Ας γελάσουμε !

Εγω πιστευω πως ο Μητσοτακης ειναι σαν τον Πετρο το πελεκανο της μυκονου..... Πεθαινει κ βαζουν αλλον στη θεση του...

Το έχουμε κατοχυρώσει το ελληνικό αίμα, ή θα την πατήσουμε πάλι όπως με τη φέτα;

Οι γυναίκες ψάχνουμε για ένα καλό παιδί να μας φέρεται όπως μας αξίζει...και μόλις τον βρούμε τον κάνουμε φίλο για να του λέμε για τον μ@λ@κα που μας φέρεται άθλια....

Όχι οτι κοιμάμαι βαριά, αλλά τη τελευταία φορά είχαν ήδη αρχίσει να ρίχνουν χώμα απο πάνω ..

Σε θέλω...όπως η μολότοφ τον μπάτσο..

Όταν φτάσεις σε οργασμό, θέλω να μου το πεις...

-Εντάξει, άφησέ μου το τηλέφωνό σου...

Όταν βαριέμαι παίρνω στο άγιο όρος τηλέφωνο...

-Ναι γειά σας, Άγιο Όρος; Θα ήθελα να κλείσω ένα κελί.

-Μάλιστα. Σε τι όνομα;

-Στο όνομα του Πατρός....

Τι ομορφο που βρεχει....Βγαινεις εξω με το κοριτσι σου...γινεστε μουσκεμα...φιλιεστε στην βροχη....παθαινετε πνευμονια...πεθαινετε μαζι....Ο κυκλος της αγαπης....

Η κρίση χτύπησε και τους οίκους ανοχής. Ανησυχώ για τις κοπέλες που θα μείνουν άνεργες. Τι θα κάνουν τώρα; Πόρνες θα γίνουν;

Το να μαλώνεις online, είναι σα να συμμετέχεις σε διαγωνισμό αυνανισμού. Και να κερδίσεις, πάλι μαλάκας παραμένεις...

Πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τους παπάδες....σαν την "άκρη" που θα "λαδώσει"τον πορτιέρη( άγιο Πέτρο)..

-Ποτε θα μεγαλωσεις επιτέλους;

-Δεν ξέρω, αυριο κατα της 9:00 σε βολεύει;;;

- Ήσουν άρρωστη;

- Όχι, γιατί ρωτάς;

- Ε να, είδα το γιατρό να μπαινοβγαίνει στο σπίτι σου.

- Γιατί, όταν μπαινόβγαινε στο δικό σου ο στρατηγός, είχαμε πόλεμο;

Μπαίνει ενας στο καφενείο με πιστόλα στο χέρι:

“Ποιος απο σας πηδηξε την γυναικα μου ????”

Κάπου απ’το βάθος:

“Δε σου φτάνουν οι σφαίρες ρε!”

 

Με είπε φλώρο...

-Και συ τι της είπες;

-Τι να της πω ρε φίλε; Κι'αν με έδερνε;

Πριν γίνεις επαναστάτης, διάβασε καλά τις οδηγίες στη συσκευασία του καλσόν....

Ο Μωυσής είδε ένα καιόμενο θάμνο και μετά άκουσε φωνή Θεού.....Μεταξύ μας τώρα, όλοι έχουμε καταλάβει τι θάμνος ήταν και γιατί την άκουσε....

Πηδήξτε....  Αν χρειαστεί και από το μπαλκόνι. Δεν έχει σημασία ο όροφος, αλλά το ταξίδι....

Nα πας στον Παράδεισο για το κλίμα...και στην Κόλαση για την παρέα...

Όταν βαριέμαι παω στη Τράπεζα με το μαυρο μου νεροπίστολο κ ρωτάω χαμηλόφωνα τον ταμία που έχει βρύση...

Μην κλέβετε εκκλησίες....Το έχουν αναλάβει οι παπάδες...

Ρώτησα στον ΕΟΠΥΥ τί δίνει το Ταμείο μου, σε περίπτωση εγχείρισης...DVD του Grey's Anatomy για να μάθω να την κάνω μόνος μου, μου είπαν...

Από τον πολύ τόπο που δώσαμε στην οργή, δεν χωράμε πουθενά..

-τι μου κανεις μανα μου;

-Οιδιποδα κοφτο, κουραστηκα...

-Τι ειναι χειροτερο ρε φιλε?? η αγνοια η η αδιαφορια??

-Δεν ξερω ρε συ!!  και δεν με νοιαζει...

Ένας βιομήχανος που είχε πάει ταξίδι στο εξωτερικό, παίρνει τηλέφωνο σπίτι του.

- "Τι γίνεται ρε John στο σπίτι;"

- "Τίποτα σπουδαίο κύριε. Αααα! ξέχασα. Έσπασε το βάζο πάνω στο τραπέζι!"

- "Τί; Και πώς έγινε αυτό;"

- "Να, καθώς ο σκύλος σας έπερνε φόρα, για να πηδήξει από το τον 5ο όροφο, το έριξε κάτω και το έσπασε."

- "Τί; Μα ο αγαπημένος μου σκύλος, ποτέ δεν είχε πηδήξει από το μπαλκόνι. Πώς κι έτσι;"

- "Να, είδε τη φωτιά που είχε αρπάξει το σπίτι σας και πήδηξε για να σωθεί!"

- "Τί; Το σπίτι μου πήρε φωτιά; Μα πώς έγινε αυτό;"

- "Να, βλέπετε πήρε το εργοστάσιό σας δίπλα φωτιά. Και ξέρετε τώρα πόσο εύκολα μεταδίδεται."

- "Τί; Μα πώς πήρε φωτιά;"

- "Από τα κεριά!"

- "Ποιά κεριά; Εγώ ποτέ δεν είχα κεριά"!

- "Μα, από την κηδεία της γυναίκας σας, κύριε."

- "Τί; Η αγαπημένη μου γυναικούλα; Μόνο 35 χρονών ήτανε.Πώς έγινε;"

- "Δεν άντεξε το σοκ η καημένη..."

- "Ποιό σοκ;"

- "Μα, του θανάτου του γιού σας φυσικά."

- "Τί; Του θανάτου του γιού μου; Του αγαπημένου μου γιού; Μα πώς έγινε αυτό;"

- "Να, τον πάτησε ένα αυτοκίνητο όπως έτρεχε."...

- "Ένα αμάξι; Και γιατί έτρεχε;""

- "Για να βγεί από το εξοχικό σας που γρεμιζόταν, λόγω ενός μεγάλου σεισμού. Πάντως η κόρη σας δεν γλύτωσε από αυτό το σεισμό."

- "Αχ! Κανένα θετικό νέο δεν έχεις να μου πείς."

- "Θετικό; Δύσκολα πράγματα ζητάτε κύριε. Α! ναι. Θυμάστε κάτι εξετάσεις για AIDS που είχατε κάνει πριν φύγετε;"

- "Ναι, τι έγινε;"

- "Θετικές βγήκαν."

Τέσσερις άνδρες οι οποίοι βρέθηκαν τυχαία σε ένα μπαρ και είχαν πιάσει την κουβέντα για διάφορα θέματα. Σε μια στιγμή, ο ένας από αυτούς πηγαίνει στην τουαλέτα, ενώ οι υπόλοιπο συνεχίζαν τη συζήτηση τους, σχετικά με τα κατορθώματα των γιών τους. Ξεκινάει ο πρώτος..

- Εμένα ο γιος μου ξεκίνησε καθαρίζοντας πατώματα στην αντιπροσωπεία της Mercedes στην Κηφιας. Ανέβηκε σιγά σιγά όμως θέσεις, και τώρα είναι διευθυντής πωλήσεων. Μάλιστα, είναι τόσο καλός στη δουλειά του που έχει συνεχώς μπόνους. Να φανταστήτε χάρισε σε ένα φίλο του μια ολοκαίνουρια Mercedes.

- Αυτό δεν είναι τίποτα, πετάγεται ο δεύτερος, εμένα ο γιος μου ξεκίνησε καθαρίζοντας πατώματα σε ένα μεσιτικό γραφείο. Ανέβηκε θέσεις όμως και τώρα είναι τόσο πλούσιος που αγόρασε και χάρισε σε ένα φίλο του ένα ολόκληρο σπίτι στην εξοχή.

- Ολα αυτά τα ακούω βερεσέ, λέει και ο τρίτος. Ο γιος μου ξεκίνησε καθαρίζοντας πατώματα στην Σοφοκλέους. Με τον καιρό όμως ανέβηκε στην κλίμακα και πλέον είναι τόσο πλούσιος, ώστε χάρισε σε ένα φίλο του μετοχές αξίας 20 εκατομμυρίων. Εκείνη τη στιγμή, γυρνάει ο τέταρτος της παρέας, και οι υπόλοιποι του εξηγούν το θέμα συζήτησης.. και ρωτάνε και για τον δικό του γιο. Ο τύπος πέρνει περίλυπο ύφος και λέει..

- Τι να σας πω ρε παιδιά.. μια ζωή ο γιος μου κομμωτής ήταν. Και πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου ότι είναι ομοφυλόφιλος. Και να ήταν κρυφός.. να πάει στο διάολο.. αλλάζει τους γκόμενους σαν τα σώβρακα.. Η μόνη παρηγοριά είναι ότι έχει και τα τυχερά του. Οι τρεις τελευταίοι γκόμενοί του του χάρισαν μια Mercedes, ένα σπίτι και μετοχές αξίας 20 εκατομμυρίων δραχμών.

Τελευταία μέρα των διακοπών για ένα ζευγάρι που είναι στην ρεσεψιόν για να πληρώσει. Του λεει λοιπόν ο ρεσεψιονίστ

- Ολα μαζί, σύνολο 53.000 δρχ. για την διαμονή.

- Α, ωραια γυναίκα πάλι τζάμπα την βγάλαμε, λέει ο άντρας.

- Μην βιάζεστε έχετε ακόμα 30.000 δρχ. για την πισίνα, λέει ο ρεσεψιονίστ.

- Μα εμείς δεν πατήσαμε καν στην πισίνα...

- Δεν μας ενδιαφέρει κύριε, η πισίνα εκει ήτανε, ας πηγαίνατε!

- Τέλος πάντων...

- Επίσης 25.000 δρχ. για το γυμναστήριο.

- Μα εμείς ούτε καν απ' έξω περάσαμε!

- Δεν μας ενδιαφέρει κύριε, εκεί ήταν, ας πηγαίνατε.

- Ας είναι, τι να γίνει ρε γυναίκα.

- Α, και τελος 20.000 δρχ. για το πάρκινγκ.

- Μα εμείς ουτε καν ποδήλατο δεν έχουμε.

- Δεν μας ενδιαφέρει κύριε, εμείς πάντως το είχαμε στην διαθεσή σας.

- Ωραία θα στα πληρώσω όλα αυτά αλλά και εσύ θα μου δώσεις 200.000 δρχ. επειδή πήδηξες την γυναίκα μου.

- Μα τι λέτε κύριε, εγώ ούτε καν την άγγιξα.

- Α, δεν μας ενδιαφέρει κύριε, εμείς εδώ την είχαμε, ας την πηδουσες

Μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα ένας τύπος χτυπάει την πόρτα και λέει:

- Ρε φίλε, μπορείς να έρθεις να με σπρώξεις;

- Ξέρεις τί ώρα είναι; 5 και τέταρτο! Περίμενε όμως να ντυθώ και έρχομαι, γιατί και εγώ το έχω πάθει.

Βγαίνει ο άνθρωπος σε δύο λεπτά, κοιτάει από δω, κοιτάει από κει, δεν βλέπει κανένα αυτοκίνητο.

Την ώρα που είναι έτοιμος να ξαναμπεί, ακούει μία φωνή:

- Φίλε εδώ! Στις κούνιες...

Μια γυναίκα απελπισμένη πάει στο γιατρό:

- Γιατρέ έχω ένα τεράστιο πρόβλημα, δεν με ικανοποιεί ο άντρας μου.

- Αυτό κυρία μου είναι σοβαρό...μήπως όμως θα έπρεπε να δοκιμάσετε και με κάποιον άλλο? Έναν εραστή μήπως?

- Γιατρέ μου, να σου πω την αλήθεια...έχω δοκιμάσει και με άλλον αλλά ούτε κι εκείνος με ικανοποιεί.

- Μήπως κυρία μου ήσασταν απλώς άτυχη, ίσως αν δοκιμάσετε και με κάποιον τρίτο?

- Γιατρέ μου και με τρίτο δοκίμασα και με τέταρτο και με πέμπτο...αλλά τίποτα.

- Ε τότε κυρία μου έχετε σοβαρό πρόβλημα, είσαστε σοβαρά άρρωστη!

- ΑΥΤΟ..., ΑΥΤΟ το τελευταίο γιατρέ..., μπορείτε να το γράψετε σε ένα χαρτί, γιατί στην γειτονιά που@άνα με ανεβάζουν που@άνα με κατεβάζουν...!

Το λάθος του Καποδίστρια

Του Ανδρέα Ζαμπούκα                                                                               

Η ιστορία, για όσους σέβονται τη σημασία του χρόνου, δεν είναι η αιώνια διαμάχη των «καλών» με τους «κακούς» ούτε το γέμισμα της αφήγησης με περισσότερες αυθεντίες. Η ιστορία είναι μια αέναη συνέχεια αντιδράσεων, που συμπληρώνουν το παζλ του πεπρωμένου της ανθρωπότητας.

Ο Καποδίστριας δεν ήταν «άγιος» ούτε ο μοναδικός «μεσσίας» για να ξεκινήσει το κουβάρι της νεοελληνικής ιστορίας. Το Μάρτιο επιλέχτηκε από τους Έλληνες, τον Οκτώβριο του 1827 έγινε η ναυμαχία του Ναβαρίνου και τον Ιανουάριο του 1828 αποβιβάστηκε ως κυβερνήτης, στο Ναύπλιο.

Η ανάληψη της θέσης του θεωρήθηκε ως ήττα της αγγλικής διπλωματίας και πολύ γρήγορα, το αγγλόφιλο περιβάλλον της ελληνικής ελίτ άρχισε να οργανώνεται και να παίρνει τα μέτρα του. Το 1830 οι Άγγλοι καταφέρνουν να προλάβουν τους Ρώσους και να δώσουν αυτοί την πολιτική ανεξαρτησία στους Έλληνες, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνει ένα προτεκτοράτο της υπερδύναμης, στη Μεσόγειο. Αν συνδυάσει κανείς και τα δύο δάνεια (1824, 1825) από αγγλικές τράπεζες, καταλαβαίνει εύκολα πως η χώρα δέθηκε στο άρμα της Αγγλίας, ως το τέλος του εμφυλίου, το 1949.

Ο Καποδίστριας λοιπόν, βρέθηκε να διοικεί μια καινούρια χώρα αγγλοκρατούμενη και με τις αγγλόφιλες πολιτικές ελίτ, να θεωρούν ότι πολύ γρήγορα θα «συνεργαστεί» μαζί τους. Είναι φανερό λοιπόν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Στην πολιτική ιστορία, αυτός ο συνδυασμός είναι αταίριαστος, δεδομένου ότι δεν μπορεί το δίκαιο της πυγμής να λειτουργήσει ως μηχανισμός, χωρίς τη σύμπραξη του «φίλιου» ηγέτη.

Ο Καποδίστριας δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει ότι η συνεργασία με τους Άγγλους ήταν απολύτως απαραίτητη. Από τη στιγμή που η Ρωσία απέτυχε να «αναλάβει» την ανεξαρτησία, δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να βάλει τη χώρα στις ράγες του εκσυγχρονισμού. Όλες του οι πρωτοποριακές για την εποχή, προσπάθειες πήγαν χαμένες, αφού οι Άγγλοι δεν του επέτρεψαν ποτέ να διοικήσει, χωρίς τη δική τους συμμετοχή. Στο τέλος, τον δολοφόνησαν και με καθυστέρηση δύο ετών, ανέλαβαν την εξουσία. Τώρα όμως, δεν υπήρχε ο ικανός ηγέτης που θα στήριζε ένα εκσυγχρονιστικό σύνταγμα. Γι΄αυτό οι οθωνικές κυβερνήσεις ξεκίνησαν με τις χειρότερες επιλογές, που τις ζούμε ακόμα και σήμερα.

Αν λοιπόν, η ιστορία διδάσκει κάτι, είναι πως για να διοικηθεί σωστά μια χώρα είναι ζήτημα πολλών παραγόντων και συνδυασμός δυνάμεων. Το ότι οι Αμερικάνοι διόρισαν τον Καραμανλή πρωθυπουργό το 1953 ήταν θετικό γιατί συνεργάστηκε μαζί τους, προς όφελος της χώρας του. Το ότι το 1981 «τοποθέτησαν» τον Παπανδρέου ήταν καταστροφικό γιατί και αυτός συνεργάστηκε μαζί τους αλλά όχι προς όφελος της χώρας του. Αυτοί και στις δύο περιπτώσεις τη δουλειά τους την έκαναν.

Όσο γι΄ αυτούς που θα σπεύσουν να «φουντώσουν» από διάθεση εθνικής «ανεξαρτησίας», θα πρέπει να διαβάσουν λίγο για το παράδειγμα των αποικιών, στην αρχαιότητα, που για να απεξαρτηθούν από τις μητροπόλεις, έπρεπε να αναπτυχθούν οικονομικά και να οργανώσουν ισχυρό στρατό. Όποιος λοιπόν, θέλει την ανεξαρτησία του φροντίζει πρώτα να γίνει δυνατός και όχι να «πουλάει» φαντασιώσεις στις «προδομένες» από τα συνθήματα μάζες.

Αξιολογώντας τώρα τα σημερινά πλάνα της «θεατρικής» μας πολιτικής ζωής, όπως πάντα, προσπαθούμε να ισορροπήσουμε μεταξύ αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ο Σαμαράς κοιτάει περισσότερο προς την Ευρώπη μήπως και αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια, χωρίς όμως να χάνει τις επαφές με τους Αμερικάνους. Από την άλλη ο Τσίπρας πήρε ήδη το χρίσμα για να παίξει το ρόλο του «μπαλαντέρ»... Αν δηλαδή, ο Σαμαράς κάνει το λάθος, τον περιμένουν στη γωνία τα «κόκκινα» αμερικανάκια του Τσίπρα! Κι αλίμονο μας αν κάνει αντίστοιχο λάθος με τον Καποδίστρια. Γιατί, όπως και με τον Όθωνα, ο Τσίπρας, θα είναι πολύ χρήσιμος για τους Αμερικάνους αλλά το πιθανότερο, πολύ κακός για τη χώρα του.

Δυστυχώς, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να εξελίξουμε έναν ανώτερο ηθικό πολιτισμό δημοκρατίας, όπου οι συνειδητοποιημένοι πολίτες θα στηρίζουν τις αποφάσεις των εξουσιών. Ώσπου να συμβεί αυτό, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να ελπίζουμε -γιατί μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε- ότι θα βρίσκονται ηγέτες που θα μπορούν να εξευμενίζουν τα «πάθη» των δυνατών. Που θα είναι σε θέση να χτίζουν δυνάμεις ισορροπίας, μέχρι που και τα δικά τους κράτη να γίνουν ισχυρά και να μπορούν να προτείνουν σχέδια και οράματα για τον κόσμο. Γιατί, αν ο Καποδίστριας συνέχιζε να είναι ο σπουδαίος Ευρωπαίος διπλωμάτης που όλη η Ευρώπη θαύμαζε, η Ελλάδα θα ξεκινούσε τελείως διαφορετικά τη σύγχρονη ιστορία της.

Το δίκαιο της πυγμής είναι φυσικός νόμος και ποτέ δε θα πάψει να ρυθμίζει τα συμφέροντα ανθρώπων και κρατών. Εξαρτάται πάντα η έκβαση της επιτυχίας από την ικανότητα των προσώπων που θα τραβήξουν μπροστά και θα κάνουν τα λιγότερα λάθη.

* Ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας

capital.gr

Τα της Ελλάδος Μυστήρια...

Τρεις Ασφαλισμένοι (μετά την 1/1/1993), ξεκίνησαν να δουλεύουν το 1995 και πάνω κάτω πληρούν τις ίδιες εισοδηματικές προϋποθέσεις...

Ο 1ος στο Ταμείο Νομικών πληρώνει 154 ευρώ/μήνα.
Ο 2ος στο ΤΕΒΕ( ΟΑΕΕ), κατηγορία ΠΟ6 πληρώνει 408,38 ευρώ/μήνα.
Ο 3ος στο ΙΚΑ με 1.200 μικτό μισθό, 45% εισφορές και 14 μισθούς, 630 ευρώ/μηνα.

α) Ποιός άραγε θα λάβει υψηλότερη σύνταξη μετά από 35 χρόνια;
β) Πως είναι δυνατόν ο 1ος, με εισφορά στο 1/4 του ΙΚΑτζη, να θέλει να απολαμβάνει καλύτερη Περίθαλψη απ΄αυτόν και να λέει ότι θέλει να μείνει και εκτος ΕΟΠΥΥ?

Από τον τοίχο του George Vlassopoulos στο φ/β…

capital.gr

Προς την κ. Μέρκελ

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑ ΜΕΡΚΕΛ

Στα τέλη Μαρτίου έρχεται στην Ελλάδα ο αγαπημένος μας τέως προπονητής της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου Όττο Ρεχάγκελ,  μετά από επιθυμία της καγκελαρίου Μέρκελ η οποία θέλει βελτιώσει τις ελληνογερμανικές σχέσεις.

Φυσικά και θα χαρούμε να έχουμε κοντά μας τον φίλο μας Όττο. Δεν ξεχνάμε τους καλούς φίλους, μιας και ξέρουμε να εκτιμάμε τους ανθρώπους που μας προσφέρουν.

Και ο  Ρεχάγκελ,  πρόσφερε τα μέγιστα τόσο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο,  όσο  και στον Ελληνικό λαό, χαρίζοντας μοναδικές στιγμές εθνικής ανάτασης και περηφάνιας.

Θα πρέπει όμως να γνωρίζεται κυρία Μέρκελ πως ο «δικός» μας Όττο Ρεχάγκελ κατάφερε αυτό τον άθλο σε αρμονική  συνεργασία  με τους Έλληνες παίκτες.

Ο σεβασμός ήταν αμφότερος, και οφείλεται στο γεγονός πως ο Όττο πίστεψε στους Έλληνες παίκτες, ανέδειξε τα προτερήματα τους, και το ακατέργαστο έστω ταλέντο τους, τονώνοντας όμως  παράλληλα την εθνική  τους ταυτότητα και  υπερηφάνεια.!!

Κατ’ αυτόν τον τρόπο  κατάφερε να πάρει τόσο το maximum των δυνατοτήτων τους , όσο και να κερδίσει  τον σεβασμό τους.

Δεν απευθύνθηκε σε τεμπέληδες, σε ανθρώπους που απλά έπαιζαν στο άσημο «κακό» και φτωχό  Ελληνικό πρωτάθλημα.

«Αφύπνισε» αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε  «Φιλότιμο», που σημαίνει να  προσπαθείς ακόμα και εάν είσαι καταδικασμένος να χάσεις, και κέρδισαν.!!!

Κανείς δεν το περίμενε. Όπως και πολλές άλλες φορές στο παρελθόν, όταν λίγοι Έλληνες απέναντι σε πολλαπλάσιους  αντιπάλους πολέμησαν και κέρδισαν,  τόσο στα παλαιότερα χρόνια, όσο και στα  νεότερα.

Ο  ερχομός του φίλου μας Ρεχάγκελ, ίσως  είναι  μία καλή ευκαιρία να προσπαθήσετε να προσεγγίσετε εμάς τους Έλληνες φίλους σας, με έναν νέο τρόπο,  δίχως να μειώνεται  την Εθνική μας αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, και κυρίως αυτό, μην στερώντας σε μία ολόκληρη γενιά το μέλλον της ....

Γνωρίζουμε πως κάναμε λάθη, γνωρίζουμε επίσης πως τα πλοία δεν πλέουν με « χθεσινό άνεμο - αυτό ίσως του αρχαίου Κλέους - »,  αλλά είμαστε δεινοί κολυμβητές γιατί γεννηθήκαμε στην θάλασσα,  για αυτό και μας αρέσει η ελευθερία. Και αν βυθίστηκε λοιπόν τον καράβι μας,  εμείς θα κολυμπήσουμε στην ακτή, θα βρούμε την Ιθάκη μας....!!! 
xletsos-basilhs.blogspot.gr/

Τουρκικές λέξεις στην νεοελληνική

ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΚΑΪΚΙ (βάρκα),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ(γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρόεργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρόξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μηνωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύγέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιοθυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνικήτάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστοδιάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστικήεξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίςχρήματα),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένοσουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικόσκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιοάγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρόχρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικόςσκοπός)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

Εσείς το λέτε κρίση...

Η Απόκριση (1989)

Εσείς το λέτε κρίση , εγώ το λέω καμπινέ που κάθε λίγο βουλώνει.

Όλοι χέζουν, κανείς δε σκουπίζει, κι όταν βουλώσει, όλους τους πιάνει απελπισία κι αναρωτιούνται ποιος θα βρεθεί να τον ξεβουλώσει.

Και στο φινάλε κάποιος βρίσκεται. 

Ποιος; Όχι βέβαια οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ούτε τα αδίστακτα κόμματα, ούτε οι ξοφλημένες ιδεολογίες.

Προπάντων όχι οι πολλοί, που το έριξαν στην καλοπέραση και τα παχιά λόγια.

Όχι αυτοί που φαίνονται, που θορυβούν, που εισπράττουν.

Αλλά οι λίγοι , οι σιωπηροί, οι αφανείς, 

αυτοί που χωρίς να τους βλέπει κανείς δίνουν ένα χέρι βοηθείας στον διπλανό τους, 

αυτοί που έχουν ηθικές αρχές ακόμα στη ζωή τους, 

αυτοί που εξακολουθούν ακόμα να πιστεύουν σε κάποια ιδανικά, 

αυτοί που χωρίς να καταστρώνουν αναμορφωτικά προγράμματα έχουν έναν λόγο αγάπης για τον συνάνθρωπο που υποφέρει. 

Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί.
Χριστιανόπουλος

sobaresapopseis.blogspot.gr/

ΕΛΛΗΝΙΚΑ...!

AΡΧΑΙΑ ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Το αναγνωστικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Γεωργίου Ζούκη  εκδόθηκε το 1964 για τους μαθητές της Α’ Γυμνασίου. Ως σκοπό είχε να φέρει σε επαφή τις παλαιότερες γενιές Νεοελλήνων με τη γλώσσα των αρχαίων προγόνων τους. Αποτελούσε μία μεθοδική διδασκαλία του συντακτικού της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, με τα κατάλληλα αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς.

Στα αποσπάσματα που επέλεξα μπορείτε να διαβάσετε κείμενα  που υπάρχουν στο αναγνωστικό αυτό. Ο λόγος για τον οποίο τα παραθέτω είναι διότι όπως θα διαπιστώσετε,  δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος αρχαία Ελληνικά για να τα διαβάσει και να τα κατανοήσει, σε αντίθεση με τα κείμενα  αρχαίων Ελληνικών τα οποία δόθηκαν στην δική μου γενιά όσο και στις επόμενες, στερώντας μας το προνόμιο να γνωρίσουμε καλύτερα την γλώσσα των προγόνων μας, αλλά και τις ρίζες των λέξεων που χρησιμοποιούμε στην νέα Ελληνική. Ευτυχώς που οι περισσότερες σύνθετες νεοελληνικές λέξεις περιέχουν αρχαίες Ελληνικές, γεγονός που δυστυχώς δεν γνωρίζουμε, παρότι τις χρησιμοποιούμε καθημερινά.

Παραδείγματος Χάριν σήμερα χρησιμοποιούμε την λέξη  «Άναυδος» η οποία προέρχεται  από το «Αυδή»  που σημαίνει  φωνή. Η λέξη «Αλέξω» την εποχή του Ομήρου σήμαινε εμποδίζω, αποτρέπω. Σήμερα λέμε χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξίπτωτο, αλεξήλιο, Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.
«Άρουρα» ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο. Το βάρος το αποκαλούσαν «άχθος», σήμερα λέμε αχθοφόρος. «Άγχω», σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.
«Δόρπος», λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο. «Βρύχια» στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.
«Νόστος» σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλιννόστηση, ή νοσταλγία. «Άλγος» στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από εκεί  προέρχεται το αναλγητικό. Από τη λέξη «αιδώς» (ντροπή) προήλθε ο αναιδής. Με το επίρρημα «τήλε» στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ. «Λάας ή λας»,  έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω. «Πέδον» στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.
Το κρεβάτι λέγεται «λέχος», εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που γέννησε και μένει στο κρεβάτι.  Από την λέξη «νόσος» και το ρήμα «κομέω-ώ» , που στην ιωνική διάλεκτο σήμαινε περιποιούμαι, προκύπτουν το νοσοκόμος, τραπεζοκόμος, ιπποκόμος κ.λπ.  Από τη λέξη «ναυς» έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Από το «Ύδωρ», προέρχεται η λέξη Υδραγωγείο, ύδρευση, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.. Από την λέξη «Ωά» (αυγά) χρησιμοποιούμε την λέξη ωοθήκες. Από το «όρος», προκύπτει το ορειβασία, ορειβάτης.  «Πόρο» έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό. «Πόντος», σήμαινε μακριά, σήμερα λέμε Υπερπόντιο ταξίδι. «Ύλη» ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.  «Πέδη», σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε χειροπέδες, πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη «Φρην» είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ. Στον Όμηρο «Λώπος» είναι το ένδυμα, σήμερα  αυτόν που μας έκλεψε τον λέμε λωποδύτη, καθώς για αυτό βάζει το χέρι του στα ρούχα μας. Από το «φάος», το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες και η επιφάνεια. Στην συνέχεια παραθέτω αποσπάσματα από το αναγνωστικό της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Ν. Ζούκη.

 

Οἱ γάμοι Πηλέως καὶ Θέτιδος.

Πηλεὺς καὶ Θέτις ἐν τοῖς γάμοις ἀγαθὰς περὶ τῆς εὐτυχίας ἐλπίδας εἶχον. Διὸ ἐν τῷ δώματι  κόσμον λᾳμπρὸν κατεσκεύαζον καὶ τοὺς τῆς Φθίας κατοίκους ὡς καὶ τοὺς θεοὺς ἐδέχοντο πλὴν τῆς ῎Εριδος.

Προσέρχονται οὖν οἱ μὲν θεοὶ σὺν θώραξι καὶ ἀσπίσι καὶ ἄλλοις ὅπλοις λαμπροῖς εἰς τὸ δῶμα, οἱ δὲ κάτοικοι μετὰ τῶν παίδων εἰς τὴν αὐλὴν τῶν βασιλείων μένουσιν. ῾Η θεὰ δ’ ὅμως ῎Ερις ὀργίζεται καὶ ἐν μέσῳ τῷ δώματι μῆλον ῥίπτει. Επιγραφὴ δ’ ἐπ’ αὐτοῦ ἦν « τῆ καλλίστη ».

Εν ταῖς θεαῖς ἦσαν ἡ ῞Ηρα, ἡ Ἀθηνᾶ⁷ και η Ἀφροδιτη. Τούτων ἡ μὲν ῞Ηρα τῆ σεμνότητι τῶν ἄλλων διέφερεν, ἡ Ἀθηνᾶ τῆ τῶν γραμμάτων σοφίᾳ καὶ τῇ ὁπλίσει ὑπερεῖχεν, ἡ δ’ Ἀφροδίτη τῇ τῆς ἐσθῆτος πολυτελείᾳ καὶ τῇ τοῦ σώματος χάριτι τὰς ἄλλας ὑπερέβαλλεν.

Αὗται οὖν περὶ τοῦ μήλου ἤριζον καὶ τὴν τῆς ἑορτῆς φαιδρότητα διέλυον. Τέλος Πάριδι τῷ τοῦ Πριάμου ἐπιτρέπουσι τὴν κρίσιν καὶ λέγουσιν· «῏Ω Πάρι, ἐπιτρέπομέν σοι τὴν κρίσιν περὶ τῆς καλλίστης». Οὗτος δὲ θαυμόζει μὲν τῆς ῞Ηρας τὸ σχῆμα  καὶ τῆς Ἀθηνᾶς τὴν ἀσπίδα καὶ κόρυν, προσφέρει δὲ τὸ μῆλον τῆ Ἀφροδίτη. 

 Πᾶν μέτρον ἄριστον.

῎Εστι παροιμία. ῎Εστε ἐγκρατείς καὶ μηδὲν ἄγαν πράττετε· ἡ γὰρ ὑπερβολὴ τοῖς ἀνθρώποις ἀεὶ λύπην παρέχει. Τὴν μετρίαν δίαιταν διώξατε. η γαρ ακολασια ταύτης πολλών κακῶν αἰτία ἐστίν. Ἄγε δή, ὦ φίλε, κάτεχε πεῖναν καὶ δίψαν καὶ φεῦγε τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας· πολλοὶ γὰρ ἐν μεσταῖς τραπέζαις διεφθείρουσι δίψαν ἐσθλῶν ἔργων. Εἰ δὲ δόξαν καὶ τιμὴν διώκεις, ἡ τόλμη μὴ ἀρχέτω σωφροσύνης. Θαύμασον δὲ καὶ τοὺς τὴν φιλαργυρίαν φεύγοντας· λέγουσι γὰρ ταύτην ῥίζαν τῶν ἀδικιῶν εἶναι. Γυμνάσατε τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ἐπ’ ἀρετὴν καὶ ἀποβλέψατε πρὸς τοὺς ἐν μετρίᾳ διαίτη διάγοντας. Μάλιστα δὲ οἱ λόγοι μέτρον ἐχόντων καὶ φευγόντων τὴν ὑπερβολήν· ἡ γὰρ τῆς γλώττης ἀκολασία πολλοῖς λύπην καὶ αἰσχύνην φέρει. ῎Ισθι οὖν φιλαλήθης, ὦ φίλε, καὶ μὴ πολλὰ λέγε, ἀλλὰ καλά· οὐ γὰρ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ’ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ. Ὀρθῶς δ’ ἔτι καὶ νῦν ἔχει ὁ λόγος· « ῾Η γλῶττα πολλῶν ἐστι κακῶν αἰτία ».

Φαέθων.

῞Ηλιος ἐτέκνωσε Φαέθοντα, ὃς περὶ πᾶν μὲν ἐτόλμα, οὐδενὸς δ’ ἀπὸ παιδικῆς ἡλικίας ἡττᾶτο. ῞Οτε Φαὲθων νεανίας ἐγένετο, ὁρῶν τὸν πατέρα ἐπὶ τεθρίππου ὀχούμενον καὶ διὰ τοῦτο ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων τιμώμενον ἱκέτευσε μίαν ἡμέραν παραχωρῆσαι αὐτῷ τὸ ἅρμα· οὕτω γὰρ ἤλπιζεν εὐδοκιμήσειν παρὰ τοῖς ἀνθρώποις. ῾Ο δὲ πατὴρ πρῶτον μὲν ὤκνει παραχωρῆσαι τοῦτο τῷ υἱῷ, ὕστερον δ, ἐπεὶ οὗτος ᾒτιζε, συνεχώρησεν αὐτῷ, καίπερ εἰδὼς ὅτι ὁ υἱὸς θανατᾷ.
Επεὶ οὖν Φαέθων ἀνέβη ἐπὶ τοῦ τεθρίππου, ἤλαυνε μὲν αὐτὸς ἀνειμένως, οἱ δ’ ἵπποι γνόντες ὅτι οὐ δουλεύουσι ῾Ηλίῳ, ἐξηνέχθησαν τῆς ὁδοῦ. Καὶ τὸν μὲν πρῶτον πλανώμενοι κατὰ τὸν οὐρανὸν ἐπύρωσαν αὐτόν, εἶτα δὲ πελάσαντες τῇ γῇ ἐλυμήναντο αὐτὴν κατακαίοντες τοὺς ἀγρούς. Διὸ Ζεὺς ὀργισθεὶς Φαέθοντα μὲν ἐκεραύνωσε, τὸν δ’ ῞Ηλιον ἐπὶ τὴν συνήθη πορείαν ἀποκατέστησεν. ῾Ὁ δὲ πατὴρ οἰμώζων καὶ στεναχίζων ἐπὶ τῇ τοῦ υἱοῦ ἀπωλείᾳ ἔλεγεν· « Οἴμοι, ὅτι τοιούτου υἱοῦ ἀποστέρομαι ».

 

 

 Ἀνὴρ κομπαστὴς

Ἀνὴρ ἐπ’ ἀναδρίᾳ ἑκάστοτε ὑπὸ τῶν πολιτῶν ὀνειδιζόμενος ἀπεδήμησεν ἐκ τῆς πόλεως.

Μετὰ δὲ διετίαν ἐπανελθὼν ἀλαζονείαν τοῖς πολίταις, ἐπεδείκνυ· ἔλεγε γὰρ ὅτι διὰ μὲν δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ εὐσέβειαν μέγα ἐν τῆ ξένῃ ἐτιμᾶτο, ἐν ῾Ρόδῳ δὲ κερδοσύνην τὴν μεγάλην εὔνοιαν τοῦ πλήθους ἐκτήσατο, ὅτι ταχυτῆτα ἐν τῷ δρόμῳ ἐπεδείξατο ἐξαίρετον, βάρος δ’ ἦρε μέγα, πήδημα δ’ ἥλατο τοσοῦτον, ὥστε μηδένα τῶν ὀλυμπιονικῶν ἐφικέσθαι, Ὅτι δὲ τὴν ἀλήθειαν ἔλεγε μάρτυρας ἔφαινε τοὺς, παρατυχόντας ἐν Ρόδῳ.

Τῶν παρόντων μέντοι τις τὴν μωρίαν τοῦ ἀνδρὸς οὐκ ἀνεχόμενος λέγει· « Εἰ τὴν ἀλήθειαν λέγεις καὶ ἐπ’ ἀρετῇ ἀξίαν ἐκτήσω ἐν τῄ ξένῃ, οὐδεμία ἔνδεια μαρτύρων ἐστίν. Ιδοὺ ἡ Ρόδος καὶ τὸ πήδημα ».

Ενδιαφέρουσαι γνῶμαι.

Ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων ἐρωτηθείς ποτε, τὶ εἶναι τὸ παλαιότερον απ’ ὅλα, τὸ ὡραιότερον, τὸ σοφώτερον, τὸ κοινότερον, τὸ ὠφελιμώτερον, τὸ βλαβερώτερον καὶ τὸ εὐκολώτερον ἔλεγεν. « Τὸ παλαιότερον ἀπ’ ὅλα εἶναι ὁ χρόνος, διότι οὐδεὶς πρὸ αὐτοῦ ὑπῆρχε. Τὸ μεγαλύτερον ὁ κόσμος, τὸ σοφώτερον ἡ ἀλήθεια, διότι οὐδὲν εἶναι πολυτιμότερον ἀπ’ αὐτήν. Τὸ ὡραιότερον τὸ φῶς, τὸ κοινότερον ὁ θάνατος, τὸ ὠφελιμώτερον ὁ Θεός, διότι αὐτὸς μόνον παρέχει τὰ εὐχαριστότατα εἰς τὸν ἄνθρωπον. Τὸ βλαβερώτερον δ’ ὅλων ὁ κακὸς δαίμων καὶ τὸ εὐχαριστότατον τὸ γλυκύ ».
Θαλῆς ὅμως ὁ Μιλήσιος ἀπεκρίνατο ὡς ἑξῆς. « Ὁ θεός εἶναι ὁ παλαιότερος ὅλων, διότι εἶναι ἀγέννητος, ὁ κόσμος τὸ μεγαλύτερον, ὁ χρόνος τὸ σοφώτερον, διότι ὅλα ἀποκαλύπτει, ἡ ἐλπὶς τὸ κοινότερον, ἡ ἀρετὴ τὸ ὠφελιμώτερον, ἡ κακία τὸ βλαβερώτερον, ἡ ἀνάγκη τὸ ἰσχυρότερον, διότι ὅλοι ὑποχωροῦν εἰς αὐτήν, τὸ δὲ εὐκολώτερον τὸ κατὰ φύσιν ζῆν».

 

 Συμβουλαὶ πρὸς νέους.

Εἴθε νὰ εἶσαι φιλομαθης. Εὰν εἶσαι τοιοῦτος, θὰ γίνῃς πολυμαθής Εἶθε νὰ διαφυλάξῃς μὲ μελέτας, ὅσα γνωρίζεις. Ὅσα δὲ δὲν ἔχεις μάθει, νὰ ἀποκτᾷς με γνώσεις εἶναι εξ ἴσου ἄσχημον νὰ μὴ μαθαίνῃς λόγον, τὸν ὁποῖον ἤθελες ἀκούσει⁷, καὶ νὰ μὴ δέχεσαι καλόν, ποὺ θὰ σοῦ προσέφερον φίλοι. Νὰ ἐξοδεύῃς τὸν καιρὸν εἰς τὸ νὰ ἀκούῃς λόγους παρ’ ἄλλων· διότι ἔτσι θὰ δυνηθῇς νὰ μανθάνῃς εὐκόλως, ὅσα οἱ ἄλλοι δυσκόλως ἔχουν εὕρει. Νὰ νομίζῃς ὅτι πολλὰ τῶν ἀκουσμάτων εἶναι πολυτιμότερα ἀπὸ χρήματα· διότι αὐτὰ μὲν γρήγορα σὲ ἀφήνουν, ἐκεῖνα δὲ ὅλον τὸν καιρὸν παραμένουν. Μὴ κουράζεσαι νὰ βαδίζῃς μακρὸν δρόμον πρὸς ἐκείνους, ποὺ ὑπόσχονται ὅτι διδάσκουν χρήσιμόν τι, διότι εἶναι ἐντροπὴ οἱ μὲν ἔμποροι νὰ περνοῦν τόσα πελάγη διὰ νὰ αὐξήσουν τὴν περιουσίαν καὶ νὰ κάμουν αὐτὴν περισσοτέραν, οἱ δὲ νεώτεροι νὰ μὴ ὑπομένουν τὴν κατὰ ξηρὰν πορείαν, διὰ νὰ ἐπιτύχουν παιδείαν καλυτέραν.

 Ηρακλῆς καὶ Ἀθηνᾶ.

Ὁ Ἡρακλῆς ἐβάδιζε διὰ στενοῦ δρόμου διευθυνόμενος πρὸς λειμῶνα, ὁ ὁποῖος ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ ἀμυγδαλιὲς καὶ συκιές. Εκράτει δὲ εἰς τὰς χέρια του ῥόπαλον σιδερένιο μὲ ἀργυρᾶ καρφιὰ στολισμένο. Αἴφνης βλέπει ἐπὶ τῆς γῆς κάτι ὅμοιον μὲ μῆλον χρυσοῦν καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸ σπάσῃ. Ὅτε ὅμως εἶδεν ὅτι αὐτὸ ἐγίνετο δύο καὶ τρεῖς φορὰς μεγαλύτερον, ἐκτύπα ἀκόμη περισσότερον μὲ τὸ σιδερένιο ῥόπαλον. Τοῦτο ὅμως ἐφούσκωνε καὶ ἔφραζε τὸν δρόμον. Δι’ αὐτό ὁ Ἡρακλῆς παρεξενεύετο πολύ. Αἴφνης παρουσιάζεται ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ, ἡ ὁποία ἦτο εὐνοϊκὴ πρὸς αὐτόν, καὶ τοῦ λέγει· « Παῦσε, ἀδελφέ. Αὐτὸ τὸ χρυσοῦν μῆλον εἶναι φιλονεικία καὶ ἔρις. Ἄν τις ἀδιαφορήσῃ, μένει, ὅπως ἦτο, ἂν δέ τις τὸ κτυπᾷ, ἐξογκώνεται ».

Ὁ ὅρκος τῶν ῾Ελλήνων πρὸ τῆς μάχης τῶν Πλαταιῶν.

Εκεῖνο τὸ ὁποῖον συγκρατεῖ τὴν Πολιτείαν, εἶναι ὁ ὅρκος. Διὰ τοῦτο τὸν ἑξῆς ὅρκον οἱ ῞Ελληνες ἔδοσαν εἰς τὰς Πλαταιάς, ὅτε ἐπρόκειτο νὰ μάχωνται εἰς παράταξιν ἐναντίον τῆς δυνάμεως τοῦ Ξέρξου· « Δὲν θὰ προτιμήσω τὴν ζωὴν ἀπὸ τὴν ἐλευθερίαν, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τοὺς ἀρχηγοὺς οὔτε ζωντανοὺς οὔτε σκοτωμένους, ἀλλὰ θὰ θάψω ὅλους, ὅσοι συναποθάνουν εἰς τὴν μάχην. Ἄν νικήσω τοὺς βαρβάρους, καμμίαν πόλιν ἀπὸ ἐκείνας, ποὺ συνηγωνίσθησαν ὑπὲρ τῆς ῾Ελλάδος, δὲν θὰ ἀφήσω νὰ καταστραφῇ, ἐκείνας δέ, ποὺ πῆγαν μὲ τὸ μέρος τῶν βαρβάρων, θὰ τὰς καταστρέψω. Ἀπὸ τοὺς ναούς, ποὺ ἐκάησαν καὶ κατεδαφίσθησαν ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, κανένα δὲν θὰ ἀνοικοδομήσω, ἀλλὰ θὰ τοὺς ἀφήσω νὰ μένουν ὡς ὑπόμνησις εἰς τὰς ἐπεῥχομένας γενεὰς τῆς ἀσεβείας τῶν βαρβάρων». Τόσον δὲ πολὺ ἔμειναν πιστοὶ εἰς τὸν ὅρκον αὐτόν, ὥστε καὶ τὴν εὔνοιαν τῶν θεῶν εἶχον συμβοηθόν. 

Επίδρασις τῆς ἀγωγῆς.

Λυκοῦργος ὁ νομοθέτης τῶν Λακεδαιμονίων θέλων νὰ δώση ἀπόδειξι τῆς ἀξίας τῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν νέων ἔκαμε τὸ ἑξῆς πείραμα. ῎Ελαβε δύο σκύλακας ἀπὸ τοὺς ἰδίους γονεῖς καὶ παρήγγειλεν εἰς τὸν ὑπηρέτην νὰ μή τοὺς ἀναθρέψῃ κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον. ῾Ο δὲ διατρέφων αὐτοὺς σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόδειξιν τοῦ ἄρχοντος κατέστησε τὸν μὲν ἕνα λαίμαργον, τὸν δ’ ἄλλον ἄριστον ἀνιχνευτὴν καὶ κυνηγόν. ῎Επειτα ὁ Λυκοῦργος συνεκάλεσε τοὺς Λακεδαιμονίους εἰς συνέλευσιν καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· « ῏Ω ἄνδρες Λακεδαιμόνιοι, αἱ μέθοδοι τῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ τῆς διαπαιδαγωγήσεως.καὶ αἱ διδασκαλίαι δύνανται καὶ τὴν φύσιν νὰ μεταβάλουν· αἱ συνήθειαι εἶναι δευτέρα φύσις ». Καὶ ἀμέσως ὁ ὑπηρέτης, ὁ ὁποῖος εἶχε τοποθετήσει ἔμπροσθεν τῶν σκύλων μίαν γαβάθαν καὶ ἕνα λαγόν, τοὺς ἔλυσεν. Αμέσως ὁ μὲν ἕνας ὥρμησε πρὸς τὸν λαγόν, ὁ δὲ ἄλλος ἐρρίφθη μὲ ἀπληστίαν εἰς τὴν γαβάθαν. Επειδὴ δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀποροῦσαν καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν τὴν σημασίαν αὐτῶν, ὁ Λυκοῦργος εἶπεν· «Αὐτὰ τὰ δύο σκυλιά, ἂν καὶ εἶναι τῆς αὐτῆς καταγωγῆς, ἔτυχον διαφόρου ἀνατροφῆς, ἀλλὰ τὸ μὲ ἕν ἔγινε λαίμαργον, τὸ δὲ ἄλλο ὑπόδειγμα κυνηγετικοῦ σκυλιοῦ ».

xletsos-basilhs.blogspot.gr/

H οργανωμένη βιομηχανία φιλανθρωπίας

Η φιλανθρωπία είναι η άλλη όψη της έκπτωσης από τη φυσική κατάσταση ισότητας.

Δεν θα παραδεχθούμε ποτέ ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι αντικείμενο ελέους

Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου. Ο άνθρωπος είναι απλώς άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος. Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική προσκόλληση στο είδος μας. Η κότα δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ φιλάνθρωπη, αν είχε μια ελάχιστη επίγνωση του προορισμού της ως σούπας ή κοκκινιστής. Η γάτα, αν και εξίσου προσκολλημένη στον άνθρωπο και τα ενδιαιτήματά του, δεν είναι φιλάνθρωπη. Είναι απλώς φίλαυτη. Κι επειδή αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο- αν μπορεί να αποκληθεί αγάπη το ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχει κάθε ον-, συμβιβάζεται με την αναγκαστική συνύπαρξή της με τον άνθρωπο. Είναι μια κατεξοχήν φιλόγατα που συνδέεται με μνημόνιο κατανόησης με τον άνθρωπο, αν υποθέσουμε ότι η βάση της συνύπαρξής της μ’ αυτόν είναι να πιάνει ποντίκια ή να προσφέρει το σώμα της στην ανθρώπινη ανάγκη για τρυφερότητα και χάδι.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Μπορεί να είναι φιλόζωος ή ζωόφιλος – ας μην μπλέξουμε με την αυθεντική έννοια των δυο ταυτόσημων λέξεων, ποια σημαίνει την αγάπη για τη ζωή και ποια για τα ζώα. Φιλάνθρωπος μπορεί να είναι μόνον ο άνθρωπος που θεωρεί πως μόνος αυτός -άντε, και μερικοί ακόμη φίλοι, συγγενείς, άτομα της τάξης του, της αισθητικής του, της ιδεολογίας του- έχει ξεφύγει από την κατάσταση του ζώου και αντιμετωπίζει τους άλλους του είδους του ως ζώα, που έχουν την ανάγκη της φιλανθρωπίας του (ή της ζωοφιλίας του) και του οφείλουν ευγνωμοσύνη γι’ αυτήν.

Ακόμη κι αν αποδεχθεί κανείς τη χριστιανική αντίληψη της φιλανθρωπίας, πρέπει να εκκινήσει από τη βάση της, που είναι η φιλαυτία. «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», λέει το ευαγγελικό πρόταγμα.

Αλλά αυτό προϋποθέτει, πρώτον, να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεύτερον, να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σε μια κατάσταση ισότητας με τον πλησίον. Τρίτον, να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια ενότητα με τον πλησίον. Δηλαδή, να αντιλαμβάνεσαι την ανθρώπινη φύση σου, έτσι όπως την αντιλαμβανόταν ο Hobbes στον «Λεβιάθαν» του: «Η φύση έχει κάνει σε τέτοιο βαθμό τους ανθρώπους ίσους ως προς τις ικανότητες του σώματος και του νου, ώστε (…) η διαφορά των ανθρώπων δεν είναι τόσο αξιοσημείωτη που να μπορεί κανείς να αξιώνει για τον εαυτό του οποιοδήποτε ωφέλημα το οποίο κάποιος άλλος να μη μπορεί εξίσου καλά να το αξιώσει».

Η φιλανθρωπία είναι η άλλη όψη της έκπτωσης από τη φυσική κατάσταση ισότητας. Πριν γίνουμε «φιλάνθρωποι», έχουμε αποδεχθεί το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κατώτεροι από μας, έχουν χάσει ωφελήματα που για μας είναι αυτονόητα ή φυσικά: το σπίτι τους, μια πατρίδα, ένα αξιοπρεπές εισόδημα, μια δουλειά. Έχουμε, δηλαδή, αποδεχθεί μια αφύσικη κατάσταση ανισότητας. Στην οποία μπορεί και να έχουμε συμβάλει. Με την απληστία μας, την ανοχή μας ή τη σιωπή μας.

Σιχαίνομαι τη φιλανθρωπία. Έστω κι αν σπάνια αντιστέκομαι στον πειρασμό ν’ αγοράσω ένα πακέτο χαρτομάντιλα από τα φανάρια, να υποστώ το καθάρισμα του παρμπρίζ του αυτοκινήτου ή να δώσω στο αποστεωμένο «τζάνκι» το ευρώ με το οποίο υποτίθεται θα αγοράσει τυρόπιτα και δεν θα τσοντάρει για την επόμενη δόση του. Εξαγοράζω τις τύψεις μου για το γεγονός ότι εγώ ακόμη είμαι «εντός», όταν τόσοι άλλοι είναι «εκτός», όπως οι χριστιανοί με τον οβολό τους θαρρούν ότι διαγράφουν μια από τις αμαρτίες τους και κερδίζουν ένα μέτρο στον μαραθώνιο προς τον παράδεισο. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Διόλου αθώα και ανιδιοτελής, πρέπει να ομολογήσω.

Αλλά η οργανωμένη βιομηχανία φιλανθρωπίας, στην οποία συνωθούνται θύτες και θύματα, μου είναι απεχθής. Είναι μια κολοσσιαία απάτη. Ανοίγεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, την εφημερίδα κι είσαι μπροστά σε μια παρέλαση δημίων που περιθάλπουν τα θύματά τους λίγο πριν τα καρατομήσουν. Ή και έπειτα απ’ αυτό. Άλλος μαζεύει ρούχα, άλλος λεφτά, άλλος φάρμακα, άλλος τρόφιμα, αφού πρώτα έγδυσε, ξάφρισε, αρρώστησε και άφησε νηστικό τον αποδέκτη της αλληλεγγύης του. «Όλοι μαζί μπορούμε», «κανείς μόνος του στην κρίση». Γιατί δεν επεδείκνυαν προληπτικά την αλληλεγγύη τους, πριν η κρίση ξεβράσει τα θύματά της στο περιθώριο; Τι είπαν και τι έκαναν όταν περικόπτονταν οι μισθοί, όταν οι συντάξεις έπεφταν στα όρια της πείνας, όταν θερίζονταν τα προνοιακά επιδόματα, και μάλιστα με το ανάθεμα της επαίσχυντης εύνοιας σε «κηφήνες», όταν το ΕΣΥ και τα Ταμεία λεηλατούνταν, όταν η τρόικα πετσόκοβε το ανάπηρο κοινωνικό κράτος κι όταν η μνημονιακή ύφεση πλημμύριζε με λουκέτα και ανέργους τα οικονομικά ερείπια; Σε ποιο μέτρο κοινωνικής καταστροφής λένε «όχι» ακόμη και σήμερα οι πρωταθλητές της φιλανθρωπίας; Το αντίθετο ακριβώς συνέβη και συμβαίνει. Οι φανατικότεροι φιλάνθρωποι είναι οι κάτοχοι του μνημονιακού πρωταθλήματος. Αυτό θα μπορούσε λαϊκά να εκφραστεί και ως εξής: «Να σε κάψω, Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Ή «πρώτα μας χέζουν και μετά μας σκουπίζουν».

Σας ακούγεται χυδαίο; Όμως, δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν την αναδιανομή της δυστυχίας των θυμάτων επειδή τους είναι αδιανόητη η αναδιανομή του πλούτου των θυτών; Δεν είναι πιο χυδαίο να απαιτούν να οικοδομηθεί στα ερείπια του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι κατεδάφισαν ένα εθελοντικό υποκατάστατό του; Δεν είναι πιο χυδαίο οι χρυσοδάκτυλοι της διαπλοκής και του πλιάτσικου στον κοινωνικό πλούτο να διαγκωνίζονται σε «μαραθώνιους της αλληλεγγύης»;

Η κοινωνία δεν χρειάζεται «ανιματέρ» του ανθρωπισμού, ούτε «σελέμπριτι» του πλούτου και της «γκλαμουριάς» για να αφυπνιστούν τα ανθρωπιστικά ανακλαστικά της. Χρειάζεται μηχανισμούς εξάλειψης της φτώχειας, της ανισότητας και της περιθωριοποίησης. Συζητάει κανείς γι’ αυτό; Όχι. Αλλά, όταν θεωρείται αδιανόητο να μείνει ανεξόφλητος ο ομολογιούχος -κατά κανόνα μέλος του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που ευθύνεται για την εξαθλίωση του φτωχότερου 30%- και αυτονόητο να «κουρευτεί» ο συνταξιούχος των 600 ευρώ, το αποτέλεσμα είναι θα είναι αυξάνονται επικίνδυνα οι επαίτες και αποδέκτες της φιλανθρωπίας. Κι είναι μάλλον απίθανο να εξαγοραστούν η επικινδυνότητα και η σιωπή τους με τα ψίχουλα της επαιτείας.

Αλλά η βιομηχανία της φιλανθρωπίας προτιμά ακριβώς αυτό: να καταστήσει τους ανθρώπους, ακόμη και τους φτωχότερους και δυστυχέστερους, συνενόχους της φτώχειας και της δυστυχίας τους. Να τους πείσει ότι οι αναξιοπαθούντες πλησίον τους είναι θύματα μιας «φυσικής ανισότητας», εξίσου ακατανίκητης με τις θεομηνίες ή τις φυσικές καταστροφές. Έτσι, δεν αγαπούν τον πλησίον τους ως σεαυτόν. Απλώς, τον οικτίρουν και τον απομακρύνουν σε απόσταση ασφαλείας. Τον αντιμετωπίζουν ως απειλή που πρέπει να εξευμενιστεί. Κατ’ ουσίαν τον μισούν γιατί υπάρχει, παρ’ ότι η εξαθλίωση του άλλου είναι προϋπόθεση της δικής τους -υπαρκτής ή φανταστικής- ευδαιμονίας, καθιστώντας τη φιλανθρωπία μια αυθεντική μισανθρωπία.

Να μια ακραία αλλά αυθεντική εκδοχή της μισάνθρωπης φιλανθρωπίας: ο Τζορτζ Σόρος, από τους πλουσιότερους και πιο αδίστακτους κερδοσκόπους στον κόσμο, άμεσα υπεύθυνος εκτεταμένων ανθρωπιστικών καταστροφών που προκάλεσε το παιχνίδι του με τα νομίσματα, τις μετοχές ή τα εμπορεύματα, είναι και «ιδιοκτήτης» ενός από τα μεγαλύτερα δίκτυα «φιλανθρωπίας» στον κόσμο. Αν κάθε χρόνο εκπονεί και κάποιου είδους ισολογισμό των αλληλοαναιρούμενων δράσεών του, με τη φιλοδοξία να ισοσκελίσει τα μεγέθη της καταστροφής και της σωτηρίας, υποθέτω ότι θα τρομάζει κι ο ίδιος με το τερατώδες έλλειμμα στο ισοζύγιο του οίκτου του.

Με τα μάτια μόνιμα στραμμένα στους φτωχούς και τους ακάλεστους αυτού του κόσμου αξίζει να θυμάται κανείς αυτές τις μέρες και πάντα τα τραχιά λόγια των Αντόρνο - Χορκχάιμερ που ταιριάζουν σε όσους πιστεύουν στην αλλαγή της κοινωνίας και στην ανθρώπινη ελευθερία.

«Εμείς οι εχθροί της φιλανθρωπίας δεν θέλουμε να ταυτίσουμε τον άνθρωπο με τη δυστυχία, που η ύπαρξή της είναι αίσχος για μας. Πολύ ευαίσθητοι στην αδυναμία μας δεν θα παραδεχθούμε ποτέ ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι αντικείμενο ελέους».

ianisdo.blogspot.gr/

Οκτώ ευεργετικές τροφές για καλή υγεία

Τον 4ο π.Χ. αιώνα ο Ιπποκράτης δίδασκε ότι «το φάρμακό σου είναι η τροφή σου και η τροφή σου είναι το φάρμακό σου». Μετά από χρόνια, αποδείχτηκε ότι ο ιατροφιλόσοφος είχε απόλυτο δίκιο. Έτσι, οι επιστήμονες σήμερα προσπαθούν να ανακαλύψουν στη φύση τις τροφές που μπορεί να συνεισφέρουν, όχι μόνο στην πρόληψη, αλλά και στην ίαση πολλών νοσημάτων.


Στην καθημερινότητά μας, ταλαιπωρούμαστε συχνά από διάφορες παθήσεις, αξίζει λοιπόν να αναφερθούν μερικές τροφές που, αν ενταχθούν στη διατροφή μας, μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπισή τους.
Τζίντζερ για τη ναυτία

Το τζίντζερ χρησιμοποιείται ευρέως για την ναυτία και τον εμετό. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες οφείλονται στο πτητικό έλαιο και στις ελαιορητίνες που περιέχει.Η τζιντζερόλη είναι υπεύθυνη για την καυτερή γεύση του και τις διεγερτικές του ιδιότητες.

Βασικές δράσεις: Αντιεμετικό, διεργετικό του κυκλοφορικού, αντισηπτικό, αντιφλεγμονώδες. Χρήση: Φτιάξτε έγχυμα από τζίντζερ χρησιμοποιώντας 1-2 φέτες νωπής ρίζας σε 1 φλιτζάνι νερό. Αφήστε το για 5 λεπτά τουλάχιστον και πιείτε το ενώ είναι ακόμη ζεστό. Πίνετε έως 5 φλιτζάνια ημερησίως.
Σκόρδο για το κρυολόγημα και τη γρίπη

Το σκόρδο έχαιρε πάντα εκτίμησης για τις θεραπευτικές του ικανότητες και, πριν από την ανάπτυξη των αντιβιοτικών, ήταν ένα θεραπευτικό μέσο για όλων των ειδών τις λοιμώξεις. Αποτελεί εξαίρετο γιατρικό για το κρυολόγημα, τη γρίπη και βοηθάει στη μείωση της καταρροής.

Βασικές δράσεις: Αντιβιοτικό, αποχρεμπτικό, εφιδρωτικό, ελαττώνει τη πίεση του αίματος, αντιπηκτικό, αντιδιαβητικό. Χρήση: Συνθλίψτε μια σκελίδα σκόρδο, τρίψτε ένα ίδιου μεγέθους κομμάτι νωπού τζίντζερ, στίψτε το χυμό ενός λεμονιού και αναμίξτε τα με 1 κουταλάκι μέλι σε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό. Πίνετε έως 3 φλιτζάνια ημερησίως.
Σέλινο για την αρθρίτιδα και την ουρική αρθρίτιδα

Οι σπόροι του, βοηθούν τα νεφρά να αποβάλουν τα ουρικά άλατα και άλλα άχρηστα προϊόντα, βοηθούν στην αρθρίτιδα, βοηθώντας στην αποτοξίνωση του οργανισμού και βελτιώνοντας τη κυκλοφορία του αίματος στους μυς και τις αρθρώσεις. Τέλος οι σπόροι του, έχουν ήπια διουρητική δράση και είναι αποτελεσματικοί ως θεραπεία για την κυστίτιδα, βοηθώντας στην αποστείρωση της ουροδόχου κύστης και των σωληνίσκων του ουροποιητικού.

Βασικές δράσεις: Αντιρευματικό, διουρητικό, ελαττώνει τη πίεση του αίματος, αντισηπτικό του ουροποιητικού. Χρήση: Φτιάξτε αφέψημα, χρησιμοποιώντας 20 γραμμάρια σπέρματα σέλινου σε 750 ml νερό. Χωρίστε το σε 3 δόσεις και πίνετέ το στη διάρκεια της μέρας ή προσθέστε 25 γραμμάρια σπόρων στην καθημερινή σας διατροφή.
Τσουκνίδα για την αναιμία (λόγω αιμορραγιών)

Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται ευρέως στη κουζίνα μας, μπορεί να μαγειρευτεί όπως τα λαχανικά και έχει παρόμοια γεύση με το σπανάκι. Μια σούπα με φύλλα τσουκνίδας, καρότα και κρεμμύδια είναι πλούσια σε σίδηρο. Η τσουκνίδα ελαττώνει ή σταματάει την αιμορραγία από τις πληγές και τις ρινορραγίες και είναι καλή για την έντονη αιμορραγία της περιόδου.

Βασικές δράσεις: Στυπτικό, διουρητικό, προληπτικό για αιμορραγίες, τονωτικό. Χρήση: Φτιάξτε έγχυμα χρησιμοποιώντας 25 γραμμάρια τσουκνίδας σε 750 ml νερό. Αργοπίνετε ολόκληρη τη δόση κατά διαστήματα στη διάρκεια της ημέρας.
Καλαμπόκι για τις ουρολοιμώξεις

Το καλαμπόκι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το γιατρικό του ουροποιητικού. Είναι χρήσιμο διουρητικό για σχεδόν όλα τα προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος και αυτό εν μέρει οφείλεται στην αυξημένη περιεκτικότητά του σε κάλιο. Καταπραΰνει και χαλαρώνει την εσωτερική βλεννογόνο των ουρικών σωλήνων και της ουροδόχου κύστης, ανακουφίζοντας από τους ερεθισμούς και βελτιώνοντας τη ροή των ούρων και την απέκκρισή τους. Είναι χρήσιμο για τη συχνοουρία, που προκαλείται από ερεθισμό της ουροδόχου κύστης και των τοιχωμάτων της ουρήθρας και για δυσκολία στην ούρηση.

Βασικές δράσεις: Μαλακτικό του ουροποιητικού, διουρητικό. Χρήση: Φτιάξτε έγχυμα, χρησιμοποιώντας 15 γραμμάρια μαλλιά καλαμποκιού σε 750 ml νερό. Χωρίστε το σε 4 δόσεις και πίνετέ το στη διάρκεια της μέρας.
Βρώμη για το έκζεμα

Η βρώμη είναι πασίγνωστη ως θρεπτικό δημητριακό, αλλά οι εξωτερικά χρησιμοποιούμενοι κόκκοι της είναι μαλακτικοί και καθαριστικοί. Αν προστεθεί αφέψημα βρώμης στο νερό για το μπάνιο, καταπραΰνει τη φαγούρα και το έκζεμα.

Βασικές δράσεις: Αντισηπτικό, αντιφλεγμονώδες, τονωτικό. Χρήση: Γεμίστε μια σακούλα από οργαντίνα με πίτουρο βρώμης και τοποθετήστε κάτω από τη βρύση του ζεστού νερού. Γεμίστε τη μπανιέρα και χαλαρώστε μέσα στο νερό για 10 λεπτά.
Γαρίφαλο για τον πονόδοντο

Το πτητικό έλαιο του γαρίφαλου είναι ισχυρά αντιβακτηριακό. Η ευγενόλη (φαινόλη) είναι το πιο σημαντικό συστατικό του πτητικού ελαίου. Είναι έντονα αναισθητικό και αντισηπτικό, γι’ αυτό και είναι χρήσιμο για την ανακούφιση από τον πονόδοντο. Βασικές δράσεις: Αντισηπτικό, αναλγητικό, αντισπασμωδικό. Χρήση: Μασήστε ένα γαρίφαλο ή τρίψτε με 1-2 σταγόνες σκέτο αιθέριο έλαιο το δόντι που πονάει 2-3 φορές την ημέρα, για 3 μέρες το πολύ.
Τσίλι για τα παγωμένα άκρα

Οι θερμαντικές του ιδιότητες, το καθιστούν πολύτιμο γιατρικό για την κακή κυκλοφορία του αίματος και για τις παθήσεις που σχετίζονται με αυτήν. Το τσίλι βελτιώνει τη ροή του αίματος προς τα χέρια, τα πόδια και τα κεντρικά όργανα. Το συστατικό που είναι υπεύθυνο για τη διέγερση της κυκλοφορίας του αίματος και την τροποποίηση της ρύθμισης της θερμοκρασίας, είναι η καψαϊκίνη.

Βασικές δράσεις: Διεγερτικό, τονωτικό, εφιδρωτικό, αυξάνει τη κυκλοφορία του αίματος προς την επιδερμίδα, αναλγητικό. Χρήση: Καταναλώστε δισκία τσίλι ή προσθέτετε μια πρέζα σκόνη τσίλι ή σάλτσα τσίλι σε κάθε σας κύριο γεύμα.

Οι παραπάνω τροφές είναι μια μικρή παρένθεση του συνόλου των τροφών που επιδρούν ευεργετικά προς την υγεία. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες τροφές που μας προσφέρει η φύση, παρουσιάζουν άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο ευεργετικές ιδιότητες προς την υγεία μας.

Επομένως, η ποιότητα της ζωής μας, είναι δική μας υπόθεση και επιτυγχάνεται κατά ένα μεγάλο βαθμό, από τη γνώση που έχουμε για τη σωστή διατροφή!
schizas.com   logia-starata.blogspot.gr

Απ΄την άλλη πλευρά του τοίχου

Στην πόρτα ενός φρενοκομείου συνάντησα ένα νέο με πρόσωπο ωχρό και  όμορφο, γιομάτο απορία.

Κάθισα δίπλα του στο παγκάκι και τον ρώτησα, «Γιατί είσαι εδώ,»

Με κοίταξε έκπληκτος κι αποκρίθηκε:

 « Άστοχη η ερώτησή σου αλλά θα σου απαντήσω. Ο πατέρας μου με ήθελε πιστό αντίγραφό του, το ίδιο και ο θείος μου. Η μάνα μου ήθελε ν΄ ακολουθήσω πιστά την εικόνα του άντρα της του θαλασσινού. Ο αδελφός μου σκέπτεται πως θα ΄πρεπε να του μοιάζω, να γίνω αθλητής περίφημος. Ο δάσκαλός μου στη φιλοσοφία, ο δάσκαλος της μουσικής κι δάσκαλος της λογικής με ήθελαν είδωλο του προσώπου τους μες στον καθρέφτη.

 Γι αυτό ήρθα σε τούτο ΄δω το μέρος. Το βρίσκω πιότερο λογικό. Τουλάχιστον εδώ μπορώ να είμαι ο εαυτός μου».

Ξάφνου στράφηκε προς το μέρος μου και ρώτησε:

 «Πές μου κι εσένα σ΄οδήγησε εδώ η μόρφωση και οι καλές συμβουλές;».

 « Όχι, εγώ είμαι επισκέπτης», αποκρίθηκα.

«Α, είσαι ένας από αυτούς που ζουν στο φρενοκομείο απ΄την άλλη πλευρά του τοίχου», συμπλήρωσε εκείνος.

http://ianisdo.blogspot.gr/

Kahlil Gibran