Τι προαπαιτούν, αλήθεια, οι δανειστές για τα νέα δανεικά που δεν πρέπει να είναι και δικές μας απαιτήσεις όταν και το 2014 οι οφειλές τρέχουν με 1 δισ. ευρώ τον μήνα και στο σύνολό τους ξεπερνούν τα 160 δισ. ευρώ; Όταν χρειάζονται περισσότερες από 25.000 νέες επιχειρήσεις για να απορροφήσουν το 1.500.000 άνεργους. Και όταν οι φετινοί υποψήφιοι μετανάστες αγγίζουν τους 45.000;
Απαιτούν να ανοίξουμε την κλειστή κρατική οικονομία και να δώσουμε χώρο στον ανταγωνισμό. Να διακόψουμε την διαπλοκή και τις κρατικοδίαιτες σχέσεις με τους πάντες και να απελευθερώσουμε τις υγιείς δυνάμεις της παραγωγής ανοίγοντας χώρο σε νέους επιχειρηματίες. Να σταματήσουν οι συντεχνιακές τιμολογήσεις προϊόντων και να μάθουμε να βάλουμε τόσο το κράτος όσο όμως και τα ιδιωτικά μαγαζιά να λειτουργούν σωστά, με ποιότητα, με ανταγωνιστικές συνθήκες.
Με άλλα λόγια απαιτούν να απελευθερώσουμε την ΔΕΗ από τον «στρατό κατοχής» των μπολσεβίκων του συνδικαλισμού και να δοκιμάσουμε την ανταγωνιστική αγορά έστω και περιορισμένα, βάζοντας και την κρατική ΔΕΗ στην λογική του ανταγωνισμού και όχι του μονοπωλίου.
Γιατί όμως αυτό δεν πρέπει να το απαιτούμε και εμείς;
Επειδή διαφωνεί η κ. Κωνσταντοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ παπαγαλίζοντας ότι της υποδεικνύει ο «στρατός κατοχής» των κομματικών της ΔΕΗ που μας απειλούν με μπλακ-άουτ σαν να είμαστε ζώα στην στάνη του πατέρα τους και μας επιβάλλουν τον νόμο του τσοπάνη;
Αυτά που λέει ο «ειδικός» στο σκίσιμο μνημονίων και συμφωνιών κ. Στρατούλης τα έλεγε και ως «μαχητής» του κρατισμού στον ΟΤΕ και ευτυχώς που κανείς δεν τον άκουσε.
Που είναι οι ακριβές τιμές στις τηλεπικοινωνίες μετά την απελευθέρωσή μας από τον στρατό κατοχής των κομματικών του ΟΤΕ;
Πληρώναμε στην μαύρη αγορά απίθανες τιμές για μια σύνδεση τηλεφώνου του κρατικού ΟΤΕ και τώρα δίνουμε κινητό μέχρι και στα βρέφη στην κούνια αντί να αγοράζουμε κουδουνίστρα...
Τι χάσαμε εμείς ως συνδρομητές του ΟΤΕ εκτός από την κατοχή του κρατικού μονοπωλίου;
Και τι στρατηγικό είχε κάνει που έπρεπε να ανήκει στις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας;
Ποια κρατική επιχείρηση από τις λεγόμενες στρατηγικής σημασίας είχε έστω και για ένα χρόνο (μόνο για ένα) κέρδος έχοντας πληρώσει βεβαίως δάνεια και όλες τις υποχρεώσεις της στο κράτος όπως κάνουν και οι ιδιωτικές;
Ούτε μία κρατική επιχείρηση. Ούτε για ένα χρόνο.
Τι το κακό έχει για όλους μας το προαπαιτούμενο των δανειστών για την πραγματική απελευθέρωση των επαγγελμάτων;
Ότι θα πνιγούμε στα φαρμακεία, στα συμβολαιογραφεία, στα φορτηγά, στα βυτιοφόρα, στα ταχυδρομεία, στις λιμουζίνες και στα μέσα μεταφοράς ιδιωτικά ή κρατικά;
Να πνιγούμε σε όλα αυτά και να ισχύσουν οι κανόνες του ανταγωνισμού που βγάζουν από το παιχνίδι της οικονομίας όποιον δεν μπορεί να σταθεί αντί ως μέρος της κομματικής πελατείας να περιθάλπεται από το κράτος σε βάρος των Τραπεζών και των φορολογούμενων.
Που είναι το πρόβλημα με την απαίτηση των δανειστών να μειωθεί η προμήθεια των φαρμάκων από το 19% στο 15%;
Εάν υπάρχει πρόβλημα θα βρούμε την λύση αλλά μέχρι να βρεθεί γιατί εμείς πρέπει να είμαστε απέναντι από μειώσεις τιμών και από διευθετήσεις σε χρονίζουσες πρακτικές προστασίας των συντεχνιακών επαγγελμάτων;
Γιατί μας ενοχλεί το προαπαιτούμενο της απόλυσης των 25.000 κρατικών υπαλλήλων και της διάλυσης 200 άχρηστων κρατικών Οργανισμών;
Πρέπει δηλαδή σώνει και καλά να πιστεύουμε ότι όλα αυτά δεν είναι νοικοκυριό στην οικονομία επειδή μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ να μην προσβάλλουμε... την αντιμνημονιακή μας συνείδηση;
Τι έχασε η οικονομία από την μερική αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ και την συμφωνία με την Cosco και άρα τι θα χάσει η με την εφαρμογή των προαπαιτούμενων στην αποκρατικοποίηση και άλλων λιμανιών ή του νερού ή των τρένων;
Οι μόνοι που έχασαν ήταν τα κυκλώματα μικροσυμφερόντων που εξυπηρετούσαν οι κομματικοί συνδικαλιστές μεταξύ των οποίων και οι συνδικαλιστές «τσιλιαδόροι» των λαθρεμπόρων καυσίμων.
Εμείς όμως για να προστατέψουμε τα συμφέροντα αυτά παραιτούμαστε από τα δικά μας και δεν βλέπουμε ότι τα προαπαιτούμενα των δανειστών έπρεπε να είναι και δικά μας απαιτούμενα.
Οι δανειστές με την τραπεζική τους λογική ζητάνε τα λεφτά τους και μόνο για τον λόγο αυτό εξυπηρετούν το χρέος μας. Αλλά για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους μας δείχνουν τι σημαίνει νοικοκυριό στον τόπο και πώς να το καταφέρουμε.
Γιατί να μας ξινίζουν όλα αυτά;
Επειδή στην κρατική κλειστή οικονομία (μέχρι και 75% ) ο μόνος ανταγωνισμός συμφερόντων που νοιώσαμε ήταν ο κομματικός μεταξύ του ΠΑΜΕ και των διασπασμένων κομμουνιστών πότε του ΠΑΣΟΚ και πότε του ΣΥΡΙΖΑ στο πόσες ιδιωτικές επιχειρήσεις θα κλείσουνε ή γιατί έτσι βολεύτηκε και η Νέα Δημοκρατία μιας και ουδέποτε (από την ίδρυσή της) έπεισε για την ιδεολογική της ταυτότητα και τα πιστεύω της εκτός του κρατισμού;
Απαιτούν να ανοίξουμε την κλειστή κρατική οικονομία και να δώσουμε χώρο στον ανταγωνισμό. Να διακόψουμε την διαπλοκή και τις κρατικοδίαιτες σχέσεις με τους πάντες και να απελευθερώσουμε τις υγιείς δυνάμεις της παραγωγής ανοίγοντας χώρο σε νέους επιχειρηματίες. Να σταματήσουν οι συντεχνιακές τιμολογήσεις προϊόντων και να μάθουμε να βάλουμε τόσο το κράτος όσο όμως και τα ιδιωτικά μαγαζιά να λειτουργούν σωστά, με ποιότητα, με ανταγωνιστικές συνθήκες.
Με άλλα λόγια απαιτούν να απελευθερώσουμε την ΔΕΗ από τον «στρατό κατοχής» των μπολσεβίκων του συνδικαλισμού και να δοκιμάσουμε την ανταγωνιστική αγορά έστω και περιορισμένα, βάζοντας και την κρατική ΔΕΗ στην λογική του ανταγωνισμού και όχι του μονοπωλίου.
Γιατί όμως αυτό δεν πρέπει να το απαιτούμε και εμείς;
Επειδή διαφωνεί η κ. Κωνσταντοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ παπαγαλίζοντας ότι της υποδεικνύει ο «στρατός κατοχής» των κομματικών της ΔΕΗ που μας απειλούν με μπλακ-άουτ σαν να είμαστε ζώα στην στάνη του πατέρα τους και μας επιβάλλουν τον νόμο του τσοπάνη;
Αυτά που λέει ο «ειδικός» στο σκίσιμο μνημονίων και συμφωνιών κ. Στρατούλης τα έλεγε και ως «μαχητής» του κρατισμού στον ΟΤΕ και ευτυχώς που κανείς δεν τον άκουσε.
Που είναι οι ακριβές τιμές στις τηλεπικοινωνίες μετά την απελευθέρωσή μας από τον στρατό κατοχής των κομματικών του ΟΤΕ;
Πληρώναμε στην μαύρη αγορά απίθανες τιμές για μια σύνδεση τηλεφώνου του κρατικού ΟΤΕ και τώρα δίνουμε κινητό μέχρι και στα βρέφη στην κούνια αντί να αγοράζουμε κουδουνίστρα...
Τι χάσαμε εμείς ως συνδρομητές του ΟΤΕ εκτός από την κατοχή του κρατικού μονοπωλίου;
Και τι στρατηγικό είχε κάνει που έπρεπε να ανήκει στις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας;
Ποια κρατική επιχείρηση από τις λεγόμενες στρατηγικής σημασίας είχε έστω και για ένα χρόνο (μόνο για ένα) κέρδος έχοντας πληρώσει βεβαίως δάνεια και όλες τις υποχρεώσεις της στο κράτος όπως κάνουν και οι ιδιωτικές;
Ούτε μία κρατική επιχείρηση. Ούτε για ένα χρόνο.
Τι το κακό έχει για όλους μας το προαπαιτούμενο των δανειστών για την πραγματική απελευθέρωση των επαγγελμάτων;
Ότι θα πνιγούμε στα φαρμακεία, στα συμβολαιογραφεία, στα φορτηγά, στα βυτιοφόρα, στα ταχυδρομεία, στις λιμουζίνες και στα μέσα μεταφοράς ιδιωτικά ή κρατικά;
Να πνιγούμε σε όλα αυτά και να ισχύσουν οι κανόνες του ανταγωνισμού που βγάζουν από το παιχνίδι της οικονομίας όποιον δεν μπορεί να σταθεί αντί ως μέρος της κομματικής πελατείας να περιθάλπεται από το κράτος σε βάρος των Τραπεζών και των φορολογούμενων.
Που είναι το πρόβλημα με την απαίτηση των δανειστών να μειωθεί η προμήθεια των φαρμάκων από το 19% στο 15%;
Εάν υπάρχει πρόβλημα θα βρούμε την λύση αλλά μέχρι να βρεθεί γιατί εμείς πρέπει να είμαστε απέναντι από μειώσεις τιμών και από διευθετήσεις σε χρονίζουσες πρακτικές προστασίας των συντεχνιακών επαγγελμάτων;
Γιατί μας ενοχλεί το προαπαιτούμενο της απόλυσης των 25.000 κρατικών υπαλλήλων και της διάλυσης 200 άχρηστων κρατικών Οργανισμών;
Πρέπει δηλαδή σώνει και καλά να πιστεύουμε ότι όλα αυτά δεν είναι νοικοκυριό στην οικονομία επειδή μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ να μην προσβάλλουμε... την αντιμνημονιακή μας συνείδηση;
Τι έχασε η οικονομία από την μερική αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ και την συμφωνία με την Cosco και άρα τι θα χάσει η με την εφαρμογή των προαπαιτούμενων στην αποκρατικοποίηση και άλλων λιμανιών ή του νερού ή των τρένων;
Οι μόνοι που έχασαν ήταν τα κυκλώματα μικροσυμφερόντων που εξυπηρετούσαν οι κομματικοί συνδικαλιστές μεταξύ των οποίων και οι συνδικαλιστές «τσιλιαδόροι» των λαθρεμπόρων καυσίμων.
Εμείς όμως για να προστατέψουμε τα συμφέροντα αυτά παραιτούμαστε από τα δικά μας και δεν βλέπουμε ότι τα προαπαιτούμενα των δανειστών έπρεπε να είναι και δικά μας απαιτούμενα.
Οι δανειστές με την τραπεζική τους λογική ζητάνε τα λεφτά τους και μόνο για τον λόγο αυτό εξυπηρετούν το χρέος μας. Αλλά για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους μας δείχνουν τι σημαίνει νοικοκυριό στον τόπο και πώς να το καταφέρουμε.
Γιατί να μας ξινίζουν όλα αυτά;
Επειδή στην κρατική κλειστή οικονομία (μέχρι και 75% ) ο μόνος ανταγωνισμός συμφερόντων που νοιώσαμε ήταν ο κομματικός μεταξύ του ΠΑΜΕ και των διασπασμένων κομμουνιστών πότε του ΠΑΣΟΚ και πότε του ΣΥΡΙΖΑ στο πόσες ιδιωτικές επιχειρήσεις θα κλείσουνε ή γιατί έτσι βολεύτηκε και η Νέα Δημοκρατία μιας και ουδέποτε (από την ίδρυσή της) έπεισε για την ιδεολογική της ταυτότητα και τα πιστεύω της εκτός του κρατισμού;
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου