Μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

γ) Τι είναι πραγματικά η Πολιτική; Ποιούς εκπροσωπούν ουσιαστικά οι πολιτικοί μας και ποιες αξίες πρεσβεύουν εφόσον οι πράξεις τους χειροτερεύουν αντί να βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής μας;

Ποια είναι η ρίζα της λέξης “πολιτική”; Τα της ΠΟΛΙΣ! Η πολιτική αφορά την διευθέτηση των ζητημάτων μιας Πόλις. Η έννοια γεννήθηκε στην Αρχαία Αθήνα. Και τι ήταν η ΠΟΛΙΣ τότε όπως και σήμερα;

Ήταν εκείνος ο α-φύσικος τόπος και χρόνος, ήταν η απομόνωση μακριά από την Φύση !

Ο χώρος της πόλης δημιουργήθηκε ακριβώς για τον σκοπό της απομόνωσης και προστασίας από την απειλητική Φύση. Εκεί στην πόλη, σε αυτόν τον τόπο μακριά από τους ρυθμούς της φύσης ανέπτυξε ο άνθρωπος τον δικό του:

1. Τεχνητό χρόνο, βασισμένο σε αφηρημένους αριθμούς.
2. Αφύσικο τόπο, την ΠΟΛΗ, βασισμένο στην επιστήμη και την ΤΕΧΝΙΚΗ.
3. Αφύσικο Άνθρωπο δηλαδή τον Πολιτικό άνθρωπο (σε αντίθεση με τον φυσικό ή ακόμη τον κοινωνικό άνθρωπο).

Πρώτος ο Αριστοτέλης έκανε την αντιστροφή, να θεωρήσει δηλαδή τον πολιτικό άνθρωπο ως τελεολογικό προορισμό (επηρεασμένος προφανώς από την προϋπάρχουσα ΙΔΕΑ της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ του δασκάλου Πλάτωνα) και τον φυσικό άνθρωπο ως ένα ασήμαντο σκαλοπάτι της φύσης που οδεύει προς το πολιτικό Ζώο!

Θεώρησε, δηλαδή, πρώτος πως το Πολιτικό Ζώο είναι η ανώτερη δυνατή έκφραση του ανθρώπου και ο προορισμός γενικά του ανθρώπου.

Έτσι γεννήθηκε ο πολιτικός χώρος μέσα στις κοινωνίες και η Πολιτική μέσα στην Πόλις για να ρυθμίζει τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Η πολιτική από την γέννησή της ασχολείται με τα του ανθρώπου και μάλιστα ενός ανθρώπου που ζει σε ένα τεχνητό και α-Φύσικο περιβάλλον…

Όμως η διάκριση ανώτερο – κατώτερο και ο τελεολογικός προορισμός προς τον Πολιτικό Άνθρωπο ως την ανώτερη μορφή ανθρώπου αποτελεί μια λανθασμένη προσέγγιση. Και εξηγώ. Για να κάνουμε την διάκριση ανώτερο – κατώτερο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο μέσο ως μέτρο σύγκρισης, π.χ. την ικανότητα λογικής (όπως έκανε ο Αριστοτέλης). Διότι διαφορετικά πως θα αποφανθούμε; Ανώτερο ως προς τι; Η σημαντικότητα όμως του μέτρου μέσω του οποίου κάνουμε την σύγκριση θα πρέπει να θεμελιώνεται σε κάτι γενικότερο και όχι σε ανθρωποκεντρικές ιδιότητες όπως έκανε ο Αριστοτέλης, αλλιώς η σύγκριση θα είναι αυθαίρετη, μετέωρη και αίολη.

Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ένα φυσικό και έλλογο ζώο. Δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε πως τα φυσικά ζωώδη ένστικτα είναι κατώτερα από την λογική ή το αντίστροφο. Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με την διαίσθηση, αφουγκράζονται τα συναισθήματά τους, ακολουθούν τις εσωτερικές τους φωνές και τις ορμές τους. Το ένστικτο γίνεται καταστροφικό όταν αγνοεί την λογική αλλά και η “ψυχρή” λογική οδηγεί σε εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα όπως βιώνουμε στις ημέρες μας.

Αν θέλουμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό θα ήταν περισσότερο μια σχέση
γενικού προς ειδικό, περιέχοντος και περιεχομένου, παρά μια ιεράρχηση ανώτερο – κατώτερο.
Να το πούμε διαφορετικά. Η ιεράρχηση δεν είναι από το “κατώτερο” προς το “ανώτερο”. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε ιεράρχηση θα είναι αυθαίρετη. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι το πόσο καλά λειτουργεί και αποδίδει το ΜΕΡΙΚΟ μέσα στο ΟΛΟΝ.

Δηλαδή, από την ένταξη του ειδικότερου μέσα στο γενικότερο, αντλεί την αξία του το ειδικότερο. Αυτή η αξία θεμελιώνεται στο γενικότερο χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η ειδική συνεισφορά προς το καλύτερο, η οποία μπορεί όχι μόνο να στηρίζει αλλά και να “βελτιώνει” το γενικότερο.

Σύμφωνα με αυτήν την θεώρηση, ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ πρωταρχικά (γενικότερο) ένα οικοσύστημα από κύτταρα τα οποία λειτουργούν κυρίως συμβιωτικά (χωρίς να παραγνωρίζονται οι ανταγωνισμοί) ως μια ενιαία οντότητα μέσα στο ευρύτερο γήινο οικοσύστημα, του οποίου άλλωστε είναι δημιούργημα.

Επομένως από το γενικότερο (γήινο οικοσύστημα) περνάμε στον φυσικό άνθρωπο (ειδικότερο) και από εκεί στον πολιτικό άνθρωπο ή σε οποιαδήποτε άλλη εξειδικευμένη μορφή που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος. Προφανώς όλες οι διαφορετικές μορφές ενυπάρχουν και δια-βιώνουν μέσα στην γήινη βιόσφαιρα, το θεμέλιο της ύπαρξής τους, αντλούν αξία και δύναμη από αυτήν.

Πάντως η κατάσταση από την εποχή του Αριστοτέλη χειροτέρευσε, όταν ο Καρτέσιος διαχώρισε το σώμα από το πνεύμα ορίζοντας αυθαίρετα και αυτό-αναφορικά τον άνθρωπο ως την αυτόνομη, ανεξάρτητη και “ελεύθερη” μεταφυσική εκείνη οντότητα που αποτελούνταν βασικά από Πνεύμα (“Σκέφτομαι άρα Υπάρχω”).

Μας προέκυψε έτσι το Άτομο, ένα έλλογο βασικά ΟΝ με απεριόριστη εγγενή αξία λόγω της ικανότητάς του να σκέπτεται και όχι βέβαια εξαιτίας του φυσικού του σώματος που αποτελείται από δισεκατομμύρια συμβιωτικά κύτταρα.

Ανεξάρτητο και χωρισμένο από την φυσική του υπόσταση το Άτομο συνεχίζει να εξαπλώνεται συστηματικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας το, δηλητηριάζοντάς το άθελα ή θελημένα και εξολοθρεύοντας άλλα είδη. Μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν από το 1960 όπου ξεκίνησε ουσιαστικά το Οικολογικό κίνημα, στην διαδικασία αυτή συμμετείχαν όλοι ανεξαιρέτως.

Δεξιοί βασιλείς και αριστοκράτες παρέα με φτωχούς “αριστερούς” ναύτες, διανοούμενους, επιστήμονες, ακόμη και φυσιολάτρες (!!!!) συνεργάστηκαν άψογα και αρμονικά για την εξολόθρευση δασών και ζώων!

Εφόσον συμμετέχει η πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτήν την άνευ ορίων "ανάπτυξη" του ανθρώπινου είδους, πρόκειται για μια εντελώς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαδικασία!

Σωστά! Απλά έχουμε παραλείψει να καλέσουμε σε ψηφοφορία και την υπόλοιπη ΦΥΣΗ ... 

O πυρετός της Γαίας αφορά το ίδιο αριστερούς και δεξιούς! Σε έναν ΚΟΣΜΟ που καταρρέει η ΔΗΜΟ-κρατία μένει ως μια λέξη, ως ένα σημαίνον που του λείπει το σημαινόμενο! Διότι τι να "κρατήσει" στα χέρια του ο Δήμος και από που να κρατηθεί η ίδια η κοινωνία που απαρτίζει τον Δήμο;

 

Τι να μοιράσεις και να μοιραστείς "δημοκρατικά" σε έναν κόσμο που έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα οι περισσότεροι φυσικοί πόροι; Τι να διεκδικήσεις από έναν πλούσιο δεξιό που η εικονική “περιουσία” του θα εξαφανισθεί σε μια στιγμή όταν συμβεί το παγκόσμιο οικονομικό κραχ;

Τι να διαπραγματευτεί ένας δεξιός με έναν "αγωνιστή (sic) αριστερό" όταν ο τελευταίος θα διεκδικεί δυναμικά το φυσικό του δικαίωμα για πόσιμο νερό;

Σήμερα, έντρομοι οι πολίτες διαπιστώσουν πως Πολιτική και Πολιτεία στις οποίες έχουν μεταβιβάσει την συλλογική ευθύνη διαχείρισης των φυσικών πόρων, έχουν κάνει ελάχιστα για την προστασία τους. Και αυτό αφορά όλους τους ανθρώπους, περισσότερο μάλιστα την περίφημη αστική μεσαία τάξη.

Οι δασικές φωτιές καίνε τα εξοχικά της, οι πλημύρες καταστρέφουν την “πραμάτεια” και τα μικρο-μάγαζά της, η ποιότητα διαβίωσή της μέσα στιες Πόλεις υποβαθμίζεται συνεχώς καθώς εξαφανίζονται τα φυσικά οικοσυστήματα!

Η υποστήριξή μου στο οικοσύστημα δεν είναι πολιτική πράξη με την κλασική έννοια της ταξικής πάλης μεταξύ δεξιών και αριστερών, μεταξύ αρχόντων και λαού, μεταξύ αυτών που έχουν και εκείνων που δεν έχουν.

