Αντί να πούνε στον λαό να αγοράζει ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ προϊόντα ώστε να ενισχυθεί η Ελληνική οικονομία στην τρέχουσα περίοδο, μας δίνουν κίνητρα ώστε να αγοράσουμε...MERCEDES!!
ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ; Για να στέλνουμε χρήμα στην Γερμανία και στην Ιαπωνία;
Λοιπόν, αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα τα οποία θα ξεχωρίζετε από τον αριθμό στο BAR CODE...TA... EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.
(Τα 3 πρώτα ψηφία δείχνουν την χώρα προέλευσης)από ΕΠΑΣ-ΕΠΑΛ
Την ίδια στιγμή που οι φορολογούμενοι πολίτες έχουν προβεί σε σημαντικές περιστολές των δαπανών τους, ακόμα και σε ορισμένα είδη πρώτης ανάγκης, ο κρατικός μηχανισμός συνεχίζει απτόητος να δαπανά μεγάλα ποσά από τον προβληματικό προϋπολογισμό σε κοκτέιλ, δεξιώσεις, ημερίδες, συνέδρια και άλλα… events.
Επίσης, συνεχίζει να καταξοδεύει (ειδικά το υπουργείο Εσωτερικών) πολύτιμους πόρους σε κλήσεις σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, όταν η σύγχρονη τεχνολογία, τα emails δηλαδή, θα μπορούσε να υποκαταστήσει ατελώς την επικοινωνία μεταξύ των προσώπων και των υπηρεσιών που απαρτίζουν τον αδηφάγο κρατικό μας μηχανισμό.Σημαντικά στοιχεία για τις αλόγιστες κρατικές δαπάνες έφερε στο φως μια σειρά ερωτήσεων του βουλευτή Β’ Αθηνών του ΛΑΟΣ Κωνσταντίνου Αϊβαλιώτη, που υποβλήθηκαν στη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Οι απαντήσεις που... ελήφθησαν από τα αρμόδια υπουργεία καταδεικνύουν αν μη τι άλλο ότι υπάρχουν τμήματα του κρατικού μηχανισμού, όπως υπουργεία, οργανισμοί, και κρατικά επιχορουγούμενοι και εποπτευόμενοι φορείς, που προτιμούν τη συμμετοχή και την κάλυψη των εξόδων μιας ακριβής δεξίωσης αντί της επιβεβλημένης φειδούς και αυτοσυγκράτησης. Και καταξοδεύουν τόσο ελληνικό όσο και ευρωπαϊκό χρήμα σε φρου φρου κι αρώματα…
Το υπουργείο Εσωτερικών
Από όσα προκύπτουν από τις απαντήσεις και τα έγγραφα που έδωσε το υπουργείο Εσωτερικών απαντώντας στην ερώτηση του βουλευτή Β’ Αθηνών του ΛΑΟΣ Κωνσταντίνου Αϊβαλιώτη προκύπτει αβίαστα ένα συμπέρασμα: το κράτος πρέπει να συντάσσει δύο γενικούς προϋπολογισμούς. Ο ένας να αφορά το υπουργείο Εσωτερικών και ο άλλος όλα τα άλλα υπουργεία μαζί.
Η κατάσταση εκεί δεν μαζεύεται με τίποτα.Θα παραθέσουμε ενδεικτικά κάποια σημεία από την πολυσέλιδη καταγραφή των σχετικών με την ερώτηση του κ. Αϊβαλιώτη δαπανών του υπουργείου, για να πάρετε μια μικρή γεύση πώς ο ιδρώτας σας και τα λιγοστά χρήματα που βγάζετε εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν χαρτοπόλεμος από το υδροκέφαλο τέρας που διοικεί ο αξιοσέβαστος κύριος υπουργός.Το υπουργείο διαθέτει, καθώς μάθαμε, και Διεύθυνση Κοινωνικής Ενταξης. Συστάθηκε πριν από ενάμιση χρόνο (στις 05/12/2007).
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχει λάβει από την Ευρωπαϊκή Ενωση τα κατωτέρω ποσά, που τα διέθεσε ως εξής:Πενήντα πέντε χιλιάδες ευρώ για τη διοργάνωση του 3ου Τεχνικού Σεμιναρίου ΙΝΤΙ για τη χρονική περίοδο 2007 - 2008 του Δικτύου των Εθνικών Σημείων Επαφής με θέμα «Η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και η ενδυνάμωση των μεταναστών». Αυτό το σεμινάριο που θα δυνάμωνε τους μετανάστες έγινε στην Αθήνα στο διήμερο 30/03/2008 έως 01/04/2008.Δόθηκαν επίσης 1..700,00€ για ένα τεχνικό σεμινάριο στο Δουβλίνο, 2.100,00€ για 3 συναντήσεις στις Βρυξέλλες, 2.800,00€ για 4 συναντήσεις (πάλι στις Βρυξέλλες) με θέμα την «Αλληλεγγύη και τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών».
Οι ημερίδες και οι διημερίδες για τους μετανάστες πέφτουν σαν το χαλάζι στο υπουργείο και αυτό πάντοτε ανταποκρίνεται.. Γι’ αυτό σκάσαμε και μια ωραία τριαντάρα χιλιάρικα (η εθνική μας συμμετοχή) για μια διημερίδα (30 Μαΐου - 1 Ιουνίου 2007), που κόστισε συνολικά 94.020,69€ και η οποία αφορούσε τη «Διαχείριση της μετανάστευσης στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των γενικών δ/ντων Μετανάστευσης της Ε.Ε.».Από την τριαντάρα της ελληνικής συμμετοχής τα 15.000,00€ κατέβαλε το υπουργείο Εσωτερικών και τα λοιπά το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής.Για να γίνει εφικτή αυτή η διημερίδα, το υπουργείο μας είπε ότι «απαιτήθηκαν και τέσσερα coffee breaks με ροφήματα, snacks κ.ά. κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων των συνεδριάσεων».
Επίσης, το υπουργείο Εσωτερικών μέσω της Γενικής Διεύθυνσης Μεταναστευτικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ενταξης υλοποιεί το πρόγραμμα με τίτλο «Δημιουργία μηχανισμών για την αποτελεσματική και βιώσιμη υλοποίηση των συμφωνιών επανεισδοχής μεταξύ της Αλβανίας, της Ε.Ε. και ενδιαφερομένων τρίτων χωρών».Πώς μεταφράζεται αυτό σε κοινοτικές και ελληνικές δαπάνες: 35.285,00€ για ταξίδια στην Αλβανία, αεροπορικά εισιτήρια (Αθήνα - Τίρανα), συναντήσεις στην Αθήνα, ξενοδοχεία, γεύματα, αίθουσες καφέδες κ.λπ. Οι μετανάστες είναι must για το υπουργείο και τα αποτελέσματα της πολιτικής του τα έχουμε νιώσει στο πετσί μας άπαντες…
Ακριβή μου ισότητα
Ο κ. Παυλόπουλος, έχοντας καταγράψει στο παλμαρέ των επιτυχιών του τον αθηναϊκό Δεκέμβρη, τις πυρκαγιές, τη μεταναστευτική έκρηξη, το τσουνάμι της εγκληματικότητας και τους συμβασιούχους, τώρα ξανοίγεται σε νέες περιπέτειες: θα ισιώσει τα στραβά, όπως είναι οι σχέσεις των δύο φύλων. Γι’ αυτό και σκάμε ένα σωρό χρήματα στη Γενική Γραμματεία Ισότητας, που δαπάνησε «στο πλαίσιο της υλοποίησης συγχρηματοδοτούμενων ευρωπαϊκών προγραμμάτων από το 2004 έως σήμερα για ενέργειες ενημέρωσης, πληροφόρησης» το ποσό των 146.900,48€.
Ισότητα όμως μας εξασφαλίζει και το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ είναι ΝΠΙΔ) που εποπτεύεται από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας. Δαπάνησε την ίδια περίοδο στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών υποχρεώσεών του για τη διοργάνωση συνεδρίων 614.154,40€!«Με τόσα χρήματα θα έπρεπε να έχουν ισιώσει ακόμα και τα καλυβιώτικα αγγούρια εν Ελλάδι» σχολίασε κάποιος κακόβουλος κοινοβουλευτικός ανήρ μαθαίνοντας τα ποσά. Ας το προσπεράσουμε…Η ισότητα, αγαπητοί αναγνώστες, κάνει τα τηλέφωνα να παίρνουνε φωτιές. Και όταν σημειώνονται φωτιές, κάποιος πληρώνει την κατάσβεση, δηλαδή τον λογαριασμό.
Οι δαπάνες της Γενικής Γραμματείας Ισότητας για τα τέλη σταθερής τηλεφωνίας τα έτη 2007 - 2008 ήταν 80.465,13€! Για κινητά το κόστος ήταν 5.381,53€.Για τα ίδια έτη οι δαπάνες σταθερής τηλεφωνίας του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας ήταν 107.510,16€! Το ποσό αν μη τι άλλο συνιστά πρόκληση, αν αναλογιστεί κάποιος ότι πρέπει να προστεθεί και το κόστος για τέλη κινητής τηλεφωνίας που έφτασε τις 20.771€! Ολα για την ισότητα μέσω τηλεφώνου.
Δαπάνες τηλεφωνίας
Το πόσο μας κοστίζει το υπουργείο Παυλόπουλου σε τηλεφωνικές μονάδες δύσκολα μπορεί να το υποθέσει κάποιος. Εκτός αν έχει επίσημα στοιχεία. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Για τη διετία 2007 - 2008 πληρώσαμε μέσω του ΥΠ.ΕΣ. για τέλη σταθερής τηλεφωνίας:
Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης: 268.605,85€.
Ελληνική Αστυνομία: 23.356..370,86€ (πανελλήνιο ρεκόρ από την ΕΛ.ΑΣ., η οποία υποτίθεται ότι έχει ΤΕΤRΑ, ασυρμάτους και λοιπά αδάπανα, αλλά δείχνει να προτιμά το σταθερό).
ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ: 2.274.909,3!€ (το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι δαπάνες του 2008 για τη σταθερή τηλεφωνία της Πυροσβεστικής ήταν υψηλότερες από το 2007, που είχαμε και τις πολλές πυρκαγιές).
ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΗ: 5.793,10€ το 2007 και 44.068,48€ το 2008.
Για κινητή τηλεφωνία της ΕΛ.ΑΣ., της Πυροσβεστικής και της Αγροφυλακής μέσα στη διετία 2007 - 2008 ο λαός χρεώθηκε με 963.143,06€.Αν αθροιστούν τα ποσά από όλους τους οργανισμούς και τις υπηρεσίες που διοικεί το υπουργείο του Προκόπη Παυλόπουλου, θα πλησιάσουμε το ποσόν των 30.000.000,00€. Ενα κονδύλι τεράστιο και πολιτικά απολύτως παρεξηγήσιμο και κατακριτέο, ειδικά για τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Τα ακριβά σουαρέ του κ. Αλογοσκούφη
Το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών αναφέρει στην επίσημη απάντησή του ότι «δεν έχει διοργανώσει συγχρηματοδοτούμενες ή μη μεμονωμένες δεξιώσεις. Αυτό που διοργανώνει σε σχέση με τα συγχρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. προγράμματα είναι συνέδρια, επιτροπές παρακολούθησης του ΚΠΣ, ημερίδες κ.λπ., στο πλαίσιο των οποίων παρέχεται γεύμα ή και καφές, όπως παγίως γίνεται διεθνώς σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρούνται, τα ποσά που αποτελούν συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών μέσω του επιχειρησιακού προγράμματος «Τεχνική Βοήθεια 200-2006» και τα οποία έχουν διατεθεί για τις δράσεις που περιλαμβάνονται στην ερώτηση είναι τα εξής:
Διοργάνωση συνεδρίων με δεξίωση-κοκτέιλ
2000 - 2004: 323.293,42€,
2005 - 2008: 341.923,75€.
Ταξίδια επιμόρφωσης και συμμετοχής σε ημερίδες στο εξωτερικό
2000 - 2004: 3.933,6€,
2005 - 2008: 38.035,54€.
Την απάντηση υπέγραφε ο τότε υφυπουργός και νυν υπουργός Οικονομικών κ. Παπαθανασίου. Οι αριθμοί μάς δείχνουν ότι, ενώ η διακηρυχθείσα θέση της κυβέρνησης ήταν το ιστορικό «σεμνά και ταπεινά», τα έξοδα για δεξιώσεις αυξήθηκαν σε σχέση με την προηγηθείσα κυβέρνηση Σημίτη και τα έξοδα για ταξίδια «επιμόρφωσης» σχεδόν δεκαπλασιάστηκαν.
Ηθικόν δίδαγμα: όταν ακούτε «σεμνά και ταπεινά», ανθρώπινο κρέας και χρήμα μυρίζει. Και πρόκειται για το δικό σας…
Ανάπτυξη και στα… έξοδα!
Οι ημερίδες που διοργάνωσε την προηγούμενη τετραετία (2004 - 2008) το υπουργείο Ανάπτυξης πρέπει να είχαν γενναίες μερίδες (φαγητού). Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γενναίο κόστος που καταβλήθηκε από τα διάφορα παρακλάδια και τις υπηρεσίες του ΥΠ.ΑΝ. για τη διοργάνωση συνεδρίων.
Σύμφωνα με την επίσημη απάντηση του υπουργείου που υπέγραφε ο ανασχηματισθείς κ. Χρήστος Φώλιας, ο ελληνικός λαός πλήρωσε τα ακόλουθα:
1. Διημερίδα στην Αθήνα με θέμα: «Γεωθερμία - Προοπτικές και Εξέλιξη», η οποία διεξήχθη από 9 έως 10 Ιουνίου 2006 με στόχο την ενημέρωση των ειδικών κοινών και τη διάδοση της γεωθερμίας και συνολικό προϋπολογισμό 23.927,00€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
2. Ημερίδες στην Αθήνα, την Καλαμάτα και τη Θεσσαλονίκη με θέμα «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην Ελλάδα σήμερα» με στόχο την ενημέρωση των ειδικών κοινών για τις ΑΠΕ και ΣΗΘ και συνολικό προϋπολογισμό 129.066,00€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.Ομως, το ενημερωτικό πάρτι των «ειδικών» κοινών (αλήθεια, ποια είναι αυτά τα ειδικά κοινά;) δεν σταματάει εδώ. Το ΥΠ.ΑΝ. μας ενημερώνει ότι πληρώσαμε μέχρι τελευταίο τσέντουλο και άλλα δυσνόητα σουαρέ:
3. Ημερίδες Α’ κύκλου. Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης και της ενημέρωσης των ενδιαφερομένων επί των σχεδίων διαχείρισης των υδατικών πόρων πραγματοποιήθηκαν 11 ημερίδες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας συνολικού προϋπολογισμού 154.518,68€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
4. Ημερίδες Β’ κύκλου. Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης και της ενημέρωσης των ενδιαφερομένων επί των σχεδίων διαχείρισης των υδατικών πόρων πραγματοποιήθηκαν 12 ημερίδες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας συνολικού προϋπολογισμού 354.100,00€, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι δυσνόητοι Α’ και Β’ κύκλοι με την ευαισθητοποίηση του κοινού (ειδικού και μη) για τα νερά, τις γεωθερμίες και την τιρκουάζ κουρούνα της Πίνδου κόστισαν στους φορολογουμένους 661.611,68€. Σε παλιές δραχμούλες αυτό μεταφράζεται σε 225.444.179,96! Με τόσο χρήμα που έπεσε έπρεπε οι Καλαματιανοί να ακούνε τα αρκτικόλεξα ΑΠΕ και ΣΗΘ και να κόβουν φλέβες.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.Η απάντηση του κ. Φώλια μας λέει επίσης ότι το «υποέργο 1, για το διάστημα 2004 - 2008» κόστισε 45.000€ και αφορούσε διοργάνωση συνεδρίων-σεμιναρίων. Αυτό το «υποέργο 1» είχε να κάνει με την «Ευαισθητοποίηση κοινού στις νέες τεχνολογίες - δημοσιότητα». Οποιος κατάλαβε πού ακριβώς πήγε το 45άρι να μας το πει κι εμάς.
Τέλος, ενώ τα έτη 2000 - 2003 είχαν δαπανηθεί από την Ειδική Γραμματεία για την Ανταγωνιστικότητα του ΥΠ.ΑΝ. μόλις 456€ (συγχρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε.) για ταξίδια του προσωπικού της στο εξωτερικό και επιμόρφωση, τα έξοδα από το 2004 - 2008 υπερ-πενηνταπλασιάστηκαν! Το κόστος έφτασε τις 27.117,86€.
1. Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.
2. Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 έως και περισσότερες από 10 φορές στη ζωή ενός ανθρώπου.
3. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
4. Όταν κάποιος έχει καρκίνο αυτό υποδεικνύει ότι παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, καθώς και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
5. Για να ξεπεραστούν οι πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις, πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα, τα οποία θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
6. Η χημειοθεραπεία έχει να κάνει με τη δηλητηρίαση των ραγδαία αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, αλλά και με την καταστροφή των ραγδαία αναπτυσσόμενων υγιών κυττάρων στο μυελό των οστών, την γαστρεντερική οδό κ.λπ. και μπορεί να προκαλέσει οργανικές βλάβες, στο ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τους πνεύμονες κ.λπ.
7. Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και παράλληλα, καυτηριάζει, σημαδεύει και καταστρέφει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.
8. Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος ενός όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή ενός όγκου.
9. Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό τοξικό φορτίο από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, το ανοσοποιητικό σύστημα έχει είτε κατασταλεί είτε καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.
10. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοβολία μπορούν να προκαλέσουν τη μετάλλαξη των καρκινικών κυττάρων, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικά με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πιο δύσκολα. Οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και σε άλλες περιοχές.
11. Ένας αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων, με το να μην τους παρέχεται η τροφή που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.
ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ: α.. Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο.. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
Καλύτερη εναλλακτική είναι μπαχαρικά τύπου Bragg's aminos ή θαλασσινό αλάτι.
β. Το γάλα κάνει το σώμα μας να παράγει βλέννα, ιδίως στη γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας χωρίς προσθήκη γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.
γ. Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
δ. Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας. Το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα στα οποία να περιλαμβάνονται τα φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και φτάνουν στα κύτταρα μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων. Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών (από τα περισσότερα λαχανικά, συμπεριλαμβανομένων των βλαστών από τα φασόλια) και να φάτε ωμά λαχανικά 2 ή 3 φορές την ημέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου (104 βαθμοί Φαρενάιτ).
ε. Αποφεύγετε καφέ, τσάι και σοκολάτα, τα οποία περιέχουν μεγάλη ποσότητα καφεΐνης. Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και έχει ιδιότητες κατά του καρκίνου. Νερό, καλύτερα καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο, για την αποφυγή γνωστών τοξινών και βαρέων μετάλλων που περιέχονται στο νερό της βρύσης. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο και καλύτερα να αποφεύγεται.
12. Η πρωτεΐνη του κρέατος είναι δύσπεπτη και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας που παραμένει στα έντερα αποσυντίθεται και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών.
13. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στιβάδα. Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα πρωτεϊνικά τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τα κύτταρα φονείς να μπορούν να τα καταστρέψουν.
14. Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα (IP6, Flor ssence, Essiac, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ουσιαστικά λιπαρά οξέα κ.λπ.). Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό ότι προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει τα κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.
15. Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και της ψυχής.. Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα θα βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός, η πικρία και τα δυσάρεστα συναισθήματα θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον. Μάθετε το πνεύμα σας να αγαπά και να συγχωρεί. Μάθετε να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.
16. Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
17. Μην τοποθετείτε πλαστικά δοχεία σε φούρνο μικροκυμάτων.
Αν έρθεις απ'το σπίτι τα χαράματα θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές Μόνο για κείνη μη μου λες Μόνο για κείνη μη μου λες Την έχω κλείσει μες στο χθές Την έχω κλείσει μες στο χθές Μόνο για κείνη μη μου λες
Αν έρθεις απ' το σπίτι τα χαράματα να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες αυτές που ζωντανεύουνε τ'αγάλματα και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές Μόνο για κείνον μη μου λες Μόνο για κείνον μη μου λες Μόνο για κείνον μη μου λες
"Mάτε-Kίτε-Pάνι" αποκαλούν οι ντόπιοι αυτά τα αγάλματα. H φράση αυτή δεν σας θυμίζει Ελλάδα;("μάτια-κοιτούν-ουρανό") ακόμη μια απόδειξη ότι η Ελληνική γλώσσα είχε ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σαν να μην έφταναν οι αλλαγές οι οποίες έγιναν στην Ελληνική το 1976, με τα νέα βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου, άλλαξε και ο τρόπος διδασκαλίας της. Καθιερώθηκε, τελευταία, για πρώτη φορά, υποχώρηση του Λογοτεχνικού κειμένου σε μεγάλο ποσοστό, και εισαγωγή νέων κειμένων, όπως: συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, διαφημίσεις, αφίσες, οδηγίες χρήσεως καφετιέρας, άρθρα από εφημερίδες και περιοδικά, ανακοινώσεις και άλλα. Το επιχείρημα των αρμοδίων είναι η προσαρμογή στον σύγχρονο κόσμο, κι αφού, βεβαίως, αυτός είναι καταναλωτικός και ανταγωνιστικός, προς τι η διαφοροποίηση και η αντίσταση; Ο Λόγος, πια, δεν είναι Τέχνη, γι’ αυτό και παντού μιλάνε για παραγωγή Λόγου, και όχι για δημιουργία. Ο στόχος είναι προφανής. Θέλουν ένα σχολείο υποταγμένο στο νόμο της αγοράς, ένα σχολείο που υιοθετεί απροκάλυπτα πλέον τα κριτήρια και τη Γλώσσα του θεάματος, του εμπορίου, της ανταγωνιστικότητας. Μιας Γλώσσας σύμφωνα με όσα μάς μαθαίνει το περιβάλλον μας να μιλάμε.
Ο πολιτικός και αγωνιστής, με το σπινθηροβόλο πνεύμα, Ίωνας Δραγούμης, είχε πει: «Κράτησε την παράδοση, για να βλέπεις, πρόσωπο με πρόσωπο, γυμνή την ψυχή σου». Μα, Παράδοση και Λογοτεχνία, πλέον, είναι ενοχλητικές. Διότι, με το Λογοτεχνικό κείμενο, η ζωή προσεγγίζεται με τις αξίες της, μεταγγίζοντας στο παιδί βιωμένη πραγματικότητα. Τώρα αποφεύγεται ο Ιδεαλισμός της ζωής και η παραγωγή νέων ιδεών, ενώ δεν καλλιεργείται και η κλίση του ανθρώπου προς τη θυσία και την υπέρβαση της εγωκεντρικής θεώρησης των πραγμάτων. Έτσι, εμποδίζεται η οικοδόμηση συνείδησης, η οποία παραδίδεται, υποταγμένη, στη γοητευτική κοινωνία του θεάματος και του εμπορεύματος.
Η Λογοτεχνία, συνδεδεμένη άρρηκτα με την Κλασσική Παιδεία, προβάλλει πρότυπα θάρρους και αυταπάρνησης, καλλιεργεί διαχρονικές αξίες, ερεθίζει πνευματικά, προσφέρει τη Γλώσσα στην ανώτερή της μορφή. Με την εισαγωγή νέων κειμένων, το μάθημα της Γλώσσας μετατρέπεται σε παροχή εγκυκλοπαιδικών - μηχανικών - τεχνικών γνώσεων, πληροφοριών, συνθηματολογικών παραινέσεων και καταναλωτικών μηνυμάτων. Είναι, δε, τόσα πολλά τα καταναλωτικά μηνύματα, που είναι αδύνατον το παιδί να αντισταθεί, καθότι η κριτική του σκέψη είναι ακόμα πολύ αδύναμη.
Με την υποχώρηση της Λογοτεχνίας υποχωρεί η ανάγνωση του Πολιτισμού, και η επίδραση του στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, καθώς και η υιοθέτηση κριτηρίων αληθείας στη συγκρότηση του Πνεύματος των νεοελλήνων. Η ανάγνωση, πλέον, είναι χρήσιμη, μόνο, στο να παρέχει πληροφορίες. Η Γνώση υποκλίνεται στην πληροφορία, κι ας εμμένει ο λαός: «κάλλιο Γνώση, παρά γρόσι». Με τα καινούργια βιβλία συνεχίζεται η μη λειτουργική χρήση της Γραμματικής, παρ’ όλη την αρνητική εμπειρία 36 χρόνων. Επιπλέον, εξαφανίζεται και το περιεχόμενο. Άνυδρα κείμενα, τα οποία αδυνατούν να εμπνεύσουν και να διδάξουν τους μαθητές, αλλά, αντιθέτως, τους κάνουν «άβουλα πιόνια» στο σκάκι όσων κινούν και παίζουν το «παιγνίδι της Παγκοσμιοποίησης».
Μαζί με τα νέα βιβλία καθιερώθηκε και νέα μέθοδος διδασκαλίας, «ομαδο - συνεργατική», επονομαζόμενη. Χωρισμός των τάξεων σε ομάδες των 4 - 5 ατόμων. Στόχος η άλωση της πνευματικής συγκρότησης των μαθητών. Με τη μέθοδο αυτήν η πορεία προς τη Γνώση και την Αλήθεια, ως βιωμένες πραγματικότητες, βεβαίως, παύει να συντελείται πρόσωπο - κεντρικά, δηλαδή, δια του δασκάλου, όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά αυτο - διδακτικώς, αφού τα παιδιά μαθαίνουν «πώς να μαθαίνουν;», κι έτσι οδηγούνται στην αυτό - ανακάλυψη της Γνώσης.
Η παρουσία του δασκάλου ατονεί, και από κεφαλή της τάξεως και οδηγός, γίνεται απλός ρυθμιστής των ομάδων. Ο κατακερματισμός της τάξεως σε ομάδες, δε, «διαφοροποιεί» την ήδη υπάρχουσα ομάδα, που ήταν η τάξη, και προσθέτει νέους αρχηγούς στη μαθητική κοινότητα, έναν από κάθε ομάδα, κι έτσι η τάξη μετατρέπεται σε σκορποχώρι. Μεταξύ των ομάδων καλλιεργείται έντονος ανταγωνισμός, και, υποσυνείδητα, προωθείται η καλύτερη ανταγωνιστική ομάδα, κατ’ εικόνα της ανταγωνιστικής και καταναλωτικής Κοινωνίας μας. Βασικός στόχος της μεθόδου είναι η κατάργηση του δασκάλου. Ο δάσκαλος, ως πρόσωπο, είναι φορέας μιας παράδοσης αξιών, αρχών και βιωμάτων, ιστορικά επιβεβαιωμένων σ’ αυτόν τον τόπο, αλλά και παγκοσμίως. Με τον παραμερισμό του δασκάλου, οι μαθητές φτάνουν μόνοι τους στη Γνώση και στην Αλήθεια, δημιουργώντας έτσι τον νέο τύπο του αυτοδίδακτου μαθητή. Θεωρώ πως η διδασκαλία πρέπει να παραμείνει δάσκαλο - κεντρική, αρκεί κι ο δάσκαλος να είναι, πρωτίστως, πρόσωπο και όχι ρόλος. Διότι ο δάσκαλος, όπως και ο φιλόλογος, διδάσκει και με την ίδια τη ζωή του, με τον τρόπο που μιλάει και συμπεριφέρεται. Μόνο ένα πρόσωπο, και μάλιστα ειδικό, μπορεί να ενσταλάξει στις ψυχές των παιδιών το μορφωτικό αγαθό. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε χαρακτήρα πρέπει να μαθητεύουμε παρά τους πόδας ανθρώπου που έχει χαρακτήρα, κι αν θέλουμε να αποκτήσουμε ήθος, σε άνθρωπο που διαθέτει ήθος. Μα τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος μόνο για το «πώς» και όχι για το «τι», αλλά, η στείρα αυτή διδασκαλία δεν έχει θετικά αποτελέσματα.
Η Γνώση, η Αλήθεια, η Αρετή, ως συνιστώσες του μορφωτικού αγαθού, δεν μπορούν να διδάσκονται απρόσωπα και αφηρημένα, παρά μόνο ως σαρκωμένες σε ενεργά πρόσωπα. Αυτός ο τόπος, με την Ιστορία του, την Παράδοσή του και την, εν γένει, Πνευματική του δημιουργία και πορεία, δεν πρόβαλε ποτέ το απρόσωπο κι έτσι απέφυγε τον πειρασμό και την έκπτωση της Ηθικής. Διότι αυτονομημένες: η Αλήθεια, η Γνώση και η Αρετή, από τα ενεργά πρόσωπα, καταντάει στείρα και μηδενιστική άποψη. Η προσέγγιση του μορφωτικού αγαθού ήταν πάντοτε οντολογική. Τα πάντα ήταν σαρκωμένα σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Στο διπλανό μας, στον ήρωα, στον Άγιο, στον πατέρα, στη μάνα, στη νονά, στο δάσκαλο... Νομίζω πως σήμερα, με τα νέα βιβλία, επιχειρούν το μεγαλύτερο και καλύτερα σχεδιασμένο χτύπημα της νέας γενιάς και, συνεπώς, και της χώρας μας.
Ο μαθητής πρέπει να προσλάβει τα πάντα αυτονομημένα, αφηρημένα και αποκομμένα από τους πρωταγωνιστές της Ιστορίας, υπαρκτά και καταξιωμένα πρότυπα - πρόσωπα, ούτως ώστε, ως αυριανός πολίτης, να βιώσει και να μεταδώσει τον νέο τρόπο προσέγγισης της ζωής, κατ’ εικόνα του προϊόντος - εμπορεύματος, και καθ’ ομοίωση της εικονικής πραγματικότητας. Η ποιότητα του περιεχομένου των νέων βιβλίων βοηθά στην άνοδο της ασημαντότητας, ώστε το παιδί να μαθαίνει τα πάντα, χωρίς να κατανοεί τίποτα. Έτσι, θα υπάρξει ένας αυριανός πολίτης χωρίς εφόδια, χωρίς αρματωσιά, ένας παροπλισμένος οπλίτης, άτομο χωρίς κριτική σκέψη. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετά από τα σημερινά παιδιά αγνοούν σημαντικά θέματα. Πηγή:versemonkey.blogspot
Πώς αντιμετώπιζαν οι ηγέτες τις οικονομικές κρίσεις πριν 2.500 χρόνια; Διαβάστε για το colpo grosso του Διονυσίου του Συρακούσιου, το φαινόμενο subprime στη Νάξο, το τάμα του Κύψελου του Κορίνθιου, την επίλυση του δικαστικού θέματος από τον Αριστοτέλη τον Ρόδιο και τα μέτρα που έλαβε ο Κλεομένης, διοικητής της Αιγύπτου, για τις εξαγωγές του σιταριού.
Η αναγκαιότητα των κρατών για εξεύρεση πόρων, ανέκαθεν, υπήρξε καταλυτική. Συχνά, έγινε αιτία πολέμων και αφορμή για την εφαρμογή ποικίλων τεχνασμάτων από τους ηγέτες, ενώ απασχόλησε τη γραφίδα εμβριθών φιλοσόφων, όπως ο Αριστοτέλης.
Όταν ο Θερβάντες ισχυριζόταν πως "η Ιστορία είναι μάρτυρας του παρελθόντος, δάσκαλος του παρόντος και σύμβουλος του μέλλοντος", φαίνεται να είχε αξιολογήσει τα ιστορικά παραδείγματα του Αριστοτέλη στο έργο του "Οικονομικός Δεύτερος", όπου η Φιλοσοφία, διαμέσου της Ιστορίας, διδάσκει Οικονομία. Έτσι, πρωτοτυπώντας ο Αριστοτέλης, προτείνει δοκιμασμένες και λίαν αποδοτικές μεθόδους από την Ιστορία για την εξοικονόμηση πόρων από το κράτος - όχι πάντα συμφέρουσες, ωστόσο, για τον απλό πολίτη.
Πιο συγκεκριμένα γράφει: "Συγκεντρώσαμε αξιόλογες μεθόδους που εφάρμοσαν οι προγενέστεροι για να αποκτήσουν χρήματα και να βελτιώσουν τις διοικητικές τους δεξιότητες. Υπάρχει η δυνατότητα κάποτε να τα εφαρμόσει αυτά ένας ηγέτης στις κρατικές υποθέσεις που χειρίζεται". Παράλληλα, διατυπώνει τα ακόλουθα ερωτήματα: "Ποιες πηγές εσόδων θα μπορούσαν να υπάρξουν ή είναι τώρα μικρές και θα μπορούσαν να αυξηθούν; Και από τις υπάρχουσες δαπάνες ποιες και πόσες θα μπορούσαν να περικοπούν χωρίς επιπτώσεις;".Τις απαντήσεις μας οδηγεί να αναζητήσουμε στα ακόλουθα, ιστορικά παραδείγματα: • 1. Colpo grosso σοφίστηκε ο Διονύσιος ο Συρακούσιος, όταν χρειάστηκε σημαντικά ποσά για να ναυπηγήσει τριήρεις. Συγκάλεσε, λοιπόν, την Εκκλησία του Δήμου και ισχυρίστηκε πως του πουλούσαν μία μικρή πόλη και δεν είχε χρήματα να την εξαγοράσει. Αξίωσε εισφορά δύο στατήρες χρυσού από κάθε πολίτη. Κι αυτοί τους έδωσαν. Μετά από λίγες μέρες, υποκρινόμενος πως το σχέδιο απέτυχε, τους επαίνεσε και επέστρεψε στον καθέναν την εισφορά του. Με αυτή την κίνηση κέρδισε την εμπιστοσύνη τους. Στη συνέχεια, ξαναζήτησε τα χρήματα. Αυτοί νομίζοντας πώς θα τα πάρουν πίσω τα έδωσαν. Αφού τα μάζεψε, όμως, τα έδωσε για τη ναυπήγηση του στόλου και δεν τα επέστρεψε ποτέ.
• 2. Το φαινόμενο subprime δεν είναι σύγχρονο. Αντίστοιχη αντίδραση με αυτήν της σύγχρονης Ιαπωνίας, η οποία, ελλείψει αγοραστών για τα σπίτια των χρεοκοπημένων δανειοληπτών, τα ξαναπούλησε στους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους, καταγράφεται και για τον Λύγδαμι το Νάξιο, τον πρώτο διδάξαντα την αντιμετώπιση του ντόμινο subrime. Αναλυτικότερα, επειδή κανείς δεν ήθελε να αγοράσει τις περιουσίες όσων εξόρισε ο Λύγδαμις, τις πούλησε στους ίδιους τους εξόριστους. Ακόμη και τα αφιερώματα που άφησαν πίσω τους οι εξόριστοι και τα προόριζαν για προσφορά στους θεούς, τους έβαλε και τα αγόρασαν ξανά, επιτρέποντας να χαράξουν πίσω απ΄αυτά τα ονόματά τους.
• 3. Ο Κύψελος ο Κορίνθιος, έταξε στο Δία πως, αν γίνει κύριος της πόλης, θα του αφιέρωνε όλο τον πλούτο των Κορινθίων. Διέταξε, λοιπόν να απογράψουν τις περιουσίες τους. Όταν τέλειωσε η απογραφή πήρε από τον κάθε πολίτη το 1/10 και τους διέταξε να αξιοποιήσουν παραγωγικά τα υπόλοιπα. Ένα χρόνο αργότερα, επανέλαβε το ίδιο. Έτσι, μέσα σε δέκα χρόνια κατάφερε αυτός να έχει συγκεντρώσει όσα είχε υποσχεθεί να αφιερώσει στο Θεό αλλά και οι Κορίνθιοι να έχουν αυξήσει τις περιουσίες τους.
• 4. Ο Αριστοτέλης ο Ρόδιος, άρχοντας της Φώκαιας , όταν παρατήρησε πως χρόνιζαν άλυτες, πάμπολλες, μακροχρόνιες, δικαστικές υποθέσεις των πολιτών σύστησε ένα δικαστήριο και ανακοίνωσε πως εάν δεν εκδικασθούν οι υποθέσεις τους μέσα σ΄ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, δεν θα υπήρχε πλέον η δυνατότητα δικαστικής ρύθμισής τους. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψουν διπλά έσοδα για τον άρχοντα. Και από τα παράβολα των δικών που επισπεύστηκαν και από τα πρόστιμα των δικών που δεν έγιναν.
• 5. Ο Κλεομένης, διοικητής της Αιγύπτου,όταν έπεσε πολύ μεγάλη πείνα, απαγόρευσε την εξαγωγή σιταριού. Όταν οι νομάρχες του ανακοίνωσαν ότι δεν θα πλήρωναν φόρο για το σιτάρι, αφού δεν γίνονταν εξαγωγές, ακύρωσε την απαγόρευση αλλά αύξησε τους φόρους εξαγωγής στο σιτάρι. Τότε οι νομάρχες αναδιπλώθηκαν και δεν ζήταγαν την απελευθέρωση των εξαγωγών. Το αποτέλεσμα ήταν πως ο Κλεομένης με ένα πολύ μικρό μέρος εξαγωγών εισέπραξε ένα μεγάλο μέρος φόρων, ενώ οι νομάρχες έπαψαν να διαμαρτύρονται.
Τελικά είναι καταλυτικά όχι τόσο τα συγκεκριμένα, ιστορικά παραδείγματα, τα οποία, σε κάποιες των περιπτώσεων, δεν ενδείκνυνται αλλά διατηρούν την ιστορική τους αξία, όσο η διαπίστωση πως η αρχαία Iστορία βρίθει μεθόδων εξεύρεσης εσόδων για το κράτος, όπως προκύπτει από τον "Οικονομικό Δεύτερο" του Αριστοτέλη. Το άρθρο ανήκει στον blogger Goldmine
ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΗΣ ΛΕΕΙ: «Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΗ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ !»
ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΛΕΕΙ: «ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ,ΤΟ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ.. ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ !!» ΕΝΑΣ ΡΩΣΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΛΕΕΙ: « ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ,ΤΗΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ « !!!
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ : « ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ, ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ !! ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΗΡΑΜΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ..ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ !!!!!!!
Ο Dr. Marc Faber γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια :
Dr. Marc Faber tells it how it is* Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα. Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Αραβες. Αν αγοράσουμε pc, πάνε στην Ινδία. Αν αγοράσουμε φρούτα και λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα. Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία. Τίποτε απ' αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία. Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πόρνες και μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ...."
Πολλές σημερινές παροιμίες είναι κατά λέξιν παρμένες από ανάλογες αρχαίες ελληνικές εκφράσεις. Το εκπληκτικό βέβαια είναι πως οι παροιμιακές αυτές εκφράσεις, στην χιλιετηρίδων και πάνω διαδρομή τους, διατηρούνται αυτούσιες και στην έκφραση αλλά και στο νόημά τους!
ΜΙΑ ΧΕΛΙΔΩΝ ΕΑΡ ΟΥ ΠΟΙΕΙ (ΣΤΟΒΑΙΟΣ)
Ένα χελιδόνι [ή ένας κούκος] δεν φέρνει την άνοιξη.
Α ΔΕ ΧΕΙΡ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΝΙΣΕΙ (ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ)
Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο.
ΕΙ ΚΑΚΑ ΤΙΣ ΣΠΕΙΡΑΙ ΚΑΚΑ ΚΕΡΔΙΑ ΑΜΗΣΕΙΝ (ΗΣΙΟΔΟΣ)
Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις.
ΚΡΕΣΣΩΝ ΟΙΚΤΙΡΜΟΥ ΦΘΟΝΟΣ (ΠΙΝΔΑΡΟΣ)
Κάλλιο να σε ζηλεύουνε, παρά να σε λυπούνται.
Η ΓΛΩΤΤΑ ΑΝΟΣΤΕΟΣ ΜΕΝ ΟΣΤΕΑ ΘΡΑΥΕΙ
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
ΤΟΝ ΠΑΘΕΙ ΜΑΘΟΣ (ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ)
Ο παθός μαθός. [στη συνήθη του ορθογραφία]
ΤΡΙΧΟΣ ΟΡΘΙΑΣ ΠΛΟΚΑΜΟΣ ΙΣΤΑΤΑΙ (ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ)
Σηκώθηκαν οι τρίχες.
ΑΝΗΡ, ΣΤΕΓΗΣ ΣΤΥΛΟΣ (ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ)
Ο άνδρας, κολώνα του σπιτιού.
ΑΠΤΕΣΘΑΙ ΞΥΛΟΥ (ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ)
Χτύπα ξύλο.
ΩΣΤΕ ΥΠΤΙΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΓΕΛΩΤΟΣ ΚΑΤΑΠΕΣΕΙΝ (ΑΘΗΝΑΙΟΣ)
Έπεσαν κάτω από τα γέλια
ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΞΕΘΕΑΤΡΙΟΥΝ (ΠΟΛΥΒΙΟΣ)
Έγιναν θέατρο.
ΜΗ ΜΟΙ ΣΥΓΧΕΙ (ΟΜΗΡΟΣ)
Μη με συγχύζεις.
ΛΥΕΤΑΙ ΓΟΥΝΑΤΑ (ΟΜΗΡΟΣ)
Μου λύθηκαν τα γόνατα.
ΤΟΝ ΔΕ ΛΙΠΕ ΨΥΧΗ (ΟΜΗΡΟΣ)
Λιποψύχησε.
ΤΟΤΕ ΜΟΙ ΧΑΝΟΙ ΕΥΡΕΙΑ ΧΘΩΝ (ΟΜΗΡΟΣ)
Ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί.
ΑΠΟΣΚΟΤΙΣΟΝ ΜΕ (ΔΙΟΓΕΝΗΣ)
Μη με σκοτίζεις.
ΑΒΙΩΤΟΝ ΖΩΜΕΝ ΒΙΟΝ (ΦΙΛΗΜΩΝ)
Έγινε ο βίος αβίωτος.
ΟΡΝΙΘΟΣ ΓΑΛΑ (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)
Του πουλιού το γάλα.
ΤΡΙΧΟΛΟΓΕΙΝ ΚΑΙ ΤΡΙΧΑΣ ΑΝΑΛΕΓΕΣΘΑΙ (λεξικό ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥΪΔΑ)
ΚΥΡΙΕ ΠΑΥΛΙΔΗ,μη μου κουνάτε το δάχτυλο μπρος στη μούρη μου, πολύ θα με υποχρεώσετε! Εμένα δάχτυλο στη μούρη δεν μου κούνησε ούτε η μάνα μου η ίδια που, όσο να πεις, θα είχε και τα χίλια δίκια! Επειδή λοιπόν δεν κάναμε μαζί φαντάροι... Επειδή δεν σας θυμάμαι να παίζαμε μαζί κλέφτες κι αστυνόμους... Επειδή δεν απλώναμε τα ρούχα στην ίδια ταράτσα... Κάντε μου τη χάρη και μη μου κουνάτε το δάχτυλο. Γιατί έχω κι εγώ δάχτυλο. Και ξέρω κι εγώ να το κουνάω! Και πέντε δάχτυλα έχω επίσης. Και μπορώ να τα χειρίζομαι αναλόγως. Συνεννοηθήκαμε νομίζω!
Δεν ξέρω, αλλά όταν είδα αυτή τη μνημειώδη χειρονομία σας, στο βήμα της Βουλής, το πήρα πολύ προσωπικά το όλο πακέτο. Θες που έχω το βίτσιο να θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη αυτής της χώρας.
Θες που έχω το βίτσιο να απαιτώ να με σέβονται οι πολιτικοί άνδρες. Θες που πληρώνω- σαν τον μαλάκα- φόρους για μεγαλεπήβολα έργα που μένουν στις μακέτες. Θες που αγαπάω τον τόπο μου...
Πολλά τα κουσούρια μου, κι εγώ πρώτη τα παραδέχομαι. Αλλά επειδή, καλώς ή κακώς, τα έχω τα ρημάδια, κάντε μου τη χάρη και μη με αντιμετωπίζετε τόσο προκλητικά, τόσο απαξιωτικά, γιατί το νευρικό μου σύστημα δεν είναι και στα τρελά του κέφια τελευταία!
ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕγια να μην παρεξηγούμαστε: Δεν ξέρω πως αγοράστηκε το διαμέρισμα της κόρης σας. Δεν ξέρω πόσο τσοντάρισε οικονομικά ο θείος. Δεν ξέρω τι περιείχε ο φάκελος που παραδόθηκε από τον εφοπλιστή στον συνεργάτη σας. Μες στο φάκελο δεν ήμουνα, μπροστά στις κουβέντες δεν ήμουνα, κρυμμένη πίσω απ΄ την κουρτίνα δεν ήμουνα.
Μπορεί όλα να έγιναν όπως τα λέτε. Υπάρχει ένας δρόμος που λέγεται Ευελπίδων, υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται Νομική, υπάρχει μια έννοια που λέγεται Δικαιοσύνη.
Εκεί γίνεται το...
παιχνίδι. Εγώ δεν είδα, δεν γνωρίζω, δεν ξέρω, δεν απαντώ!
Μη σας πω ότι με αφήνει παγερότατα αδιάφορη το αν θα διευκολύνατε ή όχι την κυβέρνηση. Που κι αν πέσει αυτή τώρα, τι να σου πω: Έχασε η Βενετιά βελόνι. Μεγάλη απώλεια! Ο Πρωθυπουργός είναι κουρασμένος μες στις κομμάρες, το Βατοπέδι δεν είναι σκάνδαλο (βρε, τι μαθαίνει ο άνθρωπος), οι κουμπάροι δεν είναι κουμπάροι, οι άνεργοι έχουν δουλειά κι απλώς βαριούνται να πάνε... Μια παρεξήγηση είναι όλα! Κι όπως λέει και ο Κάφκα «Μια παρεξήγηση ήτανε κι απ΄ αυτήν θα καταστραφούμε!».
Μ΄ ενοχλεί όμως όταν ο πολιτικός- ο όποιος πολιτικός- θεωρεί ότι η βουλευτική έδρα είναι τσιφλίκι του. Ότι την κληρονόμησε απ΄ τον μπάρμπα του.
Ότι δεν είναι έδρα, αλλά ο αέρας απ΄ το δίπατο. Δικιά του, ρε παιδί μου, κι ό,τι θέλει την κάνει! Άμα θέλει, της βάζει φωτιά και την καίει. Άμα γουστάρει, τη χτίζει και της βάζει και τζάκι βλαχομπαρόκ με σεμενάκι από πάνω και μαρκησία από πορσελάνη.
ΔΙΚΙΑ ΤΟΥη έδρα, την έφερε απ΄ το σπίτι του.
Όπως δικά του είναι και τα Δωδεκάνησα. Ιδιοκτησία του: άμα του κάνει κέφι, θα τα στρώσει με γκαζόν και θα φυτέψει ορτανσίες και πανσέδες. Όλα δικά του! Όλα πατρίδα του κι αυτά κι εκείνα... Κι όποιος έχει αντίθετη άποψη, του κουνάει το δάχτυλο: Μες στη μούρη!
Και καλά αυτός! Αμ, οι άλλοι; Όλοι αυτοί που ψήφισαν «κατά συνείδησιν». Κι άντε και οι βουλευτές ψήφισαν κατά συνείδησιν. Η συνείδηση το έμαθε ποτέ αυτό; Ή δώσανε ραντεβού σε λάθος στάση του Μετρό και χαθήκανε;
Οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν τη Νύχτας της Μεγάλης Παραπομπής (καλό και σύντομο!!!) ήταν τόσο δημοκρατικές που ο κύριος Καρατζαφέρης σάλιωνε ένα ένα τα ψηφοδέλτια των βουλευτών του. Κατά συνείδησιν τα σάλιωνε... Κι αναρωτιέμαι: πριν ψηφίσουν οι δικοί του, μήπως τους πέρασε από ανιχνευτή μετάλλων όπως στα αεροδρόμια; Μήπως βάλανε στην πλαστική καλαθούνα ρολόι, κινητό, γυαλιά, φραγκοδίφραγκα; Κι αν κάτι σφύραγε όταν περνάγανε, σηκώνανε τα χέρια και ο πρόεδρός τους, τους έψαχνε με κείνο το ματσούκι απ΄ την κορφή ώς τα νύχια;
«ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ»ψήφισαν και οι άλλοι οι φουκαράδες της Ν.Δ. Που τους βάλανε το μαχαίρι στον λαιμό για να μην πέσει η κυβέρνηση και το ρίξανε το χαρτάκι σιχτιρίζοντας. Το τι σούρνουν δημοσίως και κατ΄ ιδίαν στον κύριο Παυλίδη, η ψυχή τους το ξέρει. Α, και η «συνείδησή» τους...
Και όοοοοχι, αγάπη μου, ο κύριος Παυλίδης δεν παραιτείται. Δεν ιδρώνει το αυτί του! Βέβαια στη Ρόδο που βρέθηκα για Πάσχα, πέτυχα τοπικό κανάλι να λέει πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο βουλευτής είναι ο αμνός του Θεού και πρόκειται περί σατανικής σκευωρίας. Μπορεί! Δεν αποκλείεται, τι να πω, υπάλληλος είμαι κι εγώ (άσχετο που μια φίλη μου που πάει κάθε Πάσχα Νίσυρο μου έλεγε ότι πέρσι ο Παυλίδης πήγε με πενήντα άτομα κουστωδία, ενώ φέτος ζήτημα αν είχε δυο- τρεις μαζί του).
Μ΄ ΑΥΤΑκαι με κείνα, φτάσαμε πια στην απόλυτη ξεφτίλα. Στο απόλυτο ξεπούλημα αρχών και αξιών. Ένα κράτος «δύο κρίκοι ένα τάλιρο». Άνθρωποι κι ανθρωπάκια, όλοι γαντζωμένοι στις εξουσιούλες τους, να χαμογελάνε λαμπερά στις κάμερες μέσα στο απόλυτο μπάχαλο. Και μεταφορικά ή κυριολεκτικά να μας κουνάνε το δάχτυλο μες στη μούρη. Σε όλους εμάς που αγαπάμε αυτή τη χώρα, αλλά δεν αγαπάμε αυτό το κράτος. Κι έχουμε και τον κουρασμένο να κάνει παιχνίδι... Ε, ρε γλέντια! Έχει πάτο το πηγάδι; Για πιάσε τα γυαλιά μου από την τσάντα γιατί εγώ μόνο πάτο δεν βλέπω!
Αϊ-σιχτίρ Σαββατιάτικα, συγχύστηκα πάλι! Γιατί δεν ξέρω πια τι είναι χειρότερο, την γκαντεμιά μου μέσα: Να μου κουνάνε δάχτυλο στη μούρη ή να μου φτερνιστεί γουρούνι στη μούρη;
Ναι, τη γνωρίζω την απάντηση: «Το μη... χοίρον βέλτιστον»!!!
Εκτός από τους ρομαντικούς, που "βλέπουν" ό,τι τους αρέσει και τους αφελείς, που δεν "βλέπουν" τίποτε, όλοι οι υπόλοιποι είναι αδικαιολόγητοι, όταν δεν "βλέπουν" αυτά τα οποία πραγματικά συμβαίνουν. Ένα φαινόμενο, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να το "δουν" σήμερα οι Έλληνες και να το ερμηνεύσουν στην πραγματική του βάση είναι και η τρομοκρατία. Από την τρομοκρατία, όπως αυτή "εκφράζεται" σήμερα —υποτίθεται στο όνομα των συμφερόντων τους—, ζημιώνονται και πρέπει να καταλάβουν ποιοι "κερδίζουν" από αυτήν. Η τρομοκρατία, όπως την αντιλαμβάνεται κάποιος, που διαβάζει τους όρους από τα λεξικά και νομίζει ότι αποτελεί μια βίαιη "έκφραση" της κοινωνικής αντίδρασης, δεν υπάρχει. Η τρομοκρατία ήταν και εξακολουθεί να είναι το πολυτιμότερο "εργαλείο" της εξουσίας. Τα τρομερά της πλεονεκτήματα την κάνουν έναν ακαταμάχητο πειρασμό για τους εξουσιαστές. Ποια είναι αυτά τα πλεονεκτήματα; Η άγνωστη ταυτότητα των τρομοκρατών και το γεγονός ότι αυτόκλητα αναλαμβάνουν να εκφράσουν την κοινωνία ή ένα μέρος της κοινωνίας και να δράσουν στο όνομα αυτής. Όταν όμως υπάρχει δράση υπάρχουν και λάθη. Όταν αυτοί οι οποίοι κάνουν τα λάθη είναι ταυτόχρονα και άγνωστοι, μπορούμε να υποψιαστούμε τι συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιους ιδιαίτερα ευφυής, για να καταλάβει ότι η ίδια η εξουσία βάζει δικούς της ανθρώπους να "αντιπροσωπεύσουν" την κοινωνική αντίδραση, για να τους βάλει να κάνουν "λάθη". "Λάθη", τα οποία στη συνέχεια η ίδια θα εκμεταλλευτεί, για να εξασφαλίσει το οποιοδήποτε "άλλοθι" της χρειάζεται. Άλλοθι σε όλα τα επίπεδα. Είτε αυτά αφορούν τη διεθνή πολιτική των ιμπεριαλιστών είτε την εσωτερική πολιτική των εξουσιαστών των κρατών. Με άλλοθι την "τρομοκρατία" επιτίθονται σε ανεξάρτητα κράτη. Με άλλοθι την "τρομοκρατία" επιτίθονται στα δικαίωματα των πολιτών. Ελάχιστο το κόστος σε σχέση με το κέρδος. Με μερικά θύματα εξασφαλίζεις νόμιμη επέμβαση σε ξένα κράτη. Με μερικές σπασμένες "τζαμαρίες" βάζεις στον "γύψο" της καταστολής έναν ολόκληρο λαό. Απλά πράγματα. Η εξουσία έχει το μαχαίρι και η ίδια έχει και το καρπούζι. Η εξουσία έχει μυστικούς προβοκάτορες, οι οποίοι μπορούν να τοποθετούν βόμβες και η ίδια έχει τους μηχανισμούς, που "ψάχνουν" τους τρομοκράτες. Κάνει ό,τι θέλει και το αποδίδει όπου θέλει. Ποιος θα την ελέγξει; Η εξουσία έχει τον έλεγχο της "φάμπρικας", που λέγεται "τρομοκρατία" και τη λειτουργεί όπως θέλει όποτε την βολεύει. Ο οπλισμένος φύλακας των "προβάτων", που, κάθε φορά που αμφισβητείται, αρκεί να σφάξει μερικά από αυτά, για να προκαλέσει τον τρόμο των υπολοίπων, τα οποία τον νομιμοποιούν και βέβαια τον μονιμοποιούν στη θέση του. Σε αυτές τις πανομοιότυπες πρακτικές μόνον τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους ρόλους αλλάζουν. Όταν ο "φύλακας" είναι οι Πλανητάρχες, τα "πρόβατα" είναι τα κράτη. Όταν ο "φύλακας" είναι ο τοπικός κομματάρχης, τα "πρόβατα" είναι οι πολίτες. Κάθε φορά που οι Αμερικανοί βρίσκονται σε αδιέξοδο, η "Αλ Κάιντα" τους διευκολύνει. Κάθε φορά που χρειάζονται επιχειρήματα, η "Αλ Κάιντα" τους τα παρέχει. Πάντα κάνει τα "λάθη" που ευνοούν τους αντιπάλους της και όχι αυτούς που θεωρητικά αντιπροσωπεύει. Κατά "σύμπτωση" κάνει πάντα αυτό που δεν πρέπει, τη στιγμή που δεν πρέπει. Εξαιρετικά "ζημιάρα" και αφελής οργάνωση, όπως ήταν κάποτε και η δική μας "17 Νοέμβρη". Το σύνολο της πολιτικής της Νέας Τάξης "περνάει" μέσω της τρομοκρατίας. Αν θέλεις για παράδειγμα να επιτεθείς στο Ιράκ και οι πολίτες σου το αρνούνται, τους "πείθεις" με την τρομοκρατία. Βάζεις ο ίδιος μερικές βόμβες να σκοτώσουν αθώους πολίτες και ο κόσμος —που θα συγκλονιστεί— θα συναινέσει με την πολεμική επιχείρηση που έχεις προσχεδιάσει εναντίον αυτών στους οποίους αποδίδεις με "χαλκευμένα" στοιχεία την τρομοκρατική δράση. Το ίδιο γίνεται και στα χαμηλότερα επίπεδα. Αν θέλεις για παράδειγμα να επιβάλεις ως πρωθυπουργό έναν αντιπαθή πολιτικό μιας αντιπαθούς πολιτικής οικογένειας, πηγαίνεις και σκοτώνεις έναν συγγενή του, ώστε να του δώσεις το δικαίωμα να στήσει μια "παράσταση" θρήνου, που θα του αποφέρει συμπάθεια. Ο κόσμος λυπάται τα θύματα και τα βοηθάει. Όταν αυτά τα θύματα είναι πολιτικοί, τα βοηθάει, ψηφίζοντάς τα. Πρέπει δηλαδή να είναι "τυφλός" κάποιος, για να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει με την τρομοκρατία. Εκεί όπου χρειάζεται περισσότερη γνώση είναι να καταλάβεις τι ακριβώς επιδιώκεται κάθε φορά από την τρομοκρατική δράση. Να καταλάβεις ποιος είναι ο επιδιωκόμενος πολιτικός στόχος, που αναζητάται από μια συγκεκριμένη τρομοκρατική πρακτική. Ανάλογα δηλαδή με τον μεταβλητό "στόχο", υπάρχει και μεταβλητή "τρομοκρατική" πρακτική. Άλλον "στόχο" αναζητάς όταν επιχειρείς "τυφλά" μαζικά χτυπήματα και άλλον "στόχο" αναζητάς όταν επιχειρείς προσωποποιημένα "χειρουργικά" χτυπήματα. Ο πολιτικός "στόχος", δηλαδή, και ο τρομοκρατικός "τρόπος" πηγαίνουν πάντα μαζί. Αυτά τα δύο δεδομένα συνδέονται άμεσα. Τόσο άμεσα, που, αν γνωρίζεις τον "στόχο", μπορείς να "προφητεύσεις" το μελλοντικό "λάθος" της τρομοκρατίας και αν γνωρίζεις μόνον το "λάθος" της τρομοκρατίας, μπορείς να μαντέψεις τον προεπιλεγμένο "στόχο". Σήμερα, για παράδειγμα, γίνεται λόγος για την αλλαγή της τρομοκρατικής δράσης στην Ελλάδα. Ειδικοί και μη προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ό,τι κι αν πουν, είναι λάθος. Γιατί; Διότι εξετάζουν τα πράγματα από λανθασμένη βάση. Τα εξετάζουν με βάση την ορολογία των λεξικών και όχι με βάση τη δυναμική των συμφερόντων, όσων μπορούν να εμπλέκονται σ' αυτήν. Προσπαθούν μέσα από την κοινωνική λειτουργία να "ερμηνεύσουν" την υποτιθέμενη "αντίδρασή" της. Προσπαθούν τη συγκεκριμένη κοινωνική προβληματικότητα να την "προβάλουν" πάνω στη συγκεκριμένη μορφή αντίδρασης. Αυτό θα ήταν σωστό, μόνον αν υπήρχε η τρομοκρατία στη μορφή την οποία περιγράφουν τα λεξικά. Θα ήταν σωστό μόνον αν η τρομοκρατία εξέφραζε πραγματικά την αντίδραση της κοινωνίας. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν συμβαίνει ποτέ. Η τρομοκρατία είναι "εργαλείο" της εξουσίας. Ούτε καν οι λαϊκές επαναστάσεις ξεκίνησαν με την τρομοκρατία. Οι επαναστάτες, όταν έγιναν εξουσία, χρησιμοποίησαν την τρομοκρατία, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, εκμεταλλευόμενοι το περιβάλλον της βίας στο οποίο ήταν εξοικειωμένοι. Η τρομοκρατική δράση δηλαδή στην Ελλάδα άλλαξε μορφή, όχι γιατί έγιναν πιο πιεστικά τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά γιατί άλλαξαν οι στόχοι των εξουσιαστών. Οι στόχοι τόσο των εξουσιαστών που μας κυβερνάνε όσο και των ξένων αφεντικών τους. Κάποτε μπορεί να τους αρκούσε να "διαλέγουν" μέσω της τρομοκρατίας τους πολιτικούς που θα μας κυβερνήσουν, ενώ σήμερα αυτό δεν τους αρκεί. Σήμερα επιδιώκουν άλλα πράγματα και η απλή επιλογή των προσώπων που κυβερνούν τη χώρα δεν τους αρκεί πλέον. Άρα επανερχόμαστε σ' αυτό το οποίο είπαμε παραπάνω. Στην άμεση σύνδεση μεταξύ πολιτικού "στόχου" και τρομοκρατικού "λάθους". Άποψή μας δημοσιοποιημένη εδώ και μερικά χρόνια είναι ότι οι ξένοι επιθυμούν να αποσταθεροποιήσουν το ελληνικό κράτος, ώστε να επιχειρήσουν άμεση στρατιωτική επέμβαση εις βάρος του. Αυτή ήταν η άποψή μας για τον "στόχο" τους και άρα μπορούσαμε να "μαντέψουμε" από τότε αυτό το οποίο στη συνέχεια θα εμφανιζόταν ως νέα τρομοκρατία, εκφρασμένη από τον "Επαναστατικό Αγώνα". Μπορούσαμε από τότε να "μαντέψουμε" την "εξάρθρωση" της 17 Νοέμβρη. Αυτήν την άποψη περί των νέων αναγκών των ιμπεριαλιστών δεν μπορούσαμε να την αποδείξουμε με στοιχεία και άρα δεν μπορούσαμε να "σιγουρέψουμε" την προφητεία μας. Σήμερα, βλέποντας τη "λανθασμένη" δράση της τρομοκρατίας, μπορούμε ν' αποδείξουμε τον πολιτικό "στόχο" αυτών που τη μεθοδεύουν. Στόχος τους είναι η αποσταθεροποίηση του ελληνικού κράτους. Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο "στόχαστρό" τους. Αυτό είναι κάτι το οποίο αποδεικνύεται ακόμα και από τα δευτερεύοντα. Αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά των διεθνών ΜΜΕ, τα οποία ελέγχουν οι ίδιοι. Οτιδήποτε αφορά την τρομοκρατία στην Ελλάδα, κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Σε έναν κόσμο, όπου η βία "βασιλεύει", κάνουν πρώτο θέμα τους ακόμα και τα πιο ασήμαντα γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα. Πρέπει να κατεδαφιστεί το μισό Τελ Αβίβ, για να γίνει πιο σημαντική είδηση από μια σπασμένη τζαμαρία στην Αθήνα. "Συγκλονίστηκαν" οι δημοσιογράφοι των ΗΠΑ από την αστυνομική βία στην Ελλάδα —που κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Αλέξη—, τη στιγμή που στις ΗΠΑ κάθε χρόνο θάβουν χιλιάδες θύματα της αστυνομικής βίας και μάλιστα με ρατσιστικό υπόβαθρο. "Συγκλονίστηκαν" οι Βρετανοί δημοσιογράφοι από το ίδιο γεγονός, παρ' όλο που οι δικοί τους αστυνομικοί προτιμούν πρώτα να πυροβολούν στα μετρό και μετά να κάνουν εξακρίβωση στοιχείων. Συγκλονίστηκαν και οι Εβραίοι, όπου στο Ισραήλ αστυνομικό περιστατικό με θύματα κάτω από μια ντουζίνα θύματα δεν καταγράφεται καν ως συμβάν. Αυτά τα προσωπικά "αισθήματα" των "ευαίσθητων" δημοσιογράφων, τα οποία μεταφέρονται στο παγκόσμιο κοινό, στη συνέχεια τα μετατρέπουν σε εφαρμοσμένη κρατική πολιτική. Κάνουν δηλαδή αυτό το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω. Εκμεταλλεύονται την τρομοκρατία, για να εξασφαλίσουν "άλλοθι" για μελλοντικές δράσεις. Εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες εις βάρος της Ελλάδας, με στόχο να την παρουσιάσουν στο ίδιο κοινό σαν ένα κράτος περίπου όπως το Ιράκ. Επιχειρούν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια νέα Βαγδάτη. Ένα κράτος, το οποίο έχει προφανώς την ανάγκη της "βοήθειάς" τους. Ποιοι; Οι Αμερικανοί, που υπάρχουν περιοχές μέσα στα αστικά τους κέντρα, όπου ούτε με στρατιωτική υποστήριξη δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση. Οι Βρετανοί, που έχουν μέσα στην κοινωνία τους έναν ένοπλο IRA. Οι Εβραίοι, που, όταν βγαίνεις για καφέ στο Ισραήλ, δεν γνωρίζεις πότε θα γυρίσεις σπίτι σου "δημοσία δαπάνη". Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν μπορεί, την ώρα που αυτοί έχουν ανάγκη να παρουσιάσουν την Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι "αυθόρμητοι" Έλληνες "επαναστάτες" να τους βοηθούν "εν αγνοία" τους με τα "λάθη" τους. Όλα αυτά αποκαλύπτουν ότι υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ του "στόχου" των ιμπεριαλιστών και των "λαθών" των "ρομαντικών" τρομοκρατών. Άρα; Άρα υπάρχει συντονισμένη δράση μεταξύ των "Ελλήνων" τρομοκρατών και των "ευαίσθητων" ιμπεριαλιστών. Κοινά αφεντικά έχουν οι "ευαίσθητοι" ξένοι δημοσιογράφοι, που παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν "Ιράκ" και οι "αδίστακτοι" Έλληνες τρομοκράτες. Πώς διαφορετικά μπορεί να εξηγηθεί η "σύμπτωση" μεταξύ των επιδιώξεων των ξένων και των "λαθών" των ντόπιων τρομοκρατών; Τώρα, δηλαδή, που οι ιμπεριαλιστές θέλουν να εξασφαλίσουν "άλλοθι" για επέμβαση στην Ελλάδα, τώρα βρέθηκαν οι Έλληνες τρομοκράτες, οι οποίοι ακολουθούν την επιθυμητή μόνον για τους ιμπεριαλιστές τρομοκρατική πρακτική; Τα πρόσφατα δηλαδή "Δεκεμβριανά" δεν είναι απλά αυτό το οποίο φαίνεται. Δεν ήταν καμία αντίδραση καμίας νέας γενιάς. Η νέα γενιά ήταν ο κομπάρσος σε μια καλοστημένη παράσταση χαφιέδων, πρακτόρων και δολοφόνων. Το "φόντο", για να βγουν "καλά" τηλεοπτικά πλάνα. Ξένοι "στήθηκαν" στην Αθήνα με τις κάμερες, πολύ πριν ξεκινήσει η "παράσταση" των συναδέρφων τους. Ξένοι "έπαιζαν" και ξένοι κινηματογραφούσαν μια "υπερπαραγωγή", που γυρίστηκε στην Ελλάδα με Έλληνες συμπρωταγωνιστές. Ο Θεός μας βοήθησε και δεν καταστραφήκαμε μέσα σ' αυτήν την "παράσταση". Δεν παρασύρθηκε ο κόσμος στις μεθοδεύσεις τους και η "παράσταση" έληξε άδοξα για τους συντελεστές της. Αυτή η τύχη όμως δεν μπορεί να φέρει μόνιμα αποτελέσματα. Για όσο διάστημα είναι μόνιμο το "ενδιαφέρον" των ιμπεριαλιστών να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, το ίδιο μόνιμη πρέπει να είναι και η άμυνα του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να στηρίζεσαι μόνιμα στην τύχη. Αυτή κάποτε τελειώνει και τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Το βασικό λοιπόν είναι να γνωρίζουν οι πάντες ποιοι είναι οι στόχοι των ιμπεριαλιστών, ώστε να μην τους υποβοηθούν με τις πράξεις τους. Αυτή είναι η καλύτερη άμυνα, γιατί οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε χωρίς τη "βοήθεια" του λαού. Αν ο λαός δεν παρασυρθεί σε εσφαλμένες ενέργειες, δεν μπορούν να κάνουν επέμβαση. Αυτές τις εσφαλμένες ενέργειες του λαού αναζητούν και μέχρι να τις επιτύχουν θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους. Θα προσπαθούν με προβοκατόρικες ενέργειες μέχρι να καταφέρουν το ζητούμενο, που είναι η αποσταθεροποίηση του κράτους. Θα συνεχίσουν, μέχρι να εκθέσουν την αστυνομία σε βαθμό που να την κάνουν να δηλώσει αδυναμία να ελέγξει την κατάσταση και ν' "αναγκάσουν" το κράτος να αναζητήσει τη "βοήθεια" των ξένων. Απλά, για να γίνει αυτό ευκολότερα, θα πρέπει να εξασφαλίσουν το ανάλογο "άλλοθι" και στους λακέδες τους που μας κυβερνάνε και αυτό σημαίνει ότι θα επιδιώξουν να εμπλέξουν σ' αυτήν την κατάσταση και τον λαό. Τα πράγματα είναι εξόχως επικίνδυνα, γιατί τα μεγέθη, τα οποία επιθυμούν να "κινήσουν" μέσω της νέας τρομοκρατικής δράσης, είναι τεράστια. Για να εμπλακεί ο λαός στις μεθοδεύσεις τους, απαιτείται η τρομοκρατική προβοκάτσια να είναι ιδιαίτερα αιματηρή και εις βάρος του, ώστε ν' αναγκαστεί ο ίδιος να "καλέσει" τους ξένους για "βοήθεια". Να αναγκαστεί ο ίδιος να δώσει την "άδεια" στην πολιτική ηγεσία, προκειμένου να σταματήσει η "αιμορραγία", την οποία η "εκτεθειμένη" αστυνομία θα αδυνατεί να σταματήσει. Τώρα φαίνεται και ο λόγος που διέλυσαν την "αγαπημένη" τους 17 Νοέμβρη. Δεν τους συμφέρει μια τέτοιου τύπου οργάνωση υπό τις παρούσες συνθήκες. Αυτή η οργάνωση τους συνέφερε όταν υπήρχαν άλλα δεδομένα. Όταν προσπαθούσαν να διχάσουν τον λαό με ιδεολογικά κριτήρια, για να τον "μαντρώσουν" στα κομματικά μαγαζιά. Προκειμένου λοιπόν αυτή η οργάνωση να έχει μια απήχηση στον κόσμο και να "δικαιολογεί" την ύπαρξή της, αφέθηκε να "χτυπάει" το σύστημα σε όλο του το "ύψος". Πρόβλημα δεν υπήρχε σ' αυτήν την επιλογή, γιατί ήθελαν "κάθετο" διαχωρισμό του ελληνικού λαού. Χτυπούσαν ένα "μέρος" του κράτους, για να δώσουν πόντους στο άλλο "μέρος", το οποίο επιδοτούνταν. Αυτό έχει την εξής απλή πρακτική αξία. Προκειμένου να διχάσουν την κοινωνία, αφήνονταν οι τρομοκράτες να επιχειρηματολογούν με βάση μια συγκεκριμένη λογική. Τη λογική του διχασμού στο "εμείς" και "εσείς". "Εμείς" οι προοδευτικοί και "εσείς" οι συντηρητικοί. Η τρομοκρατία σ' εκείνη την περίπτωση, εξαιτίας των "λαθών" της, στήριζε το παιχνίδι του δικομματισμού σε όλο του το εύρος. Τα επιχειρήματά τους ήταν σωστά από την πλευρά αυτού που αντιδρά εναντίον της εξουσίας, αλλά ακίνδυνα για το σύστημα, γιατί μπορούσε να τα "αποσβένει". Οι ορθές κατά βάση "καταγγελίες" της τρομοκρατίας αποδίδονταν στους "άλλους". Αποδίδονταν στους πολιτικούς των "άλλων". Αποδίδονταν στους δικαστικούς των "άλλων". Αποδίδονταν στους οικονομικούς παράγοντες των "άλλων". Αποδίδονταν στους υπηρεσιακούς παράγοντες των "άλλων". Η τρομοκρατία ήταν πολύ "σοβαρή" υπόθεση, εφόσον στην πραγματικότητα "διόριζε" μέχρι και τους ηγέτες αυτής της χώρας. Η "τρομοκρατία" έκανε πρωθυπουργό τον Ανδρέα, όταν με τον φόνο του Πέτρου εξαγρίωσε την αστυνομία και αλλάζοντας τη συμπεριφορά της του έδωσε το "δικαίωμα" να φωνάζει …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Η "τρομοκρατία" έκανε πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, όταν για το σκάνδαλο του Κοσκωτά το μισό ΠΑΣΟΚ ήταν στο εδώλιο και αυτή πήγε και δολοφόνησε τον "νεοδημοκράτη" Μπακογιάννη. Οι στόχοι της και τα θύματα εκείνης της τρομοκρατίας ανήκαν πάντα στο δυναμικό του συστήματος και δεν αφορούσαν τον λαό. Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι θυσιάζονταν, για να "προκόψει" το υπόλοιπο σινάφι. Σ' αυτό το επίπεδο της τρομοκρατίας η αστυνομία δεν έπαιζε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Με την τρομοκρατία κάποιοι διαμόρφωναν το εσωτερικό περιβάλλον της πολιτικής εξουσίας και η αστυνομία δεν ήταν σημαντικός παράγοντας. Η αστυνομία ήταν "καλή" μόνον για να δίνει αγωνιστικά "ένσημα" σε κάποιους συνδικαλιστές του δρόμου. Με τα κλομπ έδιναν καμιά προαγωγή "αγωνιστή" δημοσίου υπαλλήλου και καμιά "υποθήκη" για πολιτική καριέρα κάποιου καραγκιόζη της ΓΣΕΕ. Η τρομοκρατία είχε αναγκαστικά ιδεολογικό "υπόβαθρο" γιατί ο διχασμός του κομματισμού, τον οποίο επεδίωκαν τα αφεντικά της, στηριζόταν σε ένα ανάλογο υπόβαθρο. Ακριβώς, επειδή είχε ως στόχο να λειτουργεί "καθοδηγητικά" για τον λαό, γινόταν προσπάθεια να μην τον θίγει και να μην τον τρομάζει. Να μην τον εμπλέκει στο κόστος της και τον ωθεί σε συσπειρωτικές αντιδράσεις, ώστε να σχηματίσει "μέτωπο" εναντίον της. Να μην τον αναγκάζει να πιέζει συνολικά την ηγεσία να λύσει το πρόβλημα της τρομοκρατίας. Στόχος αυτής της τρομοκρατικής πρακτικής ήταν να παρασυρθεί μέρος του λαού στην επιχειρηματολογία της και άρα στη λογική του δικομματισμού. Επιδίωξή τους ήταν να υπάρχει κάποια μερίδα πολιτών, που έβλεπε ιδεολογικά και άρα κομματικά "κέρδη" από τη δράση της και κάποια άλλη "ζημιά". Με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να "κατευθύνουν" την κοινωνία όπου τους βόλευε. Χτυπούσαν το "σαμάρι" από την πλευρά που τους βόλευε την κάθε στιγμή για να "στρίβουν" το "γομάρι", αλλά ποτέ δεν χτυπούσαν το ίδιο το "γομάρι". Γι' αυτόν τον λόγο τα χτυπήματά της ήταν "χειρουργικά". Ένα λάθος, όπως αυτό με τον θάνατο του πολίτη Αξαρλιάν, ήταν αρκετό, για να της προκαλέσει μεγάλη ζημιά, εφόσον απειλούσε τη "συμπάθεια" ή έστω την ανοχή του λαού. Σήμερα, που το σύστημα είναι ενιαίο και οι κλέφτες ανήκουν εξίσου σε όλους τους πολιτικούς χώρους, είναι ανεπιθύμητη μια τρομοκρατική οργάνωση, η οποία επιχειρηματολογεί για τους λόγους και τις αιτίες των χτυπημάτων της. Είναι ανεπιθύμητη μια οργάνωση, που επιλέγει "υψηλούς" στόχους. Είναι ανεπιθύμητη, γιατί δεν μπορεί να διαχωρίσει την ενιαία πλέον κορυφή του συστήματος και να ξεχωρίσει τους "καλούς" από τους "κακούς". Δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι με τις πράξεις της τιμωρεί τους "κακούς", ευνοώντας τους "καλούς" "ομοϊδεάτες" της. Δεν μπορεί να αποδώσει τα "εγκλήματα" σε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική "προτίμηση" των εγκληματιών. Η εξουσία σήμερα είναι ενιαία και οτιδήποτε τη θίγει, τη θίγει στο σύνολό της. Είναι ανεπιθύμητη η 17 Νοέμβρη σήμερα και ακόμα πιο ανεπιθύμητα είναι τα επιχειρήματα που έχει αφήσει πίσω της από τις διάσημες πλέον προκηρύξεις της. Αυτές τις προκηρύξεις σήμερα τις τρέμουν. Γιατί; Διότι η αλήθειά τους δεν μπορεί να μπει στον "μύλο" της ιδεολογικής μισαλλοδοξίας και να εξουδετερωθεί, προσφέροντας κέρδη για το σύστημα. Οι αλήθειες τώρα είναι επικίνδυνες. "Στοχοποιούν" ανθρώπους "πάνω" από την αστυνομία. "Στοχοποιούν" με πραγματικά επιχειρήματα πολιτικούς και δικαστικούς παράγοντες, για λόγους οι οποίοι σήμερα είναι πιο επίκαιροι από ποτέ. Η 17 Νοέμβρη στοχοποιούσε διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες —και άρα έδινε τον ορισμό της διαπλοκής— όταν ο κόσμος δεν γνώριζε τη διαπλοκή. Στοχοποιούσε πολιτικούς ως υπαλλήλους οικονομικών συμφερόντων, όταν ο κόσμος δεν γνώριζε τα "κόμματα" των μεγαλοεπιχειρηματιών. Στοχοποιούσε διεφθαρμένους δικαστικούς, όταν ο κόσμος δεν γνώριζε για τα "παραδικαστικά" κυκλώματα. Αν τότε η οργάνωση έπρεπε να "ψάξει" στοιχεία, ώστε ανάμεσα οικονομικούς και πολιτικούς μεγαλοπαράγοντες του συστήματος να επιλέξει κάποιον διεφθαρμένο για να τον "πυροβολήσει", σήμερα δεν χρειάζεται καν να ψάξει. Με "κλήρωση" να πυροβολεί κάποιος εναντίον των σημερινών μεγαλοεπιχειρηματιών ή των ανώτατων κρατικών λειτουργών, δύσκολα θα πετύχει κάποιον αθώο. Τα επιχειρήματα όμως μένουν και οι στόχοι είναι πολλοί και αυτό τρομοκρατεί το σύστημα. Γι' αυτόν τον λόγο έκλεισαν τον "φάκελο" 17 Νοέμβρη άρον-άρον. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να παραμείνουν στη λήθη τα "επιχειρήματά" της. Γι' αυτόν τον λόγο έκλεισαν στη φυλακή εκείνους τους απίθανους αγράμματους σαν συγγραφείς εκείνων των πραγματικά πολύπλοκων κειμένων. Η σημερινή τρομοκρατία έχει διαφορετικούς στόχους. Στόχος της σήμερα είναι ο ίδιος ο λαός. Δεν έχουν ιδεολογία, γιατί έχουν αλλάξει τα κοινωνικά δεδομένα και η ιδεολογία είναι επικίνδυνη για τους ιδιοκτήτες των τρομοκρατικών "οργανώσεων" και άρα για τους εξουσιαστές. Η ιδεολογία δεν μπορεί να λειτουργήσει με τον "κάθετο" τρόπο. Η ιδεολογία μπορεί να διχάσει "οριζόντια" πλέον τον λαό. Ένας τέτοιος διχασμός είναι επικίνδυνος για το σύστημα, γιατί μπορεί να απομονώσει τους διεφθαρμένους εξουσιαστές από τον λαό και άρα να τους στοχοποιήσει. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν τη γυμνή ιδεολογικά τυφλή τρομοκρατία. Την τρομοκρατία, που θα εμπλέκει στο κόστος της και τον λαό. Την τρομοκρατία, που θα κοστίζει σε αίμα απλών πολιτών. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της τρομοκρατίας; Η δημιουργία συνθηκών "βάλτου", που θα σπρώξει τον λαό στα "χέρια" των εξουσιαστών. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Η τρομοκρατία θέλει να εμπλακεί σε απευθείας σύγκρουση με την αστυνομία, για να παραστήσουν τα "βουβάλια" αυτού του "βάλτου". Όταν όμως συγκρούονται τα "βουβάλια", την πληρώνουν τα "βατράχια". Αυτό είναι το ζητούμενο. Από αυτήν τη σύγκρουση να επιβαρύνεται ο λαός. Κάθε φορά που θα ενεργεί η τρομοκρατία, να υπάρχει κόστος για τον λαό σε αίμα και σε φόβο. Κάθε φορά που θα αντιδρά η αστυνομία, να έχει κόστος για τον λαό σε βία και επίσης σε φόβο. Αν αυτά τα "βουβάλια" με τη δραστηριότητά τους επιβαρύνουν την καθημερινότητα του πολίτη, τον "σπρώχνουν" προς τα χέρια της εξουσίας. Προς τα "χέρια" αυτών, που η κοινωνία σήμερα αμφισβητεί. Προς τα "χέρια" των ανίκανων πολιτικών, που μπορούν να της υποσχεθούν ασφάλεια από την τρομοκρατία και ηπιότητα από την αντίδραση της αστυνομίας. Προς τα "χέρια" των διεφθαρμένων δικαστικών, που μπορούν να της υποσχεθούν σκληρή τιμωρία των παραβατών του νόμου απ' όποια πλευρά κι αν αυτοί προέρχονται. Οι διεφθαρμένοι και οι κλέφτες θα μπορούν έτσι να επανεμφανιστούν ανάμεσα στον λαό σαν "συμπαραστάτες" και "κλαίοντες". Θα μπορούν να βγουν και να πουν ότι "όλοι μαζί ενωμένοι" θα νικήσουμε την τρομοκρατία. Να μετατρέψουν την τρομοκρατία σε μια "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και ν' αναλάβουν να ηγηθούν αυτής της κοινής προσπάθειας. Αυτό είναι το ζητούμενο αυτής της νέας τρομοκρατίας. Χτυπούν με μανία το "γομάρι" για να του λείψει το "σαμάρι". Ματώνουν το "γομάρι", για να κάνουν πολύτιμο το "σαμάρι". Προσπαθούν να πανικοβάλουν το "γομάρι", για να καλέσει τον υπερατλαντικό "βοσκό" να το σώσει. Επιδίωξή τους είναι να "εγκλωβίσουν" τον λαό στην ομηρία αυτών που μπορούν να τον προστατεύσουν από το κόστος της τρομοκρατίας και είναι οι ίδιοι οι εξουσιαστές. Ταυτόχρονα, στο επίπεδο των εντυπώσεων αυτή η τρομοκρατία προσπαθεί να "πείσει" τον λαό ότι η εξουσία είναι μόνον αυτό που βλέπουν οι ίδιοι. Ότι η "κακή" εξουσία είναι μόνον η αστυνομία. Η υπόλοιπη εξουσία είναι προφανώς "καλή". Προσπαθούν να τον πείσουν να βλέπει μέχρι εκεί που "φτάνει" η δική τους "ματιά". Είναι θέμα χρόνου λοιπόν να περιμένουμε ένα χτύπημα μαζικό, για να πειστεί ο λαός ότι κινδυνεύει και ότι δεν μπορεί να τον προστατεύσει η αστυνομία, την οποία διαβάλλουν συστηματικά. Ένα χτύπημα, που θα κάνει τον λαό να βλέπει με συμπάθεια τόσο τους υπάρχοντες εξουσιαστές όσο και την "έξωθεν" αμερικανική "βοήθεια". Η πρόσφατη αποτυχημένη απόπειρα στα γραφεία της Citibank στην Κηφισιά ήταν πολύ "μελετημένη" επιλογή απ' όλες τις απόψεις. Γιατί; Διότι ήταν ένα χτύπημα κατά του λαού-"γομαριού" και ταυτόχρονα συνδεόταν με τις ΗΠΑ και άρα με τον "βοσκό" που μπορεί να μας "σώσει". Ήταν πολύ μελετημένη επιλογή για δύο λόγους. Το χτύπημα θα ήταν μαζικό, αλλά θα γινόταν σε μια περιοχή-σύμβολο πλούτου της πρωτεύουσας. Δεν επιλέχθηκε μια φτωχή περιοχή, ώστε το μαζικό έγκλημα να εξαγριώσει τους άπειρους φτωχούς εναντίον των πλουσίων και άρα και εναντίον των εξουσιαστών. Ήταν ένα χτύπημα κατά του λαού, αλλά που δεν θα τον δίχαζε σε πλούσιους και φτωχούς. Ήταν ένα χτύπημα, το οποίο θα έδινε "μάρτυρες" στους πλούσιους και άρα και συμπάθειες. Θα τους έδινε το "άλλοθι" να καλέσουν σε βοήθεια τον αγαπημένο τους "βοσκό". Θα έπειθε τον κόσμο ότι ήταν εξαιρετικά ανασφαλής. Αυτά τα συμπεράσματα ήταν το ζητούμενο και είναι βέβαιο ότι θα εξάγονταν πολύ εύκολα. Όταν κινδυνεύουν οι πλούσιοι, πόσο ασφαλείς μπορούν να αισθάνονται οι φτωχοί; Όταν κινδυνεύουν τα αμερικανικά συμφέροντα, ποιος μπορεί ν' αμφισβητήσει το δικαίωμα των Αμερικανών να σπεύσουν να τα προστατεύσουν; Το επόμενο χτύπημα, δηλαδή, της νέας τρομοκρατίας είναι βέβαιο ότι θα γίνει με αυτήν τη λογική. Δεν θα γίνει ούτε στην Κυψέλη ούτε στο Αιγάλεω. Θα γίνει σε πλούσια περιοχή της πρωτεύουσας. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κάποιοι ανώτατοι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες τρίβουν τα χέρια τους με τη σημερινή τρομοκρατία. Είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάποιους όμοιούς τους, για να σωθούν ως σύνολο. Είναι βέβαιο ότι έχουν αρχίσει να κάνουν "πρόβες" θρήνου μπροστά στους καθρέπτες τους για να δώσουν καλή "παράσταση", όταν θα βγουν στα μπαλκόνια. Ανησυχούν, που ακόμα δεν χύνεται άφθονο ανθρώπινο αίμα, γιατί δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμα τον λόγο και την αιτία για να βγουν και να κλάψουν δημόσια. Να βγουν σαν τον Μητσοτάκη, που "έκλαιγε" τον συγγενή Μπακογιάννη, γνωρίζοντας ότι είχε "σωθεί" άπαξ με το αίμα του. Αυτό περιμένουν όλοι οι διεφθαρμένοι. Να αποπροσανατολιστεί ο λαός, ώστε οι ίδιοι να διαφύγουν της προσοχής του. Σε μια κοινωνία, δηλαδή, όπου όλοι "βλέπουν" τους διεφθαρμένους, ν' αρχίσουν να λειτουργούν σαν "τυφλοί". Σε μια κοινωνία, όπου στα πλούσια προάστιά των πόλεών της δεν κατοικούν βιομήχανοι ή φεουδάρχες αλλά κοινοί διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, το πρόβλημα εντοπίζεται στους νεαρούς αστυνομικούς της πείνας. Σε μια κοινωνία, όπου οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και δικαστικοί "Ρόκοι" εξακολουθούν να ζουν σαν πλούσιοι Celebrities, χωρίς να τους ενοχλεί κανένας, κάποιοι πυροβολούν στο "γάμο του Καραγκιόζη". Σ' ό,τι αφορά τις ίδιες τις οργανώσεις αυτών των διαφορετικών τρομοκρατικών εκδοχών και πάλι θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι απλά. Την άποψή μας για τη 17 Νοέμβρη την έχουμε δημοσιοποιήσει πολύ πριν την "εξάρθρωσή" της. Τη θεωρούσαμε πάντα μια οργάνωση επαγγελματιών δολοφόνων ξένων μυστικών υπηρεσιών. Μια οργάνωση της CIA και της Μοσάντ …για να ακριβολογούμε. Γι' αυτόν τον λόγο παρέμεινε απόλυτα "κλειστή" και ταυτόχρονα απόλυτα "αξιόμαχη", παρ' όλη τη μακρόχρονη τρομοκρατική "παρουσία" της. Κάποιο ξένο "διευθυντήριο" επέλεγε την πολιτική στρατηγική, κάποιοι άλλοι τοπικοί "διανοούμενοι" υπάλληλοι αναλάμβαναν τη συγγραφή των ιδεολογικών "επιχειρημάτων" και κάποια ξένα "παιδιά" ερχόταν στην Ελλάδα για λίγες μέρες να κάνουν τη βρόμικη "δουλειά" και να φύγουν. Κάποιοι ξένοι δηλαδή αποφάσισαν ότι τους "συμφέρει" ο θάνατος του Μπακογιάννη, κάποιοι Έλληνες "εργολάβοι" της ιδεολογίας ανέλαβαν να το "δικαιολογήσουν" και κάποιοι επίσης ξένοι δολοφόνοι ανέλαβαν να τον εκτελέσουν. Όλοι επαγγελματίες και όλοι ειδικοί στη δουλειά τους. Ελάχιστοι γνώριζαν τι συμβαίνει στο σύνολο της δραστηριότητας της οργάνωσης. Ακόμα κι αυτοί που επωφελούνταν από τη δράση της δεν γνώριζαν τα "δώρα" των αφεντικών πριν τα πάρουν ως "μάννα" εξ’ ουρανού. Για τον Ε.Α. πιστεύουμε τα ίδια πράγματα, αλλά αντιλαμβανόμαστε τις διαφορετικές ανάγκες μεταξύ των οργανώσεων. Πιστεύουμε ότι και αυτή η οργάνωση ανήκει στα ίδια "ευαγή" ιδρύματα της CIA και της Μοσάντ. Απλά είναι μια πιο "ανοικτή" οργάνωση από τη 17 Νοέμβρη, γιατί έχει διαφορετικούς στόχους. Επιδιώκει η ίδια να φαίνεται "ανοικτή", γιατί θέλει να πάρει μορφή "βουβάλου" και άρα να έχει μέγεθος που να δικαιολογεί πολεμική εμπλοκή με την αστυνομία. Θεωρούμε ότι είναι μια μείξη ελληνικού παρακράτους, αφελών κουκουλοφόρων-γόνων πλούσιων παρακρατικών και ξένων επαγγελματιών δολοφόνων. Υπάρχει δηλαδή ένα εκτεταμένο δίκτυο προσώπων, το οποίο απλά "φιλοξενεί" επαγγελματίες, για να κάνουν αυτό το οποίο συμφέρει το παρακράτος και πρέπει να γίνει χωρίς λάθη, για να μην υπάρχουν ανεπιθύμητες και αποκαλυπτικές συλλήψεις. Αυτός είναι ο μόνος τους φόβος, εφόσον ο στόχος τους είναι η αστυνομία. Αυτό είναι πολλαπλά χρήσιμο για όλους αυτούς, εφόσον "διαιρεί" κατά πολύ το ρίσκο και το κόστος για τους συμμετέχοντες. Είναι πολύ χρήσιμο ιδιαίτερα για τους παρακρατικούς, εφόσον τους απαλλάσσει από τη βρόμικη δουλειά. "Συνοδοί" δολοφόνων γίνονται και όχι "εκτελεστές". Δεν χρειάζεται οι "Κοντζαμάνηδες" να πάρουν τα "τρίκυκλα" —όπως στο παρελθόν— με κίνδυνο να συλληφθούν. Θα αναλάβουν επαγγελματίες τη δύσκολη δουλειά. Κάποιοι αφελείς κουκουλοφόροι θα κάνουν θεαματική την εμφάνιση της οργάνωσης —για να μπορούν να προβάλουν τα ξένα ΜΜΕ την Αθήνα σαν Βαγδάτη— και κάποιοι επαγγελματίες δολοφόνοι θα την κάνουν αποτελεσματική. Ως οργάνωση δεν πρέπει να έχει καθόλου δομή και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να έχει προσωποποιημένη δομή. Το πιο πιθανό είναι, τα κύρια μέρη που τη συνθέτουν —για λόγους ασφαλείας—, να είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Δεν συμμετέχουν δηλαδή πολλοί ταυτόχρονα τόσο στους σχεδιασμούς όσο και στην εκτέλεση των χτυπημάτων. Συμπράττουν διαδοχικά, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί. "Μπαίνουν" στην πορεία. Εκ των υστέρων δηλαδή "συνεργασία". Κάποιοι αποφασίζουν μόνοι τους πού θα χτυπήσουν ως επαγγελματίες και από εκεί και πέρα ζητάνε από τους άλλους τη βοήθεια που προβλέπεται ότι μπορεί να δώσει ο καθένας. Από κάποιους ζητάνε "συνοδεία" και από κάποιους άλλους "επιχειρηματολογία". Ζητάνε κάποιους "κουκουλοφόρους" να τους βοηθήσουν στην ασφάλεια του προαποφασισθέντος χτυπήματος και από κάποιους άλλους "ιδεολόγους" να το "δικαιολογήσουν". Επειδή δεν κάνουν επιλεκτικές πολιτικές "κινήσεις" πάνω σε μια "σκακιέρα", δεν έχουν ανάγκη τον ιδεολογικό "εγκέφαλο", που θα τις δικαιολογήσει. Τον "εγκέφαλο", που θέλει χρόνο για να "δέσει" μια επιχειρηματολογία, η οποία θα εξυπηρετεί τις επιδιώξεις τους. Τον "εγκέφαλο", που μπορεί να διατυπώσει ενστάσεις για ένα δύσκολο χτύπημα, δηλώνοντας αδυναμία να το "ντύσει" ιδεολογικά. Τον "εγκέφαλο", που πρέπει ν' αντιμετωπίσει προκαταβολικά όλες τις αντιδράσεις απέναντι στο "χτύπημα". Αυτό θέλει αρκετό χρόνο προετοιμασίας πριν το χτύπημα και άμεση συμμετοχή σ' αυτό παραγόντων, οι οποίοι δεν εμπλέκονται στο επιχειρησιακό του μέρος. Γι' αυτόν τον λόγο οι παλαιού τύπου οργανώσεις τύπου 17 Νοέμβρη δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν πολλά χτυπήματα και με μεγάλη συχνότητα. Αντίθετα ο Ε.Α. δεν έχει τέτοια προβλήματα. Δεν απαιτείται ούτε χρόνος ούτε συμμετοχή "εγκεφάλων" για το κάθε χτύπημά του. Μπορούν να "χτυπούν" κάθε μέρα. Κάτω από μια διατυπωμένη "αντιπαλότητα" με την αστυνομία, απλά ενεργούν εναντίον της. Τα κοινά συμφέροντα τους "ενώνουν", ώστε να υπάρχει συνεργασία σε ένα "φιλικό" περιβάλλον και από εκεί και πέρα η οργάνωση "χτυπάει" χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν όλοι ποιος θα χτυπήσει ποιον και με ποιο τρόπο. Γνωρίζουν το γιατί του "χτυπήματος" και αυτό αρκεί. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, που δικαιολογεί τις συγκεκριμένες επιλογές και αυτό αρκεί για να "πειστεί" ο μηχανισμός ν' ακολουθήσει την ηγεσία του. Τους συμφέρει όλους το οποιοδήποτε "χτύπημα" επιχειρηθεί εναντίον της αστυνομίας και αυτό αρκεί. Αυτός, δηλαδή, που γράφει την "επαναστατική" προκήρυξη, μπορεί να μην γνωρίζει καν ότι επίκειται "χτύπημα". Μπορεί να το μαθαίνει από την τηλεόραση, όπως το μαθαίνει ο τελευταίος πολίτης. Το μαθαίνει και μετά τον ενημερώνουν για κάποιες λεπτομέρειες του περιστατικού, ώστε να εμφανίζεται σαν "αυτόπτης" μάρτυρας του χτυπήματος. Απλά πράγματα. Άλλοι χτυπούν και μετά κάνουν παραγγελία. …"Γράψε τα γνωστά", …"Ξέρεις εσύ, αυτά που γράφονται σ' αυτές τις περιπτώσεις". Κατά τη γνώμη μας ο συντάκτης των προκηρύξεων του Ε.Α. είναι κάποιος παρακρατικός ανώτατος υπάλληλος. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε κρατικοδίαιτος μεγαλοαστός αυτός ο άνθρωπος. Θα μπορούσε να είναι πανεπιστημιακός, πολιτικός ή ακόμα και δικαστικός. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί αυτό "αναδίδουν" τα κείμενα του. "Ζέχνουν" τα κείμενα από τη "τζάμπα μαγκιά" των κρατικοδίαιτων. Των υψηλόμισθων υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν λύσει το πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσης και θέλουν να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους. Αυτών, που με τις "πλάτες" του συστήματος και από την ασφάλεια του καναπέ αρέσκονται να παριστάνουν και τους "ήρωες" του δρόμου. Οι χορτάτοι, που νομίζουν ότι θα μπορούσαν άνετα να είναι οι επαναστάτες "Τσε" της κοινωνίας. Όμως, αυτός ο "καναπές" δεν κρύβεται. Δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι "δρόμοι" έχουν κώδικες απαράβατους, τους οποίους δεν τους γνωρίζουν οι "ήρωες" των καναπέδων. Ο βασικότερος κανόνας αυτού του "κώδικα" είναι αυτός της ταπεινότητας. Όταν συμμετέχεις σε δολοφονικές πράξεις, παίρνεις ρίσκο. Το ρίσκο του να συλληφθείς. Όταν οι δολοφονικές αυτές πράξεις στρέφονται εναντίον αθώων ανθρώπων, το ρίσκο αυτό γίνεται τεράστιο. Αυτό το τεράστιο ρίσκο σου "επιβάλει" την ταπεινότητα. Ο "δρόμος" τιμωρεί το θράσος. Ο "δρόμος" το μισεί θανάσιμα το θράσος. Το μισεί πιο πολύ και από την ίδια την πράξη. Το μισεί και το τιμωρεί όπου το βρει εύκαιρο. Όταν σκοτώνεις αθώους ανθρώπους, φοβάσαι την οργή αυτών που θρηνούν και δεν πρόκειται να σε ξεχάσουν ποτέ. Φοβάσαι την οργή της ίδιας της κοινωνίας, η οποία επίσης δεν πρόκειται να σε ξεχάσει ποτέ. Αυτό το "ποτέ" σε αναγκάζει να εμφανίζεσαι σαν ταπεινός, ακόμα κι αν δεν είσαι. Γιατί; Διότι η κοινωνία θα σε σκοτώσει με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί, αν συλληφθείς, θα σου βιάσει την ψυχή και το σώμα και μετά θα σε σκοτώσει. Αυτήν την κοινωνία —αν αποκαλυφθείς— θα τη βρεις μπροστά σου, όπου κι αν καταλήξεις. Μέλη της κοινωνίας δεν είναι μόνον οι νοικοκυραίοι, που θρηνούν τα θύματα. Μέλη της κοινωνίας είναι και οι πορτοφολάδες και οι διαρρήκτες και όλοι οι εγκληματίες των φυλακών. Όταν θα πας φυλακή, αυτοί θα σε "καθαρίσουν". Θα σε "καθαρίσουν", επειδή για λόγους πολιτικής "πλάκας" πήγες και σκότωσες ένα εικοσάχρονο παιδί, το οποίο απλά για λόγους επιβίωσης πήγε και κατατάχθηκε στην αστυνομία. Ένα αθώο παιδί, το οποίο δεν διαφέρει από τα αδέρφια τους ή τα παιδιά τους και για τα οποία θα εγκληματούσαν εύκολα, προκειμένου να τα προστατεύσουν και να τα διατηρήσουν στη ζώνη της "καθαρότητας". Θα σε "καθαρίσουν" οι ίδιοι, που ανέλαβαν να "καθαρίσουν" για λογαριασμό της κοινωνίας τους "Δουρήδες". Αυτοί θα σε "καθαρίσουν". Αυτοί, που, άσχετα για τον λόγο για τον οποίο εγκλημάτησαν, δεν είναι κτήνη και μισούν τα κτήνη, όπως η υπόλοιπη κοινωνία. Αυτοί, που μπορεί να κυνηγιούνται με την αστυνομία, αλλά γνωρίζουν ότι "παίζουν" σε ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους ρόλους και κανόνες. Αυτοί όλοι, έχοντας μια ειδική συναίσθηση των "χρεών" τους απέναντι στην κοινωνία, μπορούν να κάνουν τη "βρόμικη" δουλειά ως κοινωνική προσφορά, για να προστατεύσουν την καθαρότητα της υπόλοιπης κοινωνίας. Όλα αυτά τα αγνοούν οι "ήρωες" του καναπέ. Οι χολερικοί, που, μπροστά σε ένα μπολ με πατατάκια, φαντασιώνονται "επαναστάσεις". Οι εκ του ασφαλούς κοινωνικοί "επαναστάτες", που είναι θρασείς, γιατί γνωρίζουν ότι η μη συμμετοχή τους στα περιστατικά τούς απαλλάσσει από πολλά ρίσκα και ευθύνες και ως εκ τούτου "λεονταρίζουν" χωρίς κόστος. Η αποθέωση του "ευνούχου". Του "ευνούχου", που τον εκμεταλλεύονται οι επαγγελματίες δολοφόνοι. Εμείς κάναμε την επικίνδυνη "δουλειά", βγες τώρα και κάνε εσύ εκ του ασφαλούς τον "κυνηγό". Αυτός ο τζάμπα "λεονταρισμός" είναι αυτός ο οποίος αποκαλύπτει την "καταγωγή" του συντάκτη. Είναι κρατικοδίαιτος μεγαλοαστός. Μόνον αυτοί μπορούν να υποτιμούν τόσο πολύ τη ζωή των ανθρώπων, επειδή απλούστατα δεν προλαβαίνουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να "θαυμάζουν" τους εαυτούς τους. Οι μόνοι και πιο πιστοί θαυμαστές του εαυτού τους. Επιπλέον, το ίδιο κείμενο "δείχνει" ότι ο συντάκτης του εκτός από χορτάτος μεγαλοαστός είναι ταυτόχρονα και επαγγελματίας "αριστερός" και γηραλέος. Σ' ό,τι αφορά το "αριστερός", αυτό το οποίο καταλαβαίνουμε είναι το εξής: Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει συνολικά την αστυνομία είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας "κτηνοτρόφος" αντιλαμβάνεται τα "ζώα" του. Τα αναλώσιμα, τα οποία τα αντιλαμβάνεται ως περιουσία του και τα συντηρεί για να πλουτίζει ο ίδιος. Τα αναλώσιμα, που χαίρεται να τα τρομάζει, ακόμα κι αν δεν τα οδηγεί όλα στη "σφαγή". Υποτιμά δηλαδή τους αστυνομικούς ως κλάδο εργαζομένων, οι οποίοι εργάζονται για ελάχιστα χρήματα κάτω και από τη δική του εξουσία και αποτελούν "αναλώσιμα". "Αναλώσιμα", τα οποία προφανώς τα χρησιμοποίησε και ο ίδιος για να "προοδεύσει". "Αναλώσιμα" ασήμαντων, τα οποία είναι χρήσιμα για τους "σημαντικούς" σαν τον ίδιο. Τέτοια "πρόοδο", που να στηρίζεται στην απλή αντιαστυνομική δράση, μόνον οι "αριστεροί" έχουν να επιδείξουν στην Ελλάδα. Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο, που αφορά την ηλικία του, συμβαίνει το εξής: Μπροστά στο θάνατο υπάρχει σεβασμός. Μπροστά στο θάνατο ενός νέου, ακόμα παραπάνω. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του νεαρού αστυνομικού, πριν αυτός πέσει στο έδαφος —και χωρίς να γνωρίζει αν αυτές οι στιγμές είναι οι τελευταίες ενός νεαρού ανθρώπου— αποτελούν ύβρη για τον άνθρωπο. Μόνον ένα κτήνος μπορεί να τις περιγράψει με τόση απαξίωση. Αυτό το κτήνος όμως δείχνει και μια ασυνήθιστα μεγάλη ηδονή στην περιγραφή του. Αυτή η ηδονή αποκαλύπτει την ηλικία του συντάκτη. Την ηδονή του γηραλέου, ο οποίος μισεί τα νιάτα. Την ηδονή αυτού που χαίρεται με την εξουσία του, επειδή μπορεί να πάρει από κάποιον άλλο άνθρωπο το αγαθό, το οποίο ο ίδιος δεν διαθέτει. Το υπέρτατο αγαθό για έναν άνθρωπο. Το αγαθό της νεότητας. Το αγαθό, το οποίο μπορεί τη μεγαλύτερη "επιτυχία" να την κάνει να φαίνεται σαν μια "πορδή". Πιστεύουμε ότι όλοι αυτοί έχουν στήσει "ενέδρα" στη γενιά του Αλέξη. Σκότωσαν τον Αλέξη, για να παρασύρουν στο θάνατο ολόκληρη τη γενιά του. Στο ίδιο "στρατόπεδο" ανήκουν τόσο και οι "δεξιοί" που μας κυβερνούν όσο και οι διάφοροι "αριστεροί", οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν την "άοπλη" γενιά του Αλέξη στο δρόμο, για να συγκρουστεί με την "ένοπλη" εξουσία. Όλοι αυτοί, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο συντάκτης των "τρομοκρατικών" προκηρύξεων του Ε.Α., αντιπροσωπεύουν μια συγκεκριμένη γενιά, η οποία έχει πάρει τις αποφάσεις της για την επόμενη. Αντιπροσωπεύουν τη γενιά που σήμερα κυβερνά. Ο νεαρός αστυνομικός, ο οποίος έπεσε θύμα της δολοφονικής επίθεσης, ανήκει στη γενιά του Αλέξη. Στη γενιά, που αυτήν τη στιγμή διαθέτει τη μεγαλύτερη ποσότητα του υπέρτατου ανθρώπινου κεφαλαίου και οι προηγούμενοι θέλουν να την υποτάξουν στην "επιτυχία" τους. Στη γενιά την οποία, αν υποτάξουν στη φτώχεια, θα εξακολουθήσουν ν' απολαμβάνουν οι ίδιοι τον πλούτο τους. Οι "γεροντογκόμενοι", που με ένα μπουκέτο επαναστατικές "δάφνες" και μια χούφτα Viagra περιφέρονται ακόμα ανάμεσα στη νεολαία. Οι κουρασμένοι και φθαρμένοι υπερ-μεσόκοποι "επαναστάτες", οι οποίοι επιμένουν να φέρονται σαν "θεία βρέφη" της εξουσίας και αποκλειστικοί φορείς της όποιας "ανανέωσης". Τριάντα χρόνια βρίσκονται στην εξουσία και ακόμα νομίζουν ότι φωνάζουν πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Ακόμα νομίζουν ότι είναι ανεύθυνοι για τα όσα συμβαίνουν. Ακόμα νομίζουν ότι οι τεράστιοι μισθοί που εισπράττουν —μετά από δικούς τους υπολογισμούς— είναι "δώρα" ευγνωμοσύνης του λαού. Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κοντοί και όχι μικροί, που κάποτε θα μεγαλώσουν. Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κουτοί και όχι "ανώριμοι", που κάποτε θα ωριμάσουν. Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι χολερικοί σπυριάρηδες και όχι έφηβοι με ακμή. Αυτοί σκότωσαν τον Αλέξη, για να το εκμεταλλευτούν και αυτοί οι ίδιοι είναι που ποντάρουν στο "θάνατο" της γενιάς του, για να σώσουν τη δική τους. Οι Κωστάκηδες, οι Γιωργάκηδες, οι Ντόρες και οι Αλαβάνοι "λούστηκαν" με αυτό το αίμα, για να "ανανεωθούν". Η γελοία γενιά του Πολυτεχνείου, που μας κυβερνάει σήμερα. Οι άχρηστοι, που τα ξεπούλησαν όλα. Οι κλέφτες, που ανακάλυψαν τα Ferrari μαζί με την ακράτεια. Οι τεμπέληδες, που μας αφήνουν ακμαίους "δείκτες" μόνον στη χοληστερίνη τους. Οι ανίκανοι, που, αφού βύθισαν το "πλοίο" της οικονομίας, προσπαθούν να σωθούν προσωπικά με τις "λέμβους" των πρόωρων συντάξεων. Η γενιά που την πληρώσαμε, μας έκλεψε και σύντομα θα μας ζητήσει να πληρώσουμε και τις συντάξεις της. Η γενιά, που, όταν ήταν νέα, "σκότωσε" τους προηγούμενους, γιατί ήταν γέρικα "άλογα" και σήμερα δεν μπορεί να δεχθεί ότι είναι ένα ψωραλέο "άλογο", που πλησιάζει η σειρά του. Η γενιά, που έφαγε τις συντάξεις της προηγούμενης και ξεπούλησε το δημόσιο κεφάλαιο όλων των γενεών. Η ηγεσία αυτής της γενιάς σήμερα συνεργάζεται με τους ξένους ιμπεριαλιστές, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της. Έστω και με τα όπλα ξένων προτιμά να παραμείνει στην εξουσία. Έστω και διαπράττοντας το μέγα έγκλημα της προδοσίας, δεν εννοεί να την αφήσει. Αυτή η ηγεσία εξουσιαστών, που σήμερα κινδυνεύει να πάει στη φυλακή, επιδιώκει την αποσταθεροποίηση, η οποία θα "παγώσει" τον χρόνο υπέρ των συμφερόντων της. Μόνον η αποσταθεροποίηση τους σώζει, γιατί μόνον αυτή θα "σβήσει" τις κλοπές τους. Μόνον η παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων μπορεί να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τις προμήθειες, τα "δομημένα", τα Βατοπέδια και τα "φακελάκια" της. Τρέμουν την αλλαγή της εξουσίας και την μετάβασή της στην επόμενη γενιά, γιατί, αυτοί οι οποίοι "ξεκίνησαν" την πορεία τους πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, κινδυνεύουν να την ολοκληρώσουν και πάλι πίσω από κάγκελα. Τα κάγκελα του Κορυδαλλού. "Ψωμάκι" γλυκό έφαγαν από την "τρομοκρατία" της 17 Νοέμβρη και το ίδιο επιθυμούν να συνεχίσουν να κάνουν από την νέα τρομοκρατία του Ε.Α.. Νιάτα χτυπάνε, όταν χτυπάνε το επιχειρησιακό σκέλος της αστυνομίας. Νιάτα προκαλούν να βγουν στο δρόμο, να συγκρουστούν με την αστυνομία, για να εμπλέξουν τη νέα γενιά σε "εμφύλιο". Σε έναν "εμφύλιο", ο οποίος θα φέρει στη χώρα μας και πάλι τους ξένους "σωτήρες". Στις δικές τους σφαίρες απαντάνε με σφαίρες, όπως δηλώνει ο θρασύς "ιδεολόγος" της "επαναστατικής" οργάνωσης. Απαντάνε με σφαίρες, μέχρι να παρασύρουν τους νέους στον όλεθρο. Εμείς προτείνουμε στη νεολαία να δείξει ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση και στις πορδές να απαντήσει με πορδές. Τραϊανού Παναγιώτης Πρόεδρος του ΕΑΜ β'
Ένα καινούργιο αλλά και αρχαίο μυστήριο του σύμπαντος!
Ξύνουν τα κεφάλια τους με απορία οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν μια γιγάντια «μάζα» σε απόσταση 12,9 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι είναι, αφού σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν ήταν μόνο 800 εκατ. ετών και υποτίθεται πως δεν φιλοξενούσε τίποτε τόσο μεγάλο. Το αντικείμενο αποτελείται από αέριο και έχει μέγεθος περίπου το μισό από ό,τι ο Γαλαξίας μας. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν καν πώς να το αποκαλέσουν, οπότε το ονομάζουν απλά «μάζα» (blob). Ο αδόκιμος αυτός όρος, που μοιάζει να βγήκε από ταινία θρίλερ, εμφανίζεται 34 φορές στο άρθρο που θα δημοσιευτεί το Μάιο στην έγκριτη επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics. Η διεθνής ερευνητική ομάδα τo βάφτισε επίσης Χιμίκο, από το όνομα της θρυλικής αρχαίας βασίλισσας της Ιαπωνίας. Οι εικόνες που κατέγραψαν οι αστρονόμοι με το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη δείχνουν το αντικείμενο όπως ήταν πριν από σχεδόν 13 δισ. χρόνια, όταν το Σύμπαν ήταν ακόμα στη βρεφική του ηλικία. Δεδομένου ότι το φως των μακρινών αντικειμένων χρειάζεται χρόνο να φτάσει στη Γη, όσο πιο μακριά κοιτάξει κανείς στο Σύμπαν, τόσο πιο μακριά στο παρελθόν βλέπει. Η μάζα «Χιμίκο» είναι μάλιστα το τέταρτο πιο μακρινό και αρχαίο αντικείμενο που έχει εντοπιστεί ποτέ. Οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι τώρα ότι πριν από 12,9 δισ. χρόνια δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα στο Σύμπαν οι μεγάλοι γαλαξίες που βλέπουμε σήμερα. Γι΄αυτό και δεν μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη ενός σύννεφου από αέρια με διάμετρο 55.000 έτη φωτός, όσο η ακτίνα του Μίλκι Ουέι. «Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο θα μπορούσε να υπάρχει σε ένα τόσο πρώιμο στάδιο του Σύμπαντος» σχολίασε έκπληκτος στο AFP ο Μασάμι Αουτσι του Ινστιτούτου Carnegie, επικεφαλής των Αμερικανών, Ιταλών και Βρετανών ερευνητών. Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για κάποιον «πρωτο-γαλαξία», ή για το αποτέλεσμα της σύγκρουσης δύο μικρότερων, νεαρών γαλαξιών. Θα μπορούσε ακόμα να πρόκειται για αέριο που ιονίζεται και εκπέμπει ακτινοβολία καθώς ετοιμάζεται να χαθεί μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Πηγή www.in.gr
Η λέξη νόμισμα προέρχεται από το «νόμο» και σημαίνει αυτό που η κοινωνία έχει θεσμοθετήσει ως μέσο για τις συναλλαγές της και την αποθήκευση αξίας.
Χιλιάδες χρόνια το ίδιο το νόμισμα είχε ακριβώς την αξία που του έδινε ο νόμος, ως περιεχόμενο μετάλλου. Η ιστορία της αρχαίας αθηναϊκής δραχμής είναι χαρακτηριστική, αφού πρόκειται για το μακροβιότερο νόμισμα του κόσμου, δεδομένου ότι διατήρησε αφαλκίδευτο το περιεχόμενό της σε άργυρο επί έξι τουλάχιστον αιώνες. Αυτά όμως μέχρι το 1971. Τη χρονιά εκείνη, το διεθνές νομισματικό σύστημα, που είχε θεμελιωθεί στο Bretton Woods και στηριζόταν στην ισοδυναμία του δολαρίου με το χρυσό, κατέρρευσε και οι ΗΠΑ μονομερώς κατάργησαν τη μετατρεψιμότητα του δολαρίου στο πολύτιμο μέταλλο.
Στη συνέχεια, το δολάριο, που παρέμεινε «άγκυρα» του διεθνούς νομισματικού συστήματος, δεν στηριζόταν πια στην εσωτερική του αξία, αλλά στην αμερικανική οικονομία, ως παγκόσμια δύναμη, και φυσικά στην πολιτική ισχύ της χώρας. Επιβλήθηκε έτσι η πλήρης κυριαρχία του «χάρτινου» πλέον δολαρίου στις διεθνείς αγορές, αλλά και στις κεντρικές τράπεζες ως αποθεματικού νομίσματος.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν ήταν... Αθηναίοι και υπέκυψαν στο πειρασμό να φαλκιδεύσουν την αξία του νομίσματός τους. Δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, τύπωσαν δολάρια και δολαριακές αξίες, με βάση όχι τα θεμελιώδη της δικής τους οικονομίας, αλλά της παγκόσμιας, που, αναπτυσσόμενη, ζητούσε να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερα δολάρια για συναλλαγές και αποθεματοποίηση αξίας. Με τον τρόπο αυτόν, το δολάριο και κατ' επέκταση οι ΗΠΑ στηρίζονται στο γεγονός ότι σχεδόν όλη η υφήλιος χρησιμοποιεί το «χάρτινης» πλέον αξίας νόμισμά τους.
Ετσι, η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου μπορεί να λειτουργεί με τεράστια ελλείμματα τόσο στον εξωτερικό της τομέα όσο και στα δημόσια οικονομικά της. Με τον τρόπο αυτόν, χρηματοδοτεί και την πολιτική και στρατιωτική υπεροχή της, που της διασφαλίζουν συνέχεια στην παγκόσμια χρήση του δολαρίου. Με λίγα λόγια, η παγκόσμια αποταμίευση παραμένει στη διάθεση των ΗΠΑ, για μια γερή «βουτιά» κάθε τόσο, όπως και τώρα με τις επενδυτικές τράπεζες της Νέας Υόρκης.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΝΑΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΘΕΜΑ :Η «μούμια» του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;
Η έκπληξη ήταν τεράστια, όταν σηκώνοντας την γνωστή πλέον χρυσή προσωπίδα ανακάλυψαν ότι ο νεκρός ήταν ταριχευμένος δηλ. ήταν «μούμια». Αξίζει δε τον κόπο να παραθέσουμε το απόσπασμα, όπου ο ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού:
«Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαρειά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέρανα από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «... ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα». Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ο κόσμος ενθουσιάζεται, «βρέθηκε ο νεκρός Αγαμέμνονας, ο θρυλικός βασιλιάς των Μυκηνών». Ένα κύμα ενθουσιασμού σαρώνει την Ελλάδα μπροστά στην τρομακτική ανακάλυψη, αλλά πολύ γρήγορα και ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στις Μυκήνες για να δουν το θαύμα...ο Σλήμαν τηλεγραφεί στο Ναύπλιο ζητώντας ένα ζωγράφο [σημ: αγνώστων στοιχείων], για να γίνει πρώτα μια ελαιογραφία...και το πρότυπο της ξυλογραφίας που δημοσιεύθηκε στο λεύκωμα των Μυκηνών του Σλήμαν.
...Γιατί ποτέ εμείς δεν μάθαμε για την «μούμια» του Αγαμέμνονα;...
....στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και του ιδίου προσδιορισμού που φέρει και το εν λόγω Μουσείο [Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών], να έλθει επιτέλους στο φως και να εκτεθεί η σορός του Μυκηναίου Άνακτα. Γιατί, ακόμα και αν δεν είναι ο Αγαμέμνονας, όπως ίσως λανθασμένα η ρομαντική φύση του Σλήμαν να τον ταύτισε, δεν παύει να είναι ο νεκρός, και μάλιστα ταριχευμένος, ενός μεγάλου προγόνου από τα βάθη της ιστορικής μας παραδόσεως, αφού το μέρος που ετάφη εθεωρήθη διπλά ιερό...
... και μετά από αυτή την δημοσίευση θα πρέπει να είναι πλέον πανελλήνια και παγκόσμια απαίτηση, εθνική προσταγή: Φέρτε στο Ελληνικό Φως του Ιερούς Νεκρούς των Ελλήνων, μην μας στερείτε επί τέλους την ιστορία μας!...η προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων και θησαυρών δεν μπορεί να επιβληθεί μόνο με νομικές διαδικασίες και φανταχτερούς τίτλους, τις περισσότερες φορές για το «θεαθῆναι», ούτε με νομικίστικους διαχωρισμούς των Ελλήνων πολιτών, αλλά θέλει λαϊκή συμμετοχή και βαθειά συνείδηση της ανάγκης προστασίας της κληρονομιάς που οι προπάτορές μας μας παρέδωσαν. Πόσο μάλλον θέλει αναγνώριση αυτών των ιδίων, όταν η μοίρα μας παίζει τέτοια παιχνίδια και παραδίδει τα σώματά τους στα χέρια μας μετά από 3500 τουλάχιστον χρόνια. Ας λατρεύσουμε λοιπόν τους νεκρούς μας και ας τους αποδώσουμε τις τιμές που τους αρμόζουν. Και θα το τονίσουμε κλείνοντας για άλλη μια φορά, για να γίνει ακόμη καλλίτερα κατανοητό: ας καταλάβουν καλά κάποιοι, προτού να είναι αργά γι’ αυτούς, ότι ο πολιτισμός μας και η εθνική μας κληρονομιά δεν είναι κτήμα κανενός, δεν υπάρχει αποκλειστικότητα κανενός πατρώνα -εξουσιαστή πάνω του, δεν είναι κτήμα κανενός «αρμοδίου» δικτατορίσκου. Σεβαστείτε την ιστορία μας.
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πως ανακαλύφθηκε το μυστικό του καφέ και πως έγινε δημοφιλής σε ολόκληρο τον κόσμο;
Η ανακάλυψη του καφέ Δεν είναι ακριβώς γνωστό πότε ανακάλυψε ο άνθρωπος τις επιδράσεις του καφέ και παρασκεύασε το ρόφημα από κόκκινους καρπούς, αλλά υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την προέλευση του καφέ. Η πρώτη αναφέρεται σε έναν Άραβα γιατρό ονόματι Ραζές, ο οποίος τον αναφέρει σαν γιατρικό από το 900 μ.Χ. περίπου. Η δεύτερη ιστορία αφορά έναν Αιθίοπα γιδοβοσκό ονόματι Καλντί (περί το 300 μ.Χ.). Αν και κυκλοφορούν διαφορετικές εκδοχές, η ουσία παραμένει η ίδια.
Ο μύθος του Kaldi Ο μύθος αφηγείται την ιστορία του Kaldi του γιδοβοσκού, ο οποίος έζησε στην Αιθιοπία περί το 300 μ.Χ. Ο Kaldi πρόσεξε ότι οι γίδες, αφού έφαγαν τους κόκκινους καρπούς ενός δέντρου, ήταν γεμάτες ζωντάνια και ενεργητικότητα μέχρι αργά το βράδυ. Δοκίμασε λοιπόν και ο ίδιος τους κόκκινους καρπούς και βίωσε τις ίδιες επιδράσεις. Ανέφερε την εμπειρία του στους μοναχούς ενός κοντινού μοναστηριού, οι οποίοι από τότε έτρωγαν τους καρπούς για να παραμένουν ξύπνιοι κατά τη διάρκεια των νυκτερινών προσευχών τους. Τυχαία, ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να καβουρντίσουν τους κόκκους και να παρασκευάσουν από αυτούς ένα ρόφημα το οποίο όχι μόνο είχε τις ίδιες επιδράσεις, αλλά και καλύτερη γεύση.
Οι κόκκοι του καφέ και το ρόφημα που παρασκευάζεται από αυτούς, από τότε θεωρείτο τονωτικό πολυτελείας.
Ο καφές εξαπλώνεται στον κόσμο
Η πρώτη συστηματική καλλιέργεια του καφέ απαντάται στους κήπους της Υεμένης όπου καλλιεργείτο σε πεζούλες, και με τη βοήθεια των Ισλαμιστών προσκυνητών που επισκέπτονταν την Μέκκα και την Μεδίνα, η χρήση του καφέ εξαπλώθηκε στην Εγγύς Ανατολή. Αργότερα η καλλιέργειά του εξαπλώθηκε στην Αραβία και την Αίγυπτο, όπου το να πίνουν καφέ (ή "Κάχουα") έγινε γρήγορα καθημερινή συνήθεια. Από τις αρχές του 17ου αιώνα, ο καφές έγινε γνωστός στην Ευρώπη και η δημοτικότητά του αυξήθηκε πολύ γρήγορα. Καφενεία ξεπετάχτηκαν παντού, ειδικά στην Ιταλία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Στις αρχές του 18ου αιώνα, οι Ολλανδοί διέδωσαν την καλλιέργεια του καφέ στην Ινδονησία. Οι Γάλλοι μετέφεραν λίγα δενδρύλλια στην Μαρτινίκα, ενώ οι Ισπανοί δημιούργησαν φυτείες στην Καραϊβική, την Κεντρική Αμερική και τη Βραζιλία.
Ο καφές και πώς καλλιεργείται
Ο καφές καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο αλλά μόνο στη γεωγραφική ζώνη μεταξύ του Τροπικού του Καρκίνου και του Τροπικού του Αιγόκερου. Η περιοχή όπου καλλιεργείται ο καφές είναι πολύ σημαντικός παράγοντας αφού καθορίζει την γεύση του- το έδαφος, το κλίμα και οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια, όλα αυτά προσδίδουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στον καφέ. Όπως θα έλεγε και ένας γάλλος οινοποιός είναι, “η γεύση της περιοχής”. Παγκοσμίως, υπάρχουν τρεις γεωγραφικές περιοχές καλλιέργειας καφέ: Ανατολική Αφρική και η Αραβική χερσόνησος, η Νοτιοανατολική Ασία και ο Ειρηνικός και η Λατινική Αμερική.
Το έδαφος, το κλίμα, το υψόμετρο και τα φυτά που μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον με το καφεόδεντρο κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του επηρεάζουν άμεσα τη γεύση των καρπών που παράγει. Μερικά καφεόδεντρα μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 30 ή ακόμα και τα 40 πόδια. Για λόγους ευκολίας στη συγκομιδή όμως τα διατηρούν σε πολύ χαμηλότερα ύψη. Ένα καφεόδεντρο παράγει κάθε σεζόν ποσότητα που αντιστοιχεί περίπου σε μισό κιλό καβουρντισμένου καφέ. Σκεφτείτε ότι ένα καφεόδεντρο χρειάζεται να “εργάζεται” έναν ολόκληρο χρόνο για μία ποσότητα καφέ που εσείς μπορεί να καταναλώσετε μέσα σε μία μόνο εβδομάδα.
Arabica και Robusta
Βασικά, υπάρχουν δύο εμπορικά είδη καφέ: coffeα arabica και coffeα canephora (robusta). Ο καφές Arabica ευδοκιμεί καλύτερα σε μεγάλα υψόμετρα, διαθέτει μία πολύ ραφιναρισμένη γεύση σε σύγκριση με τα υπόλοιπα είδη καφέ και περιέχει 1%καφείνη. Όπως δηλώνει και η ίδια η ονομασία του, ο καφές Robusta είναι ένα ‘εύρωστο’ είδος με ιδιαίτερη αντοχή στις ασθένειες και με υψηλή παραγωγή ανά φυτό. Ευδοκιμεί σε χαμηλότερα υψόμετρα και διαθέτει μία πιο δριμεία, σκληρή γεύση.
Η συγκομιδή
Την εποχή του μαζέματος της σοδειάς τα καφεόδεντρα είναι φορτωμένα με κατακόκκινους καρπούς. Ένας μη καβουρδισμένος κόκκος καφέ είναι, απλά, το κουκούτσι του καρπού. Ο φλοιός είναι πολύ σκληρός με μία ελαφριά πικρή γεύση. Κάτω από τον φλοιό υπάρχει ένας γλυκός καρπός που μοιάζει με σταφύλι. Κάτω από τον καρπό υπάρχει μια προστατευτική “θήκη” όπου μέσα βρίσκεται ο κόκκος, όπως ακριβώς προστατεύονται και τα κουκούτσια στο μήλο. Αν απομακρύνεται αυτή την προστατευτική θήκη θα αποκαλυφθούν δύο πράσινοι κόκκοι καφέ έτοιμοι για πλύσιμο και καβούρδισμα.
H μυθολογία του καφέ
Γράφει ο Παθολόγος Αναστάσιος Σπαντιδέας MD
Πίνεται από το 90% του ενήλικου πληθυσμού. Για εκατομμύρια άτομα αποτελεί αληθινό πάθος. Ο καφές είναι μία απόλαυση της καθημερινής ζωής. Αλλά επικρατούν πολλές λανθασμένες απόψεις για τις ιδιότητές του και τις συνέπειές του στην υγεία. Ας ξεκαθαρίσουμε την αλήθεια από τον μύθο. Ο καφές έχει κατηγορηθεί κυρίως για ένα συστατικό του, την καφεΐνη.
Η καφεΐνη είναι μία φυσική ουσία που βρίσκεται στα φύλλα, στους σπόρους ή στα φρούτα, σε περισσότερα από 60 φυτά. Σ' αυτά συμπεριλαμβάνονται ο καφές, τα cocoabeans, τα colanuts και τα φύλλα τσαγιού, που χρησιμοποιούνται για να φτιάξουμε πολλά αγαπημένα μας αναψυκτικά ή ροφήματα, όπως καφέ, τσάι, ποτά τύπου cola και τρόφιμα όπως η σοκολάτα. Η καφεΐνη παρασκευάζεται και συνθετικά, για να χρησιμοποιηθεί σαν ενισχυτικό γεύσης σε μερικά προϊόντα τροφίμων. Οι άνθρωποι αρέσκονταν στα ροφήματα που περιείχαν καφε ΐνη από τα αρχαία χρόνια. Από το 2700 π.χ. ο Κινέζος Αυτοκράτορας ShenNung έπινε ζεστό τσάι. Ο καφές άρχισε να χρησιμοποιείται στην Αφρική γύρω στο 575 μ.Χ., όταν οι κόκκοι χρησιμοποιούνταν σαν χρήματα και καταναλώνονταν ως τρόφιμα. Η μακροχρόνια δημοτικότητα των ροφημάτων, που φυσικά περιέχουν καφεΐνη, επικυρώνει την ποιότητα των ιδιοτήτων της. Ας σημειωθεί, ότι σε μερικά ελαφρά ροφήματα, η καφε ΐνη προστίθεται σε μικρές ποσότητες σαν ένα συστατικό κλειδί για την απόδοση γεύσης, που προάγει τη μοναδική γεύση σε κάθε προϊόν.
Ο καφές και προϊόντα που περιέχουν καφεΐνη
Μόνο ο καφές περιέχει καφεΐνη; Όχι. Η χημική αυτή ουσία βρίσκεται και σε άλλα φυτικά προϊόντα όπως το τσάι. Επιπλέον επικρατεί η τάση της προσθήκης καφεΐνης σε αναψυκτικά τύπου cola.
Ποια προϊόντα και σε τι ποσότητα περιέχουν καφεΐνη
Καφέςφίλτρου 90 mg, Καφέςστιγμής 63 mg, Ντεκαφεϊνέ 3 mg, Τσάι 42 mg, Τσάιστιγμής 30 mg, Κακάορόφημα 4 mg, Coca-cola 16 mg, Σοκολάταγάλακτος 6 mg, Μαύρηημίγλυκησοκολάτα 20 mg. Πως το σώμα αντιδρά στην καφεΐνη;
Η καφεΐνη είναι ελαφρύ διεγερτικό. Οι άνθρωποι διαφέρουν πολύ στην ευαισθησία τους απέναντι στην καφεΐνη. Πολλά άτομα μπορούν να πιουν αρκετά φλιτζάνια καφέ μέσα σε μια ώρα και να μην παρατηρήσουν επιδράσεις. Άλλα μπορούν να αισθανθούν κάποια επίδραση μετά από ένα σερβίρισμα. Να σημειώσουμε, ότι η καφεΐνη δεν συσσωρεύεται στο αίμα ή το σώμα και απεκκρίνεται φυσιολογικά μετά από μερικές ώρες από την κατανάλωση. Σε ευαίσθητα άτομα τα tests δείχνουν ότι η καφεΐνη μπορεί να επιταχύνει τον χρόνο δράσης και να επιμηκύνει την εγρήγορση ποικίλων απαιτήσεων σε δραστηριότητες.
Ο καφές φέρνει αϋπνία;
Αυτό ισχύει κυρίως για όσους δεν πίνουν συχνά καφέ. Σ' αυτήν την περίπτωση, ο ύπνος έρχεται με καθυστέρηση και είναι πιο διαταραγμένος αν ο καφές καταναλώθηκε 30-60 λεπτά πριν απ' την ώρα του. Άλλοι όμως δεν μπορούν να κοιμηθούν, ακόμη κι αν πιουν καφέ τρεις ή τέσσερις ώρες πριν πέσουν στο κρεβάτι. Όλα εξαρτώνται απ' την ευαισθησία του καθενός. Αντίθετα η καφεΐνη δεν επηρεάζει τον ύπνο όσων πίνουν συστηματικά καφέ. Για να μην έχει κάποιος αϋπνία, η καλύτερη λύση είναι να μην πιει καφέ ή να μην καταναλώσει προϊόντα που περιέχουν καφεΐνη, μετά τις πέντε το απόγευμα. Μπορούμε να πίνουμε καφέ, όταν παίρνουμε φάρμακα;
Δεν θα ήταν λογική η απαγόρευση της κατανάλωσης ενός ή δύο φλιτζανιών καφέ σε κάποιον που ακολουθεί μία θεραπεία με φάρμακα. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η καφεΐνη ενισχύει ή αποδυναμώνει την επίδραση ορισμένων φαρμάκων. Η λήψη αγχολυτικών, αντικαταθλιπτικών και βαρβιτουρικών δεν πρέπει να συνοδεύεται από μεγάλη ποσότητα καφέ. Με άλλα φάρμακα επιβάλλεται λογική ποσότητα καφέ. Ο καφές και το τσιγάρο είναι ένας κακός συνδυασμός;
Ο καφές και το τσιγάρο συνήθως πάνε μαζί. Όλες οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι καπνιστές έχουν την τάση να καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες καφέ από τους μη καπνιστές. Η νικοτίνη έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της αποβολής της καφεΐνης απ' τον οργανισμό και ο καπνιστής νοιώθει την ανάγκη να αυξήσει την πρόσληψη καφεΐνης, για να διατηρήσει τα επίπεδά της στο αίμα του. Σύμφωνα με τα πορίσματα των ερευνών, όσοι κόβουν το κάπνισμα δεν περιορίζουν την κατανάλωση καφέ πριν περάσουν τουλάχιστον έξι μήνες. Πρέπει να επισημάνουμε ότι ο ντεκαφεϊνέ καφές αυξάνει τη διάθεση για τσιγάρο.
Ο καφές διευκολύνει την πέψη;
Για πολλούς ένα καφεδάκι μετά το γεύμα είναι απαραίτητο για την χώνεψη. Αλλά οι διάφορες έρευνες δεν επιβεβαιώνουν αυτήν την άποψη, από τη στιγμή μάλιστα που ένας καφές δυσχεραίνει την πέψη πολλών άλλων. Και σ' αυτό το σημείο παίζει ρόλο η ευαισθησία του καθενός.
Ο καφές προκαλεί εθισμό;
Η απότομη διακοπή του, σε όσους πίνουν συστηματικά καφέ, μπορεί να επιφέρει συμπτώματα στέρησης: αίσθημα κόπωσης, υπνηλία, πονοκ έφαλο, εκνευρισμό. Με ένα φλιτζάνι καφέ τα συμπτώματα εξαφανίζονται αμέσως. Τα προβλήματα στέρησης αρχίζουν συνήθως 12 με 14 ώρες μετά το τελευταίο φλιτζάνι. Ευτυχώς όμως το στερητικό σύνδρομο υποχωρεί σιγά σιγά για να εξαφανιστεί τελείως μετά από μία εβδομάδα. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ποσότητα κατανάλωσης καφέ, για να δημιουργηθεί η εξάρτηση στην καφεΐνη. Ακόμα και ένα φλιτζάνι δυνατού καφέ ή τρία κουτάκια cocacola, αρκούν για να προκαλέσουν εθισμό σε ευαίσθητα άτομα. Ακόμα και τα νεογέννητα, των οποίων η μητέρα έπινε μεγάλες ποσότητες καφέ κατά την κύηση, παρουσιάζουν συμπτώματα στέρησης (εκνευρισμό, κινητικότητα, εμέτους) που εξαφανίζονται ύστερα από μερικές ημέρες.
Ο καφές ενισχύει τη σεξουαλικότητα;
Ο καφές δεν είναι αφροδισιακό, αλλά ένα διεγερτικό της διάθεσης και της ετοιμότητας. Αντίθετα, αν εμφανισθεί πρόβλημα στειρότητας σε ένα ζευγάρι, συνίσταται στους δύο συντρόφους να περιορίσουν την κατανάλωση καφέ. Πάντως αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι παρουσιάζεται με ίωση της γονιμότητας σε όσους κάνουν υπερκατανάλωση καφέ.
Ερωτήσεις σχετικά με τον καφέ
Τί είναι η καφεΐνη και πού την βρίσκουμε;
Η καφεΐνη βρίσκεται σε πολλά είδη φυτών. Τα γνωστότερα είναι οι κόκκοι καφέ, τα φύλλα τσαγιού, οι κόκκοι κακάο, ψίχα κόλας, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αγαπημένων ροφημάτων όπως ο καφές, το τσάι, η κόλα και τρόφιμα όπως η σοκολάτα. Η καφεΐνη είναι μέρος μιας ομάδας από ενώσεις, γνωστή ως μεθολικές ξανθίνες. Η ποικιλία του φυτού και η περιοχή που μεγαλώνει επηρεάζουν την περιεκτικότητα του σε καφεΐνη. Η ποσότητα καφεΐνης στα φαγητά και τα ροφήματα εξαρτάται από το μέγεθος του φλιτζανιού, την ποσότητα των συστατικών που χρησιμοποιούνται και την μέθοδο παρασκευής.
Επίσης πολλά παυσίπονα περιέχουν καφεΐνη.
Τί συμβαίνει με τον καφέ και την καρδιά;
Οι διαμάχες για ενδεχόμενη επίδραση του καφέ στην καρδιά ή την ανάπτυξη καρδιακών παθήσεων επέφερε έναν μεγάλο αριθμό ερευνών τις τελευταίες δεκαετίες. Μεγάλες ποσότητες καφεΐνης (που αντιστοιχούν σε πολλά φλιτζάνια καφέ), που δίνονται αμέσως σε άτομα τα οποία δεν είναι εθισμένα σε καφεΐνη έχει αποδειχθεί ότι προσωρινά ανεβάζει την πίεση του αίματός τους. Παρόλα αυτά, σε κανονική κατανάλωση καφέ η ανοχή στην επίδραση αυτής της πίεσης αναπτύσσεται μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Σε συνηθισμένους καταναλωτές, οι επιδράσεις στην πίεση του αίματος είναι παροδικές και μικρές, σε σύγκριση με τις κανονικές καθημερινές διακυμάνσεις (π.χ. ανεβαίνοντας τις σκάλες ή μιλώντας στο κοινό).
Πρόσφατες ανασκοπήσεις που αποτιμούν δημοσιεύσεις που εκδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες συμπέραναν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για συσχέτιση της κανονικής κατανάλωσης καφέ και της ανάπτυξης καρδιακών παθήσεων και ότι η μέτρια κατανάλωση καφεΐνης δεν αυξάνει σημαντικά τέτοιους κινδύνους.
Τί κάνει η καφεΐνη;
Η καφεΐνη στον καφέ, στο τσάι, ή στην κόλα, απορροφάται από το αίμα αμέσως μετά την κατάποση και διανέμεται σε όλους τους ιστούς του σώματος. Τότε διασπάται, κυρίως στο συκώτι διαμερίζοντας τη ποσότητά της σε περίπου τέσσερις ώρες. Αυτός ο διαμερισμός ποικίλλει μεμονωμένα από δύο μέχρι δέκα ώρες. Η έκκριση της διάσπασης των προϊόντων γίνεται κυρίως δια μέσου των ούρων και των περιττωμάτων. Οι καπνιστές διασπούν την καφεΐνη γρηγορότερα από τους μη-καπνιστές, ενώ στα προχωρημένα στάδια εγκυμοσύνης ο ρυθμός διάσπασης της καφεΐνης τείνει να μειώνεται.
Η ικανότητα της καφεΐνης να παρατείνει την ενεργητικότητα και την οξυμένη προσοχή της έχει αποδειχθεί. Η πρωταρχική μορφή της διεγερτικής δράσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα σχετίζεται με την ιδιότητά της ως ανταγωνίστρια της αδενοσίνης. Εκτός από αυτήν την ήπια διεγερτική δράση, η καφεΐνη επίσης αυξάνει ελαφρώς το ρυθμό μεταβολισμού του σώματος (καίγοντας περισσότερες θερμίδες).
Η κατανάλωση της καφεΐνης, που αναλογεί σε δύο φλιτζάνια καφέ, έχει δείξει ότι βελτιώνει την εγρήγορση, την συγκέντρωση και όσον αφορά τους μεσήλικες βελτιώνει τη μνήμη τους. Ο καφές με καφεΐνη έδειξε ευεργετικές επιδράσεις στην εγρήγορση και βελτιωμένη απόδοση σε ποικιλία εργασιών, τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και της νύχτας. Η κατανάλωση καφεΐνης έχει δείξει ότι οδηγεί σε μια μικρή προσωρινή αύξηση του ρυθμού του μεταβολισμού και του ρυθμού λιποδιάλυσης (λιπόλυση).
Πώς παράγεται ο καφές χωρίς καφεΐνη;
Η πρώτη αποτελεσματική παραγωγή καφέ χωρίς καφεΐνη έγινε στην Γερμανία στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολλοί τρόποι παραγωγής χρησιμοποιούνται στις μέρες μας σε εμπορική κλίμακα. Όλοι αυτοί οι τρόποι παραγωγής έχουν κοινό το ότι η παραγωγή καφέ χωρίς καφεΐνη γίνεται στον πράσινο καφέ για να αποφευχθούν οι επιδράσεις στο άρωμα και τη γεύση του καφέ, στοιχεία τα οποία τυπικά διαμορφώνονται κατά την διάρκεια του καβουρντίσματος. Ο πράσινος καφές αρχικά υγραίνεται με νερό και ατμό για να εκχυλιστεί η καφεΐνη, επομένως, ο καφές εκχυλίζεται με ένα κατάλληλο και επιλεκτικό μέσον εκχύλισης για την καφεΐνη. Όταν η καφεΐνη εκχυλιστεί, μέχρι και κάτω από το νόμιμο όριο (στην Ελλάδα 0,2% σε στεγνό βάρος), το μέσον εκχύλισης αφαιρείται εντελώς και οι κόκκοι ξηραίνονται. Το μέσον εκχύλισης απελευθερώνεται από την καφεΐνη του, με προσρόφηση ενεργού οξυγόνου ή με διύλιση ή με οποιαδήποτε κατάλληλη μέθοδο και το μέσο εκχύλισης χρησιμοποιείται ξανά. Μέσα εκχύλισης που χρησιμοποιούνται εμπορικώς, στην Ευρώπη είναι: υδάτινο εκχύλισμα καφέ (συχνά αναφέρεται ως αποκαφεϊνοποίηση με νερό), υπεροξείδιο του αζώτου και οργανικά διαλυτικά μέσα όπως αιθυλ-αικετώνη και μεθυλενοχλωρίδιο. Το τελευταίο είναι το πιο παραδοσιακό.
Τί συμβαίνει με την καφεΐνη και τον πονοκέφαλο;
Πολλά παυσίπονα περιέχουν εκτός από τα ενεργά φαρμακευτικά συστατικά και καφεΐνη, διότι ο συνδυασμός αυτός είναι πιο αποτελεσματικός στο να μειώνει τον πόνο, π.χ. στον πονοκέφαλο, από ότι το ενεργό συστατικό από μόνο του.
Από την άλλη μεριά, η ξαφνική αποχή σε τακτικούς καταναλωτές καφέ μπορεί να επιφέρει σε μερικούς από αυτούς μεταβατικά συμπτώματα, συνήθως με τη μορφή ή πονοκεφάλου ή λήθαργου. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι ο μισός αριθμός των συμμετεχόντων στην μελέτη υπέφερε από πονοκέφαλο εξαιτίας της ξαφνικής αποχής από την καφεΐνη. Επίσης άλλες ξαφνικές αλλαγές στην δίαιτα ή στον καθημερινό ρυθμό μπορούν να προκαλέσουν πονοκεφάλους. Λογικές διακυμάνσεις στην καθημερινή κατανάλωση καφέ από τακτικούς καταναλωτές, ή σταδιακή μείωση σε καθημερινή κατανάλωση δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα.
Έχει θρεπτικά συστατικά η κατανάλωση καφέ;
Η κατανάλωση καφέ συνδέεται συνήθως με μια στιγμή χαλάρωσης, η οποία από μόνη της είναι πολύτιμη ζώντας σε μία αγχωτική κοινωνία. Μια στιγμή ευχαρίστησης (από τις μικρές απολαύσεις της ζωής) μπορεί να αποβεί ωφέλιμη στην υγεία των ανθρώπων.
Εκτός από την καφεΐνη, ως το πλέον γνωστό συστατικό του καφέ, το συνηθισμένο φλιτζάνι καφέ φίλτρου περιέχει έναν αριθμό μεταλλικών στοιχείων και επίσης μια βιταμίνη (Β3) σε σημαντικές ποσότητες. Ο σκέτος καφές (χωρίς ζάχαρη και γάλα) δεν περιέχει θερμίδες (λιγότερο από 1Kcal). Ως προϊόν φυτού, ο καφές είναι πλούσιος σε κάλιο (περίπου 98mg/φλιτζάνι) και φτωχός σε νάτριο (λιγότερο από 15mg/φλιτζάνι). Άλλα μεταλλικά στοιχεία τα οποία περιέχονται στον καφέ σε σημαντικές ποσότητες είναι το μαγνήσιο και το μαγγάνιο. Η βιταμίνη (Β3) είναι παρούσα με περίπου 0,5mg/ανά φλιτζάνι.
Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος φύλαξης του καφέ;
Το βασικότερο για να απολαμβάνετε ποιοτικό καφέ είναι να τον διατηρείται όσο πιο φρέσκο γίνεται Συνιστούμε, όταν ανοίγετε μια συσκευασία, να αδειάζετε τον καφέ στο αεροστεγές δοχείο και να τον φυλάσσετε στο ψυγείο. Έτσι, θα είστε σίγουροι ότι ο καφές που απολαμβάνετε είναι πάντα φρέσκος. Για να απολαύσετε την πλήρη γεύση και το άρωμα του καφέ, θα πρέπει να τον καταναλώνεται εντός 3 εβδομάδων από το άνοιγμα της συσκευασίας.
Πόσα φλυτζάνια καφέ περιέχει μια συσκευασία;
Με ένα πακέτο 250γρ φτιάχνετε περίπου 30 φλυτζάνια καφέ. Ωστόσο, αυτό ποικίλλει ανάλογα με την ποσότητα που χρησιμοποιείτε για την παρασκευή του ανάλογα με τα γούστα σας.
Πόσες διαφορετικές μέθοδοι παρασκευής υπάρχουν και ποιος καφές είναι καλύτερος για κάθε μια από αυτές;
Υπάρχουν διαφορετικοί μέθοδοι παρασκευής. Κάποιοι από τους αυτούς σχετίζονται με την πολιτισμική ταυτότητα της κάθε περιοχής. Οι πιο γνωστές μέθοδοι είναι η μέθοδος του φίλτρου και της καφετιέρας. Στις μέρες μας, η μέθοδος του εσπρέσο εξαπλώνεται όλο και περισσότερο κυρίως λόγω της προσφοράς του εκτός σπιτιού. Μεγάλη σημασία για τη γεύση του καφέ έχει το άλεσμα των κόκκων που ταιριάζει στην μέθοδο που προτιμάτε.
Γιατί το μέγεθος του αλεσμένου καφέ είναι σημαντικό και ποιο άλεσμα πρέπει να αγοράσω;
Το μέγεθος του αλέσματος επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της γεύσης. Θα πρέπει πάντα να χρησιμοποιείται το σωστό άλεσμα για τον τύπο του εξοπλισμού που χρησιμοποιείτε ώστε να απολαμβάνετε τον καφέ σας καλύτερα.
Το άλεσμα αποκαλύπτει τα τοιχώματα των κόκκων και προετοιμάζει τους κόκκους να απελευθερώσουν τη γεύση τους κατά την παρασκευή. Λόγω της διαφορετικής διάρκειας του κύκλου παρασκευής, τη θερμοκρασία και το ρυθμό ανάδευσης του νερού, κάθε μέθοδος παρασκευής απαιτεί το κατάλληλο άλεσμα.
Συνέπειες του Αλέσματος
Εφόσον υπάρχουν τόσες διαφορετικές μέθοδοι παρασκευής καφέ, η επιλογή του σωστού μεγέθους αλέσματος είναι βασική προϋπόθεση για να επιτύχετε την καλύτερη γεύση του αποστάγματος κατά την παρασκευή. Ο βαθμός απόσταξης εξαρτάται από τρεις παράγοντες: • τη λεπτότητα του αλέσματος • την αναλογία καφέ / νερού • το χρόνο επαφής του αλέσματος με το νερό
Συνήθως, όσο πιο σύντομος είναι ο κύκλος παρασκευής, τόσο πιο ψιλό άλεσμα απαιτείται για να επιτύχετε απόσταγμα με βέλτιστη γεύση. Όσο μεγαλύτερη η διάρκεια του κύκλου παρασκευής, τόσο πιο χονδρό άλεσμα απαιτείται. Τα ψιλά αλέσματα αποκαλύπτουν μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας των κόκκων του καφέ στο νερό και τα αρωματικά έλαια τους απελευθερώνονται γρηγορότερα. Για τις μεθόδους παρασκευής οι οποίες απαιτούν περισσότερο χρόνο απαιτείται χονδρό άλεσμα ώστε να αποφεύγεται η υπερβολική απόσταξη. Για παράδειγμα, τα μηχανήματα παρασκευής εσπρέσο παράγουν ένα φλυτζάνι εσπρέσο σε 20 δευτερόλεπτα, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται πολύ ψιλό άλεσμα. Άλεσμα που δεν ταιριάζει στην μέθοδο παρασκευής μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα έναν καφέ πικρό και πολύ δυνατό, ή αραιό και χωρίς γεύση.
Ο καφές περιέχει πρόσθετες ουσίες, όπως συντηρητικά;
Όχι, ο καφές είναι πάντα ένα 100% φυσικό προϊόν και δεν περιέχει πρόσθετες ουσίες. Ο καφές είναι απλά ο σπόρος του καφεόδεντρου (ο κόκκος του καφέ), ο οποίος καβουρντίζεται και αλέθεται. Ο καφές χωρίς καφεΐνη είναι καθαρός καφές, από τον οποίον έχει αφαιρεθεί η καφεΐνη. Ο καφές παραμένει φρέσκος χάρη στη συσκευασία του σε κενό αέρος και συνεπώς δεν χρειάζεται συντηρητικά. Όταν ο καφές περιέχει πρόσθετες ουσίες, αυτό πρέπει να αναγράφεται στη συσκευασία.
Ο καφές βλάπτει την υγεία;
Δεν υπάρχουν αποδείξεις οι οποίες υποδηλώνουν ότι η μέτρια κατανάλωση καφέ βλάπτει την υγεία. Από τότε που ανακαλύφθηκε ο καφές, του έχουν αποδοθεί πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Η σύγχρονη επιστήμη αναγνωρίζει τις επιδράσεις της καφεΐνης, όπως η διέγερση του μεταβολισμού και μια αυξημένη ικανότητα αντίδρασης. Σε ένα υγιές άτομο, η φυσιολογική κατανάλωση καφέ δεν έχει βλαβερές συνέπειες, αν και δεν ανέχονται όλοι την καφεΐνη το ίδιο καλά.
Περιέχει θερμίδες ο καφές;
Όχι, αλλά η προσθήκη γάλακτος και ζάχαρης σε ένα φλυτζάνι καφέ προσθέτει θερμίδες.
Η γλώσσα του καφέ
Ακολουθεί μια λίστα διαφόρων γνωστών, σε ολόκληρο τον κόσμο ή σε κάποιες χώρες, ροφημάτων καφέ αν και ο τρόπος παρασκευής τους διαφέρει κατά τόπους.
Αμερικάνο (Americano) Εσπρέσο ο οποίος μοιάζει με το σουρωτό καφέ. Παρασκευάζεται με την προσθήκη καυτού νερού από το ειδικό στόμιο του μηχανήματος για να δημιουργηθεί το απόσταγμα του καφέ αλλά και να διατηρηθεί το άρωμα του εσπρέσο.
Café Crème (Καφέ Κρεμ) Μέτριος καφές με μια στρώση κρέμα γάλακτος όπως ο εσπρέσο.
Café Frappé (Καφέ Φραπέ) Δυνατός καφές (1/2) τον οποίο ανακατεύουμε με παγωτό (1/2) σε μπλέντερ. Caffe Latte, Café au lait, Koffie Verkeerd (Καφέ Λάτε ή Καφέ ω λαι) Μέτριος καφές (1/2) με ζεστό γάλα (1/2)
Café Lungo (Καφέ Λούνγκο) Σερβίρετε σε μεγάλο φλυτζάνι και παρασκευάζεται με περισσότερο νερό για να ποτίσει τον αλεσμένο καφέ αλλά χωρίς να αραιωθεί υπερβολικά το ρόφημα 100 ml - 120 ml
Café Ristreto (Καφέ Ριστρέτο) Ένα μικρό φλυτζάνι ή 'βαρύς' εσπρέσο, όπου η παροχή νερού μέσα από το στόμιο από το οποίο βγαίνει το ρόφημα διακόπτεται στα 25 ml περίπου
Καπουτσίνο (Cappuccino) Εσπρέσο (1/3) με αχνιστό γάλα (1/3) και αφρόγαλα (1/3)
Con Panna (Με κρέμα γάλακτος) Σκέτο εσπρέσο με γαρνιτούρα κρέμα γάλακτος
Demi-tasse (Ντεμί τας) Μια δόση εσπρέσο σε κανονικό φλυτζάνι
Εσπρέσο (Espresso) Καφές παρασκευασμένος με την μέθοδο του εσπρέσο, από 40 ml έως 50 ml
Erlängerter (Ερλανγκέρτερ) Καφές εσπρέσο με περισσότερο νερό (βλ. Café Lungo)
Flavoured Latte 12 oz. γάλα με 1 oz. αρωματικής ουσίας (τσέρι, βανίλια, κλπ.).Το μέγεθος του φλυτζανιού ποικίλλει
(Grosser) Brauner (Γκρόσσερ Μπράουνερ) Ο καφές με γάλα σε μεγάλο φλυτζάνι ονομάζεται Γκρόσσερ
Kapuziner (Καπουτσίνερ) Σκέτος καφές με λίγο αφρόγαλα
Latte macchiato (Λάτε μακιάτο) Μια δόση εσπρέσο σε ποτήρι με αχνιστό γάλα
Latteccino (Λατετσίνο) Κάτι μεταξύ καφέ με γάλα και καπουτσίνο
Macchiato (Μακιάτο) Μια δόση εσπρέσο με ένα ή δύο κουταλιές της σούπας αφρόγαλα
Μόκα Παρασκευάζεται όπως ο εσπρέσο αλλά προστίθεται γάλα αρωματισμένο με σοκολάτα. (1/3) εσπρέσο με (1/3) αφρόγαλα στο οποίο έχει διαλυθεί σκόνη κακάο (1/3)
Romano (Ρομάνο) Μια δόση εσπρέσο ο οποίος σερβίρεται με μια φλούδα φρέσκου λεμονιού
Schlagobers (Σλαγκόμπερς) Δυνατός καφές με κρέμα σαντιγί
Schwarzer (Σβάρτζερ) Σκέτος καφές
Wiener melange (Βίνερ μελάνζ) Μέτριος καφές (1/2) με ζεστό γάλα (1/2) και σοκολάτα
Πώς να φτιάξετε τον τέλειο καφέ
Μόνο η μηχανή του καφέ δεν αρκεί για να φτιάξετε τον τέλειο καφέ. Υπάρχουν οι “4 βασικές αρχές” της αναλογίας, της άλεσης, του νερού και της φρεσκάδας που είναι πολύ σημαντικές. Εξοπλιστείτε με λίγες βασικές γνώσεις για τον καφέ και θα μπορείτε και εσείς να φτιάξετε τον τέλειο καφέ.
Αναλογία Χρησιμοποιήστε τη σωστή αναλογία καφέ και νερού- αυτό είναι και το πιο καθοριστικό βήμα για τον τέλειο καφέ. Για έναν γευστικό φλιτζάνι καφέ, εμείς συνιστούμε την αναλογία: 10 γραμ. καφέ για κάθε 180 ml νερού. Αν αυτός ο καφές είναι πολύ δυνατός για τη γεύση σας μπορείτε να προσθέσετε λίγο ζεστό νερό. 10 γραμ. καφέ —180ml νερού
Άλεση
Οι διαφορετικές μέθοδοι παρασκευής καφέ απαιτούν διαφορετικό τρόπο άλεσης. Γενικά όσο πιο λίγο διαρκεί η διαδικασία παρασκευής τόσο πιο ψιλή η άλεση, και αυτό γιατί η επαφή του νερού με τον καφέ μπορεί να επιδράσει στη γεύση του. Για παράδειγμα, ο τριμμένος καφές για μια μηχανή espresso πρέπει να είναι αρκετά ψιλοκομμένος γιατί ο κύκλος παρασκευής του διαρκεί μόνο 18-23 δευτερόλεπτα. Αν πρόκειται για παρασκευή καφέ σε καφετιέρα γαλλικού τύπου με έμβολο, τότε ο καφές θα πρέπει να είναι χοντροκομμένος γιατί θα παραμείνει σε επαφή με το νερό για 4 λεπτά.
Μηχανές Espresso —Λεπτό άλεσμα Μηχανές φίλτρου —Μεσαίο άλεσμα Καφετιέρα γαλλικού τύπου με έμβολο —Χοντρό άλεσμα Νερό Ένα φλιτζάνι καφέ είναι 98% νερό. Για τον λόγο αυτό το νερό που χρησιμοποιείτε για να φτιάξετε τον καφέ σας πρέπει να είναι φρέσκο , με καθαρή γεύση και χωρίς πρόσθετα στοιχεία. Νερό στη θερμοκρασία βρασμού (90ο το 96οC) είναι ιδανικό για να βγάλει όλη τη γεύση του καφέ. Αν το νερό βρίσκεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία δεν θα έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Καθαρό νερό —Καλύτερος καφές.
Φρεσκάδα
Ο καφές είναι ένα φρέσκο προϊόν και οι εχθροί του είναι το οξυγόνο, το φως, η ζέστη και η υγρασία. Για να διατηρήσετε πάνω από μία εβδομάδα τον καφέ φρέσκο, φυλάξτε τον σε ένα αδιαφανές, αεροστεγές δοχείο σε θερμοκρασία δωματίου. Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα ο καφές θα πρέπει να αλέθεται αμέσως πριν την παρασκευή του.
Συνταγές
Americano Παρασκευάστε έναν κανονικό espresso χρησιμοποιώντας τη μηχανή espresso σας. Βάλτε τον espresso σε ένα κανονικό φλυτζάνι καφέ (όχι φλιτζανάκι espresso) και προσθέστε καυτό αποσταγμένο νερό.
Cappuccino Ένας espresso με γάλα ζεσταμένο στον ατμό και αφρό γάλακτος πάνω-πάνω. ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 1/3 espresso, 1/3 γάλα ζεσταμένο στον ατμό και 1/3 αφρός γάλακτος σε ένα μικρό φλιτζάνι. ΟΔΗΓΙΕΣ: Κάντε αφρό το γάλα στην καπουτσινο-μηχανή. Ετοιμάστε έναν espresso (μονό) και αδειάστε τον στο φλιτζάνι. Χρησιμοποιώντας ένα κουταλάκι αδειάστε το γάλα σιγά-σιγά μέχρι να γεμίσουν τα 2/3 του φλιτζανιού. Προσθέστε τον αφρό με το κουταλάκι μέχρι να γεμίσει το φλιτζάνι. Σερβίρετε με κανέλα ή με σκόνη κακάο.
Espresso Con Panna Ένας espresso με ένα "λευκό καπέλο". Φτιάξτε έναν μονό espresso, ακολουθώντας τις οδηγίες της espresso-μηχανής σας. Προσθέστε μια "μπάλα" σαντιγί.
Espresso Lungo Φτιάξτε έναν μονό espresso, ακολουθώντας τις οδηγίες της espresso-μηχανής σας, αλλά χρησιμοποιείστε περισσότερο νερό (γεμίστε το κουπάκι μέχρι επάνω).
Espresso Ristretto Ένας μικρότερος espresso (περίπου 30ml), που θα σας μεταδώσει μία πιο έντονη εμπειρία espresso. Φτιάξτε έναν μονό espresso, ακολουθώντας τις οδηγίες της espresso-μηχανής σας, αλλά χρησιμοποιείστε λιγότερο από τον καφέ που θα παράγει η μηχανή (αφήστε τον καφέ να κυλήσει λιγότερη ώρα από ότι συνήθως). Espresso Romano Φτιάξτε έναν μονό espresso, ακολουθώντας τις οδηγίες της espresso-μηχανής σας, αλλά σερβίρετε με τουΐστ ή μία φέτα λεμόνι σε ένα πιατάκι. Latte Macchiato Ένας "σημαδεμένος" latte. ΟΔΗΓΙΕΣ: Χρησιμοποιήστε το εξάρτημα ατμού της espresso-μηχανή σας για να "αφρίσετε" το γάλα. Ετοιμάστε ένα μονό espresso. Σε ένα κανονικό φλιτζάνι καφέ, βάλτε πρώτα το ζεστό γάλα και μετά αν θέλετε, μία κουταλιά αφρού. Προσθέστε τον espresso χύνοντάς τον ώστε να διαπεράσει τον αφρό και το γάλα. Με αυτόν τον τρόπο, θα δημιουργηθεί ένα σημάδι από καφέ στο γάλα.
Mocha Latte ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 1/4 φλιτζανιού espresso, 1/4 φλιτζανιού ζεστού ροφήματος σοκολάτας, 1/4 φλιτζανιού ζεστό γάλα, 1/4 φλιτζανιού αφρό από γάλα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ακολουθήστε τις οδηγίες για να φτιάξετε έναν κανονικό latte, συνδυάζοντας τον espresso, τη ζεστή σοκολάτα και το γάλα. Στο τέλος, προσθέστε πάνω-πάνω τον αφρό. Texas Espress Αλλέστε σπόρους καφέ γαλλικού χαρμανιού σε πολύ λεπτή σκόνη και βάλτε τη στο φίλτρο της espresso-μηχανής. Χρησιμοποιήστε 1 φλιτζάνι κρύου νερού και αφήστε τον καφέ να ετοιμαστεί. Σερβίρετε και απολαύστε.
Texas Espress (ver2) Ίδιος με τον κανονικό Texas Espress, αλλά χρησιμοποιείστε λιγότερο νερό.Αραβικός καφές με τζίντζερΠικάντικος και γλυκός με μία πραγματικά εξωτική γεύση. ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 1,5 φλιτζάνι νερό, 6 κουταλάκια γλυκού ζάχαρη, 6 κουτ. γλυκού καφέ σκόνη, 2 κουτ. γλυκού αλεσμένο τζίντζερ. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αναμιγνύετε τα συστατικά σε μία μικρή κατσαρόλα και ανακατεύετε καλά. Αφήστε την κατσαρόλα να σιγοβράσει. Επαναλάβετε την ίδια διαδικασία τρεις φορές. Σερβίρετε σε φλιτζανάκια για espresso. Για καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιείστε πολύ καλά αλεσμένους σπόρους καφέ. Σε περίπτωση που σας έχουν τελειώσει μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κόκκους στιγμιαίου καφέ. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε περισσότερη ή λιγότερη ζάχαρη, ανάλογα με το γούστο σας. Βιεννέζικος καφές με μπαχαρικά Θα χρειαστείτε 3 φλιτζάνια βιεννέζικου καφέ, 4 γαρίφαλα, 4 καρπούς μπαχαριού, 1/4 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο, κανέλα και γλυκιά σαντιγί για γαρνιτούρα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αφού ετοιμάσετε τον καφέ στην καφετιέρα σας, προσθέστε τα γαρίφαλα, τα μπαχάρια και το μοσχοκάρυδο. Χρησιμοποιώντας σουρωτήρι βάλτε τον καφέ σε ποτήρια κρασιού και προσθέστε πάνω-πάνω τη σαντιγί. Τέλος, πασπαλίστε λίγη κανέλα.
Ιρλανδικός καφές 1 ζεσταμένο ποτήρι για ιρλανδικό καφέ. 3/4 φλιτζανιού καφέ φίλτρου. 2 κουταλιές ζάχαρη. 1 μεζούρα ιρλανδικό ουϊσκυ (όχι σκωτσέζικο!). 1/4 φλιτζανιού ελαφριά σαντιγί. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αδειάστε τον καφέ στο ζεσταμένο ποτήρι. Προσθέστε τη ζάχαρη και ανακατώστε μέχρι να διαλυθεί. Προσθέστε το ουϊσκυ. Τέλος, βάλτε πάνω-πάνω σαντιγί για γαρνιτούρα.
Ιρλανδικός καφές με Baileys 1 ζεσταμένη κούπα καφέ, 1.5 φλυτζάνι μέτρια καβουρντισμένου καφέ φίλτρου, 1.5 δόσεις Baileys, 1/4 φλυτζανιού σαντιγί καλά χτυπημένη, προαιρετικά λίγη κανέλα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αδειάστε τον καυτό καφέ στην κούπα. Προσθέστε το Baileys και ανακατώστε καλά. Συμπληρώστε με την σαντιγί και λίγη κανέλα. Μπορείτε αν θέλετε να προσθέσετε μια δόση λικέρ Creme de Cacao και 1/4 κουτ. γλυκού λικέρ Frangelico.
Ιταλικός καφές Ετοιμάστε μισό φλιτζάνι φρέσκου καφέ φίλτρου ιταλικού χαρμανιού. Θα χρειαστείτε επίσης 1 κουτ. γλυκού Amaretto, 1 κουτ. γλυκού μπράντυ, 1/4 φλιτζανιού βαριά σαντιγί, 1/4 κουτ. γλυκού κανέλα και όση ζάχαρη προτιμάτε. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε τον καφέ σε μία κούπα ή σε ένα ποτήρι ιρλανδικού καφέ. Προσθέστε όση ζάχαρη θέλετε. Ανακατώστε το Amaretto και το μπράντυ. Προσθέστε τη σαντιγί προσεκτικά, τοποθετώντας ένα αναποδογυρισμένο κουταλάκι στην επιφάνεια του καφέ, ώστε η σαντιγί να κρατηθεί πάνω-πάνω. Πασπαλίστε λίγη κανέλα. Καλοκαιρινός καφές Έχουμε βάλει στην κατάψυξη δύο πλαστικά ποτηράκια γεμάτα φρέσκο, άπαχο γάλα. Βάζουμε στο μπλέντερ 4 κουταλάκια nescafe και 6 κουταλάκια nesquik και, βέβαια, όση ζάχαρη θέλουμε, κατά προτίμηση ακατέργαστη. Χτυπάμε μέχρι να γίνει μια ομοιόμορφη γρανίτα. Σερβίρεται με καλαμάκι και καλή παρέα.
Καυτός καφές με βούτυρο 1 κουτ. γλυκού βούτυρο (όχι αλατισμένο), 1 κουτ. γλυκού μαύρη ζάχαρη, φρεσκο-φτιαγμένος καφές φίλτρου Τζαμάικας, 1 γαρίφαλο, 1 κουτ. γλυκού σκούρο ρούμι, 1/8 κουτ. γλυκού τριμμένο μοσχοκάρυδο. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε το βούτυρο σε ένα ποτήρι ή κούπα ιρλανδικού καφέ και μετά προσθέστε τον καυτό καφέ. Προσθέστε τη ζάχαρη και ανακατώστε μέχρι να διαλυθεί. Προσθέστε το γαρίφαλο και το ρούμι. Τέλος, πασπαλίστε λίγο μοσχοκάρυδο. Καφέ Brulot ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 3 φλιτζάνια δυνατού καφέ, 1 μεγάλο ζεσταμένο ποτήρι του κονιάκ μπράντυ, 1.5 δόσεις κονιάκ, 1 κουτ. γλυκού ζάχαρη, 1 ή 2 ολόκληρα γαρύφαλλα, 1 ξυλάκι κανέλα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αδειάστε τον καυτό καφέ στο ποτήρι μπράντυ και ανακατώστε το λικέρ. Προσθέστε σαντιγί και αμύγδαλα αν θέλετε.
Καφέ Caribe ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 6 κουτ. γλυκού αλεσμένου καφέ, 6-8 μικροί κύβοι μαύρης ζάχαρης, 3 ξυλάκια κανέλας, 3 γαρύφαλλα, 4 φλιτζάνια νερού. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ζεστάνετε όλα τα συστατικά σε μια μικρή κατσαρόλα μέχρι να αρχίσουν να βράζουν. Χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε την κατσαρόλα να σιγοβράζει για 15-20 λεπτά ή μέχρι να διαλυθούν οι κύβοι της ζάχαρης. Όσο περισσότερη ώρα αφήσετε τον καφέ να σιγοβράζει, τόσο πλουσιότερη γεύση θα έχει. Αδειάστε τον καφέ σε κούπες καφέ χρησιμοποιώντας σουρωτήρι. Καφέ de Olla ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 6 κουτ. γλυκού σπόροι καφέ, καλά αλεσμένοι, 4-5 ολόκληρους χλωρούς σπόρους κάρδαμου αλεσμένους. Ζάχαρη, σαντιγί και θρυμματισμένο πάγο. ΟΔΗΓΙΕΣ: Τοποθετήστε τον καφέ και τα μπαχαρικά μέσα στο φίλτρο της καφετιέρας σας. Περιμένετε μέχρι να ετοιμαστεί ο καφές και αφήστε τον να κρυώσει. Σε ένα ψηλό ποτήρι διαλύστε 1 ή 2 κουτ. γλυκού ζάχαρης σε 2 κουτ. σούπας καφέ (είναι πιο εύκολο να ανακατώσετε πριν προσθέσετε τον πάγο). Προσθέστε 5-6 παγάκια (θρυμματισμένα) και γεμίστε το ποτήρι με καφέ μέχρι περίπου 2 δάχτυλα από την κορυφή του, ώστε να μείνει χώρος για τη σαντιγί. Έχοντας τοποθετήσει ένα κουτάλι στην επιφάνεια του καφέ, προσθέστε τη σαντιγί. Με αυτόν τον τρόπο, η σαντιγί θα παραμείνει στην επιφάνεια του καφέ και δε θα διαλυθεί αμέσως.
Καφέ Diablo ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: Χρησιμοποιήστε μία ζεσταμένη κούπα καφέ, 2 κύβους ζάχαρης, 1.5 ποτηράκι μπράντυ, 1/2 ποτηράκι Grand Marnier, 5-8 γαρύφαλα, 1 κομματάκι φλούδας πορτοκαλιού, 1 κομματάκι φλούδας λεμονιού, 1-1.5 φλιτζάνι προετοιμασμένο καφέ φίλτρου, χαρμανιού Κένυας ή Σουμάτρας. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ζεστάνετε ελαφρά όλα τα συστατικά εκτός του καφέ μέσα σε ένα φοντύ ή αν δεν έχετε διαθέσιμο, σε μία μικρή κατσαρόλα. Αδειάστε τον καυτό καφέ στην κούπα. Όταν το μπράντυ αρχίσει να απελευθερώνει το άρωμά του, ανάψτε το με ένα σπίρτο και αφήστε το να καίγεται για 15-20 δευτερόλεπτα. Χρησιμοποιώντας μια βαθιά κουτάλα, προσθέστε το μείγμα του μπράντυ στον καφέ και ανακατώστε.
Καφέ Latte - Καφέ au Lait Ένα φλιτζανάκι espresso στο οποίο προσθέτετε ίση ποσότητα ζεστού γάλακτος. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ετοιμάστε τον espresso. Ζεστάνετε το γάλα σε μία μικρή κατσαρόλα μέχρι να αρχίσει να βγάζει φουσκάλες στις άκρες. Προσθέστε το γάλα στον espresso. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: Χρησιμοποιήστε λιγότερο γάλα ώστε το ρόφημα να αποκτήσει πιο έντονη γεύση.
Καφέ Primavera Είναι ένας μικρός cappuccino, πoυ φτιάχνεται με πολύ μεράκι. Κάνουμε τον espresso και όσο περιμένουμε να γίνει ο καφές, ζεσταίνουμε 3 φλιτζανάκια γάλα. Σε ένα σέικερ βάζουμε το γάλα, και ζάχαρη αν θέλουμε, και χτυπάμε μέχρι το γάλα να γίνει αφρός. Στα φλιτζανάκια βάζουμε λίγο κακάο σκόνη, προσθέτουμε λίγο καφέ, λίγο γάλα και επαναλαμβάνουμε με κακάο, καφέ, γάλα. Στο τέλος πασπαλίζουμε με κακάο. Καφέ Royale Καφές με πολύ έντονο άρωμα, επίσης γνωστός ως Cofe Gloria. ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: Χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο ζεσταμένο ποτήρι κρασιού, 1.5 φλιτζάνι προετοιμασμένου γαλλικού καφέ φίλτρου, 1/2 κουτ. γλυκού κανονικής ζάχαρης, 1 κύβο ζάχαρης, 1/2 δόση μπράντυ. ΟΔΗΓΙΕΣ: Αδειάστε τον καφέ στο ποτήρι του κρασιού. Προσθέστε 1/2 κουταλιά ζάχαρης και ανακατώστε μέχρι να διαλυθεί στον καφέ. Τοποθετήστε τον κύβο ζάχαρης σε ένα μικρό ζεστό μπωλ και προσθέστε το μπράντυ. Ανάψτε το μπράντυ με ένα σπίρτο και αμέσως ρίξτε το μέσα στο ποτήρι με τον καφέ. Αφήστε τις φλόγες να καίνε μέχρι να καεί όλο το αλκοόλ. Ανακατώστε και σερβίρετε.
Καφέ Shakerato ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: Δύο δόσεις espresso, 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη, νερό και παγάκια. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ: Μηχανή για milk shake ή χειροκίνητη συσκευή για να κάνετε το γάλα αφρό. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ετοιμάστε ένα απλό σιρόπι ζεσταίνοντας τη ζάχαρη και το νερό σε ένα κατσαρολάκι μέχρι το διάλυμα να γίνει διαφανές και μετά βράστε το για 1 λεπτό. Ετοιμάστε έναν διπλό espresso. Βάλτε τα παγάκια μέσα στη δοχείο της μηχανής για milk shake ή αν χρησιμοποιείτε χειροκίνητο αφριστή σε ένα ψηλό και στενό ποτήρι. Αδειάστε μέσα τον espresso μαζί με 3 κουτ. γλυκού από το σιρόπι (ή όσο σιρόπι επιθυμείτε). Φτιάξτε αφρό για περίπου 30 δευτερόλεπτα. Αδειάστε χρησιμοποιώντας σουρωτήρι σε ένα ποτήρι σαμπάνιας.
Καφές Kioki Συνδυασμός δυνατού καφέ με τη διπλή δύναμη του μπράντυ και του Kahlua. Θα χρειαστείτε 1 μεγάλη ζεσταμένη κούπα καφέ, 1 φλιτζάνι γαλλικού καφέ, 1 μεζούρα μπράντυ, 1 μεζούρα Kahlua ή κάποιου άλλου καλού λικέρ με γεύση καφέ και 1/4 φλιτζανιού σαντιγί. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε τον καυτό καφέ στην κούπα. Προσθέστε το μπράντυ, το Kahlua και ανακατώστε καλά. Προσθέστε τη σαντιγί πάνω-πάνω για γαρνιτούρα.
Καφές με Ameretto 1 μεγάλο ζεσταμένο ποτήρι μπράντυ, 1.5 φλυτζάνι μέτρια ψημένου καφέ φίλτρου, 1.5 δόσεις λικέρ Ameretto, 1/4 φλυτζανιού ελαφρά χτυπημένου καφέ, 1/2 κουτ. γλυκού ψημμένα κομματιασμένα αμύγδαλα (προαιρετικά). Καφές με καραμέλα βουτύρου Θα χρειαστείτε 6 κουταλιές καφέ, 1/3 φλιτζανιού γαρνιτούρας για γλυκά με γεύση καραμέλας και σοκολάτας, 4.5 φλιτζάνια κρύο νερό και 1 πακέτο κατεψυγμένη σαντιγί. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε τον καφέ στο φίλτρο της καφετιέρας. Βάλτε τη γαρνιτούρα της καραμέλας και της σοκολάτας στο γυάλινο δοχείο της καφετιέρας. Ετοιμάστε τον καφέ χρησιμοποιώντας 4.5 φλιτζάνια κρύο νερό. Όταν ο καφές ετοιμαστεί ανακατώστε καλά-καλά με ένα κουτάλι. Σερβίρετε αμέσως. Στολίστε με την ξεπαγωμένη σαντιγί και κομματάκια καραμέλας βουτύρου καλυμμένη από σοκολάτα. Κλασσικός Espresso Μία δόση espresso (μονή), περίπου 45 ml. Συνήθως τον πίνετε σκέτο ή με μία μόνο κουταλιά ζάχαρης. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: Για να φτιάξετε διπλό espresso, διπλασιάστε την ποσότητα του καφέ (90ml).
Μεξικάνικος καφές Μπορείτε να τον κάνετε πιο δυνατό προσθέτοντας 2 κουτ. γλυκού της αγαπημένης σας τεκίλα. Θα χρειαστείτε 1 μεγάλο ζεσταμένο ποτήρι μπράντυ, 1.5 φλιτζάνι μέτρια καβουρδισμένου καφέ φίλτρου (μεξικάνικου χαρμανιού ή Γουατεμάλας), 1.5 μεζούρα Kahlua, 1/4 φλιτζανιού ελαφριάς σαντιγί, λίγη κανέλα και σκόνη κακάο. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε τον καφέ στο ζεστό ποτήρι του μπράντυ και ανακατώστε μέσα και το Kahlua. Προσθέστε για γαρνιτούρα τη σαντιγί και πασπαλίστε την κανέλα και το κακάο.
Παγωμένος καφές latte Ετοιμάστε μισό φλιτζάνι ιταλικού espresso. Θα χρειαστείτε επίσης: μισό φλιτζάνι γάλα, όση ποσότητα ζάχαρης προτιμάτε, παγάκια που έχετε φτιάξει από καφέ και προαιρετικά, κανέλα για γαρνιτούρα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ζεστάνετε το γάλα στο εξάρτημα ατμού της espresso-μηχανής σας. Βάλτε το γάλα μαζί με τον espresso και τη ζάχαρη σε ένα ψηλό ποτήρι με πάγο και ανακατώστε. Αν θέλετε, πασπαλίστε λίγη κανέλα. Σερβίρετε με ένα καλαμάκι. Παγωμένος Ταϊλανδέζικος καφές ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:4 κουταλιές πολύ καλά αλλεσμένου καφέ Τζαμάικας, 1/2 κουτ. γλυκού ξεραμένης φλούδας πορτοκαλιού, 1/4 κουτ. γλυκού κανέλα, 2 δάχτυλα βανίλιας και μια πρέζα τριμμένου γαρίφαλου. ΟΔΗΓΙΕΣ: Βάλτε τα συστατικά σε μία πλαστική σακούλα με φερμουάρ. Κλείστε την ερμητικά και ταρακουνήστε την καλά-καλά. Ετοιμάστε τον καφέ στην καφετιέρα σας, βάζοντας το μίγμα σε χάρτινο φίλτρο και χρησιμοποιώντας 4 φλιτζάνια καυτού νερού.
Στεγνός Cappuccino Μια παραλλαγή του κλασικού Cappuccino με λιγότερο γάλα και περισσότερο αφρό. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ακολουθήστε τις οδηγίες παρασκευής του κλασικού Cappuccino. Χρησιμοποιώντας ένα κουταλάκι για να κρατήσετε τον αφρό στην κανάτα, αδειάστε μικρή ποσότητα του αφρισμένου γάλακτος σιγά-σιγά στον espresso (δεν πρέπει να γεμίσετε το φλιτζάνι πάνω από το μισό). Προσθέστε τον αφρό από πάνω μέχρι να γεμίσει το υπόλοιπο φλιτζάνι.
Τούρκικος καφές Μπορεί να ονομάζεται τούρκικος, αλλά η συνταγή ξεκίνησε στην Υεμένη, σε μια πόλη ονομαζόμενη Μόκα. Είναι πολύ δυνατός καφές, εξαιρετικός για μετά το γεύμα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Πάρτε καλοψημένους κόκκους καφέ. Αλέστε μέχρι να γίνουν μια ψιλή σκόνη. Βάλτε 1 φλυτζάνι νερό ανά άτομο στο μπρίκι. Προσθέστε 1 κουταλάκι του γλυκού καφέ ανά άτομο και 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη ανά άτομο (για τον μέτριο). Ανακατέψτε καλά. Αφήστε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να φτάσει σε σημείο βρασμού. Πρίν ξεχειλίσει το καϊμάκι, βγάλτε το μπρίκι από τη φωτιά. Μοιράστε το καϊμάκι στα φλυτζάνια. Βάλτε να βράσει ξανά και μοιράστε όλο το υγρό στα φλυτζάνια. Στη νότια Υεμένη, μερικοί άνθρωποι προσθέτουν μια πρέζα σκόνη κάρδαμου. Αυτός ο καφές γίνεται γλυκός (σκεφτείτε να προσθέσετε λιγότερη ζάχαρη). Χριστουγεννιάτικο Egg Nog από τη Τζαμάικα... ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ: 1 λίτρο προετοιμασμένο egg nog (αβγό χτυπητό με ζάχαρη, γάλα και ποτό), 1 φλυτζάνι καφέ φίλτρου Τζαμάικας, 1/2 φλυτζάνι ρούμι (ή λικέρ με γεύση καφέ), 1 κουτ. γλυκού βανίλια και μοσχοκάρυδο για γαρνιτούρα. ΟΔΗΓΙΕΣ: Ετοιμάστε τον καφέ φίλτρου και αφήστε τον να κρυώσει. Σε μια κανάτα, αδειάστε το egg nog, τον καφέ, το ρούμι και τη βανίλια και ανακατώστε. Αδειάστε το μείγμα σε μικρά ποτηράκια για ποντς (punch), προσθέστε το μοσχοκάρυδο και σερβίρετε.
Ανέκδοτο
Εάν έπεφτε ένα έντομο στην κούπα του καφέ σας πως θα αντιδρούσατε? Δείτε πως θα αντιδρούσαν διάφορες εθνικότητες:
1. Άγγλος : Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια
2. Αμερικάνος : Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του.
3. Κινέζος : Τρώει το έντομο και πετάει τον... καφέ
4. Εγκλωβισμένος Παλαιστίνιος : Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο
5. Σκωτσέζος : Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας "φτύσ' τον καφέ ρε!"
6. Ισραηλινός α. Πουλάει τον καφέ στον Αμερικάνο και το έντομο στον Κινέζο β. Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο γ. Φωνάζει ότι οι παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ δ. Κατηγορεί ότι η Χεζμπολάχ, η Συρία και το Ιράν υποθάλπουν επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων. ε. Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά και την έξοδο. στ. Διατάζει τους άραβες να σταματήσουν αμέσως όλα τα έντομα να πετάνε ή να πέφτουν μέσα στον καφέ του. η. Επανακαταλαμβάνει τη δυτική όχθη και τη Γάζα, συνεχίζει την εποίκηση, κόβει την παροχή νερού και ρεύματος στους παλαιστίνιους, τρομοκρατεί ή εξευτελίζει πολίτες, σκοτώνει ή σακατεύει οτιδήποτε στο πέρασμά του. θ. απαιτεί ισχυρότερη στρατιωτική βοήθεια από τους αμερικάνους. ι. Ζητά δάνειο ενός δισ. δολαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής, από τους Αμερικάνους για την αγορά καινούργιας κούπας καφέ. κ. Απαιτεί εφόρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση.
7. Έλληνας : Ρίχνει ένα βρισίδι στη γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής
