Ο Αλέξανδρος, και τα ευρήματα στην Αμφίπολη...

Τα Καβείρια μυστήρια, Ο Αλέξανδρος, και τα ευρήματα στην Αμφίπολη...

Απλές  διαπιστώσεις και ερωτήματα  από έναν μη ειδικό, για  τα ευρήματα στην Αμφίπολη.

Διαπίστωση πρώτη.  Για ακόμη μία φορά στερούμενοι παρόντος,  εναποθέτουμε τις ελπίδες  μας για "Εθνική ανάταση" στους πεθαμένους…

Διαπίστωση δεύτερη.  Αν ο τάφος είχε συληθεί αυτό θα μπορούσε να γίνει υπό την Ρωμαϊκή κατοχή, καθώς   το μνημείο  για λόγους προστασίας το είχαν γεμίσει με χώμα. Συνεπώς η σύληση προϋπόθετε άνεση χρόνου και κινήσεως, ότι δηλαδή δεν διέθεταν  οι Τυμβωρύχοι, παρά μόνο οι Ρωμαίοι κατακτητές.

Διαπίστωση Τρίτη.  Αν ο τάφος είχε συληθεί στο σύνολο του, για ποιό λόγο οι τυμβωρύχοι να μπουν στον εξαιρετικά επίπονη διαδικασία να ξαναγεμίσουν με χώμα τον τάφο, δεν είναι λογικό.

Διαπίστωση Τέταρτη.  Ο τύμβος της Αμφίπολης  είναι κατασκευασμένος στα πρότυπα των Αιγυπτιακών Πυραμίδων, τόσο λόγω μεγέθους, σχήματος  όσο και συμβόλων   Α. Β. Γ. , αλλά και της σφράγισης του με χώμα.  Κάτι που είναι αναμενόμενο. Είναι γνωστό πως ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε το ναό του Άμμωνα Δία στην όαση Σίβα (Σίουα) στην Αίγυπτο, όπου  ο επικεφαλής των  Αιγυπτίων ιερέων τον προσφώνησε  «παις Διός», δηλαδή παιδί του Δία.   

 

Εκτοτε ο Αλέξανδρος εμφανίζεται ως   κερασφόρος, συμβολίζοντας την επαφή με το Θείο. (Μοτίβο που επαναλαμβάνεται σε πολλούς αρχαίους Θεούς, αλλά και στον Μωυσή).

Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν από πολύ παλαιά  γνωστό στους Έλληνες καθώς πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους, εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού (ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για να πάρουν χρησμό).  

Είχε τεράστια φήμη και κατά καιρούς το είχαν συμβουλευθεί πολλοί Έλληνες ήρωες, μεταξύ των οποίων ο Περσέας, όταν ο Πολυδεύκης τον έστειλε να σκοτώσει τη Γοργόνα και ο Ηρακλής, όταν πήγε στη Λιβύη για να αντιμετωπίσει τον Ανταίο. Ο  Φίλιππος  επίσης μετά από ένα όνειρο έστειλε τον Χαίρωνα τον Μεγαλοπολίτη στο μαντείο των Δελφών, για να ζητήσει χρησμό και ο Απόλλων απάντησε ότι όφειλε να τιμά και να θυσιάζει στον Άμμωνα περισσότερο απ’ όσο στους άλλους θεούς και ότι θα έχανε το μάτι εκείνο, με το οποίο είχε δει από τη χαραμάδα τον Άμμωνα με μορφή ερπετού να κοιμάται με την Ολυμπιάδα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε ζητήσει κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, να ενταφιαστεί στο ναό του Άμμωνος Διός στην Όαση Σίβα. 

 Ανάγλυφη απεικόνιση του Αλεξάνδρου ως Φαραώ στο Luxor στον ναό του Amenhotep I

Όντως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου τού 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα η συνέλευση των εταίρων και σωματοφυλάκων (Περδίκκας, Λεοννάτος, Πτολεμαίος, Πείθων, Αριστόνους και Αρριδαίος) υπό τον Περδίκκα αποφάσισε -μεταξύ των άλλων- να αναθέσει στον Αρριδαίο τη μεταφορά της σορού του Μ. Αλεξάνδρου στην Όαση Σίβα (Σίουα), στο ναό του Άμμωνος Διός.

Η μητέρα του  Αλέξανδρου Ολυμπιάδα,  ήταν ιέρεια στα μυστηριακά όργια των Καβείρων της Σαμοθράκης, έλεγε πως τη νύχτα του γάμου της, είδε όραμα ότι την επισκέφτηκε με μορφή κεραυνού ο Δίας και χάθηκε μέσα στα σπλάχνα της. Με βάση αυτό το γεγονός ισχυριζόταν ότι ο Αλέξανδρος, είναι γνήσιος γιος του Δία. Έφερε μάλιστα από τη Σαμοθράκη ένα εξημερωμένο φίδι, που συχνά το έπαιρνε όταν κοιμόταν στο δωμάτιο της και έλεγε ότι το φίδι αυτό είναι η ενσάρκωση του Άμμωνα Δία.

Ο Φίλιππος ο Β΄ γνώρισε την Ολυμπιάδα όταν όταν αυτός πήγε να μυηθεί και αυτή ήταν ιέρεια στα Μυστήρια της Σαμοθράκης.

Γνωρίζουμε πως στα Καβείρια Μυστήρια   στη Λήμνο και στη Μακεδονία λατρευόταν μία τριάδα , ενώ στη Θήβα ένα ζευγάρι αρσενικών θεών, ο Κάβειρος και ο Παις. ¨"Παις Διός",  ονόμασε ο Αιγύπτιος ιερέας τον Αλέξανδρο.  Τυχαίο: Ίσως...!

Σύμφωνα με τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό  το ταφικό μνημείο να έχει υπόγειους θαλάμους, συνεπώς μετά το τρίτο θάλαμο,  ίσως  αποκαλυφθούν σκαλοπάτια, υπόγεια ή υπέργεια.  Όσο αφορά τους ενοίκους, είναι εξαιρετικά πιθανό να βρίσκονται εκεί η Ρωξάνη με τον Δημήτριο Δ’ γιο του Αλεξάνδρου, ίσως και  η  Ολυμπιάδα.  Αν αυτό επαληθευθεί, θα ήταν πραγματικά υπέροχο να βρισκόταν επίσης εκεί  κενοτάφιο ή ακόμα καλύτερα η σωρός του Μεγάλου Αλέξανδρου…! 
Πλωτίνος xletsos-basilhs.blogspot.gr

Τα γράμματα Ύψιλον και Έψιλον, και η σχέση τους με τα Ελευσίνια μυστήρια

 

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη τα γράμματα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:    

Α) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στο φυσικό ανθρώπινο περιβάλλον, γεωγραφικός και φυσικός χώρος ( κλίμα - χλωρίδα - πανίδα).
Β) Ήχοι και εικόνες που προεκλήθησαν από τις δραστηριότητες (έργα) του ανθρώπου (εργαλεία-όπλα- εκμετάλλευση φυσικών πηγών κ.α.).
Γ) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στις υποστάσεις τους.

Επ’ ευκαιρίας της  πρό ημερών Φθινοπωρινής Ισημερίας η οποία συνέπεφτε στην αρχαιότητα  με τις σεπτές και άρρητες τελετουργίες ων Ελευσινίων μυστηρίων,  όπως επίσης και  των πρόσφατων πρώτων βροχών, στο παρόν άρθρο θα κάνω (όπως υποσχέθηκα), μία απόπειρα ερμηνείας των γραμμάτων Ύψιλον και Έψιλον. 

Το γράμμα Ύψιλον συνδέεται τόσο με τα Υγρά και την βροχή, όσο και με την λέξη   που αναφωνούσαν οι μύστες στα Ελευσίνια : “ΥΕ -  ΚΥΕ”. Το ΥΕ (βρέξε) απευθυνόταν στο Δία, ενώ το ΚΥΕ (κυοφόρησε) στη Δήμητρα...

Το γράμμα Ύψιλον είναι το 20^ο  γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου  και το 22^ο  του αρχαίου Ελληνικού (το οποίο είχε 28 γράμματα  ένα για κάθε σεληνιακό μήνα).    Τα τέσσερα γράμματα τα οποία  δεν έχουν συμπεριληφθεί  στο νέο αλφάβητο των 24 γραμμάτων είναι, το Στίγμα (ς) το Δίγαμμα (F) – και τα δύο - στην 6 (στ) θέση, το Kόππα (Q) στην 18η, και το Σανπί στην 27η.

Το γράμμα Ύψιλον ως σχήμα  υποδυκνύει  την κοιλότητα, όπου συγκρατούνται τα υγρά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λέξεις που περιέχουν το γράμμα αυτό,  σχετίζονται με το κοίλο ή το κυρτό σχήμα είτε με τα υγρά, όπως λ.χ Υγρό, Ύδωρ,  Υάδες (βροχή), Υδρία, Υδρα Ύδρευσις, Ρύσις, Ρυνική κοιλότητης, Κύπελλο, Χύτρα, Υδρώτας, ψύχος, ψυχή, κύπελλο κ.λ.π . Φυσικά δεν είναι τυχαίο πως το  γράμμα Ύψιλον  το συναντάμε και ως Μινωικό ιδεόγραμμα όπου επίσης σήμαινε Υγρό.

Ας δούμε τώρα τι  μας αποκαλύπτει η  αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και μυσταγωγία σχετικά  με το Ύψιλον. Σύμφωνα με την ‘μυστική’ διδακαλία του Πυθαγόρα, οι δύο κεραίες του γράμματος  ( Υ ) συμβολίζουν τις δύο διαφορετικές οδούς της αρετής και την κακίας. Η προς τα δεξιά κεραία οδηγεί στην Αρετή στα Ηλύσια Πεδία,  στην πύλη της Σελήνης  που είναι στραμμένη προς τον Ήλιο και χαρίζει την Απολλώνια νίκη, την Ευδαιμονία, και έχει ως έπαθλο τον στέφανο της Αρετής. Η αριστερή στην Κακία  στην Άβυσσο, στην πηγή της λήθης, στις πύλες της σελήνης που στρέφονται στην Γη, στα πεδία της Περσεφόνης  η οποία  μας προετοιμάζει για την κάθοδο πρός την Ύ - λη.

Ο Πρόκλος αναφέρει  ότι το γράμμα Ύψιλον  αντιστοιχεί στον αριθμό 400 και  ότι η λέξη Ψυχή  βρίσκεται ανάμεσα στο ψυχρό  Ψ  και στο θερμό γράμμα Χ, γεγονός που  δείχνει ότι η ψυχή είναι μία μεσότης μεταξύ δύο μερών του ‘κοσμικού νού και της ‘μεριστής ουσίας’, και ότι η ουσία της ψυχής ανατείνει σε δύο μέρη. Για αυτό αποκάλεσαν το γράμμα αυτό Φιλόσοφο...!

Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποστηρίξουμε  πως το Ύψιλον συμβολίζει την κάθοδο του πνεύματος στην Ύλη, καθώς η  ατομική ψυχή  αποσπάται από την κοσμική,  και εξατομικεύεται εισερχόμενη σε υλική ύπαρξη. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα η ψυχή προσομοιάζεται με την σταγόνες της βροχής που φεύγουν από την πηγή τους, το σύννεφο.

Όπως ανέφερα παραπάνω,   κατά την διάρκεια των Ελευσινίων μυστηρίων οι μύστες αναφωνούσαν : “ΥΕ (βρέξε) -  ΚΥΕ(κυοφόρησε) ”.  Βλέπουμε πως το Ύψιλον σχετίζεται και συνδιάζεται με το γράμμα  Έψιλον (εκτός του ότι είναι τα δύο μοναδικά ψιλά γράμματα της αλφαβήτου), ένα άλλο εξαιρετικά συμβολικό και σημαντικό γράμμα.  Το Έψιλον  όπως γνωρίζουμε βρισκόταν  στην κορυφή του αετώματος της κεντρικής ανατολικής πύλης του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς , μαζί με το “ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ” στην κάτω αριστερή γωνία,  και το “ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ” στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος.

Το Έψιλον είναι το πέμτο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Είναι προφανές πως το  Δελφικό Έψιλον  σχετιζόταν με την μύηση και την ‘φώτιση’ του ανθρώπου, ο οποίος αναγνώριζε στο  σχήμα του:

Α) την ένωση στον μικρόκοσμο του  άνθρωπου,  της ύλης της ψυχής και του πνεύματος και στον μακρόκοσμου της  θεικής κοσμογονικής Τριαδικότητας (τρεις παράλληλες γραμμές ενωμένες),αλλά και ως  αριθμού:
Β) τα πέντε κοσμογονικά στοιχεία Γη, Αέρας, Νερό, Πυρ και τον Αιθέρα (πεμπτουσία).


To Έψιλον ως αριθμός (πέντε) λέγεται και ‘φύσις’, διότι με τον πολλαπλασιασμό με  τον εαυτό του,  τελειώνει πάντα στον εαυτό του. Κατά τον ίδιο τρόπο  και η φύση – πού από το σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο – πάντα τελειώνει στον εαυτό της.  Όταν δε το πέντε (Ε) προστίθεται στον εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τον εαυτό του ή την δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον. Η ένωση λοιπόν της Πεντάδος (Έψιλον)   με τον εαυτό της δεν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τον αριθμό τού είδους της ή τον τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κοινόν με τον Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως ζωοδότης  αιώνιος, και άφθαρτος από την ίδια του την φύση.

Το Έψιλον ως σχήμα έχει  τρείς παράλληλες γραμμές συμβολίζοντας το Τρισυπόστατου του Θείου ενωμένα ( ώσις πρό τό ΕΝ - ώθηση προς τή Θεία Νόηση),   ίσως γι’ αυτό αφιερώθηκε, μαζί με τα παραγγέλματα ‘Γνώθι σ’αυτόν’ και ‘Μηδέν Άγαν’,  που αφορούν την συνειδητή ανθρώπινη προσπάθεια υπέρβασης του εγωκεντρισμού και της προσκόλησης στα ανθρώπινα πάθη.  


Αυτό το στοιχείο της Ένωσης  του Ανθρώπου με το Θείο, συνηγορεί προς την ονομασία  ‘Γάμος’ (ένωση), που έδωσαν στο Έψιλον, οι Πυθαγόρειοι.  Περιττό να αναφερθεί πως ο Ιερός γάμος ήταν ένα από τα σημαντικά δρώμενα των Ελευσινίων μυστηρίων.  Από τα παραπάνω μπορούμε να αντιληφθούμε πως σχετίζονται τα γράμματα και οι φράσεις που αυτά συνθέτουν με τις Ελευσίνιες τελετουργίες... Το Έψιλον συμβόλιζε το Θείο ενώ το ύψιλον την κάθοδο του Θείου σπινθήρα στην ύλη.

Ας συνεχίσουμε όμως μόνο με το Ύψιλον πρός το παρόν.

Στην Αλχημεία το γράμμα Ύψιλον αντιπροσωπεύει τον Ερμαφρόδιτο συμβολίζοντας το θετικό και το αρνητικό, το άρρεν και το Θήλυ.  Αστρολογικά το γράμμα Υ συνδέεται με ζώδιο του Υδροχόο και την Θεά Ηρά, καθώς  ο Υδροχόος είναι  γνωστός και ως «αστήρ της Ήρας».     

Το γράμμα Ύψιλον συμβολίζει επίσης  το σταυροδρόμι ή το τρίστρατο κατά την Λαική παράδοση. Τα τρίστρατα  στις εσωτερικές παραδόσεις των αρχαίων λαών  έχουν σχέση με τις π - ύλες (πέρασμα στην ύλη) , μεταβάσεις δηλαδή συνείδησης από ένα επίπεδο σε άλλο, με Θεούς που κρατούν κλειδιά για να ανοίξουν αυτές τι πύλες, όπως  η Εκάτη η  Άρτεμις, η Περσεφόνη που άνοιγε με τα κλειδιά τις τέσσερις εποχές, τα Ηλιο- στάσια και τις Ιση- μερίες. Ο Πλάτωνας αναφέρει στον Γοργία πως στα τρίστρατα δικάζουν οι Θεοί τους ανθρώπους  μετά τον θάνατο, κρατώντας τα κλειδιά  των Ουράνων πυλών. Εκεί αναμένουν ο Μίνωας ο Ραδάμανθης και ο Αιακός για να δικάσουν τους νεκρούς και να τους οδηγήσουν ανάλογα με τις πράξεις τους στους δύο  δρόμους , σε αυτόν που οδηγεί στα Ηλύσια πεδία και στον άλλο που οδηγεί στα Τάρταρα.

Τα τρίστρατα και οι διχάλες  έχουν σχέση με τον Θεό Ερμή, τον προστάτη των Φιλοσόφων με το κηρύκειο του,  το οποίο συμβολίζει την ζεύξη των αντιθέτων, και το οποίο κρατά ως Ψυχοπομπός,  επαναφορέας των ψυχών στην πηγή από την οποία προήλθαν.

Το  δισκοπότηρο επίσης έχει το σχήμα του Ύψιλον,  και συμβολίζει τα ύδατα της ζωής, την πηγή της ζωής και την  Αθανασία, το κύπελλο του μυστικού Δείπνου.
Το δισκοπότηρο συμβολίζει το ύδωρ - νερό, το οποίο είναι ένα θηλυκό στοιχείο. Το δισκοπότηρο μοιάζει με την μήτρα της γυναίκας και ως εκ τούτου θεωρείται ότι είναι το σύμβολο της αναπαραγωγικής λειτουργίας των θηλέων και της πηγής της ζωής. Πρόκειται για ένα σφαιρικό σύμβολο γονιμότητας, δώρο μιας γυναίκας για κυοφορία και δημιουργία της ζωής. 

Σε όλες τις θρησκείες το Δισκοπότηρο είναι το σύμβολο που ενώνει το φυσικό μας κόσμο με το  Θείο Πνεύμα, για τον λόγο αυτό σωστά το αποκαλούμε το δοχείο της ανάμειξης,  καθώς μέσα σε αυτό ενώνεται  η ατομική ψυχή με την κοσμική,  το εφήμερο με το αιώνιο. 

Το μυστήριο του Δισκοπότηρου βρίσκεται κρυμμένο μέσα μας. Είναι αυτό που προκαλεί την επιθυμία αναζήτησης του πνευματικού μας λίκνου, και της  πληρότητας.  Η αναζήτηση του δισκοπότηρου συμβολίζει την  ενάρετη ζωή, την αναζήτηση της αρμονίας, την επιστροφή στον Παράδεισο,  το πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και του σύμπαντος,  ακολουθόντας  το σύμβολικό  δρόμο της μύησης μέσω δοκιμασιών και αντιμετώπισης θανάτου στην  έρευνα για το κρυμμένο νόημα και το μυστήριο της ζωής.


Στον Χριστιανισμό, το δισκοπότηρο είναι το σύμβολο της Θείας Κοινωνίας όπως ήταν το κρασί που συμβολίζει το αίμα του Χριστού, ενώ στην Αλχημεία το Άγιο Δισκοπότηρο αφορά την αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, συμβολίζοντας την ένωση με το θείο και τη μεταμόρφωση των στοιχείων...


Αναζητώντας  και Φιλοσοφώντας λοιπόν,  ίσως καταφέρουμε να  κατακτήσουμε την  ΕΥ- δαιμονία, την οποία πολλοί αναζήτησαν ελάχιστοι όμως κατέκτησαν.....!!

Πλωτινος xletsos-basilhs.blogspot.gr

Είναι «παρακμή» από μόνο του.

Ώστε πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι, για να πολεμήσουμε την κρίση και τους τοκογλύ- φους δανειστές μας. Αυτούς, που θέλουν να μας αρπάξουν τα σπίτια, να κουρέψουν τις καταθέσεις μας στις τράπεζες αν είναι πάνω από 100.000 ευ- ρώ (πόσους τέτοιους ξέρετε;), να μας κλέψουν τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από το υπέδα- φός μας και να μετατρέψουν τη χώρα μας σε μπανανία (λες και τώρα δεν είναι).

  
Για να ακουστούν πιο πειστικοί οι διάφοροι «εθνοσωτήρες», που ξεστομίζουν όλες τις παραπάνω κουβέντες, μας προτρέπουν να μην πέσουμε θύματα του «κοινωνικού αυτοματισμού» και του «Συστήματος».

Ας δούμε όμως τι ακριβώς σημαίνει «κοινωνικός αυτοματισμός»: «Με την έννοια “κοινωνικός αυτοματισμός” εννοούμε την μέθοδο, που μετατοπίζει το ενδιαφέρον από την ρίζα του προβλήματος σε αποδιοπομπαίους τράγους και φανταστικούς εχθρούς. Είναι πάγια τακτική της εξουσίας να σπέρνει έριδες και να ενοχοποιεί κοινωνικές ομάδες ή ακόμη χειρότερα να στρέφει τη μια εργασιακή ομάδα έναντι της άλλης».

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός», όπως τουλάχιστον τον εννοούν οι σημερινοί «ειρηνοποιοί» εργατοπατέρες, συνδικάλες, στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων και της λειτουργίας του δημοσίου τομέα δεν είναι τίποτα άλλο από ένας  νεολογισμός, που στοχεύει να συγκινήσει τις μάζες και να τις κάνει να λυπηθούν την τάξη των προνομιούχων και αντιπαραγωγικών βολεμένων κηφήνων, οι οποίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν τεράστια προστασία από το κράτος, που τους δημιούργησε. Ο δημόσιος τομέας είναι «η ρίζα του προβλήματος», η αιτία της οικονομικής οπισθοδρόμησης αυτής της χώρας από τότε που συστάθηκε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Δεν υπάρχει δημόσιος τομέας. Υπάρχει συντεχνιακός τομέας, ο οποίος ουδόλως ενδιαφέρεται για την εξυπηρέτηση του πολίτη, μιας και ο πρωταρχικός του σκοπός είναι να απολαμβάνει, να διατηρεί και να προστατεύει τα δικά του συντεχνιακά συμφέροντα.

Στον αντίποδα, δεν υπάρχει και ιδιωτικός τομέας, μιας και αυτός με τη σειρά του ζει και αναπαράγεται μέσα από κρατικά κονδύλια και επιχορηγήσεις στο πλαίσιο μιας ολιγαρχικού τύπου ευνοιοκρατίας, παντελώς άσχετης με την παραγωγικότητα και την καινοτομία ή τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εξαγωγών. Μέλημα του ιδιωτικού τομέα είναι ο γρήγορος πλουτισμός μέσα από καταβροχθίσεις κρατικών κονδυλίων.

Ας μην ξεχνάμε, πως το μικρομεσαίο μη διαπλεκόμενο «επιχειρείν» είναι όχι μόνο καταδικασμένο, αλλά και απαγορευμένο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαιτέρως αυτών που έχουν υπαλληλική μορφή εργασίας, τυγχάνουν θύματα μιας άνευ προηγουμένου εκμετάλλευσης με ελεεινές συνθήκες εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες και φυσικά πάντα πλαισιωμένοι με την απειλή της απόλυσης. Αυτή λοιπόν η εργασιακή ομάδα αποτελεί τους «πληβείους» του συστήματος, τους νεροκουβαλητές της κρατικής μηχανής και τα φορολογικά υποζύγια του κράτους.

Αντίθετα, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν από πλευράς εργασίας την τάξη των πατρικίων μιας και:

α. Δεν κινδυνεύουν με απόλυση, ακόμα κι αν είναι λαμόγια, καταχραστές, πλαστογράφοι, αντιπαραγωγικοί, αγενείς, λουφατζήδες και απατεώνες.

β. Έχουν ένα προστατευμένο εργασιακό περιβάλλον με την πρέπουσα ψύξη‒θέρμανση, εργασιακά διαλείμματα, ειδικές άδειες κ.λπ..

γ. Έχουν σίγουρη αμοιβή όσο κι αν αυτή έχει μειωθεί. Όπως και να έχει, η αμοιβή τους δεν έχει καμία σχέση με τον εργασιακό μεσαίωνα, που επικρατεί στον λεγόμενο «ιδιωτικό» τομέα.

δ. Δεν ελέγχονται για λάθη, παραλείψεις και ατοπήματα. Αν για παράδειγμα «πεθάνουν» ή «αναστήσουν» κάποιον πολίτη τα σαΐνια της Εφορίας, του ΙΚΑ, του ΟΓΑ, του ΕΟΠΥΥ ή οποιουδήποτε άλλου φορέα, δεν έχουν καμία απολύτως επίπτωση. Αντίθετα, αν ένας εργάτης μπλοκάρει κάποιο μηχάνημα ή κάποια λογίστρια κάνει ένα λάθος σε βάρος της εταιρείας που δουλεύει, έχει «τελειώσει» επαγγελματικά.

ε. Έχουν ειδικά προνόμια στη συνταξιοδότησή τους. Συγκεκριμένα, αν είναι γονείς ανηλίκων τέκνων, έχουν δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν, όταν γίνουν 50 χρονών. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους πάμπολλους 45άρηδες συνταξιούχους του δημοσίου, που προέρχονται από το στράτευμα ή άλλους φορείς του κράτους.

Τα επιχειρήματα, που προβάλλουν οι διάφοροι υποστηρικτές των δημοσίων υπαλλήλων δυστυχώς δεν μπορούν να σταθούν. Ας δούμε τα σημαντικότερα από αυτά:

α. Δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, που τους διόρισαν.

Σαφώς και την κύρια ευθύνη έχουν οι πολιτικοί, που άλωσαν τον κρατικό μηχανισμό με «δικούς» τους στρατιώτες. Όμως, η ζωή είναι γεμάτη από δίπολα. Δεν μπορεί να υπάρξει η Κοκκινοσκουφίτσα χωρίς τον Κακό Λύκο. Δεν μπορεί να υπάρξει ο αφέντης χωρίς τον σκλάβο και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ο διαφθορέας χωρίς τον έχοντα ροπή προς τη διαφθορά. Συνεπώς, οι «μικροί ναπολέοντες» του δημοσίου φέρουν κι αυτοί με τη σειρά τους τεράστια ευθύνη για την κατάντια του κράτους.

β. Να είμαστε όλοι μαζί να πολεμήσουμε για τα δίκαιά μας, για το δίκαιο των εργαζομένων ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν για το δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.

Αλήθεια; Πότε συμπαραστάθηκε ο δημόσιος τομέας στον κάθε φουκαρά εργαζόμενο του ιδιωτικού, στην κάθε εργάτρια, που ρήμαζε τα χέρια της στα εργοστάσια κονσερβοποιίας, στον κάθε εργάτη, που δούλευε και δεν πληρωνόταν τις υπερωρίες του, που απολυόταν όποτε γούσταρε ο ρουφιάνος του κάθε διευθυντή, στην κάθε υπάλληλο, που δούλευε και δουλεύει για 2 και 3 ευρώ την ώρα; Πότε;

Ποτέ!

Βέβαια, οι Δ.Υ έχουν ένα δίκιο να διαμαρτύρονται για τις αξιολογήσεις, μιας και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που τους έσπειρε, τους άνδρωσε, τους έδωσε εξουσία και τους μπόλιασε με αλαζονεία, τώρα θέλει να τους «αξιολογήσει» επειδή στριμώχνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ όμως έχουμε κάτι άλλο. Οι Δ.Υ διαμαρτύρονται κατά της αξιολόγησης ως μέσον εξυγίανσης του κράτους. Την απορρίπτουν γενικά και αόριστα. Ακόμα και στην περίπτωση, που υπήρχαν αδέκαστες επιτροπές αξιολόγησης, πάλι θα διαμαρτύρονταν και θα απεργούσαν. Γιατί; Γιατί θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους, έτσι πολύ απλά.

Αυτό εξάλλου φαίνεται από τους τρόπους, που εφευρίσκουν, για να μην επιμορφωθούν ή αναγκαστούν να αλλάξουν τη ρουτίνα τους. Γι’ αυτό το λόγο «χαλάνε» ξαφνικά μηχανήματα, μπλοκάρονται υπολογιστές, καταστρέφονται έγγραφα κ.λπ..

Ας μην ξεχνάμε, πως δεν είναι πολύς καιρός, που ο κάθε νέος και νέα ονειρευόταν μια θέση στο δημόσιο, για να «αράξει».

Πολλοί θα πουν, πως φταίει το «Σύστημα» γι’ αυτό. Ποιο είναι τελικά αυτό το ρημάδι το «Σύστημα»; Δεν είμαστε όλοι εμείς; Δεν είναι οι ρωμέϊκες οικογένειες, που αντί να γαλουχήσουν τα παιδιά τους, να αναζητήσουν αξίες και να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, τα εξωθούσαν στην εύκολη λύση ενός διορισμού στο δημόσιο; Είναι ή δεν είναι η οικογένεια ένας βασικός πυλώνας του Συστήματος;

Υπάρχει λύση;

Προσωπικά πιστεύω, πως δεν υπάρχει. Το κράτος της Ρωμιοσύνης είναι σαθρό εκ θεμελίων. Βέβαια,  σε κάποιο blog διάβασα, πως μόνο ένας εμφύλιος μεταξύ των Δ.Υ και των υπολοίπων, που δεν είχαν δόντι να διοριστούν, μπορεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, μιας και είναι πλέον φανερό, πως ο ταξικός εχθρός του κάθε φουκαρά, που προσπαθεί να επιβιώσει, ενώ μαστίζεται από την ανεργία, δεν είναι ο βιομήχανος που έκλεψε, φυγάδεψε τα λεφτά του έξω και εκμεταλλεύτηκε εργαζόμενους, αλλά ο βολεμένος Δ.Υ, ο οποίος απολαμβάνει τη ζωή χωρίς έγνοιες και ιδιαίτερους προβληματισμούς κι άμα λάχει αρπάζει και κανένα «γρηγορόσημο» εκπορνεύοντας τη σφραγίδα, που ο τσάτσος του, του έβαλε στα χέρια.

Συνεπώς, ούτε ο «κοινωνικός αυτοματισμός» παίζει, ούτε φυσικά και το «Σύστημα». Το κράτος της Ρωμιοσύνης δεν χρειάζεται κανένα «Σύστημα» για να παρακμάσει. Είναι «παρακμή» από μόνο του.

Καλό μας χειμώνα...
freeinquiry.gr

Απαγορευμένες εικόνες από τη Βόρεια Κορέα -Περιήγηση στους δρόμους της Πιονγιάνγκ με κρυφή κάμερα

 

Μόνο για ημέρα πένθους προσφέρεται η 3η Σεπτέμβρη, σύντροφοι...

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ με την περίφημη διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη.

Η 3η Σεπτέμβρη είναι συνυφασμένη με την ηθική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Η ιστορία της Ελλάδας στη μεταπολίτευση αποτελεί υπόδειγμα του που μπορεί να καταλήξει μια χώρα που αφεθεί στη δημαγωγία και το λαϊκισμό.

Το βασικό χαρακτηριστικό του Παπανδρεϊκού σοσιαλισμού ήταν η δημαγωγία, η υπόσχεση των πάντων σε όλους με στόχο της κατάληψη της εξουσίας...

Είναι αλήθεια  πως αλώθηκε και το αυταρχικό μεταπολεμικό κράτος της Δεξιάς το οποίο ήταν κλειστό και εχθρικό για τη μισή κοινωνία. Το κράτος όμως δεν αναδιοργανώθηκε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή βάση. Την θέση ισχύος που ασκούσε μεταπολεμικά το παρακράτος της δεξιάς την κατέλαβε και την ασκούσε το παρακράτος αυτών που λυμαίνονταν το δημόσιο με βασικό ιμάντα ένα κατ’ επίφαση  συνδικαλισμό στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.

Τις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ τις διοικούσαν ουσιαστικά οι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο φυσικά. Τα σκάνδαλα με τα ταμεία της ΓΕΝΟΠ και του συνδικάτου των ΕΛΤΑ, ή του συνδικαλιστή του «Σωτηρία» που ζητούσε μίζα για να μην κινητοποιήσει τους εργαζόμενους εναντίον απόφασης της διοίκησης αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Έτσι πάνω - κάτω λειτουργούσε και λειτουργεί ο συνδικαλισμός του δημοσίου.

Συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει γιατί άλλο ένα κατόρθωμα του ελληνικού σοσιαλισμού ήταν να καταστραφεί ο ιδιωτικός τομέας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου πέτυχε τη διάχυση της διαφθοράς του παλιού πελατειακού κράτους της Δεξιάς, που αφορούσε ένα σκληρό πυρήνα περί την εξουσία, σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και την υπόλοιπη κοινωνία.

Στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός εφαρμόστηκε όχι σαν αναδιάταξη του παραγωγικού ιστού με κυβερνητικό σχέδιο και αναδιανομή του εισοδήματος, αλλά με αναδιανομή της διαφθοράς και του παρασιτισμού επί των δανεικών του δημοσίου χρέους και των επιδοτήσεων της ΕΟΚ.

Οι αριθμοί
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το χρέος κοντά στο 25% του ΑΕΠ και πριν το 1985 το εκτόξευσε στο 114%. Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας και την διάλυση της οικονομίας, το 1985, η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ανέθεσαν στο Σημίτη δυο χρόνια να συμμαζέψει την οικονομία. Μόλις το κατάφερε είπε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα...».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε ως «Παπατζής» και εξελέγη με συνθήματα όπως έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και μόλις κέρδισε την εξουσίας δεν έπραξε τίποτα από τα δυο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε μια χώρα με αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 3%, ρυθμό υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΟΚ και παρά την είσοδο επιδοτήσεων και τη μείωση της τιμής του πετρελαίου μετά τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και κατάφερε σε όλη τη δεκαετία να εμφανίσει μέσο ρυθμό 1,7% έναντι 2,7% της ΕΟΚ.

Επί των κυβερνήσεών του στη δεκαετία του ’80 ξεθεμελιώθηκε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της χώρας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά. Τους ανέργους των εργοστασίων που έβαζαν λουκέτο τους προσλάμβαναν στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο. Για το λόγο αυτό οι δημόσιες δαπάνες από 30% του ΑΕΠ το 1980 έφτασαν στο 50% του ΑΕΠ το 1990, βάζοντας τη βάση της σημερινής χρεοκοπίας...

Κατά την πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης ο πληθωρισμός της Ελλάδας κινούνταν σε επίπεδα τριπλάσια του μέσου όρου της ΕΟΚ.

Η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 30% σε δυο υποτιμήσεις, εξανεμίζοντας  την αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων και των μισθωτών, προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (κρατικοδίαιτης επί το πλείστον) που διέθεταν σκληρό συνάλλαγμα.

Η  μεγαλύτερη καταστροφή που επέφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ελληνική κοινωνία ήταν η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς και  η διεύρυνση της ανοχής σε αυτήν.

Τα οικονομικά σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ ιστορική θα μείνει η φράση του Α.Π. για την ανεκτικότητα στο δωράκι των 500 εκατ. που έδωσε στον εαυτό του ο τότε διοικητής της ΔΕΗ Μαυράκης, ο οποίος απαλλάχθηκε με βούλευμα.

Ο ίδιος και τα στελέχη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν ιθύνοντες νόες για μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτό του Πώποτα και του Κοσκωτά. Γνωστή επίσης είναι η υπόθεση της ροζ βίλας, όπου ο πρωθυπουργός απέκτησε βίλα ακριβότερη από αυτή που μπορούσε να δικαιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να «κουκουλωθεί» το θέμα παρουσιάστηκαν κάποιοι εικονικοί δανειστές, μεταξύ αυτών και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, που προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία.

Όταν το «κεφάλι» βρωμάει έτσι η σαπίλα είναι θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα...

Το κύμα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ και η παρασιτική κρατικοδίαιτη νοοτροπία εξαπλώθηκαν σιγά-σιγά σε όλο το πολιτικό σκηνικό και αποτελούν μέχρι σήμερα κυρίαρχο χαρακτηριστικό του. Η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας ήρθε στην εξουσία ανταγωνιζόμενη μόνο το ΠΑΣΟΚ σε δημαγωγία και διαφθορά. Σημαντικό μεγάλο μερίδιο διαφθοράς εκμεταλλεύτηκε  και η υπόλοιπη αριστερά, κυρίως μέσω της ισχύος της στα συνδικάτα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε τη βάση της χρεοκοπίας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Το έργο ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Καραμανλή του νεώτερου που άφησε την ήδη νοσούσα κατάσταση ανεξέλεγκτη σε διορισμούς και ρουσφέτια. Την περίοδο Καραμανλή ο Βύρων Πολύδωρας ίδρυσε την αγροφυλακή προκειμένου να διοριστούν τα δικά τους κομματικά παιδιά, ενώ ο Προκόπης Παυλόπουλος καταστρατήγησε με την προσωπική συνέντευξη και τη μονιμοποίηση εκτάκτων τις εξετάσεις.

Στα θετικά του Ανδρέα Παπανδρέου λογίζουν την άλωση του απολυταρχικού κράτους της δεξιάς. Το κράτος αυτό όμως το διαδέχθηκε το πελατειακό κράτος της «κλεφτουριάς» και ως εκ τούτου ενοχικό και ανίκανο να επιβάλει το νόμο. Το κράτος που παρέδωσε τα κλειδιά σε άρπαγες συνδικαλιστές, το κέντρο της πρωτεύσας σε λαθρομετανάστες και τα πανεπιστήμια σε συμμορίες αργόσχολων και εγκληματιών.

Η μετάβαση από το απολυταρχικό κράτος της δεξιάς όμως ξεκίνησε με τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την νομιμοποίηση του ΚΚ.

Στα θετικά του λογίζουν τον πολιτικό γάμο... Έτσι είναι. Όμως, πολύ δεν μας στοίχισε αυτός ο πολιτικός γάμος;

Τέλος, θα αδικούσαμε το ΠΑΣΟΚ για τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων σε μια περίοδο που όλα τα ανεπτυγμένα έθνη αποκρατικοποιούσαν. Τις κρατικοποιήσεις τις ξεκίνησε ο Κ. Καραμανλής, όταν σε ένα βράδυ έκανε την μεγαλύτερη κρατικοποίηση όλων των εποχών. Του ομίλου Ανδρεάδη.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά νεκρό, με τα ορφανά του να μαλώνουν για τα ράκη του και το μεγαλύτερο μέρος να έχει κάνει μετάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, που νομίζει πως μπορεί να εκφράσει κάτι καινούργιο με ό,τι πιο παλιό και φθαρμένο διαθέτει η ελληνική κοινωνία σε ανθρώπους και ιδέες.

Η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μετάσταση και στη ΝΔ και όλο το πολιτικό σκηνικό. Αυτός είναι ο λόγος που σπάνια κάποιος σήμερα συναντά πολιτικό που λέει τα πράγματα ως έχουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία έχουν μετατραπεί σε ένα κοπάδι δημαγωγών που το μόνο που έχουν μάθε είναι να διορίζουν και να μοιράζουν κρατικά λεφτά έναντι ψήφων.

Αυτός είναι ο λόγος που οι έχοντες στοιχειώδη σοβαρότητα  αποφεύγουν να ασχοληθούν με την πολιτική.

Η 3^η Σεπτέμβρη σαράντα χρόνια μετά μόνο για ημέρα πένθους προσφέρεται, σύντροφοι...
http://www.capital.gr/stoupas/