μπαταχτσής που ζει μόνο με δανεικά, με κλοπιμαία των Ταμείων της Ε. Ε, και με «εσωτερικό δανεισμό» προερχόμενο από διαφθορά, μίζες και κλοπιμαία,  οφείλει να σταθεί στα δικά της ποδάρια και όχι στα δανεικά.

Πρώτο βήμα είναι να δεχθούμε πως στην Ελλάδα πραγματική μεταρρύθμιση είναι μόνο μία. Η απεμπλοκή της πολιτικής από την οικονομία ώστε το οικονομικό πρόβλημά μας να σταματήσει να είναι καθαρά πολιτικό.

Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα είναι να περιορισθεί το κράτος μόνο στην εφαρμογή των σχεδίων του και στην παρακολούθηση της τήρησης της νομοθεσίας του με τις δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία και η πληροφορική και όχι με τα «μαγαζάκια» των ελεγκτών.

Μεταρρύθμιση είναι να σταματήσει το κράτος να παριστάνει τον επιχειρηματία όταν αποδεδειγμένα έχει αποτύχει και έχει καταστρέψει οικονομικά φορολογούμενους και οικονομία.

Τι μεταρρύθμιση όμως να περιμένεις από μία κυβέρνηση η οποία διαχειρίζεται το χρέος και την κρίση μόνο με λογιστική επιτυχία αλλά σε βάρος κάθε προοπτικής ανάπτυξης;

Τι μεταρρύθμιση να περιμένεις από μια υποψήφια κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ, που με σαφέστατο τρόπο υπόσχεται παραμονή στη λογική του κράτους - μπαταχτσή που δανείζεται και δεν πληρώνει, πιστεύοντας ότι μπορούμε να συνεχίσουμε ανάπτυξη με δανεικά;

Εάν δεν σταματήσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας να είναι πολιτικό, αποκλείεται να σταθούμε στα δικά μας ποδάρια ακόμη και αν γίνουν τέσσερα.

Αν διαβάσουμε (με την δική τους γλώσσα) την «κολακευτική» χθεσινή έκθεση της Κομισιόν για τα αποτελέσματα της οικονομίας ενόψει εξόδου από τα μνημόνια θα δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι για πανηγυρισμούς.

Η Κομισιόν βλέπει επιστροφή στην ανάπτυξη, σχεδόν μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα το 2015 (-0,1% του ΑΕΠ) και πλεόνασμα από το 2016 στο 1,3% του ΑΕΠ (προοιωνίζοντας έτσι και αποδοχή του προσχεδίου του προϋπολογισμού μας). Βλέπει επίσης ισχυρή πτώση της ανεργίας στο 25% το 2015 και στο 22% το 2016, λόγω (λέει) της ανάκαμψης των επενδύσεων, της συνέχισης των προγραμμάτων απασχόλησης των συνεχιζόμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που επιτρέπουν στις επενδύσεις να κερδίζουν έδαφος …».

Η «ορθή μετάφραση» δείχνει πως τα «χαριτωμένα», της έκθεσης, περί επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων που κερδίζουν έδαφος έχουν μόνο τεχνοκρατική αξία γιατί ούτε επενδύσεις είχαμε ούτε μεταρρυθμίσεις εκτός από το γενικό φορολογικό γονάτισμα και την στάση πληρωμών του κράτους για να τα καταφέρει με το πλεόνασμα.

Ιδιαίτερη σημασία όμως έχει η επισήμανση (στην άκρως διπλωματική γλώσσα της Κομισιόν) ότι «… ανάπτυξη του ελληνικού ΑΕΠ μπορεί να γίνει χαμηλότερη των εκτιμήσεων, εάν η αβεβαιότητα για την εφαρμογή της πολιτικής έχει μια ισχυρότερη των εκτιμήσεων επίδραση στην εμπιστοσύνη και στις επενδύσεις ή εάν οι γεωπολιτικές εξελίξεις έχουν μια μεγαλύτερη του αναμενόμενου επίδραση στην περιοχή. Και υψηλότερη μόνο αν η εμπιστοσύνη των επενδυτών αυξηθεί λόγω επιτυχημένης αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των θετικών αποτελεσμάτων της αξιολόγησης των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.»

Τι λέει η Κομισιόν με άλλα λόγια;

Πριν σκίσετε τα μνημόνια… ρίξτε την ανεργία και με επενδύσεις. Δώστε τραπεζικό χρήμα. Και, πάνω απ΄ όλα, κάντε επενδύσεις και εξαγωγές. Διαφορετικά ή αφήστε τα μνημόνια ή βρείτε κάτι άλλο να τα αντικαταστήσετε γιατί εδώ θα είμαστε και πάλι;

Και εμείς απαντάμε. Εάν δεν βρούμε τους 180 για τον Πρόεδρο θα πάμε για εκλογές γιατί δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε…. Και μετά θα ανεβούμε στις Βρυξέλλες να σας σπάσουμε τα μούτρα. Τα μνημόνια πάντως θα τα σκίσουμε γιατί στις εκλογές και κάτι πρέπει να λέμε στους ιθαγενείς όταν τους πετάμε τα κόκαλα…

Γ. Κράλογλου

capital.gr