Το σωστό και το λάθος

Συχνά χρησιμοποιούμε λαθεμένα μερικές λέξεις που παρουσιάζουν κάποια εκφραστική ή φωνητική ομοιότητα, αλλά έχουν διαφορετική σημασία. ανακαλύπτω - εφευρίσκω ανακαλύπτω: βρίσκω, φέρω στο φως. φανερώνω κάτι που υπήρχε πριν. Ο Χριστό­φορος Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική (που υπήρχε πριν απ ' αυτόν). εφευρίσκω: βρίσκω. επινοώ κάτι που δεν υπήρχε πριν. Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος εφεύρε την τυπογραφία (που δεν υπήρχε πριν). νύφη - νύμφη η νύφη: η γυναίκα την ώρα του γάμου της, συγγενική σχέση με τα πεθερικά και το σόι του άντρα της. Η νύφη φορούσε στο γάμο ένα απλό νυφικό. Τα λέω στην πεθερά για να τ ' ακούσει η νύφη (παροιμία). η νύμφη: προστάδιο στη γέννηση ενός εντόμου (προνύμφη -νύμφη -πετα­λούδα).// Η αρχαία θεότητα των νερών (Οι Νηρηίδες ήταν νύμφες των ποταμών) Μεταφορικά: η νύμφη του Θερμαϊκού = η Θεσσαλονίκη. βρόχος - βρόγχος ο βρόχος: η θηλιά, το σχοινί, το λάσο. Το σχοινί έγινε βρόχος στο λαιμό του και κινδύνεψε να πνιγεί ο βρόγχος: ο αεραγωγός σωλήνας πνευμόνων. Το κάπνισμα ερεθίζει τους βρόγχους. αγγελιαφόρος (αγγελία + φέρω) και όχι αγγελιοφόρος. ακατονόμαστος (από το στερητικό α + κατονομάζω) και όχι ακατανόμαστος. απαθανατίζω (από + αθάνατος) και όχι αποθανατίζω. απογοητεύω (από + γοητεύω) και όχι απαγοητεύω. παρονομαστής (παρά + όνομα) και όχι παρανομαστής. κληροδοτώ - κληρονομώ κληροδοτώ σημαίνει αφήνω με διαθήκη μου σε κάποιον ένα περιουσιακό μου στοιχείο. Είμαι κληροδότης (διαθέτης) και αυτό που αφήνω είναι η κληροδοσία ή το κληροδότημα. κληρονομώ σημαίνει γίνομαι κάτοχος ενός πράγματος που μου άφησε ο κληροδότης. Είμαι ο κληρονόμος και αυτό που κατέχω είναι η κληρονομιά, Με άλλα λόγια: Ο διαθέτης κληροδοτεί, ο άλλος κληρονομεί. Οι πρόγονοι κληροδοτούν .οι απόγονοι κληρονομούν. Θα πούμε λοιπόν: Οι αρχαίοι μας πρόγονοι μας κληρο­δότησαν (και όχι μας κληρονόμησαν) αθάνατα έργα τέχνης. Και: κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας αθάνατα έργα τέχνης. Αυτά αποτελούν την πολύτιμη εθνική μας κληρονομιά. Ο τάδε κληροδότησε (όχι κληρονόμησε) όλη την περιουσία του στο κράτος, που είναι τώρα ο μοναδικός του κληρονόμος. απόμερος-απόμακρος απόμερος: αυτός που βρίσκεται έξω από το κέντρο ή από κάποιο κεντρικό σημείο. (Κατοικεί σε μια απόμερη συνοικία της πόλης. Έδεσε το σκύλο σε μια απόμερη γωνιά του κήπου. Τον πήρε απόμερα να του μιλήσει ιδιαιτέρως), απόμακρος: ο μακρινός, ο απομακρυσμένος. (Τώρα που γέρασε πολύ όλα εκείνα που έζησε του φαίνονταν τόσο απόμακρα. Το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε ως την πιο απόμακρη γωνιά της χώρας). εξάρτηση -εξάρτυση εξάρτηση: η έλλειψη ανεξαρτησίας (από το εξαρτώ, κρεμώ). (Η οικονομική εξάρτηση φέρει και την πολιτική εξάρτηση μιας χώρας). εξάρτυση: εκείνα που φέρει ο στρατιώτης μαζί του. (Οι στρατιώτες βάδιζαν στην πορεία με όλη τους την εξάρτυση). υποχθόνιος -καταχθόνιος υποχθόνιος: ο κάτω από τη γη. ο υπόγειος. (Πριν από το σεισμό ακούστηκε μια υποχθόνια βοή. Ο Πλούτωνας ήταν μια μυθική υποχθόνια θεότητα). καταχθόνιος: ο ύπουλος, ο πολύ κακός. (Κατάστρωνε διαρκώς καταχθόνια (και όχι υποχθόνια) σχέδια για να εξοντώσει τους αντιπάλους του). το μνήμα -το μνημείο το μνήμα: το μέρος όπου είναι κανείς θαμμένος, ο τάφος. (Πάνω στο μνήμα του έστησαν ένα σταυρό με το όνομά του). το μνημείο: το κτίσμα για τιμή του νεκρού ή των νεκρών ή για ανάμνηση σπουδαίου γεγονότος // έργο με αιώνια αξία. // το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. (Έστησαν το μνημείο της εθνικής συμφι­λίωσης. Ο Παρθενώνας είναι ένα μνημείο τέχνης) στιγμιαίος -ακαριαίος στιγμιαίος: αυτός που διαρκεί μια στιγμή. (Έπαθε μια στιγμιαία λιποθυμία). ακαριαίος: ξαφνικός, απότομος. (Το χτύπημα του επέφερε ακαριαίο (και όχι στιγμιαίο) θάνατο). ψηλός - υψηλός ψηλός άντρας, ψηλή κορφή, ψηλά σπίτια   Θα πούμε όμως: υψηλός πυρετός, υψηλά ημερομίσθια, συζήτηση υψηλού επιπέδου. Διατηρεί υψηλό φρόνημα. Σημειώθηκαν υψηλές θερμοκρασίες. Μας βλέπει αφ' υψηλού! δίλημμα -αδιέξοδο το δίλημμα: η δυσκολία εκλογής. (Βρισκόταν σε δίλημμα ποιον από τους δυο ν’ ακολουθήσει). το αδιέξοδο: η δύσκολη θέση. (Τα αλλεπάλληλα σφάλματά του τον οδηγούσαν σε αδιέξοδο). τεχνικός -τεχνητός τεχνικός: ο σχετικός με την τέχνη, ο φτιαγμένος με τέχνη (τεχνικά έργα, τεχνική μελέτη). Ουσιαστικό: ο τεχνικός: ο ειδικευμένος τεχνίτης (τεχνικός της Δ.Ε.Η.), η τεχνική: το σύνολο των κανόνων και μεθόδων με τις οποίες εκτελείται ένα έργο. (Κατέχει την τεχνική κατασκευής μικρών ραδιοφωνικών σταθμών), η τε­χνολογία: οι τεχνικές κατακτήσεις του ανθρώπου. (Οι αναπτυγμένες χώρες έχουν πετύχει υψηλή τεχνολογία). τεχνητός: αυτός που έγινε με την τέχνη, ο όχι φυσικός. (Τεχνητό νεφρό, τεχνητή γονιμοποίηση) // ο πλαστός, ο προσποιητός. (Ο λόγος του δημιούργησε μια τεχνητή όξυνση στη συζήτηση που κυλούσε ως τότε ήρεμα). άεργος -άνεργος άεργος: αυτός που απέχει από κάθε έργο. από κάθε απασχόληση. (Στον άεργο η μέρα φαίνεται χρόνος), άνεργος: αυτός που δεν έχει εργασία. (Αυξήθηκε στα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ανέργων), το ύπαιθρο -η ύπαιθρος το ύπαιθρο: είναι ο χώρος έξω από το σπίτι. ο μη στεγασμένος χώρος. (Τους έκαναν έξωση από το σπίτι και η οικογένεια διανυκτέρευσε στο ύπαιθρο) (όχι στην ύπαιθρο), η ύπαιθρος (χώρα): είναι η εξοχή, τα χωριά, το αντίθετο της πόλης. (Οι κάτοικοι της υπαίθρου δεν έχουν πρόβλημα μόλυνσης της ατμόσφαιρας). ο στύλος -η στήλη ο στύλος: η κολόνα που στηρίζει τη στέγη. Θα πούμε: οι στύλοι (και όχι οι στήλες) του ναού του Ολυμπίου Διός. Στηρίξαμε με στύλους τη σκεπή. Έγινε υποστύλωση της στέγης. Και μεταφορικά: στάθηκε ο στύλος (ο προστάτης) του σπιτιού . η στήλη: πέτρινη πλάκα στημένη όρθια. (Στη μέση της πλατείας μας υψώνεται αναμνηστική στήλη με τα ονόματα των πεσόντων στους πολέμους) // Σύστημα ηλεκτρικών στοιχείων. η μπαταρία. (Αγόρασα μια ηλεκτρική στήλη). Και μεταφορικά: έμεινε (από την κατάπληξη) στήλη άλατος. Θα γράψουμε επίσης: η αναστήλωση (ανόρθωση) ενός ερειπωμένου μνημείου. Η αναστήλωση των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. ο αστρολόγος -ο αστρονόμος ο αστρολόγος: αυτός που ισχυρίζεται πως μπορεί να προβλέπει το μέλλον από την κίνηση των άστρων. ο αστρονόμος: αυτός που μελετά τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων. Η αστρο­νομία είναι επιστήμη, η αστρολογία δεν είναι επιστήμη.

Η ζωή δεν έχει σκοπό.

«Η ζωή δεν έχει σκοπό. Μη σοκάρεσαι γι΄ αυτό.
Όλη η ιδέα του σκοπού είναι λανθασμένη,
προέρχεται από την απληστία.
Η ζωή είναι καθαρή χαρά, είναι παιχνίδι,
είναι διασκέδαση, είναι γέλιο,
χωρίς απολύτως κανένα σκοπό.
Η ζωή είναι από μόνη της σκοπός…
Ακριβώς, όπως τα μικρά παιδιά, που παίζουν στην παραλία
και μαζεύουν κοχύλια και χρωματιστά βότσαλα,
για ποιο σκοπό; Δεν υπάρχει σκοπός.»
 

Όσσο («Διαλογισμός», σελ. 7)

Όποιος μπορεί να αντιληφθεί το βάθος αυτής τής φράσης, έχει καταλάβει πολλά. Γεννιόμαστε σ΄ αυτό τον κόσμο ύστερα από εννέα μήνες κύησης αν και πλέον τα περισσότερα βρέφη γεννιούνται πρόωρα… Αυτά επιτάσσει η εποχή μας. Φάρμακα, καισαρικές, επιπλοκές, νοσήλια, όλα στο βωμό τού κέρδους. Η κύηση, η γέννηση και η ζωή αποτελούν κάποια από τα πολλά ανεξήγητα και θαυμαστά φαινόμενα, που συντελούνται στη φύση. Οι εννέα μήνες κύησης αντιστοιχούν στην παρελθοντική πορεία τής ανθρώπινης εξέλιξης, από τότε, που ήμασταν μονοκύτταροι οργανισμοί (σπερματοζωάρια), μέχρι τη στιγμή, που γίναμε θηλαστικά και άνθρωποι. Όλη αυτή η περίοδος, το πέρασμα αυτό, η εξέλιξη αυτή, που συντελέστηκε πάνω στην γη, αντικατοπτρίζεται κατά την κύηση στην κοιλιά τής μητέρας μας.

Κάθε βρέφος γεννιέται σοφό με όλες αυτές τις εξελικτικές εμπειρίες, που τού δίνει η φύση του. Κατά τον έβδομο μήνα τής κύησης, αναπτύσσεται το αναπνευστικό του σύστημα. Την περίοδο αυτή, το βρέφος μεταλλάσσεται σε αμφίβιο ον. Πρόκειται για την αποτύπωση τής εξελικτικής μας πορείας και την αντιστοιχία της στην κύηση.

Έτσι, το υδρόβιο βρέφος γεννιέται αμφίβιο και σε μικρό χρονικό διάστημα χάνει την ιδιότητά του αυτή και γίνεται χερσαίο ον. Τότε, συμπεριφέρεται σαν ερπετό, όταν αρχίζει να μπουσουλάει και να σέρνεται. Σιγά σιγά θα σηκωθεί στα δύο του πόδια, θα μιμηθεί τα πιθηκοειδή και σε κάποιο χρονικό διάστημα θα εξελιχθεί σε άνθρωπο.

Πόσο σοφά, πόσο τέλεια, πόσο αρμονικά αποτυπώνει η φύση την πορεία και την εξέλιξη αυτή μέσα από όλη αυτή τη μετάβαση των εννέα μηνών στην κοιλιά τής μητέρας και τη γέννηση. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια γρήγορη εξελικτική πορεία από μικροοργανισμό σε υδρόβιο, σε αμφίβιο, σε ερπετό, σε θηλαστικό. Όλη η ανθρώπινη εξέλιξη εκατομμυρίων ετών, αποτυπώνεται στην βρεφική εξέλιξη μέσα στους πρώτους μήνες τής ζωής μας…

Κάθε βρέφος γεννιέται αγνό κι αληθινό, αγαπάει έντονα, κλαίει πραγματικά, γελάει αληθινά, δεν υποκρίνεται, δεν κοροϊδεύει, δεν λέει ψέματα. Αισθάνεται,  αλλά δεν γνωρίζει τίποτα από τον ψεύτικο κόσμο μας. Γι΄ αυτό και είναι σοφό, επειδή γνωρίζει, ότι δεν γνωρίζει, μόνο αισθάνεται.

«Καθώς λοιπόν έφευγα σκεφτόμουν, ότι απ' αυτόν τον άνθρωπο εγώ είμαι σοφότερος. Γιατί, όπως φαίνεται, κανένας από τους δύο μας δεν γνωρίζει τίποτα σπουδαίο. Όμως αυτός, νομίζει ότι γνωρίζει, ενώ δεν γνωρίζει. Ενώ εγώ δεν γνωρίζω βέβαια τίποτα, αλλά ούτε και νομίζω ότι γνωρίζω. Φαίνεται, ότι από εκείνον, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, είμαι λίγο σοφότερος, γιατί εκείνα, που δεν γνωρίζω δεν νομίζω, ότι τα γνωρίζω. Μετά πήγα σε κάποιον άλλον, από εκείνους, που θεωρούνται σοφότεροι απ' αυτόν, και κατάλαβα, ότι συμβαίνει και μ' αυτόν ακριβώς το ίδιο. Έτσι, με αντιπάθησε κι εκείνος και πολλοί άλλοι.» (Σωκράτους «Απολογία»).









Σωκράτης.
Ένας άνθρωπος αγνός και σοφός
όσο ένα βρέφος.
Γνώριζε, ότι δεν γνώριζε,
γι΄αυτό λοιδωρήθηκε,
δικάστηκε
και τελικά δολοφονήθηκε
από τις μάζες τής εποχής του…


Ας έρθουμε πάλι στο βρέφος. Το βρέφος αγαπάει αρχικά τον εαυτό του, αλλά και τη μητέρα του, που όμως είναι ακόμα κομμάτι της, που μόλις διαχωρίστηκε. Ένας διαχωρισμός επώδυνος, τραυματικός. Είναι η πρώτη αρνητική, αλλά και φυσική εμπειρία, που βιώνει έντονα στη ζωή του. Εμπειρία απαραίτητη, για να φθάσει στην ανεξαρτητοποίησή του, για δημιουργηθεί το εγώ του. Απ΄αυτό το σημείο αρχίζει η απομάκρυνσή του από την αγνότητα και τη σοφία. Η ανάπτυξη τού εγώ και τού μυαλού του, θα τον βάλουν στην σφαίρα τού ψέματος και τής φαντασίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ζωή του εξελισσόταν φυσιολογικά. Ο παρθένος οργανισμός του όμως, σύντομα θα μολυνθεί, αφού έρχεται η στιγμή, να γευτεί το βαρύ δηλητήριο, που λέγεται κοινωνία.

Η κοινωνία έρχεται για να καταστρέψει όλη αυτή την αγνότητα, την αγάπη, την ασφάλεια, που βίωσε τα πρώτα αυτά χρόνια τής ζωής του. Οι θαυμαστές εξελικτικές εμπειρίες, που απέκτησε, πρόκειται να ξεχαστούν και να διαστρεβλωθούν, η αγάπη για τον εαυτό του, επίσης θα καταστραφεί. Αυτά επιτάσσει η άρρωστη κοινωνία μας. Πρέπει η φυσιολογική του λειτουργία να αντιστραφεί με τέτοιο τρόπο, ώστε οι γνώσεις, που απέκτησε από την εμπειρία τής κύησης και τής γέννησης να χαθούν δια παντός. Η αγάπη, που ένοιωθε για τον εαυτό του, πρέπει κι αυτή να διαστραφεί και να κατευθυνθεί προς τα έξω. Αποτέλεσμα είναι να χάσει οριστικά την ατομικότητα και τη σοφία του και να αρχίσει να κοπαδοποιείται…

Κατ΄αυτό τον τρόπο το παιδί μαθαίνει ν΄ασχολείται με όλους τους άλλους, που υπάρχουν γύρω του (γονείς, συγγενείς, φίλους) κι αρχίζει να ξεχνάει τον εαυτό του. Είναι και η εποχή, που χτίζεται ο ψεύτικος εαυτός του, το εγώ. Σύντομα θα ταυτιστεί με αυτό. Το εγώ είναι αναγκαίο, για να μπορέσει να επιβιώσει στον κόσμο που ζούμε, όμως είναι και υπεύθυνο για την πτώση αυτή.

Χάνει την εμπειρία και αποκτάει το νου μέσω τής ομιλίας και τής γλώσσας. Ξεχνά την πραγματικότητα τού βιώματος και μπαίνει στον ψεύτικο κόσμο τού λόγου και τού νου. Ουσιαστικά, αφήνει τον αληθινό κόσμο, που διαβιούσε, για να μπει σε ένα κόσμο παραλογισμού και φαντασίας, σ΄ένα κόσμο βλακείας και αυταπάτης.

 

Γεννιόμαστε βρέφη μέσα στο γέλιο, στη χαρά και στον αυθορμητισμό και ενήλικοι πνιγόμαστε μέσα στο μίσος, στη λύπη και στη υποκρισία. Ουσιαστικά, γεννιόμαστε αυτοκράτορες και μεγαλώνουμε ως δούλοι, ή αλλιώς γεννιόμαστε σοφοί και πεθαίνουμε τρελοί…

Η κοινωνία είναι υπεύθυνη γι΄αυτή την πτώση. Η θρησκεία, ο στυλοβάτης της, είναι ο εχθρός τής αγάπης, αφού μας μαθαίνει να αγαπάμε τους θεούς κι όχι τον εαυτό μας. Μάς φορτώνει με ενοχές και μάς κάνει να μισούμε το σώμα μας, τον εαυτό μας. Μάς κάνει να μισούμε τους συνανθρώπους μας, επειδή πιστεύουν διαφορετικές βλακείες από τις δικές μας. Η αγάπη τού παιδιού για τον εαυτό ξεχνιέται. Το παιδί κατευθύνεται ν΄αγαπάει επιλεκτικά και μόνο τους ομοϊδεάτες του. Η κοινωνία μάς μαθαίνει να αγαπάμε κάποια ομάδα ανθρώπων και να μισούμε τις άλλες, να αγαπάμε κάποιο από τα κόμματα με τους πολιτικούς του και να μισούμε τα άλλα, να αγαπάμε την ομάδα μας και να μισούμε τις άλλες, να αγαπάμε το έθνος και να μισούμε τα άλλα έθνη, να αγαπάμε την οικογένειά μας και ν΄αδιαφορούμε για τις άλλες. Τελικά, μαθαίνουμε οι άλλοι άνθρωποι να μη μας ενδιαφέρουν, αρκεί εμείς να ζούμε καλά και άνετα και οι άλλοι ας υποφέρουν και ας λιμοκτονούν.
«Ο καθένας από εμάς είναι γεμάτος μίσος για τον εαυτό του. Και νομίζεις, πως αν μισείς τον εαυτό σου, μπορείς να βρεις κάποιον άλλο, που να σε αγαπάει; Αν ούτε και συ είσαι έτοιμος να αγαπήσεις τον εαυτό σου, είναι αδύνατον να σε αγαπήσει κάποιος άλλος. Έχεις αποδεχθεί την ιδέα, ότι αν δεν ακολουθείς συγκεκριμένους κανόνες, θρησκευτικά δόγματα, πολιτικές ιδεολογίες, δεν έχεις καμμία αξία.» (Όσσο «Από την κρίση στην αυτογνωσία», σελ.19).

Σπουδαία λόγια από μία ελεύθερη κι ανεξάρτητη προσωπικότητα. Ένας άνδρας, που δολοφονήθηκε, όπως κι ο Σωκράτης. Η Αμερική τον δολοφόνησε, επειδή δεν μπορούσε να τον ακούει, για τον ίδιο λόγο, που δολοφόνησε το Σωκράτη η κλασική Αθήνα.
Πέθανε για τη θρησκεία σου, για τους ανύπαρκτους θεούς τους, το Χριστό, τον Αλλάχ, το Γιαχβέ, το Σίβα, το Δία! Είναι οι ψευτιές των παπάδων, που σε έχουν πείσε, ότι έτσι θα πας στον παράδεισο, στη βαλχάλα, στα ουρί... Πέθανε για την πατρίδα σου, δηλαδή για κάποιες γραμμές στο χάρτη, αυτές είναι οι βλακείες των αξιωματικών σου. Φανατίσου, χτύπα, ακόμα μαχαίρωσε τους άλλους οπαδούς για την ομάδα σου, για τους φιλάθλους σου, για τη φανέλα τής ομάδας σου. Μίσησε, αφόρισε, σκότωσε ακόμα αν χρειαστεί τους αλλόθρησκους, για τη θρησκεία σου.

Όσσο.
Ένας πολύ ελεύθερος άνθρωπος
για τους τόσο συντηρητικούς αμερικανούς.

Αν πεθάνεις για το έθνος σου γίνεσαι ήρωας, αν πεθάνεις για τη θρησκεία σου γίνεσαι μάρτυρας, αν πεθάνεις για την ομάδα σου γίνεσαι πραγματικός οπαδός. Όλα αυτά όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαφορετικοί τρόποι, για να χάσεις την δική σου ζωή και να καταστρέψεις τις ζωές των άλλων. Ουσιαστικά, είναι ένας άλλος τρόπος για ν΄ αυτοκτονήσεις…

Μάς έχουν χειραγωγήσει και δεν το έχουμε καταλάβει, γι΄αυτό κι έχουμε ξεπέσει τόσο πολύ. Έχουμε φτάσει να αδιαφορούμε ή και να μισούμε θανάσιμα τους εαυτούς μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ας προσέξουμε πώς συμπεριφερόμαστε στα σώματά μας: πίνουμε αλκοόλ, καπνίζουμε, παίρνουμε ναρκωτικά, είμαστε παχύσαρκοι ή ισχνοί, χάνουμε τον πολύτιμο ύπνο μας ξενυχτάμε, τρεφόμαστε με σκουπίδια, που απλά είναι νόστιμα, καταπίνουμε φάρμακα σαν καραμέλες, δεν γυμναζόμαστε, δεν διασκεδάζουμε, δεν αγαπάμε.

Αντιθέτως, ζηλεύουμε, οργιζόμαστε, βρίζουμε, χτυπάμε, κλέβουμε, κριτικάρουμε… Η ανθρωπότητα όλη έχει ακολουθήσει τελείως λάθος δρόμο μέχρι τώρα, αυτοκαταστρεφόμαστε και δεν μας νοιάζει καθόλου γι΄αυτό.
 
Γεννήθηκες τελείως διαφορετικός, ποτέ δεν ήσουν αυτός, που είσαι τώρα. Όταν γεννήθηκες δεν ήσουν χριστιανός, μουσουλμάνος ή κομμουνιστής, έλληνας, γερμανός ή μεξικανός. Ήσουν ένα άγραφο λευκό χαρτί, γάργαρο τρεχούμενο νερό, απάτητο καθάριο χιόνι στις βουνοκορφές. Τίποτα δεν είχε γραφτεί επάνω σου, όταν γεννήθηκες, καμμία λάσπη δεν είχε μολύνει το αίμα σου, ούτε η Βίβλος ούτε το Κοράνι ούτε το Κεφάλαιο τού Μαρξ. Είχες μόνο ως παρακαταθήκη τις σπουδαίες εμπειρίες τής γήινης εξέλιξής σου. Κι αντί να τις αναπτύξεις κι άλλο και να εξελιχθείς, έπεσες στην παγίδα, μπήκες στο Σύστημα.

Τα κοπάδια των υπνωτισμένων, οι φρουροί τού συστήματος,
κατά τη διάρκεια τού ύπνου τους.

 
Το βρέφος δεν κουβαλάει μαζί του κανένα ιερό βιβλίο, δεν φοράει μαντήλα, ούτε κάποια ποδοσφαιρική ή κομματική φανέλλα, αφού γεννιέται γυμνό. Το βρέφος δεν παίρνει ναρκωτικά και δεν καταπίνει από μόνο του χημικά φάρμακα, αλλά το γάλα τής μάνας του. Η αθωότητά του γίνεται το μεγάλο του πρόβλημα, αφού γύρω του καραδοκούν λύκοι κρυμμένοι μέσα στους πολιτικούς, στους παπάδες, στους δασκάλους, στους οπαδούς, στους γιατρούς, στους στρατιωτικούς...

Όλοι αυτοί, κατασπάραξαν την αθωότητά σου, σε έκαναν όμοιό τους, άρρωστο ψυχικά και σωματικά, έκαναν μουτζούρες πάνω στο λευκό χαρτί σου, μόλυναν το αίμα σου, λέρωσαν την ψυχή σου. Σε έκαναν να πιστέψεις, πως όλες αυτές οι βρωμιές τους είναι κληρονομιά σου.

Η παράδοση
(εθνική, θρησκευτική,
οικογενειακή κ.λπ.)
αποτελεί μια από τις χειρότερες μορφές καταπίεσης,
αλλοτρίωσης και χειραγώγησης
τού ανθρώπου.

Τί σού λένε οι γιατροί σου; Ότι η κληρονομικότητα παίζει σπουδαίο ρόλο στις ασθένειές σου. Ψέμματα, οι ίδιοι παίζουν ρόλο στις ασθένειές σου. Αυτοί στις φτιάχνουν και αυτοί τις συντηρούν! Η άγνοια και η παραπληροφόρηση, που σε ποτίζουν, παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην περαιτέρω υγεία σου. Σού φορτώνουν χημικά και δηλητήρια μέσα από τις τροφές σου, ιούς και αρρώστειες μέσα από τα εμβόλια και τα φάρμακα και συ πας και τα αγοράζεις, αφού σε έπεισαν, ότι έτσι πρέπει να κάνεις. Αρρωσταίνεις απ΄αυτούς και καταφεύγεις σ΄αυτούς, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι, ότι είναι οι δήμιοι τής υγείας σου. Ούτε κι ίδιοι το ξέρουν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, είναι κι αυτοί κομμάτι τού Συστήματος...

Το βρέφος γεννιέται συνήθως ως ένας υγιής και παρθένος οργανισμός. Όμως, «για το καλό μας» εκεί έξω καραδοκούν οι δήμιοι τής υγείας μας υπνωτισμένοι κι αυτοί, έτοιμοι, μάς μολύνουν με εμβόλια, χημικά φάρμακα, χημικά στις τροφές, λάθος τροφές κ.ά.. Τους έπλυναν και τους πότισαν τα μυαλά πείθοντάς τους, ότι έτσι πρέπει να γίνει…  

Τώρα είναι εφικτό κι εύκολο για όλους αυτούς να σε υποδουλώσουν, να σε χειραγωγήσουν, να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Ο άρρωστος και ταυτόχρονα ο παραπληροφορημένος είναι εύκολο να χειραγωγηθεί. Και το πρόβλημα είναι, ότι εσύ δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Γύρω σου λυμαίνονται πολιτικές μαφίες, ιατρικές μαφίες, θρησκευτικές μαφίες, πατριωτικές μαφίες, ποδοσφαιρικές μαφίες, φιλοσοφικές μαφίες, βαμπίρ, που εξακολουθούν να σού πίνουν το αίμα κάθε μέρα, κάθε ώρα, να σε εκμεταλλεύονται και να σε καταστρέφουν ως ον. Μπορεί να εμφανίζονται ως εχθροί μεταξύ τους, όμως μάχονται για το ποιος θα σε αρμέξει και θα σε χειραγωγήσει περισσότερο από τον άλλον.

Κι εσύ, εκεί, πιστό σκυλί, είσαι έτοιμος να κατασπαράξεις όποιον τολμήσει να σού πει, έι… ξύπνα σε έχουν κοιμίσει, σε έχουν εκμεταλλευτεί, σε έχουν κάνει θύμα τους… Είσαι το θύμα, μα και ο φανατικός φρουρός τού Συστήματος. Δε χρειάζονται οι μπάτσοι, για να σε επαναφέρουν στην τάξη. Με την άγνοιά σου συντηρείς εσύ το Σύστημα. Αιμορραγείς καθημερινά, μα το υπομένεις καρτερικά, δεν κάνεις τίποτα, για να αλλάξεις, να σταματήσεις την αιμορραγία σου, αφού έμαθες να ζεις ως θύμα. Αυτή είναι η άσχημη αλήθεια, πράσινε ή κόκκινε στρατιώτη, δούλε τού θεού, ορκισμένε μπάτσε, εξαρτημένε ηρωινομανή, φανατισμένε πατριώτη, συμπλεγματικέ κομμουνιστή.

Στην αλληγορία τού Σπηλαίου στην «Πολιτεία», ο Πλάτων εξηγεί, πώς τα ίδια τα θύματα γίνονται εν τέλει οι φρουροί τού Συστήματος.

Γεννιέσαι υγιής κι αμόλυντος κι οι γιατροί σου σε μολύνουν και σε αρρωσταίνουν με εμβόλια και χημικά φάρμακα.

Γεννιέσαι αθώος και φιλικός και οι δάσκαλοί σου σε φανατίζουν με ατελείωτα ψέματα, ιστορικά, θρησκευτικά, πατριωτικά κ.λπ..

Γεννιέσαι αγαθός και τολμηρός και οι παπάδες σου σε γεμίζουν με φόβους και αμαρτίες.

Γεννιέσαι ειρηνικός και φιλικός και οι στρατιωτικοί σου σε κάνουν πολεμική μηχανή και δολοφόνο.

Γεννιέσαι αγνός κι αληθινός και οι πολιτικοί σου σε κάνουν ψεύτη και υποκριτή.

Γεννιέσαι καλός και τρυφερός και η κοινωνία σου σε κάνει σκληρό και άκαρδο.






















Κοιμήσου ήσυχος,
κοιμήσου για μια ζωή...

 
Για κάποιες χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι έχουν γίνει σκλάβοι ενός απάνθρωπου Συστήματος, ζουν άρρωστοι σε μια κοινωνία ανθρωποφάγο και καταστροφική. Λειτουργούν αφύσικα, υπνωτισμένοι, σαν ρομπότ.

Μέσα από την αίσθηση, πως δεν αξίζεις, οι μεσσίες σου (στην πραγματικότητα δήμιοί σου) γίνονται ολοένα και σπουδαιότεροι. Εκείνοι εμφανίζονται δήθεν για να σε σώσουν, όμως σε βουλιάζουν ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα, που σού έφτιαξαν. Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να σε σώσει, μόνος σου μπορείς να σωθείς. Αναρωτιέσαι πώς; Απλά ξεφορτώσου τους όλους. Αυτοί, δεν θα σου επιτρέψουν ποτέ να μάθεις να κολυμπάς. Αντίθετα, σε πάνε για πνίξιμο και σε πνίγουν κάθε μέρα χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Οι πολιτικοί σου, θα συνεχίσουν να σού δίνουν ελπίδες, ότι σύντομα θα εξαλείψουν τη φτώχεια. Όμως, η φτώχεια συνεχώς μεγαλώνει.

Οι διαιτολόγοι, ειδικοί τής διατροφής, θα σε πείσουν, ότι οι τροφές που διαφημίζουν και οι δίαιτες που σού πασάρουν είναι για να αδυνατίσεις. Όμως, οι παχύσαρκοι συνεχώς αυξάνονται στις χώρες, που υπάρχουν οι διαιτολόγοι.

Οι γιατροί, σού υπόσχονται, ότι σύντομα θα βρουν τα φάρμακα, που θα εξαλείψουν όλες τις ασθένειες. Όμως, οι ασθένειες και οι ασθενείς αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό στις χώρες, όπου υπάρχουν γιατροί.

Οι παπάδες σου, σε πείθουν, πως η θρησκεία σου πρεσβεύει την αγάπη και την ενότητα. Όμως, όσο πιο πολύ θρήσκος γίνεσαι, τόσο πιο πολύ μισείς τον ίδιο σου τον εαυτό και τους γύρω σου...

Κοπάδια εκπαιδευμένων εγκληματιών, ονόματι στρατιώτες, έτοιμοι να δολοφονήσουν ό,τι κινηθεί μπροστά από το οπτικό τους πεδίο. Οι άνθρωποι αυτοί, γεννήθηκαν αθώοι και φιλικοί, όμως με την πλύση εγκεφάλου, που τους έγινε, κατέληξαν ως στυγνοί εγκληματίες. Η «κοινωνία» μας, έκανε πάλι το «καθήκον» της...

     
Όλα ξεκινούν από την ανευθυνότητά σου αγαπητέ φίλε μου. Σε έμαθαν να είσαι ανεύθυνος, είναι η διδασκαλία τους τέτοια. Σε αυτή την θέση στηρίζεται όλο το σαθρό οικοδόμημά τους. Ο θεός σου είναι υπεύθυνος για την μοίρα σου κι όχι εσύ. Ο γιατρός σου είναι υπεύθυνος για την υγεία σου κι όχι εσύ. Ο διαιτολόγος σου είναι υπεύθυνος για το βάρος σου κι όχι εσύ. Ο δάσκαλός σου είναι υπεύθυνος για τις γνώσεις σου κι όχι εσύ. Ο μπάτσος είναι υπεύθυνος για τη τάξη κι όχι εσύ. Ουσιαστικά, μας λείπουν οι γνώσεις γι αυτό μας κοροϊδεύουν και μας χειραγωγούν κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Μάς λείπει η πραγματική παιδεία, η ελευθερία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η πειθαρχία, η αξιοκρατία…

Με αυτόν τον τρόπο ανήκεις και συ στις μάζες, χάνεις την ατομικότητά σου. Γίνε ξανά μονάδα ξεχωριστή, όπως όταν γεννήθηκες, άτομο ανεξάρτητο, να εξαρτάσαι μόνο από τη φύση σου, όπως εξαρτιόσουν από τη μητέρα σου, όταν ήσουν βρέφος. Το ν΄αποφεύγεις τις ευθύνες σου και να τις φορτώνεις σε άλλους είναι καταστροφικό για την ύπαρξή σου. Αποδέξου επιτέλους τις ευθύνες σου, αυτό είναι το κλειδί για να ανοίξεις τη φυλακή, που σου έφτιαξαν οι δεσμώτες σου. Μάθε, γνώρισε, αποδέξου, ανάλαβε...

Εσύ είσαι ο υπεύθυνος αυτής τής άσχημης κατάστασης, που βιώνεις. Εσύ την έχεις στηρίξει, εσύ την έχεις χτίσει με την ανευθυνότητά σου.

Ο Σωκράτης έλεγε λόγια, που οι μάζες δεν τα άντεχαν: «Μη διαμαρτύρεστε, άνδρες αθηναίοι, κάντε ό,τι σάς παρακάλεσα. Μην διαμαρτύρεστε για ό,τι λέω, αλλά ακούτε. Γιατί πιστεύω, ότι ακούγοντάς με θα ωφεληθείτε. Γι' αυτά τα άλλα, που πρόκειται να σας πω, θα βάλετε ίσως τις φωνές, αλλά να μην το κάνετε. Να ξέρετε καλά όμως, ότι αν με θανατώσετε, και είμαι πράγματι αυτός που λέω εγώ, δεν θα βλάψετε τόσο εμένα όσο θα βλάψετε τους εαυτούς σας.» (Σωκράτους «Απολογία»).

Ο Σωκράτης τιμωρήθηκε από την αθηναϊκή κοινωνία τής εποχής του. Ίδια και απαράλλακτη ήταν η αρχαία Αθήνα με το σημερινό δυτικό κόσμο. Άνθρωποι σαν το Σωκράτη είναι αναπόφευκτο να τιμωρούνται σε κάθε κοινωνία, αφού δεν επιτρέπουν σε κανένα να επιβάλλεται και να κυριαρχεί πάνω τους. Ο Σωκράτης τιμωρήθηκε από τους σκοταδιστές τής εποχής του, επειδή «διέφθειρε τους νέους» λέγοντάς τους να μην ακούνε τις βλακείες των γονέων τους και επειδή έλεγε, ότι «ο ήλιος είναι πέτρα» και «η σελήνη είναι γη». Αυτό ήταν φυσικό να προκαλέσει το θρησκευτικό φανατισμό της συντηρητικής Αθήνας. Ο Σωκράτης, υπήρξε κυρίαρχος τού εαυτού του και απόλυτα υπεύθυνος για όσα έπραττε. Το μόνο έγκλημά του ήταν, ότι προκαλούσε μεγάλο φθόνο στις μάζες, οι οποίες ζούσαν μέσα στη δυστυχία και στη μιζέρια. Δεν μπορούσαν να τον αντέξουν, επειδή ήταν ευτυχισμένος κι ανεξάρτητος γι΄αυτό και τον σκότωσαν. Άμα λειτουργήσεις έτσι, το πλήθος πιθανόν να μη σε συγχωρήσει ποτέ. Όμως, μόνο τότε θα ελευθερωθείς.

Όχλοι - μάζες σαν κι αυτούς που ζούσαν στην αρχαία Αθήνα, αποτελούν διαχρονικό φαινόμενο των κοινωνιών τού Σιδηρού Γένους.

 
Έχεις χάσει το γέλιο, με το οποίο γεννήθηκες, έχεις χάσει τον τρόπο να είσαι φυσικός και υγιής. Επέλεξες το θάνατο αντί για τη ζωή, τη θλίψη αντί για τη χαρά, την υποκρισία αντί τον αυθορμητισμό, το ψέμα αντί την αλήθεια. Ζεις ένα είδος κοινωνικού κώματος και αφασίας. Έχεις μπει μέσα στον τάφο τής κοινωνίας. Βγες από εκεί, αναστήσου, γίνε ξανά μωρό, γέλα αυθόρμητα με την καρδιά σου, τραγούδα χαρούμενα, πήδα, τρέξε ανέμελα, κοίτα ξανά το ηλιοβασίλεμα, την ανατολή. Πέτα τα δεκανίκια σου και τις ταυτότητες, που σού έδωσε η κοινωνία σου, τρέξε ελεύθερος στη φύση. Ακόμα και το γέλιο σου ψεύτικο είναι. Όταν γελάς από την καρδιά σου, τότε το σκοτάδι εξαφανίζεται, τότε γίνεσαι πάλι αυθεντικός. Η δυστυχία είναι αποδεκτή από την κοινωνία σου, η χαρά όχι.

«Πρέπει ν΄ αναλάβεις εσύ την ευθύνη για τον εαυτό σου. Θα είσαι σε θέση να την αναλάβεις, μόνο, όταν αρχίσεις να αγαπάς αυτό που είσαι. Έτσι σε θέλει η ύπαρξή σου να είσαι... Να είσαι ο εαυτός σου και μόνο. Και να θυμάσαι, ότι παίρνεις μεγάλο ρίσκο, όταν δηλώνεις, πως είσαι απλώς ο εαυτός σου. Δεν ανήκεις πλέον σε κανένα πλήθος, σε κανένα κοπάδι. Όλα αυτά είναι απλά κοπάδια...» (Όσσο «Από την κρίση στην αυτογνωσία», σελ. 29).
Μαυρομμάτης Βασίλειος
freeinquiry.gr

 

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ - GURDJIEFF (Πριερε,Γαλλια 1923-1924)

Να κρίνεις τους άλλους σύμφωνα με αυτό που εσύ είσαι, ετσι σπάνια θα κάνεις λάθος.

Αγαπώ αυτόν που αγαπά την εργασία.

Μην κρίνεις την τέχνη με τα αισθήματα σου.

Μην κρίνεις έναν άνθρωπο συμφωνα μ'εκείνα που λέγονται γι'αυτόν.

Να λαμβάνεις υπόψη σου εκείνα που οι άλλοι σκέφτονται για σένα
και όχι αυτά που λένε.

Πάρε αυτά που κατανοεί η Ανατολή και αυτά που γνωρίζει η Δύση και άρχισε να ψάχνεις.

Μόνο το να υποφέρει κανείς συνειδητά έχει νόημα.

Αν θέλεις να μάθεις ν'αγαπάς άρχισε με τα ζώα. Είναι πιο ευαίσθητα.

Μόνο εκείνος που μπορεί να επαγρυπνεί για το καλό των άλλων, είναι άξιος για το δικό του καλό.

Η ενέργεια που ξοδεύεται σε εσωτερική ενεργητική εργασία μετασχηματίζεται αμέσως σε καινούργιο απόθεμα . Αυτή όμως που ξοδεύεται σε μια παθητική εργασια χανεται για παντα.

Ενας άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, μια μηχανή όχι. Η μεγαλύτερη αυταπάτη του ανθρώπου είναι πως πιστεύει ακράδαντα ότι πράττει, ενώ στην πραγματικότητα το καθετί συμβαίνει. Για να πράττεις πρέπει να ΕΙΣΑΙ.

Μόνο εσείς μπορείτε ν'αποφασίσετε τι είναι αυτό που επιθυμείτε να κάνετε. Ερευνήστε στην καρδιά σας τι είναι αυτό που περισσότερο επιθυμείτε, και αν είστε ικανοί να το κάνετε αυτό, θα μάθετε τι να κάνετε. Σκεφτείτε το καλά, και ξεκινήστε.

Αν βοηθάς τους άλλους, θα βοηθηθείς. Ισως αύριο, ίσως σε 100 χρόνια, αλλά θα βοηθηθείς. Η φύση πρέπει να εξοφλήσει το χρέος ... Είναι
μαθηματικός νόμος κα όλη η ζωή είναι μαθηματικά.

Μάθε να σ’ αρέσει αυτό που ‘ δεν σ ‘αρέσει.’
Να θυμάσαι τον εαυτό σου παντού και παντα. Διδάσκοντας τους άλλους θα μάθεις ο ίδιος.
Δίκαιος μπορεί να είναι μονο εκείνος που ξέρει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου.

Ο συνειδητός έρωτας προκαλεί την ίδια ανταπόκριση.
Ο συναισθηματικός έρωτας προκαλεί το αντίθετο.
Ο φυσικός έρωτας εξαρτάται από τον τύπο και την πολικότητα.

Νιώσε περισσότερο!

Μια ψυχή δε φυλακίζεται παρά μόνο σ'ένα σώμα.

 http://youtu.be/dj_bywRwvw8

«Tι μας ποτίζουν»

TO XΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ…

Σωτήριο έτος 2012, η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα καθώς τελεί υπό επιλεκτική - επί του παρόντος - χρεοκοπία και υπό την εποπτεία του Δ.Ν.Τ και της Τρόικας.
Η χρονική περίοδος που διανύουμε είναι ίσως μία από τις κρισιμότερες για το παρόν αλλά και το μέλλον της χώρας, καθώς είναι προφανές πως δεν κινδυνεύουμε μόνο από την αναπόφευκτη οικονομική πτώχευση, αλλά και από πολιτική και κοινωνική, καθώς η Ελληνική κοινωνία αποδομήται ταχύτατα όπως ταχύτατα επίσης αυξάνει ο αριθμός των νεόπτωχων της χώρας..
Στο παρόν άρθρο δεν θα κάνω αναφορές σε πολλά νούμερα και τεχνοκρατικούς όρους, όσο αυτό είναι εφικτό, αλλά ούτε και στο αρχαίο κλέος. Θα μου επιτρέψετε επίσης το «ύφος» να είναι διαφορετικό, αφενώς οι καιροί το απαιτούν και αφετέρου η αγανάκτηση ξεχειλίζει...
Είναι καθολική η διαπίστωση πως οι Έλληνες πολίτες τελούν σήμερα υπό σύγχυση και απόγνωση, στοιχεία που όμως μπορούν να οδηγήσουν και στην επίγνωση της εξαιρετικά δυσχερούς κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τόσο οι ίδιοι, όσο και η χώρα στο σύνολο της. Το έχω αναφέρει αρκετές φορές. Ο πόνος εξανθρωπίζει, πολύ περισσότερο δε, ο σεβασμός δεν χαρίζεται κερδίζεται.
Οι πολίτες αυτής της χώρας φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την σημερινή της κατάσταση, καθώς οι ίδιοι χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο όπλο και προνόμιο που τους προσφέρει η Δημοκρατία απιερίσκεπτα. Την ψήφο τους, ψήφο με την οποία αναρριχήθηκαν στην εξουσία επαγγελματίες πολιτικοί οι οποίοι εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν τουλάχιστον ανεπαρκείς, αν όχι ανίκανοι και δοσίλογοι.
Μάλλον είμαστε η μόνη Δημοκρατική χώρα όπου τα ίδια πολιτικά τζάκια νέμονται την εξουσία για τόσα πολλά χρόνια। Γόνοι πολιτικών αορίστου χρόνου κληρονομούν την θέση του μπαμπά και ενίοτε του παππού, με τις ευλογίες φυσικά των πολιτών. Εκκολαπτόμενοι πολιτικοί ανεπάγγελτοι δίχως προηγούμενη εργασιακή εμπειρία μεγαλωμένοι με νταντάδες, γαλουχημένοι σε ένα κομματικό κράτος όπου ανδρώθηκε η αναξιοκρατία, ο καιροσκοπισμός, η αδιαφάνεια, η μίζα, η διαπλοκή και ο κομματισμός.
Η εξουσία όμως είναι ο καθρέπτης της εκάστοτε κοινωνίας που την εξέλεξε. Στα πλαίσια ενός κατ επίφαση επιμερισμού και του βολέματος εξαγοράστηκαν συνειδήσεις και τώρα ήρθε ο λογαριασμός...
Τώρα πια όμως ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Ακόμα και τώρα όμως την ύστατη αυτή στιγμή, θα περίμενε κανείς οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας να έχουν συναίσθηση του καθήκοντος και της κρισιμότητας της ώρας, και να επιδείκνυαν την δέουσα σοβαρότητα.
Άντ’ αυτού δεχόμαστε καταιγισμό απίστευτων δηλώσεων που απευθύνονται προφανώς σε ανθρώπους με χαμηλό τουλάχιστον δείκτη νοημοσύνης ...
Μία τέτοια δήλωση είναι αυτή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος άκουσον άκουσον δήλωσε πως «δεν διάβασε το μνημόνιο, διότι είχε άλλες υποχρεώσεις, είχε..άλλα καθήκοντα. Είχε να αντιμετωπίσει το έγκλημα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Δεν ήταν αναφέρει δική του δουλειά». Παράλληλα, δήλωσε πως συμφωνεί με τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος σε πρόσφατη ομιλία του (στο Βερολίνο) επέκρινε το μνημόνιο, γιατί συντάχθηκε πρόχειρα και έχει πρόβλεψη για συνάρτηση των στόχων με τις πραγματικές εξελίξεις.
Η Κα Κατσέλη (σύζυγος του πρώην πολύ-υπουργού Γεράσιμου Αρσένη) πρώην Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (2009-2010), Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (2010-2011), παραδέχθηκε αφοπλιστικά πως διάβασε το μνημόνιο δυο ώρες..
Βουλευτές επίσης του ΠΑΣΟΚ είχαν δηλώσει πως όταν τους επιβλήθηκε να ψηφίσουν το (πρώτο) Μνημόνιο, αισθάνθηκαν σαν πόρνες την πρώτη τους φορά… Ένα μνημόνιο το οποίο πραξικοπηματικά και αντισυνταγματικά δεν ψηφίστηκε ως όφειλε με την πλειοψηφία των 180 βουλευτών από την Ελληνική Βουλή, και που υποθήκευσε άνευ όρων και αμετάκλητα την Εθνική μας κυριαρχία.
Ενάμιση χρόνο μετά την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, ο απολογισμός είναι απογοητευτικός, καθώς όλες οι προσδοκίες διαψεύτηκαν. Η αρχική διαβεβαίωση και της Τρόικας και της κυβέρνησης Παπανδρέου, ότι το δάνειο των 110 δισ. θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο (σίγουρα όχι στην Ελλάδα), ώστε να επιτευχθεί η δημοσιονομική εξυγίανση και η επιστροφή στις αγορές, διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Έτσι ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι στο Ευρώ ενώ είχαμε ήδη υπογράψει το μνημόνιο, με τελικό αποτέλεσμα την ακύρωση του δημοψηφίσματος (η τελευταία φορά που είχαμε δημοψήφισμα στην χώρα μας ήταν το 1974 για το πολιτειακό, με την επικράτηση της προεδρευομένης επί της βασιλευομένης δημοκρατίας), και την πραγματοποίηση της πολυπόθητης από καιρό απαίτησης των δανειστών μας για κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να υπογραφεί μία νέα δανειακή σύμβαση. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ένα έντιμο δημοψήφισμα θα είχε νόημα, μόνο για την συγκατάθεση ή όχι του λαού για την έλευση του Δ.Ν.Τ και της Τρόικας στην Ελλάδα με όσα αυτό συνεπάγεται....
Μία σύμβαση που αφενός αυτή την φορά θα ψηφιστεί από τους Βουλευτές και των τριών κομμάτων συνεργασίας οι οποίοι θα λειτουργήσουν ως Πόντιοι Πιλάτοι, και θα νομιμοποιεί το αντισυνταγματικό πρώτο μνημόνιο αλλά και θα κατοχυρώνει τους πιστωτές μας με βάση το Αγγλικό δίκαιο, με το οποίο δρομολογείται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. Ευρώ, και φυσικά θα απαιτεί την λήψη νέων φοροεισπρακτικών μέτρων...

Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο η εκμετάλλευση της περιοχής του Ελληνικού είναι ανάμεσα στα μεγαλύτερα έργα αναδιαμόρφωσης αστικού χώρου παγκοσμίως. Η περιοχή αξιοποίησης περιλαμβάνει χερσαία έκταση 5,2 εκατ. τετραγωνικών μέτρων και παράκτια ζώνη 800.000 τετρ. μέτρων. Σε πρόσφατη ημερίδα που συμμετείχα Καθηγητής ομιλητής δήλωσε πως το Ελληνικό δημόσιο προτίθεται να «ξεπουλήσει» την περιοχή του Ελληνικού έναντι του ποσού των 6 δισ Ευρώ, την στιγμή που το Μονακό με έκταση λιγότερη από την μισή του Ελληνικού έχει ετήσια έσοδα 7 δισ ευρώ....
Το χειρότερο όμως όλων είναι πως το Ελληνικό χρέος με βάση το μεσοπρόθεσμο και το κούρεμα που επιχειρείται να γίνει, θα μετατραπεί από ιδιωτικό σε κρατικό. Δεν θα χρωστάμε λοιπόν πλέον σε ιδιωτικά κεφάλαια που τώρα καλούνται με βάση το λεγόμενο P.S.I να χάσουν πάνω από 50% των Ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν. Ομόλογα τα οποία βέβαια αγόρασαν ρισκάροντας αναζητώντας υψηλά κέρδη. Αντίθετα το χρέος σε κράτη σημαίνει άνευ αμφιβολίας την οριστική υποθήκευση και αποικιοποίηση της Ελλάδος.
Το δάνειο των 110 δισ. το οποίο δανειστήκαμε από την Ευρoζώνη και το Δ.Ν.Τ δεν κουρεύεται και βεβαίως θα υπάγεται στο Αγγλικό δίκαιο, δηλαδή είναι ενυπόθηκο. Το συζητούμενο αυτές τις ημέρες κούρεμα αφορά 206 δισ, από το συνολικό χρέος των περίπου 370 δισ της χώρας. Από το κούρεμα θα εξαιρεθούν τα Ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα ομόλογα αυτά συνολικής ονομαστικής αξίας 55 - 60 δισ. έχουν αγοραστεί σε πολύ χαμηλότερη τιμή (υπολογίζεται γύρω στα 40 δις.) από τη δευτερογενή αγορά. Η ΕΚΤ απαιτεί να τα εισπράξει στο ακέραιο, δηλαδή να κερδοσκοπήσει σε βάρος της Ελλάδος.
Με το κούρεμα στο 50% το Ελληνικό χρέος αναμένεται να μειωθεί κατά 100 δισ. Θα κουρευτούν όμως και τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους τα ελληνικά ασφαλιστικά Ταμεία (περίπου 25 δις ।) και οι ελληνικές τράπεζες (περίπου 50 δισ।). Επειδή, όμως, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να καλύψει με κάποιο τρόπο τις απώλειες των ασφαλιστικών Ταμείων και να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, η πραγματική ελάφρυνση του χρέους θα είναι μικρότερη από 70 δισ, κάτι που δεν θα μειώσει το πρόβλημα της Ελλάδος για βιώσιμο χρέος...

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων τόσο στο πρώτο μνημόνιο όσο και στο επικείμενο δεύτερο, όπως φαίνεται η Ελληνική κυβέρνηση ήταν και είναι απούσα.
Άλλοι αποφάσιζαν για αυτήν χωρίς αυτήν. Εμείς ως Ελλάδα απλώς εκτελούσαμε και εκτελούμε παθητικά τις αποφάσεις των «μεγάλων». Στην μοναδική περίπτωση που εμείς επιχειρήσαμε να «παίξουμε παιχνίδι μόνοι μας», ο Υπουργός Οικονομικών Κος Βενιζέλος κατάφερε να κάνει το ακατόρθωτο, μία συμφωνία που κόντεψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Για να αποφύγει τις εμπράγματες εγγυήσεις που ζητούσαν οι Φινλανδοί για να μας δανείσουν το μερίδιο τους, έκανε μια απίστευτη συμφωνία να... εξασφαλίσει η Ελλάδα με ξένα δανεικά (των υπολοίπων Ευρωπαίων εταίρων) τα..δανεικά της Φιλανδίας! Και έγινε του Κουτρούλη ο γάμος, καθώς δικαιολογημένα οι υπόλοιποι εταίροι έμειναν ... αποσβολωμένοι με το deal…!!!! Μετά το κράξιμο πανικόβλητοι τρέξαμε στην Κομμισιόν για να μπαλώσουν οι μεγάλοι τα αμπάλωτα...!!!

Και η παρωδία συνεχίζεται...Στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για το «κούρεμα» με τον ιδιωτικό τομέα, οι πιστωτές φέρεται να ζήτησαν επιτόκιο άνω του 5%, η Ελληνική κυβέρνηση προτείνει επιτόκιο κάτω του 4%, ενώ ευτυχώς η Γερμανία και το ΔΝΤ που πιέζουν για επιτόκιο 2%...
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς πως θα μπορούσαν να μας πάρουν στα σοβαρά οι εταίροι μας... Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο Γάιδαρος...Ούτε τα προσχήματα πλέον δεν τηρούνται μας θεωρούν «μπανανία» εφόσον είχαμε από καιρό αποφασίσει μόνοι μας να «βγάλουμε τα μάτια μας» ...!!!
Ήδη από το 2004, η Κυβέρνηση της Ν.Δ του Κ. Καραμανλή κατηγορούσε την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Κου Σημίτη πως μαγείρευε το έλλειμμα. Η Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου για να αποδείξει αναξιόπιστη την προηγούμενη κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, που κατηγορούσε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διόγκωσε όπως προσφάτως αποδείχθηκε το έλλειμμα από το 2009 από 13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ.
Έτσι όπως όμως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος έγινε επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας και την τελική αναγκαστική (;) προσφυγή στο Δ.Ν.Τ.
Και όλα αυτά την στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός διατυμπάνισε πως «λεφτά υπάρχουν», ενώ όπως ο ίδιος ο Ν. Στρός Κάν αποκάλυψε, ο ΓAΠ του είχε ζητήσει την υπαγωγή της Eλλάδας σε καθεστώς ελέγχου από το Δ.N.T, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2009...!! BINGO…!!!

Μετά από όλα αυτά και τις πρόσφατες αποκαλύψεις περί του «φουσκώματος του ελλείμματος» ο υπουργός Κος Λοβέρδος απειλεί πως θα γίνει «μακελειό» στην χώρα αν πειραχθεί ο Γ. Παπανδρέου που «πείραξε» τα στατιστικά στοιχεία του 2009, τα οποία οδήγησαν στην έλευση του Δ.Ν.Τ, και της εφαρμογής του δόγματος του Shock…
Πιο πριν βέβαια ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Κος Πάγκαλος (θυμηθείτε επιτυχίες Ιμίων/Οτσαλάν κ.λ.π) μας είχε καταστήσει συνυπεύθυνους εφόσον μαζί τα φάγαμε, και αφού βέβαια χαρακτήρισε τους Έλληνες που αντιδρούν «ένα μείγμα από κομμουνιστές, φασίστες και Μαμάκες!»...Για τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου δεν άνοιξε μύτη, πρώην υπουργοί όπως Ο Κος Μαντέλης και ο Κος Τσουκάτος έχουν παραδεχτεί ότι έλαβαν χρήματα από τη Siemens, ο πρώην υπουργός Αμύνης Κος Τσοχατζόπουλος φέρεται ως εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο Ferrostahl αλλά κανείς πολιτικός δεν έχει περάσει το κατώφλι της φυλακής...
Και ενώ η χώρα χάνεται οι Έλληνες πολιτικοί περί άλλα τυρβάζουν...
Τα δύο κόμματα που έφεραν την χώρα σε αυτό το σημείο, διεκδικούν και την σωτηρία μας. Κόμματα τα οποία έχουν προεισπράξει την κρατική επιχορήγηση έως το σωτήριο έτος 2016.!!! Στην καλύτερη περίπτωση οι ίδιοι πολιτικοί προσπαθούν να ανακατέψουν την τράπουλα, φτιάχνοντας νέα κόμματα με τα ίδια γνωστά πρόσωπα...

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς...
Είναι λοιπόν πράγματι άξιο να απορεί κανείς αφενός «τι μας ποτίζουν» και έχουμε αποχαυνωθεί έτσι, και αφετέρου εάν οι πολιτικοί άντρες αυτής της χώρας είναι απλώς ανίκανοι και ανεπαρκείς ή απλώς δοσίλογοι και προδότες...
Είναι άραγε τυχαίο πως έως το 2010 όλοι οι ανεξαιρέτως αρμόδιοι Έλληνες υπουργοί δήλωναν πως δεν υπήρχε πετρέλαιο στην Ελλάδα, και αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου και την υποθήκευση της χώρας, εξαγγέλλεται η δημιουργία κρατικού φορέα αδειοδότησης ερευνών για υδρογονάνθρακες;
Χαρακτηριστική η διαβεβαίωση του αρμόδιου υφυπουργού σε θέματα ενέργειας, Γ. Μανιάτη: «Το 30% των αναγκών μας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα καλύπτονται από ελληνικά κοιτάσματα, μόνο από τα γνωστά κοιτάσματα»!
Και δεν υπάρχει βέβαια μόνο Πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ο γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών Κώστας Παπαβασιλείου, σε ειδική έκθεση παρέδωσε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος αναφέρει : «Αυτήν τη στιγμή, η οικονομική αξία των μετάλλων σε κοιτάσματα της Βόρειας Ελλάδας που είναι μετρημένα και μπορούν να έχουν μια άμεση οικονομική αξιοποίηση είναι για τον χρυσό γύρω στα 12 δισ. ευρώ (15,7 δισ. δολάρια), του αργύρου είναι 1,85 δισ. ευρώ (2,43 δισ. δολάρια) και του χαλκού είναι γύρω στα 7 δισ. ευρώ (9,2 δισ. δολ.). Συνολικά, τα μετρημένα και βεβαιωθέντα αποθέματα βασικών μετάλλων είναι 27,6 δισ. ευρώ (36,3 δισ. δολάρια) και από αυτά ένα μικρό μέρος αξιοποιείται», προσθέτοντας πως, «η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια να μην προχωρεί στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών.».Όλα αυτά βέβαια ήταν γνωστά από πολύ παλαιότερα...
Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257) αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».Ένας πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή (του πρεσβύτερου), ο Νίκος Μάρτης δήλωσε πως από το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα ως 10ο μέλος ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι : Η Ελλάδα εισερχόταν στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα: 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Eλλήνων.
Ο Κος Μάρτης υποστηρίζει πως αν είχαμε εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα της Ελλάδας, σήμερα θα είχαμε τουλάχιστον 60 τόνους χρυσού, 300 τόνους αργυρού και πολλούς τόνους των άλλων προϊόντων.
Ο καθηγητής Βιομηχανικών Ορυκτών, πρόεδρος στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μιχάλης Σταματάκης, υποστηρίζει πως σε σχέση με το μέγεθος της χώρας είμαστε μια από τις πρώτες χώρες σε αποθέματα και εκμετάλλευση σημαντικών βιομηχανικών ορυκτών. Αναφέρει για παράδειγμα τον Μπεντονίτη, Περλίτη, γύψο, Καολίνη, Διατομίτη, Ζεολιθικό τόφο και άλλα. Εκτός των ορυκτών αυτών η χώρα διαθέτει και μεγάλο αριθμό ορυκτών στρατηγικής σημασίας όπως το ουράνιο, νικέλιο, Βωξίτη, και χρώμιο.
Σύμφωνα επίσης με εκτιμήσεις του ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμου ερευνητή της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά κ. Αντώνη Φώσκολου,
το Αιγαίο Πέλαγος διαθέτει γύρω στα 750 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, που βρίσκονται σε έξι κοιτάσματα ανατολικά της Θάσου. «Αν έρθει μια ξένη εταιρεία, τα έσοδα θα είναι 75 δισ. δολάρια και το όφελος του Δημοσίου μόνο 15 δισ.»Σε ότι αφορά την άλλη πιθανή για πετρέλαιο περιοχή, τη Δυτική Ελλάδα, ο κ. Φώσκολος εκτιμά ότι κρύβει 1,5 δισ. βαρέλια πετρελαίου, αξίας 150 δισ. δολαρίων, καθώς 500 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου είναι ισοδύναμα με 3,2 δισ. βαρέλια πετρελαίου και αξίας επίσης 150 δισ. δολαρίων. Το όφελος του ελληνικού Δημοσίου από την περιοχή θα μπορούσε να ανέλθει σε 60 δισ. δολάρια.
Τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ελλάδας πιστεύεται πως βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, υποστηρίζει Όπως εκτιμά, η ευρύτερη περιοχή (στην οποία συμπεριλαμβάνεται η περίφημη πλέον λεκάνη του Ηροδότου) μπορεί να περιέχει πέντε τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, που ισοδυναμούν με περισσότερα από 30 δισ. βαρέλια πετρελαίου. Η αξία αυτών των κοιτασμάτων ανέρχεται σε 1,5 τρισ. δολάρια και το προσδοκώμενο έσοδο του ελληνικού κράτους σε 300 δισ. Δολάρια.
Ένας ακόμη ενεργειακός θησαυρός, άγνωστος μέχρι σήμερα στο ευρύ κοινό βρίσκεται «κρυμμένος» στην υποθαλάσσια οροσειρά του Αναξίμανδρου νότια του Καστελόριζου. Πρόκειται για τους υδρίτες, οι οποίοι αναμένεται να αποτελέσουν σημαντική πηγή ενέργειας στο μέλλον του πλανήτη. Το μεγαλύτερο κοίτασμα της Μεσογείου βρίσκεται στο σημείο αυτό, προκαλώντας –όπως είναι φυσικό- το παγκόσμιο ενδιαφέρον των ειδικών επιστημόνων.
Δεν είναι συνεπώς τυχαίο που η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα Α.Ο.Ζ του Καστελόριζου, υποστηρίζοντας αφοπλιστικά πως το Καστελόριζο ανήκει στην...Μεσόγειο.!!!
Πρόσφατα μάλιστα προσέγγισε την Αίγυπτο παρακάμπτοντας την Ελληνική Α.Ο.Ζ για συμφωνία οριοθέτησης της κοινής τους (!!!) Α.Ο.Ζ. Φυσικά η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει την Α.Ο.Ζ. της παρότι γνωρίζουμε τα σημαντικά ευρήματα φυσικού αερίου στην Κύπρο.
Πως θα μπορούσε βέβαια να γίνει κάτι τέτοιο την στιγμή που πρώην υπουργός εξωτερικών ο Κος Δ. Δρούτσας κατάφερε να εξομοιώσει την υφαλοκρηπίδα με την Α.Ο.Ζ...!!! Απίστευτο και όμως αληθινό...
Πιο συγκεκριμένα χαρακτήρισε την Α.Ο.Ζ απλά «μόδα» (!!!) και δήλωσε πως υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ είναι το ίδιο (Η Α.Ο.Ζ μιας χώρας εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια 370 χλμ από την ακτογραμμή της, ενώ η υφαλοκρηπίδα στα 12 ναυτικά μίλια)! Τα λόγια περιττεύουν...
Είναι αδιανόητο να πιστεύει κάποιος πως υπάρχει τόσο μεγάλη λειψανδρία στην χώρα μας...
Σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορέσω να αντισταθώ στον πειρασμό να αναφέρω αυτό που έγραψε ο Κικέρων:«Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του. Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ’ όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας... γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός...» Υπάρχει λοιπόν ελπίδα; Θα απαντήσω εμμέσως με μία ευρηματική ομολογουμένως φράση που διάβασα πρόσφατα : «Είμαι απαισιόδοξος λόγω γνώσης και αισιόδοξος λόγω...θέλησης...»

 xletsos-basilhs.blogspot.com/

Πρωινός ήλιος

http://youtu.be/-8NFhh9KMHA

"Ποιος ξέρει αν είναι κακοτυχία ή καλή τύχη"

Ένας γέρος και ο υιος του δούλευαν σε ένα μικρό κτήμα. Είχαν μόνο ένα άλογο να τους σέρνει το αλέτρι. Μια μέρα, το άλογο το έσκασε.
"Τρομερό", είπαν οι γείτονες. "Μεγάλη κακοτυχία".
"Ποιος ξέρει αν είναι κακοτυχία ή καλή τύχη", απάντησε ο αγρότης.
 

Μια εβδομάδα αργότερα, το άλογο επέστρεψε από τα βουνά, φέρνοντας μαζί του στον στάβλο πέντε άγριεδες φοράδες.
"Τι καλή τύχη!" είπαν οι γείτονες.
"Καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιος ξέρει;" απάντησε ο γέρος.
 

Την επόμενη μέρα, ο υιός, προσπαθώντας να εξημερώσει ένα από τα άλογα έπεσε και έσπασε το πόδι του.
"Τρομερό! Πολύ μεγάλη κακοτυχία"
"Κακοτυχία ή καλή τύχη;"
 

Ο στρατός πέρασε από όλα τα κτήματα για να πάρει τους νεαρούς άντρες στον πόλεμο. Ο υιός του αγρότη δεν τους ήταν χρήσιμος, χτυπημένος όπως ήταν, τον άφησαν.
 

"Καλό; Κακό"

Όταν σταματήσουμε να προϋποθέτουμε ότι γνωρίζουμε τι είναι τελικά καλό ή κακό και αντιθέτως εμμένουμε στην πίστη -όταν βιώνουμε κάθε στιγμή δίχως κριτική και προσδοκία- ζούμε με διαφορετικό τρόπο.
 

Οι γνώστες είναι μια συντηρητική τάξη, προσκολλημένοι στο πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, λύνοντας προβλήματα, αγωνιζόμενοι να κάνουν τα πάντα "σωστά".
 

Τί θα συνέβαινε αν παύαμε να βγάζουμε συμπεράσματα για το τι σημαίνουν όλα ή πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα πράγματα, και απλώς αφήναμε τη ζωή να εκτυλιχθεί, κάνοντας το καλύτερο με κάθε νέο κύμα ευχαρίστησης ή πόνου, επιτυχίας ή αποτυχίας -όλα μέρη της συνολικής δομής της ζωής; Διότι, όσα συνέβησαν σε εμάς, ασχέτως με το πόσο ευχάριστα ή τραγικά ή απίθανα ήταν, έπρεπε να συμβούν. Έπρεπε να συμβούν γιατί συνέβησαν και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει.
 

Η αποδοχή είναι ένας από τους παγκόσμιους νόμους της ζωής -η πιο δημιουργική, θετική και ευφυής στάση που μπορούμε να πάρουμε σε οποιαδήποτε στιγμή ή εμπειρία. Η αντίσταση είναι μάταιη. (Και εξαντλητική!) [...]
 

To σκασμένο λάστιχο όταν έχουμε καθυστερήσει σε μια σημαντική συνάντηση μπορεί να καταλήξει να μας σώσει από ένα μοιραίο δυστύχημα στην επόμενη διασταύρωση -ή μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό. Το ζήτημα είναι ότι δεν το γνωρίζουμε. Έχοντας καταλάβει αυτό, σταματάμε να παίζουμε τον ρόλο του Θεού.
 

Οι αγώνες της ζωής μας προσφέρουν καλύτερες στιγμές μάθησης. Η πίστη είναι το θάρρος να ζει κανείς σαν τα πάντα να συμβαίνουν για το ανώτερο καλό μας και τη διδαχή μας. Έτσι, όποτε αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα ή αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, μπορούμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας: "καλή τύχη; κακή τύχη; ποιος ξέρει;" Αυτή η προοπτική μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσομε περισσότερο γύρω από το θέμα της ζωής, της πίστης και του μυστηρίο. Διότι, απλώς δεν ξέρουμε.

Dan Millman, Η Σοφία του Ειρηνικού πολεμιστή-αποκωδικοποιώντας τον Δρόμο του Ειρηνικού Πολεμιστή, εκδόσεις έσοπτρον
 ianisdo.blogspot.com/

Om Namo Bhagavate Vasudevaya (σανσκριτικά)

 ΟΜ είναι η υπερδιάστατη δόνηση που διαπερνά τα πάντα και όλους.
 Namo: Χαιρετισμός ή ευλάβεια προς την θεία δύναμη.
 Bhagavata: Ο σεβασμός για τον Κύριο.
 Vasudevaya: Vasudeva είναι το όνομα της οικογένειας που δημιούργησε σαρκική Κρίσνα.Το Ya προστίθεται στο τέλος: το χαρακτηριστικό ενεργό (αρσενικό) του μάντρα.


http://youtu.be/aifSjuyeE5M

lokah samastha sukhino bhavanthu (σανσκριτικο μαντρα)

Ας Φέρουν οι Δυνάμεις του Φωτός φώτιση στο ανθρώπινο γένος.

Ας απλωθεί παντού το Πνεύμα της Ειρήνης.

Είθε να συναντηθούν παντού οι άνθρωποι καλής θέλησης μ'ένα πνεύμα συνεργασίας .

Ας ζήσουμε συντομα σε έναν καλύτερο κόσμο, με σωματική υγεία , διαύγεια νου, καθαρή καρδιά και δύναμη ψυχής!

Ολα αλλάζουν και μεταβάλλονται τείνοντας να αποκτησουν ομορφιά και ισορροπία.

Ας είναι παντου όλα τα πλασματα ευτυχισμενα και ελευθερα και ας είναι οι πραξεις μου, οι σκεψεις μου και τα λογια μου, εναρμονισμενα με αυτό το σκοπο.

Ευλογημένα όλα! Χαρα σε όλα τα οντα! Τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα, της γής και της θάλασσας!

 

 

 http://youtu.be/LzdNTCkeQzw

Tα 7 λάθη του κόσμου

Ο Gandi είχε μελετήσει βαθειά το πρόβλημα της βίας και λίγο πριν την δολοφονία του έδωσε μία λίστα στον εγγονό του, η οποία περιείχε

τα 7 λάθη του κόσμου (7 blunders of the world) τα οποία πίστευε ότι οδηγούν στη βία.

1. Πλούτος χωρίς δουλειά
2. Ηδονή χωρίς συνείδηση
3. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
4. Εμπόριο χωρίς ηθική
5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
6. Λατρεία χωρίς θυσία
7. Πολιτική χωρίς αρχές

Ο εγγονός του αργότερα πρόσθεσε ένα ακόμη:

8. Δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις.

 

Η επανάσταση είναι στο μυαλό των ανθρώπων, και αυτή πραγματοποιείται ...προτού χυθεί μια σταγόνα αίμα.

Τρόποι σκέψης που ισχυρίζονται ότι δίνουν

το προβάδισμα στον κόσμο μας στο όνομα της επανάστασης 

έχουν γίνει, στην πραγματικότητα, 

ιδεολογίες συμμόρφωσης και όχι εξέγερσης.

- Α. Camus

Καταρχήν η επανάσταση είναι ένας πόλεμος. Και ως πόλεμος δημιουργεί δύο στρατόπεδα. Επομένως δεν σου αφήνει επιλογές: Ή είσαι με εμάς ή είσαι εναντίον μας. Στην ουσία είναι ένας αγώνας για δύναμη (όλη η ιστορία της ανθρωπότητας), ο οποίος το μόνο που θα καταφέρει είναι να μεταβιβάσει την εξουσία από μια μερίδα σε μία άλλη. Και αυτό γιατί η δύναμη δεν είναι μέσο είναι σκοπός.

- Revolution, n. In politics, 

an abrupt change in the form of misgoverment.

-Επανάσταση, ουσ. Στην πολιτική,

μια απότομη αλλαγή στην μορφή της κακής διακυβέρνησης.

- Ambrose Bierce (The Devil's Dictionary)

Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα στην ιστορία όπου αυτή η μεταβίβαση έδειξε ότι η επανάσταση προκαλείται από μια αγανάκτηση απέναντι στην τυραννία ενός συστήματος και όμως ταυτόχρονα η ίδια, κυοφορεί την τυραννία. Με τα λόγια ενός κατεξοχήν επαναστάτη (F. Castro): "Η επανάσταση είναι μια δικτατορία των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές".

Επίσης ως πόλεμος επικεντρώνεται στην καταπολέμηση των αρνητικών: φτώχεια, αδικία, δουλεία, άγνοια. Ποτέ δεν ασχολείται με την ενίσχυση των θετικών. Δεν διδάσκει, δεν προωθεί δικαιοσύνη, αγάπη, φιλία.

Επιπλέον η επανάσταση είναι πάντα μια προβολή στο μέλλον. Μας ωθεί να κάνουμε πράγματα αποβλέποντας σε μια μελλοντική κατάσταση και δεν μας επιτρέπει να ζούμε στο παρόν. Το παρόν δεν μπορεί ποτέ να είναι όμορφο στα μάτια της επανάστασης. Στο μέλλον βρίσκεται η ελπίδα της.

Η ελπίδα για το αλλαγμένο προς το καλύτερο μέλλον, ή ο φόβος για το μέλλον που έρχεται είναι η τροφή της επανάστασης αλλά και η τροφή του Κυρίου. Γιατί ποιος είναι ο Κύριος μας; Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα πράγματα που επιθυμούμε να έχουμε ή σε αυτά που επιθυμούμε να αποφύγουμε.

Η επανάσταση είναι στο μυαλό των ανθρώπων,

και αυτή πραγματοποιείται ...προτού χυθεί μια σταγόνα αίμα.

- James Adams

Το μυαλό μας είναι ένα μέρος της κοινωνίας. Είναι η κοινωνία. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αυτά που σκεφτόμαστε ή αυτά που δεν σκεφτόμαστε, οι αντιδράσεις μας, οι συνήθειες μας είναι αυτά που φτιάχνουν την κοινωνία. Όλα αυτά όμως όταν το μυαλό μας είναι ακόμα νεανικό και εύπλαστο διαμορφώνονται από την κοινωνία. Έτσι ακόμα και όταν επαναστατούμε το κάνουμε μέσα στο μοντέλο σκέψης που μας έχει δοθεί από την ίδια την κοινωνία. Το παράδειγμα του Κρισναμούρτι είναι διαφωτιστικότατο: "Είμαστε σαν φυλακισμένοι που εξεγείρονται για να διεκδικήσουν καλύτερο φαγητό, καλύτερες συνθήκες κράτησης. Πάντα όμως μέσα στη φυλακή...". Αυτό δεν είναι επανάσταση, είναι απλά αυξημένη δραστηριότητα, μια γενναία μάχη καταδικασμένη σε αποτυχία μέσα στο μοντέλο. Η αληθινή όμως επανάσταση και δια βίου μάθηση είναι να σπάσεις τους τοίχους της παράδοσης και της εξουσίας, να ξεφορτωθείς την "εκπαίδευση του Παβλόφ" που σε κάνει να αντιδράς πάντα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος κρατάει δέσμιο το πνεύμα σου. Πρέπει να επαναστατήσουμε και όχι να συμμορφωθούμε σε σχέση με τον κόσμο· εσωτερικά, βαθιά και ψυχολογικά να είμαστε σε συνεχή εξέγερση. Συνεχής εξέγερση σημαίνει συνεχής έρευνα, συνεχής παρατήρηση, συνεχής μάθηση.  Μόνο έτσι μπορούμε να ανακαλύψουμε τι είναι αληθινό. Με συνέπεια να γίνουμε επικίνδυνοι σε ό,τι είναι ψεύτικο χάνοντας την ασφάλεια μας. Αλλά ζώντας στην ασφάλεια σημαίνει ότι ζούμε με την μίμηση, ζούμε με φόβο. Μόνο αυτού του είδους η εκπαίδευση μπορεί  να εξαφανίσει το φόβο της ανασφάλειας που καταστρέφει την ανθρώπινη σκέψη, τις ανθρώπινες σχέσεις και την αγάπη. Ή με τα λόγια του Λ. Τολστόι: "Υπάρχει μόνο μια επανάσταση: η εσωτερική."

 sobaresapopseis.blogspot.com/

Χρήμα δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται

Όσσο,

Αυτό είναι ένα λεπτο θεμα, επειδη το χρήμα δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται.

 Το χρήμα έχει πολύ βαθιές ρίζες. Το χρήμα δεν είναι μόνο τα χαρτονομίσματα, αλλά είναι κάτι που σχετίζεται με τον εσωτερικό σου νου και τη συμπεριφορά. Τα χρήματα είναι η αγάπη σου για τα πράγματα, τα χρήματα είναι η φυγή σου από τους ανθρώπους, τα χρήματα είναι η σιγουριά σου απέναντι στο θάνατο, τα χρήματα είναι η προσπάθειά σου να ελέγξεις τη ζωή, τα χρήματα είναι χίλια- δυο πράγματα.

  

Τα χρήματα δεν είναι μόνο τα χαρτονομίσματα, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν απλά.

 Τα χρήματα είναι η αγάπη σου για τα πράγματα, όχι για τους ανθρώπους. Η πιο άνετη αγάπη είναι αυτή για τα πράγματα, επειδή τα πράγματα είναι κάτι νεκρό και μπορείς να τα κατέχεις εύκολα.

  

Μπορείς να έχεις στην κατοχή σου ένα μεγάλο σπίτι, ένα σωστό παλάτι, αλλά δεν μπορείς να κατέχεις ούτε το μικρότερο μωρό. Ακόμα και αυτό το μωρό πολεμά για την ελευθερία του. θα ξεσηκωθεί, δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να το κάνει κτήμα του.

  

Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αγαπήσουν τους ανθρώπους, αρχίζουν να αγαπούν τα χρήματα, επειδή τα χρήματα έχουν την έννοια ότι μπορείς να έχεις πράγματα στην κατοχή σου.

 Όσο περισσότερα χρήματα έχεις, τόσα περισσότερα πράγματα μπορείς να κατέχεις. Και όσα περισσότερα πράγματα μπορείς να κατέχεις, τόσο περισσότερο μπορείς να ξεχνάς τους ανθρώπους, θα έχεις πολλά πράγματα, αλλά δεν θα είσαι ευχαριστημένος, επειδή η βαθιά ευχαρίστηση έρχεται μόνο όταν αγαπάς έναν άνθρωπο.

 Τα χρήματα δεν απωθούν την αγάπη σου, αλλά ούτε και ανταποκρίνονται κι αυτό είναι το πρόβλημα.

 Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι γίνονται άσχημοι επειδή κανένας ποτέ δεν έχει ανταποκριθεί στην αγάπη τους.

  

Πώς μπορείς να είσαι όμορφος χωρίς να πέφτει πάνω σου η αγάπη να σε λούζει και να σε ραίνει με λουλούδια; Πώς μπορείς να είσαι όμορφος;

Ασχημίζεις, γίνεσαι κλειστός. Ο άνθρωπος που έχει χρήματα ή που προσπαθεί να αποκτήσει χρήματα είναι τσιγκούνης και συνεχώς φοβάται τους άλλους γιατί, αν τους επιτρέψει να έρθουν πιο κοντά του, τότε ίσως αρχίσει να μοιράζεται. Αν επιτρέψεις σε κάποιον να έρθει κοντά σου, τότε πρέπει να επιτρέψεις επίσης και κάποιο μοίρασμα.

 Οι άνθρωποι που αγαπούν τα πράγματα, γίνονται σαν τα πράγματα: νεκροί, κλειστοί.

  

Τίποτα δεν δονείται σ' αυτούς, τίποτα δεν χορεύει και δεν τραγουδά σ' αυτούς. Η καρδιά τους έχει χάσει το χτύπο της. Ζουν μια ζωή μηχανική.

Σέρνονται πιεζόμενοι από το βάρος των πολλών πραγμάτων, μα δεν έχουν καμία ελευθερία, γιατί μόνο η αγάπη σού δίνει ελευθερία και η αγάπη μπορεί να σου δώσει ελευθερία μόνο όταν δίνεις ελευθερία στην αγάπη.

Οι άνθρωποι που φοβούνται την αγάπη γίνονται κτητικοί με τα χρήματα. Οι άνθρωποι που αγαπούν δεν είναι κτητικοί, δεν δίνουν μεγάλη σημασία στα χρήματα. Αν υπάρχουν, τα χρησιμοποιούν. Αν δεν υπάρχουν, έτσι κι αλλιώς η αγάπη είναι ένα βασίλειο που δεν μπορεί να αγοραστεί. Η αγάπη δίνει τόσο βαθιά πληρότητα, που μπορείς να ζητιανεύεις στο δρόμο κι αν έχεις αγάπη στην καρδιά σου, μέσα σου να τραγουδάς. Αν έχεις αγαπήσει και έχεις αγαπηθεί, η αγάπη σε κάνει βασιλιά.

 Το χρήμα σε κάνει άσχημο.

 Δεν είμαι εναντίον των χρημάτων. Δεν λέω "πήγαινε και πέτα τα," γιατί αυτό είναι το άλλο άκρο. Αυτό είναι επίσης το τελευταίο βήμα του τσιγκούνη νου.

 Ο άνθρωπος που έχει υποφέρει τόσο εξαιτίας των χρημάτων, που έχει προσκολληθεί στα χρήματα και δεν μπορεί ν’ αγαπήσει κανέναν ή να γίνει ανοιχτός, απογοητεύεται τόσο πολύ, που στο τέλος τα πετάει, τα αρνείται, πηγαίνει στα Ιμαλάια, σε ένα θιβετανικό μοναστήρι και γίνεται λάμα.

 Οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα είτε επειδή είναι τσιγκούνηδες είτε επειδή τα αρνούνται, πράγμα που είναι επίσης τσιγκουνιά, γιατί τα αρνούνται προκειμένου να κρατήσουν τον ίδιο νου. Τα αρνούνται και ξεφεύγουν απ' το θέμα. Ούτε αυτοί όμως μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν, επειδή τα φοβούνται.

 Ο άνθρωπος που καταλαβαίνει, όταν έχει χρήματα τα μοιράζεται, επειδή τα χρήματα είναι για να ζει κανείς. Αν νιώσει πως η ζωή τα χρειάζεται, πως η αγάπη τα χρειάζεται, μπορεί να τα πετάξει όλα, αυτό όμως δεν είναι άρνηση, είναι χρήση. Ο στόχος για εκείνον είναι η αγάπη, όχι τα χρήματα.

  

Το χρήμα είναι απλώς το μέσο. Για τους ανθρώπους όμως που κυνηγούν το χρήμα, η αγάπη είναι το μέσο και τα χρήματα ο στόχος. Ακόμα και οι προσευχές τους γίνονται για τα χρήματα. Ακόμα και η προσευχή είναι το μέσο για τα χρήματα.

 Τα χρήματα είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο. Έχουν μια μαγνητική, μια υπνωτική γοητεία, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι μπορείς να τα κατέχεις εντελώς. Τα χρήματα είναι απολύτως πειθήνια, γίνονται σκλάβοι. Το εγώ νιώθει μεγάλη ικανοποίηση.

 Η αγάπη δεν είναι πειθήνια, η αγάπη είναι αντάρτισσα. Δεν μπορείς να κατέχεις την αγάπη. Μπορείς να κατέχεις έναν άντρα, μπορείς να κατέχεις μια γυναίκα, αλλά δεν μπορείς ποτέ να κατέχεις την αγάπη. Αν κατέχεις έναν άνθρωπο, τότε τον μετατρέπεις σε αντικείμενο, σε εργαλείο. Ο άνθρωπος όμως είναι άνθρωπος μόνο όταν στοχεύει μέσα του και δεν γίνεται μέσο για τίποτε άλλο.

Τα χρήματα είναι το μέσο και το να έχεις εμμονές με το μέσο είναι η μεγαλύτερη βλακεία και η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο.

 Τα χρήματα δεν μπορούν να γίνουν ο στόχος, αλλά δεν σου λέω να τα αρνηθείς και να γίνεις ζητιάνος. Χρησιμοποίησε τα. Είναι ένα καλό μέσο. Μπορούν να είναι όμορφα.

 Τα χρήματα είναι σαν το αίμα που κυκλοφορεί στο σώμα. Στο σώμα της κοινωνίας κυκλοφορεί το χρήμα. Βοηθά την κοινωνία να εμπλουτίζεται, να είναι ζωντανή. Πρέπει να έχεις ακούσει για αρρώστιες που σταματούν το αίμα και δεν το αφήνουν να κυκλοφορήσει. θρόμβοι αίματος μπλοκάρουν την κυκλοφορία του, παραλύεις και αν ο θρόμβος φτάσει στην καρδιά, πεθαίνεις.

 '

Όταν κυκλοφορούν τα χρήματα, κινούνται από χέρι σε χέρι και όσο περισσότερο κινούνται τόσο το καλύτερο, τότε το αίμα κυκλοφορεί καλά και η ζωή είναι υγιής.

 Όταν όμως μπαίνει ένας τσιγκούνης, συμβαίνει ο θρόμβος.

 Όταν κάποιος συσσωρεύει και δεν μοιράζεται, γίνεται θρόμβος στην κυκλοφορία του αίματος. Ο άνθρωπος αναστατώνεται, δεν μπορεί να ζήσει και εξαιτίας αυτής της εμπλοκής του, δεν επιτρέπει και στους άλλους να ζήσουν. Τα χρήματα έχουν σταματήσει να κυκλοφορούν.

  

Η κυκλοφορία του αίματος είναι ζωή. Αν σταματήσει το αίμα, αν μπλοκαριστεί, έρχεται ο θάνατος. Η κυκλοφορία του χρήματος είναι ζωή. Αν σταματήσουν τα χρήματα, αν μπλοκαριστούν, έρχεται ο θάνατος.

 Πρέπει κανείς να έχει χρήματα, να κερδίζει χρήματα, να παράγει χρήματα και να τα χρησιμοποιεί.

 Πρέπει να τα κρατάει μόνο για να τα χρησιμοποιεί και πρέπει να τα χρησιμοποιεί για να τα κρατάει. 

Έτσι γίνεται κύκλος. Τότε ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και τσιγκούνης και αρνητής. Και όταν είσαι ταυτόχρονα και τα δυο -και τσιγκούνης και αρνητής - απλώς απολαμβάνεις αυτά που μπορούν να σου προσφέρουν τα χρήματα.

  

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα, αλλά και πολλά πράγματα που δεν μπορούν να τα αγοράσουν.

  

Τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν όλα τα εξωτερικά πράγματα.

Και δεν είναι λάθος το να θέλεις ένα όμορφο σπίτι, έναν όμορφο κήπο. Τα χρήματα όμως δεν μπορούν να σου δώσουν αγάπη. Είναι υπερβολικό να προσδοκείς κάτι τέτοιο! Μπορείς να ζητάς από τα χρήματα να σου δώσουν μόνο αυτό που μπορούν.

  

Μη θυμώνεις με τα χρήματα, μην τα σκίζεις και μην τα πετάς, για να πας στα Ιμαλάια. Δεν φταίνε τα κακόμοιρα τα χρήματα αν εσύ τους ζητάς κάτι ανέφικτο!

Η νεύρωση μπορεί να κινηθεί από το ένα άκρο στο άλλο. Χρησιμοποίησε τα χρήματα. Τα χρήματα είναι όμορφα μέχρι εκεί που μπορούν να πάνε και μπορούν να πάνε αρκετά μακριά!

Μην περιμένεις όμως να σου δώσουν αγάπη, γιατί αυτή έρχεται από μέσα και μη ζητάς να σου δώσουν το θεό γιατί αυτός είναι αβέβαιος.

 Χρησιμοποίησε κάθε τι μέσα στις δυνατότητές του, όχι σύμφωνα με τα όνειρά σου. Τότε είσαι υγιής και το να είσαι υγιής σημαίνει να είσαι ολόκληρος.

 Μη γίνεσαι αφύσικος με κανένα τρόπο. Να είσαι φυσικός, συνηθισμένος και απλώς δημιούργησε περισσότερη κατανόηση, ώστε να μπορέσεις να δεις.

  

Τα χρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, πρέπει να χρησιμοποιούνται, μπορούν να σου δώσουν έναν όμορφο κόσμο. Διαφορετικά, αν στραφείς εναντίον των χρημάτων, θα δημιουργήσεις μια βρώμικη χώρα, σαν την Ινδία. Τα πάντα είναι μέσα στην κακομοιριά, μα όλοι νομίζουν πως είναι σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι, επειδή έχουν απαρνηθεί τα χρήματα.

  

Γι' αυτό τα πράγματα πάνε τόσο άσχημα. Νομίζουν πως πρέπει κανείς να κλείσει απλώς τα μάτια και να κοιτάζει προς τα μέσα.

Είναι καλό να κοιτάζεις προς τα έξω, επειδή το έξω είναι δημιούργημα του θεού. 

Είναι καλό να κοιτάζεις προς τα μέσα, επειδή μέσα κάθεται ο δημιουργός. 

Και τα δυο είναι καλά. Τα μάτια είναι φτιαγμένα για ν’ ανοιγοκλείνουν.

Ανοίγουν και κλείνουν, ανοίγουν και κλείνουν. Αυτός είναι ο ρυθμός μέσα κι έξω, μέσα κι έξω.

Κοίτα προς κι έξω, την ομορφιά της δημιουργίας. Κοίτα προς τα μέσα, την ομορφιά του Θεού. 

Και σιγά- σιγά θα δεις το μέσα και το έξω να συναντιούνται, να ενώνονται και να γίνονται ένα.

ianisdo-anando2.blogspot.com