Η περιβαλλοντική κρίση προκαλεί τη μαζικότερη μετανάστευση πληθυσμών στην Ιστορία!
Όπως είναι γνωστό, οι πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης είναι αυτές που τροφοδοτούν το πρώτο κύμα της σύγχρονης μαζικής μετακίνησης των πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου προς τη Δύση. Η λεηλασία των πόρων της περιφέρειας, που πραγματοποίησαν οι χώρες της μητρόπολης μέσω της «ελεύθερης οικονομίας», αλλά και οι πόλεμοι καθώς και οι επεμβάσεις της Νέας Τάξης πραγμάτων, διέλυσαν κυριολεκτικώς ολόκληρες κοινωνίες, αναγκάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Το μέλλον όμως αποδεικνύεται ακόμα πιο ζοφερό, καθώς στο παρόν κύμα μετανάστευσης έρχεται να προστεθεί ένα άλλο, πάρα πολύ μεγαλύτερο, το οποίο οφείλεται στην κλιματική αλλαγή. Οι εκτιμήσεις για τον όγκο του νέου μεταναστευτικού κύματος ποικίλλουν: Η εκτίμηση του Διεθνούς Οργανισμού για τη Μετανάστευση, η οποία θεωρείται από πολλούς αισιόδοξη, μιλάει για 200 εκατομμύρια «περιβαλλοντικούς μετανάστες» μέχρι το 2050, ενώ η διεθνούς κύρους φιλανθρωπική οργάνωση Christian Aid ανεβάζει τον αριθμό στα 700 εκ. με 1 δισεκατομμύριο, από τους οποίους γύρω στα 250 εκατομμύρια λόγω της ξηρασίας και των άλλων συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, και 650 εκατομμύρια εξαιτίας των μεγάλων αναπτυξιακών έργων που θα πραγματοποιηθούν (π.χ. φράγματα)! Ήδη σήμερα, περί τα 155 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη εγκαταλείψει τις εστίες τους για περιβαλλοντικούς λόγους. H απαισιόδοξη εκτίμηση της οργάνωσης στηρίζεται σε στοιχεία που ανακοίνωσε το Διακυβερνητικό Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή, σύμφωνα με τα οποία, μέχρι το 2080, 1,1 - 3,2 δισ. άνθρωποι θα αντιμετωπίζουν προβλήματα έλλειψης νερού, 200-600 εκατομμύρια το φάσμα της πείνας και 2-7 εκατομμύρια τις πλημμύρες.
Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών που έχει συμβεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία! Και καταλαβαίνουμε ότι ο ανεπτυγμένος κόσμος γενικά, και πολύ περισσότερο οι χώρες των συνόρων που λειτουργούν ως πύλες προς τη Δύση, θα έρθουν αντιμέτωπες με το φάσμα μιας ολοκληρωτικής κοινωνικής κατάρρευσης.
Και ξέρουμε επίσης ότι την Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, Βορρά και Νότου, και που ήδη σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρότατες δυσκολίες στο να αντιμετωπίσει τα κατά πολύ μικρότερα κύματα μετανάστευσης που προκάλεσε ο πόλεμος των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, η λεηλασία της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής, κάτι τέτοιο θα την απειλούσε με ολοκληρωτική εξαφάνιση.
Αυτές οι παράμετροι, που μαρτυρούν την πραγματική φύση και έκταση του φαινομένου, δεν θίγονται διόλου στην εγχώρια αντιπαράθεση γύρω από το μεταναστευτικό. Το ίδιο συμβαίνει και σ’ ολόκληρη τη Δύση. Δίχως αυτές, όμως, όπως γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό, κάθε προσπάθεια άρσης του αδιεξόδου, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για τη Δύση, είναι καταδικασμένη να καταστεί σισύφεια.
Ακόμα και σήμερα, οι άρχουσες τάξεις της Δύσης αρνούνται να δουν την πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από την έλευση των ολοένα και διογκούμενων μεταναστευτικών ρευμάτων. Στο παρελθόν, προσέγγιζαν τον μετανάστη ως υποκείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης. Σήμερα, τη στιγμή που οι πολυπολιτισμικές φόρμουλες που οι ίδιες επέβαλαν έχουν καταρρεύσει, σκέφτονται ότι, εκτός από ευλογία, μπορεί και να συνιστούν μια απειλή στην πολιτισμική και κοινωνική συνοχή των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν τη συλλογική ευθύνη που έχουν, όντας οι οργανωτές ενός παγκόσμιου συστήματος που έχει λεηλατήσει συστηματικά το περιβάλλον και τον Τρίτο Κόσμο.
Οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον στις οποίες αναφερθήκαμε, όμως, είναι, ακόμα και στην πιο αισιόδοξή τους εκδοχή, …(προ)κατακλυσμικές. Και θέτουν αμείλικτα ως άμεση, επιτακτική ανάγκη, τη ριζική μεταβολή του ίδιου του συστήματος. Υπό το φως αυτών των δεδομένων, η εγκατάλειψη της θεολογίας της αέναης ανάπτυξης και του παραγωγισμού, η συστηματική εκμετάλλευση του φτωχού Νότου, δεν είναι αιτήματα τα οποία προκύπτουν από κάποια θεωρία, ή που εκκινούν από ανθρωπιστική βάση, αλλά αναγκαία μέτρα, τα οποία πρέπει να παρθούν προκειμένου να αποφύγουμε μια πολύ βαριά, διεθνή κοινωνική κατάρρευση, την οποία, βεβαίως, η χώρα μας θα είναι από τις πρώτες που θα βιώσουν εντονότατα στο πετσί τους.
Πιο συγκεκριμένα, οι χώρες της Μεσογείου θα πρέπει να καταγγείλουν την άδικη Συνθήκη του Δουβλίνου και να επιτρέψουν στους μετανάστες να μεταβούν στις χώρες της Ευρώπης που επιθυμούν. Ύστερα, βεβαίως, Ευρώπη και Αμερική πρέπει να καταβάλλουν αναπτυξιακό φόρο στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που θα πρέπει να τροφοδοτήσουν διαδικασίες πραγματικής απο-αποικιοποίησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Βολιβία ή τη Βενεζουέλα. Τέλος, οι Δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να καταβάλουν ένα συγκεκριμένο, αυστηρό σχέδιο δραστικού περιορισμού της εκπομπής των ρύπων, περιορισμού της κατανάλωσης κ.ο.κ.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το τίμημα ενός επιπέδου κατανάλωσης και υλικής ευημερίας από σήμερα και στο εξής θα γίνεται ολοένα και πιο δυσβάσταχτο. Οι καιροί που το παρακολουθούσαμε μόνον από τηλεοράσεως, στο μεσημεριανό τραπέζι, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί…
http://ardin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου