ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΑΣ

Η πολιτισμική στειρότητα της τυφλής λατρείας και μίμησης του παρελθόντος


[ O Koρνήλιος Καστοριάδης ανέκαθεν πίστευε, ότι η Ιστορία είναι γνήσια και πρωτότυπη δημιουργία και διαφωνούσε τόσο με την αντίληψη περί ιστορικής “νομοτέλειας”, όσο και με την αντίληψη των θεωρουμένων ως σημαντικών ιστορικών δημιουργιών σαν πρότυπα προς στείρα μίμηση.

Το κείμενο αυτό, το οποίο είναι από διάλεξη, που έδωσε ο Κ. Καστοριάδης το 1994 “φωτογραφίζει” εκτός από την δουλική αρχαιολατρεία, τον βυζαντινοθρεμμένο εθνικό κομπλεξισμό, την καθαρευουσιάνικη γλωσσική “καθαρότητα” και -χωρίς να το έχει επιδιώξει- κάποιες άλλες φαιδρές καταστάσεις της σημερινής Ελλάδας (π.χ. χλαμυδοφορίες κ.λπ.) εντάσσοντας στα σωστά ιστορικά τους πλαίσια τις σημερινές γραφικότητες και αντιλήψεις, που ταλανίζουν την νεοελληνική κοινωνία. ]



Τι σηµαίνει το γεγονός, ότι διερωτώµεθα για τη σχέση µας µε την Παράδοση; Οτι κατά κάποιον τρόπο έχουµε βγει απ’ την Παράδοση. Αυτό το καταλαβαίνουµε πρώτα-πρώτα εµπειρικά. Οι φυλές και οι λαοί, που έχουν µείνει κλεισµένοι µέσα στην παράδοσή τους δεν βλέπουν καν την Παράδοση σαν Παράδοση: Ζουν µέσα σε αυτήν και θεωρούν την παρούσα ζωή τους σαν συνέχεια ενός αµετάβλητου τρόπου ζωής. Και µπορούµε να το καταλάβουµε και λογικά: Για να διερωτηθούµε για τη σχέση µας µε την Παράδοση πρέπει η σχέση αυτή να έχει γίνει, περισσότερο ή λιγότερο προβληµατική, πρέπει να έχει δηµιουργηθεί µια απόσταση απ’ την Παράδοση. Απόσταση δεν σηµαίνει απεµπόληση ή λησµονιά. Σηµαίνει και άλλου είδους παρουσία και άλλου είδους σχέση. Μια σύντοµη ανασκόπηση της ανθρώπινης ιστορίας µας δείχνει ακριβώς δυο κύριους τύπους σχέσης µε την Παράδοση.

Ετερόνομες κοινωνίες: Η παθητική σχέση με την Παράδοση

Ο πρώτος, που ασφαλώς πρέπει να ήταν και µόνος για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια µέχρι την 1η χιλιετία π.Χ., είναι ο τύπος των αρχαϊκών (ή πρωτόγονων ή αγρίων) κοινωνιών. Αν στηριχτούµε στη γνώση, που έχουµε για τέτοιου τύπου κοινωνίες από την εθνολογία (που τις µελέτησε τους δυο τελευταίους αιώνες), θα συνάγουµε, ότι σε αυτές τις κοινωνίες τρόπος ζωής, έθιµα, οργάνωση, τεχνική, διαβιβάζονται σχεδόν αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά. Ανεπαίσθητες αλλοιώσεις βέβαια συνεχώς εµφανίζονται, αλλιώς δεν θα υπήρχε διάκριση ανάµεσα στις διάφορες ηωλιθικές, παλαιολιθικές και νεολιθικές εποχές. Αλλά οι κοινωνίες αυτές δεν έχουν συνείδηση αυτών των αλλοιώσεων. Πιστεύουν, ότι από τότε που υπάρχει η φυλή τους, η ζωή τους και οι νόµοι τους έµειναν οι ίδιοι. Βέβαια από όσο ξέρουµε, όχι µόνο υπάρχει µια συνείδηση του χρόνου και της διαδοχής των γενεών, αλλά υπάρχει και µια µυθική παράσταση ενός πρώτου χρόνου ή «πρώτης στιγµής», στιγµής δηµιουργίας και του κόσµου και της ίδιας της φυλής. Αυτή αποδίδεται σε έναν ή πολλούς θεούς και σε έναν ή πολλούς «ήρωες» ή προγόνους, που έθεσαν µια για πάντα τους νόµους, την τάξη και την οργάνωση του κόσµου και της φυλής. Οι δηµιουργοί αυτοί, θείοι ή ανθρώπινοι, έχουν πάντως µια ιερή φύση που φυσικά µεταβιβάζουν και στα δηµιουργήµατά τους. Από αυτά απορρέει άµεσα ο ιερός χαρακτήρας των θεσµών της φυλής, που κάνει ιερόσυλη και βλάσφηµη κάθε ιδέα µεταβολής τους. Οι θεσµοί, όπως ο τρόπος ζωής, είναι κυριολεκτικά καθιερωµένοι µια για πάντα λόγω της ιερής προέλευσής τουs.


Η κλασική Εβραϊκή Παράδοση, που κληρονόµησε και ο Χριστιανισµός και το Ισλάµ, παρ’ όλο που προέρχεται από µια κοινωνία, που µε κανένα τρόπο δεν θα µπορούσε να χαρακτηριστεί αρχαϊκή, πρωτόγονη ή άγρια, προσφέρει µια τέλεια εικόνα αυτής της κατάστασης. Ο θεός δηµιούργησε τον κόσµο και τους ανθρώπους, διάλεξε ανάµεσα σ’ αυτούς µια φυλή, στην οποία µια σειρά από θεόπνευστους «ήρωες» -Αβραάµ, Ισαάκ, Ιακώβ και τελικά Μωυσής παρουσίασαν τους νόµους του Θεού.

Αυτές οι κοινωνίες µπορούν να ονοµαστούν ετερόνοµες, γιατί θεωρούν τους νόµους τους δοσµένους από κάποιον ανώτερο Άλλο και συνεπώς απαγορεύουν στον εαυτό τους οπιαδήποτε µεταβολή αυτών των νόµων. Από την σκοπιά όπου τοποθετηθήκαµε, η σχέση αυτών των κοινωνιών µε την Παράδοση µπορεί να ονοµαστεί παθητική.

Σεβασμός και μεταμόρφωση: Η ενεργητική σχέση με την Παράδοση

Μια ιστορική στροφή, καλύτερα ρήξη, εµφανίζεται µε την αρχαία Ελλάδα και ξανά µετά από πολλούς αιώνες στη Δυτική Ευρώπη. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις η σχέση µε την Παράδοση αλλάζει και µπορεί να ονοµαστεί ενεργητική. Η αλλαγή αυτή είναι φυσικά οργανικά συνδεδεµένη µε αυτό που συνιστά την απόλυτη ιστορική ιδιοµορφία της αρχαίας Ελλάδας, τη δηµιουργία για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία µιας κίνησης προς την αυτονοµία, δηλαδή την ελευθερία, σε σχεδόν όλους τους τοµείς της κοινωνικής ζωής, κατά πρώτο λόγο στην πολιτική µε τη δηµιουργία της δηµοκρατίας και στη σκέψη µε τη δηµιουργία της φιλοσοφίας και της επιστήµης.

Η δηµιουργία αυτή ισοδυναµεί βέβαια µε µια ριζική ρήξη µε την προηγούµενη κατάσταση πραγµάτων. Η Αθηναϊκή δηµοκρατία, στην ουσία της, δεν έχει καµµιά σχέση µε τις οµηρικές ή µινωικές ή µυκηναϊκές βασιλείες, όπως και η φιλοσοφία αναδύεται ως καταστροφή της Μυθικής Παράδοσης του κόσµου. Π.χ. και οι δυο πρώτοι ιστορικοί, ο Εκαταίος και ο Ηρόδοτος αρχίζουν τα συγγράµατά τους και τα δικαιολογούν µε την βεβαίωση, ότι αυτά που οι Ελληνες διηγούνται για το παρελθόν τους είναι παραµύθια. Εν τούτοις, αυτά µε κανέναν τρόπο δεν σηµαίνουν απεµπόληση ή λησµονιά της Παράδοσης. Συµβαδίζουν µε την διαµόρφωση µιας νέας σχέσης ανάµεσα στο παρόν και το παρελθόν, που µπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς µε δυο λέξεις φαινοµενικά αντιφατικές, σεβασµός και µεταµόρφωση. Η αντίφαση αίρεται άµα σκεφτούµε ότι σ’ αυτό το πεδίο σεβασµός δεν σηµαίνει τυφλή λατρεία και παγωµένη συντήρηση, αλλά αναζωογόνηση του παρελθόντος µέσω της µεταµόρφωσης των στοιχείων του, που έτσι γίνονται σηµαντικά για το παρόν.

Θα προσπαθήσω να κάνω κατανοητό αυτό που θέλω να πω µε παραδείγµατα από τον χώρο της τέχνης και ιδιαίτερα αυτού που ονοµάζουµε λογοτεχνία. Ξέρουµε, ότι ο Οµηρος έµεινε πάντα ζωντανός στην κλασική Ελλάδα, τα οµηρικά έπη τα τραγουδούσαν στις γιορτές και τα παιδιά τα µάθαιναν στο σχολείο. Ξέρουµε όµως επίσης, ότι µετά τον Ησίοδο και το έπος και το χαρακτηριστικό του µέτρο, το δακτυλικό εξάµετρο, εξαφανίζονται και ότι οι καινούργιοι ποιητές ο Αρχίλοχος, η Σαπφώ και αυτοί που ακολούθησαν δηµιουργούν νέα µέτρα, νέα θέµατα, νέες µορφές ποίησης. Αυτό δεν εµπόδισε τους κλασικούς φιλόσοφους, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, να παραθέτουν τους οµηρικούς στίχους στα φιλοσοφικά τους κείµενα. Αλλά µόνο στην Αλεξανδρινή Εποχή, εποχή παρακµής, µε τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου, εµφανίζεται µια προσπάθεια µίµησης των οµηρικών επών, φυσικά µε πολύ µέτρια αποτελέσµατα.

Αλλά το πιό λαµπρό παράδειγµα αυτής της δηµιουργικής µεταµόρφωσης της Παράδοσης µας το δίνει η Αθηναϊκή Τραγωδία και η σχέση της µε την άλλη προαιώνια µεγάλη Ελληνική δηµιουργία, το Μύθο. Ολοι οι λαοί έχουν ωραίους µύθους, αλλά µόνο οι αρχαίοι Ελληνικοί µύθοι είναι αληθινοί, µεστοί από ανθρωπολογικά και κοσµολογικά νοήµατα, αληθινά που παρουσιάζονται µε µυθική µορφή. Είναι φυσικά αδύνατο να ξέρουµε ως ποιό βαθµό αυτό το νόηµα των µύθων σε όλη του την έκταση και την ένταση µπορούσαν να το αφοµοιώσουν και να το οικειοποιηθούν οι Ελληνες, ας πούµε του 6ου π.Χ. αιώνα. Λογικό είναι να υποθέσουµε, ότι τουλάχιστον ασυνείδητα και υπόγεια τους άγγιξε, αλλιώς και οι µύθοι ως µύθοι δεν θα είχαν διασωθεί. Αυτό που εµφατικά ξέρουµε είναι, ότι η τραγωδία, που µε µόνη εξαίρεση τους «Πέρσες» του Αισχύλου και την «Μιλήτου Αλωση» του Φρύνιχου έχει ως αποκλειστικό θέµα της τους µύθους, αφ’ ενός αναλαµβάνει αυτό το νόηµα, το κάνει προσιτό σε όλους, το πλουτίζει, ασφαλώς το µεταµορφώνει και του δίνει µιας εκπληκτικής έντασης και ενάργειας παρουσίαση µε την ενσάρκωσή του σε ανθρώπινους χαρακτήρες και λόγους, αφ’ ετέρου εκσυγχρονίζει τους µύθους, τους πλέκει µε τα καινούργια προβλήµατα, που αντιµετωπίζουν οι Αθηναίοι του 5ου αιώνα.

Ταυτόχρονα βλέπουµε τους ποιητές να τροποποιούν και να πλουτίζουν την πλοκή των µύθων. Αναµφισβήτητη ένδειξη µας δίνει στην ποιητική του ο Αριστοτέλης, λέγοντας ότι η σηµαντικότερη αρετή του τραγικού ποιητή είναι η µυθοσκοπία. Θα έπρεπε να είχαµε το χρόνο να το δείξουµε αυτό πάνω σε συγκεκριµένα παραδείγµατα. Θα περιοριστώ να αναφέρω την «Ορέστεια» του Αισχύλου, τις τρεις Θηβαϊκές τραγωδίες του Σοφοκλή («Οιδίπους τύραννος», «Οιδίπους επί Κολονώ», «Αντιγόνη») και τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Συνοπτικά η Τραγωδία ούτε επαναλαµβάνει το Μύθο, ούτε τον χρησιµοποιεί σαν παθητικό υλικό. Στηρίζεται στις δυνατότητές του και δηµιουργεί µια καινούργια µορφή τέχνης, που της επιτρέπει σε µια οργανική συνέχεια µε το µύθο να παρουσιάσει καινούργια περιεχόµενα. Ανάλογες αναπτύξεις θα µπορούσε να κάνει κανείς για την Αρχιτεκτονική, τη Γλυπτική ή τη Ζωγραφική, όσο την ξέρουµε από τα αγγεία.

Δυτικοευρωπαϊκός Πολιτισμός: Μιά καινούρια σχέση με την Παράδοση

Από αυτή τη σκοπιά, τη δηµιουργία µιας καινούργιας σχέσης µε την Παράδοση, ο µόνος αληθινός κληρονόµος της αρχαίας Ελλάδας είναι η Δυτική Ευρώπη. Χωρίς να µακρυγορήσω θα υπενθυµίσω πόσο ο Δυτικοευρωπαϊκός Πολιτισµός από τον 11ο αιώνα και πέρα και υπήρξε επαναστατικά δηµιουργός και διατήρησε µια γνήσια σχέση µε την Παράδοση, που είχε πίσω του είτε λαϊκή, είτε «καλλιεργηµένη». Η Παράδοση αυτή περιλαµβάνει βέβαια κατά πρώτο λόγο τη Χριστιανική κληρονοµιά και αργότερα την Ελληνορωµαϊκή κληρονοµιά.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση, µιλώντας πολύ σύντοµα, θα πάρω για παράδειγµα την καταπληκτική εξέλιξη της Δυτικοευρωπαϊκής Ζωγραφικής, που αρχίζει µε µια εκκλησιαστική εικονογραφία, παραφυάδα της Βυζαντινής και από τον Giotto και µετά παρουσιάζει µια ακατάπαυστη δηµιουργική ανανέωση, που όµως είναι ταυτόχρονα µια αδιάκοπη οργανική συνέχεια ως το 1950. Το ίδιο ισχύει και για την µουσική που βγαίνει και από την εκκλησιαστική ρίζα του Γρηγοριανού Άσµατος και από την φολκλορική ρίζα λαϊκών µελωδών, ρυθµών και τρόπων. Η βαθειά σχέση µεγάλων µουσικών δηµιουργών, όπως οι κλασικοί Γερµανοί, ο Chοpin, o Mussorgsky, o Albéniz, µ’ αυτές τις ρίζες, αλλά και η ικανότητά τους να µετουσιώνουν επαναστατικά τα στοιχεία της Παράδοσης, που χρησιµοποιούν είναι προφανείς. Το πιό έντονο παράδειγµα αυτής της σχέσης προσφέρει ίσως η Δυτικοευρωπαϊκή Φιλοσοφία η οποία, µέσα από τις συνεχείς τοµές στην ιστορία της σκέψης, που παρουσιάζει εξελίσσεται πάνω σε ρητή αναφορά µε την Παράδοση της Φιλοσοφικής Θεολογίας του Μεσαίωνα και της Κλασικής Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Βυζάντιο: Στείρα, µιµητική και επαναληπτική σχέση με την Παράδοση

Η περίπτωση της Δυτικής Ευρώπης παίρνει για µας όλο το τραγικό της βάρος, αν την αντιπαραθέσουµε µ’ αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν στο ανατολικό µέρος της άλλοτε Ρωµαϊκής αυτοκρατορίας, στο Βυζάντιο. Παρά το ότι το Βυζάντιο δεν υποχρεώθηκε να διασχίσει την περίοδο καθαρής βαρβαρότητας που υπέστη η Δυτική Ευρώπη από τον 5ο ως τον 11ο αιώνα, ο πολιτισµός του µας δίνει στις µεγάλες του γραµµές µια στατική εικόνα απολιθωµένων µορφών. Η σχέση µε την Παράδοση εδώ είναι στείρα, µιµητική και επαναληπτική. Η Ζωγραφική γίνεται µια εικονογραφία, που πολύ γρήγορα φτάνει σε τυποποιηµένες µορφές τις οποίες µετά απλώς επαναλαµβάνει µιµούµενη τον εαυτό της. Το ίδιο ισχύει και για την Αρχιτεκτονική. Η τέχνη του Λόγου µένει µια ισχνή και ανιαρή αποµίµηση των αρχαίων προτύπων. Εξω από τη Λαϊκή Μουσική, που γι’ αυτή την περίοδο ελάχιστα ξέρουµε, η Μουσική καθηλώνεται στο µονωδικό εκκλησιαστικό άσµα.

Δύο παραδείγµατα µπορούν να συνοψίσουν τη βυζαντινή και µεταβυζαντινή πολιτισµική κατάσταση. Οι Βυζαντινοί κληρονόµησαν ό,τι περίπου σώζεται και σήµερα από την Αρχαία Ελληνική Γραµατεία. Απ’ αυτούς την παίρνουν και την µεταφράζουν οι Αραβες και αργότερα οι Δυτικοευρωπαίοι. Οι Αραβες, όχι µόνο σχολιάζουν τον Πλάτωνα και ιδίως τον Αριστοτέλη, αλλά µέσα απ’ αυτή την επαφή γεννούν τουλάχιστον δύο σηµαντικούς φιλοσόφους, τον Αβικένα και τον Αβερρόη.

Για τους Δυτικοευρωπαίους, η «ανακάλυψη» των αρχαίων Ελληνικών κειµένων δηµιουργεί έναν εκρηκτικό συγκλονισµό, που βρίσκει το πρώτο του κορύφωµα στην Αναγέννηση αλλά, που οι δονήσεις του δεν σταµατούν∙ περιοδικά διαπιστώνεται κάτι σαν επιστροφή στους Ελληνες. Τώρα τι κάνουν οι Βυζαντινοί; Απλώς αντιγράφουν τα αρχαία χειρόγραφα και τους σχολιαστές τους και κάπου κάπου προσθέτουν και κανένα σχόλιο.

Το άλλο παράδειγµα είναι ο Γκρέκο. Παινευόµαστε και ξιπαζόµαστε µε τον Γκρέκο χωρίς να καταλαβαίνουµε τι σηµαίνει η περίπτωσή του. Ο Γκρέκο είναι βέβαια βαθειά ριζωµένος στην χριστιανική παράδοση και ξεκινάει από Βυζαντινούς τύπους. Αλλά το πέρασµά του από τη Βενετία και η εγκατάστασή του στην Ισπανία τον αλλάζουν ριζικά. Η ζωγραφική του σαφώς µαρτυράει την προέλευσή του π.χ. σε παραλλαγές χρωµατικής ή στην περίφηµη επιµήκυνση των προσώπων και των σωµάτων. Αλλά τα αριστουργήµατα της ισπανικής εποχής «Η ταφή του κόµητος Οργκάθ», «Οι απόψεις του Τολέδου», «Η κυρία µε τη γούνα» είναι αδύνατα και αδιανόητα στο Βυζάντιο ή στη Κρήτη του 17ου αιώνα. Οι σηµερινοί βυζαντινοκάπηλοί µας δεν στέκονται µια στιγµή να αναρωτηθούν γιατί ο Δοµήνικος Θεοτοκόπουλος έπρεπε να εγκατασταθεί στην Ισπανία και να γίνει El Greco; Το Βυζάντιο και η εποχή της Τουρκοκρατίας µας προσφέρουν το παράδειγµα ενός µεταελληνικού πολιτισµού, που έχει κάποια γνώση της Αρχαιότητας σε σχέση µε αυτήν, αλλά που µένει καθηλωµένη σε µια µιµητική, εξωτερική και άγονη σχέση µε την Παράδοση.

Σε διαμετρική αντίθεση Αρχαία Ελλάδα και Βυζάντιο

Τέλος, έρχοµαι στο σύγχρονο Ελληνικό Δράµα. Τα κεντρικά στοιχεία του Ελληνικού Δράµατος είναι, από τη µια µεριά, η τριπλή αναφορά που περιέχει για µας η Παράδοση: Αναφορά στους αρχαίους Ελληνες, αναφορά στο Βυζάντιο, αναφορά στη λαϊκή ζωή και κουλτούρα, όπως αυτή δηµιουργήθηκε στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου και κάτω από την Τουρκοκρατία. Από την άλλη µεριά, η αντιφατική και, θα µπορούσε να πει κανείς, ψυχοπαθολογική σχέση µας µε τον Δυτικοευρωπαϊκό Πολιτισµό, που περιπλέκεται ακόµα περισσότερο από το γεγονός, ότι ο Πολιτισµός αυτός έχει µπει εδώ και δεκαετίες σε µια φάση έντονης κρίσης και υποβόσκουσας αποσύνθεσης.

Η διπλή και ταυτόχρονη αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα και στο Βυζάντιο, που αποτέλεσε το επίσηµο «πιστεύω» του νεοελληνικού κράτους και του πολιτιστικού κατεστηµένου της χώρας οδήγησε και οδηγεί σε αδιέξοδο, κατά πρώτο και κύριο λόγο διότι οι δυο αυθεντίες που επικαλείται βρίσκονται σε διαµετρική αντίθεση µεταξύ τους. Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισµός είναι πολιτισµός ελευθερίας και αυτονοµίας, που εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο στην πολιτεία ελεύθερων πολιτών, που συλλογικά αυτοκυβερνώνται και στο πνευµατικό επίπεδο µε την ακατάπαυστη επαναστατική ανανέωση και αναζήτηση. Ο Βυζαντινός Πολιτισµός είναι πολιτισµός θεοκρατικής ετερονοµίας, αυτοκρατορικού αυταρχισµού και πνευµατικού δογµατισµού. Στο Βυζάντιο δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι του αυτοκράτορα, ούτε στοχαστές, µόνο σχολιαστές ιερών κειµένων.

Η προσπάθεια συνδυασµού και συµφιλίωσής τους δεν µπορούσε παρά να νεκρώσει κάθε δηµιουργική προσπάθεια και να οδηγήσει σε ένα στείρο σχολαστικισµό, όπως αυτός, που χαρακτήριζε το πνευµατικό κατεστηµένο της χώρας επί ενάµισυ σχεδόν αιώνα µετά την ανεξαρτησία και που επαναλάµβανε τα χειρότερα µιµητικά στοιχεία του Βυζαντίου. Καθ’ όσο ξέρω, είµαστε ο µόνος λαός µε µεγάλο πολιτιστικό παρελθόν, που πρόσφερε στον κόσµο το γελοίο και θλιβερό θέαµα προσπάθειας τεχνητής επαναφοράς της Γλώσσας, που µιλιόταν πριν από 25 αιώνες. Ούτε οι Ιταλοί προσπάθησαν να ξαναζωντανέψουν τα Λατινικά, ούτε οι Ινδοί τα Σανσκριτικά. Και είναι εξ ίσου χαρακτηριστικό, ότι ενώ η Δυτική Ευρώπη στους δυο περασµένους αιώνες γέννησε δεκάδες λαµπρούς ελληνιστές, µόνο τρία ονόµατα έχουµε, που µπορούν να σταθούν αχνά στο ίδιο επίπεδο µε αυτούς: Τον Κοραή, τον Βερναρδάκη και τον Συκουτρή, τον οποίο Συκουτρή οδήγησε χαρακτηριστικά σε αυτοκτονία ο φθόνος και το µίσος των κηφήνων του εν Αθήνησι Πανεπιστηµίου. Περηφανευόµαστε, ότι είµαστε απόγονοι των αρχαίων, αλλά για να µάθουµε τι έλεγαν και τι ήταν οι αρχαίοι πρέπει να προσφύγουµε σε ξένες εκδόσεις και σε ξένες µελέτες.

Αυτή η ίδια στάση έκανε ασφαλώς επίσης αδύνατη τη γονιµοποίηση της λαϊκής Παράδοσης και τη µεταφορά της στο χώρο της έντεχνης Παιδείας, µε εµφατική εξαίρεση την Ποίηση. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, ότι ο τεράστιος µουσικός πλούτος της λαϊκής μουσικής σε µελωδίες, ρυθµούς, κλίµακες και όργανα έµεινε νεκρός στα χέρια των νεοελλήνων συνθετών, όπως έµεινε άχρηστος και ο αρχιτεκτονικός και διακοσµητικός πλούτος της λαϊκής παράδοσης.

Η σχιζοφρενική μας σχέση με το Δυτικοευρωπαϊκό Πολιτισμό

Τέλος, αυτή η αναφορά στα δύο µεγάλα παρελθόντα, µε τον αποστειρωτικό τρόπο που τέθηκε, είναι στη ρίζα της σχιζοφρενικής µας σχέσης µε το Δυτικοευρωπαϊκό Πολιτισµό, του συνδυασµού ενός κακοµοιριασµένου αισθήµατος κατωτερότητας και µιας ψωροπερήφανης και αστήρικτης αυθάδειας. Ετσι παίρνουµε από τους ξένους τις BMW, τις τηλεοράσεις, τα κατεψυγµένα, κ.λπ., κ.λπ., χωρίς να µιλήσω για τα πακέτα Ντελόρ και τους βρίζουµε για την υποδούλωσή τους στην τεχνική και στον ορθολογισµό τους. Πράγµατα που η Δύση βέβαια δεν περίµενε τους νεοφώτιστους ελληνοορθόδοξους για να τα κριτικάρει και να τα καταγγείλει η ίδια και που δεν απαλείφονται µε µια ετήσια εκδροµή στο Αγιο Ορος.

Φαντάζοµαι, ότι δεν περιµένετε από µένα να δώσω συνταγές, για το πώς θα µπορούσαµε να υπερβούµε αυτή τη δραµατική βουβαµάρα, που πολιτισµικά µας χαρακτηρίζει σήµερα. Για ένα πράγµα είµαι βέβαιος: αυτό που από την Ελληνική Ιστορία διαδόθηκε, γονιµοποίησε τον κόσµο και παραµένει σηµείο αναφοράς και πηγή έµπνευσης είναι η αρχαία Ελληνική δηµιουργία και η ανάδυση µέσα από αυτήν των ιδεών της Αυτονοµίας και της Ελευθερίας.

Αν η Δυτική Ευρώπη µπόρεσε, µε τη σειρά της, να µεγαλουργήσει κι αυτή επί δέκα σχεδόν αιώνες είναι, και διότι µπόρεσε να συγκροτήσει µέσα από τις δυο Αναγεννήσεις την κλασική εποχή, το Διαφωτισµό και τις µετέπειτα εξελίξεις, µια σχέση δηµιουργικού διαλόγου κι όχι µιµητικής επανάληψης µε τα αρχαία Ελληνικά σπέρµατα.

Για µας σήµερα, αν είµαστε ικανοί να τον συγκροτήσουµε, ένας τέτοιος διάλογος, που προϋποθέτει και τη βαθειά γνώση και το σεβασµό της λαϊκής µας παράδοσης δεν µπορεί παρά να είναι διπλός: και µε τους αρχαίους και µε την τεράστια πολιτιστική κληρονοµιά της Δυτικής Ευρώπης. Οπως το ανέφερα ήδη, και αυτός ο Δυτικός Πολιτισµός περνάει σήµερα µια βαθειά κρίση, που δεν ξέρουµε αν και πότε θα µπορέσουν οι δυτικοί λαοί να την ξεπεράσουν. Είτε το θέλουµε είτε δεν το θέλουµε, στο ίδιο καράβι είµαστε µπαρκαρισµένοι κι εµείς και δεν εννοώ τις οικονοµικές και διπλωµατικές διασυνδέσεις.

Αν µπορέσουµε να αφοµοιώσουµε δηµιουργικά τον απέραντο πολιτισµικό πλούτο, που δηµιούργησε η Δύση –και που περιέχει έστω και ανεπαρκώς την αρχαία Ελληνική αναφορά- θα µπορέσουµε ίσως να µιλήσουµε µια πραγµατικά δική µας γλώσσα και να παίξουµε την παρτίδα µας σε µια νέα πολιτιστική συµφωνία.

Αλλιώς, θα εξακολουθήσουµε να βράζουµε στο ζουµί µας και να καλλιεργούµε την περιθωριακή µας ασηµαντότητα.

Κορνήλιος Καστοριάδης
http://freeinquiry.gr

Χαλαρώστε !!!!

Αφιερωμένο στην νέα γρίπη Η1Ν1

http://www.youtube.com/watch?v=_RZwRuXZtX4
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Θες να πάμε μια βόλτα
Σε μια χώρα μαγική
Όπου όλοι διασκεδάζουν
Λέν’ πως είν’ και ειδικοί

Μα αν γελάσεις έχεις χάσει
Λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις
Σ’ απειλεί ο αποκλεισμός

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Απ’ την άβυσσο της θλίψης
Στα λιβάδια της χαράς
Είναι ένα μικρό πορτάκι
Που το πόμολο κρατάς

Τούτη η νύχτα θέλει πάρτυ
Θέλει ιδρώτα και φωνές
Όχι τρέντυ πασαρέλα
Και κουλτούρο-συμφορές

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

Γίνε το παιδί του ήλιου
Και το γέλιο της φωτιάς
΄Κει ΄ναι η δύναμη του κόσμου
Αλυσίδες για να σπας

Ιδρωμένη αγκάλιασέ με
Η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησέ με
Να δω τα’ άστρα του ουρανού

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νοιώσεις
Όπως δεν ένιωσες ποτέ

LOCOMONDO / APURIMAC Δεν προλαβαίνω

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ!



Δεν προλαβαίνω, ποτέ δεν προλαβαίνω
Ο χρόνος τρέχει κι εγώ ξοπίσω μένω
Δεν προλαβαίνω, ποτέ δεν προλαβαίνω
Πες μου το λόγο που εδώ ακόμα μένω

Να προλάβω το φανάρι... Δεν προλαβαίνω
Οι δρόμοι έχουνε φρακάρει... Δεν προλαβαίνω
Γκάζι φρένο, γκάζι φρένο... Δεν προλαβαίνω
Και στο ίδιο μέρος μένω... Δεν προλαβαίνω

Δεν προλαβαίνω, ποτέ δεν προλαβαίνω
Ο χρόνος τρέχει κι εγώ ξοπίσω μένω
Δεν προλαβαίνω, πάλι δεν προλαβαίνω
Πες μου εσύ γιατί δεν καταλαβαίνω

Ανασαίνω ξανασαίνω... Δεν προλαβαίνω
Στο δακτύλιο δεν μπαίνω... Δεν προλαβαίνω
Τόσα αμάξια δεν χωράμε... Δεν προλαβαίνω
Πες μου φίλε μου πού πάμε... Δεν προλαβαίνω

Απ' τη Δευτέρα το πρωί... Δεν προλαβαίνω
Μέχρι την Παρασκευή... Δεν προλαβαίνω
Και το Σάββατο το βράδυ άμα κάνω πως βγαίνω
στην Καραγιώργη Σερβίας θα με βρεις κολλημένο

Και πάλι απ' την αρχή... Δεν προλαβαίνω
Μέχρι την Παρασκευή... Δεν προλαβαίνω
Δεν ξέρω τι με κρατάει σ' αυτήν την πόλη δεμένο
και μου φωνάζει με ρυθμό στ' αυτί μου δαιμονισμένο

Τρέξε πιο γρήγορα, πάμε πιο γρήγορα, έλα πιο γρήγορα,
φύγε πιο γρήγορα, σήκω πιο γρήγορα, κάτσε πιο γρήγορα,
δούλεψε γρήγορα, πούλησε γρήγορα, φτάσε πιο γρήγορα,
στρίψε πιο γρήγορα, μπήξε πιο γρήγορα, δείξε πιο γρήγορα,
σκύψε πιο γρήγορα, πλήξε πιο γρήγορα, πλήξεεε!

Άιντε πιο γρήγορα, όλα πιο γρήγορα, πάμε πιο γρήγορα,
τώρα πιο γρήγορα, γνώρισε γρήγορα, χώρισε γρήγορα,
αγόρασε γρήγορα, πούλησε γρήγορα, χέσε πιο γρήγορα,
κλάσε πιο γρήγορα, φτύσε πιο γρήγορα, φτάσε πιο γρήγορα,
σήκω πιο γρήγορα, κάτσε πιο γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα

Δεν προλαβαίνω, γιατί δεν προλαβαίνω
Ο χρόνος τρέχει κι εγώ ξοπίσω μένω
Δεν προλαβαίνω, παλί δεν προλαβαίνω
Πες μου το λόγο που εδώ ακόμα μένω

Μ' ένα κουτί πίσω απ' το άλλο... Δεν προλαβαίνω
Φίλε δεν αντέχω άλλο... Δεν προλαβαίνω
Γκάζι φρένο, γκάζι φρένο... Δεν προλαβαίνω
Και στο ίδιο μέρος μένω... Δεν προλαβαίνω

2012: Η μυθολογία του φόβου

16ο επεισόδιο του 4ου κύκλου της εκπομπής "Το Σύμπαν που Αγάπησα", με τίτλο «2012: Η μυθολογία του φόβου». Το επεισόδιο περιγράφει και απομυθοποιεί τις διάφορες καταστροφολογικές θεωρίες που προμηνύουν το τέλος του κόσμου το 2012, καθώς και άλλα σκοταδιστικά σενάρια που κυκλοφορούν στον Ελληνικό χώρο.






http://www.youtube.com/watch?v=7wsAFE51lWQ

Αποφθέγματα του Επίκουρου

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΑΝ

ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ, ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ, ΑΝ ΔΕ ΖΕΙ ΦΡΟΝΙΜΑ, ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΦΡΟΝΙΜΑ, ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ, ΑΝ ΔΕ ΖΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΤΑΡΑΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΑΔΙΚΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΡΑΧΗ

ΚΑΜΙΑ ΗΔΟΝΗ ΑΥΤΗ ΚΑΘΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ, ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ ΦΕΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΟΧΛΗΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠ' ΟΣΟ ΟΙ ΗΔΟΝΕΣ

ΧΩΡΙΣ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ, ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ. Ο ΠΛΟΥΤΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ, ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΠΩΣ ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΕΛΕΙΑ

ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΒΛΑΠΤΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ, ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΒΑΛΟΥΜΕ

Ο ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΣΟΦΙΑ ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ. ΑΛΛΕΣ ΠΑΛΙ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΕΣ ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΝΑ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ


ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΔΙΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΑΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ
Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΑ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΣΥΡΕΤΑΙ, ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ, ΚΑΛΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ, ΤΟ ΚΥΝΗΓΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΟΤΥΧΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΚΑΛΑ


ΑΝ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΚΑΙ Η ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΞΕΘΥΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΓΕΡΩΝ

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΕΙΘΩΜΕΘΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ


ΚΑΘΕ ΦΙΛΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΕΧΕΙ ΔΕ ΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΦΕΛΕΙΑ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΟΥΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΝΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΩΝ


ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΝΑΕΙ, ΝΑ ΜΗ ΔΙΨΑΕΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΩΝΕΙ. ΑΥΤΑ ΕΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΛΠΙΖΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΟΥ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑ, ΟΣΟ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΑΥΤΟ

ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΧΕΤΙΖΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΙΑ

ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ ΑΔΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΧΡΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΕΠΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΥΠΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ

Ο ΣΟΦΟΣ ΑΦΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΔΙΔΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ. ΤΕΤΟΙΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΒΡΗΚΕ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ, ΕΦ' ΟΣΟΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ

ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΘΟΝΟΥΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΕΝ ΑΓΑΘΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΦΘΟΝΟΥ, ΟΙ ΔΕ ΠΟΝΗΡΟΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΥΤΥΧΟΥΝ, ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΓΙΑΙΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΝΑ ΥΓΙΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΞΕΓΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΧΟΡΤΑΓΗ Η ΚΟΙΛΙΑ, ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΑΛΛΑ Η ΨΕΥΔΗΣ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΚΟΙΛΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΣΑΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΡΟ ΟΛΙΓΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΘΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΝΑ ΖΗΤΙΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΧΟΡΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

ΣΥΜΠΑΣΧΟΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΟΧΙ ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ ΑΛΛΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΑΡΚΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ

ΤΟ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΟΝ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΕΠ' ΑΠΕΙΡΟΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΤΡΟΦΗΣ

ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΦΟΒΟ, ΑΝ ΜΑΘΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ

ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΜΑ: ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΖΗΤΩ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ

Η ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΝΩΝ ΒΟΗΘΑ ΣΤΟ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΟΜΕΘΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΡΟΜΟΙΟΥΣ

ΣΤΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΙΚΗΘΗΚΕ, ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑ. ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΘΝΗΤΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΘΑΝΑΤΟ

Ο ΓΑΛΗΝΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Nέα Γρίπη

Το να δίνεις όνομα στα πράγματα είναι μια μορφή εξουσίας.
Πάρτε, για παράδειγμα, το νέο πανδημικό ιό τής γρίπης και το εμπνευσμένο σλόγκαν του Υπουργείου Υγείας «Γνωρίζω, Προστατεύομαι, Συνεχίζω».

Ορίζει ή επιχειρεί να ορίσει το πλαίσιο της καθημερινότητάς μας που θυμίζει Επιχείρηση Καθαρά Χέρια: 18 φορές την ημέρα πλύσιμο και άλλες τόσες απολύμανση με ένα από τα αντισηπτικά που κατέκλυσαν την αγορά.
Και χλωρίνη, παντού χλωρίνη.
Το συνιστούν, άλλωστε, πολυπράγμονες ινστιτούτορες οι οποίοι εζήλωσαν την δόξα τών 29 κατσκευαστών πλυντηρίων.

Τα ερωτήματα όμως – δίκην επίμονων λεκέδων- παραμένουν.
Γιατί και από τι προστατευόμαστε;

Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία ρεαλιστική αποτίμηση της κατάστασης.

Κάθε μαζικός εμβολιασμός έχει δύο προαπαιτούμενα.
Πρώτον, να πειστεί ο εμβολιαστέος πληθυσμός ότι απειλείται σοβαρά η υγεία του και δεύτερον, να υπάρχουν εμβόλια.
Η ανακήρυξη πανδημίας γρίπης, στις 10 Ιουνίου 2009, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) βοήθησε και πίεσε και για τα δύο.
Καταρχάς, καθήλωσε τους πολίτες μπροστά στις τηλεοράσεις, όπου βομβαρδίστηκαν από μηνύματα ζόφου και εικόνες φρίκης.
Πολλοί πίστεψαν ότι θα …πανδημήσουν εις Κύριον, με συνέπεια να παρακαλούν για εμβόλια.

Από την άλλη, η αναγόρευση της γρίπης σε πανδημία επέτρεψε στις εταιρείες να εκμεταλλευτούν μια σειρά ευνοϊκών διατάξεων «περί ετοιμότητας πανδημίας γρίπης», τις οποίες ο πονηρά προνοητικός ΠΟΥ είχε ήδη προβλέψει από τον Οκτώβριο του 2007.

Σύμφωνα με αυτές, οι εταιρείες, σε περίπτωση πανδημίας γρίπης, μπορούν να υποβάλλουν προς έγκριση εμβόλια με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς τις απαραίτητες μελέτες ασφάλειες που είναι μακροχρόνιες (αλλά και πολυδάπανες).
Κάτι τέτοιο θα ήταν συζητήσιμο ενώπιον πραγματικού κινδύνου.

Το πρόβλημα, στην περίπτωση της νέας γρίπης, είναι ότι, λόγω χαμηλής θνητότητας, δεν πληρούνται καν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις κήρυξης πανδημίας…
Αλλά ο ΠΟΥ είχε και σ’ αυτό τη λύση.
Ως νέος Μωάμεθ, όταν είδε ότι το βουνό δεν έρχεται προς το μέρος του, αποφάσισε να κινήσει αυτός προς το βουνό και να …κατασκευάσει μία πανδημία.

Για το λόγο αυτό, στις 10 Μαΐου 2009 άλλαξε τον ορισμό της πανδημίας γρίπης, από «ένας ιός που σκοτώνει έναν τεράστιο (enormous) αριθμό ανθρώπων» σε «ένας ιός έναντι του οποίου ο ανθρώπινος πληθυσμός δεν έχει ανοσία».

Με τον τρόπο αυτό μετατόπισε το βάρος του ορισμού, από τη θνητότητα στη μεταδοτικότητα και έστρωσε το χαλί για τη μαζική παραγωγή «πανδημικών» εμβολίων.

Χαρακτηριστικός ήταν ο ειρωνικός τίτλος του CNN, όταν ανακάλυψε την αλλαγή στον ορισμό: «Όταν η πανδημία δεν είναι πανδημία».

Παρά την προφανή, άτεχνη και σχεδόν προκλητική μεθόδευση – έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και προ πολλού η εποχή της αθωότητας για τον ΠΟΥ - οι υπεύθυνοι υγείας στις περισσότερες χώρες του κόσμου, πήραν πρόθυμα τη σκυτάλη του πανικού, ιδιοτελώς και ανιδιοτελώς, στηριζόμενοι κυρίως στο θρυλούμενο μέγεθος της απειλής.

Ωστόσο, η θνητότητα από τον ιό της απλής (εποχικής) γρίπης είναι κοντά στο 0,1 %.
Δηλαδή στους 1.000 που αρρωσταίνουν, ο 1 πεθαίνει.
Οι αρχικές εκτιμήσεις για τη νέα γρίπη προέβλεπαν τουλάχιστον παρόμοια θνησιμότητα και πολύ μεγαλύτερη μεταδοτικότητα.
Συνεπώς, επειδή θα κολλούσαν περισσότεροι άνθρωποι, ο απόλυτος αριθμός των θανάτων προβλέπονταν να είναι σχετικά μεγάλος.
Ακόμα και αν η παραπάνω εκτίμηση ήταν σωστή, η λύση του εμβολιασμού είναι λανθασμένη.

Ο εμβολιασμός είναι μία παρέμβαση που γίνεται σε υγιή άτομα, οπότε μέχρι κάποιος να μας πείσει ότι δεν είναι πιο επικίνδυνος από τη νέα γρίπη, κάθε πρωτοβουλία μαζικού εμβολιασμού είναι αντιεπιστημονική.
Η υπεύθυνη υγειονομική πολιτική δεν χαράσσεται με γιουρούσια.

Εκστρατείες μαζικού εμβολιασμού με ανέλεγκτα εμβόλια δικαιολογούνται μόνο για μείζονες απειλές, όπως ευλογιά, πανούκλα, πανώλη, χολέρα κλπ.

Αν δεν δημιουργούνταν μεθοδικά και συστηματικά συνθήκες υγειονομικού πανικού, κανένας δε θα γνώριζε ότι κυκλοφορεί νέο στέλεχος γρίπης, κανένα σχολείο δε θα έκλεινε, κανένας έμπορος αντισηπτικών δε θα γινόταν αναιτίως πλούσιος.

Τελικά, βέβαια, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία σε πρακτικό επίπεδο, επειδή αποδείχτηκε πλέον ότι ο νέος ιός είναι λιγότερο θανατηφόρος από την παλιά, καλή εποχική γρίπη.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurosurveillance, το ποσοστό θνητότητας από τη νέα γρίπη κυμαίνεται μεταξύ 0,0004 και 0,06% δηλαδή είναι 2 έως 250 φορές χαμηλότερο της παλιάς γρίπης.
Με άλλα λόγια, κολλάει πολύ περισσότερους, σκοτώνει πολύ λιγότερους.

Το παράδειγμα της Αυστραλίας είναι χαρακτηριστικό.
Η χώρα αυτή μόλις βγήκε από την εποχή της γρίπης. Στις αρχές Ιουνίου, όταν η χώρα εισερχόταν στο χειμώνα της, οι Κασσάνδρες της επιδημιολογίας προέβλεπαν πάνω από 3.000 νεκρούς.
Τελικά, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας της Αυστραλίας, έχασαν τη ζωή τους από τη γρίπη μόλις 162 άτομα.

Για όποιον νομίζει ότι με τον μαζικό εμβολιασμό θα αποφεύγονταν ακόμα και αυτοί οι λίγοι θάνατοι, αξίζει να επισημανθεί ότι το εμβόλιο κατά της κοινής γρίπης που γίνεται επί δεκαετίες στους άνω των 65 ετών, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι έχει μειώσει τη θνητότητα από γρίπη.

Κατ’ επέκταση, δεν είναι δυνατόν να προστατευτούμε από κάτι που δεν κινδυνεύουμε, χρησιμοποιώντας κάτι που δεν σώζει.

Η νέα γρίπη αποτελεί μια κλασική περίπτωση αποτυχημένου υγειονομικού σχεδιασμού σε παγκόσμιο επίπεδο, μια μιντιακή φούσκα ιατρογενούς τρομολαγνείας, πίσω από την οποία σύρθηκαν πρόθυμα οι ανασφαλείς κυβερνήσεις.

Όσο ο καιρός περνάει και ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι το μέγεθος της υγειονομικής αντίδρασης είναι τερατωδώς αναντίστοιχο με αυτό της πραγματικής απειλής, τόσο η καχυποψία θα εντείνεται, υπονομεύοντας πραγματικά τη λειτουργία των θεσμών.

Ας μην ξεχνάμε την ιστορία του τσοπάνη και του λύκου. Τελικά, όλα είναι θέμα εμπιστοσύνης…

...Από Από την ιστοσελίδα Μιχαλης Πιτσιλιδης με τίτλο: Κατασκευάζοντας μια Πανδημία...
http://www.michalispitsilidis.com/

"Στο Γιατρό να Πηγαίνεις μόνο με Φορείο"

«Λέω καμιά φορά, γιατί παραδοξολογώ βεβαίως, ότι στον γιατρό πρέπει να πηγαίνεις μόνο με φορείο, αλλιώς πας και μπλέκεις...».

«Oπου υπάρχει αρρώστια πρέπει να την πολεμήσουμε ή όπου η αρρώστια είναι επί θύραις. Aλλά το να μετατρέψουμε όλους τους υγιείς σε εν δυνάμει αρρώστους, βρίσκω ότι είναι αμαρτωλό και υποκρύπτει συμφέροντα».

Eκατομμύρια άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως «προϋπερτασικοί» και ζουν με το πιεσόμετρο στο χέρι και φάρμακα, ενώ κάθε τρία-τέσσερα χρόνια μειώνονται τα όρια της ασφαλούς χοληστερόλης και αυξάνεται ο αριθμός των ασθενών που μπαίνουν σε θεραπεία.
Bλέποντας τις ενδείξεις των μηχανημάτων και όχι τον άρρωστο, οι γιατροί κάνουν λάθη πολλές φορές.

Tελικά, από τι επηρεάζεται η σταδιοδρομία του γιατρού;
Δυστυχώς, δεν στηρίζεται στις κλινικές του ικανότητες ούτε στην προσήλωσή του στον άρρωστο.
O γιατρός θα κριθεί από τον αριθμό των μελετών και των δημοσιεύσεών του, από τα συνέδρια που έχει παρακολουθήσει, το πόσες φορές αναφέρεται το όνομά του στη βιβλιογραφία.
Tο αποτέλεσμα είναι ότι ο ασθενής πλέον είναι ένα μέσον προόδου του γιατρού όχι ως προσωπικότητα αλλά σαν νούμερο, σαν νόσος, σαν ιδιοτυπία, ένας στον οποίο δοκιμάζεται το φάρμακο κ.ο.κ.

Mα είναι αδύνατο να παραδεχθώ ότι κάθε εβδομάδα υπάρχουν νέα επιστημονικά δεδομένα. Πίσω από όλα αυτά, λοιπόν, είναι η βιτρίνα που προσπαθεί να δημιουργήσει ο γιατρός, αλλά και κάποιος που χρηματοδοτεί τα πανάκριβα συνέδρια, τα ξενοδοχεία, τα αεροπορικά εισιτήρια, τις εκδηλώσεις ή τις εκδρομές που διοργανώνονται και τόσα άλλα.

O ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών
Για τους γιατρούς, πρώτον, δημιουργείται μια εξάρτηση και, δεύτερον, είναι μια μορφή πλύσεως εγκεφάλου.

Δηλαδή οι γιατροί εξαγοράζονται;
Mπορεί και αυτό να συμβαίνει, δεν το ξέρουμε. Aλλά το να πάρεις την οικογένειά σου και να ταξιδέψεις business class στη Φρανκφούρτη, να μείνεις στο καλύτερο ξενοδοχείο κ.λπ., είναι μια μορφή εξαγοράς. Eτσι δεν είναι; Δεν λέω ότι τα παίρνουν στο χέρι. Aλλά και αυτό μπορεί να συμβεί υπό άλλη μορφή. Φερ΄ ειπείν, να αναλάβουν να κάνουν μια έρευνα για γνωστό φάρμακο.

Από συνέντευξη καθηγητή καρδιολογίας, Ε. Βορίδη στην Καθημερινή 21-5-2006
.

ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: H ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ

Βρισκόμαστε στην αυγή του 21ου μ.Χ. αιώνα της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει κατά την διάρκεια της εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ευημερία του. Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων οι ανακαλύψεις αυτές είτε παραγκωνίζονται, είτε χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο με αποτέλεσμα να στρέφονται ενάντια στην Φύση και στον ίδιο τον άνθρωπο.

Η κλοπή της θεϊκής φωτιάς απ’ τον Προμηθέα και η δωρεά του προς τους ανθρώπους φαίνεται, ότι είναι το πρώτο βήμα των ανθρώπων για την κατάκτηση της γνώσης και της τεχνολογίας. Ο Δίας τιμώρησε τον Προμηθέα για το τόλμημά του αυτό. Γιατί όμως; Επειδή απ’ την στιγμή αυτή και μετά άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου, ή καλύτερα το κουτί της Πανδώρας. Η σύγχρονη τεχνολογία και οι επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν αναμφισβήτητα καλυτερέψει την ανθρώπινη διαβίωση. Όμως πολλές εφαρμογές τους επειδή χρησιμοποιούνται υπερβολικά ή με λάθος τρόπο είναι καταστροφικές για την Φύση, για την υγεία του ανθρώπου, αποτελώντας απειλή ακόμη και για την ίδια την ζωή

Πολλές και σπουδαίες είναι και οι ανακαλύψεις της Κλασικής Ιατρικής κατά τα τελευταία έτη, σύμφωνα με τα όσα κατά τακτά χρονικά διαστήματα ακούμε απ’ τα M.M.E.. Οι ανακοινώσεις της Κλασικής Ιατρικής σχολής κοινοποιούνται σχεδόν καθημερινά. Αυτές περιλαμβάνουν τις «προόδους της» σε επίπεδο θεραπείας και τις νέες ανακαλύψεις στον τεχνολογικό και διαγνωστικό τομέα. Συχνά ακούγονται δηλώσεις για «βήματα», «νέους δρόμους», «νέες και αποτελεσματικές θεραπείες», «ελπιδοφόρο μέλλον», «αύξηση του προσδόκιμου της ζωής» και άλλα διάφορα όσον αφορά την υγεία εν γένει και την πορεία της θεραπείας των διαφόρων ασθενειών που μαστίζουν την ανθρωπότητα.

Κάθε χρόνο τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ ξοδεύονται κυρίως απ’ τις αναπτυγμένες χώρες του Δυτικού Κόσμου για νέες ιατρικές έρευνες, εφαρμογές, μεθόδους, φάρμακα, εργαλεία, μηχανήματα και άλλα συναφή. Όμως κατά τα τελευταία 40-60 έτη η νοσηρότητα σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά στα χιλιάδες νοσοκομεία του πλανήτη.

Τα νοσοκομεία και οι άρρωστοι αυξάνονται συνεχώς κυρίως στις προηγμένες τεχνολογικά και ιατρικά χώρες και ένας χείμαρρος νέων ασθενειών κατακλύζει κυριολεκτικά κάθε γωνιά του πλανήτη μας.

Οι στατιστικές για την ραγδαία αύξηση των καρκίνων, των καρδιοπαθειών, των εγκεφαλικών, του Alzheimer, του A.I.D.S. και πολλών άλλων βαριών και ανίατων εκφυλιστικών νόσων μας προδιαθέτουν για ένα πολύ νοσηρό και αβέβαιο μέλλον. Οι ψυχικές και οι νοητικές ασθένειες αυξάνονται επίσης με γοργό ρυθμό. Οι παιδικοί και βρεφικοί θάνατοι από βαριές και ανίατες ασθένειες αυξάνονται (καρκίνοι, εγκεφαλοπάθειες, λευχαιμίες, καρδιοπάθειες, A.I.D.S.). Το Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου αποτελεί μία καινούργια μάστιγα κατά των νηπίων που τα πλήττει σε πολύ μικρές ηλικίες. Σύμφωνα με την άποψη της Κλασικής σχολής η αιτία παραμένει άγνωστη. Και φυσικά οι γιατροί αποφεύγουν να το συνδέσουν με τις παρενέργειες των εμβολίων, που ισοπεδώνουν στην κυριολεξία το ανοσοποιητικό σύστημα των νηπίων, με το Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου.

Τα χειρουργεία έχουν αποκτήσει ρυθμό καθημερινότητας και ρουτίνας όπου κυριολεκτικά οι χειρούργοι δεν προλαβαίνουν να χειρουργούν και ν ακρωτηριάζουν ασθενείς. Επίσης εκατομμύρια τόνοι φαρμάκων καταναλώνονται καθημερινά σε όλο τον πλανήτη για να αναχαιτίσουν τις χιλιάδες γνωστές και άγνωστες ασθένειες που εμφανίζονται. Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν πλέον φυσιολογικά ή καθόλου και αναγκάζονται να καταφύγουν σε τεχνητές μεθόδους γονιμοποίησης. Οι τοκετοί γίνονται πλέον με την γνωστή καισαρική μέθοδο σε ρυθμό ρουτίνας. Τεράστιες περιουσίες αρρώστων πολιτών ξοδεύονται στον βωμό της υποσχόμενης θεραπείας που συνήθως δεν έρχεται.

Και μέσα σε όλα αυτά η Ιατρική κοινότητα απ’ τα στατιστικά στοιχεία που αυτή παρουσιάζει έχει πείσει και ουσιαστικά υπνωτίσει τον κόσμο ότι όλα πάνε καλά στην υπόθεση αρρώστεια. Όμως η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο από πολύ μικρές ηλικίες μέχρι τις πολύ μεγάλες, είμαστε σχεδόν όλοι άρρωστοι. Έτσι όλοι μας ανεξαιρέτως πλημμυρίζουμε τα ιατρεία περιμένοντας με θρησκευτική κατάνυξη το εισιτήριο για την αναπόφευκτη χειρουργική επέμβαση που πρέπει να υποστούμε, ή να αρχίσουμε να καταναλώνουμε τα χάπια που θα μας προτείνει ο προσωπικός μας ιατρός. Απ’ την ηλικία των τριάντα ετών και άνω περίπου οι άνθρωποι του Δυτικού κόσμου ζουν καθημερινά με τα χάπια.

Και βεβαίως κανείς μας δεν έχει αντιληφθεί ότι κυριολεκτικά χειραγωγούμαστε και έχουμε γίνει αναλώσιμα πειραματόζωα και θύματα στον βωμό του χρήματος στην «επιχείρηση αρρώστεια», παραδομένοι στα χέρια των Φαρμακοβιομηχανιών και των επαγγελματιών της υγείας ιατρών. Έτσι παρά τα όσα ενθαρρυντικά ακούγονται κατά καιρούς για το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας στον τομέα της Ιατρικής και κατ’ επέκταση της υγείας, η κατάσταση σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το λιγότερο τραγική, εκτός ελέγχου και οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο. Φυσικά αν η πορεία αυτή συνεχιστεί, πολύ σύντομα θα βιώσουμε καταστάσεις πολύ χειρότερες απ’ τις σημερινές.

Ένα ατέλειωτο πείραμα

Ο μύθος που θέλει τα ερευνητικά ιατρικά κέντρα να ψάχνουν ασταμάτητα για την δημιουργία νέων φαρμάκων για την ίαση των διαφόρων ασθενειών είναι πραγματικά πολύ θολός. Πρόκειται για μία έρευνα χωρίς αρχές και νόμους και με παντελή άγνοια των φυσικών νόμων. Οι περισσότερες ανακαλύψεις φαρμάκων έγιναν τυχαία ή ήταν αποτέλεσμα χημικού πατενταρίσματος κάποιων φυσικών ουσιών, κινίνη, πενικιλίνη, ασπιρίνη, κορτιζόνη κ.ά.

Η σύγχρονη Κλασική Ιατρική βασίζεται αποκλειστικά σε μία και μοναδική αρχή-νόμο τον «ενάντια εναντίοις», δηλαδή σε μία τακτική επιθέσεως στα συμπτώματα των νόσων. Ο νόμος αυτός εμφανίστηκε αρχικά στην Κλασική εποχή της κυριαρχίας των ανεξάρτητων ελληνικών πόλεων και χρησιμοποιούταν αρχικά με ήπιο τρόπο και με φυσικά μέσα και κυρίως για την καταπράυνση των συμπτωμάτων όπως θα δούμε και όχι τόσο για θεραπεία. Αργότερα κατά την Αλεξανδρινή Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο ο νόμος αυτός έγινε το επίκεντρο διαφωνίας πολλών σχολών μεταξύ τους. Αποκλειστικά και μόνον αυτό τον νόμο δηλαδή την επίθεση εναντίον των συμπτωμάτων της ασθένειας, ακολουθούν όλες οι θεραπευτικές μέθοδοι και εφαρμογές της Κλασικής σχολής.

Και ενώ σε άλλους τομείς των επιστημών η έρευνα βασίζεται αποκλειστικά σε τεκμηριωμένους νόμους και αρχές, στην Κλασική Ιατρική Σχολή η έρευνα βασίζεται σε τυχαίες, αόριστες και συμπτωματικές ανακαλύψεις. Το «ενάντια εναντίοις» με τον ακραία επιθετικό τρόπο που χρησιμοποιείται δεν θεραπεύει. Αντιθέτως όπως θα δούμε σπρώχνει την ασθένεια σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο του οργανισμού, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται σε κάποιο χρονικό διάστημα χειρότερη κρίση απ’ την προηγούμενη.

Σήμερα η Κλασική Ιατρική αποτελεί μία πειραματική πρακτική βασισμένη στην εμπειρία. Κάτι σαν ένα συνεχόμενο πείραμα χωρίς καμία λογική και φιλοσοφική προσέγγιση για την ασθένεια και για την πορεία της θεραπείας. Μία τέτοια προσέγγιση και κριτική εναντίον της σύγχρονης Κλασικής Ιατρικής θα μπορούσε να φανεί ως άδικη ή ακόμα και προκατειλημμένη, όμως όπως θα δούμε και σε επόμενα άρθρα της «Ελεύθερης Έρευνας», τα στοιχεία και η έρευνα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι πολλοί κλασικοί ιατροί που παρέκλιναν απ’ το σύγχρονο ιατρικό δόγμα ακολουθώντας άλλους εναλλακτικούς δρόμους θεραπείας, εκδιώχθηκαν ανελέητα απ’ το παγκόσμιο ιατρικό κατεστημένο. Τα παραδείγματα του «επιστημονικού» Μεσαίωνα με τις διώξεις παρεκλίνοντων ιατρών είναι δυστυχώς πολλές και έχουν ξεκινήσει από πολύ νωρίς, συγκεκριμένα απ’ την δεκαετία του 1920. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά θύματα των διώξεων: Τον Γερμανό ιπποκρατιστή φυσιοθεραπευτή ιατρό Μαξ Γκέρσον, τον Ίσελς και πιο πρόσφατα τον Χάμερ, τους Αμερικανούς Ρέιμοντ Ράιφ, Χόξεϋ, Ντόναλντ Κέλεϊ, Λόρενς Μπάρτον και τον συνεργάτη του Φρανκ Φρίντμαν, τον μεγάλο φιλόσοφο και ιατρό Βίλχεμ Ράιχ, τον Γάλλο Νεσέν που τα συγγράμματά του έκλεψε και παραποίησε ο γνωστός σε όλους μας Λουδοβίκος Παστέρ, τον σπουδαίο Πολωνό ιατρό Στανισλάβ Μπουρζίνσκι κ.ά. Ο κατάλογος των διώξεων είναι πραγματικά πολύ μεγάλος και θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες για να τις γεμίσουμε.

Φάρμακα και γιατροί: Ο σκοτεινός μίτος της Αριάδνης

Κατά την περίοδο του 1930-1940 εμφανίσθηκαν στο παγκόσμιο προσκήνιο δύο μεγάλες θυγατρικές εταιρείες φαρμάκων των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρεταννίας, εκείνες των οίκων Rothschild’s και Rockefeller’s αντιστοίχως. Το πάντρεμα των οίκων αυτών με τα ιατρικά κέντρα της εποχής εγκαινίασε μία νέα περίοδο πρωτόγνωρη για την τότε ανθρωπότητα φέρνοντας μία νέα επανάσταση στην Ιατρική, την Χημική Ιατρική. Η νέα αυτή Ιατρική υποσχόταν την εξαφάνιση όλων των επιδημικών ασθενειών (της σύφιλης, της ελονοσίας, του τύφου, της φυματιώσεως κ.λπ.), αλλά και άλλων που μάστιζαν την ανθρωπότητα για πολλές μέχρι τότε εκατονταετίες.

Αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας, όπως η Ομοιοπαθητική, η Φυσιοθεραπευτική, ο Βελονισμός και άλλες, που φαινόταν ότι είχαν αποκτήσει μία σημαντική θέση ως βασικές μέθοδοι θεραπείας στην Ευρώπη, παραγκωνίστηκαν και εκτοπίστηκαν ως ακατάλληλες και κομπογιαννίτικες. Η νέα Χημική Ιατρική θάμπωσε κυριολεκτικά όλο τον κόσμο της εποχής εκείνης. Πραγματικά με την χρήση των χημικών συνθετικών φαρμάκων οι ασθένειες άρχισαν να εξαφανίζονται με ταχύ ρυθμό. Η νέα επανάσταση στον τομέα της υγείας έπεισε τον Δυτικό κυρίως Κόσμο για την νέα θαυματουργή Ιατρική που ανέτειλε.

Μαζί με τα νέα χημικά φάρμακα ξαναήρθαν στο προσκήνιο και τα εμβόλια που μέχρι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε μαζική παραγωγή τους, ούτε και χρησιμοποίησή τους, αφού θεωρούνταν επικίνδυνα για την δημόσια υγεία. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες η τεράστια παραγωγή και η χρήση των νέων φαρμάκων και εμβολίων έφεραν τις Φαρμακοβιομηχανίες σε θέση ισχύος με αποτέλεσμα να αποκτήσουν τεράστια πλούτη απ’ την ραγδαία αύξηση και πώληση των προϊόντων τους. Σήμερα είναι οι πιο κερδοφόρες Πολυεθνικές Εταιρείες παγκοσμίως και οι πλέον ισχυρές, αφού πολλά απ’ τα διευθυντικά μέλη τους ανήκουν στις κυβερνήσεις των Η.Π.Α., της Μ. Βρεταννίας, της Νοτίου Αφρικής και πολλών άλλων κρατών.

Όμως, παρά τις βαρύγδουπες υποσχέσεις μέσα στην επόμενη εικοσαετία νέες βαρύτερες ασθένειες απ’ τις προηγούμενες άρχισαν να εμφανίζονται «ξαφνικά» στο προσκήνιο. Επίσης τα καρδιακά νοσήματα, οι εγκεφαλοπάθειες και οι καρκίνοι παρουσίασαν σημαντική αύξηση. Όλοι τότε είπαν ότι είναι οι νέες μάστιγες της εποχής και πως πρέπει να καταπολεμηθούν όπως και οι προηγούμενες ασθένειες επιδημικού τύπου, που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί απ’ την χρήση των χημικών φαρμάκων. Έτσι κι έγινε, οι φαρμακοβιομήχανοι σε συνεργασία με τους ιατρούς κατασκεύασαν νέα φάρμακα ισχυρότερα των προηγουμένων, που υπόσχονταν την εξολόθρευση των κακών αυτών ασθενειών, που χτυπούσαν ανελέητα τους ανθρώπους. Νέες μέθοδοι αναπτύχθηκαν, (ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες με κοκτέιλ νέων ισχυρών φαρμάκων, ακτινοβολίες, αιμοκαθάρσεις κ.ά.), ενώ οι χειρουργικές επεμβάσεις εξελίχθηκαν και αυξήθηκαν σημαντικά.

Φυσικά και τα νοσοκομεία άρχισαν να γεμίζουν με όλο και περισσότερους αρρώστους. Στα χρόνια αυτά αυξήθηκε και το ποσοστό των παιδικών ασθενειών όπου από τις γνωστές παιδικές αρρώστειες (ιλαρά, ανεμοβλογιά, ερυθρά, κοκκύτης κ.ά.) οι γιατροί είχαν να αντιμετωπίσουν πλέον ζαχαροδιαβήτη, ασθένειες του αίματος, αρθρίτιδες ακόμα και καρκίνους. Αυτή η κατάσταση πυροδότησε νέο φαρμακευτικό οργασμό. Χιλιάδες νέα φάρμακα ετοιμάσθηκαν μέσα απ’ τα πειραματικά εργαστήρια των Η.Π.Α. και της Ευρώπης αλλά και πολλών ακόμα κρατών του κόσμου που ακολουθούσαν τους πρωτοπόρους, πιστεύοντας τυφλά κι αυτοί στην νέα Χημική Ιατρική.

Κατά την διάρκεια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος της εισβολής των νέων χημικών φαρμάκων εμφανίστηκαν πολλά αρνητικά φαινόμενα. Τα περισσότερα απ’ τα φάρμακα και τα εμβόλια, που προωθούνταν στην παγκόσμια αγορά εμφάνιζαν πολλές και έντονες παρενέργειες. Μετά από περιστατικά θανάτων ή βαρέων βλαβών πολλά απ’ αυτά αποσύρθηκαν ως επικίνδυνα.

Ενδεικτικά αναφέρω τις θανατηφόρες παρενέργειες του ηρεμιστικού θαλιδομίδη και την γέννηση βρεφών χωρίς χέρια και πόδια μετά απ’ την χρήση του από εγκύους, την συσχέτιση της ασπιρίνης (ακετυλοσαλικυλικό οξύ) με το θανατηφόρο σύνδρομο Reye που έπληττε κυρίως εφήβους, αλλά και προσφάτως τις θανατηφόρες παρενέργειες του φαρμάκου Raptiva που ανάγκασαν πολλές χώρες της Ε.Ε. και της δικής μας να αποσύρουν το συγκεκριμένο φάρμακο. Είναι εκατοντάδες οι περιπτώσεις θανατηφόρων επιπλοκών και μη, που έχουν καταγραφεί, αλλά και αποσιωπηθεί απ’ τα Μ.Μ.Ε., αλλά και χιλιάδες οι περιπτώσεις, που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί. Πριν τρία έτη περίπου κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. ένα ογκώδες μαύρο βιβλίο άνω των χιλίων σελίδων γραμμένο από γιατρούς εκτός συστήματος, με τον τίτλο «Οι πραγματικές παρενέργειες όλων των χημικών φαρμάκων». Με συνοπτικές διαδικασίες το βιβλίο αποσύρθηκε απ’ τις πρώτες ημέρες της κυκλοφορίας του.
Φυσικά σχεδόν ποτέ και κανείς δεν τιμωρήθηκε για τις θανατηφόρες επιπλοκές και τις παρενέργειες αυτές, αφού οι περισσότερες περιπτώσεις που πήγαν στα διάφορα δικαστήρια ανά τον κόσμο αθωώθηκαν. Αντιθέτως άλλοι θεραπευτές, ερευνητές, ακόμα και ιατροί της Κλασικής Ιατρικής, που ανακάλυψαν, ότι τα νέα αυτά φάρμακα και εμβόλια που είχαν κατακλύσει την παγκόσμια αγορά περισσότερο έβλαπταν παρά θεράπευαν κυνηγήθηκαν ανελέητα απ’ τις νομοθεσίες όλων των κρατών που υποστήριζαν απρόσκοπτα τις Φαρμακοβιομηχανίες και την Κλασική Ιατρική. Οι νόμοι σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου είχαν πλέον φτιαχτεί και προωθηθεί με βάση τα συμφέροντα των Φαρμακοβιομηχανιών.

Όμως οι πραγματικές παρενέργειες των χημικών φαρμάκων, που καταγράφτηκαν στην «μαύρη βίβλο των παρενεργειών» δεν φαίνονται άμεσα, επειδή η ύπουλη δράση τους είναι κυρίως μακροχρόνια. Αυτές τις παρενέργειες μπορούμε να τις δούμε στην σταδιακή αύξηση της νοσηρότητας σε επίπεδο ασθενειών στην διαστρωμάτωση όλων των ηλικιών, όπου οι ασθένειες πλήττουν τους ανθρώπους πλέον σε πολύ βαθύτερα επίπεδα.

Επιχείρηση αρρώστεια: Ένα πολυδάπανο, μα και πολύ θανατηφόρο παιχνίδι.

Ένα εμβόλιο μπορεί να πλήξει έναν οποιονδήποτε οργανισμό 10, 20 ακόμα και 30 χρόνια αργότερα! Επομένως οι νέες βαριές κι ανίατες ασθένειες που εμφανίζονται συνεχώς είναι αποτέλεσμα της καταπίεσης των προηγουμένων ελαφρύτερων ασθενειών απ’ την απρόσκοπτη χρήση των χημικών φαρμάκων των προηγούμενων δεκαετιών. Έτσι ένα νέο τσουνάμι τρομακτικών ασθενειών αναμένονται να πλήξουν την ανθρωπότητα μέσα στα επόμενα δέκα με σαράντα χρόνια, λόγω της χρήσης των τωρινών χημικών φαρμάκων και εμβολίων, που κατακλύζουν την παγκόσμια αγορά. Δηλαδή μιλάμε για έναν φαύλο κύκλο, ή καλύτερα για μία ολοκληρωτικά λάθος πορεία στην αντιμετώπιση των ασθενειών. Πρόκειται για ένα αδιέξοδο της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο, που όμοιό της δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρώπινη κοινότητα. Και φυσικά ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει τον άμεσο κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται οι ίδιοι και οι απόγονοί τους.

Κάθε χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο ο αριθμός των θανάτων από φάρμακα ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ανυποψίαστων ανθρώπων. Η ανθρώπινη υγεία έχει καταντήσει ως η πιο κερδοφόρα εμπορική επένδυση, τη στιγμή, που οι Φαρμακοβιομηχανίες έχουν διευρύνει την πελατεία τους δημιουργώντας συνεχώς νέους αρρώστους, με αποτέλεσμα να διευρύνεται και ο τζίρος τους. Ανάμεσα στις 500 πιο κερδοφόρες Πολυεθνικές Εταιρείες του πλανήτη οι δέκα πιο πλούσιες Φαρμακοβιομηχανίες κατέχουν τις πρώτες θέσεις, ενώ τα κέρδη τους ξεπερνούν το άθροισμα των κερδών των υπολοίπων 490, ποσό που αγγίζει τα 40 δις δολλάρια! (πηγή: Fortune, 500). Κάθε χρόνο οι Φαρμακοβιομηχανίες ξοδεύουν σε παγκόσμιο επίπεδο περισσότερο από 11 δις δολάρια με σκοπό την προώθηση των προϊόντων τους.

«Γιατροί και Φαρμακευτική βιομηχανία. Μπορεί ποτέ ένα δώρο, να είναι απλώς ένα δώρο;». Αυτός είναι ο τίτλος ενός βαρυσήμαντου άρθρου, που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου του 2000 στο τεύχος της Ιατρικής Επιθεώρησης «Journal of the American Medical Association». Το άρθρο υπογράφει η γιατρός Ashley Wasana του Πανεπιστημίου Mac Gill του Καναδά. Στο εν λόγω άρθρο αποκαλύπτεται η γνωστή οικονομικά στενή σχέση, που υφίσταται ανάμεσα στους γιατρούς και στις Φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες στα πλαίσια της προώθησης των φαρμάκων τους «ξοδεύουν τεράστια ποσά για τους γιατρούς σε διαφόρων ειδών δώρα, γεύματα, ταξίδια, αυτοκίνητα, επιχορηγούμενες διαλέξεις και συμπόσια»

Απ’ τα βασικότερα συμπεράσματα του άρθρου είναι το γεγονός, ότι η στενή σχέση ανάμεσα στους γιατρούς και στις Φαρμακοβιομηχανίες, έχει άμεση επίδραση στην συνταγογράφηση και στην πολυφαρμακία. Πρόκειται για ένα «ειδύλλιο» που ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν οι γιατροί είναι ακόμη φοιτητές και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της καριέρας τους. Απ’ τα 11 δις δολάρια που ξοδεύονται κάθε χρόνο για την προώθηση των προϊόντων τους τα 5,5 δις δίδονται ως παροχές στους γιατρούς μέσω των ιατρικών επισκεπτών. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο ένα ποσό της τάξεως των 8.000 με 13.000 ευρώ ξοδεύεται ετησίως για κάθε γιατρό σε κάθε χώρα του κόσμου! Μιλάμε δηλαδή, για μία παράνομη μισθοδοσία που γίνεται απ’ τις Φαρμακοβιομηχανίες και δικαιολογείται ως απλή δωρεά. Φυσικά και οι απαιτήσεις των Φαρμακοβιομηχανιών ζητούν δικαίωση απ’ τις πωλήσεις σε χημικά φάρμακα και άλλα συναφή.

Τι λένε όμως οι αποδέκτες των παράνομων αυτών προσφορών κλασικοί ιατροί; Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Medical Education απεκάλυπτε ότι «το 85% των φοιτητών της Ιατρικής πίστευαν ότι είναι ανήθικο οι πολιτικοί να λαμβάνουν δώρα, ενώ μόνο το 46% πίστευε, ότι είναι ανήθικο οι ίδιοι να λαμβάνουν δώρα απ’ τις Φαρμακοβιομηχανίες». Το φαινόμενο αυτό της παράνομης μισθοδοσίας των ιατρών απ’ τις Φαρμακοβιομηχανίες αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Στόχος των φαρμακευτικών εταιρειών είναι η ασφυκτική σύσφιξη των σχέσεών τους.

Πολυφαρμακία. Μία μάστιγα, που πλήττει τη χώρα μας σε επίπεδο υγείας και οικονομίας.

Στην χώρα μας η κατάσταση είναι πολύ απαισιόδοξη. Οι Νεοέλληνες, λόγω παντελούς άγνοιάς τους σε θέματα Υγείας κατέχουν μία ακόμη θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη, αυτήν της μέγιστης πολυφαρμακίας και οι γιατροί βρίσκονται στην λίστα των Φαρμακοβιομηχανιών ως οι πιο επιτυχημένοι dealers στις πωλήσεις τους. Ως φυσικό επακόλουθο κατέχουμε και την πρωτιά στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών στις ασθένειες απ’ την αλόγιστη και μαζική χρήση των χημικών φαρμάκων. Αναλογικά, όσα φαρμακεία έχει μόνον η Θεσσαλονίκη έχει ολόκληρη η Αυστρία! Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο καταναλώνονται στην χώρα μας περισσότερα από 440 εκατομμύρια μονάδες φαρμάκων! Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία καταγράφονται περίπου 40.000 χιλιάδες περιπτώσεις δηλητηριάσεων κάθε χρόνο απ’ την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων (Στατιστικά στοιχεία Κέντρου δηλητηριάσεων, Πηγή Ζενίθ, τ.6 σ.36).

«Επιχείρηση Αρρώστεια»: Ο σκοτεινός ρόλος

Ποιος είναι όμως ο πραγματικός ρόλος των Φαρμακοβιομηχανιών; Η Φαρμακευτική βιομηχανία απ’ την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της δομήθηκε και οργανώθηκε με σκοπό να ελέγξει και να εξουσιάσει όλα τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε παγκόσμιο επίπεδο, αντικαθιστώντας κάθε άλλο είδος φυσικής ή εναλλακτικής θεραπείας. Και φυσικά η βιομηχανία αυτή δεν ακολούθησε καμία φυσική εξέλιξη με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες για βελτίωση της ανθρώπινης υγείας. Αντιθέτως ήταν μία απόφαση οικονομικής επένδυσης, που αποφασίστηκε από μία χούφτα πλουσίων και αδίστακτων επιχειρηματιών που αποφάσισαν ότι η υπόθεση υγεία θα γινόταν ένα εργαλείο, που θα ικανοποιούσε τον ακόρεστη διάθεση πλουτισμού τους. Λειτουργούν όπως ακριβώς οι επτά αδελφές του πετρελαίου, δηλαδή πρόκειται για ένα κλαμπ πολυεθνικών απαγορεύοντας την ανεξάρτητη παραγωγή και χρήση φαρμάκων χημικών αλλά κυρίως φυσικών, επικαλούμενες την «πνευματική ιδιοκτησία» τους πάνω στο χημικό πατεντάρισμα των σκευασμάτων τους. Έτσι δεν λειτουργούν στο να κερδοσκοπούν νόμιμα με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, παρά με όρους υποκόσμου και μαφίας.

Σήμερα οι Η.Π.Α. και η Μεγάλη Βρετανία είναι οι παραγωγοί του 78% της παγκόσμιας παραγωγής φαρμάκων. Το «καρτέλ» των Φαρμακοβιομηχανιών είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την δημιουργία συνεχώς νέων ασθενών-πελατών και για τους θανάτους εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που συνεχίζουν να πεθαίνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη από καρκίνους, εγκεφαλοπάθειες, A.I.D.S., καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλα ανίατα νοσήματα, ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, ή και να είχαν ακόμα εξαλειφθεί από πολλά χρόνια πριν, αν χρησιμοποιούνταν και αναπτύσσονταν ήπιες και εναλλακτικής μορφής θεραπείες.

Η απρόσκοπτη κερδοσκοπία των Φαρμακοβιομηχανιών βασίζεται στο ανθρώπινο σώμα και η απόδοση της επένδυσης εξαρτάται από την δημιουργία, την επέκταση και την συνέχεια των ασθενειών. Αντιθέτως η πρόληψη και η εξάλειψη των ασθενειών μειώνει ή εξαφανίζει ολοκληρωτικά την αγορά των φαρμάκων και την χρήση των λοιπών «θεραπευτικών» μέσων της Κλασικής Ιατρικής Σχολής. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι Φαρμακευτικές βιομηχανίες έχουν εμποδίσει έντεχνα και συστηματικά την πρόληψη και την εξάλειψη των ασθενειών. Για να διαπράξουν αυτά τα εγκλήματα χρησιμοποιούν ένα προπαγανδιστικό δίκτυο που διαπλέκεται ανάμεσα στην επιστήμη, την ιατρική, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και την πολιτική.

Ολόκληρες κυβερνήσεις κρατών χειραγωγούνται και ελέγχονται από τους διακομιστές και τους μεσάζοντες των Φαρμακοβιομηχανιών. Πολιτικά κόμματα ή και μεμονωμένοι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο (ενδεικτικά αναφέρω το παράδειγμα του δημάρχου Αθηναίων και ιατρού Νικήτα Κακλαμάνη, που η προεκλογική του εκστρατεία χορηγήθηκε αποκλειστικά απ’ κάποια Φαρμακοβιομηχανία) χορηγούνται και καθοδηγούνται από τις Φαρμακοβιομηχανίες με σκοπό όταν εκλεγούν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Εδώ και πολλές δεκαετίες τα νομοθετικά συστήματα όλων των κρατών έχουν διαφθαρεί πλήρως με σκοπό να προάγουν την «επιχείρηση ασθένεια». Οι γιατροί δεσμώτες του σκοτεινού αυτού συστήματος έχουν καταντήσει φαρμακέμποροι, αφού συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πουλήσει περισσότερα φάρμακα, ή θα κάνει περισσότερες εγχειρήσεις, πάντοτε με το αζημίωτο. Κάθε τέλος μιας περιόδου που θα οριστεί οι γιατροί θα πάρουν τα bonus-κόμιστρα απ’ τους ιατρικούς επισκέπτες των Φαρμακοβιομηχανιών. Αυτά περιλαμβάνουν μετρητά ή επιταγές, καταναλωτικά αγαθά, ταξίδια αναψυχής, ακόμα και αυτοκίνητα.

Eγχειρήσεις και χρήμα.

Μία παράλογη, μα πολύ

κερδοφόρα σχέση...
Η μεθοδολογία αυτή έχει φέρει σε οικονομικό αδιέξοδο και πτώχευση όλα τα κρατικά και ασφαλιστικά συστήματα υγείας, τα οποία είναι υπερχεωμένα στις Φαρμακοβιομηχανίες, λόγω της υπέρογκης χρήσης των χημικών φαρμάκων, των εγχειρήσεων και των άλλων πολυδάπανων μεθόδων που χρησιμοποιεί η Κλασική Ιατρική Σχολή.

Στην τριτοκοσμική χώρα μας υπάρχει ακόμα μία θλιβερή πρωτιά, «το φακελάκι». Είναι ελάχιστες πλέον οι περιπτώσεις των εγχώριων ιατρών, που αρνούνται να πάρουν «το φακελάκι» τους. Όλοι οι συμπολίτες μας σήμερα γνωρίζουν, ότι χωρίς «το φακελάκι» δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετηθούν.

Βασική προϋπόθεση για την άνοδο και την επιτυχία των Φαρμακοβιομηχανιών ήταν η εξουδετέρωση του ανταγωνισμού απ’ τις φυσικές και εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, επειδή τα φάρμακά τους δεν μπορούν να πατενταριστούν χάνοντας το ουσιαστικό περιθώριο κέρδους. Επί πλέον οι ήπιες και αποτελεσματικές αυτές θεραπείες θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά και να εξαλείψουν σταδιακά τις περισσότερες απ’ τις ασθένειες που βασανίζουν την ανθρωπότητα.

Γενοκτονία και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας

Στις 14 Ιουνίου του 2003 στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, που δικάζει εγκλήματα πολέμου, ένας Γερμανός διδάκτωρ ιατρός ο Ματίας Ραθ και πολλοί ακόμα ιατροί και μη, έκαναν μήνυση στις κάτωθι οκτώ Φαρμακοβιομηχανίες: Pfizer, Merck, Glaxo Smith Kline, Novartis, Amgen και Astra Zeneca. Επίσης μηνύθηκαν και πολλά στελέχη κάποιων άλλων Φαρμακοβιομηχανιών. Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ήταν για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Συνυπεύθυνοι και συνκατηγορούμενοι για τα εγκλήματα αυτά είναι η απελθούσα κυβέρνηση του Τζωρτζ Μπους πρόεδρου των Η.Π.Α., ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινυ, η υπουργός εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, ο υπουργός άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελτ, ο Τόνυ Μπλερ πρωθυπουργός της Μ. Βρεταννίας, ο Γιάκομπ Ζούμα αναπληρωτής πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής και αρκετοί άλλοι πολιτικοί.

Επίσης κατηγορούνται η Rockefeller Financial Group και η οικογένεια Rockefeller, η Rothschild Group, η JP Morgan Group, η μη κερδοσκοπική επιχείρηση «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» και ο επικεφαλής τους Ρόουαν Γκίλλις (η υπηρεσία των γιατρών χωρίς σύνορα προπαγανδίζεται για το δήθεν θαυμαστό και σωτήριο έργο υπέρ των φτωχών λαών κυρίως της Αφρικής και της Ασίας, ενώ στην πραγματικότητα πίσω απ’ την κουρτίνα κρύβεται η προώθηση και η δημιουργία νέων αρρώστων-πελατών και οι πειραματικές δοκιμές νέων θανατηφόρων φαρμάκων στους φτωχούς πολίτες τρίτης κατηγορίας Αφρικανούς και Ασιάτες), προσωπικά πολλά μέλη των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης σε Η.Π.Α., Μ. Βρεταννία, Ν. Αφρική, Μποτσουάνα και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών.

Ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει καναλάρχες, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και διάφορους άλλους που διαπλέκονται σε αυτό το σκοτεινό κουβάρι της «επιχείρησης ασθένειας». Ένας ακόμη μεγάλος διακομιστής και dealer χημικών φαρμάκων και εμβολίων στην Αφρικανική ήπειρο είναι τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και οι δήθεν «αγαθές» ιεραποστολές τους. Ας μην ξεχνούμε τις «δωρεές» των εμβολίων και των φαρμάκων που κατά καιρούς κάνει η Ελλαδική Εκκλησία προς τις φτωχές αφρικανικές χώρες.

Οι κατηγορίες στην Χάγη αφορούν την οργανωμένη και μεθοδευμένη προσπάθεια των Φαρμακοβιομηχανιών για την προώθηση της «επιχείρησης αρρώστειας» και για τους θανάτους πολλών εκατομμυρίων ανυποψίαστων ανθρώπων, που θυσιάζονται καθημερινά στον βωμό των φαρμάκων. Οι κατηγορίες αναφέρουν, ότι η όλη διαδικασία δεν είναι τυχαίο αποτέλεσμα ή συμπτώσεως, ή αμέλειας, παρά αποτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο οικονομικής αφαίμαξης και ύπουλης αργής εξόντωσης της ανθρωπότητας.

Η αγορά και το κέρδος της Φαρμακευτικής Βιομηχανίας εξαρτάται από την παγκόσμια επέκταση των ασθενειών. Επίσης οι Φαρμακοβιομηχανίες εμποδίζουν εσκεμμένα και συστηματικά την πρόληψη και την εξάλειψη των ασθενειών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η δίκη βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αφού η «αδιάφθορη» κυρία Κάρλα Ντελ Πόντε και οι υπόλοιποι επιφανείς δικαστές του Δικαστηρίου της Χάγης δεν έχουν δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον.

Υπάρχουν πολλές ακόμα χώρες ανά τον κόσμο, σύλλογοι, ομάδες και μεμονωμένοι πολίτες που έχουν κάνει μηνύσεις κατά των Φαρμακοβιομηχανιών. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Νιγηρίας, όπου τον περασμένο χρόνο η επίσημη Κυβέρνηση κατέθεσε αγωγή κατά της Φαρμακοβιομηχανίας Pfizer ζητώντας να της δοθεί το ποσό των 7 δις δολαρίων για πειραματικές φαρμακευτικές δοκιμές που έκανε η εταιρεία πριν από 11 χρόνια σε 200 περίπου παιδιά που έπασχαν από μηνιγγίτιδα.

Μεσάζοντες για το έγκλημα ήταν για ακόμη μία φορά οι περιβόητοι «Γιατροί χωρίς σύνορα». Τα περισσότερα απ’ τα παιδιά, που υπέστησαν την πειραματική θεραπεία με το αντιβιοτικό Τrovan παρουσίασαν διάφορες και έντονες παρενέργειες όπως κώφωση, απώλεια όρασης, παράλυση, βαριές εγκεφαλικές βλάβες, ενώ κάποια απ’ αυτά πέθαναν. Πολλές ακόμη μηνύσεις διαφόρων κρατών εκρεμμούν σε διάφορα δικαστήρια ανά τον πλανήτη. Και φυσικά κανένα σχεδόν μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν έχει προβάλει όλα αυτά τα εγκλήματα, που συμβαίνουν πίσω απ’ τις πλάτες μας. Αντιθέτως προπαγανδίζονται συχνά «σωτήρια» και δήθεν αβλαβή εμβόλια, νέα «αποτελεσματικά» φάρμακα και διάφορες άλλες νέες «θαυματουργές» ιατρικές θεραπείες.

* * *
Έχει έρθει η στιγμή να προβληματιστούμε και επιτέλους να ξυπνήσουμε απ’ την αρρώστεια τον λήθαργο και την αφασία, στην οποία μας έχουν βυθίσει εδώ και 70 περίπου χρόνια τα χημικά συνθετικά φάρμακα, οι Φαρμακοβιομηχανίες και τα σκοτεινά τους σχέδια της «επιχείρησης αρρώστειας».

Βασίλειος Μαυρομμάτης

Ομοιοπαθητικός
Μέλος Σ.Ο.Ε. (Σύλλογος Ομοιοπαθητικών Ελλάδος)

www.freeinquiry.gr

Η «δουλική φύση» του δανειολήπτη

Η στοιχειώδης λογική λέει: Δεν γίνεται να είμαστε και καταχρεωμένοι και ελεύθεροι. Να έχουμε δεσμεύσει τρεις ή τέσσερεις γενιές μετά από μας με κρατικά χρέη, και όμως να απολαμβάνουμε κρατική ανεξαρτησία, πολιτικές ελευθερίες, εδαφική ακεραιότητα. Δεν γίνεται, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο.

Οποιος χρωστάει λίγα, είναι δεσμευμένος. Οποιος χρωστάει πολλά, είναι υποτελής. Οι δανειστές του ή τα αφεντικά των δανειστών του, του κρατάνε το δελτίο τροφίμων. Δεν έχει περιθώριο να αρνηθεί τίποτα, δεν έχει μερτικό στην αξιοπρέπεια. Είτε άτομο είτε λαός. Η Χάννα Αρεντ έλεγε: Ο δούλος, είτε άτομο είτε λαός, έχει αποδείξει τη δουλική του φύση, αφού, χωρίς πια δικαίωμα αυτοκαθορισμού και αξιοπρέπειας, δεν αυτοκτονεί, ανέχεται να επιβιώνει.

Το σημερινό ελλαδικό κράτος ζει με δανεικά. Το έχει οδηγήσει σε αυτή τη δουλική μειονεξία μια συγκεκριμένη συντεχνιακή κάστα: οι επαγγελματίες της πολιτικής. Η εξωφρενική δανειοληψία ξεκίνησε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, αποχαλινώθηκε με τον Κ. Μητσοτάκη, δικαιολογήθηκε με τη φιέστα των Ολυμπιακών Αγώνων και κατέληξε εφιαλτική απειλή με τον Κ. Καραμανλή τον βραχύ. Οι διαχειριστές της εξουσίας δανείζονταν αλόγιστα όχι για παραγωγικές επενδύσεις, όχι για έργα υποδομής, όχι για κοινωνικές ανάγκες. Δανείζονταν μόνο για να χρυσοπληρώνουν «ημετέρους», να εξαργυρώνουν ψήφους με άσκοπους διορισμούς στο δημόσιο, με ξέφρενη σπατάλη επιδείξεων κομματικής αλαζονείας.

Ζούμε με δανεικά. Η συντριπτική πλειονότητα του παραγωγικού δυναμικού της χώρας είναι παροπλισμένη, ηδονικά αδρανοποιημένη στην περίπου αεργία της δημοσιοϋπαλληλίας. Το ιδανικό, το όνειρο, η φιλοδοξία της νεολαίας είναι μια θέση, οποιαδήποτε, στο δημόσιο – «το κράτος να παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι» (Ροΐδης, 1875). Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων (που εφευρέθηκε για να αποκλειστεί θεσμικά η αυθαιρεσία των κομματικών απολύσεων) αποδείχθηκε το ειδεχθέστερο κοινωνικό έγκλημα από την ίδρυση του ελλαδικού κράτους: Δημιούργησε ένα κράτος ραστώνης, ατομικού βολέματος, χυδαίας ιδιοτέλειας. Παρέδωσε τη διαχείριση της συλλογικότητας στους παραιτημένους από φιλοδοξίες. Οι δημιουργικοί Ελληνες ή μαραζώνουν ή φεύγουν.

Βασικός μοχλός για την αναρρίχηση στην εξουσία ή για τη διατήρηση της εξουσίας ήταν και είναι οι διορισμοί στο δημόσιο. Οι πολίτες δεσμεύουν την ψήφο τους στον οποιοδήποτε πολιτευόμενο, αρκεί να τους εξασφαλίσει τον διορισμό, τη διά βίου ραστώνη. Με την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε. φάνηκε προς στιγμήν ότι η κομματική αυθαιρεσία των διορισμών θα χαλιναγωγηθεί: Εγινε ο «νόμος Πεπονή», δημιουργήθηκε το ΑΣΕΠ. Αλλά η δυναμική της ιδιοτέλειας και η αξιοποίησή της από τα κόμματα αποδείχθηκαν ακαταμάχητες. Βρήκαν μεθόδους να παρακάμπτουν το ΑΣΕΠ (με προσλήψεις συμβασιούχων, εποχιακών «σταζιέρ», κριτήρια «μορίων» και χίλια δυο ακόμη στρατηγήματα), ο νόμος Πεπονή διατηρείται σαν γραφική διακόσμηση της κομματικής αθλιότητας.

Αλλά το μεγάλο, οργιαστικό φαγοπότι έγινε με τους πακτωλούς των χρημάτων που έρρευσαν, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελλαδικού κράτους, προκειμένου να επιτευχθεί «σύγκλιση» της ελληνικής οικονομίας με τις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών που μας δέχθηκαν ως εταίρους. Ονειρο και καημός των Ελλαδιτών, από ιδρύσεως κρατιδίου, ήταν να γίνουν «Ευρώπη», αλλά δεν είχαν τον πλούτο για να το πετύχουν, η χώρα ήταν ανεκκλήτως «ψωροκώσταινα». Και να, που απρόσμενα σαν σε παραμύθι, οι «Ευρωπαίγοι», που έλεγε κι ο Μακρυγιάννης, έρχονται να δώσουν τον πλούτο, για να στήσουμε κι εμείς κράτος ίδιο με τα δικά τους: Να αποκτήσει κάθε παραμικρή γωνιά της χώρας υπερσύγχρονα τρένα, άψογο οδικό δίκτυο, μοντέρνα λιμάνια, αεροδρόμια, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που να ζωντανέψουν το αρχιπέλαγος, μετρό οι μεγαλουπόλεις, στρατηγική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, εργοστάσια αξιοποίησης των αγροτικών προϊόντων, χωροταξικό σχεδιασμό με σύγχρονο κτηματολόγιο, σχολειά, νοσοκομεία, ασφάλιση και κρατική πρόνοια ίδια με των Ευρωπαίων πολιτών.

Αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη ευκαιρία την ξεπούλησαν τα κόμματα σε ένα ξέφρενο όργιο σπατάλης, για να εξαγοράσουν «νταβατζήδες» και τη ραδιοτηλεοπτική τους υποστήριξη, να μπουκώσουν με εφήμερες «επιδοτήσεις» την κοντόφθαλμη απληστία αγροτών, τον αναίσχυντο γκανγκστερισμό συνδικαλιστών, την κτηνώδη αδηφαγία προμηθευτών του δημοσίου. Η Ε.Ε. ζητούσε αποκέντρωση διοικητική και αποκρατικοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας των υπουργείων, για ευελιξία και αποδοτικότερο έλεγχο διαχείρισης των προγραμμάτων στήριξης της οικονομίας. Και τα κόμματα διεύρυναν την κραιπάλη της καταλήστευσης σε επίπεδο νομαρχιών, δημαρχιών και ιδρύοντας χιλιάδες (κυριολεκτικά) εταιρείες όπου μεταβιβάστηκαν αρμοδιότητες υπουργείων σε προέδρους, διευθύνοντες συμβούλους, απλούς συμβούλους με αποδοχές Κροίσων.

Στη Μικρασία χάθηκαν οριστικά πανάρχαιες κοιτίδες του ελληνικού πολιτισμού, στα είκοσι οκτώ χρόνια από την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε. χάθηκε η μοναδική δυνατότητα να μεταμορφωθεί η «ψωροκώσταινα» σε κράτος με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια. Το δεύτερο αυτό έγκλημα έχει ιστορικές συνέπειες, ίσως ανάλογες με το πρώτο. Αλλά «νέμεσις» δεν λειτουργεί, οι αυτουργοί εξακολουθούν να νέμονται τις προνομίες που τους εξασφάλισαν τα κλοπιμαία. Η ευρωπαϊκή γενναιοδωρία (ναι, είναι η σωστή λέξη), έχει εξαργυρωθεί σε μυθώδεις βίλες, νεοπλουτίστικα κότερα, θηριώδη τζιπ, οφ-σορ εταιρείες. Και μόλις άρχισαν να περιορίζονται οι δωροδοτικές εισροές από την Ε.Ε., στράφηκαν οι κυβερνήσεις στον αχαλίνωτο δανεισμό. Αν το εξωτερικό χρέος από δανεισμό είναι, όπως λένε, τριακόσια δισ. ευρώ και αν οι Ελλαδίτες είμαστε δέκα εκατομμύρια, τότε τον καθένα μας τον έχουν φορτώσει τα κόμματα με οφειλή τριάντα χιλιάδων ευρώ: ένα ετήσιο εισόδημα που λίγοι απολαμβάνουν. Χρωστάνε αυτό το ποσό και τα βρέφη και οι υπερήλικες, υγιείς και ανάπηροι, όλοι.

Ετσι ίσως εξηγείται γιατί προωθήθηκε μεθοδικά να γίνει πρωθυπουργός ο πολιτικός που, ως προπαγανδιστής του Σχεδίου Ανάν, είχε δώσει έμπρακτο δείγμα για το πώς αντιλαμβάνεται την ευθύνη διαχείρισης ελληνικών κοιτίδων πολιτισμού. Και γιατί τώρα ανέλαβε ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών με αναπληρωτή τον συγκεκριμένο εκλεκτό του. Δεν γίνεται να χρωστάει η χώρα τριακόσια δισ. και όμως να απολαμβάνει ανεξαρτησία, πολιτικές ελευθερίες, εδαφική ακεραιότητα. Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο.

Ομως, το κυρίως σκάνδαλο είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η κοινή (όλων μας) συνείδηση ποδηγετούμενη από τα κόμματα: Φρίττουμε όλοι και καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας το ενδεχόμενο ένας «λοχίας» να μας στερήσει τις ελευθερίες μας, αλλά βρίσκουμε φυσικό να μας υποδουλώνουν σε δανειστές και στα αφεντικά των δανειστών οι κομματικοί μας φεουδάρχες. Κανείς μας δεν τολμάει να διερωτηθεί, σε τι διαφέρει η ασυδοσία του «λοχία», από την ασυδοσία των κομματανθρώπων, αφού και στις δύο περιπτώσεις ξεπουλιώνται η κρατική μας ανεξαρτησία, οι πολιτικές μας ελευθερίες, η εδαφική μας ακεραιότητα, η συλλογική μας αξιοπρέπεια.

Ο «λοχίας» ενδέχεται να παραπεμφθεί σε «ειδικό δικαστήριο», οι κομματάνθρωποι ποτέ.

Tου Χρηστου Γιανναρα

Το γέλιο “ευφραίνει καρδίαν”

Δύο γκρουπιέρηδες κάθονται βαριεστημένα στη μπαρμπουτιέρα του καζίνο. Ξαφνικά εισβάλλει μια ιδιαίτερα ελκυστική ξανθιά και ποντάρει 20.000 δολάρια σε μια ζαριά λέγοντας:
-Ελπίζω να μη σας πειράζει, αλλά αισθάνομαι πολύ τυχερή όταν παίζω γυμνή.

Με αυτά, ξεκουμπώνει το φερμουάρ, βγάζει φόρεμα και εσώρουχα, ρίχνει το ζάρι και φωνάζει:
-Έλα μωρό μου, η μαμά χρειάζεται καινούργια ρούχα!. Κοιτάει με αγωνία και μόλις το ζάρι σταματά, αρχίζει να χοροπηδάει πάνω κάτω ουρλιάζοντας:
-ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ ΚΕΡΔΙΣΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!

Αγκαλιάζει έναν-έναν τους γκρουπιέρηδες, παίρνει τα κέρδη και τα ρούχα της και εξαφανίζεται. Οι τύποι κοιτάζονταν αποσβολωμένοι.

Τελικά ο ένας ρωτάει:
-Είδες τι ζαριά έφερε;
-Δεν ξέρω, νόμιζα ότι έβλεπες εσύ!



Πριν μερικά χρόνια ο Μητσοτάκης με τον Παπανδρέου ήταν μαζί σε ένα δείπνο στο Μέγαρο Μαξίμου. Ήταν πολύ επίσημο δείπνο κι έτρωγαν στην κυριολεξία με χρυσά κουτάλια! Κάποια στιγμή λοιπόν ο Παπανδρέου βλέπει έκπληκτος τον Μητσοτάκη να αρπάζει δυο χρυσά πιρούνια και να τα βάζει στην τσέπη του.
"Τον αλήτη!!! Κλέβει τα πιρούνια!!! ", σκέφτηκε.
"Πρέπει να τα κλέψω κι εγώ!"
Πάει να τα πάρει από το πιάτο του, αλλά έτρεμαν τα χέρια του κι έτσι χτυπούσαν τα πιρούνια πάνω στο πιάτο με αποτέλεσμα το γκαρσόνι να τρέχει να τον εξυπηρετήσει χωρίς έτσι να μπορεί να τα κλέψει μπροστά του. Αυτό γινόταν συνεχώς. Κάποια στιγμή το γκαρσόνι πήγε κοντά του για πολλοστή φορά ρωτώντας τον μήπως ήθελε κάτι.

Τότε ο Ανδρέας του λέει εκνευρισμένος:

- Να σου κάνω ένα μαγικό;
- Βέβαια ό,τι θέλετε, του απαντά γεμάτος προθυμία.
- Τα βλέπεις αυτά τα πιρούνια;
- Ναι τα βλέπω
- Πάρτα και βάλτα στην τσέπη μου!!!
- Μάλιστα, απαντάει έκπληκτος το γκαρσόνι και χωρίς δεύτερη κουβέντα βάζει τα πιρούνια στην τσέπη του Παπανδρέου.
- Ωραία, του λέει μετά ο Ανδρέας. Βγάλτα τώρα από την τσέπη του Μητσοτάκη!



Πηγαίνουν 3 φίλοι στον παράδεισο, μετά από ένα τροχαίο, και βρίσκουν τον Άγιο Πέτρο στην πόρτα. Αυτός λέει του 1ου:

- Πόσες φορές απάτησες τη γυναίκα... σου;

- 20, 22 δεν θυμάμαι.

- Καλά. Άγγελε φέρ' του ένα Seat Ibiza για να κινείται στους ουρανούς.

- Εσύ πόσες φορές απάτησες τη γυναίκα σου; λέει στον 2ο.

- 4, 5 φορές νομίζω.

- Καλά! Φέρτε του μια BMW για να κινείται στους ουρανούς.

Το παίρνει το αμάξι και ο δεύτερος και φεύγει.

- Εσύ πόσες φορές; ρωτάει τον 3ο.

- Καμία. Τη γυναίκα μου δεν την απάτησα ποτέ. Την αγαπούσα πολύ.

- Καλά τότε. Φέρτε του μια Ferrari για να κινείται στους ουρανούς.

Μετά από μια εβδομάδα συναντιούνται οι 3 φίλοι και τα λένε. Λέει ο 1ος στον 3ο:

- Τι έχεις και είσαι στενοχωρημένος; Ολόκληρη Ferrari και έχεις τέτοια μούτρα;

- Άστα! λέει ο 3ος. Είδα χθες τη γυναίκα μου με ένα πατίνι να κάνει βόλτες!



Ένας άντρας μπαίνει στο αγαπημένο του εστιατόριο και κάθεται στο συνηθισμένο του τραπέζι. Ρίχνει μια ματιά γύρω του και βλέπει μια πανέμορφη γυναίκα να κάθεται σ' ένα κοντινό τραπέζι. Η γυναίκα είναι μόνη της. Ο τύπος φωνάζει το γκαρσόνι και του ζητά να στείλει στη γυναίκα το πιο ακριβό μπουκάλι σαμπάνιας που έχει και σκέφτεται ότι αν η γυναίκα δεχτεί το μπουκάλι, τότε θα δεχτεί και τα περαιτέρω...

Το γκαρσόνι πηγαίνει το μπουκάλι στην ωραία κυρία:
- Εκ μέρους του κυρίου, της λέει και τον δείχνει.

Η γυναίκα κοιτάει ψυχρά τον τύπο, κοιτάζει και το μπουκάλι, και τελικά αποφασίζει να στείλει ένα σημείωμα στον κύριο, πάντα μέσω του γκαρσόν.

Ο άντρας διαβάζει το σημείωμα, που λέει:

«Για να δεχτώ τη σαμπάνια σας, θα πρέπει να έχετε μια Μερσέντες στο πάρκινγκ σας, ένα εκατομμύριο δολάρια στην Τράπεζα και 20 εκατοστά στο παντελόνι σας».

Αποφασίζει λοιπόν να της απαντήσει και δίνει ένα νέο σημείωμα στο γκαρσόνι, να το πάει στην ωραία γυναίκα. Το σημείωμα λέει...

«Όσον αφορά στο αίτημά σας, θα μπορούσα να πουλήσω την Ferrari Modena 360 και την BMW 850 που έχω, για να μου μείνει μόνο η Mercedes 600 SEL στο πάρκινγκ. Επίσης, θα μπορούσα να επενδύσω ή και να ξοδέψω τα 2 από τα 3 εκατομμύρια δολάρια που έχω στο λογαριασμό μου. Αλλά... ακόμη και για μια γυναίκα τόσο υπέροχη όσο εσείς, δεν θα έκοβα 5 εκατοστά....

Υ.Γ. Παρακαλώ να μου επιστρέψετε τη σαμπάνια μου.»



Από e-mail

Xρήσιμες πληροφορίες για τα κινητά

1. Ο αριθμός ανάγκης για όλον τον κόσμο είναι: 112. Αυτός ο αριθμός μπορεί να πληκτρολογηθεί ακόμη και αν το κινητό σου είναι μπλοκαρισμένο.

2. Κλείδωσες το αυτοκίνητο ξεχνώντας τα κλειδιά μέσα ενώ βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι όπου φυλάς άλλα; Θα τηλεφωνήσεις με το κινητό σου σε κάποιον στο σπίτι ο οποίος θα πλησιάσει στο τηλέφωνο το control των κλειδιών και εσύ το κινητό σου στην πόρτα του αυτοκινήτου και αμέσως θα ανοίξουν οι ασφάλειες. Το ίδιο ισχύει και για το πορτμπαγκάζ.

3. Τί να κάνεις αν σου έκλεψαν το κινητό; Οι έμποροι κινητών διατηρούν κρυφή αυτήν την πληροφορία ώστε ο κλέφτης να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της κινητής τηλεφωνίας και να καταναλώνει και παράλληλα, το θύμα της κλοπής, να αγοράσει άλλο κινητό και να συνεχίσει και αυτό να καταναλώνει. Είναι ανάγκη να αποκτήσεις το serial number του κινητού σου. Πληκτρολόγησε *#06# και στην οθόνη σου θα εμφανιστεί ένας κωδικός. Αυτός ο κωδικός, μοναδικός στον κόσμο, είναι το serial number του κινητού σου. Σημείωσέ τον και φύλαξέ τον κάπου. Αν σου κλέψουν το κινητό, ειδοποίησέ τον παροχέα σου και δώστου αυτό τον αριθμό. Αυτό σημαίνει ότι το κινητό σου θα μπλοκαριστεί τελείως ακόμη και αν ο κλέφτης αλλάξει την κάρτα SIM. Πιθανόν να μην ανακτήσεις το κινητό σου, αλλά τουλάχιστον θα έχεις τη βεβαιότητα ότι ο κλέφτης δεν θα το χρησιμοποιήσει ποτέ. Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ είναι ότι αν όλοι το εφαρμόσουμε αυτό, η κλοπή κινητών είναι κάτι το τελείως άχρηστο.

4. Θέλεις να καλέσεις κάποιον και να μην εμφανιστεί ο αριθμός σου; Πληκτρολόγησε τον κωδικό #31# πριν από το νούμερό του!

5. Αν σε καλούν και η γραμμή είναι κατειλημμένη μπορείς, πληκτρολογώντας στο κινητό σου την εντολή *43# και το πλήκτρο κλήσης (π.χ. πράσινο ακουστικό), να ενεργοποιήσεις την αναμονή και κράτηση κλήσεων! Αν θέλεις να την απενεργοποιήσεις πατάς #43#.

6. Τί μπορούμε να κάνουμε στην περίπτωση που δε θέλουμε να κλείσουμε το κινητό μας, αλλά θέλουμε να δείχνει όλη την ώρα κατειλημμένο; Μπορούμε να δώσουμε την εντολή δικτύου *21* (πρόθεμα κάποιου τηλ.) # (π.χ. *21*6945#). Αν δώσουμε ολόκληρο κάποιο αριθμό, τότε θα γίνεται πάντα προώθηση σ’ αυτόν τον αριθμό και όποτε απαντάται η κλήση μας θα χρεωνόμαστε και εμείς. Η παραπάνω προώθηση απενεργοποιείται πολύ απλά πληκτρολογώντας #21#.

chemtrails: ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΡΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αλήθεια, ΓΙΑΤΙ και με ΤΙ μας ψεκάζουν από ψηλά;

Χημικές ουρές οι chemtrails όπως είναι γνωστές παγκοσμίως. Ένας όρος που μπήκε στη ζωή του πλανήτη γη πριν από εννέα χρόνια. Θεωρίες συνωμοσίας η πραγματικότητα; Ωστόσο, οι καταγγελίες απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη ακολουθούν η μία την άλλη. Τι λένε; Άγνωστης προέλευσης αεροσκάφη πετούν πάνω από πόλεις και όχι μόνο αφήνοντας πίσω τους τις ουρές των καυσίμων τους που όλοι έχουμε δει, κοιτάζοντας κάποια στιγμή τον ουρανό. Η διαφορά, από τις κανονικές ουρές των καυσίμων, με τις χημικές ουρές που αφήνουν πίσω τους τα συγκεκριμένα αεροσκάφη, έγκειται στο γεγονός ότι αυτές δεν διαλύονται στον αέρα μετά από λίγο αλλά αντίθετα εξαπλώνονται και γίνονται σύννεφα που απλά στέκονται στον ουρανό. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι καταγγελίες πάνε ακόμα πιο πέρα και γίνονται εφιαλτικές. Κατά τη διάρκεια των πτήσεων αυτών, αυξάνονται στο έδαφος τα προβλήματα υγείας των κατοίκων. Κεφαλαλγίες, τάση για εμετό, κατάθλιψη, γαστρεντερολογικά προβλήματα είναι ορισμένα από όσα έχουν αναφερθεί. Αλήθεια ή ψέμα; Αν δεν υπήρχαν καταγγελίες ακόμα και για την Αίγινα, ίσως να μην είχαμε ασχοληθεί καθόλου με το θέμα.

Η πρώτη αναφορά – καταγγελία για την ύπαρξη των chemtrails και στην Ελλάδα έγινε στη Γλυφάδα το 1999. Αεροσκάφος με κανένα διακριτικό πάνω του, πετούσε πάνω από την περιοχή αφήνοντας πίσω του ουρές οι οποίες δεν διαλύονταν στον αέρα, απλά στέκονταν εκεί σαν κρεμασμένα σύννεφα. Οι πτήσεις συνεχίστηκαν για 3-4 μέρες. Κατά το ίδιο διάστημα πολλοί ήταν οι Γλυφαδιώτες που παραπονέθηκαν για έξαρση πονοκεφάλων, ατονίας, αλλά και άσχημης ψυχολογικής διάθεσης. Ακολούθησαν άλλες καταγγελίες από Κόρινθο, Καλαμπάκα, Εύβοια, Αθήνα και εσχάτως Αίγινα.
Οι μαρτυρίες συγκλίνουν σε πολλά. Όλοι όσοι έγιναν μάρτυρες του φαινομένου μιλούν για αεροσκάφος ή αεροσκάφη που πετούν πολύ κοντά το ένα με το άλλο και τα οποία δεν φέρουν διακριτικά. Τα αεροσκάφη πετούν συγκεκριμένες ώρες της μέρας ή πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Αφήνουν ουρές καπνού οι οποίες δεν διαλύονται αλλά αντίθετα εξαπλώνονται στο στερέωμα και στη συνέχεια μένουν εκεί ακίνητες. Αμέσως μετά το πέρασμά τους οι μαρτυρίες συμφωνούν σε πονοκεφάλους, αλλεργίες, γαστρεντερολογικά προβλήματα, κακή ψυχολογική διάθεση.

Το θέμα στο ΥΠΕΧΩΔΕ
Οι καταγγελίες έγιναν και σε δημοσιογράφους οι οποίοι έψαξαν το θέμα. Μάλιστα υπήρξαν κατά καιρούς εκτενή δημοσιεύματα από τις εφημερίδες «Απογευματινή» και «Έθνος». Οι απαντήσεις οι οποίες δόθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ κατά καιρούς από το 2000 και έπειτα ήταν το λιγότερο τραγελαφικές. Σημειωτέον ότι ουδέποτε δόθηκε κάτι γραπτώς. Όλα γίνονταν προφορικώς. Μια από τις εξηγήσεις που δόθηκαν λοιπόν έλεγε ότι τα αεροσκάφη έριχναν χημικά για να διαλύσουν το& νέφος. Αν δεν το ξέρατε, περιοχές όπως η Καλαμπάκα, η Εύβοια και η Κόρινθος έχουν έντονο πρόβλημα νέφους!!!
Το ανησυχητικό σε όλα αυτά, είναι πως σοβαρή απάντηση από επίσημα χείλη, ουδέποτε δόθηκε. Και όχι μόνο αυτό. Αμέσως μετά τα πρώτα δημοσιεύματα εφημερίδων που αναφέρονταν στο θέμα, έπαψαν οι πτήσεις των αεροσκαφών.

Βέρμιο και Αίγινα
Μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για το θέμα, ωστόσο όλος ο κόσμος ασχολείται με τις «χημικές ουρές» και προσπαθεί να βρει απαντήσεις γι’ αυτές. Μια αναζήτηση στην μηχανή του Διαδικτύου Google μπορεί να σας πείσει για του λόγου το αληθές. Και επειδή όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, δεν γίνεται τόσες χιλιάδες ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο να αισθάνονται περίεργα ή να είναι τρελοί, είναι να λατρεύουν τις θεωρίες συνωμοσίας. Πολύ περισσότερο δε οι φωτογραφίες λένε την αλήθεια. Το ερώτημα λοιπόν είναι ΠΟΙΕΣ είναι οι ουσίες ή η ουσία που ρίχνουν τα αεροπλάνα και ΠΟΙΟΙ τα στέλνουν για να πραγματοποιήσουν τους ψεκασμούς;
Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε με άρθρο της μέσα από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, ιατρός και πρόεδρος τότε (περίοδος 2001) της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας για την προστασία του περιβάλλοντος και κατά της πυρηνικής βιοχημικής απειλής. Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Η απειλή είναι εδώ και λέγεται chemtrails. Οι χημικές ουρές περιλαμβάνουν χημικά όπως βάριο και αλουμίνιο. Στην Αμερική και στις χώρες του ΝΑΤΟ πολλά άτομα έχουν αρρωστήσει με ποικιλία συμπτωμάτων, ειδικά στο αναπνευστικό τους σύστημα».
Το 2002 οι ψεκασμοί προκάλεσαν αναστάτωση στο Βέρμιο, καθώς επέφεραν το θάνατο σε πολλά ζώα της περιοχής. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε οικόσιτα ζώα αλλά και σε αυτά που αποτελούσαν την πανίδα της περιοχής.
Την επόμενη χρονιά οι ψεκασμοί αναστάτωσαν το νησί της Αίγινας. Με πρωτοβουλία μάλιστα των κατοίκων είχε γίνει και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο νησί, με βασικό ομιλητή τον επιστήμονα του Δημοκρίτου, Νίκο Κατσαρό.

Το χρονικό και οι ουσίες των chemtrails
Ο πρώτος που αναφέρθηκε στο θέμα και μάλιστα έδωσε και την ονομασία chemtrails ήταν ο Καναδός δημοσιογράφος Ουίλιαμ Τόμας. Στα χρόνια που ακολούθησαν από το 2000 και μετά, πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι άρχισαν να παρατηρούν αλλά και να αισθάνονται τα όσα καταμαρτυρούσε ο Καναδός δημοσιογράφος. Επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το θέμα ανακάλυψαν ότι η πραγματική σύσταση των αερίων που αφήνουν πίσω τους τα αεροσκάφη αποτελείται από διβροδιμικό αιθυλένιο το οποίο είναι τοξικό και καρκινογόνο και ιδιαίτερα επικίνδυνο για τον ανθρώπινο οργανισμό. Η εισπνοή του μπορεί να προκαλέσει κάψιμο στο λαιμό, δυσφορία στην αναπνοή, συνεχείς πονοκεφάλους, προβλήματα στο στομάχι. Το άσχημο είναι πως κανένα από τα σύγχρονα αντιβιοτικά δεν μπορεί να σταθεί ως αντίβαρο στη χρήση αυτού του χημικού. Εκτός όμως από το διβροδιμικό αιθυλένιο, οι επιστήμονες ανίχνευσαν ποσότητες τοξικού μικροοργανισμού όπως είναι το Mucoplasma Fermetens Incognitus το οποίο κατά σύμπτωση(ανεβρέθηκε και στο 45 % των βετεράνων οι οποίοι είχαν προσβληθεί από τη νόσο του πολέμου του Κόλπου. Ένας άλλος τοξικός μικοοργανισμός που ανιχνεύθηκε ήταν ο Pseudomonas Aeruginosa ο οποίος προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα και παράγει μεγάλη ποικιλία τοξικών πρωτεϊνών που προκαλούν τεράστια ζημιά στους ανθρώπινους ιστούς.

Ποιοι θέλουν να μας δηλητηριάσουν και γιατί;
Εύλογο είναι το για ποιο λόγο γίνονται οι ψεκασμοί και ποιοι τους πραγματοποιούν. Τα σενάρια που έχουν επικρατήσει να ακούγονται είναι πάμπολλα, ωστόσο επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το θέμα, επικεντρώθηκαν σε τρία:
3- Πρώτο σενάριο είναι ο έλεγχος του καιρού. Από στοιχεία που έχουν διαρρεύσει και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα έντυπα στις Η.Π.Α. συνάγεται ότι η αμερικανική πολεμική αεροπορία έχει αναμειχθεί σε μεγάλο βαθμό στις τεχνικές ελέγχου του καιρού. Η πρόθεση αυτή των Η.Π.Α. δεν είναι καινούργια. Υπήρξε μια πρώτη εισήγηση το 1977 από τον Έντουαρντ Τέλερ, «πατέρα» της βόμβας υδρογόνου και της αντιπυραυλικής ασπίδας των Η.Π.Α., επιστήμονα που είχε σε ιδιαίτερη υπόληψη ο κατοπινός πρόεδρος της Αμερικής, Ρόναλντ Ρέιγκαν.
3- Μαζικοί εμβολιασμοί. Υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις με τους ψεκασμούς προβαίνουν σε μαζικούς εμβολιασμούς για να προστατέψουν τον κόσμο από ασθένειες που ίσως προκληθούν από ενδεχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα βιολογικού πολέμου. Αν είναι έτσι όμως, για ποιο λόγο οι άνθρωποι νοιώθουν δυσάρεστα και έχουν προβλήματα υγείας, μετά τους ψεκασμούς.
3- Ο έλεγχος των φυσικών φαινομένων (π.χ. σεισμοί, πλημμύρες, ανεμοστρόβιλοι κ.α.) σε συνδυασμό με το πρόγραμμα H.A.A.R.P. Ίσως πρόκειται για το εφιαλτικότερο σενάριο και θα δούμε παρακάτω γιατί&

Τι είναι το H.A.A.R.P. ;
H.A.A.R.P., είναι τα αρχικά που παραπέμπουν στο High-frequency Active Aural Research Programme ή επί το ελληνικότερον, Ερευνητικό Πρόγραμμα Υψηλής Συχνότητας Δραστικής Ακτινοβολίας. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ένα τρομακτικό οπλικό σύστημα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας το οποίο αναπτύσσουν οι Η.Π.Α. συστηματικά από το 1987. Πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο όταν «τελειοποιηθεί» θα είναι σε θέση να προκαλέσει αλλαγές στο κλίμα μιας επιλεγμένης περιοχής, διακοπή λειτουργίας και καταστροφή κάθε ηλεκτρικής και ηλεκτρονικής συσκευής σε συγκεκριμένο τόπο, πρωτοφανούς μεγέθους σεισμούς, τρύπες στην ιονόσφαιρα, απίστευτης έντασης κεραυνούς, έως και έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσω εκπομπής χαμηλών συχνοτήτων παρόμοιες με τις ανθρώπινες!
Η ιδέα αυτή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το γνωστό φυσικό Tesla. Το H.A.A.R.P. αποτελείται από ένα σύστημα κεραιών, μέσω των οποίων ηλεκτρικά κύματα παραγόμενα από ειδικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού διοχετεύονται σε μία υπερ-κεραία. Τα κύματα μέσω της αντανάκλασής τους στην ιονόσφαιρα πολλαπλασιάζουν την ισχύ της ραδιομαγνητικής συχνότητας (σε προχωρημένο στάδιο του σχεδιασμού θα φτάνει τα 10 δισ. Watt) και κατευθύνονται σε επιθυμητά σημεία. Τα πειράματα σε πρώτη φάση έλαβαν χώρα στην Αλάσκα, όπου έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο σύστημα κεραιών, ενώ οι πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει μιλούν για άλλα δύο σημεία στον κόσμο, στην παγωμένη Νορβηγία και στο Ακρωτήρι της Κύπρου.

Τι μπορεί να προκαλέσει το H.A.A.R.P.
Στα σημεία όπου καταλήγουν αυτά τα τεράστιας ισχύος ηλεκτρομαγνητικά κύματα συντελούνται δραματικές και ανεπανόρθωτες αλλαγές.
Καταρχήν δημιουργούνται τεράστιες ζημιές στο περιβάλλον μέσω της δημιουργίας τρυπών στην ιονόσφαιρα στη χειρότερη εκδοχή και υπερβολική αραίωση της ατμόσφαιρας στο πιο αισιόδοξο σενάριο, με αποτέλεσμα την έκθεση της Γης και των ζωντανών οργανισμών στο έλεος της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας (βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος ισχυρίζονται απλοϊκά ότι αυτό είναι όπως όταν βάλεις το χέρι σου στο νερό που δημιουργείται τρύπα, αλλά όταν το βγάλεις ξανακλείνει).
Επίσης στην αραιωμένη περιοχή της ατμόσφαιρας πάνω από μία περιοχή δεν θα έχουμε την εκτόνωση των κεραυνών, με αποτέλεσμα αυτοί να φθάνουν με απίστευτη ένταση στο έδαφος. Η Γη θα φορτίζεται ηλεκτρικά και θα ανεβαίνει η θερμοκρασία της, εντείνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Με την πρόσκρουση της ραδιομαγνητικής ακτινοβολίας στην ιονόσφαιρα τμήματά της θα ωθούνται ψηλότερα και το κενό που θα δημιουργείται θα σπεύδουν να καλύψουν άλλες μάζες αέρα από παρακείμενες περιοχές, οι οποίες με τη σειρά τους θα αφήσουν κενό το οποίο θα καλυφθεί από άλλες και πάει λέγοντας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία στη Γήινη ατμόσφαιρα φαινομένου «ντόμινο». Θα έχουμε αλλαγή του κλίματος σε ολόκληρες επιλεγμένες περιοχές με τεράστιες πλημμύρες, παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας κ.λπ.
Το H.A.A.R.P. θα έχει τη δυνατότητα να παραλύει κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή σε επιλεγμένες περιοχές, με ότι αυτό συνεπάγεται (σταμάτημα μηχανημάτων στις εντατικές μονάδες νοσοκομείων, αδρανοποίηση κάθε ραδιοσυχνότητας, διακοπή επικοινωνίας αεροσκαφών με πύργο ελέγχου, καταστροφή δορυφόρων κ.λπ.). Επίσης εάν τα ραδιομαγνητικά κύματα διοχετευθούν προς το υπέδαφος, είναι πολύ πιθανή η πρόκληση βιβλικών σεισμών. Και φθάνουμε στην επίδραση της χρήσης του H.A.A.R.P. στα ζωντανά όντα, που αποτελεί και το τρομακτικότερο σενάριο. Σύμφωνα με έγκυρες επιστημονικές έρευνες και πειράματα είναι δυνατόν, μέσω της εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε συγκεκριμένες συχνότητες και του συντονισμού τους με τις αντίστοιχες ανθρώπινες, να επηρεαστεί η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Πειράματα έχουν δείξει ότι συγκεκριμένες χαμηλές συχνότητες επηρρεάζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου (όλων των ζώων) εγκεφάλου, φθάνοντας έως και το σημείο του ελέγχου του. Η έκθεση δε σε τέτοιες συχνότητες για παρατεταμένο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει φοβερές βλάβες στον οργανισμό που ξεκινούν από ημικρανίες, ανεξήγητη νευρικότητα, μελαγχολία, κατάθλιψη και φθάνουν στον καρκίνο και την αλλοίωση του DNA με φρικιαστικές συνέπειες όχι μόνο τους παθόντες, αλλά και τις μελλοντικές γενιές.

H επίδραση στον άνθρωπο
Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι στην ουσία ηλεκτρόνια που πάλλονται αδιάκοπα και συναισθήματα τα οποία τροφοδοτούνται από χημικές αντιδράσεις και μεταφέρονται μέσα στο σώμα και τον εγκέφαλο μέσω ηλεκτρικών σημάτων διαμέσου των νεύρων. Αντίστοιχα λειτουργούν και οι άλλοι οργανισμοί. Φορτίζοντας έτσι τον πλανήτη με ασύλληπτες ποσότητες ηλεκτρικού φορτίου ποιος στ’ αλήθεια επιστήμονας ξέρει τεκμηριωμένα τι επίδραση αυτό θα έχει στον άνθρωπο και στο περιβάλλον; Βέβαια οι υπεύθυνοι του προγράμματος είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους. Συνεχώς λένε ότι «κάνουμε πειράματα ακόμη», «όποιος επιστήμονας έχει κάποιους ενδοιασμούς τον περιμένουνε να μας τους παρουσιάσει», «το Ναυτικό και η Αεροπορία μας εμπιστεύθηκαν τα χρήματα του Αμερικάνικου λαού και άρα κάτι ξέρουν», «το σύστημα θα χρησιμοποιηθεί στην έρευνα για υπόγεια κοιτάσματα μεταλλευμάτων, πετρελαίου κ.λπ. και για την επικοινωνία του Πενταγώνου με τα Αμερικανικά υποβρύχια» και άλλα τέτοια κοινότυπα. Ωστόσο η «υγιής» επιστημονική κοινότητα αντιδράει έντονα (ακόμη και στις Η.Π.Α.) και το μόνο θετικό της ιστορίας είναι ότι ενώ στο παρελθόν μαθαίναμε τα πειράματα και τα αποτελέσματα «καινοτόμων» οπλικών συστημάτων 10 ή 20 χρόνια αργότερα, σ’ αυτήν την περίπτωση αντιληφθήκαμε σχετικά νωρίς τα ανατριχιαστικά σενάρια, με αποτέλεσμα να υπάρχει σχετικά καλή ενημέρωση, εγρήγορση και δυνατότητα αντίδρασης.

Αντιδράσεις και συμβόλαια
Πριν λίγο καιρό η ευρωβουλευτής της Σουηδίας κυρία Μπριτ ζήτησε με ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο να ενημερωθεί για το πρόγραμμα H.A.A.R.P. και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στο κλίμα. Η απάντηση του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου ήταν ότι δεν υπάρχουν λεπτομέρειες αφού οι Η.Π.Α. αρνήθηκαν συστηματικά να δώσουν απαντήσεις για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις από τα πειράματα αυτά.
Οι αμερικάνοι από την πλευρά τους ισχυρίζονται ότι το πρόγραμμα H.A.A.R.P. αποβλέπει στην συστηματική μελέτη της ιονόσφαιρας, στην δημιουργία σύγχρονης επικοινωνίας με τα υποβρύχια και μεταξύ των υποβρυχίων, σύγχρονη επικοινωνία με υπόγειες σήραγγες, ακόμη και περιορισμό της τρύπας του όζοντος. Αν όλα αυτά είναι σωστά τότε πως εξηγείται το αποκλειστικό ενδιαφέρον του Ναυτικού και της Αεροπορίας των Η.Π.Α. στο πρόγραμμα H.A.A.R.P.; Η εταιρία E-systems έχει συμβόλαια ύψους 1.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη CIA, το υπουργείο Άμυνας και άλλους παρόμοιους οργανισμούς. Η εταιρία E-systems κατείχε μια σειρά πατέντων για το πρόγραμμα H.A.A.R.P όταν αγοράστηκε το 1994 από την εταιρία Raytheon μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο παραγωγής οπλικών συστημάτων με δεκάδες πατέντων, χρήσιμα στο πρόγραμμα H.A.A.R.P.. Πιο συγκεκριμένα, δώδεκα πατέντες της εταιρία Raytheon αποτελούν την σπονδυλική στήλη του προγράμματος H.A.A.R.P. Η πατέντα (ευρεσιτεχνία), του Bernard J. Eastlund, US Patent 4,686,605 με τίτλο «Μέθοδος και Συσκευή για Μεταβολή Περιοχής της Ατμόσφαιρας, Ιονόσφαιρας ή /και της μαγνητόσφαιρας» χαρακτηρίστηκε απόρρητη και σφραγίστηκε με μυστική εντολή της κυβέρνησης. Η εταιρία Raytheon είναι αυτή που εκτελεί πειράματα H.A.A.R.P. στο Γιούκον της Αλάσκας για λογαριασμό της αεροπορίας και του ναυτικού των Η.Π.Α
Σχέση H.A.A.R.P. και chemtrails
Τελικά ποια είναι η σχέση αν όντως υπάρχει τέτοια μεταξύ του τρομακτικού προγράμματος των Η.Π.Α. και των περίεργων ουρών που αφήνουν πίσω τους τα αεροσκάφη σε όλο τον κόσμο;
Σύμφωνα με επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το θέμα σε Αμερική και Ευρώπη, είναι δυνατόν τα χημικά που αφήνουν τα αεροσκάφη πίσω τους να έχουν ρόλο υποστήριξης στις πειραματικές λειτουργίες του υπερόπλου. Χαρακτηριστική είναι η καταγγελία ανθρώπου σ.σ. τα στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεση του περιοδικού ο οποίος είδε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο chemtrails πάνω από τη νησί της Ικαρίας. Το ίδιο βράδυ στην Ικαρία έγινε σεισμός. Σύμπτωση; Έτσι λένε οι επιστήμονες. Η Ελλάδα είναι όντως μια σεισμογενής περιοχή. Ωστόσο ο οποιοσδήποτε που θα ήθελε να δοκιμάσει ένα όπλο το οποίο μπορεί να προκαλέσει σεισμούς, δεν θα το δοκίμαζε σε περιοχή που δεν έχει ιστορικό σεισμών ώστε να μην τραβήξει την προσοχή. Και φέτος το Φθινόπωρο, το Αιγαίο ταλαιπωρήθηκε από αρκετούς σεισμούς&
Angels Don’t Play This Haarp: Advances In Tesla Tecnhlogy τωνδρ. Νικ Μπέγκις και Τζην Μάνιν. Όλα όσα θέλετε να μάθετε για το H.A.A.R.P. είναι εδώ
James Bond 007: Goldeneye. Όταν η φαντασία του Χόλιγουντ μπορεί να γίνει εφιάλτης. Είναι η μοναδική ταινία στην οποία γίνεται αναφορά και εφαρμογή στο όπλο ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Δείτε τη για να διαπιστώσετε τι μπορεί να κάνει.
Αρκεί να πληκτρολογήσετε τη λέξη H.A.A.R.P. ή CHEMTRAILS σε κάποια μηχανή αναζήτησης του Ίντερνετ. Οι μαρτυρίες καταγγελίες αναφορές επιστημονικές αποδείξεις είναι άπειρες!

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Strange

Μυθικές τιμωρίες

Ο Σίσυφος, βασιλιάς της Κορίνθου, ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης και εγγονός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας Μια μέρα ο Δίας, μεταμορφωμένος σε αετό, έκλεψε την Αίγινα και την πήγε στο ομώνυμο νησί του Σαρωνικού. Ο Ασωπός ζητούσε απεγνωσμένα την κόρη του. Κανένας όμως δεν του μαρτυρούσε το μυστικό. Μόνο ο Σίσυφος του μήνυσε πως μπορούσε να του δώσει την πληροφορία που ήθελε, στην περίπτωση που θα έδινε ως αντάλλαγμα μια πηγή πόσιμου νερού στον Ακροκόρινθο, που ήταν το καταφύγιο των Κορινθίων σε κάθε κίνδυνο. Η πηγή που έδωσε ο Ασωπός στον Ακροκόρινθο ήταν η Άνω Πειρήνη ή Δρακονέρα, γιατί υπήρχαν δύο δράκοι για να την φυλάνε. Ο Δίας όταν ανέβηκε στον Όλυμπο, έστειλε το θάνατο να πάρει το Σίσυφο και να τον οδηγήσει στον Άδη. Ο Σίσυφος παμπόνηρος, ζήτησε από τη γυναίκα του να μην του κάνει θρησκευτικές τελετές. Πήγε λοιπόν στον Άδη, να του ζητήσει να επιστρέψει στη Γη, για να την τιμωρήσει. Ο Πλούτωνας του αρνήθηκε. Τελικά ανέβηκε με τη μεσολάβηση της Περσεφόνης. Όμως δεν τήρησε την υπόσχεσή του και έζησε στην Κόρινθο μέχρι τα γεράματά του. Ο Σίσυφος, προδότης των μυστικών των θεών, τιμωρήθηκε στον Άδη, να κυλά συνεχώς μια μεγάλη πέτρα και να προσπαθεί να την πάει στην κορυφή ενός λόφου. Η τιμωρία αυτή ήταν ατέλειωτη, γιατί η πέτρα πάντοτε του ξέφευγε πριν φτάσει στην κορυφή και έφτανε στους πρόποδες, οπότε πάλι αγωνιζόταν από την αρχή!
Άλλοι μύθοι λένε ότι η τιμωρία του επιβλήθηκε γιατί ήταν ο δολιότερος των ανθρώπων. Ζητούσε διόδια από τους διαβάτες και εκμεταλλευόταν με πανουργία την πλούσια πόλη της Κορίνθου.

Προμηθέας

Βλέποντας την κατάντια του ανθρώπινου γένους και την αδυναμία του απέναντι στη φύση, ο Προμηθέας αποφασίζει να του χαρίσει τη φωτιά. Έτσι, επισκεπτόμενος το εργαστήρι του Ήφαιστου, τοποθετεί τη φωτιά σε ένα κούφιο καλάμι και τη δίνει κρυφά στους ανθρώπους. Ως τόπος παράδοσης της φωτιάς αναφέρεται η πόλη Σικυώνα της Πελοποννήσου. Ο Προμηθέας έμαθε τους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Αθηνά) και τα Γράμματα. Για να γλυτώσει την ανθρωπότητα από το μένος των θεών, την έμαθε να τους λατρεύει και να τους κάνει θυσίες.
Ο Δίας θέλοντας να τιμωρήσει τους ανθρώπους, που έγιναν κακοί και άδικοι, και τον Προμηθέα, βρίσκει ευκαιρία να προκαλέσει κατακλυσμό. Η αιτία ήταν οι γιοί του Λυκάονα, απόγονοι του Πελασγού. Επισκεπτόμενος τους γιους του Λυκάονα, μεταμφιεσμένος σε ταξιδιώτη, του προσφέρθηκε ως φίλεμα μια σούπα φτιαγμένη από τα μέλη του σκοτωμένου αδελφού τους, του Νύκτιμου. Εξοργισμένος τους μετατρέπει σε λύκους και ανασταίνει τον Νύκτιμο. Αποφασίζει να εξαφανίσει την ανθρωπότητα (Χάλκινο Γένος). Ο Προμηθέας ενημερώνει τον γιο του Δευκαλίωνα, βασιλιά της Φθίας, για τις βουλές του Δία και τον προτρέπει να φτιάξει μια κιβωτό (λάρνακα), να την γεμίσει με εφόδια και ζώα και να μείνει μέσα μαζί με την γυναίκα του Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα. Πράγματι όταν έγινε ο Κατακλυσμός, σώθηκε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα που δημιούργησαν το Γένος των Ηρώων (Τέταρτο Γένος) και την ανθρωπότητα
Φυσικά, αυτό εξόργισε τον Δία ο οποίος έδεσε τον Προμηθέα σε βράχια, στο όρος Καύκασο, και έβαλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι κάθε πρωί. Επειδή ο Προμηθέας ήταν αθάνατος, κάθε βράδυ τα σπλάχνα του γιατρεύονταν. Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, μαθαίνουμε τη στάση του Τιτάνα απέναντι στην τιμωρία του και το μυστικό που κρατούσε από τον Δία. Τελικά ο Προμηθέας αποκαλύπτει το μυστικό που αφορούσε την Θέτιδα, την οποία ποθούσε ο Δίας, σε αντάλλαγμα την απελευθέρωσή του. Πράγματι περνώντας από τον Καύκασο ο Ηρακλής, με κατεύθυνση τη Χώρα των Εσπερίδων, σκοτώνει τον αετό και σπάει τις αλυσίδες του Ήφαιστου. Ο Προμηθέας, από ευγνωμοσύνη προς τον ημίθεο, του λέει πως θα πάρει τα Χρυσά Μήλα. Όμως ο Προμηθέας ήταν Τιτάνας και δεν μπορούσε να κατοικήσει τα δώματα του Ολύμπου. Η λύση δόθηκε από τον Κένταυρο Χείρωνα. Ο Χείρωνας τραυματίστηκε κατά λάθος από βέλος του Ηρακλή, το οποίο είχε ποτιστεί με το δηλητηριώδες αίμα της Λερναίας Ύδρας. Το αίμα αυτό σκότωνε οτιδήποτε ζωντανό άγγιζε.
Ο Χείρων επειδή ήταν αθάνατος, βασανιζόταν φρικτά από την πληγή που του έκανε το βέλος. Έτσι ζήτησε από τον Δία να δώσει την αθανασία του σε κάποιον άλλον, ώστε να πεθάνει και να λυτρωθεί από τους πόνους. Με αυτήν την αίτηση, η αθανασία του Κένταυρου Χείρωνα δόθηκε στον Προμηθέα.

Γλαύκος

Ο Γλαύκος ήταν ήρωας της Κορίνθου. Τον θεωρούσαν επίσης ως θαλασσινή θεότητα. Ο Γλαύκος, γιος του Σίσυφου και της Μερόπης, έγινε βασιλιάς της Κορίνθου μετά τον πατέρα του. Κατά τη μυθολογία, αγαπούσε πολύ τα άλογα και για να κερδίζουν στους αγώνες τα τάιζε με ανθρώπινες σάρκες. Ο Γλαύκος ήταν νικητής σε όλους σχεδόν τους αγώνες ιπποδρομίας, σε όλη την Ελλάδα. Στους νεκρικούς αγώνες που έγιναν στη μνήμη του Πελία, ο Γλαύκος νικήθηκε και τα άλογά του τον κατασπάραξαν. Αυτή ήταν η τιμωρία του από την Αφροδίτη, επειδή έτσι όπως ήταν αφοσιωμένος στα άλογά του, δεν την τιμούσε αρκετά.
Γαλινθιάδα
Όταν επρόκειτο η Αλκμήνη να γεννήσει τον Ηρακλή, η Ειλείθυια και οι Μοίρες, οι θεότητες του τοκετού, ύστερα από εντολή της Ήρας την παρεμπόδιζαν και δεν της επέτρεπαν να γεννήσει, κρατώντας σταυρωμένα τα χέρια τους. Ο "δεσμός", τα πλεγμένα χέρια της Ειλείθυιας και των Μοιρών, αποτελούσε εμπόδιο, "δέσιμο", της γέννας. Εννιά μέρες και νύχτες εμπόδιζαν με τα ξόρκια τους τη γέννηση του Ηρακλή. Τότε η Γαλινθιάδα, από τη στενοχώρια της για το μαρτύριο της Αλκμήνης, εξαπάτησε τις θεές λέγοντάς τους ότι η Αλκμήνη είχε φέρει στον κόσμο ένα αγόρι ύστερα από εντολή του Δία. Εκείνες γεμάτες τρόμο, και αγανάκτηση, επειδή νόμιζαν πως είχαν περιφρονηθεί, εγκατέλειψαν τη στάση που "έδενε" την Αλκμήνη και τότε εκείνη γέννησε αμέσως τον Ηρακλή. Οι θεές εκδικήθηκαν τη Γαλινθιάδα που τις εξαπάτησε και τη μεταμόρφωσαν σε νυφίτσα. Η Εκάτη τη λυπήθηκε και την έκανε ακόλουθο και ιερό ζώο της. Ο Ηρακλής, όταν μεγάλωσε, έχτισε ένα ιερό κοντά του στο σπίτι του προς τιμή της και της πρόσφερε θυσία. Οι Θηβαίοι γιόρταζαν τα Γαλινθιάδια προς τιμή της και θυσίαζαν πάντα σε αυτήν μια μέρα πριν τη γιορτή του Ηρακλή.

Αράχνη

Η Αράχνη ήταν κόρη του Ίδμονα και της Κολοφωνά, κατοικούσε στην πόλη της Λυδίας. Η υφαντική της τέχνης ήταν τόσο ξακουστή ώστε ακόμα και οι Νύμφες πήγαιναν για να θαυμάσουν τα έργα της. 'Ολοι πίστευαν πως η Αράχνη είχε διδαχθεί την τέχνη της από τη θεά Αθηνά. Εκείνη όμως το αρνιόταν και προκάλεσε μάλιστα τη θεά σε διαγωνισμό για να φανεί ποια υφαίνει καλύτερα. Η Αθηνά στο υφαντό της απεικόνιζε τη διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την Αθήνα, ενώ η Αράχνη στο υφαντό της περιγελούσε τα ερωτικά κατορθώματα των θεών του Ολύμπου. η Αθηνά πήρε το υφαντό της Αράχνης στα χέρια της και προσπάθησε να του βρει ψεγάδια. Όταν δεν κατάφερε να του βρει κάποιο ελάττωμα Οργισμένη η Αθηνά και τυφλωμένη από ζήλια έσκισε το υφαντό της. Η Αράχνη από ντροπή για την προσβολή που της έγινε επιχείρησε να κρεμαστεί, η Αθηνά όμως δεν την άφησε να πεθάνει την μεταμόρφωσε στο γνωστό έντομο και την καταράστηκε να είναι πάντα κρεμασμένη καθώς θα εξασκεί την παλιά της τέχνη.

Μινυάδες

Στην ελληνική μυθολογία Μινυάδες ονομάζονταν συλλογικά οι τρεις κόρες του βασιλιά του Ορχομενού Μινύα, οι οποίες είχαν τα ιδιαίτερα ονόματα Αλκοθόη, Αρσίππη και Λευκίππη. Ο σχετικός με αυτές μύθος έχει πολλές παραλλαγές, αλλά το κοινό στοιχείο είναι ότι σε κάποια εορτή του Διονύσου οι Μινυάδες έμεναν στο σπίτι τους κλώθοντας και υφαίνοντας, ενώ οι γυναίκες του Ορχομενού (ή των Θηβών) έτρεχαν στα βουνά για να λατρέψουν τον θεό. Για την περιφρόνησή τους προς τη λατρεία του, ο Διόνυσος τιμώρησε τις Μινυάδες: Τους ενέβαλε τρέλα (μανία) ώστε να δουν τους εαυτούς τους τυλιγμένους από κισσό και αμπελόφυλλα, ενώ από τη στέγη έσταζε πάνω τους κρασί και γάλα. Μυστηριώδη φώτα φάνηκαν στις αίθουσες των ανακτόρων του Ορχομενού, ενώ ακούστηκαν φωνές από άγρια ζώα και ήχοι από αυλούς και τύμπανα. Μετά από αυτά, οι Μινυάδες άρπαξαν τον μικρό Ίππασο, γιο της Λευκίππης, και τον καταξέσκισαν γιατί τον πέρασαν για μικρό ελαφάκι. Τελικά στεφανώθηκαν με κισσούς και έτρεξαν να συναντήσουν τις άλλες γυναίκες που εόρταζαν στα βουνά. Σύμφωνα με μία εκδοχή, μεταμορφώθηκαν σε νυχτερίδες.

Άτλας

Στην ελληνική μυθολογία και κατά τον Ησίοδο, ο Άτλας ήταν γιος του Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης, και αδέλφια του ήταν ο Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος, οι γνωστοί «Ιαπετίδες». Στη Τιτανομαχία ήταν αρχηγός των Τιτανιδών και μάλιστα ο δυνατότερος και ο επιδεξιότερος, που όμως μετά τη νίκη του ο Δίας τον τιμώρησε για πάντα υποχρεώνοντάς τον να φέρει στους ώμους του τον Ουράνιο θόλο. Επειδή τη "θεία τιμωρία" αυτή την υπέμενε με θαυμαστή και παραδειγματική εγκαρτέρηση έλαβε το όνομα Άτλας (εκ του α και του τλάν = τα πάντα υπομένοντας). Για τον λόγο αυτόν στεκόταν ο Άτλας επί της κορυφής μεγάλου όρους της Αφρικής, το οποίο πήρε το όνομά του. Εκεί τον βρήκε και ο Ηρακλής όταν τον «διέταξε» ο Ευρυσθέας να φέρει τα μήλα των Εσπερίδων και που επειδή, κατά συμβουλή του Προμηθέα, δεν ήθελε να πάει ο ίδιος στο κήπο των Εσπερίδων, αντικατέστησε τον Άτλαντα στα βαριά καθήκοντά του για όσο χρόνο εκείνος θα έλειπε. Όταν όμως ο Άτλας επέστρεψε με τα πολύτιμα φρούτα δεν ήθελε να κρατήσει τον ουρανό. Τότε προσποιούμενος ο Ηρακλής ότι θέλει λίγο βοήθεια για να κρατήσει τον θόλο καλύτερα κατάφερε να αφήσει στον Άτλαντα όλο το βάρος και έτσι να συνεχίσει τη τιμωρία του.

Φλεγύας

Γιος του Άρη και της Χρύσης. Μυθικός πρόγονος των Φλεγύων, λαού Θεσσαλικού. Ο Ιξίονας, η Κορωνίδα και η Γυρτώνη ήταν παιδιά του. Όταν πληροφορήθηκε ότι η Κορωνίδα περίμενε παιδί από τον Απόλλωνα, οργίστηκε και προσπάθησε να καταστρέψει τον ναό του θεού στους Δελφούς. Σύμφωνα με μια εκδοχή κατατοξεύθηκε από τον Απόλλωνα. Κατ’ άλλη εκδοχή καταδικάστηκε να τον ρίξουν στον Τάρταρο, όπου πάνω από το κεφάλι του κρέμεται αιώνια ένας πελώριος βράχος.

Τάνταλος

Ο Τάνταλος φέρονταν ως Βασιλιάς της Φρυγίας με έδρα την Σίπυλο. Ήταν γιος του Δία ή του Τμώλου και της Πλουτούς, πατέρας της Νιόβης του Πέλοπα και του Βραττέα. Ο Τάνταλος λοιπόν ως γιος της Πλουτούς (της αφθονίας) έφθασε να θεωρείται φίλος και ομοτράπεζος των Ολύμπιων Θεών όπου εκ της απληστίας του υπέκλεψε νέκταρ και αμβροσία που μετέφερε στ΄ ανάκτορό του. Παράλληλα δε προσπάθησε να μεταδώσει μυστικά των Θεών στους ανθρώπους. Εκείνο όμως που αποτέλεσε το φρικαλέο των πράξεών του ήταν που ήθελε να διαπιστώσει αν οι Ολύμπιοι θεοί θα μπορούσαν να εξαπατηθούν. Για τον σκοπό αυτό έφθασε στο σημείο να σφάξει τον πρωτότοκο γιο του και να τον προσφέρει σε γεύμα σ΄ αυτούς. Λέγεται πως μόνο η θεά Δήμητρα απορροφημένη στη θλίψη της από την απώλεια της κόρης της Περσεφόνης έφαγε τμήμα από τον βραχίονα του παιδιού, οι δε άλλοι θεοί που αντελήφθησαν το ανούσιο έγκλημα του παιδοκτόνου Ταντάλου, ανάστησαν τον Πέλοπα, αποκατέστησαν τον ακρωτηριασμό του και τιμώρησαν τον πατέρα του σε αιώνια καταδίκη.
Σύμφωνα με τον Όμηρο η επιβληθείσα θεία και αιώνια καταδίκη του ήταν η ακόλουθη: Αφού κεραυνοβολήθηκε από τον πατέρα των θεών Δία κατήλθε στον Άδη όπου κατ΄ εντολή των θεών, τοποθετήθηκε σε λάκκο γεμάτο νερό κάτω ακριβώς από κλαδιά δένδρων κατάφορτων με ποικίλους καρπούς. Πεινώντας όμως και διψώντας αφόρητα μόλις άπλωνε το χέρι του να κόψει καρπούς οι κλάδοι ανέρχονταν αμέσως σε μεγάλο ύψος, όταν δε, έσκυβε να πιει νερό αυτό εξαφανιζόταν ή απομακρύνονταν από τα πόδια του. Η θεία και αιώνια αυτή τιμωρία έμεινε περισσότερο γνωστή ως ''μαρτύριο του Ταντάλου''.

πηγή:http://macedonia.do.am/forum/36-173-1