Μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

γ) Τι είναι πραγματικά η Πολιτική; Ποιούς εκπροσωπούν ουσιαστικά οι πολιτικοί μας και ποιες αξίες πρεσβεύουν εφόσον οι πράξεις τους χειροτερεύουν αντί να βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής μας;

Ποια είναι η ρίζα της λέξης “πολιτική”; Τα της ΠΟΛΙΣ! Η πολιτική αφορά την διευθέτηση των ζητημάτων μιας Πόλις. Η έννοια γεννήθηκε στην Αρχαία Αθήνα. Και τι ήταν η ΠΟΛΙΣ τότε όπως και σήμερα;

Ήταν εκείνος ο α-φύσικος τόπος και χρόνος, ήταν η απομόνωση μακριά από την Φύση !

Ο χώρος της πόλης δημιουργήθηκε ακριβώς για τον σκοπό της απομόνωσης και προστασίας από την απειλητική Φύση. Εκεί στην πόλη, σε αυτόν τον τόπο μακριά από τους ρυθμούς της φύσης ανέπτυξε ο άνθρωπος τον δικό του:

1. Τεχνητό χρόνο, βασισμένο σε αφηρημένους αριθμούς.
2. Αφύσικο τόπο, την ΠΟΛΗ, βασισμένο στην επιστήμη και την ΤΕΧΝΙΚΗ.
3. Αφύσικο Άνθρωπο δηλαδή τον Πολιτικό άνθρωπο (σε αντίθεση με τον φυσικό ή ακόμη τον κοινωνικό άνθρωπο).

Πρώτος ο Αριστοτέλης έκανε την αντιστροφή, να θεωρήσει δηλαδή τον πολιτικό άνθρωπο ως τελεολογικό προορισμό (επηρεασμένος προφανώς από την προϋπάρχουσα ΙΔΕΑ της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ του δασκάλου Πλάτωνα) και τον φυσικό άνθρωπο ως ένα ασήμαντο σκαλοπάτι της φύσης που οδεύει προς το πολιτικό Ζώο!

Θεώρησε, δηλαδή, πρώτος πως το Πολιτικό Ζώο είναι η ανώτερη δυνατή έκφραση του ανθρώπου και ο προορισμός γενικά του ανθρώπου.

Έτσι γεννήθηκε ο πολιτικός χώρος μέσα στις κοινωνίες και η Πολιτική μέσα στην Πόλις για να ρυθμίζει τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Η πολιτική από την γέννησή της ασχολείται με τα του ανθρώπου και μάλιστα ενός ανθρώπου που ζει σε ένα τεχνητό και α-Φύσικο περιβάλλον…

Όμως η διάκριση ανώτερο – κατώτερο και ο τελεολογικός προορισμός προς τον Πολιτικό Άνθρωπο ως την ανώτερη μορφή ανθρώπου αποτελεί μια λανθασμένη προσέγγιση. Και εξηγώ. Για να κάνουμε την διάκριση ανώτερο – κατώτερο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο μέσο ως μέτρο σύγκρισης, π.χ. την ικανότητα λογικής (όπως έκανε ο Αριστοτέλης). Διότι διαφορετικά πως θα αποφανθούμε; Ανώτερο ως προς τι; Η σημαντικότητα όμως του μέτρου μέσω του οποίου κάνουμε την σύγκριση θα πρέπει να θεμελιώνεται σε κάτι γενικότερο και όχι σε ανθρωποκεντρικές ιδιότητες όπως έκανε ο Αριστοτέλης, αλλιώς η σύγκριση θα είναι αυθαίρετη, μετέωρη και αίολη.

Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ένα φυσικό και έλλογο ζώο. Δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε πως τα φυσικά ζωώδη ένστικτα είναι κατώτερα από την λογική ή το αντίστροφο. Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με την διαίσθηση, αφουγκράζονται τα συναισθήματά τους, ακολουθούν τις εσωτερικές τους φωνές και τις ορμές τους. Το ένστικτο γίνεται καταστροφικό όταν αγνοεί την λογική αλλά και η “ψυχρή” λογική οδηγεί σε εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα όπως βιώνουμε στις ημέρες μας.

Αν θέλουμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό θα ήταν περισσότερο μια σχέση
γενικού προς ειδικό, περιέχοντος και περιεχομένου, παρά μια ιεράρχηση ανώτερο – κατώτερο.
Να το πούμε διαφορετικά. Η ιεράρχηση δεν είναι από το “κατώτερο” προς το “ανώτερο”. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε ιεράρχηση θα είναι αυθαίρετη. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι το πόσο καλά λειτουργεί και αποδίδει το ΜΕΡΙΚΟ μέσα στο ΟΛΟΝ.

Δηλαδή, από την ένταξη του ειδικότερου μέσα στο γενικότερο, αντλεί την αξία του το ειδικότερο. Αυτή η αξία θεμελιώνεται στο γενικότερο χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η ειδική συνεισφορά προς το καλύτερο, η οποία μπορεί όχι μόνο να στηρίζει αλλά και να “βελτιώνει” το γενικότερο.

Σύμφωνα με αυτήν την θεώρηση, ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ πρωταρχικά (γενικότερο) ένα οικοσύστημα από κύτταρα τα οποία λειτουργούν κυρίως συμβιωτικά (χωρίς να παραγνωρίζονται οι ανταγωνισμοί) ως μια ενιαία οντότητα μέσα στο ευρύτερο γήινο οικοσύστημα, του οποίου άλλωστε είναι δημιούργημα.

Επομένως από το γενικότερο (γήινο οικοσύστημα) περνάμε στον φυσικό άνθρωπο (ειδικότερο) και από εκεί στον πολιτικό άνθρωπο ή σε οποιαδήποτε άλλη εξειδικευμένη μορφή που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος. Προφανώς όλες οι διαφορετικές μορφές ενυπάρχουν και δια-βιώνουν μέσα στην γήινη βιόσφαιρα, το θεμέλιο της ύπαρξής τους, αντλούν αξία και δύναμη από αυτήν.

Πάντως η κατάσταση από την εποχή του Αριστοτέλη χειροτέρευσε, όταν ο Καρτέσιος διαχώρισε το σώμα από το πνεύμα ορίζοντας αυθαίρετα και αυτό-αναφορικά τον άνθρωπο ως την αυτόνομη, ανεξάρτητη και “ελεύθερη” μεταφυσική εκείνη οντότητα που αποτελούνταν βασικά από Πνεύμα (“Σκέφτομαι άρα Υπάρχω”).

Μας προέκυψε έτσι το Άτομο, ένα έλλογο βασικά ΟΝ με απεριόριστη εγγενή αξία λόγω της ικανότητάς του να σκέπτεται και όχι βέβαια εξαιτίας του φυσικού του σώματος που αποτελείται από δισεκατομμύρια συμβιωτικά κύτταρα.

Ανεξάρτητο και χωρισμένο από την φυσική του υπόσταση το Άτομο συνεχίζει να εξαπλώνεται συστηματικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας το, δηλητηριάζοντάς το άθελα ή θελημένα και εξολοθρεύοντας άλλα είδη. Μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν από το 1960 όπου ξεκίνησε ουσιαστικά το Οικολογικό κίνημα, στην διαδικασία αυτή συμμετείχαν όλοι ανεξαιρέτως.

Δεξιοί βασιλείς και αριστοκράτες παρέα με φτωχούς “αριστερούς” ναύτες, διανοούμενους, επιστήμονες, ακόμη και φυσιολάτρες (!!!!) συνεργάστηκαν άψογα και αρμονικά για την εξολόθρευση δασών και ζώων!

Εφόσον συμμετέχει η πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτήν την άνευ ορίων "ανάπτυξη" του ανθρώπινου είδους, πρόκειται για μια εντελώς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαδικασία!

Σωστά! Απλά έχουμε παραλείψει να καλέσουμε σε ψηφοφορία και την υπόλοιπη ΦΥΣΗ ... 

O πυρετός της Γαίας αφορά το ίδιο αριστερούς και δεξιούς! Σε έναν ΚΟΣΜΟ που καταρρέει η ΔΗΜΟ-κρατία μένει ως μια λέξη, ως ένα σημαίνον που του λείπει το σημαινόμενο! Διότι τι να "κρατήσει" στα χέρια του ο Δήμος και από που να κρατηθεί η ίδια η κοινωνία που απαρτίζει τον Δήμο;

 

Τι να μοιράσεις και να μοιραστείς "δημοκρατικά" σε έναν κόσμο που έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα οι περισσότεροι φυσικοί πόροι; Τι να διεκδικήσεις από έναν πλούσιο δεξιό που η εικονική “περιουσία” του θα εξαφανισθεί σε μια στιγμή όταν συμβεί το παγκόσμιο οικονομικό κραχ;

Τι να διαπραγματευτεί ένας δεξιός με έναν "αγωνιστή (sic) αριστερό" όταν ο τελευταίος θα διεκδικεί δυναμικά το φυσικό του δικαίωμα για πόσιμο νερό;

Σήμερα, έντρομοι οι πολίτες διαπιστώσουν πως Πολιτική και Πολιτεία στις οποίες έχουν μεταβιβάσει την συλλογική ευθύνη διαχείρισης των φυσικών πόρων, έχουν κάνει ελάχιστα για την προστασία τους. Και αυτό αφορά όλους τους ανθρώπους, περισσότερο μάλιστα την περίφημη αστική μεσαία τάξη.

Οι δασικές φωτιές καίνε τα εξοχικά της, οι πλημύρες καταστρέφουν την “πραμάτεια” και τα μικρο-μάγαζά της, η ποιότητα διαβίωσή της μέσα στιες Πόλεις υποβαθμίζεται συνεχώς καθώς εξαφανίζονται τα φυσικά οικοσυστήματα!

Η υποστήριξή μου στο οικοσύστημα δεν είναι πολιτική πράξη με την κλασική έννοια της ταξικής πάλης μεταξύ δεξιών και αριστερών, μεταξύ αρχόντων και λαού, μεταξύ αυτών που έχουν και εκείνων που δεν έχουν.

Η υποστήριξη μου στο Οικοσύστημα υπερβαίνει την έννοια της Πολιτικής!
Άλλωστε το αριστερό κίνημα ηττήθηκε ακριβώς διότι πολλά από τα αιτήματά του έχουν ήδη ικανοποιηθεί. Μικροαστοί (υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, κλπ) και εργάτες απολαμβάνουν εξίσου με τους μεγαλοαστούς (καλλιτέχνες, δημόσιους υπάλληλους, δικηγόρους, γιατρούς, στελέχη, επιχειρηματίες, κλπ) τα πλεονεκτήματα του υπαρκτού αστικού καπιταλισμού, ζώντας αξιοπρεπώς τουλάχιστον ελαφρώς πάνω από τα όρια της φτώχειας.

Αυτό που προσπαθούν να μοιράσουν είναι στην πραγματικότητα ο πλεονάζοντας πλούτος που παράγεται εις βάρος της Φύσης και να διευθετήσουν την άνιση διανομή του! Αλλά κανείς δεν τολμάει να συζητήσει, να προβληματιστεί για το που μας οδηγεί αυτή η κατάσταση της αλόγιστης κατασπατάλησης των μη ανανεώσιμων φυσικών πηγών για την δημιουργία περισσότερου “πλούτου”.

Όσοι ελάχιστοι έχουν ψελλίσει την ανάγκη να μπει φρένο στην οικονομική ανάπτυξη έχουν περιθωριοποιηθεί και το φρένο της “ανάπτυξης” έχει αντικατασταθεί με τον λιγότερο τρομακτικό όρο “βιώσιμη ανάπτυξη”.

Είναι πραγματικά συγκλονιστική η ερώτηση

Πως γίνεται το πιο έξυπνο, το μόνο έλλογο γήινο πλάσμα, το πιο ικανό είδος του πλανήτη, να οδηγεί τον εαυτό του στην αυτοκαταστροφή;

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση; Μέσω της Πολικής; Μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με ασυνείδητες ανθρωποκεντρικές πολιτικές;

Ειλικρινά δεν γνωρίζω την απάντηση. Είναι τόσο διαποτισμένος ο Πολιτισμός από την εχθρότητά μας προς την Φύση, είναι τόσο α-Φύσικη η Δυτική μας Κουλτούρα και όλο το Οικοδόμημα του “Διαφωτισμένου” πολιτισμού μας, ώστε δεν βλέπω πως μπορεί να αλλάξει άμεσα η κατάσταση.

Η μόνη μας ελπίδα είναι μια οικολογική φιλοσοφία, μια οικο-σοφική θέαση του Κόσμου, μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

philosophical-mirage.blogspot.gr