Δεν ξέρω – αλλά έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ

-Μία ομάδα επιστημόνων τοποθέτησε 5 πιθήκους σε ένα κλουβί και στη μέση έβαλε μία σκάλα με μερικές μπανάνες στην κορυφή.
-Κάθε φορά που ένας πίθηκος ανέβαινε στη σκάλα, οι επιστήμονες κατέβρεχαν τους υπόλοιπους πίθηκους με παγωμένο νερό.
-Μετά από λίγο κάθε φορά που ένας πίθηκος ανέβαινε στη σκάλα, οι υπόλοιποι ορμούσαν και τον ξυλοκοπούσαν.
-Σε σύντομο χρονικό διάστημα, κανένας πίθηκος δεν ανέβαινε πια στη σκάλα παρά τον έντονο πειρασμό.
-Τότε οι επιστήμονες αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον ένα από τους πίθηκους. Το πρώτο πράγμα που έκανε αυτός ο νέος πίθηκος ήταν να ανέβει στη σκάλα. Αμέσως οι υπόλοιποι τον ξυλοκόπησαν.Μετά από μερικά ξυλοκοπήματα, ο νεοφερμένος έμαθε να μην ανεβαίνει στη σκάλα παρότι δεν ήξερε γιατί.
-Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε και 2ος πίθηκος και συνέβη το ίδιο με τον 1ο πίθηκο να συμμετέχει στο ξυλοκόπημα του δεύτερου. Άλλαξε και 3ος πίθηκος και συνέβη το ίδιο. Ήρθε και 4ος και το ξυλοκόπημα συνεχίστηκε και τέλος αντικαταστάθηκε και ο 5ος.
-Αυτό που είχε απομείνει, ήταν μια ομάδα πιθήκων που παρότι δεν είχαν δεχτεί ποτέ παγωμένο νερό, συνέχισε να ξυλοκοπά όποιον πίθηκο επιχειρούσε να ανέβει στη σκάλα.Αν μπορούσε κάποιος να ρωτήσει τους πίθηκους γιατί ξυλοκοπούσαν όποιον προσπαθούσε να ανέβει, θα απαντούσε:
“Δεν ξέρω – αλλά έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ”
Σας ακούγεται γνωστό;
«Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα.Και δεν είμαι σίγουρος για το σύμπαν."
Albert Einstein
mirikastiko

Η ευθύνη

plwtinos

Monika (Babe , Over the hill)

Μια Ελληνίδα με πραγματικά μεγάλο ταλέντο, μόλις 22 ετών. Απολαύστε την!

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΟΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!!

Έρχονται στιγμές που κάνοντας περιήγηση στο χάος των πληροφοριών και των γνώσεων που σου δίνει το Intertet και πέφτοντας, άθελά μου πολλές φορές, πάνω σε θέματα που προβάλλουν το μεγαλείο της σύγχρονης Ελλάδας, (ναι, ναι, το μεγαλείο της) , δακρύζω, ναι, μη γελάτε, κλαίω από θαυμασμό , ριγώ κατανοώντας την ευτυχία τού να είμαι Έλληνας και ας δείχνω μαλάκας κι ας παρασύρομαι από ηλιθίους και αυτοβρίζομαι ως Έλληνας και κομπλεξάρομαι σαν τάχαμου ανίκανος, επειδή έτσι λένε κάποιοι ηλίθιοι παπαγάλοι .
Η αλήθεια συνήθως είναι άλλη απ' αυτήν που μας σερβίρουν οι απατεώνες, είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που μας προβάλλουν οι κλέφτες ψεύτες, ευτυχώς δεν είναι αυτή για την οποία βλαστημάμε πολλές φορές τους εαυτούς μας.

Ψες βράδυ έπεσα σ’ ένα υπέροχο άρθρο της Κατερίνας Ακριβοπούλου στο skai.gr, προ δύο χρόνων και κάτι γραμμένο, το οποίο με έκανε να σκεφτώ ότι κάποια πράγματα δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, μιζέριας ή ισοπέδωσης από αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα ή που θέλουν να μας τα παρουσιάζουν όλα μαύρα, σαν τη ψυχή τους. Η Κατερίνα περίγραφε εναργέστατα, κομμάτια αυτού του σύγχρονου μεγαλείου, που εμένα με κάνει να αισιοδοξώ, όσο και αν για πολλά γκρινιάζω. Να μερικά αποσπάσματα από το άρθρο της:

« Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο πορθμό που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας. Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί λέει : “Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της γης. Στην Ελλάδα”!Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Και εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει να και το βίντεο. Πανοραμικά από ελικόπτερο ο Κορινθιακός κόλπος και η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο όπου περιέγραφε τις παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στο κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες αλλά ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. Άκουγα και έβλεπα άναυδη…………. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ να αφιερώνει μια ώρα εκπομπή για τη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου!



……Βλέπω στο ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λένε οι ξένοι. Εμείς τι λέμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.». Λέει παρακάτω:



"Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου είπα μέσα μου να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα… Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή…

Διαβάζω ότι “μ’ ένα έργο σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη “Λίμνη των Κύκνων”, εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών , χωρητικότητας 2.400 θέσεων”. (Εμ, Κατερίνα μου, θυμίσου πως χτίσαμε άλλο ένα τέτοιο και καλλίτερο πριν από 2.500 χρόνια στην Επίδαυρο).

Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και επίσης παρεμπιπτόντως αναρωτήθηκα: Πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε που είτε επιμελώς, είτε από αμέλεια χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτή την Ελλάδα; Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας;"

Καλά, με Τρεμηδοπρεντεντέρηδες και Τραγκακακαουνάκηδες , με Ευαγγελατοδρουζοφραπελιές και Τριανταφυλοπουλοκαθαρτήρια, με όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους και εξαθλιωμένους τσανακογλύφτες κακομοίρηδες της Ελληνικής δημοσιογραφίας, τι άλλο από κακομοιριά να περιμένεις. Ο καθένας από ό, τι έχει, απ’ αυτό σου δίνει, που έλεγε κι ο Λασκαράτος. Και τα κανάλια από ό,τι έχουν σου δίνουν. Οι σοφοί, βλέπεις, δεν πάνε να μολυνθούν στην τηλεόραση. Σε καθαρά μέρη μόνο μπορεί κανείς ν' ανακαλύψει τη σοφία. Αλλά υπάρχει πάντως κάπου ακόμη.

Ψηλά το κεφάλι λοιπόν, ρε Έλληνες. Υπάρχουν ακόμα Έλληνες που μας κάνουν να το κρατάμε ψηλά. Έλληνες επιστήμονες, που λίγοι σαν κι αυτούς υπάρχουν στον κόσμο. Επιτεύγματα επιστημονικά, που όσοι μπορούν να τα αποτιμήσουν τρίβουν τα μάτια τους, Πάνω σε αληθινές επιστήμες και όχι σε ψευτοεπιστήμες σαν την οικονομική , που προβάλλεται σαν επιστήμη , ενώ είναι μόνο και μόνο εργαλείο τύφλωσης και υποδούλωσης των λαών , προς όφελος των κοκαλοκρανίων. Υπάρχουν ακόμα Έλληνες, χρυσά πραγματικά , μα όχι χρυσομένα αγόρια ( boys) , που είτε μόνοι τους ( Ευγενίδειο πλανητάριο, μοναδικό επίτευγμα Ελλήνων, και κυρίως ενός ΕΛΛΗΝΑ, του Διονύση Σιμόπουλου, του μεγάλου!), είτε σε συνεργασία με ξένους (Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου μισή-μισή με τους Γάλλους οι Έλληνες μηχανικοί), δημιουργούν τέτοια επιτεύγματα πνευματικά, επιστημονικά, τεχνολογικά , που τρίβουν τα μάτια τους όσοι τα κατανοούν.

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο Παρθενώνας και Δελφοί και Επίδαυρος και τα άπειρα άλλα των αρχαίων επιτεύγματα. Είναι η σύγχρονη μεγάλη Ελλάδα, είναι Γέφυρα, είναι και Πλανηρτάριο, είναι και καρδιοχειρουργοί, και μηχανικοί είναι και αστροφυσικοί και μαθηματικοί και ποιητές, είναι και άπειρα άλλα σπουδαία που κάνουνε Έλληνες σήμερα στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο. Και πάνω από όλα είναι φιλοσοφία ζωής αλλιώτικη από των απογόνων και επιγόνων του περιούσιου λαού , που ζουν και πεθαίνουν αναπαράγοντας μόνο σκατό και χρήμα, καταναλώνοντας ταυτόχρονα με απληστία τα ίδια αυτά, έχοντας μόνο αυτά σκοπό της ζωής τους. Οι Έλληνες και όσοι έχουν πάρει τα φώτα τους και είναι πνευματικά τους παιδιά σ' όλες τις φυλές του κόσμου διαφέρουν πολύ και θέλουν να διαφέρουν. Διότι και σήμερα παράγουν (δεν αναπαράγουν) πολιτισμό, καλλιεργούν (χωρίς να το εμπορεύονται) πνεύμα, δημιουργούν με επίκεντρο τον άνθρωπο. Η μειοψηφία των Ελλήνων του κόσμου εξακολουθεί να είναι θαυμαστή και μπορεί να γίνει και η πλειοψηφία θαυμάσια. Και θα γίνει. Διότι η μοίρα των Ελλήνων είναι ν’ αλλάζουν τον κόσμο. Μέσα από την γκρίνια κι από τη φαγωμάρα τους, να απογειώνουν την σερνάμενη ζωή των κακομοιριασμένων της Γης. Θέλουν δεν θέλουν οι οχτροί, μόνο σ' εμάς έχει απομείνει , ό, τι έχει απομείνει από γονίδια Ελλήνων. Μόνο εμείς είμαστε κατά γένος και κατά διάνοια και κατά τρόπο και ποιότητα ζωής Έλληνες. Μαζί μ' αυτά μας ξέμεινε βέβαια και η άλλη μοίρα μας, η παλαβή αυτή: μέσα από την υποδούλωσή μας να σώζουμε τους εχθρούς μας. Καταχτώντας οι νικημένοι τους νικητές. Αυτό και τώρα θα γίνει.

Ψηλά το κεφάλι, ρε Έλληνες. Μέσα από τη κρίση της παγκοσμιοποιημένης απατεωνίας, θα αναδειχτεί και πάλι το μεγαλείο των αρχαίων, αλλά και των σύγχρονων Ελλήνων.Θα αναδειχτούν άνθρωποι, ελπίζω και στην πολιτική ακόμη, που δεν θα είναι πια μπούληδες και -άκηδες, μα θα είναι γίγαντες , που θα ανατρέψουνε κι αυτήν την ροή της ιστορίας.

Ναι, ναι , η Ελλάδα του σήμερα δεν είναι μόνο Τρεμηδοπρεντεντέρηδες και Τραγκακακαουνάκηδες. Αν το πιστέψουμε, αν τους κρίνουμε και τους κλείσουμε,...εν μέσω κρίσης, θα μεγαλουργήσουμε! Το πνεύμα των Ελλήνων θα ξανασώσει τον κόσμο από τον σύγχρονο σκοταδισμό , από την αθλιότητα του πλούτου που ροκανίζει το δέντρο της ζωής.

Παιδιά της Ψωροκώσταινας, Ελλήνων απογόνοι,

δεν είστε οι φτωχότεροι, στον κόσμο που στεγνώνει.

Γιατί εσείς, ρε Έλληνες, γαμώτο κέρατό σας,

τον άνθρωπό σεις έχετε γι' ανώτατο θεό σας.

Αυτόν κληρονομήσατε εν μέσω των αιώνων.

Με λίγο χρήμα , αραχτοί, ζωή σαν των προγόνων.

Κάτω από Ήλιο λαμπερό κι από λαμπρό φεγγάρι,

όμοια στον κόσμο άλλη φυλή δεν έχει τέτοια χάρι,

με φτώχεια να ευδαιμονεί και να παράγει κλέη,

να λάμπει η θεία της μορφή ακόμα κι όταν κλαίει.

Να λούζεται στο ηλιοφώς και να γεννάει άστρα,

να καταχτά καταχτητές με του μυαλού τα κάστρα.

Όλοι οι άλλοι, όπου Γης, γυρεύουν να σας μοιάσουν,

κι όσο και αν σας λοιδορούν, παλεύουν να σας φτάσουν!

Παθιάζουν, σας ζηλεύουνε που είστε τόσ' ωραίοι,

όμως ποτέ τους Έλληνες δεν θα γεννούν οι Οβραίοι.

Μετά τιμής

ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ

ΚΑΡΣΟΥΡΗΣ

TYPISCH GRIECHISCH

Ο Greckoe είναι ένας Έλληνας της Γερμανίας κι αυτό είναιτο τελευταίο του τραγούδι που έχει τίτλο: “Typisch Griechisch” που σημαίνει “ Χαρακτηριστικός Έλληνας“! Οι στίχοι του τραγουδιού είναι στα Γερμανικά και ανάμεσά τους μπορεί να βρει κανείς χαρακτηριστικές φράσεις της ελληνικής καθημερινότητας! Απολαύστε τον!

Κάνε τη δική σου την πολιτεία, που να σου δίνει όσα η επίσημη δεν μπορεί να δώσει.

Επίκουρος

Ο ισχυρισμός πως η πολιτεία έφτιαξε το πλαίσιο για την υλική άνεση και την πνευματική καλλιέργεια του λαού είναι ψευτιά που ξεγελάει τους απλοϊκότερους. Όπως μάλιστα κατάντησε με τις τελευταίες εξελίξεις, η πολιτεία είναι ξεπεσμός και θλίψη, κάτι που νιώθουμε βαθύτατα κι εμείς σήμερα. Δίπλα στους χυδαίους και τους απατεώνες που ανεβαίνουν, δεν έχουν θέση οι λεπτότεροι και ευγενικότεροι. Αν θες να σώσεις τη γαλήνη και μαζί τον ανθρωπισμό σου, στάσου μακριά. Κάνε τη δική σου την πολιτεία, που να σου δίνει όσα η επίσημη δεν μπορεί να δώσει.

Απόφευγε τις μωρές επιδιώξεις, τις πράξεις που προκαλούν αντίδραση, ταράζουν τη γαλήνη σου και σε κατεβάζουν στο επίπεδο των αφώτιστων και των χυδαίων. Τιμές και δόξες σαν εκείνες, δεν έχουν αξία.

Στην κυριαρχία πάνω στις επιθυμίες μας οδηγεί η σωστή κατάταξή τους. Οι παράλογες επιθυμίες μονάχα σπαράζουν τον άνθρωπο. Εκείνες που δικαιολογημένα πρέπει να ικανοποιηθούν είναι οι φυσικές κι αναγκαίες και για την ικανοποίησή τους δεν χρειάζεται ούτε πολύς κόπος, ούτε πολλή χολόσκαση. Ατέλιωτες ανησυχίες δίνουν μόνο οι ματαιοδοξίες. Τη φύση δεν πρέπει να τη βιάζουμε παρά να την υπακούουμε. Υπακούουμε στη φύση, ικανοποιώντας τις αναγκαίες επιθυμίες και τις φυσικές αν δεν βλάπτουν και πιέζοντας γενναία τις βλαβερές. Να ευγνωμονούμε τη φύση που έκανε ευκολοαπόχτητο ό,τι είναι αναγκαίο κι όχι της πρώτης ανάγκης, ό,τι δύσκολα το φτάνουμε. Είναι να λυπηθεί κανείς τους ανθρώπους, που δεν χαίρονται όσα έχουν, παρά θρηνούν για όσα δεν έχουν. Ο σοφός που έχει κανονίσει τις επιθυμίες του, είναι γερός κι ασάλευτος.
swell-swell.blogspot.com

188 χρόνια από την επανάσταση του 1821.

Έχουν ήδη περάσει 188 χρόνια από την επανάσταση του 1821.
Μια επανάσταση που άλλαξε τον ρουν της ιστορίας τόσο για το ίδιο το ελληνικό έθνος όσο και για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Μερικές σκέψεις θα καταθέσω σε αυτή την ανάρτηση.
* * *
Η επανάσταση του 1821 δεν έχει μία ανάγνωση. Έχει πολλές πτυχές που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν αναφερόμαστε σε αυτήν.
- Ήταν εθνική επανάσταση, δεν ήταν όμως μόνο εθνική επανάσταση.
- Ήταν απελευθερωτική, δεν ήταν όμως μόνο απελευθερωτική.
- Ήταν και κοινωνική, δεν ήταν όμως μόνο κοινωνική.
Ήταν ένας συνδυασμός όλων αυτών και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε.
Και μια επανάσταση για να είναι επανάσταση με τη σωστή έννοια του όρου, πρέπει να καλύπτει αυτές τις τρεις βασικές προϋποθέσεις.

Ελάχιστοι δίνουν σημασία στον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης.
Ίσως να μη βολεύει κιόλας, διότι πώς θα ρίξουμε μετά τις ευθύνες για τις δολοφονίες αγωνιστών, για τις εμφύλιες διαμάχες και τις φυλακίσεις στην έρμη τη… διχόνοια;

Είτε μας αρέσει, λοιπόν, είτε όχι, η επανάσταση είχε και τον κοινωνικό της χαρακτήρα.
Ένα χαρακτήρα που εκφράστηκε κυρίως από τους κύκλους των Διαφωτιστών με πρώτιστο τον Ρήγα Φεραίο.

Λίγο πριν το έτος 1800 και την έναρξη του 19ου αιώνα κυκλοφορεί στα Βαλκάνια το λεγόμενο «Σύνταγμα του Ρήγα», με το οποίο προβάλλει ένα τύπο άμεσης δημοκρατίας που στηρίζεται στις αντιλήψεις του Γάλλου Διαφωτιστή Ρουσό.

Τα κύτταρα της Δημοκρατίας του είναι οι «τοπικές συναθροίσεις των πολιτών».
Καμία θέση για οποιαδήποτε «επικρατούσα θρησκεία» δεν προβλέπεται στο σύνταγμα του Ρήγα. Ούτε λέξη για χριστιανισμό και ορθοδοξία!

«Η Ελληνική Δημοκρατία (...) δεν θεωρεί τας διαφοράς των λατρειών με εχθρικόν μάτι» (…) «Ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου, χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου, Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βλάχοι, Αρμένηδες, Τούρκοι και κάθε άλλο είδος γενεάς».
Αυτό απαντά σε πολλά απ’ όσα λέγονται από πλευράς κυρίως των εθνικιστικών κύκλων που θέλουν να βλέπουν μόνο την… εθνική πτυχή.

Σημειώνω με αυτή την ευκαιρία ότι και ο Κυριάκος Μάτσης κατέγραφε το 1958 κάτι ανάλογο για την Κύπρο.

"Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι για Έλληνες, Εβραίοι για ... Εκείνο που 'χει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφέντευες της, κυρίαρχοί της. Ν' αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της που να 'ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης".