Η υποστήριξη μου στο Οικοσύστημα υπερβαίνει την έννοια της Πολιτικής!
Άλλωστε το αριστερό κίνημα ηττήθηκε ακριβώς διότι πολλά από τα αιτήματά του έχουν ήδη ικανοποιηθεί. Μικροαστοί (υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, κλπ) και εργάτες απολαμβάνουν εξίσου με τους μεγαλοαστούς (καλλιτέχνες, δημόσιους υπάλληλους, δικηγόρους, γιατρούς, στελέχη, επιχειρηματίες, κλπ) τα πλεονεκτήματα του υπαρκτού αστικού καπιταλισμού, ζώντας αξιοπρεπώς τουλάχιστον ελαφρώς πάνω από τα όρια της φτώχειας.

Αυτό που προσπαθούν να μοιράσουν είναι στην πραγματικότητα ο πλεονάζοντας πλούτος που παράγεται εις βάρος της Φύσης και να διευθετήσουν την άνιση διανομή του! Αλλά κανείς δεν τολμάει να συζητήσει, να προβληματιστεί για το που μας οδηγεί αυτή η κατάσταση της αλόγιστης κατασπατάλησης των μη ανανεώσιμων φυσικών πηγών για την δημιουργία περισσότερου “πλούτου”.

Όσοι ελάχιστοι έχουν ψελλίσει την ανάγκη να μπει φρένο στην οικονομική ανάπτυξη έχουν περιθωριοποιηθεί και το φρένο της “ανάπτυξης” έχει αντικατασταθεί με τον λιγότερο τρομακτικό όρο “βιώσιμη ανάπτυξη”.

Είναι πραγματικά συγκλονιστική η ερώτηση

Πως γίνεται το πιο έξυπνο, το μόνο έλλογο γήινο πλάσμα, το πιο ικανό είδος του πλανήτη, να οδηγεί τον εαυτό του στην αυτοκαταστροφή;

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση; Μέσω της Πολικής; Μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με ασυνείδητες ανθρωποκεντρικές πολιτικές;

Ειλικρινά δεν γνωρίζω την απάντηση. Είναι τόσο διαποτισμένος ο Πολιτισμός από την εχθρότητά μας προς την Φύση, είναι τόσο α-Φύσικη η Δυτική μας Κουλτούρα και όλο το Οικοδόμημα του “Διαφωτισμένου” πολιτισμού μας, ώστε δεν βλέπω πως μπορεί να αλλάξει άμεσα η κατάσταση.

Η μόνη μας ελπίδα είναι μια οικολογική φιλοσοφία, μια οικο-σοφική θέαση του Κόσμου, μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

philosophical-mirage.blogspot.gr

Σκεφτείτε το!

Για μένα απλά ο λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Αν δε του αξίζουν, μάλλον δεν είναι λαός.

 
 http://www.youtube.com/watch?v=kAGkuPaatdc

Τρώμε τις "σάρκες" μας στα σουβλατζίδικα...

K. Στούπας

Οι Έλληνες  δύσκολα αλλάζουμε αυταπάτες πριν σπάσουμε τα μούτρα μας στον τοίχο της πραγματικότητας. Για δεκαετίες πιστεύαμε πως κανείς ποτέ δεν έχασε αγοράζοντας γη και ακίνητα...

Στην τελευταία κρίση μάθαμε πόσο εύκολο είναι να χάσεις τα πάντα από ένα ακίνητο που αγόρασες σε ακατάλληλη εποχή με δανεικά ή γιατί βρίσκεται σε ζώνη με υψηλή αντικειμενική αξία...

Ένας άλλος μύθος που θα «σπάσει» σύντομα είναι πως η εστίαση (καφε-σουβλάκια κλπ) είναι ένα κλάδος που προσφέρεται για δύσκολες περιόδους καθώς ο Έλληνας τα τελευταία έξοδα που κόβει δεν αφορούν την διασκέδαση μέσω βρώσης και πόσης.

Παρατηρώ στη γειτονιά μου τα τελευταία δυο χρόνια τα σουβλατζίδικα να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και τα περισσότερα από αυτά μετά από μερικούς μήνες να εξαφανίζονται πάλι όπως εμφανίστηκαν.

Εν τω μεταξύ, η αύξηση της προσφοράς παρόμοιων υπηρεσιών οδηγεί στο λουκέτο και πολλούς από τους παλαιότερους και ως εκ τούτου εδραιωμένους ανταγωνιστές.

Το 90% των επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν το 2012 στην Ελλάδα αφορούσε εστιατόρια, μπαρ και καφέ.

Το 2008, πριν την χρεοκοπία, οι πέντε πρώτοι κλάδοι ήταν κατασκευαστικές, καταστήματα ένδυσης υπόδησης, real estate, εστίασης. Οι διαφορές μεταξύ 2008 και 2012 ερμηνεύονται εύκολα από τις εξελίξεις που έχουν μεσολαβήσει. Το 2008 υπήρχε ακόμη ευημερία με δανεικά και ανθούσε η αγορά των ακινήτων, των επώνυμων ενδυμάτων και των ακριβών αυτοκινήτων...

Το 2012 οι άνεργοι έχουν φτάσει το 1,5 εκατ. και όσοι έχουν μερικές δεκάδες  χιλιάδες ευρώ στην άκρη αυταπατώνται πως ανταλλάσοντας μεταξύ τους  σουβλάκια με εσπρέσο και βότκες πορτοκάλι σε υψηλές τιμές θα δημιουργήσουν ανάπτυξη και οικονομική δραστηριότητα.

Όπως σχολίαζα πριν λίγες μέρες, σαν οικονομία έχουμε περάσει στο στάδιο, όπου τρώμε τις σάρκες μας.
Το τραγικό και κωμικό συνάμα είναι πώς δεξιά και αριστερά στην Ελλάδα προπαγανδίζουν αυτό το οικονομικό μοντέλο. Την επίτευξη ανάπτυξης μέσω της ανταλλαγής μεταξύ μας πανάκριβών υπηρεσιών. Δανείστε μας να καταναλώσουμε να προκύψουν θέσεις εργασίας να υπάρξει ανάπτυξη, λένε...

Ενας καφές στην Ελλάδα στοιχίζει 3-4 ευρώ, ενώ στις περισσότερες πόλεις της Ευρώπης ο  ίδιος καφές δεν κάνει πάνω από 1-2 ευρώ.

Αν πάει κάποιος στο σούπερ μάρκετ να αγοράσει φέτες τυρί για τοστ και  διακατέχεται από πατριωτικά αισθήματα θα απογοητευτεί όταν διαπιστώσει πως τα εισαγόμενα, αν και έρχονται από μακρύτερα, είναι φθηνότερα. Και ας παρασκευάζονται σε χώρες με υψηλότερα μεροκάματα από την Ελλάδα, όπως η Δανία, η Ολλανδία, η Γερμανία κλπ.

Πως αντέχουν μερικές εταιρείες και παράγουν στην Ελλάδα ακόμη με αυτό το σκληρό ανταγωνισμό είναι θαύμα.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως στην Ελλάδα ανοίγουμε καφετέριες και σουβλατζίδικα γιατί δεν συμφέρει να ανοίξουμε παραγωγικές επιχειρήσεις.

Ανταλλάσουμε υπηρεσίες μεταξύ μας (σουβλάκια, καφέδες, μπύρες...) σε ακριβές τιμές γιατί δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε υπηρεσίες και προϊόντα που μπορούν να ανταγωνιστούν αυτές και αυτά, άλλων οικονομιών.

Ανοίγουμε καφετέριες γιατί δεν μπορούμε να ανοίξουμε βιώσιμες παραγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις.

Όταν όλες οι καφετέριες έχουν το καφέ στα 3 ευρώ ο ανταγωνισμός είναι του «θερμοκηπίου». Όταν τελειώσουν έτοιμα που ανακυκλώνουμε,  θα κλείσουν μαζικά κι αυτές.

Το κόστος της παραγωγής στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από τις περισσότερες άλλες χώρες, ακόμη και τις πλούσιες, όχι γιατί οι Έλληνες εργαζόμενοι παίρνουν πολλά καθαρά στο χέρι, αλλά γιατί το κράτος φορολογεί υπερβολικά την παραγωγή.

Όλους τους φορολογεί υπερβολικά, αλλά στις καφετέριες οι αποδείξεις είναι σπάνιες και οι σερβιτόρες περιστασιακές χωρίς ασφαλιστική κάλυψη.

Στην παραγωγή χρειάζονται μεγαλύτερες επιχειρήσεις και εκεί οι κανόνες τηρούνται. Όπως έχουμε ξαναγράψει, στην Ελλάδα, μαζί με τη Γαλλία, έχουμε τις υψηλότερες κρατήσεις επί του μεικτού μισθού που φτάνουν το 43%.

Αυτό σημαίνει πως κάποιος που παίρνει 1.000 ευρώ καθαρά στο χέρι στοιχίζει στον εργοδότη πάνω από 1.750 ευρώ. Στη Γερμανία στοιχίζει 1.500 και στην Ιρλανδία κάτω από 1.100 ευρώ.

Μην σας κάνει εντύπωση λοιπόν που ο χαμηλότερος μισθός στην Ελλάδα ξεκινά από τα 600 ευρώ και στην Ιρλανδία από τα 1.400...

Δεν είναι μόνο οι υψηλές κρατήσεις και φόροι που κάνουν τα ελληνικά προϊόντα ακριβά, είναι και το ακριβότερο ηλεκτρικό, φυσικό αέριο, καύσιμα (από ειδικούς φόρους και αυτά εν μέρει...) μεταφορικά, δικηγορικά λόγω συντεχνίας και κλειστών επαγγελμάτων κλπ.

Οι φίλοι μου οι αριστεροί υποστηρίζουν πως αυτό που χρειάζεται είναι κεντρικός σχεδιασμός, σωστή καθοδήγηση και κρατικές τράπεζες που θα δίνουν φθηνά δάνεια.

Αν το μολύβι που κατασκευάζεται στην Ελλάδα κάνει 2 ευρώ και αυτό στην Ιρλανδία και τη Γερμανία στοιχίζει 1 ευρώ το ελληνικό μολύβι δεν θα το αγοράζουν ούτε οι πιο ένθερμοι πατριώτες.

Όσα σχέδια και να εκπονήσουν ειδικοί και μη γραφειοκράτες αν το κόστος είναι μη ανταγωνιστικό καμία  παραγωγική επένδυση δεν θα γίνει γιατί συνήθως αυτός που θα βάλει τα λεφτά, γνωρίζει καλύτερα από τους ειδικούς που δεν θα τα βάλουν.

Στην Ελλάδα μετά τη χρεοκοπία αντί να μειώσουν τους φόρους και τις εισφορές, αναδομώντας το ασφαλιστικό που είναι το μέγιστο των προβλημάτων, χαριεντίζονται με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που το πέτυχαν με οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων και βάζοντας φόρους μέχρι και στα κοτέτσια.

Οι Έλληνες ανοίγουν καφετέριες γιατί δεν μπορούν να φτιάξουν μολύβια που θα είναι ανταγωνιστικά...

Η δεξιά και η αριστερή πολιτική ηγεσία είναι τόσο μακράν νυχτωμένη που πιστεύει πως το πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας. Το γεγονός δηλ. πως  οι τράπεζες δεν έχουν φθηνές καταθέσεις να τις δανείσουν...

Το 2008 και πριν που υπήρχαν ωκεανοί φθηνής ρευστότητας πάλι κανείς δεν έκανε παραγωγικές επενδύσεις γιατί δεν συνέφεραν.

Η δεξιά νομίζει πως π.χ. αν η Μέρκελ δώσει την άδεια στην ΕΚΤ να δώσει στις ελληνικές τράπεζες 200 δισ. ευρώ να δανειοδοτήσουν θα υπάρξει παραγωγική και εξαγωγική έκρηξη. Δεν θα υπάρξει. Σε καφετέριες, εισαγωγές και ακίνητα θα πάνε πάλι τα λεφτά.

Η κεντροαριστερά νομίζει πως αν εθνικοποιήσει τις τράπεζες και τις υποχρεώσει να δίνουν δάνεια σε παραγωγικές επιχειρήσεις τα ελληνικά «μολύβια» θα είναι ανταγωνιστικά. Ασε που οι αριστεροί οικονομολόγοι σαν πιο αδαείς όταν ακούν πως υπάρχουν 160 δισ. σε καταθέσεις νομίζουν πως αυτά  υπάρχουν σε μετρητά σε υπόγεια θησαυροφυλάκια. Δεν αντιλαμβάνονται πως αυτά είναι μέρος των 240 δισ. περίπου που έχουν δώσει σε δάνεια οι τράπεζες ήδη και αυτοί ζητούν να «κουρευτεί» ένα μέρος τους.

Το κλειδί για λύση του προβλήματος είναι να μειώσουν τους φόρους και τις εισφορές που κάνουν την παραγωγή στην Ελλάδα μη ανταγωνιστική.

Για να συμβεί αυτό πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους.

Να μειωθεί το κράτος δηλ. και να οργανωθεί έτσι που με λιγότερο κόσμο θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες (το τελευταίο δεν είναι και δύσκολο...).

Πρέπει επίσης να δοθεί μια λύση στο ασφαλιστικό. Η Ελλάδα έχει 2,7 εκατ. συνταξιούχους συν  300 χιλ. που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα, περί τα 3 εκατ. συνταξιούχους. Από αυτούς το 1 εκατ. είναι κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης. Η ελληνική οικονομία δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τόσους συνταξιούχους.

Αν δεν μειώσουμε όσο το δυνατόν ταχύτερα τις δαπάνες άρα και τους φόρους και τις εισφορές θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, νομίζοντας πως θάρθει η ανάπτυξη.

Ανάπτυξη θάρθει όταν αντί για καφετέριες θα ανοίγουν εργοστάσια «μολυβιών»... (να διαφημίσουμε και το ομώνυμο εκπληκτικό μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλου).

Το κακό που γίνεται από οικονομικής πλευράς με τη μόδα της καφετέριας και του σουβλατζίδικου είναι πως σπαταλάμε τους τελευταίους πόρους για ανάπτυξη σε αδιέξοδες καταστάσεις. Αντί να εισάγουμε μηχανές που κατασκευάζουν «μολύβια» εισάγουμε μηχανές που ψήνουν καφέδες...

capital.gr

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

Απέναντι στο «βαθύ παρακράτος»,
σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης


Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Την μόνη διέξοδο ίσως αποτελεί η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας με ποσοστό τουλάχιστον 8-10% των πολιτών, που διεμβολίζοντας την κοινωνία οριζοντίως και καθέτως και αλλάζοντας τις προτεραιότητες τής καθημερινότητας για τον κάθε πολίτη, κινούμενη έξω και πάνω από το στενό προσωπικό συμφέρον, να αλλάξει τον ρου τής κοινωνίας και πολιτείας και να κατορθώσει να μας εντάξει στην ομάδα των ανεπτυγμένων κοινωνιών και κρατών. 
 
Όλες οι ανεπτυγμένες κοινωνίες-κράτη εξάλλου, για να ενταχθούν σ' αυτό το πλαίσιο κατόρθωσαν κάποτε σε διαφορετικό χρόνο η κάθε μία να αποκτήσουν αυτή την κρίσιμη μάζα σε ποσοστό 5-20%, που την βοήθησαν να κάνει την διαφορά και να πάρει μια ξεχωριστή θέση στην ομάδα των ανεπτυγμένων λαών-κρατών.

Για να γίνει εφικτό αυτό θα πρέπει να μπορέσει αυτή η κρίσιμη μάζα, που στην περίπτωσή μας να είναι τουλάχιστον 8-10%, να επικρατήσει απέναντι στο
σκληρό πυρήνα τής άρχουσας  
                                         
        
                                                                                          Δέν θα στήσω καινούρια είδωλα,
τάξης (βαθύ κράτος/παρακράτος)                    ας μάθουν τα παλιά τι σημαίνει να έχουν πήλινα πόδια.Φ.Νίτσε αποτελούμενης από 100-300 οικογένειες και τα στηρίγματά τους
(πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη, αστυνομία, ένοπλες δυνάμεις, εκκλησία και συνδικαλισμός).

Ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να κατορθώσει να πείσει την υπόλοιπη κοινωνία, ότι αυτοί, που δέν κατόρθωσαν διακόσια χρόνια τώρα να στήσουν και να οργανώσουν κράτος με θεσμούς και αρχές ούτε μπορούν ούτε θέλουν να το κάνουν. Αυτό βέβαια, απαιτεί επίπονη προσπάθεια και χρονικό ορίζοντα 10-30 χρόνων περίπου. Ο χρονικός ορίζοντας εξαρτάται από την επιμονή, την υπομονή και την οργανωτική δομή τού φορέα/φορέων, που θα αναλάβουν αυτό το εγχείρημα.
  

---

Εδώ και δυό αιώνες, που υπάρχει το κράτος μας, δύο μόνο προσπάθησαν να το δομήσουν με χαρακτηριστικά σύγχρονου κράτους: Ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας και ο βασιλικός θεσμός την πρώτη περίοδό του (Όθωνας).

Και οι δύο αντιμετώπισαν λυσσώδη αντίδραση από τα αναχρονιστικά ντόπια συμφέροντα. Τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, ενώ τον βασιλιά τον εξεδίωξαν. Ενώ και οι δύο τους ήταν ό,τι πιό προοδευτικό κι εκσυγχρονιστικό υπήρχε εκείνη την εποχή, τους παρουσίασαν ως ολιγαρχικούς δυνάστες κι αυτό γιατί προσπαθούσαν να βάλουν τάξη στο μπάχαλο, συγκρουόμενοι με τα συμφέροντα των εγχώριων μαφιόζων, οι οποίοι φορούσαν τη μάσκα τού δήθεν δημοκράτη.

Στη συνέχεια βέβαια, και ο βασιλικός θεσμός σιγά-σιγά μεταλλάχθηκε και συντάχθηκε απολύτως με το σκυλολόι, που αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό του άρχουσα τάξη, δηλαδή το βαθύ παρακράτος, το οποίο μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Οι βασιλικές οικογένειες σ' όλη την Ευρώπη εξάλλου, προέρχονται από δύο-τρεις οίκους (Βαυαρία/βασιλιάς Μ.Βρετανίας, Ισπανία/βασιλιάς Ολλανδίας κ.τ.λ.).

---

Επειδή υπάρχει περίπτωση κάποιος ή κάποιοι να θεωρήσουν εντελώς αυθαίρετο την αρχική κρίσιμη μάζα 8-10% θεωρώ αυτό το ποσοστό απαραίτητο, διότι παντού και πάντα τις μεγάλες ανατροπές (αλλαγές) τις πραγματοποιούν ηγέτες ή δυναμικές μειοψηφίες, πίσω από τις οποίες συντάσσεται σιγά - σιγά, όταν διαφανεί  η προοπτική, η πλειοψηφία τής κοινωνίας. Το ποσοστό αυτό το θεωρώ απολύτως απαραίτητο, διότι τα χαρακτηριστικά τής χώρας είναι πολύπλοκα, προβληματικά και χρόνια παγιωμένα.    
 
Πρόσφατο παρεμφερές παράδειγμα αποτελεί γειτονική χώρα με παρόμοια χαρακτηριστικά (βαθύ κράτος/παρακράτος και κοινωνική-οικονομική ακινησία). Εκεί βέβαια, υπήρξε πολιτικός φορέας, κάτι που σε μας δέν φαίνεται στο ορατό μέλλον κι όταν φαίνεται, αποτελεί κακέκτυπο τού παρελθόντος. Επίσης, το βαθύ κράτος/παρακράτος στη γειτονική χώρα δέν είχε μόνο και ακριβώς τα ίδια άθλια χαρακτηριστικά, που έχει στη χώρα μας.
 Αυτό βέβαια, δέν μπορεί να γίνει εφ' όσον
δέν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά, που μας διέπουν (ανατολίτικη νοοτροπία, βαλκανικός μικρόκοσμος, θεοκρατία, έλλειψη ορθολογισμού και πνεύμα κοινωνικής ευθύνης).

Τα χαρακτηριστικά μιάς ανεπτυγμένης κοινωνίας: Αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης
για όλα τα μέλη της, υψηλό επίπεδο    
                                                                    
                                                                                                                               Χριστιανο-ανατολικο-βαλκανιστάν.
παιδείας και υγειονομικής περίθαλψης, 

υψηλό προσδόκιμο ζωής, ιστορική συνέχεια τής κρίσιμης μάζας (5-20%), πνεύμα κοινωνικής ευθύνης των μελών της,  δομημένη άρχουσα τάξη με αρχές και κανόνες, ευνομούμενο Κράτος κ.λπ..
   
Οι ξένοι, κάθε φορά, που προσπαθούσαν να συνεργασθούν, να κάνουν δουλειές και να έχουν γενικά πάρε-δώσε με το κράτος μας (παρακράτος) έπεφταν επάνω στο τείχος, που ονομάζω «βαθύ παρακράτος». Όταν δέν είχαν ιδιαίτερα σοβαρό λόγο να συγκρουσθούν μαζί του άφηναν τα πράγματα να εξελιχθούν, σε άλλες περιπτώσεις αναγκάσθηκαν να το παραμερίσουν.
  
Σήμερα, που τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο και τα συμφέροντά τους απειλούνται άμεσα, έχουν αποφασίσει, ότι πρέπει στην παρούσα φάση και αναλόγως των συγκυριών να τελειώσουν αργά ή γρήγορα με το σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης (βαθύ παρακράτος). Στην ευρωπαϊκή οικογένεια δέν μπορεί να συνυπάρχει χώρα με χαρακτηριστικά μεταξύ Μέσης Ανατολής και Υποσαχάριας Αφρικής.  
  
Η ευκαιρία είναι μοναδική και οι προϋποθέσεις άριστες, ώστε να αρχίσει η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας, που θα αντικαταστήσει αυτό το «συρφετό», γιά να θέσει τις βάσεις δημιουργίας κρατικής δομής.     

---

Ποιός τους προετοίμασε; Το σχολείο; Ξερουμε πολύ καλά τί προετοιμάζει το σχολείο. Ο στρατός; Ξέρουμε σε τί ανυποληψία ρίχνει τον νέο έλληνα πολίτη ο στρατός, για να τού αφαιρέσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας από πάνω του. Πόσοι είναι εκείνοι, που αντέχουν; Οι 10; Οι 20; Με τις σπουδές φεύγουν έξω και τελειώνει. Ποιοί μένουν εδώ; Τίποτα. Η πλήρης εξαφάνιση μας. Και θα γίνει. Είμαι βέβαιος. Εγώ δέν πιστεύω, ότι έχουμε σήμερα τη δύναμη να επιβιώσουμε.   Μάνος Χατζιδάκης (από ραδιοφωνική συνέντευξή του το 1989).

---

Και για να μη παρεξηγηθώ η κόκκινη γραμμή είναι μία, πρέπει η λέξη «εμφύλιος» να διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας, το λεξικό και το κυριότερο από τα μυαλά των ανθρώπων, γιατί τα ανάλογα γεγονότα στο αραβικό κομμάτι τής λεκάνης τής Μεσογείου είναι πολύ πρόσφατα και αρκετά κοντά μας.
 
Είμαστε ίσως από τους περισσότερο ανιστόρητους λαούς της Ευρώπης. «Ο τρόπος, που διδάσκεται η ιστορία καθορίζει το είδος, το επίπεδο ανάπτυξης και την κουλτούρα τής κάθε χώρας» (Μ. Ρεπούση). Είναι καιρός αυτό ν' αλλάξει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δέν έχουμε ούτε παρόν ούτε μάλλον.
  freeinquiry.g






      

Εμείς πάντως ξέρουμε να σκοτωνόμαστε...

Οι Βέλγοι αντικαθιστούν το 2014 την ηλεκτρονική κάρτα υγείας, (που εμείς πολεμήσαμε «προστατεύοντας» τα προσωπικά δεδομένα) με την ηλεκτρονική πολιτική τους ταυτότητά (που επίσης πολεμήσαμε για να σωθούμε από τον σατανά). Οι Βέλγοι διαλέγουν γιατρό από τον «χρυσό οδηγό» και εμείς γιατρό από την «λίστα με το ειδικό φακελάκι». Ξέρουμε όμως να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας...

Δώσε μας εγκληματίες που να παριστάνουν τους επαναστάτες και πάρε μας την ψυχή.

Δώσε μας καθάρματα του τύπου της 17 Νοέμβρη να καθαρίζουν όποιον τους έρχεται στην εγκληματική τους γκλάβα και άσε μας να κοιμόμαστε στα παγκάκια και να τριβόμαστε με πετρέλαιο όταν αρρωσταίνουμε... Ούτε θα διαμαρτυρηθούμε ούτε πρόκειται να κατεβούμε στο Σύνταγμα να φωνάξουμε για το άθλιο κράτος που πληρώνουμε.

Τίποτε απ΄ όλα αυτά.

Άλλωστε που να μας μείνει καιρός αφού πρέπει να τρέξουμε για τους καταπιεσμένους αριστερούς του σύμπαντος... Να πονέσουμε τους επαναστάτες της γης... Και να διαμαρτυρηθούμε γιατί δεν αφήνουνε τον υπόκοσμο του τόπου να κατασκηνώνει στα αχούρια που είναι γνωστά και ως Πανεπιστήμια...

Αν όμως πάρουμε στα χέρια μας, τις επόμενες ημέρες, μια προκήρυξη που θα υπογράφουν κάποιοι ψυχανώμαλοι αλήτες που καίνε, ή δολοφονούνε συνανθρώπους τους (γιατί έχουν βαφτίσει την ψυχασθένειά τους επαναστατική ιδεολογία) θα αρχίσουμε με το γνωστό θολοκουλτουριάρικο στιλ να δικαιολογούμε τα εγκλήματα...

Την ίδια στιγμή οι Βέλγοι από τον Ιανουάριο θα μπαινοβγαίνουν στις κλινικές που επιθυμούν, αφήνοντας στην είσοδο μια ταυτότητα τα στοιχεία της οποίας θα κάνουν τον γύρο των αρμοδίων υπηρεσιών και θα τακτοποιήσουν νοσήλια και αμοιβές γιατρών του ασφαλισμένου.

Εμείς όμως μπορεί να δικαιολογήσουμε ακόμη και την συμμορία του Οίκου Ναύτου που έτρωγε τα λεφτά κάθε θαλασσοδαρμένου ναυτικού.

Θα αντισταθούμε και για τους 90 γιατρούς που χάνουν την σύμβασή τους με το κράτος γιατί είχαν γεμίσει ντουλάπες με κατευθυνόμενες συνταγές από τα φακελάκια του φαρμακευτικού κυκλώματος.

Θα συμφωνήσουμε και για την τακτική του ΕΟΠΥΥ να έχει συμβάσεις με κλινικές και να μην τις πληρώνει γιατί τα λεφτά του ΕΟΠΥΥ τα έχουμε κατ΄ αρχάς για τους εσωτερικούς καταχραστές του Οργανισμού, τους κομπιναδόρους, τις μαϊμούδες συντάξεις, την χρηματοδότηση εσωτερικών κυκλωμάτων... Και ό,τι περισσέψει βεβαίως για να πληρώνει τα τεράστια χρέη του.

Όλα όμως αυτά τα αίσχη, του ΕΟΠΥΥ, των συμβεβλημένων γιατρών, των αληταράδων κοπανατζήδων κρατικών υπαλλήλων υγείας που ή τα πιάνουν, ή πλαστογραφούν ή πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν δεν μας αγγίζουν πέραν του κουτσομπολιού.

Άλλωστε δεν δεχόμαστε ότι πρόκειται για αλητεία μισθοδοτούμενη από τους φόρους μας αλλά απλώς για κάποιους επίορκους... που μάλλον παραπλανήθηκαν.

Οι Βέλγοι θα πληρώσουν υψηλά τέλη κυκλοφορίας και εφέτος αλλά δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν γιατί βλέπουν τα λεφτά τους σε τούνελ, σε τεράστιες κομβικές σήραγγες, σε δρόμους μεγάλης ταχύτητας, σε μέσα κυκλοφορίας που γνωρίζεις ποιο δευτερόλεπτο θα περάσουν από την στάση, σε δρόμους και πεζόδρομους που δεν είναι πάρκινγκ ή για να περνάνε τα μηχανάκια με ευκολία...

Τι με έπιασε με τους Βέλγους;

Τίποτε το ιδιαίτερο.

Απλώς πήρα ως ερέθισμα την είδηση ότι από τον Ιανουάριο του 2014 στο Βέλγιο περνάνε στην χρήση μόνο της πολιτικής ταυτότητας και καταργούνται και οι κάρτες υγείας όταν στην χώρα μας η περίθαλψη και η κοινωνική ασφάλιση είναι βραδυφλεγής βόμβα που θα σκάσει, οπωσδήποτε και να το περιμένετε...

Θα σκάσει μάλιστα μαζί με πολλές άλλες φτιαγμένες με υλικά από καθαρά σκάνδαλα...

Από εκεί και πέρα έλαβα υπόψη μου κάποιες ομοιότητες του Βελγίου με την Ελλάδα.

Ότι είναι μια φτωχή και καταχρεωμένη χώρα που όμως το παλεύει αθόρυβα και καλύπτει τις υποχρεώσεις της χωρίς να φαίνεται η φτώχεια όπως σε εμάς επειδή λειτουργεί άψογα το κράτος. Γιατί ο πολίτης εκεί έχει πολεμήσει για τα δικαιώματά του και έχει κατακτήσει αυτά που του επιτρέπουν να έχει ένα επίπεδο ζωής.

Σε αντίθεση με εμάς που μπορεί να διαλύσουμε την Αθήνα μόνο για να... λευτερώσουμε κάποιους κατασκευαστές μολότοφ που έκαψαν και ανθρώπους...

Δεν θα μας δείτε όμως να χαλάμε τον κόσμο ούτε για τις τεράστιες ουρές που σχηματίζονται από τις 3 τα ξημερώματα στα  ιατρεία του ΕΟΠΥΥ για χαρτάκι προτεραιότητας, ούτε για τις ουρές που σχηματίζονται στα αρμόδια γραφεία που κολλάνε σελίδες στα βιβλιάρια... επειδή συμβαίνει οι Έλληνες οι κρατικοί υπάλληλοι να μην είναι κομπιουτεράδες και να ξέρουν από πληροφορική και άλλα τέτοια διαβόλου πράγματα...

Μπορεί λοιπόν να μην μας βλέπετε, όλους, σε συλλαλητήρια για τα δικαιώματά μας αλλά ξέρουμε να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Οι Βέλγοι ξέρουν;

 Του Γιώργου Κράλογλου

capital.gr