Η κάμπια
Κολλημένη πάνω σ’ ένα φύλλο η κάμπια με ενδιαφέρων κοιτούσε τα έντομα που τραγουδούσανε, έτρεχαν, πηδούσανε, πετούσανε…. Όλα γύρο της ήταν σε κίνηση. Μόνο αυτή η καημένη δεν μπορούσε ούτε να βγάζει κάποιο ήχο, ούτε να τρέχει, ούτε να πετάξει. Με πολλές δυσκολίες μπορούσε μόνο να σέρνεται. Και ως που να μετακινηθεί από ένα φύλλο στο άλλο, της φαινόταν σαν να έκανε τον γύρο του κόσμου.
Παρ’ όλ’ αυτά δεν παραπονιόταν, δεν ζήλευε κανέναν κατανοώντας πως ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που μπορεί. Γνώριζε ότι ως κάμπια πρέπει να μάθει να υφαίνει πολύ λεπτά μεταξένια νήματα, για να πλέκει μ’ αυτά το σπιτάκι-κουκούλι της.
Χωρίς πολλές κουβέντες η κάμπια άρχισε με υπομονή και επιμέλεια να εκτελεί το έργο της και την κατάλληλη προθεσμία ήταν τυλιγμένη ολόκληρη μέσα στο θερμό κουκούλι.
– Και μετά τι; Ρώτησε η κάμπια αποκομμένη μέσα στο κουκούλι της από τον υπόλοιπο κόσμο.
– Όλα έχουν τη σειρά τους, άκουσε την απάντηση, να έχεις υπομονή και θα δεις.
Ήρθε ο χρόνος και η κάμπια ξύπνησε και ανακάλυψε πως τώρα δεν είναι εκείνη η δυσκίνητη κάμπια. Γρήγορα και με επιδεξιότητα βγήκε από το κουκούλι και με έκπληξη αντιλήφθηκε πως έχει δυο ελαφρά και φανταχτερά φτερά. Με χαρά και ενθουσιασμό εκείνη κούνησε τα φτερά της και σαν πούπουλο τινάχτηκε στον αέρα και πέταξε και σε λίγο διαλύθηκε μέσα στην γαλάζια αχλή.
Είχε υπομονή…
Λ. ντα Βίντσι*
Κολλημένη πάνω σ’ ένα φύλλο η κάμπια με ενδιαφέρων κοιτούσε τα έντομα που τραγουδούσανε, έτρεχαν, πηδούσανε, πετούσανε…. Όλα γύρο της ήταν σε κίνηση. Μόνο αυτή η καημένη δεν μπορούσε ούτε να βγάζει κάποιο ήχο, ούτε να τρέχει, ούτε να πετάξει. Με πολλές δυσκολίες μπορούσε μόνο να σέρνεται. Και ως που να μετακινηθεί από ένα φύλλο στο άλλο, της φαινόταν σαν να έκανε τον γύρο του κόσμου.
Παρ’ όλ’ αυτά δεν παραπονιόταν, δεν ζήλευε κανέναν κατανοώντας πως ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που μπορεί. Γνώριζε ότι ως κάμπια πρέπει να μάθει να υφαίνει πολύ λεπτά μεταξένια νήματα, για να πλέκει μ’ αυτά το σπιτάκι-κουκούλι της.
Χωρίς πολλές κουβέντες η κάμπια άρχισε με υπομονή και επιμέλεια να εκτελεί το έργο της και την κατάλληλη προθεσμία ήταν τυλιγμένη ολόκληρη μέσα στο θερμό κουκούλι.
– Και μετά τι; Ρώτησε η κάμπια αποκομμένη μέσα στο κουκούλι της από τον υπόλοιπο κόσμο.
– Όλα έχουν τη σειρά τους, άκουσε την απάντηση, να έχεις υπομονή και θα δεις.
Ήρθε ο χρόνος και η κάμπια ξύπνησε και ανακάλυψε πως τώρα δεν είναι εκείνη η δυσκίνητη κάμπια. Γρήγορα και με επιδεξιότητα βγήκε από το κουκούλι και με έκπληξη αντιλήφθηκε πως έχει δυο ελαφρά και φανταχτερά φτερά. Με χαρά και ενθουσιασμό εκείνη κούνησε τα φτερά της και σαν πούπουλο τινάχτηκε στον αέρα και πέταξε και σε λίγο διαλύθηκε μέσα στην γαλάζια αχλή.
Είχε υπομονή…
Λ. ντα Βίντσι*
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου