Γιατί λοιπόν δεν αλλάζεις και εσύ?

Εάν εγώ άλλαζα ξαφνικά θα μπορούσα σίγουρα να διορθώσω και τη συνειδητότητα των υπόλοιπων ανθρώπων. Γιατί λοιπόν δεν αλλάζεις και εσύ? / Jidu Krishnamurti

Εάν ο καθένας μας κάνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό του όχι σαν κίνητρο για μια ευχάριστη φιλοσοφική συζήτηση, αλλά εάν αναρωτηθείς σοβαρά, ποια θα ήταν η απάντησή σου?

Ποια είναι η απάντησή σου σε ένα πρόβλημα που η ανθρωπότητα βιώνει για χιλιετίες και χιλιετίες και δεν έχει αλλάξει?

Γιατί, εσύ που με ακούς τώρα, δεν έχεις αλλάξει?

Εξαιτίας όλων αυτών των συνθηκών έχεις γίνει εθνικιστής, έχεις γίνει ρατσιστής, έχεις απομονωθεί και ζεις μεμονωμένα, επομένως δεν έχεις καταφέρει να αναπτύξεις μια παγκόσμια σχέση με αποτέλεσμα να πολεμάς, να πολεμάς, να πολεμάς και να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλο.

Γιατί άραγε δεν σκέφτεσαι σοβαρά πάνω σε αυτό το θέμα, γιατί δεν ρωτάς τον εαυτό σου: 

Γιατί εγώ που έχω περάσει μέσα από όλα αυτά τα προβλήματα ξανά, δεν έχω αλλάξει?
 

Ποια θα ήταν η απάντησή σου?

Ή δεν είσαι σοβαρός, και ζεις μια πολύ επιφανειακή ζωή που σε ικανοποιεί ή στην πραγματικότητα δεν νοιάζεσαι! Δεν νοιάζεσαι για τα παιδιά σου αν δολοφονηθούν επειδή δεν έχεις μια βαθιά και πραγματική αγάπη για αυτά, γιατί αν είχες θα είχες σταματήσει όλους τους πολέμους! Έτσι όλα αυτά δεν σημαίνουν κάτι για σένα, ή είσαι τόσο εξαρτημένος ψυχολογικά και δεν το γνωρίζεις.

Μετά από όλα αυτά πρέπει να μάθουμε ότι η ζωή είναι μία, ένα παγκόσμιο κίνημα ενότητας και με τον ίδιο τρόπο η συνειδητότητα είναι κοινή για όλα τα πλάσματα του κόσμου. Για παράδειγμα, εάν εγώ άλλαζα ξαφνικά θα μπορούσα σίγουρα να διορθώσω και τη συνειδητότητα των υπόλοιπων ανθρώπων. 

Γιατί λοιπόν δεν αλλάζεις και εσύ?

Krishnamurti (1895-1986)

 ianisdo-anando2.blogspot.g

Όσα δεν ξέρατε για το αλάτι

Σε αυτό το μικρό ταξίδι που θα κάνουμε στον κόσμο του αλατιού, θα δείτε γιατί το άλας θεωρείτο ο λευκός χρυσός και για πολλούς αιώνες σε πολλές περιοχές του πλανήτη είχε ύψιστη σημασία. Το άλας χρησιμοποιόταν και ως μέσο ανταλλαγής (αντί του χρήματος) και συχνά οι πληρωμές γίνονταν με άλας!  Και ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τις εκστρατείες του στην Ανατολή πλήρωνε τους στρατιώτες του πολλές φορές με άλας.

Αυτό το λευκό, λευκό-ροζ και λευκό-σομόν υλικό, θεωρείτο ιδιαίτερα πολύτιμο και είχε μεγάλη σημασία για πολλούς αιώνες.

Γιατί;

Για να μη σας κουράσω με επιστημονικές ορολογίες και λεπτομέρειες, θα αναφέρω μόνο λίγες αλλά βασικές πληροφορίες σχετικά με την αξία του άλατος και γιατί αυτό θεωρείται, από όσους γνωρίζουν κι έχουν μάτια να δούν και αυτιά να ακούσουν, το πιο πολύτιμο υλικό (μαζί με το νερό) σε αυτό τον πλανήτη.

Πρώτα απ’ όλα ας δούμε ΤΙ ΕΙΝΑΙ και ΤΙ ΔΕΝ είναι αλάτι:

Το φυσικό αλάτι αποτελείται από συνολικά 84 στοιχεία, ναι, μάλιστα τόσα πολλά! Το μεγαλύτερο μέρος (ποσοτικά) πιάνουν τα δύο γνωστά στοιχεία Χλώριο και Νάτριο που ενώνονται ως χλωριούχο νάτριο και αποτελούν τα 98% του άλατος. Τα υπόλοιπα 82 στοιχεία μοιράζονται και αποτελούν μόλις το 2% της ποσότητας.

Όπως είναι γνωστό, σε όσους έχουν γνώσεις στο πώς είναι δομημένα και λειτουργούν τα πράγματα στον κόσμο, η φύση, η Μητέρα Γαία και ο Θεός δε δημιουργούν στην τύχη και όλα όσα εμφανίζονται με φυσικό ρυθμό και τρόπο, έχουν μέσα τους κρυμμένη τη σοφία του σύμπαντος και του Θεού.

Έτσι και το άλας έχει μέσα του μια κρυμμένη σοφία η οποία γίνεται αντιληπτή όταν εξετάσουμε τα στοιχεία του αλατιού σε σχέση με εκείνα που βρίσκουμε στον άνθρωπο, κάτι που θα εξηγήσει και την ανώτατη αξία του (αληθινού) αλατιού για τον άνθρωπο.

84 στοιχεία βρίσκουμε στο άλας,

και στον άνθρωπο μήπως γνωρίζετε πόσα είναι;

84 στοιχεία βρίσκουμε και στον άνθρωπο!

Κι αυτό δε θα ήταν ίσως και τόσο συγκλονιστικό εάν ήταν διαφορετικά στοιχεία, αλλά, αγαπητοί φίλοι, δεν είναι διαφορετικά!

Βρίσκουμε λοιπόν τα ίδια 84 στοιχεία που αποτελούν το άλας (της γης, της ζωής, όπως ονομάζεται δικαίως) και στον ίδιο τον άνθρωπο!

Αυτός είναι και ο λόγος ΓΙΑΤΙ το άλας είναι τόσο πολύτιμο και πραγματικά ζωτικής σημασίας.

Το πρόβλημα που προέκυψε, με τις εύστοχες επιλογές κάποιων, ξεκίνησε όταν το άλας (με την απόλυτη γνώση τους!) έγινε αντικείμενο πειραματισμού και αλλοίωσης, κάτι που επιτεύχθηκε τέλεια με τη μέθοδο του ραφιναρίσματος. Αυτό, ενώ έδινε την ψεύτικη υπόσχεση στους ανθρώπους ενός καλύτερου, πιο καθαρού και σύγχρονου προϊόντος, κατέληξε σε μία από τις χειρότερες αιτίες ασθενειών στον κόσμο, από τις οποίες με το σύγχρονο τρόπο ζωής έχουν προσβληθεί σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών!

Γιατί ! ; !

Ο Θεός, ή εάν δε σας αρέσει ο όρος αυτός, η Φύση, δε σπαταλάει τις δυνάμεις της και δεν κάνει άσκοπες και ασυντόνιστες κινήσεις.

Έτσι τα 82 στοιχεία που αφαιρούνται με το ραφινάρισμα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΛΑΣ!

Το άλας είναι άλας, μόνο όταν αποτελείται από 84 στοιχεία και όχι από μόνο 2 στοιχεία, συν διάφορα συνθετικά χημικά που προστίθενται στη συνέχεια και τα οποία αποτελούν αιτία για μπλοκαρίσματα σε διάφορα σημεία του σώματος και ιδιαίτερα στον εγκέφαλο του ανθρώπου.

Μπορεί να σας ακούγεται αδύνατο κι εντελώς απίστευτο και όμως, η αλήθεια συχνά δεν είναι αποδεκτή και επιθυμητή από τους ανθρώπους. Εδώ μπαίνει ξανά και πάλι το λεγόμενο αρνητικό εγώ του ανθρώπου στο προσκήνιο, το οποίο ελέγχει την προσωπικότητα και την κάνει να μη θέλει ποτέ να κάνει (ή να έχει κάνει) λάθη σε σκέψη, αντίληψη, λόγο και πράξη!

Έτσι μήπως κι εσείς (;) προτιμάτε να απορρίψετε, χωρίς περαιτέρω μελέτη τα όσα μόλις διαβάσατε, για να μην αποδεχτείτε μια λάθος σκέψη, αντίληψη, πεποίθηση, πίστη κλπ.;

Αγαπητοί φίλοι, όπως αναφέρει πολύ εύστοχα και με το μαχαίρι στο κόκαλο ο κορυφαίος Γερμανός βιοχημικός επιστήμονας και ερευνητής Peter Ferreira, το σημερινό ψεύτικο αλάτι που πωλείται παντού και καταναλώνεται από σχεδόν ολόκληρη την ανθρωπότητα, στην καλύτερη περίπτωση χρησιμεύει για να ξεπαγώσετε τον επόμενο χειμώνα το πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι σας, αλλά δεν έχει καμιά δουλειά στην κουζίνα σας!

Αυτό δεν το λέει ένας άπειρος στον τομέα αυτό επιστήμονας που θέλει να προκαλέσει, αλλά ένας, ο οποίος για πολλά χρόνια έχει ερευνήσει και πειραματιστεί με εκπληκτικά αποτελέσματα στον τομέα της θεραπείας με Νερό & Άλας!

Δυστυχώς και σε αυτόν τον τομέα που αφορά άμεσα στην ευεξία και υγεία του ανθρώπου και της ανθρωπότητας συλλογικά, δεν υπάρχει καμία ευρύτερη ενημέρωση του κόσμου... Γιατί άραγε;

Αγαπητοί φίλοι, ναι, πετάξτε όλα τα ψεύτικα αλάτια που στην κυριολεξία είναι τοξικά για τον άνθρωπο και ευθύνονται μεταξύ άλλων για υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση, επικαθίσεις στις κλειδώσεις, κατακρατήσεις υγρών που έχουν άμεση σχέση με την παχυσαρκία και την κυτταρίτιδα, εγκεφαλικές δυσλειτουργίες και άλλα πολλά,

και αντικαταστήστε το με αληθινό άλας!

Κι εδώ δεν έχουμε πολλές επιλογές:

Η πρώτη είναι το κλασσικό, εντελώς ακατέργαστο αλάτι, που πωλείται χωρίς πραγματικό λόγο ιδιαίτερα ακριβά, ίσως επειδή θεωρείται κάτι πιο εναλλακτικό, πιο gourmet, κάτι που για πολλούς δικαιλογεί την εγωιστική κερδοσκοπία.

H δεύτερη είναι το ορυκτό αλάτι, από θάλασσες που έχουν κλειστεί μέσα στη γη πριν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτός είναι κι ο λόγος γιατί το ορυκτό άλας είναι προτιμότερο από το τωρινό θαλασσινό (διότι δεν υπάρχουν πλέον αγνές και αμόλυντες θάλασσες στον κόσμο μας).

Ένα από τα υψηλότερης ποιότητας και πιο αγνά αλάτια θεωρείται το αλάτι Ιμαλαΐων το οποίο και συνιστάται από την Αγιουβερδική Ιατρική ως εκείνο με τις καλύτερες βιοχημικές και βιοενεργητικές ιδιότητες.

Σημαντικό στην επιλογή του άλατος είναι να μην έχει υποστεί επεξεργασία με μη-παραδοσιακούς τρόπους. Για να κρατήσει τις ιδιότητές του πλήρως, πρέπει να δουλεύεται δια χειρός και μόνο με παραδοσιακούς μηχανικούς τρόπους.

Τρόποι χρήσης του άλατος:

Εσωτερική χρήση: Καθημερινή χρήση στη μαγειρική, Θεραπευτικό διάλυμα άλατος.

Στοματική υγεία: πλύσεις  και γαργάρες.

Εξωτερική χρήση: Μπάνιο σε άλμη, Επίδεσμοι, Ατμοθεραπεία, Ενεργοποίηση και ιονισμός χώρου.

©2006-2010 αλέξανδρος pfaff -  the HOUSE of LIGHT Hellas, http://www.house-of-light.gr
ianisdo-anando2.blogspot.g

Υιοθέτησε την άποψη ότι η ίδια η αρρώστια δεν είναι αληθινή.

Γίνε αδιάφορος απέναντι στην ίδια την αρρώστια. Μη δίνεις καμία αξιοπιστία στη οποια δυσλειτουργία. Υιοθέτησε την άποψη ότι η ίδια η αρρώστια δεν είναι αληθινή.

Φρόντιζε τους αρρώστους, αλλά μείνε αδιάφορος στην αρρώστια. Μην την ενθαρρύνεις δίνοντάς της ιδιαίτερη αγάπη και προσοχή. Αυτό ισχύει τόσο για τη θεραπεία των άλλων όσο και του εαυτού σου. Απόφευγε να δίνεις αιτίες στον εαυτό σου και στους άλλους να συνεχίζουν να είναι άρρωστοι. 

Μην κάνεις την εμφάνιση της αρρώστιας τη μοναδική ευκαιρία να δίνεις προσοχή και αγάπη, γιατί η αρρώστια και η αγάπη μπορεί να συσχετισθούν. Όταν ένας άνθρωπος, ιδιαίτερα ένα παιδί, θελει αγάπη, μπορεί, λαθεμένα, να σκεφτεί ότι για να την πάρει πρέπει να αρρωστήσει.

Υιοθέτησε την άποψη ότι η ίδια η αρρώστια δεν είναι αληθινή. Αντιμετώπισέ την όπως θα αντιμετώπιζες κάθε άλλη ψευδαίσθηση, σαν κάτι που δεν ανήκει αληθινά στη δική σου συνειδητότητα ή σε αυτήν του αρρώστου. Γίνε αδιάφορος απέναντι στην ίδια την αρρώστια. Ενδυνάμωσε την ιδέα ότι ο αληθινός εσύ δεν είσαι άρρωστος και ότι η αρρώστια μπορεί να εξαφανιστεί καθώς αντιλαμβάνεσαι ότι δεν τη θέλεις ούτε την αξίζεις.

Έχω ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν πολλές αρρώστιες στη ζωή τους φαίνεται να απολαμβάνουν το να μιλούν συνεχώς στους άλλους γι' αυτές. Όταν αυτοί οι άνθρωποι αρχίζουν να μιλούν για τις ασθένειές τους λες και είναι περήφανοι γι' αυτές, αντέδρασε με αδιαφορία για την ίδια την αρρώστια. "Δεν είναι ανάγκη να ζεις μ' αυτό τον πόνο", υποστήριξε. "Είσαι πιο δυνατός από οποιαδήποτε αρρώστια". Μη δίνεις καμία αξιοπιστία στη δυσλειτουργία. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε και την οικογένειά σου, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό.

Έχω παρατηρήσει ότι οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι σπάνια λένε ότι είναι κουρασμένοι, ότι δεν αισθάνονται καλά, ότι κάτι "τους τριγυρίζει".

Όταν παύεις να ενισχύεις με αγάπη κάθε δυσλειτουργία και, αντί γι' αυτό, χρησιμοποιείς την αγάπη σου για να ισχυροποιήσεις την υγεία, τότε η θεραπεία συχνά αντικαθιστά την αρρώστια πολύ γρήγορα.

Πηγη

Οι γλώσσες αλλάζουν, προσαρμόζονται, αλλά δεν χαλάνε

Οι δανεισμοί τις εμπλουτίζουν,
δεν τις βρωμίζουν ούτε τις καταστρέφουν

Η γλώσσα, όπως όλα τα πράγματα, αλλάζει μέσα στον χρόνο. Και αλλάζει με τον ίδιο τρόπο, που αλλάζει καθετί που χρησιμοποι- ούμε. Το παντελόνι που φοράμε αλλάζει από τη χρήση του: παλιώνει, αλλάζει χρώμα, σκίζεται κ.λπ.. Η γλώσσα αλλάζει, όπως το ρούχο, αλλά δεν χαλάει και δεν φθείρεται. Και δεν χαλάει, γιατί δεν παύει ποτέ να είναι το εργαλείο, με το οποίο επικοινωνούν οι άνθρωποι. Η γλώσσα περνάει από γενιά σε γενιά, από τη μάνα στο παιδί και από το παιδί στο δικό του παιδί, και έτσι συνεχίζει να κάνει τη δουλειά της. Μέσα στον χρόνο αλλάζουν οι ήχοι και χρησιμοποιούνται καινούργιες λέ- ξεις, για να μιλήσουμε για καινούργια πράγ- ματα. Η λέξη υπολογιστής ή κομπιούτερ π.χ. χρησιμοποιείται, για να ονομάσει ένα και-

νούργιο εργαλείο, που δεν υπήρχε παλιά.  Αντίθετα, η λέξη βοεβόδας, που σήμαινε έναν αξιωματούχο στην περίοδο της τουρκοκρατίας ή η λέξη γαλέρα, που σήμαινε έναν παλιό τύπο καραβιού με πανιά, δεν χρησιμοποιούνται σήμερα, γιατί δεν υπάρχουν πια βοεβόδες και γαλέρες. Τις λέξεις αυτές τις χρησιμοποιούν μόνο αυτοί, που ασχολούνται ειδικά με παλιότερες εποχές.

Και τις δύο αυτές λέξεις, βοεβόδας και γαλέρα, τις πήρε η ελληνική γλώσσα από άλλες γλώσσες, τις δανείστηκε. Αυτό γίνεται συνεχώς. Όλες οι γλώσσες δανείζουν η μία στην άλλη. Σήμερα, στα ελληνικά υπάρχουν πολλές λέξεις, που προέρχονται από τα αγγλικά: μπαρ, κομπιούτερ, από τα γαλλικά: ασανσέρ, από τα τουρκικά: καβγάς, μεράκι. Αλλά και οι γλώσσες αυτές έχουν με τη σειρά τους δανειστεί από τα ελληνικά. Η λέξη ντίσκο, που μας φαίνεται αγγλική, προέρχεται από την ελληνική λέξη δίσκος (δισκοθήκη). Η λέξη anahtar στα τουρκικά σημαίνει κλειδί και βγαίνει από την ελληνική λέξη ανοιχτήρι.

Οι γλώσσες λοιπόν, δεν έχουν σύνορα. Καθώς αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, δανειζόμαστε από άλλες γλώσσες ή δανείζουμε σε άλλες γλώσσες, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για καινούργια πράγματα. Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε γιατί η γλώσσα, σε αντίθεση με το παντελόνι που φοράμε, αλλάζει χωρίς να χαλάει. Προσαρμόζεται πάντα στις καινούργιες συνθήκες.

Μπορεί όμως κάποτε να χαθεί μια γλώσσα. Μια γλώσσα χάνεται, όταν δεν έχει πια ανθρώπους να τη μιλούν, δηλαδή δεν έχει ομιλητές. Και αυτό συμβαίνει, όταν μια κοινότητα ανθρώπων, που μιλάει μια γλώσσα, ζει σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί μια άλλη γλώσσα. Κυριαρχεί γιατί τη μιλούν πολύ περισσότερο, και γιατί αυτοί που τη μιλούν έχουν πολιτική και κοινωνική δύναμη. Έτσι, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, κοινότητες που μιλούσαν ελληνικά (ελληνόφωνες κοινότητες), αλλά ήταν απομονωμένες στα βάθη της Ανατολής, έπαψαν να μιλούν ελληνικά και έγιναν τουρκόφωνες. Οι ιρλανδοί, που ζούσαν κάτω από την κυριαρχία των άγγλων, έχασαν τη δική τους παλιά γλώσσα και έγιναν, οι περισσότεροι, αγγλόφωνοι.

Ο κρυφός ή φανερός δανεισμός δείχνουν, ότι οι γλώσσες δεν «φοβούνται» τις επαφές. Και δεν τις «φοβούνται» γιατί είναι αναπόφευκτες και αναγκαίες. Επιπλέον, οι γλώσσες έχουν τους μηχανισμούς, με τους οποίους προσαρμόζουν και κάνουν δικά τους τα δάνεια. Πόσοι από εμάς αναγνωρίζουν μια «ξένη» λέξη στις λέξεις σπίτι, καβγάς, μεράκι, τάβλι, φούρνος, χατίρι, κέφι, γάιδαρος, κορδόνι, μαρούλι, μπουκιά, σουβλάκι, παπούτσι, ρούχο, λεμόνι και πλήθος άλλες; Subula=σούβλα (λατ.)

Γλωσσικές επαφές:
Παραδείγματα από τα νέα ελληνικά
Οι συναντήσεις της ελληνικής γλώσσας με άλλες γλώσσες άφησαν «σημάδια». Έτσι, στα νεότερα χρόνια η επαφή με τους οθωμανούς τούρκους, ως κυρίαρχους, είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο στα ελληνικά πολλών τουρκικών λέξεων, αρκετές από τις οποίες επιζούν ακόμα: πασάς, ντέρτι, μεράκι, καβγάς, γινάτι, χατίρι, κέφι, χαλάλι και πολλές άλλες.

Αλλά και η τουρκική γλώσσα δανείστηκε ελληνικές λέξεις. Ήδη αναφέραμε τη λέξη Anahtar και το kilit, που σημαίνουν και οι δύο «κλειδί» και προέρχονται η μία από το ελληνικό ανοιχτήρι και η δεύτερη από τη λέξη κλειδί. Πολλοί επίσης από τους όρους της τουρκικής, που αναφέρονται σε ψάρια, είναι ελληνικής προέλευσης, π.χ. levrek, λαβράκι.

Γλωσσικές ανταλλαγές έγιναν επίσης μεταξύ της ελληνικής και άλλων γλωσσών, με τις οποίες ήρθαν σε επαφή οι έλληνες: αλβανική (π.χ. οι λέξεις λουλούδι και μπέσα), ιταλική (π.χ.καπέλο, παντελόνι) και άλλες.

Μερικές φορές οι ανταλλαγές αυτές κάνουν έναν ολόκληρο «κύκλο». Έτσι π.χ. η λέξη μπάνιο είναι δάνειο από τα ιταλικά (bagno). Στα ιταλικά όμως, η λέξη αυτή είναι δάνειο πολύ παλιό (από την εποχή των λατινικών, που είναι ο «πρόγονος» της ιταλικής) από την αρχαία ελληνική λέξη βαλανείον, λουτρό, στα λατινικά balineum. Η ελληνική λέξη βαλανείον μπήκε στη λατινική γλώσσα ως balineum, έγινε bagno στα ιταλικά και ξαναγύρισε στα ελληνικά ως μπάνιο.

Παρόμοια είναι και η περίπτωση της αρχαίας ελληνικής λέξης κωνώπιον, ντιβάνι με κουνουπιέρα: μπήκε στα λατινικά ως conopium και canapeum, έγινε στα γαλλικά canapé, και ξαναγύρισε στα ελληνικά ως καναπές.

Ο δανεισμός ανάμεσα στις γλώσσες είναι ο «απόηχος» της ιστορίας των λαών, που τις μιλούν. Μεγάλες ή μικρές, άμεσες ή έμμεσες,φιλικές ή εχθρικές, ισότιμες ή ανισότιμες επαφές ανάμεσα σε λαούς οδηγούν σε γλωσσικές ανταλλαγές. Μέσα από τέτοιους «δρόμους» ήρθε η νεότερη ελληνική σε επαφή με τις γλώσσες, που αναφέραμε. Αργότερα, θα έρθει σε επαφή με τα γαλλικά, που τον 18ο, τον 19ο και ως τις αρχές του 20ού αιώνα ήταν η γλώσσα της διπλωματίας, των διεθνών επαφών και του πολιτισμού. Λέξεις, όπως ασανσέρ, μαντάμ,μπορντούρα, μποέμ και πολλές άλλες θα μπουν στα ελληνικά ως δάνεια από τα γαλλικά.

Τη θέση των γαλλικών θα πάρουν κατόπιν τα αγγλικά, που είναι σήμερα η γλώσσα διεθνούς επικοινωνίας. Από τα αγγλικά θα μπουν στα ελληνικά λέξεις, όπως μπαρ, γκολ, πάρτι και πολλές άλλες.

Kad=κάδος (εβρ.) Ήδη από τα πρώτα κείμενα της ελληνικής γλώσσας (τα κείμενα της γραμμικής Β, που χρονολογούνται στον 14ο-13ο αιώνα π.Χ.) βρίσκουμε λέξεις, που είναι δάνειες από τους παλιούς ανατολικούς πολιτισμούς της Μεσογείου με τους οποίους είχαν επαφές οι μυκηναίοι. Έτσι, στα κείμενα της γραμμικής Β βρίσκουμε τις λέξεις ku-mi-no=αρχαίο ελληνικό κύμινον, sa-sa-ma=σάσαμον, σουσάμι, ku-ru-so=χρυσός, ki-to=χιτών. Όλες αυτές είναι δάνεια από σημιτικές γλώσσες, που μιλιούνταν στην Ανατολή.   Σε υστερότερα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας (Όμηρος, Σαπφώ, Ηρόδοτος κ.ά.) βρίσκουμε και άλλες λέξεις σημιτικής προέλευσης, αρκετές από τις οποίες χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα: κρόκος, σινδών (το σημερινό σεντόνι), σάκκος, κάδος, ἀρραβών, δέλτος. Ο χριστιανισμός, που ξεκίνησε από μια περιοχή (την Ιουδαία), όπου μιλιούνταν σημιτικές γλώσσες (εβραϊκά, αραμαϊκά), θα προσθέσει στην ελληνική και άλλα δάνεια: Σάββατον, αμήν, Πάσχα κ.ά. Η επαφή λοιπόν της αρχαίας ελληνικής με τις σημιτικές γλώσσες αρχίζει σε μια πολύ πρώιμη εποχή, όπως δείχνουν τα κείμενα της γραμμικής Β. Και αυτό εξηγείται από το γεγονός, ότι σημιτικές γλώσσες μιλούσαν παλιοί πολιτισμοί της Ανατολής από τους οποίους οι έλληνες (ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια) άντλησαν γνώσεις και προϊόντα. Και μαζί με τις γνώσεις και τα προϊόντα πέρασαν στην ελληνική και τα σημιτικά δάνεια. Ας μην ξεχνάμε, ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι δανεισμένο από τους φοίνικες, έναν σημιτικό λαό της ανατολικής Μεσογείου. Όλες σχεδόν οι λέξεις (εκτός από το έψιλον, το όμικρον, το ύψιλον και το ωμέγα), που ονομάζουν τα γράμματα της αλφαβήτου (άλφα, βήτα, γάμα, δέλτα κλπ.) είναι σημιτικές.

Τα μυστικά
της γλωσσικής επαφής
Σκεφτείτε για λίγο τί είναι αυτό που έκανε τους τούρκους να δανειστούν τις λέξεις για την έννοια κλειδί από τα ελληνικά. Κι αν αυτό σας δυσκολεύει, σκεφτείτε τους λόγους, που έκαναν τους έλληνες στα χρόνια της τουρκοκρατίας να δανειστούν τη λέξη πασάς. Εύκολα θα απαντήσετε στο δεύτερο ερώτημα λέγοντας, ότι χρειάζονταν τη λέξη αυτή, γιατί αναφερόταν σε τούρκους αξιωματούχους, που τους κυβερνούσαν.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, με τη διαφορά, ότι πρέπει να ξέρει κανείς περισσότερα πράγματα για την ιστορία του τουρκικού λαού. Οι τούρκοι ξεκίνησαν από την Κεντρική Ασία ως νομάδες (δηλαδή ως πληθυσμοί μετακινούμενοι, που ζούσαν κυρίως από την κτηνοτροφία) και κινήθηκαν προς τα δυτικά, για να αρχίσουν να εγκαθίστανται γύρω στον 10ο-11ο αιώνα μ.Χ. στη Μικρά Ασία, στις περιοχές της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Έτσι, συναντήθηκαν με την ελληνική γλώσσα. Οι τούρκοι, ως νομάδες, δεν κατοικούσαν σε μόνιμα σπίτια, αλλά σε σκηνές. Και για τις σκηνές δεν χρειάζονται, όπως ξέρουμε, κλειδιά! Όταν άρχισαν να αποκτούν μόνιμες εγκαταστάσεις, τότε χρειάστηκαν και τη λέξη για την έννοια κλειδί. Και αυτή τη λέξη τη δανείστηκαν από τους έλληνες.

Οι γλώσσες λοιπόν, δανείζονται για να ονομάσουν καινούργια πράγματα. Τα καινούργια πράγματα μπαίνουν στη ζωή ενός λαού κουβαλώντας και το όνομά τους. Αλλά το όνομα αυτό προσαρμόζεται στα χαρακτηριστικά της νέας του πατρίδας. Έτσι η λέξη κλειδί στα τουρκικά γίνεται kilit. Η λέξη βαλανείον στα λατινικά γίνεται balineum. Η γαλλική λέξη bordure στα ελληνικά γίνεται μπορντούρα. Η αγγλική λέξη party στα ελληνικά γίνεται πάρτι, που προφέρεται με τους κανόνες της ελληνικής και είναι ουδέτερο, όπως το χέρι, το πόδι κ.λπ.. Επιπλέον, μπορεί να αποκτήσει υποκοριστική μορφή: παρτάκι.

Η Ινδία παραήταν μακριά από την Ελλάδα, για να υπάρχουν άμεσες επαφές. Οι παλιότερες περιγραφές της Ινδίας δίνονται από τον ιστορικό Ηρόδοτο. Οι λέξεις πέπερι, πιπέρι και όρυζα, ρύζι είναι πιθανότατα δάνεια, που άντλησε η ελληνική γλώσσα (με έμμεσες και όχι άμεσες επαφές) από τις γλώσσες της Ινδίας. Άμεσες επαφές της ελληνικής με τις γλώσσες της Ινδίας θα προκύψουν ύστερα από τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, που οδηγούν τους έλληνες και την ελληνική γλώσσα μέχρι την Ινδία και το Αφγανιστάν. Εκεί ιδρύονται πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια της Αραχωσίας, η Αλεξάνδρεια του Ώξου (το σημερινό Αι Χανούμ στο Αφγανιστάν). Δημιουργούνται ινδοελληνικά βασίλεια, όπου χρησιμοποιείται η ελληνική γλώσσα. Αυτή η επαφή εισάγει στην ινδική γλώσσα ελληνικές λέξεις: stratega (στρατηγός), anakaya (αναγκαίος), khalina (χαλινός), mela (μέλαν, μελάνι). Urižê=όρυζα (ανατ. ιρανική)

«Χαλάει» τις γλώσσες ο δανεισμός;
Στο ερώτημα αυτό έχουμε ήδη δώσει απάντηση. Οι γλώσσες δεν χαλάνε, αλλάζουν. Και ο δανεισμός είναι μορφή γλωσσικής αλλαγής. Ο δανεισμός εξυπηρετεί ανάγκες και συμβαίνει γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Επιπλέον, τα δάνεια προσαρμόζονται στη νέα γλωσσική τους πατρίδα και γίνονται κομμάτι της. Πόσοι από εμάς, που μιλούμε τα νέα ελληνικά αισθανόμαστε τη λέξη σπίτι σαν ξένη; Κι όμως είναι δάνειο, όπως θα δούμε της ελληνικής γλώσσας από τα λατινικά.

Το λεξιλόγιο όλων των γλωσσών είναι σε σημαντικό ποσοστό προϊόν δανεισμού. Στα αρχαία ελληνικά π.χ. ένα μεγάλο ποσοστό των λέξεων για τον κόσμο των φυτών και των ζώων (π.χ. κυπάρισσος, το σημερινό κυπαρίσσι, πέρκη, η σημερινή πέρκα) προέρχεται από χαμένες, άγνωστες γλώσσες (τις λέμε προελληνικές), που μιλιούνταν από πληθυσμούς, που ζούσαν σε αυτή τη γωνιά της Μεσογείου πριν εγκατασταθούν οι έλληνες. Από αυτούς δανείστηκαν οι έλληνες ένα μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της χλωρίδας(των φυτών) και της πανίδας (των ζώων), για να ονομάσουν όψεις του καινούργιου γι' αυτούς μεσογειακού περιβάλλοντος. Κάτι ανάλογο με αυτό, που έγινε στην περίπτωση των τούρκων και των δάνειων λέξεων kilit, anahtar.

Ο δανεισμός λοιπόν δεν «χαλάει» τις γλώσσες, απλά γιατί οι γλώσσες δεν «χαλάνε». Αντίθετα τις εμπλουτίζει. Άλλωστε, αυτός είναι ο λόγος, που συμβαίνει η διαδικασία του δανεισμού.

Θα μπορούσε όμως κανείς να διατυπώσει την εξής αντίρρηση. Δεν θα ήταν καλύτερο αντί να λέμε μπαρ να χρησιμοποιούμε την ελληνικής προέλευσης λέξη κυλικείο (που βγαίνει από την αρχαία ελληνική λέξη κύλιξ, που δηλώνει ένα είδος κούπας απ' όπου έπιναν κρασί), και αντί να λέμε πάρτι να λέμε συμπόσιο, συνεστίαση; Η απάντηση είναι ναι, αρκεί να μην πιστεύουμε, ότι εφόσον δεν γίνεται αυτό, η γλώσσα «χαλάει», «καταστρέφεται». Άλλωστε, με έναν τέτοιο τρόπο, δημιουργήθηκε, σε σημαντικό ποσοστό, η κοινή νέα ελληνική, με τη μετάφραση ή απόδοση ξένων όρων στα ελληνικά.

Έτσι, το ντοβλέτι, η τουρκική αυτή λέξη, αποδόθηκε με την αναβίωση ενός αρχαίου ελληνικού όρου: εξουσία. Η ιταλικής προέλευσης λέξη γκουβέρνο αποδόθηκε με την αναβίωση της αρχαίας ελληνικής λέξης κυβέρνησις. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία απόδοσης ξένων όρων, με τη χρήση «ντόπιου» γλωσσικού υλικού δεν πετυχαίνει πάντα απόλυτα ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν πετυχαίνει καθόλου.

Πριν μιλήσουμε για τις λέξεις πάρτι και μπαρ, που αναφέραμε πιο πριν, ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα. Η λέξη fax είναι δάνειο από τα αγγλικά. Έγινε, και γίνεται ακόμα από ορισμένους, η προσπάθεια να αποδοθεί στα ελληνικά ως τηλεομοιότυπο. Η απόδοση αυτή δεν «έπιασε». Και δεv«έπιασε», γιατί είναι σκέτος σιδηρόδρομος. Έτσι, επικρατεί η λέξη fax προσαρμοσμένη, όπως γίνεται πάντα, στη δομή της ελληνικής γλώσσας. Εμφανίζεται δηλαδή ως ουδέτερο: το φαξ.

Οι επαφές της ελληνικής γλώσσας με τις ιρανικές γλώσσες ξεκινούν από νωρίς. Οι λέξεις ρόδον και τόξον, είναι πιθανότατα ιρανικής, δηλαδή περσικής, προέλευσης και εμφανίζονται ήδη στα μυκηναϊκά κείμενα. Η επαφή όμως, γίνεται πιο εντατική στο διάστημα μεταξύ 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., όταν οι πέρσες καταλαμβάνουν ελληνόφωνες περιοχές (Μικρά Ασία) και εκστρατεύουν στην Ελλάδα. Λέξεις, όπως παράδεισος (που σήμαινε «κήπος»), μάγος, σατράπης μπαίνουν στην ελληνική ως δάνεια από τα περσικά. Πολλά περσικά ονόματα, π.χ. Ξέρξης, Δαρείος, εμφανίζονται στις εξιστορήσεις της σύγκρουσης ελλήνων και περσών. Οι κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου εγκαθιστούν την ελληνική γλώσσα στην καρδιά της περσικής αυτοκρατορίας. Λέξεις ελληνικές, όπως π.χ. dirham (δραχμή), μπαίνουν στην περσική γλώσσα. Pardêz=κήπος (ιραν.)

Ας δούμε τώρα τη λέξη μπαρ. Η λέξη κυλικείο χρησιμοποιείται, αλλά δεν έχει εκτοπίσει τη λέξη μπαρ. Κι αυτό γιατί περιορίζεται σε μια ειδική κατηγορία παρόμοιων χώρων: σε σχολεία, νοσοκομεία κλπ. Η λέξη μπαρ «επιμένει», γιατί αποδίδει καλύτερα από τις ελληνικές αποδόσεις το είδος της ξενικής προέλευσης διασκέδασης με την οποία συνδέεται: ξένη μουσική, ποτό (χωρίς φαΐ).

Αντίστοιχα, η λέξη πάρτι «επιμένει», γιατί καμία απόδοση στα ελληνικά (π.χ. συνεστίαση, χοροεσπερίδα) δεν αποδίδει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του είδους διασκέδασης: νεανική συγκέντρωση, ξένη μουσική, χορός.

Ας δούμε ακόμη ένα παράδειγμα που φωτίζει το ζήτημα που ψάχνουμε. Η λέξη καβγάς είναι δάνειο από τα τουρκικά. Η λέξη αυτή επιμένει να είναι ζωντανή στα νέα ελληνικά, παρόλο που υπάρχουν, και χρησιμοποιούνται, λέξεις ελληνικής προέλευσης με παρόμοιο νόημα: διαμάχη, φιλονικία. Αλλά πού και πώς χρησιμοποιούνται αυτές οι λέξεις; Δεν χρησιμοποιούνται στον καθημερινό, οικείο λόγο, αλλά στον γραπτό λόγο ή σε πιο «επίσημες» και λιγότερο καθημερινές προφορικές χρήσεις. Ακριβώς επειδή οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους πλαίσια είναι «ψυχρότερες», παρόλο που είναι φτιαγμένες από ελληνικό γλωσσικό υλικό. Και χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους πλαίσια, γιατί προέρχονται από αυτό, που ονομάζεται λόγια γλώσσα ή καθαρεύουσα. Πρόκειται για ένα είδος γλώσσας, που κυριάρχησε μέχρι το 1976 στη Ελλάδα και προσπαθούσε να μιμηθεί την αρχαία ελληνική γλώσσα διατηρώντας την κλίση της και ένα μέρος του λεξιλογίου της.

Οι λόγιες λέξεις, ακριβώς επειδή δεν ανήκουν στο καθημερινό, οικείο λεξιλόγιο, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν λέξεις οι οποίες, παρόλο που δεν είναι ελληνικής προέλευσης, ανήκουν στο καθημερινό, οικείο λεξιλόγιο και έχουν τη «θέρμη», την αμεσότητα της καθημερινής χρήσης. Έτσι, η τουρκικής προέλευσης λέξη καβγάς εξακολουθεί να είναι ζωντανή στο καθημερινό λεξιλόγιο, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τις ελληνικής προέλευσης λέξεις διαμάχη, φιλονικία. Το παράδειγμα που συζητήσαμε, και θα μπορούσαν να προστεθούν πολλά άλλα, δείχνει καθαρά πόσο επιπόλαιο και πόσο μακριά από τη φύση της γλώσσας είναι να στιγματίζονται τα δάνεια και να θεωρούνται είτε ως «ξένο σώμα» είτε ως «παθολογία» και «ρύπανση», δηλαδή «βρώμισμα», της γλώσσας.

Pullus=νεοσσός πτηνού (λατ.) Η υποταγή των ελλήνων στους ρωμαίους θα σημάνει μια σημαντική εισροή δανείων (όπως θα γίνει πολύ αργότερα με την οθωμανική κατάκτηση): κουστωδία, σπίτι, καντήλα, πόρτα, τάβλα, κάστρο, παλάτι, άσπρος, πουλί, στράτα, καβαλικεύω κ.ά.. Αλλά ο δανεισμός δεν θα επηρεάσει μόνο το λεξιλόγιο, αλλά και τη μορφολογία. Στις λέξεις αποθηκάριος, βιβλιοθηκάριος «κρύβεται» η λατινική κατάληξη -arius. Στις λέξεις βαρβάτος, γεμάτος «κρύβεται» η λατινική κατάληξη -atus. Με ανάλογο τρόπο, για να πάμε σε μια πολύ υστερότερη εποχή, στις λέξεις παλιατζής, χωρατατζής «κρύβεται» το τουρκικό -ci (προφέρεται ).

Επίλογος
Όπως είπαμε, οι γλώσσες αλλάζουν, δεν χαλάνε. Ο δανεισμός ούτε «χαλάει» ούτε «βρωμίζει» τις γλώσσες. Όλες οι γλώσσες δανείζονται η μία από την άλλη (γιατί το χρειάζονται, για να μιλήσουν για νέα πράγματα) και είναι όλες, σε σημαντικό ποσοστό, γεννήματα των επαφών με άλλες γλώσσες και άλλους πολιτισμούς.

Η ίδια η αρχαία ελληνική γλώσσα, που τόσο τη θαύμαζε το κίνημα της γλωσσικής νοσταλγίας, δανείστηκε δραστικά, όπως είδαμε, από άλλες γλώσσες. Το 40% περίπου του λεξιλογίου της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι προϊόν δανεισμού. «Καθαρές» γλώσσες δεν υπάρχουν, γιατί οι λαοί και οι πολιτισμοί δεν ζουν σε γυάλες αλλά σε συνεχή επαφή, εχθρική ή φιλική, μεταξύ τους.

---

freeinquiry.gr

Σημείωση:
Το παραπάνω κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα
από το βιβλίο: «Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας»,
που έχει αναρτηθεί στο: www.greek-language.gr