Οι αρχές του Ρήγα βρήκαν σφόδρα αντίθετη την επίσημη Εκκλησία και τα γραπτά του αντιμετωπίζονταν εχθρικά από τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό μηχανισμό, ο οποίος υπηρετούσε ασμένως και σταθερά τους Οθωμανούς.

Το έτος 1798, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε', αργότερα θύμα ο ίδιος της οθωμανικής εξουσίας, αλλά τότε ακόμα υπερασπιστής και εγγυητής της υποταγής των ραγιάδων στους Οθωμανούς, με εγκύκλιό του προς τους ορθοδόξους αρχιερείς εφιστά την προσοχή για τον «κίνδυνο» από την κυκλοφορία του «Συντάγματος του Ρήγα».

Γράφει στο ποίμνιο ότι να επαγρυπνεί σε όλα τα μέρη και «με ακριβείς ερεύνας και εξετάσεις, όταν εμφανισθή τοιούτον σύνταγμα, ως άνωθεν, εις τύπον ή χειρόγραφον, να συνάξης πάντα τα διασπειρόμενα, και να τα εξαποστέλλης εις ημάς».

Καλεί μάλιστα τον κόσμο να μη αμελήσει «εις την τοιαύτην ποιμαντικήν και άγρυπνόν σου ταύτην αρχιερατικήν επιστασίαν», διότι αν αμελήσει, αποδεικνύει τον εαυτό του «ανίκανον, και του ποιμαντικού χρέους ελλειπέστατον και αγρήγορον, και εκ τούτου υποπίπτει εις ανυποληψίαν και ποινήν παρά Θεού και της εκκλησίας εξ αποφάσεως».

Ήδη τον Ιούλιο 1797 ο Σουλτάνος είχε στείλει εντολή στον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε', με την οποία του ζητούσε «να διδάσκη πάντας τους βασιλικούς ραγιάδες τα της υπακοής των χρέη» και να καταδίδει «τους εναντία πράττοντας» ώστε να τιμωρηθούν. Αυτές ακριβώς τις εντολές υλοποιούσε ο Γρηγόριος και όταν διαπιστώθηκε αργότερα από την οθωμανική εξουσία ότι δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει σωστά τα καθήκοντα που του ανατέθηκαν, δολοφονήθηκε προς παραδειγματισμό.

Πολλοί από τους επαναστάτες είχαν επηρεαστεί από τα γαλλικά δεδομένα.
Ακόμα και ο αγράμματος – όπως αποκαλεί τον εαυτό του – Κολοκοτρώνης κάνει σαφή αναφορά σε αυτό:

«Η Γαλλική επανάστασις και ο Ναπολέων έκαμε, κατά την γνώμη μου, να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου. Πρωτήτερα τα έθνη δεν εγνωρίζοντο, τους βασιλείς τους ενόμιζον ως θεούς της γη, και ότι και αν έκαμναν, το έλεγαν καλά καμώμενον.

Υπήρχαν βεβαίως και εκείνοι που λόγω θέσης ήταν εναντίον της επανάστασης, αλλά μη μπορώντας να την σταματήσουν, φρόντιζαν να την οδηγήσουν σε άλλη κατάκηξη, ώστε να μη θιγούν τα συμφέροντα τους.

Πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί ότι στην υπόδουλη Ελλάδα δεν ήταν διασφαλισμένη η περιουσία και η ζωή κανενός, όσο πλούσιος και δυνατός κι' αν ήταν.

Ο κοτζάμπασης Σωτήρης Χαραλάμπης στις παραμονές του ξεσηκωμού γράφει:
«Ο ραγιάς, άμα πάρει τ' άρματα, δε θα μας ακούει πια. Και τότε θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούν να κρατήσουν πιρούνι για να φάνε».

Η επανάσταση, λοιπόν, ξεκίνησε από τα φτωχά λαϊκά στρώματα παρασύροντας στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.

Ας σταθούμε λίγο σε αυτό, διότι είναι μια πτυχή που επιμελώς παραλείπεται.
Η Οθωμανοκρατία εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλλευση και καταπίεση.

Πρωτοπόρα της Επανάστασης του 1821 ήταν η ανερχόμενη, προοδευτική εμπορική τάξη, ραχοκοκαλιά τα αγροτικά στρώματα, οι βιοτέχνες, οι εργάτες της πόλης και οπλισμένο χέρι οι κλέφτες, είχε απέναντί της τον στρατιωτικό μηχανισμό της Τουρκίας, το ντόπιο κατεστημένο και τον ανώτερο κλήρο, αλλά και τις μεγάλες δυνάμεις που ήθελαν να λυθεί το Ανατολικό Ζήτημα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.

Η ανερχόμενη αστική εμπορική τάξη, η ισχυρή επίδραση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης, η βαριά φορολογία στα φτωχά αγροτικά, λαϊκά στρώματα από το οθωμανικό κράτος, ήταν τα στοιχεία που δημιουργούν το υπόβαθρο της Επανάστασης.

«Η προστασία της οθωμανικής κυβερνήσεως», γράφει ο ιστορικός Φίνλεϊ, «δημιούργησε μια ελληνική αριστοκρατία διοικητικών οργάνων και φοροεισπρακτόρων (...) Η ηθική και πολιτική θέση τούτης της τάξης αποδόθηκε άριστα με την ονομασία τους σαν είδος «χριστιανών Τούρκων».
Τελείως εχθρική ήταν και η στάση της επίσημης Εκκλησίας.
Γι' αυτό, όταν ακούμε ότι «η εκκλησία ηγήθηκε του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Οθωμανών» αρκεί, αντί άλλων επιχειρημάτων, να διαβάζουμε φωναχτά το περιεχόμενο των σχετικών πατριαρχικών εγκυκλίων και άλλων αναφορών.

- Να διαβάζουμε φωναχτά τον αφορισμό της επανάστασης από την εκκλησιαστική ιεραρχία με επικεφαλής τον Γρηγόριο Ε’, στον οποίο οι επαναστάτες αποκαλούνται τέρατα άψυχα, αλαζόνες, αχάριστοι, δοξομανείς, ματαιόφρονες, κακοήθεις, ανόητοι και κακοποιοί!!!

- Να διαβάζουμε φωναχτά τους δύο αφορισμούς που υπέστησαν οι Σουλιώτες τον Δεκέμβριο του 1820 και τον Γενάρη του 1821, σύμφωνα με τον ιστορικό της εκκλησίας Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και την Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τόμ. Η, σελ.724).

- Να διαβάζουμε την σφοδρή εγκύκλιο που έστειλε ο Γρηγόριος το 1806 προς τους μητροπολίτες συνιστά πλήρη υποταγή στον σουλτάνο και καταδίωξη μέχρι εξόντωσης των οπλαρχηγών.

- Να μαθαίνουμε για τον αφορισμό του Αδαμάντιου Κοραή αλλά και για την αναφορά του ίδιου του Κολοκοτρώνη ότι «αφοριστικό έρχεται του Πατριάρχη».

- Να μαθαίνουμε και για τον Δεσπότη της Άρτας Πορφύριο που ίδρυσε τάγμα από μισθοφόρους για να καταστείλει την επανάσταση, αφορίζοντας ταυτόχρονα τους επαναστάτες.

- Να μαθαίνουμε ακόμα ότι οι καλόγεροι του μοναστηριού του Σέκου είχαν καταδώσει στους Τούρκους τον Γιωργάκη Ολύμπιο και ότι καλόγεροι ήταν οι προδότες του Κατσαντώνη που στη συνέχεια εκτελέστηκε.

- Να λαμβάνουμε υπόψη τον Κολοκοτρώνη που γράφει ότι ο αδελφός του Γιάννης κατέφυγε στο μοναστήρι της Αιγιαλούς και ότι «… του έδωκε ένας καλόγερος φαγί και έπειτα επήγε, έδωκεν είδηση εις τους Τούρκους, επήγαν, τον επολιόρκησαν εις τον Λινόν και τον εσκότωσαν…».

- Να λαμβάνουμε υπόψη και την αναφορά του αρχιμανδρίτη Άνθιμου Γαζή στα «Προλεγόμενα Ελληνικής Βιβλιοθήκης» σελ. 14: «Ασφαλισμένοι εις τας μονάς, εκνευρισμένοι από την οκνηρίαν, ετρέφοντο από τους ιδρώτας των πτωχών κοσμικών τους οποίους με τας δεισιδαιμονίας των επλανούσαν. Επάσχιζον με κάθε τρόπον να ερημώσουν τας πόλεις προξενούντες όσον τάχος φθοράν εις το γένος…».

Και επειδή κάποιοι αντιτάσσουν ότι οι αφορισμοί και όλα όσα ανάφερα ήταν μια αναγκαστική ενέργεια για να προστατευθεί ο λαός και ότι η Εκκλησία στήριξε στην πραγματικότητα την επανάσταση, κλείνω με τρία ερωτήματα που παρακαλώ τον καθένα σας να απαντήσει.

1. Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν αρθεί οι αφορισμοί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

2. Γιατί ενώ ο Γρηγόριος ο Ε’ έχει κηρυχθεί οσιομάρτυρας, δεν ίσχυσε το ίδιο για τον Παπαφλέσσα και τον Διάκο αλλά και τον Ησαΐα Σαλόνων και άλλους ιερείς που έλαβαν
ενεργό μέρος στην επανάσταση;

3. Γιατί επί Χριστόδουλου η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας απέρριψε αίτημα για… αποκατάσταση του Παπαφλέσσα και του Διάκου;

Ιδού ακόμα μια (πρόσφατη) επιβεβαίωση των όσων λέχθηκαν…






ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ
Ο κοινωνικός χαρακτήρας του ξεσηκωμού φαίνεται ξεκάθαρα και μέσα από το σημαντικό βιβλίο: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ» που καλώ όλους να διαβάσετε.
Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα για το πώς ονειρεύονταν οι πρωτεργάτες το ελληνικό κράτος:

«Ας μάθουν λοιπόν όλοι οί πτωχοί πατέρες, ότι ύπό τής νομαρχίας καθείς ήμπορεί νά ζήση καλά, καί χωρίς νά είναι πλούσιος. Οί νόμοι προβλέπουν είς τούς μή έχοντας. Τά τέκνα όλων είναι τής πατρίδος τέκνα, καί αύτή τά άνατρέφει, τά γυμνάζει, καί τά προκόπτει, διά τούτο καί αύτά τήν άγαπώσι διά εύγνωμοσύνην, καί διά τούτο, τέλος πάντων, προτιμάται αύτή ή διοίκησις, ή όποία όχι μόνον δέν έχει τά κακά, όπού φυλάττουσιν αί άλλαι, άλλά καί πλημμερεί άπό καλά, καλά έπιθυμητά, ώφέλιμα, καί άναγκαία. Ποίος δέν καταλαμβάνει τώρα, άδελφοί μου, ότι είς τήν νομαρχίαν μόνον εύρίσκεται ή εύτυχία μας, καί ότι ή έλευθερία καί ή όμοιότης είναι τά πρώτα καί κύρια μέσα τής άνθρωπίνης εύδαιμονίας; Βέβαια, ούδείς. Πολλοί όμως, άν καί καταλαμβάνουσι, ότι καλόν πράγμα είναι ή έλευθερία, δέν ήμπορούσι νά καταλάβωσι, μέ τήν ίδίαν εύκολίαν, πόσον άναγκαία είναι είς τόν άνθρωπον. Καί διά τούτο, σάς παρακαλώ νά μέ άκροασθήτε».

Η απελευθέρωση, λοιπόν, δεν τελείωνε με την απαλλαγή από τον κατακτητή. Δεν ολοκληρωνόταν χωρίς την ύπαρξη και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ιδού και η άποψη της «Ελληνικής Νομαρχίας» για τον κλήρο και την άρχουσα (χριστιανική) τάξη:

«Οί ίερείς, άγαπητοί μου, φυλάττοντες ένα σκοπόν καθόλου διάφορον, άπό τούς λοιπούς συμπολίτας, πάντοτε έπροσπάθησαν, μέ τό μέσον τής θεότητος, νά καταδυναστεύσουν τούς συμπολίτας των, καθώς μέχρι τής σήμερον, μέ τήν άμάθειαν καί κακομάθησιν έπέτυχον τού σκοπού των. Αύτοί, καλύπτοντες μέ τίτλον άγιότητος τά πλέον φανερά ψεύματα, έγέμισαν τούς άδυνάτους νόας τού λαού άπό μίαν τοσαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε όπού, άντί νά όνομάσουν ψεύμα τό άδύνατον, τό όνομάζουν άγιον, καί ούτως άδιστάκτως πιστεύουσιν είς κάθε τους λόγον, ούτε τολμούσι νά έξετάσωσι τό παραμικρόν, μάλιστα δέ τούς είναι έμποδισμένον. 'Οσα έπρεπεν όμως νά είπή τινάς δι' αύτήν τήν κλάσιν, ή συντομία τού παρόντος μου λόγου μού τά έμποδίζει. Καί μόνον άφήνω νά στοχασθή καθείς, ότι τόσον πλήθος άργών καί άμαθών άνθρώπων, όπού ζώσι, τρυφούσι, καί πλουτίζουσι άπό τούς κόπους τών λοιπών, πόσον μεγαλείτερον είναι, άπ' όλα τά βάρη μιάς ύποδουλωμένης πολιτείας, καί πόσον βοηθεί τήν τυραννίαν τοιαύτη κλάσις, ούσαι καί αί δύο δυνάμεις ίδεαστικαί καί άνύπαρκτοι».

«Άλλά, τί νά σάς είπώ διά τήν άλλην κλάσιν, τών όλιγάρχων λέγω, τών λεγομένων εύγενών; Αύτοί νομίζουσι τόν έαυτόν τους τόσον διαφορετικόν άπό τούς λοιπούς άνθρώπους, όπού μόλις καταδέχονται νά τούς άκούουν, χωρίς νά τούς άποκρίνωνται, ούτε ποτέ νά τούς συναναστρέφωνται. Αύτοί, ώ 'Ελληνες, κατέχουσιν είς τάς χείρας των όλα τά καθολικά καί άληθή πλούτη τής έπικρατείας, ήτοι τά χωράφια, άμπέλια, καί όλόκληρα χωρία, τά όποία ένοικιάζουσι πρός τόν λαόν, είς τρόπον, όπού ό λαός είναι σχεδόν δούλος μισθωτός άπό αύτούς, καί δουλεύει διά τό κέρδος αύτών. 'Αφήνοντας κατά μέρος τό πλήθος τών έλαττωμάτων, όπού χαρακτηρίζει αύτήν τήν μιαράν κλάσιν, ή σκληρότης, βέβαια, είς αύτούς είναι γενική, τήν όποία κληρονομούσιν κατά γενεαλογίαν, διά νά είπώ έτζι, καθώς τούς τίτλους των. Είναι αύτόματοι είς τό άκρον, καί τούς δούλους των ψηφούσι πολλά όλιγότερον άπό τά ίδια ζώα των».
Ολόκληρο το κείμενο της «Ελληνικής Νομαρχίας» μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://naos.20m.com/ellinikinomarxia.htm

Σας βεβαιώνω ότι αξίζει τον κόπο…

__________________________________

Πηγές:

- Απομνημονεύματα Θ. Κολοκοτρώνη.
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια.
- Ιστορία των Ελλήνων.
- Λεωνίδα Στρίγκου: "Η Επανάσταση του Εικοσιένα".
- Γ. Καρανικόλα: "Ρασοφόροι, συμφορά του έθνους".
- Τα αφοριστικά κείμενα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
- Διάφορα άρθρα.

mihalismihail.blogspot.com

ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΒΑΡΑ

Η σημαία της ύστερης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ( 1057 - 1453 )



Η σημαία του Κ. Παλαιολόγου ( 1449 - 1453 )



Η σημαία μετά τη συνθήκη του Κιουτσουκ Καναϊρτζή ( 1774 )



Η σημαία του Λ. Κατσώνη ( 1792 )



Η σημαία του Ρήγα Φεραίου ( 1790 - 1797 )



Η σημαία της Επτανήσου Πολιτείας ( 1880 - 1807 )



Η σημαία της Β. Ηπείρου ( 19ος αιώνας )



Η σημαία του Α. Υψηλάντη ( 1821 )



Η σημαία του Α. Γαζή



Η σημαία της Φιλικής Εταιρείας ( 1821 )



Η σημαία του Θ. Κολοκοτρώνη ( 1805 - 1828 )



Η σημαία των επαναστατημένων νησιών ( Ψαρά 1821 - 1824 )



Η σημαία της επανάστασης στην Κύπρο ( 1821 )



Η σημαία του Δ. Πλαπούτα ( 1821 - 1828 )



Η σημαία του Οργανισμού Ανατολικού Χέρσου Ελλάδας ( Αρείου Πάγου 1821 )



Η σημαία των Συνταγματικών ( 1832 )



Η σημαία της Ηγεμονίας Σάμου ( 1832 - 1913 )



Η σημαία της Οθωνικής περιόδου ( 1833 - 1862 )



Η σημαία της περιόδου βασιλείας του Γεωργίου Α΄( 1864 - 1913 )



Η σημαία της Κρητικής Επανάστασης ( Αρκάδι 1866 )



Η σημαία της προσάρτησης Θεσσαλίας και Άρτας ( 1881 )



Η σημαία της Κρητικής Αυτονόμου Πολιτείας ( 1898 - 1912 )



Η σημαία της Αυτόνομης Β. Ηπείρου ( 1914 )



Η σημαία του Αυτόνόμου Ποντιακού Κράτους ( 1916 - 1922 )



Η σημαία του Μακεδονικού Αγώνα ( 1904 - 1908 )



Η σημαία του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων και της Επανάστασης ( 1922 )



Παλιά εθνική σημαία ( ξηράς 1822 - 1978 )

Eπαναστατικά κινήματα κατά της οθωμανικής τυραννίας

Οι Έλληνες πολέμησαν επί 4 αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν. Υποχρέωση απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της οθωμανικής τυραννίας (πόσες δεν γνωρίζουμε…), πράγμα που με απλά μαθηματικά σημαίνει, ότι κάθε τετραετία, επί 400 χρόνια, οι Έλληνες έπαιρναν τα όπλα!
Μερικά από αυτά τα κινήματα είναι τα εξής:

1463: Δέκα χρόνια μόνο μετά την άλωση της Πόλης, σημειώνεται επαναστατικό κίνημα σε Σπάρτη, Λακεδαίμονα και Αρκαδία με επικεφαλής τους Πέτρο Μπούα και Μιχαήλ Ράλλη.

1479: Κίνημα στη Μάνη από τον Κορκόδειλο Κλαδά.

1481: Επαναστατεί η Χειμάρρα και η Αυλώνα με αρχηγούς τον Κλαδά και τον Ιωάννη Καστριώτη.

1496, 1499: Επανάσταση σε Ήπειρο, Στερεά και Πελοπόννησο με υποκίνηση του Καρόλου Η’.

1532: Επανάσταση σε Κορώνη και Πάτρα με αρχηγούς τον Νικόλαο Μαμωνά-Παλαιολόγο, τον Μιχαήλ Καλόφωνο και άλλους.

1571: Επανάσταση σε Πελοπόννησο, Στερεά, Μακεδονία και Αιγαίο μετά την καταστροφή του τουρκικού στόλου στη Ναύπακτο από τους ενωμένους στόλους της Ευρώπης.

1612: Επανάσταση στα Γιάννενα από τον ηρωικό Δεσπότη Τρίκκης Διονύσιο τον "Σκυλόσοφο".

1684: Οι Έλληνες ξεσηκώνονται στο πλευρό των Ενετών και ελευθερώνουν τον Μωρηά. Η ελευθερία αυτή θα κρατήσει μέχρι το 1715.

1770: Κατά τα Ορλωφικά, όλη η Ελλάδα ξεσηκώνεται απ’ άκρη σε άκρη. Μετά την προδοσία της επανάστασης, οι τουρκικές αρχές προέβησαν σε φρικτές σφαγές εις βάρος Ελλήνων χριστιανών.

1778-1793: Ο "πειρατής" Λάμπρος Κατσώνης κυριαρχεί στο Αιγαίο και προξενεί στον τουρκικό στόλο τεράστιες καταστροφές.

Μήπως δεν έγινε Επανάσταση ή μήπως απέτυχε η Επανάσταση

Μήπως τελικά η επανάσταση του 1821 δεν έγινε ποτέ;

Μήπως είμαστε ακόμη σκλαβωμένοι και δεν το ξέρουμε;

Θα μου πείτε τώρα, τι λέω!

Κι αν δεν έγινε επανάσταση, σε ποιον είμαστε σκλαβωμένοι;

Διαβάστε, παρακάτω, και θα καταλάβετε.

Η εκκλησία της Ελλάδας είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στη χώρα μας, την οποία απέκτησε νόμιμα ( έτσι λέει ).
Πώς την απέκτησε;
Ως αποδεικτικά στοιχεία, αναφέρει:
α) αυτοκρατορικά χρυσόβουλα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. ( αυτό είναι το πραγματικό όνομα της αυτοκρατορίας, το Βυζαντινή δόθηκε πολύ αργότερα, μετά την άλωση )
β)τουρκικά κιτάπια και φιρμάνια.
Όλα τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία, που αναφέρει η εκκλησία ,έγιναν δεκτά από τα δικαστήρια της χώρας και της δόθηκαν τίτλοι ιδιοκτησίας.
Όπως καταλάβατε λοιπόν, η σημερινή χώρα είναι η συνέχεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Άρα, η επανάσταση δεν έγινε ποτέ. Έτσι δίνω απάντηση στο πρώτο ερώτημα.
Όσο για το δεύτερο ερώτημα, η απάντηση βγαίνει από μόνη της. Είμαστε σκλαβωμένοι στην Εκκλησία της Ελλάδας.

Ζήτω η εκκλησία!!!

Ζήτω η Δημοκρατία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας( αυτό πρέπει να είναι το πραγματικό όνομα της χώρας )

Ελληνάρααααας..

Το σκίτσο είναι του ΣΠΥΡΟΥ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ

Χωρίς Αποσκευές

Ξεκινούν πάντα πριν ξημερώσει
"τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής".
Φεύγουν αργά και ήρεμα απ΄ το λιμάνι
κι είμαι στο κατάστρωμα.
Επιβάτης χωρίς αποσκευές.

Τώρα περνάμε την Αγία Ελένη
παραπλέουμε το Πάσπαργο.
Καλόδεχτη συντροφιά μας
στο ταξίδι, με κραυγές οι γλάροι.

Αφήνω πίσω τις στεριές
με τις μικρές ιστορίες
- χαρές και λύπες -
Δεν ξέρω που θα με βγάλουν
τα κύματα που σχίζει η πλώρη.
Νιώθω ανάλαφρος.
Επιβάτης χωρίς αποσκευές

του Γιάννη Μαδωνή

Μάθημα δημοκρατίας από τον Περικλή

Αποσπάσματα από τον «Επιτάφιο»

«Έχομε πολίτευμα που δεν αντιγράφει των άλλων τους νόμους, αλλά πιο πολύ είμαστε εμείς παράδειγμα σε μερικούς παρά μιμητές τους. Κι έχει τούτο το πολίτευμα το όνομα δημοκρατία, γιατί δεν διοικούν οι λίγοι, αλλά οι περισσότεροι. Κι είναι όλοι οι πολίτες μπροστά στους νόμους ίσοι για τις ιδιωτικές τους διαφορές. Για την προσωπική όμως ανάδειξη και τις τιμές, καταπώς ξεχωρίζει καθένας σε κάτι προτιμιέται στα δημόσια αξιώματα, πιο πολύ γιατί είναι ικανός παρά γιατί τον ανάδειξε ο κλήρος. Ούτε πάλι κάποιος, επειδή είναι φτωχός, κι ενώ μπορεί να κάμει κάτι καλό στην πολιτεία, εμποδίζεται απ΄ αυτήν την ασήμαντη κοινωνική του θέση. Κι όχι μονάχα στη δημόσια ζωή μας ζούμε ελεύθεροι, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις είμαστε λυτρωμένοι από την καχυποψία μεταξύ μας και δεν θυμώνουμε με το γείτονά μας, αν κάνει κάτι καταπώς τον ευχαριστεί, ούτε παίρνουμε απέναντί του το ύφος του ενοχλημένου, πράγμα που μπορεί βέβαια να μην τον βλάφτει, σίγουρα όμως τον στενοχωρεί. Κι ενώ στην ιδιωτική μας ζωή δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλον, στα δημόσια πράγματα δεν κάνουμε παρανομίες από εσωτερική προπάντων παρόρμηση, υπακούοντας στους κάθε φορά άρχοντές μας και στους νόμους, ιδιαίτερα σε εκείνους απ΄ αυτούς που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων και σ΄ όσους, αν κι άγραφοι, όμως φέρνουν ντροπή αναμφισβήτητη στους παραβάτες».


«Τον πλούτο πιο πολύ τον έχουμε σαν ευκαιρία για έργα, παρά σαν αφορμή για καυχησιές. Τη φτώχεια του να παραδέχεται κανείς δεν είναι ντροπή. Μεγαλύτερη ντροπή είναι να μην πασχίζει με τη δουλειά του να γλιτώσει απ΄ αυτήν. Μπορούμε οι ίδιοι να φροντίζουμε για τις δικές μας υποθέσεις και μαζί για τις δημόσιες και μόλο που ο καθένας μας είναι απασχολημένος με τη δουλειά του, άλλος τούτη, άλλος κείνη, δεν είμαστε γι΄ αυτό λιγότερο κατατοπισμένοι και στα πολεμικά. Γιατί μονάχοι εμείς αυτόν που δεν παίρνει καθόλου μέρος σ΄ αυτά τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο, κι εμείς οι ίδιοι ή κάνουμε ορθές σκέψεις και προτάσεις πάνω στις υποθέσεις της πολιτείας ή, τουλάχιστον, παίρνουμε σωστές αποφάσεις γι΄ αυτές, γιατί δεν νομίζουμε πως τα λόγια βλάφτουν τα έργα, αλλά ότι πιο πολύ βλάφτει να μη διαφωτιστούμε πιο μπροστά με το λόγο για όσα πρέπει να κάνουμε.

Μ' αυτές τις αξίες έγινε η Αθήνα "πόλη πιο μεγάλη"

Δυστυχώς για μας, οι αξίες αυτές, όπως η δημοκρατία, η εξουσία, η ισονομία, η ευνομούμενη πολιτεία, η φιλοξενία στη χώρα μας έχουν παρεξηγηθεί.

Γι' αυτό έχει φτάσει η Ελλάδα σ' αυτό το κατάντημα.

Η γέφυρα Μελίκη

Μεγάλη παλαιά γέφυρα της Καρύταινας.

Στον Αλφειό ποταμό βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από το κάστρο της Καρύταινας, το μήκους 50 μέτρων, παλιό παραδοσιακό γεφύρι με τα 5 τόξα. Το γεφύρι εγκαινιάστηκε από τον Εμμανουήλ Μελίκη το 1440 όπως αναφέρεται και στην έμμετρη επιγραφή που υπάρχει στη βάση του. Ο θρύλος λέει ότι στα θεμέλιά του βρίσκεται θαμμένη κάποια αρχόντισσα των Φράγκων. Είναι το γνωστό σε όλους γεφύρι από την απεικόνισή του στο χαρτονόμισμα των 5.000 δραχμών.

Αν ήταν μαύρος ο θεός

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα μεσουρανούσε
Θα 'χε μαύρο πάπα, μαύρους υπουργούς
μαύρο κυβερνήτη, μαύρους ξεναγούς και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα χοροπηδούσε
Θα 'χε μαύρους παίχτες, μαύρο διαιτητή
άσπρους υπηρέτες, μαύρο πρεσβευτή και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα σας κατουρούσε

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα καλοπερνούσε
Θα 'χε μαύρους γλάρους, μαύρους βουλευτές
μαύρους μπακαλιάρους, μαύρους δικαστές και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα πρωτοπορούσε
Θα 'χε μαύρους κρίνους, μαύρους χριστιανούς
μαύρους καπουτσίνους, μαύρους Γερμανούς και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς και θα σας πηδούσε

Αν ήτανε μαύρος, αν ήτανε μαύρος
Μαύρο το πρωί, μαύρες ασπιρίνες και μαύρο χαρτί
μαύρη κιμωλία και μαύρο το πιόνι
μαύρο το καρπούζι και μαύρο πεπόνι
μαύρος ο πουρές και μαύρος λαπάς
μαύρα και τα πάμπερς, μαύρος Κοσκωτάς
μαύρος μπακαλιάρος, μαύρος υπουργός
μαύρο-μαύρο-μαύρο Λουκιανός

Μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού!

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.

Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.
Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.

Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.

Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»

Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:
«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»

Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.

Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.
«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.»
Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:
«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»

Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.

«Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.»
Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει.

Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε:
«Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.»
Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε:
«Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μʼαφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.»

Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό.
Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι:
«Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;»

Εκείνο απάντησε:
«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.»
Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά.
Το αγοράκι ψιθύρισε:
«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.»

Έπειτα με κοίταξε και είπε:
«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για νʼαγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου.
Εκείνος άκουσε την προσευχή μου.
Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για νʼαγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.
Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για νʼαγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο.
Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...»
Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.

Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα.

Δεν μπορούσα να βγάλω απʼτο μυαλό μου το αγοράκι.

Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της.
Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη...

Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;

Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή.
Δεν μπόρεσα να μην πάω νʼαγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της.
Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα.

Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα.
Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά...


Τώρα έχεις δύο επιλογές:

1) Να στείλεις το μήνυμα αυτό στους φίλους σου.
2) Να προσποιηθείς ότι δεν το διάβασες και ότι δε σε άγγιξε.

Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής.



Μετάφραση από τα Γαλλικά του Κεμπέκ:
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος

Aπό email

Αβγά σου καθαρίζουνε;

Μια φορά το χρόνο, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν -για να τιμήσουν την Αφροδίτη και το Διόνυσο- μ' έναν πολύ τρελό και παράξενο τρόπο. Κάθε 15 Μαϊου, έβγαινε ο λαός στις πλατείες και άρχιζε τον "πετροπόλεμο" με... αβγά μελάτα. Χιλιάδες αβγά ξοδεύονταν εκείνη την ημέρα για διασκέδαση και ο κόσμος γελούσε ξεφρενιασμένα. Τα γέλια αυτά εξακολουθούσαν για βδομάδες ολόκληρες. Στη γιορτή αυτή δεν έπαιρναν μέρος μόνο οι πολίτες που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης, αλλά και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, στρατηγοί, άρχοντες, Ρωμαίες δέσποινες και αυτοκράτορες καμιά φορά. Π.χ. ο "αβγοπόλεμος" ήταν μία από τις μεγάλες αδυναμίες του Νέρωνα, που πετούσε αβγά στους αξιωματικούς και στους ακόλουθους των ανακτόρων του, χωρίς να είναι η ημέρα της γιορτής των αβγών.

Στο Βυζάντιο φαίνεται έγινε της μόδας, για πολύ λίγο διάστημα όμως. Σε πολλά βυζαντινά κείμενα, αναφέρεται συχνά, αλλά μόνο με δύο-τρία λόγια.

Έτσι από το περίεργο αυτό έθιμο -που η αιτία του χάνεται στα βάθη των αιώνων- έμεινε η ερωτηματική φράση: "αβγά σου καθαρίζουνε;". Τη λέμε δε, όταν βλέπουμε κάποιον να γελά χωρίς λόγο κι αφορμή.

Σπασμένο καράβι

Πρώτη εκτέλεση με τον Κώστα Καράλη στο δίσκο "Τρίτη ανθολογία" (1975) (μελοποίηση 12 ελληνικών ποιημάτων από τον Γιάννη Σπανό)


kirkh70

Συνθέτης: Γιάννης Σπανός
Στιχουργός: Γιάννης Σκαρίμπας

Σπασμένο καράβι, να 'μαι πέρα βαθειά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να 'ναι αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω

Σπασμένο καράβι, να 'μαι πέρα βαθειά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να 'ναι η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να 'ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά
να κοιτάνε

Δίχως χττύπο οι ώρες, και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι

Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να 'μαι
σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό
να κοιμάμαι

Να κοιμάμαι

H ιστορία της λέξης χαμαιτυπείο

Στην αρχαία Ελλάδα, οι εταίρες, αγωνιζόμενες να αλιεύσουν πελάτες, χάραζαν το όνομά τους στο "πέλμα", δηλαδή στη σόλα του σανδαλιού τους.
Το αποτέλεσμα ήταν να λειτουργεί το σανδάλι ως σφραγίδα, η οποία τύπωνε το χαραγμένο όνομα της καλλιγράμμου και καλλιπύγου (με ωραία οπίσθια>πυγός) ιεροδούλου, κάτω στο χώμα.
Εκ του χαμαί (χάμω) + τυπώνω λοιπόν, προήλθε το αρχαιοελληνικό όνομα του οίκου ανοχής, "χαμαιτυπείον".

Η χορήγηση της ουσίας DCA σε ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο βοηθά δραστικά στην υποχώρηση της ασθένειας!!!

Ο γιατρός Ευάγγελος Μιχελάκης καρδιολόγος στην Αλμπέρτα του Καναδά ανακάλυψε ότι η χορήγηση της ουσίας DCA σε ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο βοηθά δραστικά στην υποχώρηση της ασθένειας!! Μάλιστα σε ορισμένες μορφές καρκίνου όπως του πνέυμονα, του στήθους και του εγκεφάλου επιτεύχθηκε συρρίκνωση των καρκινικών όγκων πάνω από 70%!!!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ!http://www.youtube.com/wa...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ;;;

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΟΥΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ.ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΖΩΕΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ!!!

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ!!!ΚΑΝΤΕ INVITE ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!!ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ!!!

Η γυναίκα

Θα το ονομάσω, “γυναίκα”

Όταν ο Θεός δημιουργούσε τη γυναίκα, δούλευε ως αργά το βράδυ της έκτης μέρας της Δημιουργίας.
Κάποια στιγμή, πέρασε ένας άγγελος και ρώτησε: «Γιατί ξοδεύεις τόσο χρόνο σ’ αυτό το δημιούργημά σου; »
Και ο Θεός, απάντησε : «Έχεις δει όλες τις προδιαγραφές που πρέπει να καλύψω σ’ αυτή τη μορφή; Θα πρέπει να είναι φτιαγμένη από εύπλαστο υλικό και να έχει πάνω από 200 κινούμενα μέρη, να θρέφεται με όλα τα είδη τροφίμων, να μπορεί να αγκαλιάζει κάμποσα παιδιά ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή να δίνει ένα χάδι που να μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε: από ένα τραυματισμένο γόνατο μέχρι μια ραγισμένη καρδιά. Και θα πρέπει να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά με δύο χέρια μόνο».
Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: «Μόνο με δύο χέρια; Αδύνατον! Πολύ δουλειά για μια μέρα… Περίμενε Κύριε μέχρι αύριο, και τότε τέλειωσε την».
«Α, όχι», είπε ο Θεός. Είμαι τόσο κοντά στο να ολοκληρώσω αυτό το δημιούργημα, που το ‘χω μέσα στην καρδιά μου, ώστε δεν μπορώ να σταματήσω. Θα το ονομάσω, “γυναίκα”. Θα γιατρεύει τον εαυτό της όταν αρρωσταίνει, και θα μπορεί να εργάζεται 18 ώρες την ημέρα».
Ο άγγελος πλησίασε κοντύτερα και άγγιξε την γυναίκα. «Μα την έχεις κάνει πολύ τρυφερή, Κύριε».
«Είναι τρυφερή», είπε ο Θεός, «αλλά την έχω κάνει και πολύ ανθεκτική. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να αντέξει και να ξεπεράσει»;
«Μπορεί να σκέφτεται», ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός απάντησε : «Όχι μόνο μπορεί να σκέφτεται, αλλά μπορεί να σκέφτεται πρακτικά και λογικά, να διαχειρίζεται πολλά διαφορετικά πράγματα».
Ο άγγελος άγγιξε το μάγουλο της γυναίκας. «Κύριε, μοιάζει σαν αυτό το δημιούργημά σου να στάζει κάτι»!
«Δεν στάζει… είναι ένα δάκρυ», διόρθωσε ο Θεός τον άγγελο.
«Και σε τί χρειάζεται », ρώτησε ο άγγελος .
Και ο Θεός είπε : «Τα δάκρυα είναι ο τρόπος της να εκφράζει την λύπη, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, την μοναξιά της, τα βάσανά της και την αξιοπρέπειά της».
Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο : «Κύριε είσαι μεγαλοφυΐα! Σκέφτηκες τα πάντα! Η γυναίκα είναι πράγματι έξοχη»!
«Ναι, πράγματι είναι», είπε ο Θεός. «Η γυναίκα έχει δυνάμεις πού εντυπωσιάζουν τον άνδρα. Μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα και να αντέχει βαριά φορτία. Αντέχει χαρά, αγάπη και γνώμες. Χαμογελάει όταν νοιώθει την ανάγκη να ουρλιάξει. Τραγουδάει όταν νοιώθει την ανάγκη να κλάψει. Κλαίει όταν είναι χαρούμενη και γελάει όταν φοβάται. Μάχεται γι’ αυτό που πιστεύει. Αντιστέκεται στην αδικία. Δεν δέχεται το «όχι» σαν απάντηση, όταν μπορεί να δει καλύτερη λύση. Δίνει όλο της τον εαυτό ώστε η οικογένειά της να θριαμβεύσει. Παίρνει μια φίλη της ή ένα φίλο της μαζί στο γιατρό όταν φοβάται. Η αγάπη της είναι άνευ όρων. Κλαίει όταν τα παιδιά της πετυχαίνουν. Είναι χαρούμενη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Χαίρεται όταν μαθαίνει για μια γέννα. Η καρδιά της ραγίζει όταν ένας συγγενής ή ένας φίλος πεθαίνει, αλλά βρίσκει την δύναμη να συνεχίζει στη ζωή. Ξέρει ότι ένα φιλί και ένα χάδι, μπορούν να θεραπεύσουν μια ραγισμένη καρδιά.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα μ’ αυτήν: Ξεχνάει τι αξίζει.


«Σε όλο τον κόσμο, οι αποκαλούμενοι «άγιοι άνθρωποι» έχουν υποστηρίξει ότι το να κοιτάς μια γυναίκα είναι κάτι εντελώς λάθος και λένε ότι δεν μπορείς να έρθεις κοντά στο Θεό αν σε ενδιαφέρει η ερωτική πράξη, οπότε την παραμερίζουν, παρόλο που αυτό τους τρώει τα σωθικά. Απορρίπτοντας τη σεξουαλικότητα, βγάζουν τα μάτια τους και κόβουν τη γλώσσα τους γιατί αρνούνται όλη την ομορφιά της γης. Στεγνώνουν την καρδιά τους και το νου τους, είναι αφυδατωμένα ανθρώπινα πλάσματα κι έχουν διώξει την ομορφιά από τη ζωή τους, επειδή η ομορφιά συνδέεται με τη γυναίκα».

Τζίντου Κρισναμούρτι:



Μια γυναίκα



ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ

desmich8

Απο το θεατρικό έργο των Γ.Κατσαρού - Γ.Σκούρτη..ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ 79..θέατρο ΡΕΞ 1979

Γιατί να μη μπορώ να βγω μια βόλτα
Γιατί τον άντρα πρέπει να 'χω αγκαζέ
Όπου πάω κι όποια ώρα
Μοναχή μου δεν μπορώ
Πρέπει πάντα να 'χω δίπλα συνοδό

Κι αν δεν έχω θέλουν να 'χω με το ζόρι
Έναν άντρα, αδελφό η εν' αγόρι


Είμαι γυναίκα για τους άντρες το μωρό
Όλοι μου λένε δεν μπορείς μα εγώ μπορώ
Εγώ τους γέννησα τους άντρες τους γεννάω
Εγώ πολέμησα κι ακόμα πολεμάω

Είμαι γυναίκα κι είμαι λεύτερη κι εγώ
Πριν μου το πούνε να τους πω το σ' αγαπώ


Γιατί να μη μπορώ να πω μ' αρέσει
Γιατί ο άντρας πρέπει να το πει
Δεν μπορώ πια ν' αγαπήσω
Μοναχή μου δεν μπορώ
Πρέπει πρώτα να μου πούνε σ' αγαπώ

Κι αν κανένας δεν το πει μ' αφήνουν μόνη
Κι η λαχτάρα την καρδιά μου την ματώνει


Είμαι γυναίκα για τους άντρες το μωρό
Όλοι μου λένε δεν μπορείς μα εγώ μπορώ
Εγώ τους γέννησα τους άντρες τους γεννάω
Εγώ πολέμησα κι ακόμα πολεμάω

Είμαι γυναίκα κι είμαι λεύτερη κι εγώ
Πριν μου το πούνε να τους πω το σ' αγαπώ

Υ.Γ.
Η Γυναίκα είναι από τη φύση της η έκφραση της αγάπης, της ομορφιάς, της στοργής, της κατανόησης, και της τρυφερότητας. Προικισμένη με συναισθηματική νοημοσύνη, προσαρμοστικότητα, δυνατότητα επικοινωνίας, αλλά και απίστευτο δύναμισμό και αντοχή, μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά κάθε ιδέα, έργου ή κρίση.

Κι ακόμα δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να πάψουμε να πιστεύουμε πως ο πρώτος ρόλος της γυναίκας στη ζωή, πέρα απ’ όλα τα άλλα, είναι αυτός που της δώρισε η φύση προνομιακά και δεν μπορεί να έχει ισότιμα οποιοσδήποτε άντρας! Το ρόλο της ΜΗΤΕΡΑΣ!!! Κι αυτό μόνο φτάνει!

The Mom Song


Η γυναίκα σήμερα
ΑΠΟ ΔΟΥΛΑ ΚΑΙ ΚΥΡΑ ΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ.."

Στην Πλατεία Κολωνακίου μια υπέρβαρη κυρία περπατά φορώντας ένα μπλουζάκι που αφήνει το μισό της σώμα γυμνό. Οι περίοικοι της πλατείας γελούν μαζί της, αλλά εκείνη αισθάνεται in fashion.
Τί είναι αυτό που κάνει έναν έξυπνο άνθρωπο να παραβλέπει τη λογική και να αλλάζει τα κριτήρια για τον ίδιο του τον εαυτό;
Ποιο είναι αυτό το τόσο ισχυρό κίνητρο που αναιρεί ακόμη και την λογική, αιχμαλωτίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του δυτικού κόσμου στις επιταγές της μόδας;
Κάποτε οι γυναίκες ανταποκρίνονταν πλήρως στο πρότυπο της Μαίρης Παναγιωταρά. Νοικοκυρές, μητέρες, εργαζόμενες και σύζυγοι. Υπόδουλες του άνδρα και μιας κοινωνίας που τις ήθελε «δεύτερο φύλο». Από τη δεκαετία του ';60 και μετά, οι γυναίκες άρχισαν να διεκδικούν και κάποια στιγμή πέτυχαν την χειραφέτησή τους.
Ξαφνικά όμως, η απελευθερωμένη γυναίκα άρχισε να γίνεται η ενοχική γυναίκα. Η καταπιεσμένη γυναίκα των προηγούμενων αιώνων άρχισε να κυνηγά τον εαυτό της, όπως ο σκύλος την ουρά του. Την εικόνα, το πρότυπο, τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και ό,τι διαμόρφωνε για αυτήν και πριν από αυτήν η βιομηχανία του θεάματος.
Έγινε η γυναίκα από δούλα μιας καταπιεστικής ανδροκρατούμενης κοινωνίας, δούλα της «ελευθερίας» του μάρκετινγκ;
Απολογείται καθημερινά η σύγχρονη γυναίκα στο πρότυπο που διαμορφώνουν για αυτήν;
Αισθάνεται δυστυχισμένη όταν δεν έχει τις προϋποθέσεις να πλησιάσει το πρότυπο του θεάματος;
Η γυναίκα δεν απολογείται πια στον άνδρα, αλλά στην Prada, στην GUCCI και στις τεχνητές ανάγκες.
Η ευτυχία της δεν σχετίζεται με τους κανόνες της ζωής, αλλά με τους κανόνες που επικίνδυνα διαμορφώνει μια καταναλωτική κοινωνία, που την έχει υποχείριο.

tv-press.pblogs

Ερωτόκριτος

Το έργο διαδραματίζεται στην αρχαία Αθήνα, ο κόσμος όμως που απεικονίζει είναι ένα σύνθετο κατασκεύασμα που δεν ανταποκρίνεται σε κάποια συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα: παράλληλα με τις αρχαιοελληνικές αναφορές, εμφανίζονται αναχρονισμοί και πολλά στοιχεία του δυτικού κόσμου, όπως η κονταρομαχία. Η υπόθεση χωρίζεται σε πέντε τμήματα και είναι συνοπτικά η εξής:

Α. Ο βασιλιάς της Αθήνας Ηράκλης και η σύζυγός του Αρτέμη αποκτούν μετά από πολλά χρόνια γάμου μια κόρη, την Αρετούσα. Τη βασιλοπούλα ερωτεύεται ο Ερωτόκριτος, ο γιος του Πεζόστρατου, πιστού συμβούλου του βασιλιά. Επειδή δεν μπορεί να φανερώσει τον έρωτά του, πηγαίνει κάτω από το παράθυρό της τα βράδια με τον πιστό φίλο του Πολύδωρο και της τραγουδά. Η κοπέλα σταδιακά ερωτεύεται τον άγνωστο τραγουδιστή. Ο βασιλιάς Ηράκλης, όταν μαθαίνει για τον τραγουδιστή, του στήνει ενέδρα για να τον συλλάβει, ο Ερωτόκριτος όμως μαζί με τον αγαπημένο του φίλο συμπλέκονται με τους στρατιώτες του βασιλιά και διαφεύγουν. Ο Ερωτόκριτος, καταλαβαίνοντας ότι ο έρωτάς του δεν μπορεί να έχει αίσια έκβαση, ταξιδεύει στη Χαλκίδα για να ξεχάσει. Φεύγοντας ο Ερωτόκριτος από το παλάτι δίνει στην μητέρα του τα κλειδιά του δωματίου του, ζητώντας της να μην επιτρέψει σε κανέναν να μπει μέσα. Στο διάστημα αυτό ο πατέρας του αρρωσταίνει και όταν η Αρετούσα με τη βασίλισσα Αρτέμη τον επισκέπτονται, βρίσκει στο δωμάτιο του Ερωτόκριτου μια ζωγραφιά που την απεικονίζει και τους στίχους που της τραγουδούσε. Όταν εκείνος επιστρέφει, για να δει τον άρρωστο πατέρα του, ανακαλύπτει την απουσία της ζωγραφιάς και των τραγουδιών και μαθαίνει ότι μόνο η Αρετούσα είχε μπει στο δωμάτιό του. Επειδή καταλαβαίνει ότι αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του και ότι μπορεί να κινδυνεύει, μένει στο σπίτι προσποιούμενος ασθένεια και η Αρετούσα του στέλνει για περαστικά ένα καλάθι με τέσσερα μήλα, ως ένδειξη ότι ανταποκρίνεται στα συναισθήματά του.

Β. Ο βασιλιάς οργανώνει στις 25 Απριλίου (ημέρα εορτασμού του Αγ. Μάρκου) κονταροχτύπημα για να διασκεδάσει την κόρη του. Παίρνουν μέρος πολλά αρχοντόπουλα και γιοι βασιλιάδων από την Ελλάδα και απ’ όλο τον γνωστό τότε κόσμο. Ο Ερωτόκριτος αναδεικνύεται νικητής και παίρνει από τα χέρια της αγαπημένης του το στεφάνι της νίκης.

Γ. Το ζευγάρι αρχίζει να συναντιέται κρυφά στο παράθυρο της Αρετούσας. Ο Ερωτόκριτος πείθει τον πατέρα του να ζητήσει την Αρετούσα σε γάμο από τον πατέρα της. Όπως είναι φυσικό, ο βασιλιάς εξοργίζεται με το «θράσος» του νέου, διώχνει τον Πεζόστρατο και αποφασίζει να εξορίσει τον Ερωτόκριτο. Ταυτόχρονα φτάνουν προξενιά για την Αρετούσα από το βασιλιά του Βυζαντίου. Η κοπέλα αμέσως αρραβωνιάζεται κρυφά με τον Ερωτόκριτο, πριν αυτός εγκαταλείψει την πόλη, έχοντας σαν μάρτυρά τους την πιστή νένα της Αρετούσας, Φροσύνη.

Δ. Η Αρετούσα αρνείται να δεχθεί το προξενιό με το βασιλόπουλο του Βυζαντίου και ο βασιλιάς τη φυλακίζει μαζί με την πιστή παραμάνα της. Στις αρχές του τέταρτου χρόνου απ’ τη φυλάκιση της Αρετούσας, ο βασιλιάς των Βλάχων, Βραντίστρατος, εισβάλει στην Αθήνα και την πολιορκεί. Τότε εμφανίζεται ο Ερωτόκριτος με μαυρισμένο το πρόσωπο από κάποιο μαγικό φίλτρο. Μάλιστα σε μια μάχη σκοτώνει τον ανιψιό του βασιλιά Βραντίστρατου, τον γενναίο Άριστο και μολονότι τραυματίζεται, χαρίζει τη νίκη στους Αθηναίους.

Ε. Ο βασιλιάς Ηράκλης για να ευχαριστήσει τον τραυματισμένο ξένο του προσφέρει το μισό βασίλειό του, όμως ο Ερωτόκριτος ζητά την κόρη του για σύζυγο. Η Αρετούσα αρνείται βέβαια να παντρευτεί έναν άγνωστο. Ο Ερωτόκριτος την επισκέπτεται στη φυλακή και την υποβάλλει σε δοκιμασίες για να επιβεβαιώσει την πίστη της σε αυτόν. Τελικά της αποκαλύπτεται αφού λύνει τα μαγικά που τον είχαν μεταμορφώσει. Ο βασιλιάς αποδέχεται το γάμο των δύο νέων, συμφιλιώνεται με τον Ερωτόκριτο και τον πατέρα του και ο Ερωτόκριτος ανεβαίνει στο θρόνο της Αθήνας.

Διάδοση και απηχήσεις

Η απήχηση του έργου ήταν πολύ μεγάλη. Παρατηρούνται επιδράσεις του σε μαντινάδες και επιπλέον στην Κρήτη δημιούργησε μυθολογική παράδοση: τα ονόματα των ηρώων έχουν επιβιώσει ως σήμερα ως βαφτιστικά και η λαϊκή φαντασία ονόμασε «παλάτι του Ηράκλη» τις στήλες του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Η μεγάλη διάδοση του έργου μαρτυρείται από λόγιους και ξένους περιηγητές καθ' όλον τον 18ο και 19ο αι, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι άνθρωποι στην Κρήτη γνώριζαν όλο το έργο απ' έξω. Ακόμα και ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρει ότι στη Σμύρνη στις αρχές του 20ου αι. η κατανόηση του έργου ήταν πολύ εύκολη, παρά την έντονα ιδιωματική γλώσσα.
Η μεγαλύτερη όμως απόδειξη της απήχησης του έργου είναι η επίδραση που άσκησε στη νεοελληνική ποίηση. Παραδείγματα ποιημάτων επηρεασμένων από τη στιχουργική του είναι Ο Κρητικός του Δ. Σολωμού, το Μήτηρ Θεού του . Σικελιανού, ο Επιτάφιος του Γ. Ρίτσου, ο Νέος Ερωτόκριτος του Παντελή Πρεβελάκη.
Δεν έλειψαν βέβαια και οι αρνητικές εκτιμήσεις του έργου. Αρκετοί λόγιοι του 18ου αι. το θεωρούσαν κατώτερο ανάγνωσμα λόγω της λαϊκής γλώσσας και μάλιστα ο Διονύσιος Φωτεινός είχε διασκευάσει το έργο σε μια λόγια, «ανώτερη» όπως πίστευε, γλωσσική μορφή. Ο Κάλβος επέκρινε το έργο ως μονότονο και ο Ιάκωβος Πολυλάς το απέρριπτε εξαιτίας της ιδιωματικής γλώσσας.
Το έργο διασκευάστηκε σε θεατρική μορφή από τον Δ. Συναδινό το 1929, με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο ρόλο της Αρετούσας και το 1966 ο Νίκος Κούνδουρος τον διασκεύασε σε κινηματογραφικό σενάριο. Το έργο επίσης έχει μελοποιηθεί πολλές φορές και είναι δημοφιλέστατο άκουσμα στην Κρήτη.

Φιλολογικά προβλήματα

Τα φιλολογικά προβλήματα που σχετίζονται με τον Ερωτόκριτο είναι τρία: το βασικότερο, από το οποίο εξαρτώνται τα άλλα, είναι το ζήτημα της ταυτότητας του ποιητή, καθώς το όνομα Βιτσέντζος Κορνάρος ήταν διαδεδομένο στην Κρήτη. Τα άλλα δύο σημαντικά προβλήματα είναι το θέμα της χρονολόγησης του έργου και το θέμα του ιταλικού προτύπου στο οποίο βασίστηκε ο ποιητής. Για το θέμα του ποιητή, είναι αποδεκτή από τους περισσότερους μελετητές [8] η ταύτισή του με τον Βιτσέντζο Κορνάρο του Ιακώβου, αδερφό του βενετοκρητικού συγγραφέα Ανδρέα Κορνάρου. Ο Βιτσέντζος, σύμφωνα με αρχειακές πηγές, γεννήθηκε το 1553 και πέθανε το 1613 ή 1614. Με βάση αυτά τα στοιχεία προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Ερωτόκριτος γράφτηκε ανάμεσα στα 1590 και 1610.[9] Σχετικά με το ιταλικό πρότυπο στο οποίο βασίστηκε ο Κορνάρος, από τις διάφορες διασκευές του γαλλικού έργου έχουν ξεχωρίσει από την έρευνα δύο, μία πεζή του 1543 και μία έμμετρη του Angelo Albani, με τίτλο Innamoramento de due fidelissimi amanti Paris en Vienna, του 1626. Από εξέταση όλων των ιταλικών διασκευών σε σχέση με τον Ερωτόκριτο [10] έχει προκύψει το συμπέρασμα ότι η πεζή διασκευή ήταν αυτή που χρησιμοποίησε ο Κορνάρος, άποψη την οποία αποδέχονται αρκετοί φιλόλογοι [11]. Αυτή η άποψη συμφωνεί και με την προτεινόμενη ταύτιση του ποιητή. Αντιθέτως, η άποψη ότι ο Κορνάρος χρησιμοποίησε τη διασκευή του Albani [12] οδηγεί σε χρονολόγηση του ποιήματος μετά το 1626 και επομένως δεν ευνοεί την αποδοχή της ταύτισης του ποιητή με τον Βιτσένζο Κορνάρο του Ιακώβου.

Διδαχές

''Λάλει α δει και ό, τι δει και ούκ ακούσει α μη δει''
Λέγε εκείνα που πρέπει και όπως πρέπει και μην ακούς εκείνα που δεν πρέπει.

''Απαιδευσία πάντων παθών μήτηρ''
Η αγραμματοσύνη είναι μητέρα όλων των παθών.

''Δουλεύειν πάθεσι χαλεπώτερον ή τυράννοις''
Περισσότερο οδυνηρό να είσαι δούλος σε πάθη παρά σε τυράννους.

''Ού τα πάντα τοις πάσι ρητά''
Δέν τα λένε όλα σε όλους.

''Τας λεωφόρους μη βαδίζειν''
Να μη βαδίζεις στους εύκολους δρόμους.

''Βίον αιρείσθαι τον άριστον''
Να διαλέγεις τον άριστο βίο.

''Χαλεπόν πολλάς οδούς άμα του βίου βαδίζειν''
Δύσκολο να βαδίζεις πολλούς συγχρόνως δρόμους του βίου.

''Αδιανέμητα πάντα πάντες κατέχετε''
Αμοίραστα όλα να τα έχετε όλοι.

''Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν''
Να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.

''Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ' εν ολίγοις πολλά''
Να μη λες με πολλά λόγια λίγα πράγματα, αλλά με λίγα λόγια πολλά.

''Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν
Πρέπει να σιωπάς ή να λες λόγια ανώτερα απ' τη σιωπή.

''Εν οργή μήτε λέγειν μήτε πράττειν''
Όταν είσαι οργισμένος ούτε να λες ούτε να ενεργείς.

Το θαύμα της ζωής

plwtinos