Ούτε λόγος όμως για τα καθρεφτάκια και τις χάντρες...

Γιατί δεν θα ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια

Η βλακώδης καραμέλα περί «μνημονιακών και αντιμνημονιακών» κυβερνήσεων και πολιτικών αρχίζει να λιώνει και να δίνει την θέση της στο κουτόχορτο για σκίσιμο μνημονίων από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και για κουρέλιασμα συμφωνιών με Τσίπρα στην κυβέρνηση. Ούτε λόγος όμως για τα καθρεφτάκια και τις χάντρες... που πληρώσαμε και πληρώνουμε, με δανεικά, δεκαετίες. Αρκεί να φύγουν αυτοί και να έλθουν οι άλλοι...

Το ίδιο βιολί από το 1975 μέχρι σήμερα. Να φύγουν και να έλθουν οι άλλοι. Να φύγουν αυτοί που έχωσαν από τα παράθυρα στο κράτος εκατοντάδες χιλιάδες και να έλθουν οι άλλοι που ξέρουν και στήνουν Οργανισμούς και κρατικές επιχειρήσεις...

Να φύγουν αυτοί που μας ρίχνουν μόνο καθρεφτάκια και να έλθουν οι άλλοι που υπόσχονται και χάντρες...

Και εμείς να λιποθυμάμε από ευτυχία γνωρίζοντας ότι τα δώρα στους ιθαγενείς πληρώθηκαν με δανεικά.

Ποιος τους έδιωξε τους εκείνους του 1974-1981 που τους ζητήσαμε να φτιάξουν μεγάλο κράτος και να μας το μοιράσουν;

Εμείς τους διώξαμε για να φέρουμε τους άλλους;

Τους άλλους που μοίραζαν ό,τι είχε και δεν είχε ο κορβανάς αρκεί το θέαμα να το συνοδεύει και μπόλικος άρτος...

Διώξαμε τους εκείνους και τους επάρατους του κεφαλαίου και φέραμε τους άλλους να μας μοιράσουν κράτος, επιδόματα, συντάξεις σε παιδιά του δημοτικού και σε αντιστασιακούς 3-5 ετών...

Διώξαμε για λίγο τους άλλους γιατί τα μοίραζαν μόνο στη δική τους νομενκλατούρα και φέραμε τους εκείνους για να αλλάξει η μοιρασιά...

Ξαναδιώξαμε τους εκείνους  και φέραμε τους άλλους μαζί με τους Φωτόπουλους, τους Κολλάδες, τους Τσοχατζόπουλους και τους Παπαντωνίου να μας σώσουν με τους Κοσκωτάδες, τους Ψωμιάδηδες και τους Λαυρεντιάδηδες...

Καταλάβαμε όμως τι είναι και οι άλλοι και τους διώξαμε για να φέρουμε τους εκείνους  να ρίξουν χάντρες... μονιμοποιήσεων και άλλων επιδομάτων. Αλλά οι εκείνοι την κοπάνησαν...

Και μιας και οι άλλοι δεν βρήκαν λεφτά για χάντρες και κορδελίτσες ρίχνουν στους ιθαγενείς μνημονική και αντιμνημονιακή καραμέλα.

Αλλά εμείς συνεχίζουμε.

Θα μας σώσουν οι άλλοι... γιατί μας το χρωστάνε...

Ερέθισμα για το σημερινό σημείωμα το εξαιρετικό (κατά την άποψή μου) σχόλιο του γνωστού μας Panost.

"Το 1981, που ήρθε στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου, κάνεις σχεδόν έλληνας πλην; ΙΣΩΣ οικονομολόγων δεν ήξερε και δεν ενδιαφερόταν για το τι είναι οικονομία (ο Παπανδρέου ΗΞΕΡΕ και πάρα πολύ καλά μάλιστα, και αυτό είναι το ασυγχώρητο ίσως σφάλμα του).

Προσωπικά, τότε, έφηβος, και πανάσχετος με τα οικονομικά, νόμιζα ότι χρήμα είναι αυτό που κόβει η Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά δεν πρέπει να κόψει πολύ, πρέπει να κόψει τόσο ώστε συλλογικά να παραμένουμε φτωχοί, γιατί τότε θα συμβεί ένα κακό πράγμα που ονομάζεται πληθωρισμός, τον οποίον τον αντιλαμβανόμουν ως εξής:

Ο... μπακάλης μου θα μάθει ή θα αντιληφθεί ότι οι πελάτες έχουν περισσότερο χρήμα και θα αυξήσει τις τιμές, οπότε θα είμαι όπως πριν, ή και λίγο χειρότερα, γιατί από την απληστία του θα τις αύξανε (αυτός και όλοι οι άλλοι) κατ αναλογία περισσότερο από τη δική μου αύξηση...

Αρα, το "κόλπο" ήταν να βρω ένα τρόπο να κερδίζω ΕΓΩ περισσότερο χρήμα και όχι ΟΛΟΙ μαζί.

Αυτήν την απλοϊκή και λανθασμένη ίσως αλλά λειτουργική άποψη είχε ο μισός περίπου κόσμος.

Ο άλλος μισός δεν είχε ούτε καν αυτή... Θεωρούσε πως χρήμα είναι αυτό που του δίνει στο χέρι κάθε μήνα ο (συνήθως κακός) εργοδότης του, και μέχρι εκεί...

Τα πράγματα άλλαξαν όταν ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα η περίφημη λέξη ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, μια δεκαετία περίπου αργότερα.

Οι μισοί από τους μισούς που είχαν την λανθασμένη μεν αλλά καλύτερη από το τίποτε άποψη, σκεφτήκαν (και τρόμαξαν) ότι ένα πχ αγροτικό προϊόν που παράγουμε και εξάγουμε (αν παράγουμε έστω και ένα προϊόν) είναι αδύνατον να είναι φθηνότερο από το αντίστοιχο της Ινδίας, άρα πρέπει να είναι ποιοτικά πολύ καλύτερο και να δοθεί έμφαση στο μάρκετινγκ (πχ το hype για μεσογειακή διατροφή) αλλά μόνο ένα μικρό κλάσμα τους προχώρησε σε κάτι τέτοιο βλέποντας πόσο ενάντιο ήταν το κράτος αλλά και το πόσο πιο γρήγορα και περισσότερο πλούσιους γινόσουν στην Ελλάδα αν απλά ...έκλεβες, και έτσι τους περισσότερους τους κατάστρεψε το κράτος, αφήνοντας τους να κλέψουν αντί να τους ωθήσει να παράγουν.

Ελάχιστοι από αυτούς τους μισούς σκεφτήκαν ότι πρέπει να παράγουμε κάτι άλλο, κάτι μη κλασσικό, που λόγω του "νέου" του προϊόντος δεν θα το ανταγωνιζόταν κανείς, για λίγο κρίσιμο χρόνο μέχρι να το αντιγράψουν φυσικά, αλλά στο μεταξύ θα είχαν γίνει πλούσιοι.

Αυτοί ήταν οι πιο επικίνδυνοι

Αυτούς τους ανέλαβε προσωπικά το κράτος να τους "συνετίσει".

Ελάχιστοι γλίτωσαν και αυτοί με βαριά τραύματα.

Οι υπόλοιποι έμειναν στον παλιό τρόπο σκέψης (του πρώτου μισού) ή του μη σκέψης (του άλλου μισού).

Και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2014, όπου έντρομος αντιλήφθηκα πως επιστρέφουμε μαζικά στον τρόπο σκέψης του 1980...

 Του Γιώργου Κράλογλου

capital.gr