Απέναντι στο «βαθύ παρακράτος»,
σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.Την μόνη διέξοδο ίσως αποτελεί η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας με ποσοστό τουλάχιστον 8-10% των πολιτών, που διεμβολίζοντας την κοινωνία οριζοντίως και καθέτως και αλλάζοντας τις προτεραιότητες τής καθημερινότητας για τον κάθε πολίτη, κινούμενη έξω και πάνω από το στενό προσωπικό συμφέρον, να αλλάξει τον ρου τής κοινωνίας και πολιτείας και να κατορθώσει να μας εντάξει στην ομάδα των ανεπτυγμένων κοινωνιών και κρατών.
Όλες οι ανεπτυγμένες κοινωνίες-κράτη εξάλλου, για να ενταχθούν σ' αυτό το πλαίσιο κατόρθωσαν κάποτε σε διαφορετικό χρόνο η κάθε μία να αποκτήσουν αυτή την κρίσιμη μάζα σε ποσοστό 5-20%, που την βοήθησαν να κάνει την διαφορά και να πάρει μια ξεχωριστή θέση στην ομάδα των ανεπτυγμένων λαών-κρατών.
Για
να γίνει εφικτό αυτό θα πρέπει να μπορέσει αυτή η κρίσιμη μάζα, που
στην περίπτωσή μας να είναι τουλάχιστον 8-10%, να επικρατήσει απέναντι
στο σκληρό πυρήνα τής άρχουσας
Δέν θα στήσω καινούρια είδωλα,
τάξης (βαθύ κράτος/παρακράτος) ας μάθουν τα παλιά τι σημαίνει να έχουν πήλινα πόδια.Φ.Νίτσε αποτελούμενης από 100-300 οικογένειες και τα στηρίγματά τους
(πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη, αστυνομία, ένοπλες δυνάμεις, εκκλησία και συνδικαλισμός).
| | Εδώ και δυό αιώνες, που υπάρχει το κράτος μας, δύο μόνο προσπάθησαν να το δομήσουν με χαρακτηριστικά σύγχρονου κράτους: Ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας και ο βασιλικός θεσμός την πρώτη περίοδό του (Όθωνας). |
Και
οι δύο αντιμετώπισαν λυσσώδη αντίδραση από τα αναχρονιστικά ντόπια
συμφέροντα. Τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, ενώ τον βασιλιά τον
εξεδίωξαν. Ενώ και οι δύο τους ήταν ό,τι πιό προοδευτικό κι
εκσυγχρονιστικό υπήρχε εκείνη την εποχή, τους παρουσίασαν ως
ολιγαρχικούς δυνάστες κι αυτό γιατί προσπαθούσαν να βάλουν τάξη στο
μπάχαλο, συγκρουόμενοι με τα συμφέροντα των εγχώριων μαφιόζων, οι οποίοι
φορούσαν τη μάσκα τού δήθεν δημοκράτη.
Στη
συνέχεια βέβαια, και ο βασιλικός θεσμός σιγά-σιγά μεταλλάχθηκε και
συντάχθηκε απολύτως με το σκυλολόι, που αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό
του άρχουσα τάξη, δηλαδή το βαθύ παρακράτος, το οποίο μας ταλαιπωρεί
μέχρι σήμερα. Οι βασιλικές οικογένειες σ' όλη την Ευρώπη εξάλλου,
προέρχονται από δύο-τρεις οίκους (Βαυαρία/βασιλιάς Μ.Βρετανίας,
Ισπανία/βασιλιάς Ολλανδίας κ.τ.λ.).
Επειδή υπάρχει περίπτωση κάποιος ή κάποιοι να θεωρήσουν εντελώς αυθαίρετο την αρχική κρίσιμη μάζα 8-10% θεωρώ αυτό το ποσοστό απαραίτητο, διότι παντού και πάντα τις μεγάλες ανατροπές (αλλαγές) τις πραγματοποιούν ηγέτες ή δυναμικές μειοψηφίες, πίσω από τις οποίες συντάσσεται σιγά - σιγά, όταν διαφανεί η προοπτική, η πλειοψηφία τής κοινωνίας. Το ποσοστό αυτό το θεωρώ απολύτως απαραίτητο, διότι τα χαρακτηριστικά τής χώρας είναι πολύπλοκα, προβληματικά και χρόνια παγιωμένα.
Πρόσφατο παρεμφερές παράδειγμα αποτελεί γειτονική χώρα με παρόμοια χαρακτηριστικά (βαθύ κράτος/παρακράτος και κοινωνική-οικονομική ακινησία). Εκεί βέβαια, υπήρξε πολιτικός φορέας, κάτι που σε μας δέν φαίνεται στο ορατό μέλλον κι όταν φαίνεται, αποτελεί κακέκτυπο τού παρελθόντος. Επίσης, το βαθύ κράτος/παρακράτος στη γειτονική χώρα δέν είχε μόνο και ακριβώς τα ίδια άθλια χαρακτηριστικά, που έχει στη χώρα μας.
Αυτό βέβαια, δέν μπορεί να γίνει εφ' όσον δέν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά, που μας διέπουν (ανατολίτικη νοοτροπία, βαλκανικός μικρόκοσμος, θεοκρατία, έλλειψη ορθολογισμού και πνεύμα κοινωνικής ευθύνης).
Τα χαρακτηριστικά μιάς ανεπτυγμένης κοινωνίας: Αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης
για όλα τα μέλη της, υψηλό επίπεδο
Χριστιανο-ανατολικο-βαλκανιστάν.
παιδείας και υγειονομικής περίθαλψης,
υψηλό προσδόκιμο ζωής, ιστορική συνέχεια τής κρίσιμης μάζας (5-20%), πνεύμα κοινωνικής ευθύνης των μελών της, δομημένη άρχουσα τάξη με αρχές και κανόνες, ευνομούμενο Κράτος κ.λπ..
Οι ξένοι, κάθε φορά, που προσπαθούσαν να συνεργασθούν, να κάνουν δουλειές και να έχουν γενικά πάρε-δώσε με το κράτος μας (παρακράτος) έπεφταν επάνω στο τείχος, που ονομάζω «βαθύ παρακράτος». Όταν δέν είχαν ιδιαίτερα σοβαρό λόγο να συγκρουσθούν μαζί του άφηναν τα πράγματα να εξελιχθούν, σε άλλες περιπτώσεις αναγκάσθηκαν να το παραμερίσουν.
Σήμερα, που τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο και τα συμφέροντά τους απειλούνται άμεσα, έχουν αποφασίσει, ότι πρέπει στην παρούσα φάση και αναλόγως των συγκυριών να τελειώσουν αργά ή γρήγορα με το σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης (βαθύ παρακράτος). Στην ευρωπαϊκή οικογένεια δέν μπορεί να συνυπάρχει χώρα με χαρακτηριστικά μεταξύ Μέσης Ανατολής και Υποσαχάριας Αφρικής.
Η ευκαιρία είναι μοναδική και οι προϋποθέσεις άριστες, ώστε να αρχίσει η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας, που θα αντικαταστήσει αυτό το «συρφετό», γιά να θέσει τις βάσεις δημιουργίας κρατικής δομής.
| Ποιός
τους προετοίμασε; Το σχολείο; Ξερουμε πολύ καλά τί προετοιμάζει το
σχολείο. Ο στρατός; Ξέρουμε σε τί ανυποληψία ρίχνει τον νέο έλληνα
πολίτη ο στρατός, για να τού αφαιρέσει και το τελευταίο ίχνος
αξιοπρέπειας από πάνω του. Πόσοι είναι εκείνοι, που αντέχουν; Οι 10; Οι
20; Με τις σπουδές φεύγουν έξω και τελειώνει. Ποιοί μένουν εδώ; Τίποτα. Η πλήρης εξαφάνιση μας. Και θα γίνει. Είμαι βέβαιος. Εγώ δέν πιστεύω, ότι έχουμε σήμερα τη δύναμη να επιβιώσουμε. Μάνος Χατζιδάκης (από ραδιοφωνική συνέντευξή του το 1989). |
Και για να μη παρεξηγηθώ η κόκκινη γραμμή είναι μία, πρέπει η λέξη «εμφύλιος» να διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας, το λεξικό και το κυριότερο από τα μυαλά των ανθρώπων, γιατί τα ανάλογα γεγονότα στο αραβικό κομμάτι τής λεκάνης τής Μεσογείου είναι πολύ πρόσφατα και αρκετά κοντά μας.
Είμαστε ίσως από τους περισσότερο ανιστόρητους λαούς της Ευρώπης. «Ο τρόπος, που διδάσκεται η ιστορία καθορίζει το είδος, το επίπεδο ανάπτυξης και την κουλτούρα τής κάθε χώρας» (Μ. Ρεπούση). Είναι καιρός αυτό ν' αλλάξει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δέν έχουμε ούτε παρόν ούτε μάλλον.
freeinquiry.g
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου