Η μεγάλη σφαγή των μεταρρυθμίσεων
Η Ιρλανδία με μεταρρυθμίσεις και φορολόγηση επιχειρήσεων στο 10% βγήκε από τα μνημόνια στο τέλος του 2013 και μπήκε στις αγορές χωρίς προληπτική γραμμή πίστωσης εξασφαλίζοντας δανεικά με 1,6%. Τώρα θα πληρώσει 67,5 δισεκ. ευρώ από αυτά που χρωστάει στο ΔΝΤ για να μοιράζει άλλα 400 εκατ. Ευρώ το χρόνο. Στην Ελλάδα νομίζουμε ότι με μεταρρυθμίσεις «μαϊμού» και εμείς να σφαζόμαστε θα μας χαρίζουν δανεικά.
Οι Ιρλανδοί δεν διαφέρουν, λίγο ως πολύ, ως οικονομία και ως κοινωνία από την Ελλάδα. Η μόνη διαφορά (που αποδείχθηκε στην κρίση) είναι η σοβαρότητα των πολιτικών και του λαού της εκτός βεβαίως λογικών εξαιρέσεων.
Για το λόγο αυτό και το ΔΝΤ θα τους ρυθμίσει τα περίπου 70 δισεκ. ευρώ δανεικά και στην Ε.Ε. συζητούν να τους διευκολύνουν να μαζέψουν λεφτά για να ξεπεράσουν τα χρόνια της κρίσης.
Εμείς πώς θα πείσουμε τους δανειστές να παραιτηθούν από προληπτική γραμμή πίστωσης βγαίνοντας στις αγορές καθώς και από μηχανισμούς επιτήρησης, τώρα που τα νούμερα (μόνο τα στατιστικά ) μας επιτρέπουν να ζητήσουμε έξοδο από το μνημόνιο;
Λέμε ότι έχουμε κρυφό χαρτί τις μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζουμε.
Εάν αυτό είναι το επιχείρημά μας τα μνημόνια ουδέποτε θα γίνουν παρελθόν με την έννοια που προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση.
Εδώ επιχειρήθηκε στα Πανεπιστήμια απλώς να μπουν αυτονόητα συστήματα φύλαξης (αν και είναι πεταμένα λεφτά για τα άθλια αυτά αχούρια) και ξεσηκώθηκαν οι «συντεχνίες παρασκευής μολότοφ» και οι προστάτες… μπας και χαθούν οι αποθηκευτικοί χώροι στα Πανεπιστήμια-αχούρια.
Και όλοι εμείς γίναμε αιχμάλωτοι αυτής της χυδαίας επικαιρότητας. Μόνο μια σκέψη έγινε, για να βρεθεί τρόπος να δουλέψουν και τα τεμπελόσκυλα που παριστάνουν τους συνδικαλιστές και έχει γίνει χαμός ακόμη και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.
Και μιλάμε για μεταρρυθμίσεις;
Ο κοσμάκης, ούτε ξέρει, ούτε έχει καταλάβει πού θα βρει λεφτά ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ αλλά δεν πληρώνει το φόρο περιμένοντας να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 για να τον γλιτώσει.
Και περιμένουμε ότι οι δανειστές θα πιστέψουν πως έχουμε τα κότσια να φτιάξουμε οικονομία που θα εξασφαλίσει τα λεφτά τους χωρίς να έχουν λόγο στο τι μαζεύουμε και στο τι ξοδεύουμε;
Η αποκρατικοποίηση είναι μόνο για τα μάτια και για να δικαιολογούνται οι μισθοί και οι καφέδες όσων ασχολούνται με το σχετικό πρόγραμμα.
Ας πουλήσουμε έστω και ένα λιμανάκι ή ένα από τα κακιάς ώρας αεροδρόμια της περιφέρειας και θα δεις τι εμφύλιοι θα ακολουθήσουν και πώς θα σκοτωθούμε μεταξύ μας.
Στο κράτος έστω και με επτάμηνα ή πεντάμηνα χώσαμε 50.000 δικά μας παιδιά για να τους υπολογίσουμε επί τρία ως ψηφοφόρους στις εκλογές αλλά μείωση του κόστους ενέργειας για να αναβαθμίσουμε την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής ούτε που το συζητάμε.
Είμαστε λοιπόν σε θέση να μιλήσουμε, στους δανειστές, για προοπτικές της οικονομίας ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων;
Το δημόσιο σχεδόν χαρίζει τα σπίτια από τις κατασχέσεις του και δεν πατάει κανείς (εκτός των στημένων) ώστε να φανεί ότι άντε και κάτι γίνεται στην αγορά.
Και εμείς θα παρουσιάσουμε οικονομία έτοιμη να πετάξει και χωρίς μεταρρυθμίσεις;
Άρα για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάμε;
Το μνημόνιο μας τελειώνει κοντά στη θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας όπου αναμένεται να γίνει «πολιτική σφαγή» με τον λαϊκισμό να ξεπερνάει ακόμη και τα χρόνια του «Δώστα όλα…».
Με την προοπτική αυτή στις εξετάσεις που θα δώσουμε, ειδικά στο ΔΝΤ, κορυφαίο «μάθημα» είναι η συρρίκνωση του κρατικού τομέα στα επίπεδα που αντέχει μια οικονομία παραμένουσα στα όρια της πτώχευσης.
Στο ίδιο επίπεδο θα πρέπει να είναι το πλέγμα των μέτρων και της πολιτικής που θα σπάει τα δεσμά της οικονομίας από την κρατική παρέμβαση και από τον κρατικό μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Αυτά τα μαθήματα θα δοθούν ως εξετάσεις μόνο αν πεισθούν οι δανειστές ότι πρόκειται για την εκσυγχρονιστική πολιτική που θα ανορθώσει την οικονομία μετά την έξοδο από το μνημόνιο και την διακοπή των επισκέψεων των Τροϊκανών.
Όλα αυτά πρέπει να ολοκληρωθούν στο τέλος του 2014.
Ποιος αφελής από το ΔΝΤ ή την ΕΕ που επισκέφθηκε την χώρα έστω και δύο φορές (δεν χρειάζεται και περισσότερο) θα πιστέψει ότι είναι δυνατόν μέσα στον ορυμαγδό του πολιτικού σκοτωμού που θα ξεκινήσει από το τέλος του 2014 θα είμαστε σε θέση να ανταγωνιστούμε τη σοβαρότητα της Ιρλανδίας που τότε θα έχει ρυθμίσει οριστικά και ό,τι χρέος απομένει στο ΔΝΤ; Εκτός αν τους πείσουμε ότι τώρα που έχουμε και κόμμα Μεταρρυθμιστών... τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Η Ιρλανδία με μεταρρυθμίσεις και φορολόγηση επιχειρήσεων στο 10% βγήκε από τα μνημόνια στο τέλος του 2013 και μπήκε στις αγορές χωρίς προληπτική γραμμή πίστωσης εξασφαλίζοντας δανεικά με 1,6%. Τώρα θα πληρώσει 67,5 δισεκ. ευρώ από αυτά που χρωστάει στο ΔΝΤ για να μοιράζει άλλα 400 εκατ. Ευρώ το χρόνο. Στην Ελλάδα νομίζουμε ότι με μεταρρυθμίσεις «μαϊμού» και εμείς να σφαζόμαστε θα μας χαρίζουν δανεικά.
Οι Ιρλανδοί δεν διαφέρουν, λίγο ως πολύ, ως οικονομία και ως κοινωνία από την Ελλάδα. Η μόνη διαφορά (που αποδείχθηκε στην κρίση) είναι η σοβαρότητα των πολιτικών και του λαού της εκτός βεβαίως λογικών εξαιρέσεων.
Για το λόγο αυτό και το ΔΝΤ θα τους ρυθμίσει τα περίπου 70 δισεκ. ευρώ δανεικά και στην Ε.Ε. συζητούν να τους διευκολύνουν να μαζέψουν λεφτά για να ξεπεράσουν τα χρόνια της κρίσης.
Εμείς πώς θα πείσουμε τους δανειστές να παραιτηθούν από προληπτική γραμμή πίστωσης βγαίνοντας στις αγορές καθώς και από μηχανισμούς επιτήρησης, τώρα που τα νούμερα (μόνο τα στατιστικά ) μας επιτρέπουν να ζητήσουμε έξοδο από το μνημόνιο;
Λέμε ότι έχουμε κρυφό χαρτί τις μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζουμε.
Εάν αυτό είναι το επιχείρημά μας τα μνημόνια ουδέποτε θα γίνουν παρελθόν με την έννοια που προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση.
Εδώ επιχειρήθηκε στα Πανεπιστήμια απλώς να μπουν αυτονόητα συστήματα φύλαξης (αν και είναι πεταμένα λεφτά για τα άθλια αυτά αχούρια) και ξεσηκώθηκαν οι «συντεχνίες παρασκευής μολότοφ» και οι προστάτες… μπας και χαθούν οι αποθηκευτικοί χώροι στα Πανεπιστήμια-αχούρια.
Και όλοι εμείς γίναμε αιχμάλωτοι αυτής της χυδαίας επικαιρότητας. Μόνο μια σκέψη έγινε, για να βρεθεί τρόπος να δουλέψουν και τα τεμπελόσκυλα που παριστάνουν τους συνδικαλιστές και έχει γίνει χαμός ακόμη και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.
Και μιλάμε για μεταρρυθμίσεις;
Ο κοσμάκης, ούτε ξέρει, ούτε έχει καταλάβει πού θα βρει λεφτά ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ αλλά δεν πληρώνει το φόρο περιμένοντας να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 για να τον γλιτώσει.
Και περιμένουμε ότι οι δανειστές θα πιστέψουν πως έχουμε τα κότσια να φτιάξουμε οικονομία που θα εξασφαλίσει τα λεφτά τους χωρίς να έχουν λόγο στο τι μαζεύουμε και στο τι ξοδεύουμε;
Η αποκρατικοποίηση είναι μόνο για τα μάτια και για να δικαιολογούνται οι μισθοί και οι καφέδες όσων ασχολούνται με το σχετικό πρόγραμμα.
Ας πουλήσουμε έστω και ένα λιμανάκι ή ένα από τα κακιάς ώρας αεροδρόμια της περιφέρειας και θα δεις τι εμφύλιοι θα ακολουθήσουν και πώς θα σκοτωθούμε μεταξύ μας.
Στο κράτος έστω και με επτάμηνα ή πεντάμηνα χώσαμε 50.000 δικά μας παιδιά για να τους υπολογίσουμε επί τρία ως ψηφοφόρους στις εκλογές αλλά μείωση του κόστους ενέργειας για να αναβαθμίσουμε την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής ούτε που το συζητάμε.
Είμαστε λοιπόν σε θέση να μιλήσουμε, στους δανειστές, για προοπτικές της οικονομίας ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων;
Το δημόσιο σχεδόν χαρίζει τα σπίτια από τις κατασχέσεις του και δεν πατάει κανείς (εκτός των στημένων) ώστε να φανεί ότι άντε και κάτι γίνεται στην αγορά.
Και εμείς θα παρουσιάσουμε οικονομία έτοιμη να πετάξει και χωρίς μεταρρυθμίσεις;
Άρα για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάμε;
Το μνημόνιο μας τελειώνει κοντά στη θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας όπου αναμένεται να γίνει «πολιτική σφαγή» με τον λαϊκισμό να ξεπερνάει ακόμη και τα χρόνια του «Δώστα όλα…».
Με την προοπτική αυτή στις εξετάσεις που θα δώσουμε, ειδικά στο ΔΝΤ, κορυφαίο «μάθημα» είναι η συρρίκνωση του κρατικού τομέα στα επίπεδα που αντέχει μια οικονομία παραμένουσα στα όρια της πτώχευσης.
Στο ίδιο επίπεδο θα πρέπει να είναι το πλέγμα των μέτρων και της πολιτικής που θα σπάει τα δεσμά της οικονομίας από την κρατική παρέμβαση και από τον κρατικό μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Αυτά τα μαθήματα θα δοθούν ως εξετάσεις μόνο αν πεισθούν οι δανειστές ότι πρόκειται για την εκσυγχρονιστική πολιτική που θα ανορθώσει την οικονομία μετά την έξοδο από το μνημόνιο και την διακοπή των επισκέψεων των Τροϊκανών.
Όλα αυτά πρέπει να ολοκληρωθούν στο τέλος του 2014.
Ποιος αφελής από το ΔΝΤ ή την ΕΕ που επισκέφθηκε την χώρα έστω και δύο φορές (δεν χρειάζεται και περισσότερο) θα πιστέψει ότι είναι δυνατόν μέσα στον ορυμαγδό του πολιτικού σκοτωμού που θα ξεκινήσει από το τέλος του 2014 θα είμαστε σε θέση να ανταγωνιστούμε τη σοβαρότητα της Ιρλανδίας που τότε θα έχει ρυθμίσει οριστικά και ό,τι χρέος απομένει στο ΔΝΤ; Εκτός αν τους πείσουμε ότι τώρα που έχουμε και κόμμα Μεταρρυθμιστών... τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.
Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου