|
Είχαμε λοιπόν επιχειρηματολόγήσει σε αρκετά άρθρα μας, πως στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού ποτέ δεν καλοείδαν τη δημιουργία της ΕΕ. Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν μία ΕΕ οικονομικά και γεωπολιτικά ανεξάρτητη. Δεν μπορούσαν βέβαια να κάνουν κάτι για να σταματήσουν τις εξελίξεις της «ενωμένης» (για λίγους) Ευρώπης. Η Σοβιετική Ένωση, ο «μπαμπούλας» της Ευρώπης της Δύσης ήταν παρελθόν και η Ευρώπη δεν φαινόταν να έχει διάθεση για «προστάτες». Μάλιστα, στη δεκαετία του ʽ80 και ʽ90 επικρατούσε κι ένα αντι-αμερικανικό πνεύμα άλλοτε συγκεκαλυμμένο άλλοτε πάλι περισσότερο εμφανές. Ο μύθος του «ευρωπαίου πολίτη» έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς.
Οι ΗΠΑ δεν αισθάνονταν ιδιαίτερα βολικά στην εγκατάλειψη του ρόλου του γεωπολιτικού ηγεμόνα της Ευρώπης και μέσω της Μ. Βρετανίας φρόντιζαν να δείχνουν την δυσαρέσκειά τους. Τα πράγματα όμως πήραν πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν η ΕΕ μετατράπηκε ουσιαστικά σε μία παγγερμανική Ευρώπη με τους γερμανούς και τους δορυφόρους τους όχι μόνο να ηγούνται της «ενωμένης» Ευρώπης, αλλά και να καθυποτάσσουν όλα τα αδύναμα κράτη μέλη κυρίως αυτά που απαρτίζουν τον λεγόμενο ευρωπαϊκό νότο με ωμές παρεμβάσεις ακόμα και στην εκλογική διαδικασία των κυβερνήσεών τους.
Οι αμερικανοί μέσω της NSA άρχισαν να παρακολουθούν τα τηλέφωνα όλων σχεδόν των ηγετών της ΕΕ και ιδιαιτέρως των γερμανών. Η καγκελάριος Μέρκελ διαμαρτυρήθηκε έντονα, ο Ομπάμα υποσχέθηκε πως το θέμα θα διευθετηθεί, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε δεν υπήρξε συνέχεια, ή μάλλον υπήρξε και υπάρχει, αλλά εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες.
Αυτός ο υπόγειος πόλεμος με τις ΗΠΑ να προσπαθούν να ξανακερδίσουν τον χαμένο τους ρόλο ως «προστάτες-νταβατζήδες» της ΕΕ μπήκε για λίγο στο ψυγείο, όταν προέκυψε το ουκρανικό ζήτημα. Η ανακωχή όμως δεν κράτησε για πολύ.
Από την αρχή της δημιουργίας της ΕΕ, οι ΗΠΑ έψαχναν για έναν αποτελεσματικό πολιορκητικό κριό, που θα την τίναζε συθέμελα. Δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ. Βρέθηκε η χώρα της Ρωμιοσύνης, ένα κρατίδιο-προτεκτοράτο, που ποτέ δεν διάθετε ηγέτες πρόθυμους να θεμελιώσουν ένα αξιοκρατικό καθεστώς διακυβέρνησης. Αντιθέτως, το κρατίδιο είναι φημισμένο διαχρονικά για την παραγωγή διεφθαρμένων, ανίκανων και δοσίλογων εξουσιών, που αντικατοπτρίζουν στο έπακρο την πραγματική ιδιοσυγκρασία του αγελαίου λαού που κυβερνούν. Ενός λαού, που έχει μάθει να βολεύεται, να μην παράγει τίποτα και να «λιάζεται» στις υποτιθέμενες δόξες ενός υποτιθέμενου δοξασμένου παρελθόντος. Ενός λαού και μια χώρα, όπου το επιχειρείν ήταν είναι και θα είναι καταδικαστέο και ξορκισμένο με τον απήγανο εκτός αν πρόκειται για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι μεταξύ της εγχώριας πλουτοκρατίας και της διαπλεκόμενης εξουσίας παρουσία των γάτων των Ιμαλαϊων και άλλων χαριτωμένων ή μη τετραπόδων.
Οι ΗΠΑ δοκίμασαν διάφορους «αρχηγούς» και αρχηγίσκους» του προτεκτοράτου. Τους περισσότερους όμως τους απέρριψαν λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, αλλά και προσκόλλησής τους στο άρμα της μαμάκας Μέρκελ και των λοιπών «αρίων» ηγετών της ΕΕ.
Το ΔΝΤ από την αρχή ακολούθησε μια στρατηγική πρόκλησης αγανάκτησης στους ρωμιούς. Ήθελε να τους εξαναγκάσει να απεμπλακούν από την ΕΕ. Έτσι, φώναζε πως εφάρμοσε λάθος πρόγραμμα, πως έκανε λανθασμένους υπολογισμούς σχετικά με το προβλεπόμενο ποσοστό ανεργίας και οικονομικής καθίζησης, πως ήταν λάθος ο πολλαπλασιαστής και διάφορα άλλα παραμύθια της Χαλιμάς.
Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ μπήκε στη φάση της διαπραγμάτευσης για να καταφέρει καίριο πλήγμα στην ΕΕ χρησιμοποιώντας τη Ρωμιοσύνη ως ρόπαλο. Το ΔΝΤ είναι αυτό, που με έκθεσή του ανακοίνωσε, πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως πρέπει να «κουρευτεί» και άλλο, κάτι που φυσικά, ακόμα και σήμερα δεν θέλουν ούτε καν να ακούσουν στην ΕΕ και ιδιαίτερα στα κοινοβούλια της Γερμανίας και των παραδοσιακών της συμμάχων και δορυφόρων από τον Αʼ και Βʼ παγκόσμιο πόλεμο.
Τις τελευταίες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες μιας αδιάλλακτης στάσης, που υιοθέτησε το ΔΝΤ ζητώντας εξωπραγματικά μέτρα και κουνώντας το δάχτυλο όχι στη Ρωμιοσύνη, αλλά στην ΕΕ, πως αν δεν κουρευτεί το χρέος, το ίδιο δεν επιθυμεί να συμμετάσχει.
Η διαρροή που προέκυψε από τα Wikileaks, αυτό ακριβώς αποδεικνύει. Μάλιστα, ο πολύς κύριος Τόμσεν φαίνεται να λέει στην κα Βελκουλέσκου: «...Και οι γερμανοί θέτουν θέμα διαχείρισης... και βασικά εμείς εκείνη την ώρα λέμε: “Κοίταξε κ.Μέρκελ αντιμετωπίζεις ένα δίλημμα, πρέπει να σκεφτείς τι θα σου κοστίσει περισσότερο: να προχωρήσεις χωρίς το ΔΝΤ ─δεν θα ρωτούσε η Bundestag “Το ΔΝΤ δεν είναι μαζί μας;” ─ ή να διαλέξει την ανακούφιση του χρέους, που πιστεύουμε ότι χρειάζεται η Ελλάδα, προκειμένου να συνεχιστεί η συνεργασία μας; Σωστά. Αυτό είναι το πραγματικό θέμα». Ωμός εκβιασμός προς την ίδια τη Μέρκελ, δηλαδή.
Προηγουμένως βέβαια, είχε υπονοήσει, πως καλό θα ήταν να αιφνιδιαστεί η ΕΕ με μια απειλή για Grexit τον Ιούνιο, που όλως τυχαίως θα συνέπιπτε με το δημοψήφισμα στη Μ. Βρεττανία για το Brexit. Τυχαία όλα αυτά; Ας αναρωτηθούμε.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Πολ Μέησον ήδη έχει ξεκινήσει να αρθρογραφεί για πραξικόπημα λέγοντας τα εξής: «Το ΔΝΤ πιάστηκε, επ αυτοφόρω να συνωμοτεί για να οργανώσει “πιστωτικό γεγονός” στην Ελλάδα και να την οδηγήσει στα πρόθυρα της χρεωκοπίας χρησιμοποιώντας το πρόσχημα του δημοψηφίσματος για την έξοδο ή την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Όχι, αυτό δεν είναι το σενάριο της επόμενης ταινίας του James Bond, είναι η απομαγνητοφώνηση μιας τηλεδιάσκεψης ανάμεσα στους επικεφαλής των διαπραγματεύσεων του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου. Η αποκάλυψη έγινε από το WikiLeaks μιας συζήτησης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα λίγο πριν από την αποχώρηση της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ από την Ελλάδα, που είχε δώσει το πράσινο φως για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων.
»Η ουσία είναι, ότι το ΔΝΤ δεν πιστεύει τα νούμερα που χρησιμοποιούνται από την Ελλάδα και την Ευρώπη, ώστε να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις στο επόμενο στάδιο. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη δεν μπορεί να προχωρήσει στη συμφωνία χωρίς το ΔΝΤ, γιατί το γερμανικό κοινοβούλιο δεν θα το επιτρέψει. Καθώς τσακώνονται για τους αριθμούς, οι Τόμσεν και Βελκουλέσκου ακούγονται να εξετάζουν το ενδεχόμενο εάν θα “μαγειρέψουν” την επόμενη έκθεση του ΔΝΤ σχετικά με το εάν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα μόνο εάν υπάρξει ελάφρυνση χρέους και αυτός είναι ο λόγος, που δεν αποδέχονται οι γερμανοί.
»Τότε ο Τόμσεν έριξε την βόμβα. “Τι πρέπει να γίνει για να έρθουν όλοι στο σημείο να λάβουν μία απόφαση; Στο παρελθόν υπήρξε μόνο μία στιγμή, όπου λήφθηκε μία σοβαρή απόφαση και ήταν όταν η Ελλάδα έμενε χωρίς χρήματα και ήταν υπό την απειλή της χρεωκοπίας. Σωστά;”. Η Βελκουλέσκου του απαντά: “Σωστά”. Τότε ο Τόμσεν συμπληρώνει: «Πιθανώς αυτό πρέπει να γίνει ξανά. Σε αυτή την περίπτωση (του πιστωτικού γεγονότος και εάν είναι να ξαναγίνει) θα μας πάρει αρκετό χρόνο μέχρι τον Ιούλιο και είναι σαφές, ότι οι ευρωπαίοι δεν πρόκειται να κάνουν καμία συζήτηση για ένα μήνα πριν από το Brexit, έτσι σε κάποιο βαθμό θα θέλουν ένα διάλειμμα (για την Ελλάδα) και θα ξεκινήσουν ξανά μετά το ευρωπαϊκό δημοψήφισμα”. Η Βελκουλέσκου είπε, ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι μέσα στον Απρίλιο. Για να λάβει την απάντηση από τον Τόμσεν “αλλά αυτό δεν θα είναι ένα γεγονός. Αυτό δεν πρόκειται να τους…”. Η Βελκουλέσκου συμφωνεί ότι χρειάζεται ένα γεγονός, αλλά λέει ότι δεν ξέρει ποιο μπορεί να είναι.
»Εδώ επιτρέψτε μου με να αποκωδικοποιήσω. Το “γεγονός” είναι μία οικονομική κρίση που θα φέρει την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεωκοπία. Όπως ακριβώς συνέβη τον περασμένο χρόνο, όταν έκλεισαν οι τράπεζες και εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με οικονομική και ψυχολογική καταστροφή. Με τη μόνη διαφορά, ότι το ΔΝΤ θέλει να επιβάλλει αυτή την καταστροφή την ώρα, που το ελληνικό έθνος φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και η χώρα είναι επιφορτισμένη με μία από τις πιο περίπλοκες και νομικά αμφίβολες επιχειρήσεις φύλαξης των συνόρων στη σύγχρονη ιστορία. Αλλά το θέμα δεν βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας. Στο τέλος ο Τόμσεν υπαινίσσεται, ότι μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πάνω από όλους η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσει εάν θα τηρηθούν οι όροι της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου». (Ολόκληρη τη δήλωση του Πολ Μέησον υπάρχει στα αγγλικά εδώ:
https://medium.com/mosquito-ridge/imf-plots-new-credit-event-for-greece-534b4b300318#.1j3mmhakt).
Αυτό που ο Πολ Μέησον τώρα σχολιάζει, έχει εδώ και αρκετό καιρό σχολιαστεί και εξηγηθεί από τον Thierry Meyssan στο άρθρο του: «The European Union is Blind To the Military Strategy of The United States» (Voltairenet.org). Σε αυτό το άρθρο, ο συγγραφέας πάει ακόμα πιο κάτω αποδεικνύοντας, πως οι διαμάχες στη Μέση Ανατολή και την Αφρική αποτελούν μέρος της στρατηγικής των ΗΠΑ.
Αναμφίβολα, το Ισλαμικό Κράτος, είτε απευθείας είτε μέσω Τουρκίας έχει εξοπλιστεί από τις ΗΠΑ μιας και είναι δικό της δημιούργημα, όπως εξάλλου ήταν και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Εν τω μεταξύ, ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τα χημικά του Σαντάμ. Βομβαρδίστηκε και ισοπεδώθηκε μια ολόκληρη χώρα χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί τίποτα. Στα σχέδια των ΗΠΑ είναι και ο διαμελισμός της Συρίας και η δημιουργία του κράτους του «Μεγάλου Κουρδιστάν», μιας και τώρα οι κούρδοι δεν θεωρούνται τρομοκράτες, αλλά σύμμαχοι των ΗΠΑ κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Τελευταία, οι ΗΠΑ, αποδυναμώνουν και τον σουλτάνο Ερντογάν χαρακτηρίζοντάς τον ως αποτυχημένο και επικίνδυνο. Η Τουρκία χάνει συνεχώς το έδαφος κάτω από τα πόδια της μιας και οι σχέσεις της με τη Ρωσία είναι στο ναδίρ, αλλά και με τις ΗΠΑ να δείχνουν τη διάθεση να τον τελειώσουν. Μόνο οι ηγέτες της ΕΕ του γλείφουν τα πόδια και τον ικετεύουν να μην αμολάει τους πρόσφυγες στην Ευρώπη. Η ΕΕ, όπως αποκαλύπτει και ο Thierry Meyssan, δεν «μεταφράζει καλά» τις γεωπολιτικές στρατηγικές των ΗΠΑ και δεν γνωρίζει τίποτα για τον σχεδιασμό της μιλιταριστικής πολιτικής τους. Αυτά όλα, τα έχουμε αναπτύξει σε παλαιότερα άρθρα μας, ότι δηλαδή η ΕΕ δεν έχει εξωτερική πολιτική ούτε και πρόκειται να αποκτήσει.
Επειδή κάποιοι στη χώρα μας επιχαίρουν για την πολιτική απομόνωση του Ερντογάν, καλό θα ήταν να θυμηθούν, πως όποτε η Τουρκία αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα, τα έκανε εξαγωγή προς τη Ρωμιοσύνη. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που βρίσκονται εν εξελίξει, θα οδηγήσουν σε πολύ δυσάρεστες για τη Ρωμιοσύνη καταστάσεις, που ενδέχεται στο τέλος να πληρώσει και το μάρμαρο σε όλα τα επίπεδα.
Το προσφυγικό ζήτημα θα ρίξει εύκολα το κόσμο στα φιλοφασιστικά ακροδεξιά κόμματα των «ευρωσκεπτικιστών», που σύντομα θα καταλάβουν την πρώτη θέση σε επερχόμενες εκλογές. Η αμφισβήτηση της ΕΕ από τους πολίτες των κρατών μελών είναι πλέον ένα πλειοψηφικό ρεύμα, που σύντομα θα μετουσιωθεί στη διάλυση αυτής της θεατρικής παράστασης, που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ας συνοψίσουμε: Οι ΗΠΑ επεδίωκαν και επιδιώκουν τη διάλυση της ΕΕ. Θέλουν να επιστρέψουν ως ηγέτιδα-προστάτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Μιας Ευρώπης, που να ζει κάτω από το φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης χωρίς επαρκή στρατό για να αντιμετωπίζει απειλές και φυσικά χωρίς δική της εξωτερική πολιτική, πράγμα που ίσχυε και ισχύει. Αυτό το πετυχαίνει χρησιμοποιώντας την ιδιάζουσα περίπτωση της Ρωμιοσύνης ως πολιορκητικό κριό κατά της ΕΕ και των ευρωπαϊκών τραπεζών. Χρησιμοποιεί επίσης και τη Μ. Βρεττανία για τον ίδιο λόγο. Αν αρχίζουν να αποκολλώνται κάποια κομμάτια από την ΕΕ τότε είναι θέμα χρόνου (είναι ούτως ή άλλως) η κατάρρευσή της.
Το δεύτερο σχέδιο αποδυνάμωσης της ΕΕ έχει τη ρίζα του στο συνδυασμό του προσφυγικού ζητήματος με την ισλαμοτρομοκρατία και την ισλαμοφοβία. Η συνθήκη του Σέγκεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα, ακόμα κι αν δεν πετάξουν έξω τη χώρα της Ρωμιοσύνης. Αν ακούσει κανείς τον υπουργό εξωτερικών της Αυστρίας μπορεί να καταλάβει τι επικρατεί από πλευράς εξωτερικής πολιτικής μέσα στην ΕΕ.
Είναι λοιπόν μάλλον αφελές να πιστεύει κάποιος, πως το ΔΝΤ και ο Τόμσεν μάχονται για τη νέα γενιά στη Ρωμιοσύνη και πως θέλουν να τιμωρήσουν τους συνταξιούχους των παλιότερων γενεών. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς, πως το ΔΝΤ (που όπου κι αν πήγε κατέστρεψε χώρες εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της πολιτικής ελίτ και της πλουτοκρατίας) μάχεται υπέρ των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στη Ρωμιοσύνη. Το ΔΝΤ μπήκε εμβόλιμα, όπως περίτρανα αποδεικνύεται άλλωστε με τα Wikileaks στη διαπραγμάτευση για το χρέος της Ρωμιοσύνης, για να «χτυπήσει» καίρια την ΕΕ. Έτσι λοιπόν, αυτούς που «σφάζει» ο Τόμσεν δεν είναι τόσο οι ρωμιοί, αλλά η ευρωπαϊκή και κυρίως η γερμανική νομενκλατούρα.
Την εγκυρότητα της διαρροής των Wikileaks, αρχικά αμφισβήτησε αρθρογράφος της WSJ, αλλά τελικά όταν τα ίδια τα Wikileaks επανήλθαν μέσω Twitter να επαληθεύσουν τη διαρροή, σώπασε.
Εξάλλου, και το ίδιο το ΔΝΤ δεν σχολίασε το συμβάν ούτε και μπήκε στη διαδικασία να το αμφισβητήσει.
Κλείνοντας, να ευχηθώ «περαστικά» στον έναν εκ των αντιπροέδρων της μείζονος αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να μην πιστεύει, πως όντως τα Wikileaks διέρρευσαν τις συνομιλίες Τόμσεν-Βελκουλέσκου και με τα άπταιστα «αγγλικά» του απευθύνεται στον διαρρέοντα λέγοντας: «Stop telling jokes please». Ο άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει, πως το ΔΝΤ είναι όντως το μακρύ, αλλά αόρατο χέρι των ΗΠΑ κατά της Ευρώπης. Δεν μπορεί, θα προσγειωθεί κάποια στιγμή και αυτός στην πραγματικότητα. Μέχρι στιγμής, πάντως, παραμένει ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη, που αμφισβητεί τη διαρροή των Wikileaks.
Είχαμε λοιπόν επιχειρηματολόγήσει σε αρκετά άρθρα μας, πως στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού ποτέ δεν καλοείδαν τη δημιουργία της ΕΕ. Οι ΗΠΑ δεν ήθελαν μία ΕΕ οικονομικά και γεωπολιτικά ανεξάρτητη. Δεν μπορούσαν βέβαια να κάνουν κάτι για να σταματήσουν τις εξελίξεις της «ενωμένης» (για λίγους) Ευρώπης. Η Σοβιετική Ένωση, ο «μπαμπούλας» της Ευρώπης της Δύσης ήταν παρελθόν και η Ευρώπη δεν φαινόταν να έχει διάθεση για «προστάτες». Μάλιστα, στη δεκαετία του ʽ80 και ʽ90 επικρατούσε κι ένα αντι-αμερικανικό πνεύμα άλλοτε συγκεκαλυμμένο άλλοτε πάλι περισσότερο εμφανές. Ο μύθος του «ευρωπαίου πολίτη» έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς.
Οι ΗΠΑ δεν αισθάνονταν ιδιαίτερα βολικά στην εγκατάλειψη του ρόλου του γεωπολιτικού ηγεμόνα της Ευρώπης και μέσω της Μ. Βρετανίας φρόντιζαν να δείχνουν την δυσαρέσκειά τους. Τα πράγματα όμως πήραν πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν η ΕΕ μετατράπηκε ουσιαστικά σε μία παγγερμανική Ευρώπη με τους γερμανούς και τους δορυφόρους τους όχι μόνο να ηγούνται της «ενωμένης» Ευρώπης, αλλά και να καθυποτάσσουν όλα τα αδύναμα κράτη μέλη κυρίως αυτά που απαρτίζουν τον λεγόμενο ευρωπαϊκό νότο με ωμές παρεμβάσεις ακόμα και στην εκλογική διαδικασία των κυβερνήσεών τους.
Οι αμερικανοί μέσω της NSA άρχισαν να παρακολουθούν τα τηλέφωνα όλων σχεδόν των ηγετών της ΕΕ και ιδιαιτέρως των γερμανών. Η καγκελάριος Μέρκελ διαμαρτυρήθηκε έντονα, ο Ομπάμα υποσχέθηκε πως το θέμα θα διευθετηθεί, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε δεν υπήρξε συνέχεια, ή μάλλον υπήρξε και υπάρχει, αλλά εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες.
Αυτός ο υπόγειος πόλεμος με τις ΗΠΑ να προσπαθούν να ξανακερδίσουν τον χαμένο τους ρόλο ως «προστάτες-νταβατζήδες» της ΕΕ μπήκε για λίγο στο ψυγείο, όταν προέκυψε το ουκρανικό ζήτημα. Η ανακωχή όμως δεν κράτησε για πολύ.
Από την αρχή της δημιουργίας της ΕΕ, οι ΗΠΑ έψαχναν για έναν αποτελεσματικό πολιορκητικό κριό, που θα την τίναζε συθέμελα. Δεν χρειάστηκε να ψάξουν πολύ. Βρέθηκε η χώρα της Ρωμιοσύνης, ένα κρατίδιο-προτεκτοράτο, που ποτέ δεν διάθετε ηγέτες πρόθυμους να θεμελιώσουν ένα αξιοκρατικό καθεστώς διακυβέρνησης. Αντιθέτως, το κρατίδιο είναι φημισμένο διαχρονικά για την παραγωγή διεφθαρμένων, ανίκανων και δοσίλογων εξουσιών, που αντικατοπτρίζουν στο έπακρο την πραγματική ιδιοσυγκρασία του αγελαίου λαού που κυβερνούν. Ενός λαού, που έχει μάθει να βολεύεται, να μην παράγει τίποτα και να «λιάζεται» στις υποτιθέμενες δόξες ενός υποτιθέμενου δοξασμένου παρελθόντος. Ενός λαού και μια χώρα, όπου το επιχειρείν ήταν είναι και θα είναι καταδικαστέο και ξορκισμένο με τον απήγανο εκτός αν πρόκειται για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι μεταξύ της εγχώριας πλουτοκρατίας και της διαπλεκόμενης εξουσίας παρουσία των γάτων των Ιμαλαϊων και άλλων χαριτωμένων ή μη τετραπόδων.
Οι ΗΠΑ δοκίμασαν διάφορους «αρχηγούς» και αρχηγίσκους» του προτεκτοράτου. Τους περισσότερους όμως τους απέρριψαν λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, αλλά και προσκόλλησής τους στο άρμα της μαμάκας Μέρκελ και των λοιπών «αρίων» ηγετών της ΕΕ.
Το ΔΝΤ από την αρχή ακολούθησε μια στρατηγική πρόκλησης αγανάκτησης στους ρωμιούς. Ήθελε να τους εξαναγκάσει να απεμπλακούν από την ΕΕ. Έτσι, φώναζε πως εφάρμοσε λάθος πρόγραμμα, πως έκανε λανθασμένους υπολογισμούς σχετικά με το προβλεπόμενο ποσοστό ανεργίας και οικονομικής καθίζησης, πως ήταν λάθος ο πολλαπλασιαστής και διάφορα άλλα παραμύθια της Χαλιμάς. Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ μπήκε στη φάση της διαπραγμάτευσης για να καταφέρει καίριο πλήγμα στην ΕΕ χρησιμοποιώντας τη Ρωμιοσύνη ως ρόπαλο. Το ΔΝΤ είναι αυτό, που με έκθεσή του ανακοίνωσε, πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως πρέπει να «κουρευτεί» και άλλο, κάτι που φυσικά, ακόμα και σήμερα δεν θέλουν ούτε καν να ακούσουν στην ΕΕ και ιδιαίτερα στα κοινοβούλια της Γερμανίας και των παραδοσιακών της συμμάχων και δορυφόρων από τον Αʼ και Βʼ παγκόσμιο πόλεμο.
Τις τελευταίες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες μιας αδιάλλακτης στάσης, που υιοθέτησε το ΔΝΤ ζητώντας εξωπραγματικά μέτρα και κουνώντας το δάχτυλο όχι στη Ρωμιοσύνη, αλλά στην ΕΕ, πως αν δεν κουρευτεί το χρέος, το ίδιο δεν επιθυμεί να συμμετάσχει.
Η διαρροή που προέκυψε από τα Wikileaks, αυτό ακριβώς αποδεικνύει. Μάλιστα, ο πολύς κύριος Τόμσεν φαίνεται να λέει στην κα Βελκουλέσκου: «...Και οι γερμανοί θέτουν θέμα διαχείρισης... και βασικά εμείς εκείνη την ώρα λέμε: “Κοίταξε κ.Μέρκελ αντιμετωπίζεις ένα δίλημμα, πρέπει να σκεφτείς τι θα σου κοστίσει περισσότερο: να προχωρήσεις χωρίς το ΔΝΤ ─δεν θα ρωτούσε η Bundestag “Το ΔΝΤ δεν είναι μαζί μας;” ─ ή να διαλέξει την ανακούφιση του χρέους, που πιστεύουμε ότι χρειάζεται η Ελλάδα, προκειμένου να συνεχιστεί η συνεργασία μας; Σωστά. Αυτό είναι το πραγματικό θέμα». Ωμός εκβιασμός προς την ίδια τη Μέρκελ, δηλαδή.
Προηγουμένως βέβαια, είχε υπονοήσει, πως καλό θα ήταν να αιφνιδιαστεί η ΕΕ με μια απειλή για Grexit τον Ιούνιο, που όλως τυχαίως θα συνέπιπτε με το δημοψήφισμα στη Μ. Βρεττανία για το Brexit. Τυχαία όλα αυτά; Ας αναρωτηθούμε.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Πολ Μέησον ήδη έχει ξεκινήσει να αρθρογραφεί για πραξικόπημα λέγοντας τα εξής: «Το ΔΝΤ πιάστηκε, επ αυτοφόρω να συνωμοτεί για να οργανώσει “πιστωτικό γεγονός” στην Ελλάδα και να την οδηγήσει στα πρόθυρα της χρεωκοπίας χρησιμοποιώντας το πρόσχημα του δημοψηφίσματος για την έξοδο ή την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Όχι, αυτό δεν είναι το σενάριο της επόμενης ταινίας του James Bond, είναι η απομαγνητοφώνηση μιας τηλεδιάσκεψης ανάμεσα στους επικεφαλής των διαπραγματεύσεων του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου. Η αποκάλυψη έγινε από το WikiLeaks μιας συζήτησης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα λίγο πριν από την αποχώρηση της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ από την Ελλάδα, που είχε δώσει το πράσινο φως για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων.
»Η ουσία είναι, ότι το ΔΝΤ δεν πιστεύει τα νούμερα που χρησιμοποιούνται από την Ελλάδα και την Ευρώπη, ώστε να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις στο επόμενο στάδιο. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη δεν μπορεί να προχωρήσει στη συμφωνία χωρίς το ΔΝΤ, γιατί το γερμανικό κοινοβούλιο δεν θα το επιτρέψει. Καθώς τσακώνονται για τους αριθμούς, οι Τόμσεν και Βελκουλέσκου ακούγονται να εξετάζουν το ενδεχόμενο εάν θα “μαγειρέψουν” την επόμενη έκθεση του ΔΝΤ σχετικά με το εάν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα μόνο εάν υπάρξει ελάφρυνση χρέους και αυτός είναι ο λόγος, που δεν αποδέχονται οι γερμανοί.
»Τότε ο Τόμσεν έριξε την βόμβα. “Τι πρέπει να γίνει για να έρθουν όλοι στο σημείο να λάβουν μία απόφαση; Στο παρελθόν υπήρξε μόνο μία στιγμή, όπου λήφθηκε μία σοβαρή απόφαση και ήταν όταν η Ελλάδα έμενε χωρίς χρήματα και ήταν υπό την απειλή της χρεωκοπίας. Σωστά;”. Η Βελκουλέσκου του απαντά: “Σωστά”. Τότε ο Τόμσεν συμπληρώνει: «Πιθανώς αυτό πρέπει να γίνει ξανά. Σε αυτή την περίπτωση (του πιστωτικού γεγονότος και εάν είναι να ξαναγίνει) θα μας πάρει αρκετό χρόνο μέχρι τον Ιούλιο και είναι σαφές, ότι οι ευρωπαίοι δεν πρόκειται να κάνουν καμία συζήτηση για ένα μήνα πριν από το Brexit, έτσι σε κάποιο βαθμό θα θέλουν ένα διάλειμμα (για την Ελλάδα) και θα ξεκινήσουν ξανά μετά το ευρωπαϊκό δημοψήφισμα”. Η Βελκουλέσκου είπε, ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι μέσα στον Απρίλιο. Για να λάβει την απάντηση από τον Τόμσεν “αλλά αυτό δεν θα είναι ένα γεγονός. Αυτό δεν πρόκειται να τους…”. Η Βελκουλέσκου συμφωνεί ότι χρειάζεται ένα γεγονός, αλλά λέει ότι δεν ξέρει ποιο μπορεί να είναι.
»Εδώ επιτρέψτε μου με να αποκωδικοποιήσω. Το “γεγονός” είναι μία οικονομική κρίση που θα φέρει την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεωκοπία. Όπως ακριβώς συνέβη τον περασμένο χρόνο, όταν έκλεισαν οι τράπεζες και εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με οικονομική και ψυχολογική καταστροφή. Με τη μόνη διαφορά, ότι το ΔΝΤ θέλει να επιβάλλει αυτή την καταστροφή την ώρα, που το ελληνικό έθνος φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και η χώρα είναι επιφορτισμένη με μία από τις πιο περίπλοκες και νομικά αμφίβολες επιχειρήσεις φύλαξης των συνόρων στη σύγχρονη ιστορία. Αλλά το θέμα δεν βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας. Στο τέλος ο Τόμσεν υπαινίσσεται, ότι μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πάνω από όλους η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσει εάν θα τηρηθούν οι όροι της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου». (Ολόκληρη τη δήλωση του Πολ Μέησον υπάρχει στα αγγλικά εδώ:
https://medium.com/mosquito-ridge/imf-plots-new-credit-event-for-greece-534b4b300318#.1j3mmhakt).
Αυτό που ο Πολ Μέησον τώρα σχολιάζει, έχει εδώ και αρκετό καιρό σχολιαστεί και εξηγηθεί από τον Thierry Meyssan στο άρθρο του: «The European Union is Blind To the Military Strategy of The United States» (Voltairenet.org). Σε αυτό το άρθρο, ο συγγραφέας πάει ακόμα πιο κάτω αποδεικνύοντας, πως οι διαμάχες στη Μέση Ανατολή και την Αφρική αποτελούν μέρος της στρατηγικής των ΗΠΑ.
Αναμφίβολα, το Ισλαμικό Κράτος, είτε απευθείας είτε μέσω Τουρκίας έχει εξοπλιστεί από τις ΗΠΑ μιας και είναι δικό της δημιούργημα, όπως εξάλλου ήταν και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Εν τω μεταξύ, ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τα χημικά του Σαντάμ. Βομβαρδίστηκε και ισοπεδώθηκε μια ολόκληρη χώρα χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί τίποτα. Στα σχέδια των ΗΠΑ είναι και ο διαμελισμός της Συρίας και η δημιουργία του κράτους του «Μεγάλου Κουρδιστάν», μιας και τώρα οι κούρδοι δεν θεωρούνται τρομοκράτες, αλλά σύμμαχοι των ΗΠΑ κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Τελευταία, οι ΗΠΑ, αποδυναμώνουν και τον σουλτάνο Ερντογάν χαρακτηρίζοντάς τον ως αποτυχημένο και επικίνδυνο. Η Τουρκία χάνει συνεχώς το έδαφος κάτω από τα πόδια της μιας και οι σχέσεις της με τη Ρωσία είναι στο ναδίρ, αλλά και με τις ΗΠΑ να δείχνουν τη διάθεση να τον τελειώσουν. Μόνο οι ηγέτες της ΕΕ του γλείφουν τα πόδια και τον ικετεύουν να μην αμολάει τους πρόσφυγες στην Ευρώπη. Η ΕΕ, όπως αποκαλύπτει και ο Thierry Meyssan, δεν «μεταφράζει καλά» τις γεωπολιτικές στρατηγικές των ΗΠΑ και δεν γνωρίζει τίποτα για τον σχεδιασμό της μιλιταριστικής πολιτικής τους. Αυτά όλα, τα έχουμε αναπτύξει σε παλαιότερα άρθρα μας, ότι δηλαδή η ΕΕ δεν έχει εξωτερική πολιτική ούτε και πρόκειται να αποκτήσει.
Επειδή κάποιοι στη χώρα μας επιχαίρουν για την πολιτική απομόνωση του Ερντογάν, καλό θα ήταν να θυμηθούν, πως όποτε η Τουρκία αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα, τα έκανε εξαγωγή προς τη Ρωμιοσύνη. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που βρίσκονται εν εξελίξει, θα οδηγήσουν σε πολύ δυσάρεστες για τη Ρωμιοσύνη καταστάσεις, που ενδέχεται στο τέλος να πληρώσει και το μάρμαρο σε όλα τα επίπεδα.
Το προσφυγικό ζήτημα θα ρίξει εύκολα το κόσμο στα φιλοφασιστικά ακροδεξιά κόμματα των «ευρωσκεπτικιστών», που σύντομα θα καταλάβουν την πρώτη θέση σε επερχόμενες εκλογές. Η αμφισβήτηση της ΕΕ από τους πολίτες των κρατών μελών είναι πλέον ένα πλειοψηφικό ρεύμα, που σύντομα θα μετουσιωθεί στη διάλυση αυτής της θεατρικής παράστασης, που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ας συνοψίσουμε: Οι ΗΠΑ επεδίωκαν και επιδιώκουν τη διάλυση της ΕΕ. Θέλουν να επιστρέψουν ως ηγέτιδα-προστάτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Μιας Ευρώπης, που να ζει κάτω από το φόβο μιας τρομοκρατικής επίθεσης χωρίς επαρκή στρατό για να αντιμετωπίζει απειλές και φυσικά χωρίς δική της εξωτερική πολιτική, πράγμα που ίσχυε και ισχύει. Αυτό το πετυχαίνει χρησιμοποιώντας την ιδιάζουσα περίπτωση της Ρωμιοσύνης ως πολιορκητικό κριό κατά της ΕΕ και των ευρωπαϊκών τραπεζών. Χρησιμοποιεί επίσης και τη Μ. Βρεττανία για τον ίδιο λόγο. Αν αρχίζουν να αποκολλώνται κάποια κομμάτια από την ΕΕ τότε είναι θέμα χρόνου (είναι ούτως ή άλλως) η κατάρρευσή της.
Το δεύτερο σχέδιο αποδυνάμωσης της ΕΕ έχει τη ρίζα του στο συνδυασμό του προσφυγικού ζητήματος με την ισλαμοτρομοκρατία και την ισλαμοφοβία. Η συνθήκη του Σέγκεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα, ακόμα κι αν δεν πετάξουν έξω τη χώρα της Ρωμιοσύνης. Αν ακούσει κανείς τον υπουργό εξωτερικών της Αυστρίας μπορεί να καταλάβει τι επικρατεί από πλευράς εξωτερικής πολιτικής μέσα στην ΕΕ.
Είναι λοιπόν μάλλον αφελές να πιστεύει κάποιος, πως το ΔΝΤ και ο Τόμσεν μάχονται για τη νέα γενιά στη Ρωμιοσύνη και πως θέλουν να τιμωρήσουν τους συνταξιούχους των παλιότερων γενεών. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς, πως το ΔΝΤ (που όπου κι αν πήγε κατέστρεψε χώρες εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της πολιτικής ελίτ και της πλουτοκρατίας) μάχεται υπέρ των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στη Ρωμιοσύνη. Το ΔΝΤ μπήκε εμβόλιμα, όπως περίτρανα αποδεικνύεται άλλωστε με τα Wikileaks στη διαπραγμάτευση για το χρέος της Ρωμιοσύνης, για να «χτυπήσει» καίρια την ΕΕ. Έτσι λοιπόν, αυτούς που «σφάζει» ο Τόμσεν δεν είναι τόσο οι ρωμιοί, αλλά η ευρωπαϊκή και κυρίως η γερμανική νομενκλατούρα.
Την εγκυρότητα της διαρροής των Wikileaks, αρχικά αμφισβήτησε αρθρογράφος της WSJ, αλλά τελικά όταν τα ίδια τα Wikileaks επανήλθαν μέσω Twitter να επαληθεύσουν τη διαρροή, σώπασε.
Εξάλλου, και το ίδιο το ΔΝΤ δεν σχολίασε το συμβάν ούτε και μπήκε στη διαδικασία να το αμφισβητήσει.
Κλείνοντας, να ευχηθώ «περαστικά» στον έναν εκ των αντιπροέδρων της μείζονος αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να μην πιστεύει, πως όντως τα Wikileaks διέρρευσαν τις συνομιλίες Τόμσεν-Βελκουλέσκου και με τα άπταιστα «αγγλικά» του απευθύνεται στον διαρρέοντα λέγοντας: «Stop telling jokes please». Ο άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει, πως το ΔΝΤ είναι όντως το μακρύ, αλλά αόρατο χέρι των ΗΠΑ κατά της Ευρώπης. Δεν μπορεί, θα προσγειωθεί κάποια στιγμή και αυτός στην πραγματικότητα. Μέχρι στιγμής, πάντως, παραμένει ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη, που αμφισβητεί τη διαρροή των Wikileaks.
www.freeinquiry.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου