Για άλλη μια φορά ο Μισεά ρίχνει φως στον σημερινό κόσμο σαν εξωγήϊνος.Έξω από κάθε τριμμένη ιδεολογία, που ακούμε δεξιά και αριστερά, εμμένει στην άποψη της αντίφασης μεταξύ ανθρωπισμού και νεοφιλελευθερισμού.
Καταρχήν, βήμα - βήμα αποδεικνύει, ότι ο πολιτικός φιλελευθερισμός είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος του οικονομικού φιλελευθερισμού.
Ο νεοφιλελευθερισμός συνιστά ένα οικονομικό και ανήθικο τερατούργημα, που δεν μπορεί να συνυπάρχει με την κοινωνία των ανθρώπων. Μάλιστα, καταλήγει ο Μισεά, η εσωτερική λογική αυτού του συστήματος οδηγεί στην αναίρεση της ανθρωπότητας.
Ο φιλελευθερισμός, (οικονομικός: η ρύθμιση της τιμής των προϊόντων και των υπηρεσιών χωρίς κρατική παρέμβαση, κοινωνικός: ο καθένας είναι υπεύθυνος για την πάρτη του και δεν υπάρχουν κοινωνικές δεσμεύσεις και κατά συνέπεια και κοινωνικές υποχρεώσεις ή αξίες) ξεκινάει από την εποχή των Φώτων, δηλαδή μετά την Γαλλική Επανάσταση.
Η ανθρωπότητα βγαίνει κουρασμένη από συνεχείς πολέμους και επιζητά ένα σύστημα που θα εξασφαλίσει την ειρήνη.
Σ αυτό το δρόμο προς μια διαρκή ειρήνη, επιλέγει να συντάξει καταρχήν ένα νομικό πλαίσιο, στο οποίο θα ρυθμίζονται ουδέτερα, χωρίς καρδιά και χωρίς ιδεολογία όλες οι ανθρώπινες συγκρούσεις και συμπεριφορές.
Οριακά, αυτό το χωρίς ιδέες και χωρίς αξίες κράτος (που απαγορεύει, κατά συνέπεια στον εαυτό του να κρίνει οιοδήποτε άλλο ζήτημα πλην των ζητημάτων τεχνικής φύσεως) δεν θα πρέπει να θεωρείται ως «κυβέρνηση των ανθρώπων». Συνιστά απλώς (όπως λέει και ο Σαιν Σιμόν) μια καθαρή «διαχείριση των πραγμάτων» και απαιτεί απλές αρμοδιότητες εμπειρογνώμονος και καλώς ενημερωμένου διαχειριστή.
Από αυτή την άποψη, κανείς δεν θα μπορούσε να το διατυπώσει καλύτερα από τον Ιμμάνουελ Καντ:
Το σχεδίασμα για μια αιώνια ειρήνη, στην υποθετική περίπτωση του τέλειου νομοθετικού έργου, η μηχανική του Δικαίου θα αρκούσε από μόνη της να εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη ακόμα και σ ένα λαό δαιμόνων.
Το πρόσταγμα της ελεύθερης αγοράς, καταργεί κάθε άλλη αξία.
Το «δωρίζω» μια πανάρχαια ανθρώπινη ανάγκη, αντικαθίσταται με το πουλάω και ανταλλάσσω. Όπως γράφει και στο άλλο βιβλίο του – η εκπαίδευση της αμάθειας – ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε να υπάρχει, αν δεν είχε κληρονομήσει τους ηθικούς τύπους ανθρώπων του παρελθόντος.
Αυτή η κοινωνία δαιμόνων, όπου βέβαια η ισότητα είναι ισότητα κατά φαντασία, καθόσον ο πιο δυνατός επιβάλει και το δίκιο, καθώς επίσης καταλαμβάνει τις θέσεις στην πλατεία ή στο μπαλκόνι του κόσμου, ενώ οι αδύνατοι συνεχίζουν να ζουν και να δουλεύουν σε όλο και πιο σκοτεινά καταγώγια, έχει από τη φύση της ανάγκη - ώστε να διαιωνίζεται η παραγωγή του κέρδους, που είναι και η βάση του οικονομικού φιλελευθερισμού - μιας διαρκούς Μεγέθυνσης.
Δυστυχώς, από αυτή τη λογική της αέναης Μεγέθυνσης δεν ξέφυγε ούτε το αντίπαλο μοντέλο που είναι το σοσιαλιστικό .
Τόσο ο καπιταλιστικός κόσμος όσο και ο σοσιαλιστικός θεώρησαν ότι η μεγέθυνση που θα επιτυγχάνεται με την βοήθεια της επιστήμης θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην ειρήνη και στην απελευθέρωση.
Αυτή η τυφλή πίστη στην επιστήμη ή η πίστη στη τυφλή επιστήμη, αντικατέστησε την τυφλή μεσαιωνική πίστη σε ένα υπέρτατο όν και οδήγησε στην απαξίωση του απλού ανθρώπου και της απλής λογικής και κοινής αξιοπρέπειας.
Η νέα μοντέρνα εποχή, η εποχή που κυριαρχεί το δίκαιο της κοινωνίας των δαιμόνων, ριζώνει χρόνο με τον χρόνο την κυριαρχία του χρήματος με την ίδια ταχύτητα που ξεριζώνει παλιές αρχές, παλιές ηθικές, παλιές κανονιστικές διαδικασίες, που ρύθμιζαν μέχρι τότε τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η νέα αυτοκρατορία, μεγεθύνεται και ξεπερνά όλα τα όρια. Γεωγραφικά ή ανθρωπολογικά!
Είναι απλώς αναγκαίο να προσθέσουμε ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία διαθέτει τα μέσα για να κάνει να συμπέσει η δική της κατάρρευση μαζί με την κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη. Αυτό δεν συνέβαινε με τις παλαιότερες αυτοκρατορίες.
ange-ta.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου