Στην χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα

Θα τους αθωώνατε λόγω βλακείας;

Οι εποχές ξεκινάνε με συμβολισμούς και τελειώνουν με τέτοιους. Η μεταπολίτευση ξεκίνησε με το αεροπλάνο του Ζισκάρ να προσγειώνεται στο Eλληνικό και να βγαίνει από μέσα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ακολουθούμενος από το ανεψιό του τον κ. Λιάπη.

Η μεταπολίτευση τελείωσε με κάποιον απατεώνα να κυκλοφορεί με πλαστές πινακίδες και ανασφάλιστο το θηριώδες τζιπ του. Στην Ελλάδα μόνο θα μπορούσε ο απατεώνας αυτός να είναι ο πρώην υπουργός μεταφορών...

Στην Ελλάδα μόνο μπορεί ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της  θητείας του οποίου εκτοξεύθηκαν οι δαπάνες, διορισμοί και χρεοκόπησε ουσιαστικά η χώρα, να εμφανίζεται σαν η πολιτική λύση του αδιεξόδου της χρεοκοπίας.

 Στην Ελλάδα μόνο κάποιος μπορεί να γίνει πρόεδρος της Βουλής για μια μέρα και στο διάστημα αυτό να προλάβει να διορίσει την κόρη του στη Βουλή των 16 μισθών και των παχυλών εφάπαξ...

Στην Ελλάδα μόνο ο πρόεδρος της Βουλής (άλλος πρόεδρος αυτός) θα μπορούσε να μιλάει δημόσια σαν νταβατζής της νύχτας...

Στην Ελλάδα μόνο θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά ο Ακης πουλώντας πατριωτισμό και αριστερές αρλούμπες περί νεοφιλελευθερισμού, αναδιανομής, κοινωνικού κράτους και να έχει ξαφρίσει εκατομμύρια... Αν δεν ήταν στη φυλακή οι Έλληνες θα τον εξέλεγαν ακόμη. Ποτέ δεν είναι αργά...

Στην Ελλάδα μόνο η γ.γ. του ΚΚ θα μπορούσε να πουλάει "φύκια" για δημόσια δωρεάν παιδεία και να στέλνει το παιδί της στο Αμερικάνικο Κολέγιο και οι «αφισοκολλητές» της βάσης να το θεωρούν ηθικά και ιδεολογικά συμβατό με τις αξίες τους.

Στην Ελλάδα μόνο ο πρόεδρος ενός συνδικάτου θα μπορούσε να εισπράττει ένα εκατ.  ευρώ από ασφαλιστικό πρόγραμμα που πλήρωνε η εργοδοσία και να τιμάται ως ήρωας του λαού και της εργασίας που κατάφερε να στριμώξει το αρπακτικό ξένο κεφάλαιο και να τα πάρει. Σαν ανταμοιβή να εκλέγεται στο κοινοβούλιο.

Στην Ελλάδα μόνο ο κ. Τσακαλώτος θα μπορούσε να δηλώσει πως ουδέποτε ασχολήθηκε με τα κεφάλαιά του που είναι επενδυμένα στη Black Rock η οποία μετέχει στην εταιρεία εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική της οποία το κόμμα του αντιμάχεται. Κάποιοι ανόητοι παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα καίγοντας της μπουλντόζες της μεταλλευτικής εταιρείας...

Μόνο στην Ελλάδα ο εκπρόσωπος του κόμματος κ. Σκουρέλτης θα δήλωνε δημόσια πως δεν υπάρχει πρόβλημα με τα εκατομμύρια που εμφάνιζουν τα στελέχη του σε ξένες τράπεζες, την ώρα που εντός ζητάνε πάγωμα των πλειστηριασμών και καρατικοποιήσεις τραπεζών στις οποίες έχει τις καταθέσεις ο λαουτζίκος.

Μόνο στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε, μιμούμενος τη φωνή και το ύφος του Ανδρέα, να διατυμπανίζει πως θα λύσει το πρόβλημα φορολογώντας τον πλούτο με τους μισούς συνεργάτες του να έχουν εκατομμύρια σε ξένες τράπεζες, αμοιβαία και νομίσματα... και να γίνεται δεκτός ως σωτήρας.

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός κάποιος που ανέτρεψε την κυβέρνησή του προκειμένου να μην πωληθεί ο ΟΤΕ για να συνεχίσει να κερδίζει ο εθνικός προμηθευτής.

Μόνο στην Ελλάδα ο Υπουργός των Οικονομικών θα μπορούσε να εγκαλείται για φοροδιαφυγή εκατ.  ευρώ και να κυκλοφορεί ελεύθερος.

Μόνο στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου θα μπορούσε να πάρει μια χώρα με χρέος 25% του ΑΕΠ σε τρία χρόνια να αποφύγει τη χρεοκοπία στο πάρα πέντε και να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές για να ολοκληρώσει το έργο σε μακροπρόθεσμη βάση...

Μόνο στην Ελλάδα κάποιος που επί της πρωθυπουργίας του οργίασε η διαφθορά και ο άνομος πλουτισμός των συνεργατών δεν νιώθει την ανάγκη να βγει να ζητήσει έστω μια συγνώμη σαν δείγμα αυτοκριτικής και πολιτικής εξιλέωσης. Τουλάχιστον θα έπρεπε να πάει μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες των μελών της κυβέρνησής του που κατηγορούνται πως κατέκλεψαν τη χώρα.

Στην χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα*, τη χώρα δηλαδή που απουσιάζει κάθε σοβαρότητα δεν είναι παράδοξο που ο κ. Γιακουμάτος δηλώνει δημόσια πως θα αθώωνε τον Λιάπη λόγω βλακείας και ζητάει από τον πρωθυπουργό να νουθετήσει τον κ. Γεωργιάδη στο ανένδοτο εναντίον των φακελάκηδων και  των "αιμοδοτών" της φαρμακοβιομηχανίας.

Αλήθεια θα υπάρξει σωτηρία αν τους  αθωώνατε λόγω βλακείας; Αυτούς που τους ψήφισαν εννοώ...

Οι πελάτες το πρόβλημα

Γιατί συνέβησαν όλα αυτά κι άλλα πολλά μόνο στην Ελλάδα; Γιατί προφανώς, πλειοψηφούν συντριπτικά οι πελάτες έναντι των πολιτών.

Όσο, βλάκας, ανίκανος, καιροσκόπος ή κλέφτης και να είναι κάποιος,  είναι η αμοιβαία εξάρτηση με πελάτες με αντάλλαγμα ψίχουλα ή «μπουκιές» από το δημόσιο ταμείο τον καθιστά αρμόδιο που κρατά κουτάλα και να μοιράζει...

Ο  κάθε πελάτης βλέπει τα στραβά του γείτονα μόνο, γιατί προσδοκά πως με τον τρόπο του έχει την ελπίδα να λύσει αυτός το δικό του πρόβλημα σε βάρος των άλλων. Όταν όλοι πράττουν με τον ίδιο τρόπο το σχήμα δεν λειτουργεί και το σύστημα καταρρέει...

Εκεί βρσικόμαστε...

* Η φράση φαιδρά πορτοκαλέα προέρχεται από το ποίημα του Άγγ. Βλάχου  που διακωμώδησε το περιοδικό της εποχής Ραμπαγάς ( Ξεύρεις τήν χώραν πού ΄ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα/ πού κοκκινίζ’ η σταφυλή/ και θάλλει η ελαία;).

 capital.gr K. Στούπας

Μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

γ) Τι είναι πραγματικά η Πολιτική; Ποιούς εκπροσωπούν ουσιαστικά οι πολιτικοί μας και ποιες αξίες πρεσβεύουν εφόσον οι πράξεις τους χειροτερεύουν αντί να βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής μας;

Ποια είναι η ρίζα της λέξης “πολιτική”; Τα της ΠΟΛΙΣ! Η πολιτική αφορά την διευθέτηση των ζητημάτων μιας Πόλις. Η έννοια γεννήθηκε στην Αρχαία Αθήνα. Και τι ήταν η ΠΟΛΙΣ τότε όπως και σήμερα;

Ήταν εκείνος ο α-φύσικος τόπος και χρόνος, ήταν η απομόνωση μακριά από την Φύση !

Ο χώρος της πόλης δημιουργήθηκε ακριβώς για τον σκοπό της απομόνωσης και προστασίας από την απειλητική Φύση. Εκεί στην πόλη, σε αυτόν τον τόπο μακριά από τους ρυθμούς της φύσης ανέπτυξε ο άνθρωπος τον δικό του:

1. Τεχνητό χρόνο, βασισμένο σε αφηρημένους αριθμούς.
2. Αφύσικο τόπο, την ΠΟΛΗ, βασισμένο στην επιστήμη και την ΤΕΧΝΙΚΗ.
3. Αφύσικο Άνθρωπο δηλαδή τον Πολιτικό άνθρωπο (σε αντίθεση με τον φυσικό ή ακόμη τον κοινωνικό άνθρωπο).

Πρώτος ο Αριστοτέλης έκανε την αντιστροφή, να θεωρήσει δηλαδή τον πολιτικό άνθρωπο ως τελεολογικό προορισμό (επηρεασμένος προφανώς από την προϋπάρχουσα ΙΔΕΑ της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ του δασκάλου Πλάτωνα) και τον φυσικό άνθρωπο ως ένα ασήμαντο σκαλοπάτι της φύσης που οδεύει προς το πολιτικό Ζώο!

Θεώρησε, δηλαδή, πρώτος πως το Πολιτικό Ζώο είναι η ανώτερη δυνατή έκφραση του ανθρώπου και ο προορισμός γενικά του ανθρώπου.

Έτσι γεννήθηκε ο πολιτικός χώρος μέσα στις κοινωνίες και η Πολιτική μέσα στην Πόλις για να ρυθμίζει τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Η πολιτική από την γέννησή της ασχολείται με τα του ανθρώπου και μάλιστα ενός ανθρώπου που ζει σε ένα τεχνητό και α-Φύσικο περιβάλλον…

Όμως η διάκριση ανώτερο – κατώτερο και ο τελεολογικός προορισμός προς τον Πολιτικό Άνθρωπο ως την ανώτερη μορφή ανθρώπου αποτελεί μια λανθασμένη προσέγγιση. Και εξηγώ. Για να κάνουμε την διάκριση ανώτερο – κατώτερο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο μέσο ως μέτρο σύγκρισης, π.χ. την ικανότητα λογικής (όπως έκανε ο Αριστοτέλης). Διότι διαφορετικά πως θα αποφανθούμε; Ανώτερο ως προς τι; Η σημαντικότητα όμως του μέτρου μέσω του οποίου κάνουμε την σύγκριση θα πρέπει να θεμελιώνεται σε κάτι γενικότερο και όχι σε ανθρωποκεντρικές ιδιότητες όπως έκανε ο Αριστοτέλης, αλλιώς η σύγκριση θα είναι αυθαίρετη, μετέωρη και αίολη.

Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ένα φυσικό και έλλογο ζώο. Δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε πως τα φυσικά ζωώδη ένστικτα είναι κατώτερα από την λογική ή το αντίστροφο. Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με την διαίσθηση, αφουγκράζονται τα συναισθήματά τους, ακολουθούν τις εσωτερικές τους φωνές και τις ορμές τους. Το ένστικτο γίνεται καταστροφικό όταν αγνοεί την λογική αλλά και η “ψυχρή” λογική οδηγεί σε εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα όπως βιώνουμε στις ημέρες μας.

Αν θέλουμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό θα ήταν περισσότερο μια σχέση
γενικού προς ειδικό, περιέχοντος και περιεχομένου, παρά μια ιεράρχηση ανώτερο – κατώτερο.
Να το πούμε διαφορετικά. Η ιεράρχηση δεν είναι από το “κατώτερο” προς το “ανώτερο”. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε ιεράρχηση θα είναι αυθαίρετη. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία, είναι το πόσο καλά λειτουργεί και αποδίδει το ΜΕΡΙΚΟ μέσα στο ΟΛΟΝ.

Δηλαδή, από την ένταξη του ειδικότερου μέσα στο γενικότερο, αντλεί την αξία του το ειδικότερο. Αυτή η αξία θεμελιώνεται στο γενικότερο χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η ειδική συνεισφορά προς το καλύτερο, η οποία μπορεί όχι μόνο να στηρίζει αλλά και να “βελτιώνει” το γενικότερο.

Σύμφωνα με αυτήν την θεώρηση, ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ πρωταρχικά (γενικότερο) ένα οικοσύστημα από κύτταρα τα οποία λειτουργούν κυρίως συμβιωτικά (χωρίς να παραγνωρίζονται οι ανταγωνισμοί) ως μια ενιαία οντότητα μέσα στο ευρύτερο γήινο οικοσύστημα, του οποίου άλλωστε είναι δημιούργημα.

Επομένως από το γενικότερο (γήινο οικοσύστημα) περνάμε στον φυσικό άνθρωπο (ειδικότερο) και από εκεί στον πολιτικό άνθρωπο ή σε οποιαδήποτε άλλη εξειδικευμένη μορφή που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος. Προφανώς όλες οι διαφορετικές μορφές ενυπάρχουν και δια-βιώνουν μέσα στην γήινη βιόσφαιρα, το θεμέλιο της ύπαρξής τους, αντλούν αξία και δύναμη από αυτήν.

Πάντως η κατάσταση από την εποχή του Αριστοτέλη χειροτέρευσε, όταν ο Καρτέσιος διαχώρισε το σώμα από το πνεύμα ορίζοντας αυθαίρετα και αυτό-αναφορικά τον άνθρωπο ως την αυτόνομη, ανεξάρτητη και “ελεύθερη” μεταφυσική εκείνη οντότητα που αποτελούνταν βασικά από Πνεύμα (“Σκέφτομαι άρα Υπάρχω”).

Μας προέκυψε έτσι το Άτομο, ένα έλλογο βασικά ΟΝ με απεριόριστη εγγενή αξία λόγω της ικανότητάς του να σκέπτεται και όχι βέβαια εξαιτίας του φυσικού του σώματος που αποτελείται από δισεκατομμύρια συμβιωτικά κύτταρα.

Ανεξάρτητο και χωρισμένο από την φυσική του υπόσταση το Άτομο συνεχίζει να εξαπλώνεται συστηματικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας το, δηλητηριάζοντάς το άθελα ή θελημένα και εξολοθρεύοντας άλλα είδη. Μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν από το 1960 όπου ξεκίνησε ουσιαστικά το Οικολογικό κίνημα, στην διαδικασία αυτή συμμετείχαν όλοι ανεξαιρέτως.

Δεξιοί βασιλείς και αριστοκράτες παρέα με φτωχούς “αριστερούς” ναύτες, διανοούμενους, επιστήμονες, ακόμη και φυσιολάτρες (!!!!) συνεργάστηκαν άψογα και αρμονικά για την εξολόθρευση δασών και ζώων!

Εφόσον συμμετέχει η πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτήν την άνευ ορίων "ανάπτυξη" του ανθρώπινου είδους, πρόκειται για μια εντελώς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαδικασία!

Σωστά! Απλά έχουμε παραλείψει να καλέσουμε σε ψηφοφορία και την υπόλοιπη ΦΥΣΗ ... 

O πυρετός της Γαίας αφορά το ίδιο αριστερούς και δεξιούς! Σε έναν ΚΟΣΜΟ που καταρρέει η ΔΗΜΟ-κρατία μένει ως μια λέξη, ως ένα σημαίνον που του λείπει το σημαινόμενο! Διότι τι να "κρατήσει" στα χέρια του ο Δήμος και από που να κρατηθεί η ίδια η κοινωνία που απαρτίζει τον Δήμο;

 

Τι να μοιράσεις και να μοιραστείς "δημοκρατικά" σε έναν κόσμο που έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα οι περισσότεροι φυσικοί πόροι; Τι να διεκδικήσεις από έναν πλούσιο δεξιό που η εικονική “περιουσία” του θα εξαφανισθεί σε μια στιγμή όταν συμβεί το παγκόσμιο οικονομικό κραχ;

Τι να διαπραγματευτεί ένας δεξιός με έναν "αγωνιστή (sic) αριστερό" όταν ο τελευταίος θα διεκδικεί δυναμικά το φυσικό του δικαίωμα για πόσιμο νερό;

Σήμερα, έντρομοι οι πολίτες διαπιστώσουν πως Πολιτική και Πολιτεία στις οποίες έχουν μεταβιβάσει την συλλογική ευθύνη διαχείρισης των φυσικών πόρων, έχουν κάνει ελάχιστα για την προστασία τους. Και αυτό αφορά όλους τους ανθρώπους, περισσότερο μάλιστα την περίφημη αστική μεσαία τάξη.

Οι δασικές φωτιές καίνε τα εξοχικά της, οι πλημύρες καταστρέφουν την “πραμάτεια” και τα μικρο-μάγαζά της, η ποιότητα διαβίωσή της μέσα στιες Πόλεις υποβαθμίζεται συνεχώς καθώς εξαφανίζονται τα φυσικά οικοσυστήματα!

Η υποστήριξή μου στο οικοσύστημα δεν είναι πολιτική πράξη με την κλασική έννοια της ταξικής πάλης μεταξύ δεξιών και αριστερών, μεταξύ αρχόντων και λαού, μεταξύ αυτών που έχουν και εκείνων που δεν έχουν.

Η υποστήριξη μου στο Οικοσύστημα υπερβαίνει την έννοια της Πολιτικής!
Άλλωστε το αριστερό κίνημα ηττήθηκε ακριβώς διότι πολλά από τα αιτήματά του έχουν ήδη ικανοποιηθεί. Μικροαστοί (υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, κλπ) και εργάτες απολαμβάνουν εξίσου με τους μεγαλοαστούς (καλλιτέχνες, δημόσιους υπάλληλους, δικηγόρους, γιατρούς, στελέχη, επιχειρηματίες, κλπ) τα πλεονεκτήματα του υπαρκτού αστικού καπιταλισμού, ζώντας αξιοπρεπώς τουλάχιστον ελαφρώς πάνω από τα όρια της φτώχειας.

Αυτό που προσπαθούν να μοιράσουν είναι στην πραγματικότητα ο πλεονάζοντας πλούτος που παράγεται εις βάρος της Φύσης και να διευθετήσουν την άνιση διανομή του! Αλλά κανείς δεν τολμάει να συζητήσει, να προβληματιστεί για το που μας οδηγεί αυτή η κατάσταση της αλόγιστης κατασπατάλησης των μη ανανεώσιμων φυσικών πηγών για την δημιουργία περισσότερου “πλούτου”.

Όσοι ελάχιστοι έχουν ψελλίσει την ανάγκη να μπει φρένο στην οικονομική ανάπτυξη έχουν περιθωριοποιηθεί και το φρένο της “ανάπτυξης” έχει αντικατασταθεί με τον λιγότερο τρομακτικό όρο “βιώσιμη ανάπτυξη”.

Είναι πραγματικά συγκλονιστική η ερώτηση

Πως γίνεται το πιο έξυπνο, το μόνο έλλογο γήινο πλάσμα, το πιο ικανό είδος του πλανήτη, να οδηγεί τον εαυτό του στην αυτοκαταστροφή;

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση; Μέσω της Πολικής; Μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με ασυνείδητες ανθρωποκεντρικές πολιτικές;

Ειλικρινά δεν γνωρίζω την απάντηση. Είναι τόσο διαποτισμένος ο Πολιτισμός από την εχθρότητά μας προς την Φύση, είναι τόσο α-Φύσικη η Δυτική μας Κουλτούρα και όλο το Οικοδόμημα του “Διαφωτισμένου” πολιτισμού μας, ώστε δεν βλέπω πως μπορεί να αλλάξει άμεσα η κατάσταση.

Η μόνη μας ελπίδα είναι μια οικολογική φιλοσοφία, μια οικο-σοφική θέαση του Κόσμου, μια μαζική αλλαγή συνείδησης από το Νάρκισσο Άτομο στον Οικο-Αυθεντικό Άνθρωπο.

philosophical-mirage.blogspot.gr

Σκεφτείτε το!

Για μένα απλά ο λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Αν δε του αξίζουν, μάλλον δεν είναι λαός.

 
 http://www.youtube.com/watch?v=kAGkuPaatdc

Τρώμε τις "σάρκες" μας στα σουβλατζίδικα...

K. Στούπας

Οι Έλληνες  δύσκολα αλλάζουμε αυταπάτες πριν σπάσουμε τα μούτρα μας στον τοίχο της πραγματικότητας. Για δεκαετίες πιστεύαμε πως κανείς ποτέ δεν έχασε αγοράζοντας γη και ακίνητα...

Στην τελευταία κρίση μάθαμε πόσο εύκολο είναι να χάσεις τα πάντα από ένα ακίνητο που αγόρασες σε ακατάλληλη εποχή με δανεικά ή γιατί βρίσκεται σε ζώνη με υψηλή αντικειμενική αξία...

Ένας άλλος μύθος που θα «σπάσει» σύντομα είναι πως η εστίαση (καφε-σουβλάκια κλπ) είναι ένα κλάδος που προσφέρεται για δύσκολες περιόδους καθώς ο Έλληνας τα τελευταία έξοδα που κόβει δεν αφορούν την διασκέδαση μέσω βρώσης και πόσης.

Παρατηρώ στη γειτονιά μου τα τελευταία δυο χρόνια τα σουβλατζίδικα να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και τα περισσότερα από αυτά μετά από μερικούς μήνες να εξαφανίζονται πάλι όπως εμφανίστηκαν.

Εν τω μεταξύ, η αύξηση της προσφοράς παρόμοιων υπηρεσιών οδηγεί στο λουκέτο και πολλούς από τους παλαιότερους και ως εκ τούτου εδραιωμένους ανταγωνιστές.

Το 90% των επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν το 2012 στην Ελλάδα αφορούσε εστιατόρια, μπαρ και καφέ.

Το 2008, πριν την χρεοκοπία, οι πέντε πρώτοι κλάδοι ήταν κατασκευαστικές, καταστήματα ένδυσης υπόδησης, real estate, εστίασης. Οι διαφορές μεταξύ 2008 και 2012 ερμηνεύονται εύκολα από τις εξελίξεις που έχουν μεσολαβήσει. Το 2008 υπήρχε ακόμη ευημερία με δανεικά και ανθούσε η αγορά των ακινήτων, των επώνυμων ενδυμάτων και των ακριβών αυτοκινήτων...

Το 2012 οι άνεργοι έχουν φτάσει το 1,5 εκατ. και όσοι έχουν μερικές δεκάδες  χιλιάδες ευρώ στην άκρη αυταπατώνται πως ανταλλάσοντας μεταξύ τους  σουβλάκια με εσπρέσο και βότκες πορτοκάλι σε υψηλές τιμές θα δημιουργήσουν ανάπτυξη και οικονομική δραστηριότητα.

Όπως σχολίαζα πριν λίγες μέρες, σαν οικονομία έχουμε περάσει στο στάδιο, όπου τρώμε τις σάρκες μας.
Το τραγικό και κωμικό συνάμα είναι πώς δεξιά και αριστερά στην Ελλάδα προπαγανδίζουν αυτό το οικονομικό μοντέλο. Την επίτευξη ανάπτυξης μέσω της ανταλλαγής μεταξύ μας πανάκριβών υπηρεσιών. Δανείστε μας να καταναλώσουμε να προκύψουν θέσεις εργασίας να υπάρξει ανάπτυξη, λένε...

Ενας καφές στην Ελλάδα στοιχίζει 3-4 ευρώ, ενώ στις περισσότερες πόλεις της Ευρώπης ο  ίδιος καφές δεν κάνει πάνω από 1-2 ευρώ.

Αν πάει κάποιος στο σούπερ μάρκετ να αγοράσει φέτες τυρί για τοστ και  διακατέχεται από πατριωτικά αισθήματα θα απογοητευτεί όταν διαπιστώσει πως τα εισαγόμενα, αν και έρχονται από μακρύτερα, είναι φθηνότερα. Και ας παρασκευάζονται σε χώρες με υψηλότερα μεροκάματα από την Ελλάδα, όπως η Δανία, η Ολλανδία, η Γερμανία κλπ.

Πως αντέχουν μερικές εταιρείες και παράγουν στην Ελλάδα ακόμη με αυτό το σκληρό ανταγωνισμό είναι θαύμα.

Αυτό που συμβαίνει είναι πως στην Ελλάδα ανοίγουμε καφετέριες και σουβλατζίδικα γιατί δεν συμφέρει να ανοίξουμε παραγωγικές επιχειρήσεις.

Ανταλλάσουμε υπηρεσίες μεταξύ μας (σουβλάκια, καφέδες, μπύρες...) σε ακριβές τιμές γιατί δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε υπηρεσίες και προϊόντα που μπορούν να ανταγωνιστούν αυτές και αυτά, άλλων οικονομιών.

Ανοίγουμε καφετέριες γιατί δεν μπορούμε να ανοίξουμε βιώσιμες παραγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις.

Όταν όλες οι καφετέριες έχουν το καφέ στα 3 ευρώ ο ανταγωνισμός είναι του «θερμοκηπίου». Όταν τελειώσουν έτοιμα που ανακυκλώνουμε,  θα κλείσουν μαζικά κι αυτές.

Το κόστος της παραγωγής στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από τις περισσότερες άλλες χώρες, ακόμη και τις πλούσιες, όχι γιατί οι Έλληνες εργαζόμενοι παίρνουν πολλά καθαρά στο χέρι, αλλά γιατί το κράτος φορολογεί υπερβολικά την παραγωγή.

Όλους τους φορολογεί υπερβολικά, αλλά στις καφετέριες οι αποδείξεις είναι σπάνιες και οι σερβιτόρες περιστασιακές χωρίς ασφαλιστική κάλυψη.

Στην παραγωγή χρειάζονται μεγαλύτερες επιχειρήσεις και εκεί οι κανόνες τηρούνται. Όπως έχουμε ξαναγράψει, στην Ελλάδα, μαζί με τη Γαλλία, έχουμε τις υψηλότερες κρατήσεις επί του μεικτού μισθού που φτάνουν το 43%.

Αυτό σημαίνει πως κάποιος που παίρνει 1.000 ευρώ καθαρά στο χέρι στοιχίζει στον εργοδότη πάνω από 1.750 ευρώ. Στη Γερμανία στοιχίζει 1.500 και στην Ιρλανδία κάτω από 1.100 ευρώ.

Μην σας κάνει εντύπωση λοιπόν που ο χαμηλότερος μισθός στην Ελλάδα ξεκινά από τα 600 ευρώ και στην Ιρλανδία από τα 1.400...

Δεν είναι μόνο οι υψηλές κρατήσεις και φόροι που κάνουν τα ελληνικά προϊόντα ακριβά, είναι και το ακριβότερο ηλεκτρικό, φυσικό αέριο, καύσιμα (από ειδικούς φόρους και αυτά εν μέρει...) μεταφορικά, δικηγορικά λόγω συντεχνίας και κλειστών επαγγελμάτων κλπ.

Οι φίλοι μου οι αριστεροί υποστηρίζουν πως αυτό που χρειάζεται είναι κεντρικός σχεδιασμός, σωστή καθοδήγηση και κρατικές τράπεζες που θα δίνουν φθηνά δάνεια.

Αν το μολύβι που κατασκευάζεται στην Ελλάδα κάνει 2 ευρώ και αυτό στην Ιρλανδία και τη Γερμανία στοιχίζει 1 ευρώ το ελληνικό μολύβι δεν θα το αγοράζουν ούτε οι πιο ένθερμοι πατριώτες.

Όσα σχέδια και να εκπονήσουν ειδικοί και μη γραφειοκράτες αν το κόστος είναι μη ανταγωνιστικό καμία  παραγωγική επένδυση δεν θα γίνει γιατί συνήθως αυτός που θα βάλει τα λεφτά, γνωρίζει καλύτερα από τους ειδικούς που δεν θα τα βάλουν.

Στην Ελλάδα μετά τη χρεοκοπία αντί να μειώσουν τους φόρους και τις εισφορές, αναδομώντας το ασφαλιστικό που είναι το μέγιστο των προβλημάτων, χαριεντίζονται με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που το πέτυχαν με οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων και βάζοντας φόρους μέχρι και στα κοτέτσια.

Οι Έλληνες ανοίγουν καφετέριες γιατί δεν μπορούν να φτιάξουν μολύβια που θα είναι ανταγωνιστικά...

Η δεξιά και η αριστερή πολιτική ηγεσία είναι τόσο μακράν νυχτωμένη που πιστεύει πως το πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας. Το γεγονός δηλ. πως  οι τράπεζες δεν έχουν φθηνές καταθέσεις να τις δανείσουν...

Το 2008 και πριν που υπήρχαν ωκεανοί φθηνής ρευστότητας πάλι κανείς δεν έκανε παραγωγικές επενδύσεις γιατί δεν συνέφεραν.

Η δεξιά νομίζει πως π.χ. αν η Μέρκελ δώσει την άδεια στην ΕΚΤ να δώσει στις ελληνικές τράπεζες 200 δισ. ευρώ να δανειοδοτήσουν θα υπάρξει παραγωγική και εξαγωγική έκρηξη. Δεν θα υπάρξει. Σε καφετέριες, εισαγωγές και ακίνητα θα πάνε πάλι τα λεφτά.

Η κεντροαριστερά νομίζει πως αν εθνικοποιήσει τις τράπεζες και τις υποχρεώσει να δίνουν δάνεια σε παραγωγικές επιχειρήσεις τα ελληνικά «μολύβια» θα είναι ανταγωνιστικά. Ασε που οι αριστεροί οικονομολόγοι σαν πιο αδαείς όταν ακούν πως υπάρχουν 160 δισ. σε καταθέσεις νομίζουν πως αυτά  υπάρχουν σε μετρητά σε υπόγεια θησαυροφυλάκια. Δεν αντιλαμβάνονται πως αυτά είναι μέρος των 240 δισ. περίπου που έχουν δώσει σε δάνεια οι τράπεζες ήδη και αυτοί ζητούν να «κουρευτεί» ένα μέρος τους.

Το κλειδί για λύση του προβλήματος είναι να μειώσουν τους φόρους και τις εισφορές που κάνουν την παραγωγή στην Ελλάδα μη ανταγωνιστική.

Για να συμβεί αυτό πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους.

Να μειωθεί το κράτος δηλ. και να οργανωθεί έτσι που με λιγότερο κόσμο θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες (το τελευταίο δεν είναι και δύσκολο...).

Πρέπει επίσης να δοθεί μια λύση στο ασφαλιστικό. Η Ελλάδα έχει 2,7 εκατ. συνταξιούχους συν  300 χιλ. που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα, περί τα 3 εκατ. συνταξιούχους. Από αυτούς το 1 εκατ. είναι κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης. Η ελληνική οικονομία δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τόσους συνταξιούχους.

Αν δεν μειώσουμε όσο το δυνατόν ταχύτερα τις δαπάνες άρα και τους φόρους και τις εισφορές θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, νομίζοντας πως θάρθει η ανάπτυξη.

Ανάπτυξη θάρθει όταν αντί για καφετέριες θα ανοίγουν εργοστάσια «μολυβιών»... (να διαφημίσουμε και το ομώνυμο εκπληκτικό μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλου).

Το κακό που γίνεται από οικονομικής πλευράς με τη μόδα της καφετέριας και του σουβλατζίδικου είναι πως σπαταλάμε τους τελευταίους πόρους για ανάπτυξη σε αδιέξοδες καταστάσεις. Αντί να εισάγουμε μηχανές που κατασκευάζουν «μολύβια» εισάγουμε μηχανές που ψήνουν καφέδες...

capital.gr

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

Απέναντι στο «βαθύ παρακράτος»,
σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης


Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

Την μόνη διέξοδο ίσως αποτελεί η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας με ποσοστό τουλάχιστον 8-10% των πολιτών, που διεμβολίζοντας την κοινωνία οριζοντίως και καθέτως και αλλάζοντας τις προτεραιότητες τής καθημερινότητας για τον κάθε πολίτη, κινούμενη έξω και πάνω από το στενό προσωπικό συμφέρον, να αλλάξει τον ρου τής κοινωνίας και πολιτείας και να κατορθώσει να μας εντάξει στην ομάδα των ανεπτυγμένων κοινωνιών και κρατών. 
 
Όλες οι ανεπτυγμένες κοινωνίες-κράτη εξάλλου, για να ενταχθούν σ' αυτό το πλαίσιο κατόρθωσαν κάποτε σε διαφορετικό χρόνο η κάθε μία να αποκτήσουν αυτή την κρίσιμη μάζα σε ποσοστό 5-20%, που την βοήθησαν να κάνει την διαφορά και να πάρει μια ξεχωριστή θέση στην ομάδα των ανεπτυγμένων λαών-κρατών.

Για να γίνει εφικτό αυτό θα πρέπει να μπορέσει αυτή η κρίσιμη μάζα, που στην περίπτωσή μας να είναι τουλάχιστον 8-10%, να επικρατήσει απέναντι στο
σκληρό πυρήνα τής άρχουσας  
                                         
        
                                                                                          Δέν θα στήσω καινούρια είδωλα,
τάξης (βαθύ κράτος/παρακράτος)                    ας μάθουν τα παλιά τι σημαίνει να έχουν πήλινα πόδια.Φ.Νίτσε αποτελούμενης από 100-300 οικογένειες και τα στηρίγματά τους
(πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη, αστυνομία, ένοπλες δυνάμεις, εκκλησία και συνδικαλισμός).

Ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να κατορθώσει να πείσει την υπόλοιπη κοινωνία, ότι αυτοί, που δέν κατόρθωσαν διακόσια χρόνια τώρα να στήσουν και να οργανώσουν κράτος με θεσμούς και αρχές ούτε μπορούν ούτε θέλουν να το κάνουν. Αυτό βέβαια, απαιτεί επίπονη προσπάθεια και χρονικό ορίζοντα 10-30 χρόνων περίπου. Ο χρονικός ορίζοντας εξαρτάται από την επιμονή, την υπομονή και την οργανωτική δομή τού φορέα/φορέων, που θα αναλάβουν αυτό το εγχείρημα.
  

---

Εδώ και δυό αιώνες, που υπάρχει το κράτος μας, δύο μόνο προσπάθησαν να το δομήσουν με χαρακτηριστικά σύγχρονου κράτους: Ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας και ο βασιλικός θεσμός την πρώτη περίοδό του (Όθωνας).

Και οι δύο αντιμετώπισαν λυσσώδη αντίδραση από τα αναχρονιστικά ντόπια συμφέροντα. Τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, ενώ τον βασιλιά τον εξεδίωξαν. Ενώ και οι δύο τους ήταν ό,τι πιό προοδευτικό κι εκσυγχρονιστικό υπήρχε εκείνη την εποχή, τους παρουσίασαν ως ολιγαρχικούς δυνάστες κι αυτό γιατί προσπαθούσαν να βάλουν τάξη στο μπάχαλο, συγκρουόμενοι με τα συμφέροντα των εγχώριων μαφιόζων, οι οποίοι φορούσαν τη μάσκα τού δήθεν δημοκράτη.

Στη συνέχεια βέβαια, και ο βασιλικός θεσμός σιγά-σιγά μεταλλάχθηκε και συντάχθηκε απολύτως με το σκυλολόι, που αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό του άρχουσα τάξη, δηλαδή το βαθύ παρακράτος, το οποίο μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Οι βασιλικές οικογένειες σ' όλη την Ευρώπη εξάλλου, προέρχονται από δύο-τρεις οίκους (Βαυαρία/βασιλιάς Μ.Βρετανίας, Ισπανία/βασιλιάς Ολλανδίας κ.τ.λ.).

---

Επειδή υπάρχει περίπτωση κάποιος ή κάποιοι να θεωρήσουν εντελώς αυθαίρετο την αρχική κρίσιμη μάζα 8-10% θεωρώ αυτό το ποσοστό απαραίτητο, διότι παντού και πάντα τις μεγάλες ανατροπές (αλλαγές) τις πραγματοποιούν ηγέτες ή δυναμικές μειοψηφίες, πίσω από τις οποίες συντάσσεται σιγά - σιγά, όταν διαφανεί  η προοπτική, η πλειοψηφία τής κοινωνίας. Το ποσοστό αυτό το θεωρώ απολύτως απαραίτητο, διότι τα χαρακτηριστικά τής χώρας είναι πολύπλοκα, προβληματικά και χρόνια παγιωμένα.    
 
Πρόσφατο παρεμφερές παράδειγμα αποτελεί γειτονική χώρα με παρόμοια χαρακτηριστικά (βαθύ κράτος/παρακράτος και κοινωνική-οικονομική ακινησία). Εκεί βέβαια, υπήρξε πολιτικός φορέας, κάτι που σε μας δέν φαίνεται στο ορατό μέλλον κι όταν φαίνεται, αποτελεί κακέκτυπο τού παρελθόντος. Επίσης, το βαθύ κράτος/παρακράτος στη γειτονική χώρα δέν είχε μόνο και ακριβώς τα ίδια άθλια χαρακτηριστικά, που έχει στη χώρα μας.
 Αυτό βέβαια, δέν μπορεί να γίνει εφ' όσον
δέν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά, που μας διέπουν (ανατολίτικη νοοτροπία, βαλκανικός μικρόκοσμος, θεοκρατία, έλλειψη ορθολογισμού και πνεύμα κοινωνικής ευθύνης).

Τα χαρακτηριστικά μιάς ανεπτυγμένης κοινωνίας: Αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης
για όλα τα μέλη της, υψηλό επίπεδο    
                                                                    
                                                                                                                               Χριστιανο-ανατολικο-βαλκανιστάν.
παιδείας και υγειονομικής περίθαλψης, 

υψηλό προσδόκιμο ζωής, ιστορική συνέχεια τής κρίσιμης μάζας (5-20%), πνεύμα κοινωνικής ευθύνης των μελών της,  δομημένη άρχουσα τάξη με αρχές και κανόνες, ευνομούμενο Κράτος κ.λπ..
   
Οι ξένοι, κάθε φορά, που προσπαθούσαν να συνεργασθούν, να κάνουν δουλειές και να έχουν γενικά πάρε-δώσε με το κράτος μας (παρακράτος) έπεφταν επάνω στο τείχος, που ονομάζω «βαθύ παρακράτος». Όταν δέν είχαν ιδιαίτερα σοβαρό λόγο να συγκρουσθούν μαζί του άφηναν τα πράγματα να εξελιχθούν, σε άλλες περιπτώσεις αναγκάσθηκαν να το παραμερίσουν.
  
Σήμερα, που τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο και τα συμφέροντά τους απειλούνται άμεσα, έχουν αποφασίσει, ότι πρέπει στην παρούσα φάση και αναλόγως των συγκυριών να τελειώσουν αργά ή γρήγορα με το σκληρό πυρήνα τής άρχουσας τάξης (βαθύ παρακράτος). Στην ευρωπαϊκή οικογένεια δέν μπορεί να συνυπάρχει χώρα με χαρακτηριστικά μεταξύ Μέσης Ανατολής και Υποσαχάριας Αφρικής.  
  
Η ευκαιρία είναι μοναδική και οι προϋποθέσεις άριστες, ώστε να αρχίσει η συγκρότηση τής κρίσιμης μάζας, που θα αντικαταστήσει αυτό το «συρφετό», γιά να θέσει τις βάσεις δημιουργίας κρατικής δομής.     

---

Ποιός τους προετοίμασε; Το σχολείο; Ξερουμε πολύ καλά τί προετοιμάζει το σχολείο. Ο στρατός; Ξέρουμε σε τί ανυποληψία ρίχνει τον νέο έλληνα πολίτη ο στρατός, για να τού αφαιρέσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας από πάνω του. Πόσοι είναι εκείνοι, που αντέχουν; Οι 10; Οι 20; Με τις σπουδές φεύγουν έξω και τελειώνει. Ποιοί μένουν εδώ; Τίποτα. Η πλήρης εξαφάνιση μας. Και θα γίνει. Είμαι βέβαιος. Εγώ δέν πιστεύω, ότι έχουμε σήμερα τη δύναμη να επιβιώσουμε.   Μάνος Χατζιδάκης (από ραδιοφωνική συνέντευξή του το 1989).

---

Και για να μη παρεξηγηθώ η κόκκινη γραμμή είναι μία, πρέπει η λέξη «εμφύλιος» να διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας, το λεξικό και το κυριότερο από τα μυαλά των ανθρώπων, γιατί τα ανάλογα γεγονότα στο αραβικό κομμάτι τής λεκάνης τής Μεσογείου είναι πολύ πρόσφατα και αρκετά κοντά μας.
 
Είμαστε ίσως από τους περισσότερο ανιστόρητους λαούς της Ευρώπης. «Ο τρόπος, που διδάσκεται η ιστορία καθορίζει το είδος, το επίπεδο ανάπτυξης και την κουλτούρα τής κάθε χώρας» (Μ. Ρεπούση). Είναι καιρός αυτό ν' αλλάξει, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δέν έχουμε ούτε παρόν ούτε μάλλον.
  freeinquiry.g






      

Εμείς πάντως ξέρουμε να σκοτωνόμαστε...

Οι Βέλγοι αντικαθιστούν το 2014 την ηλεκτρονική κάρτα υγείας, (που εμείς πολεμήσαμε «προστατεύοντας» τα προσωπικά δεδομένα) με την ηλεκτρονική πολιτική τους ταυτότητά (που επίσης πολεμήσαμε για να σωθούμε από τον σατανά). Οι Βέλγοι διαλέγουν γιατρό από τον «χρυσό οδηγό» και εμείς γιατρό από την «λίστα με το ειδικό φακελάκι». Ξέρουμε όμως να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας...

Δώσε μας εγκληματίες που να παριστάνουν τους επαναστάτες και πάρε μας την ψυχή.

Δώσε μας καθάρματα του τύπου της 17 Νοέμβρη να καθαρίζουν όποιον τους έρχεται στην εγκληματική τους γκλάβα και άσε μας να κοιμόμαστε στα παγκάκια και να τριβόμαστε με πετρέλαιο όταν αρρωσταίνουμε... Ούτε θα διαμαρτυρηθούμε ούτε πρόκειται να κατεβούμε στο Σύνταγμα να φωνάξουμε για το άθλιο κράτος που πληρώνουμε.

Τίποτε απ΄ όλα αυτά.

Άλλωστε που να μας μείνει καιρός αφού πρέπει να τρέξουμε για τους καταπιεσμένους αριστερούς του σύμπαντος... Να πονέσουμε τους επαναστάτες της γης... Και να διαμαρτυρηθούμε γιατί δεν αφήνουνε τον υπόκοσμο του τόπου να κατασκηνώνει στα αχούρια που είναι γνωστά και ως Πανεπιστήμια...

Αν όμως πάρουμε στα χέρια μας, τις επόμενες ημέρες, μια προκήρυξη που θα υπογράφουν κάποιοι ψυχανώμαλοι αλήτες που καίνε, ή δολοφονούνε συνανθρώπους τους (γιατί έχουν βαφτίσει την ψυχασθένειά τους επαναστατική ιδεολογία) θα αρχίσουμε με το γνωστό θολοκουλτουριάρικο στιλ να δικαιολογούμε τα εγκλήματα...

Την ίδια στιγμή οι Βέλγοι από τον Ιανουάριο θα μπαινοβγαίνουν στις κλινικές που επιθυμούν, αφήνοντας στην είσοδο μια ταυτότητα τα στοιχεία της οποίας θα κάνουν τον γύρο των αρμοδίων υπηρεσιών και θα τακτοποιήσουν νοσήλια και αμοιβές γιατρών του ασφαλισμένου.

Εμείς όμως μπορεί να δικαιολογήσουμε ακόμη και την συμμορία του Οίκου Ναύτου που έτρωγε τα λεφτά κάθε θαλασσοδαρμένου ναυτικού.

Θα αντισταθούμε και για τους 90 γιατρούς που χάνουν την σύμβασή τους με το κράτος γιατί είχαν γεμίσει ντουλάπες με κατευθυνόμενες συνταγές από τα φακελάκια του φαρμακευτικού κυκλώματος.

Θα συμφωνήσουμε και για την τακτική του ΕΟΠΥΥ να έχει συμβάσεις με κλινικές και να μην τις πληρώνει γιατί τα λεφτά του ΕΟΠΥΥ τα έχουμε κατ΄ αρχάς για τους εσωτερικούς καταχραστές του Οργανισμού, τους κομπιναδόρους, τις μαϊμούδες συντάξεις, την χρηματοδότηση εσωτερικών κυκλωμάτων... Και ό,τι περισσέψει βεβαίως για να πληρώνει τα τεράστια χρέη του.

Όλα όμως αυτά τα αίσχη, του ΕΟΠΥΥ, των συμβεβλημένων γιατρών, των αληταράδων κοπανατζήδων κρατικών υπαλλήλων υγείας που ή τα πιάνουν, ή πλαστογραφούν ή πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν δεν μας αγγίζουν πέραν του κουτσομπολιού.

Άλλωστε δεν δεχόμαστε ότι πρόκειται για αλητεία μισθοδοτούμενη από τους φόρους μας αλλά απλώς για κάποιους επίορκους... που μάλλον παραπλανήθηκαν.

Οι Βέλγοι θα πληρώσουν υψηλά τέλη κυκλοφορίας και εφέτος αλλά δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν γιατί βλέπουν τα λεφτά τους σε τούνελ, σε τεράστιες κομβικές σήραγγες, σε δρόμους μεγάλης ταχύτητας, σε μέσα κυκλοφορίας που γνωρίζεις ποιο δευτερόλεπτο θα περάσουν από την στάση, σε δρόμους και πεζόδρομους που δεν είναι πάρκινγκ ή για να περνάνε τα μηχανάκια με ευκολία...

Τι με έπιασε με τους Βέλγους;

Τίποτε το ιδιαίτερο.

Απλώς πήρα ως ερέθισμα την είδηση ότι από τον Ιανουάριο του 2014 στο Βέλγιο περνάνε στην χρήση μόνο της πολιτικής ταυτότητας και καταργούνται και οι κάρτες υγείας όταν στην χώρα μας η περίθαλψη και η κοινωνική ασφάλιση είναι βραδυφλεγής βόμβα που θα σκάσει, οπωσδήποτε και να το περιμένετε...

Θα σκάσει μάλιστα μαζί με πολλές άλλες φτιαγμένες με υλικά από καθαρά σκάνδαλα...

Από εκεί και πέρα έλαβα υπόψη μου κάποιες ομοιότητες του Βελγίου με την Ελλάδα.

Ότι είναι μια φτωχή και καταχρεωμένη χώρα που όμως το παλεύει αθόρυβα και καλύπτει τις υποχρεώσεις της χωρίς να φαίνεται η φτώχεια όπως σε εμάς επειδή λειτουργεί άψογα το κράτος. Γιατί ο πολίτης εκεί έχει πολεμήσει για τα δικαιώματά του και έχει κατακτήσει αυτά που του επιτρέπουν να έχει ένα επίπεδο ζωής.

Σε αντίθεση με εμάς που μπορεί να διαλύσουμε την Αθήνα μόνο για να... λευτερώσουμε κάποιους κατασκευαστές μολότοφ που έκαψαν και ανθρώπους...

Δεν θα μας δείτε όμως να χαλάμε τον κόσμο ούτε για τις τεράστιες ουρές που σχηματίζονται από τις 3 τα ξημερώματα στα  ιατρεία του ΕΟΠΥΥ για χαρτάκι προτεραιότητας, ούτε για τις ουρές που σχηματίζονται στα αρμόδια γραφεία που κολλάνε σελίδες στα βιβλιάρια... επειδή συμβαίνει οι Έλληνες οι κρατικοί υπάλληλοι να μην είναι κομπιουτεράδες και να ξέρουν από πληροφορική και άλλα τέτοια διαβόλου πράγματα...

Μπορεί λοιπόν να μην μας βλέπετε, όλους, σε συλλαλητήρια για τα δικαιώματά μας αλλά ξέρουμε να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Οι Βέλγοι ξέρουν;

 Του Γιώργου Κράλογλου

capital.gr

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ - MISSING

http://www.youtube.com/watch?v=ENv7xFoSB10#t=119

ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ;

http://www.youtube.com/watch?v=Uw-cjudBVKA#t=109

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου,
η θάλασσα στα μέτρα μου.

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον Ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποιά γλώσσα μου μιλάνε,
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;

How could I silence within me?

How could I silence within me
the sheer beauty of the world?
The skies are mine alone,
the sea within my measurements.

How can they force me see the sun
using different eyes?
On these solar stair steps
my mother taught me being her son.…

Inside the waters of the swamp,
what language do they address me
those who dare to ask of me
to lower my wings to lay down?

¿Cómo callar dentro de mí?

¿Cómo callar dentro de mí
la belleza del mundo?
El cielo mío,
el mar en mi tamaño.

¿Cómo me pueden hacer que vea
el sol con ojos dinstintos?
En los escalones del sol
mi madre me enseñó a vivir.

¿En el agua del cieno,
en qué idioma me están hablando
los que me están pidiendo
que baje las alas?

Αμφισβητώντας....

   Της Ματίνας Τσιμοπούλου  

    Στον παλμό των τελευταίων εξελίξεων, η ηγεσία, οι βουλευτές και ορισμένα μέλη της Χρυσής Αυγής παρελαύνουν σε καθημερινή βάση στις οθόνες μας. Η εξάρθρωση της εγκληματικής συμμορίας, που προσφάτως εισήλθε στο Κοινοβούλιο αναζητώντας νομιμοποίηση της απεχθούς της δράσης, μονοπωλεί τα ειδησιογραφικά νέα. Αντιστοίχως, η κυβέρνηση προβάλλεται να μονοπωλεί τα εύσημα αυτής της επιχείρησης καταστολής της εγκληματικής δραστηριότητας ενός σχηματισμού που η ίδια ανέθρεφε στους κόρφους της εδώ και τόσο καιρό. Μεγάλο θράσος συνιστά η θριαμβολογία του πρωθυπουργού περί πάταξης του φασισμού και της βίας ενώ στην ουσία πρόκειται για ένα υποκριτικό, άκρως ετεροχρονισμένο και τραγικά αργοπορημένο διάβημα. 

    Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω την δολοφονία ενός Έλληνα πολιτικού αντιφρονούντα καθώς και σημαντικού αριθμού μεταναστών από τους οπαδούς του εθνικιστικού μορφώματος. Δεν είναι αμελητέες, φυσικά, και οι καταγγελίες των γιατρών διαφόρων νοσοκομείων σχετικά με  σωρεία περιστατικών τραυματισμού μεταναστών από επιθέσεις μελών της χρυσής αυγής εν είδει  πογκρόμ. Και όλα αυτά με την ανοχή της κυβέρνησης ώσπου η ανεξέλεγκτη τροπή των πραγμάτων με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα επέβαλε στην κυβέρνηση να  διαχωρίσει τη θέση της υπό τη δαμόκλειο σπάθη να θεωρηθεί συνένοχη στο φόνο. 

    Υπήρξε λοιπόν επιτακτική ανάγκη να αποποιηθεί τα σενάρια περί αδελφών κομμάτων με τη Χρυσή Αυγή γιατί διακυβευόταν η βιωσιμότητα του κόμματος στο πολιτικό προσκήνιο. Όπως ήταν επόμενο, δεν ήταν δυνατόν να κωφεύουν απέναντι στις μαζικές και ηχηρές διαμαρτυρίες του αντιφασιστικού κινήματος που διεκδίκησε την αποπομπή της Χρυσής Αυγής με δυναμισμό και συλλογικότητα καθώς κάπως έτσι θα υπέθαλπαν την σχέση τους με την εξουσία.  Καπηλεύθηκαν, λοιπόν, τον αγώνα κατά του φασισμού και τον οικειοποιήθηκαν δίνοντας εντολή για ποινικές διώξεις στα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. 

     Άλλωστε, με τέτοια τροπή των γεγονότων, η Χρυσή Αυγή ήταν πιο συμφέρον να χρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο, για να αποσοβηθούν και οι όποιες υποψίες για συνεργασία των δύο κομμάτων. Εν κατακλείδι το σύνθημα κατά του φασισμού θα ήταν πολύ ισχυρό χαρτί σε περίπτωση εκλογών και θα άφηνε κάπως γλυκύτερη γεύση στους ψηφοφόρους απ΄ ότι τα νέα μέτρα!

ευτυχία είναι ο απόλυτος στόχος, η απόλυτη πηγή, ο απόλυτος σκοπός όλων των πραγμάτων.

Το μόνο καθήκον που έχεις είναι να είσαι ευτυχισμένος. Κάνε θρησκεία σου το να είσαι ευτυχισμένος. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος, τότε σε οτιδήποτε κάνεις κάτι δεν πηγαίνει καλά και χρειάζεται κάποια δραστική αλλαγή. Άσε την ευτυχία να αποφασίσει.

 

Γιατί επιλέγουμε να είμαστε δυστυχισμένοι. 

 

Είμαι ηδονιστής. Και η Ευτυχία είναι το μόνο κριτήριο που έχει ο άνθρωπος

 

Επομένως να κοιτάς πάντοτε τι συμβαίνει, όταν κάνεις κάτι: 

 

αν σε ηρεμεί και σε ξεκουράζει όταν είσαι σπίτι, αν σε χαλαρώνει, τότε είναι εντάξει. Αυτό είναι τι κριτήριο. Τίποτε άλλο δεν είναι το κριτήριο.

 

Αυτό που είναι σωστό για σένα, μπορεί να μην είναι σωστό για κάποιον άλλον.

 

Να το θυμάσαι αυτό. Γιατί αυτό που μπορεί να είναι εύκολο για σένα, μπορεί να μην είναι εύκολο για κάποιον άλλον, κάτι άλλο μπορεί να είναι εύκολο για εκείνον. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει κάποιος καθολικός νόμος γι αυτό. Κάθε άτομο πρέπει να το επεξεργαστεί και να αποφασίσει για τον εαυτό του. Εσένα τι σου είναι εύκολο;

 

Το πρωί όλοι έχουν μια επιλογή. Και όχι μόνο το πρωί, κάθε στιγμή υπάρχει η δυνατότητα μιας επιλογής: να είσαι δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος. Πάντα διαλέγεις να είσαι δυστυχισμένος, γιατί επενδύεις σε αυτό. Πάντα διαλέγεις να είσαι δυστυχισμένος, γιατί έχει γίνει συνήθεια, μοτίβο, πάντοτε αυτό έκανες. Έγινες αποτελεσματικός σε αυτό, έχει γίνει η πεπατημένη. Τη στιγμή που ο νους σου πρέπει να επιλέξει, αμέσως κυλάει προς τη δυστυχία.

 

Η κοινωνία έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Εκπαίδευση, κουλτούρα, πολιτιστικοί φορείς, γονείς, δάσκαλοι, έχουν κάνει σπουδαία δουλειά. Έχουν δημιουργήσει δυστυχισμένα πλάσματα από εκστατικούς δημιουργούς. Κάθε παιδί γεννιέται εκστατικό. Κάθε παιδί γεννιέται Θεός. Και κάθε άνθρωπος πεθαίνει τρελός.

 

Κανείς δεν θέλει να είναι δυστυχισμένος και όλοι ΕΙΝΑΙ δυστυχισμένοι!

 

Μην γυρνάς ρωτώντας τους ανθρώπους πώς να μην είσαι δυστυχισμένος. Αυτό είναι παράλογο. Μην γυρνάς ρωτώντας δασκάλους και γκουρού πώς να είσαι ευτυχισμένος.

 

Οι επονομαζόμενοι γκουρού υπάρχουν γιατί είσαι εσύ ανόητος. Εσύ δημιουργείς τη δυστυχία, και μετά γυρνάς και ρωτάς άλλους πώς να την ξεφτιάξεις. Και συνεχίζεις να δημιουργείς δυστυχία, γιατί δεν έχεις επίγνωση του τι κάνεις.

 

Από αυτή τη στιγμή κιόλας προσπάθησε, να είσαι ευτυχισμένος και μακάριος.

 

Ο Θεός είναι ευτυχισμένος, οπότε, αν θες να είσαι συντονισμένος με το Θεό, να είσαι ευτυχισμένος. Αυτή είναι η διδαχή μου:

 

Ο Θεός είναι ευτυχισμένος, οπότε, αν θες να είσαι συντονισμένος με το Θεό, να είσαι ευτυχισμένος, γιατί όποτε είσαι ευτυχισμένος, συμβαδίζεις με τον Θεό, όποτε είσαι δυστυχισμένος, ξεφεύγεις από το βήμα του Θεού. Ένας κατηφής άνθρωπος δεν μπορεί να είναι θρησκευόμενος άνθρωπος.

 

Αν με ρωτήσεις τι είναι αμαρτία, λέω ότι υπάρχει μόνο μία αμαρτία:

 

το να είσαι δυστυχισμένος, σημαίνει πως είσαι αμαρτωλός. Το να είσαι ευτυχισμένος, πραγματικά ευτυχισμένος, σημαίνει πως είσαι ένας άγιος.

 

Είμαι ηδονιστής και έχω καταλάβει: ότι πάντα όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι του κόσμου ήταν ηδονιστές. Αν κάποιος δεν είναι ηδονιστής και παριστάνει τον πνευματικό άνθρωπο, δεν είναι! Είναι ψυχοπαθής.

 

Γιατί η ευτυχία είναι ο απόλυτος στόχος, η απόλυτη πηγή, ο απόλυτος σκοπός όλων των πραγμάτων. Ο Θεός αναζητά ευτυχία μέσα από σένα, με μυριάδες μορφές.

 

Επίτρεψέ του όλη την ευτυχία που είναι δυνατή και βοήθησε τον να πάει σε υψηλότερες κορυφές, σε υψηλότερα σημεία ευτυχίας!

OSHO

‘Και αυτή η βάρκα είναι επίσης άδεια΄. / Ζεν ιστορια.

Ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν, ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει,

"Όταν ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες.

Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια, μια όμορφη νύχτα.

Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα και χτύπησε τη βάρκα μου''. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, έτσι σκέφτηκα : ''Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου βάρκα''. Θυμός γεννήθηκε μέσα μου.

Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου. Προς ποιόν θα τον εξέφραζα;

Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε μια άδεια βάρκα’.

Ετσι ο Λιν Τσι είπε, ‘Εκλεισα τα μάτια μου.

Ο θυμός ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό. Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίησή μου. Έφτασα σ’ ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα. Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου. Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλλει, γελάω και λέω: ‘Και αυτή η βάρκα είναι επίσης άδεια΄. Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα

από το βιβλίο Συναισθηματική Ευδαιμονία – Osho ianisdo.blogspot

 

Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟ

Το όνομα και μόνο φανερώνει ερημιά. Εδώ καταγράφηκε η υψηλότερη θερμοκρασία ολόκληρης τής αμερικάνικης ηπείρου: 57 βαθμοί Κελσίου. Είναι το χαμηλότερο σημείο τού δυτικού ημισφαιρίου, ο πιο ξερός τόπος τής Αμερικής, ένα σεληνιακό τοπίο, που όμως, κρύβει πολλά μυστικά τής Γης.

Η Κοιλάδα τού Θανάτου είναι ζωντανή. Αμμόλοφοι, που τραγουδούν. Μυστηριώδη ίχνη, που έγιναν από βράχους. Πλάσματα, που φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Μια πλατιά αρχαία υπόγεια θάλασσα, στην οποία ζει ένα από τα πιο σπάνια ψάρια τού πλανήτη. Φυτά, που μπορούν να διατηρηθούν χρόνια χωρίς νερό. Ζώα, που δέν χρειάζεται να πιούν καθόλου νερό. Και ένα πλάσμα, που έχει επιβιώσει πάνω από 350 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή είναι η άγρια ομορφιά τής Κοιλάδας τού Θανάτου.

Η κορυφή με τα χιόνια

Τέλεσκοπ Πήκ: H κορυφή τής Κοιλάδας τού Θανάτου. Υψώνεται πάνω από 3.350 μέτρα πάνω από την έρημο. Είναι το πρώτο μέρος στην έρημο, που ακουμπά η Ήλιος, όταν ανατέλλει. Καλύπτεται από χιόνι περίπου οκτώ μήνες το χρόνο.

Η Κοιλάδα τού Θανάτου εκτείνεται στη Νεβάδα και την Καλιφόρνια σε έκταση 7.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεγαλύτερη από ολόκληρη την πολιτεία τού Κονέκτικατ.

Ξεκινώντας από το Τέλεσκοπ Πηκ χρειαζόμαστε μερες, για να ταξιδέψουμε προς τα κάτω. Θα σταματήσουμε σε μέρη, που είναι φανερή η κλιματική αλλαγή και θα καταλήξουμε στο νοτιότερο σημείο, στο Μπαντγουότερ Μπέισιν.

Καθώς προχωρούμε προς τα κάτω, ο υδράργυρος ανεβαίνει όλο και περισσότερο. Δέν υπάρχει πλέον χιόνι στα 2.100 μέτρα κάτω από το Τέλεσκοπ Πηκ. Η θερμοκρασία είναι 21 βαθμοί Κελσίου.
Ογκόλιθοι, που μετακινούνταιΟ πρώτος προορισμός είναι το Ρέιστρακ Πλάγια. 13 τετραγωνικά χιλιόμετρα λασπότοπου, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια τής Κοιλάδας τού Θανάτου. Ογκόλιθοι, που ζυγίζουν πάνω από 300 κιλά και έχουν πίσω τους μακριά αυλάκια. Απόδειξη, πως οι τεράστιες αυτές πέτρες μετακινήθηκαν με κάποιο τρόπο στην επιφάνεια τού Ρέιστρακ.

Υπάρχει η απίστευτη θεωρία, πως εξωγήινοι στέκονταν στην εξέδρα και μετακινούσαν τους βράχους με τις δυνάμεις, που διέθεταν.

Κανένας άνθρωπος δέν είδε ποτέ τους ογκόλιθους να μετακινούνται. Κάποιοι επιστήμονες λένε, πως γίνεται υπό παράξενες συνθήκες. Πως ισχυροί άνεμοι τους σπρώχνουν επάνω στο παγωμένο έδαφος.

Καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία στον κόσμο, αυξάνεται και στην Κοιλάδα τού Θανάτου. Το παγωμένο νερό είναι βασικό για τις συνθήκες, που κάνουν τους βράχους να μετακινούνται. Μπορεί οι μετακινήσεις τους να έφτασαν στο τέλος τους. Λιγότερος πάγος σημαίνει λιγότερη μετακίνηση. Ίσως τα ίχνη αυτά να έχουν σταθεροποιηθεί σαν απόκοσμα σημάδια τής κλιματικής αλλαγής.

Φυτά, που ανθίζουν μια φορά
μετά από χρόνια
Η Κοιλάδα τού Θανάτου είναι ένας από τους πιο ξερούς τόπους τής Γης. Το νερό και ο πάγος όμως, είναι βασικά για τον άγριο αυτό τόπο. Κάθε χρόνο εδώ πέφτουν περίπου πέντε εκατοστά βροχής. Λιγότερο δηλαδή, από τον εβδομαδιαίο μέσο όρο στη Χαβάη. Όταν ανοίγουν όμως εδώ οι ουρανοί, προκαλούν δέος. Η ξεραμένη επιφάνεια απορροφά λίγο από την καταιγίδα. Όλο αυτό το νερό σχηματίζει χείμαρρους. Μια και μόνο καταιγίδα μπορεί να βαθύνει ένα φαράγγι αρκετά μέτρα. Όλο αυτό το νερό πυροδοτεί μια έκρηξη ζωής.

Τα φυτά τής ερήμου περιμένουν το νερό, μπορεί και για χρόνια, για να ξεκινήσουν έναν υπερσύντομο κύκλο ζωής. Μερικά, έχουν μόνο λίγες εβδομάδες, για να φυτρώσουν, να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν.

Το φυτό τής φωτογραφίας έχει το μεγαλύτερο τμήμα του κάτω από το έδαφος. Εκεί βρίσκεται σε λήθαργο, σαν ένα είδος χειμερίας νάρκης. Το φυτό, που βλέπουμε, είναι νεκρό. Συνδέεται όμως, με το ζωντανό του τμήμα από κάτω.

Τέτοια φυτά ζουν στα όρια ζωής και θανάτου. Άλλα έχουν φύλλα, που αντανακλούν το ηλιακό φως και την εσωτερική ικανότητα να ανακυκλώνουν νερό για χρόνια.

Ένα τέτοιο φυτό σε ολόκληρο το σύστημά του μπορεί να κουβαλά μισό ποτήρι νερό και να το ανακυκλώνει συνεχώς. Μερικές βροχοπτώσεις το κρατούν ζωντανό 20-30 χρόνια.

Στην Κοιλάδα τού Θανάτου υπάρχουν 16 είδη φυτών, που δέν τα βρίσκουμε πουθενά αλλού στη Γη.

Με την κλιματική αλλαγή περιμένουμε άνοδο δύο βαθμών. Τα φυτά, που ζουν εδώ, είναι ήδη στο απόλυτο όριο, που έχει φτάσει οποιοσδήποτε οργανισμός στη Γη. Είναι ήδη στα ακρότατα όρια τής ζωής. Αν ξεπεραστούν αυτά τα όρια σημαίνει, πως θα δούμε μια εξέλιξη, που δέν είδαμε ποτέ στη Γη.

Ζώα με ειδικές τεχνικές επιβίωσης
Ο θάνατος στην Κοιλάδα έρχεται από τον Ήλιο, από την άμμο, που μετακινείται, και από την απεραντοσύνη αυτής τής απόκοσμης ερήμου. Όσο αυξάνεται η ζέστη, τόσο δυσκολεύουν οι συνθήκες ζωής.

Bρισκόμαστε τώρα 305 μέτρα πάνω από το επίπεδο θαλάσσης. Η θερμοκρασία είναι 35 βαθμοί Κελσίου. Όσο κατεβαίνουμε, αυξάνεται η ζέστη και η ξηρασία. Κάθε 91 μέτρα κατάβασης η θερμοκρασία ανεβαίνει κατά έναν βαθμό. Νιώθεις ανακούφιση, όταν δύει ο ήλιος.

Τη νύχτα εμφανίζονται τα ζώα, που έχουν αναπτύξει ειδικές τεχνικές επιβίωσης. Ο αρουραίος - καγκουρό (φωτογραφία) προσάρμοσε τον μεταβολισμό του, ώστε να μην χρειάζεται ποτέ να πιεί νερό. Πλάσματα φιαγμένα, για να αντέχουν ακραία κλίματα από την απόλυτη παγωνιά έως και πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου.

Οι σκορπιοί ευημερούν στο πιο σκληρό φυσικό περιβάλλον. Στην κοιλάδα υπάρχει μεγάλη ποικιλία σκορπιών. Κάποτε, ζούσαν μαζί με τους δεινόσαυρους. Τρέφονται το βράδυ με έντομα, αλλά τρώνε κι ο ένας τον άλλον. Πολλοί σκορπιοί έχουν κανιβαλιστικές τάσεις.
Υπάρχουν ψυχροί και θερμοί σκορπιοί τής ερήμου. Τα ψυχρά πλάσματα τής ερήμου είναι ανθεκτικά. Μερικά αντέχουν σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν. Στις φλέβες τους κυλά ένα ειδικό βιολογικό «αντιψυκτικό». Οι επιστήμονες όμως δέν ξέρουν αν αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες. Η αλλαγή μερικών βαθμών στη θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στα είδη τών σκορπιών.

Υπάρχουν 1.500 με 1.600 γνωστά είδη σκορπιών στον κόσμο. Όλα διαφορετικά κι όμως, είναι όλα σκορπιοί. Στην έρημο, που διαμορφώνεται από την κλιματική αλλαγή, οι ποικιλίες τών σκορπιών μπορεί να κινδυνεύουν. Μερικά είδη μπορεί να εξαφανιστούν. Άλλα θα ακμάσουν κατακλύζοντας τήν Κοιλάδα τού Θανάτου.

Αμμόλοφοι, που τραγουδούν
Είμαστε στην περιοχή Λάστ Τσάνς Ρέϊντζ στην κοιλάδα Γιουρίκα στο βορειδυτικό σημείο τού πάρκου. Εδώ είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία τής Κοιλάδας. Η περιοχή ονομάζεται Γιουρίκα Ντιούνς. Στην Κοιλάδα υπάρχουν πολλές περιοχές με αμμόλοφους, αλλά τα εντυπωσιακά βουνά άμμου στην κοιλάδα Γιουρίκα είναι από τα πιο ευαίσθητα και επιστημονικά αξιοπερίεργα.

Εδώ σού μιλάει η γη. Ο ήχος προέρχεται από τους ίδιους τους αμμόλοφους. Οι επιστήμονες προβληματίζονται χρόνια, για το πώς συμβαίνει αυτό.

Για να ηχήσει ο αμμόλοφος πρέπει να είναι ψηλότερος από 60 μέτρα, να έχει πάνω από 30 μοίρες κλίση και να έχει πάρα πολύ ζέστη.

Ο άνεμος προκαλεί κατολισθήσεις αποσταθεροποιώντας τις κορυφές, που καταρρέουν και δημιουργούν βουητά. Κάτω από την επιφάνεια κινείται μια δόνηση μέσα στην άμμο. Ο αμμόλοφος ενισχύει την δόνηση αυτή μέχρι, που το βουητό αντηχεί σε όλη την Κοιλάδα τού Θανάτου. Τα κύματα παγιδεύονται στην ξηρή επιφάνεια τού αμμόλοφου ανάμεσα στον αέρα και στην υγρή επιφάνεια από κάτω. Εμείς ακούμε αυτήν την ενέργεια, που διαφεύγει. Το βουητό συνεχίζεται για πολύ μετά από το αίτιο, που το
δημιούργησε. Όπως περίπου γίνεται και σε ένα βιολί ή ένα τσέλο.

Το βουητό είναι μια μουσική νότα. Συνήθως είναι σολ, μπορεί να είναι μι ή ακόμη και φα. Όσο πιο χοντρό το στρώμα τής άμμου τόσο πιο χαμηλή η νότα.

Αποδείξεις για την εξέλιξη
τής ζωής στη Γη
Από την άκρη τών αμμόλοφων Γιουρίκα κατευθυνόμαστε προς το χαμηλότερο σημείο τής Κοιλάδας. Είναι το χαμηλότερο σημείο τής Αμερικής, το Μπαντγουότερ. Φτάνουμε το επίπεδο τής θάλασσας και συνεχίζουμε την κάθοδο.

Η Κοιλάδα τού Θανάτου δέν είναι απλώς μια κοιλάδα. Είναι μια τεράστια ρωγμή στο φλοιό τής Γης, που διαχωρίζεται πιο γρήγορα απ’ ότι μπορεί να γεμίσει.

Η Γη διαμορφώνεται με δυο τρόπους. Είτε σχηματίζει ωκεάνιες λεκάνες χιλιάδες μέτρα κάτω από τήν επιφάνεια τής θάλασσας είτε σχηματίζει ηπείρους πάνω από το θαλάσσιο επίπεδο. Ορισμένα είδη κάτω από το επίπεδο τής θάλασσας οδηγούνται εκεί από την τεκτονική κίνηση. Αυτή απομακρύνει τον φλοιό πιο γρήγορα απ΄όσο γίνεται η εναπόθεση ιζημάτων.

Η ερώτηση είναι: πόσο γρήγορα «σχίζεται» η Κοιλάδα τού Θανάτου; Επιστημονικές μετρήσεις δείχνουν, πως η Κοιλάδα μετακινείται με γρήγορους γεωλογικούς ρυθμούς. Απομακρύνεται κατά μισό εκατοστό κάθε χρόνο. Είναι εκπληκτικό, που με τη Γεωλογία παρακολουθούμε τη Γη σε πραγματικό χρόνο.

Αυτή η απομάκρυνση ανοίγει ένα παράθυρο στην εσωτερική λειτουργία τού πλανήτη μας. Καθώς διαχωρίζεται η Κοιλάδα αποκαλύπτονται στρώματα παλαιών βράχων. Μέσα σ΄αυτούς κρύβονται μεγάλα μυστικά τής Γής. Αυτοί οι βράχοι είναι πολύ σημαντικοί όχι μόνο για την εξέλιξη τής Γης, αλλά και για την εξέλιξη τής ίδιας τής ζωής.

Οι τεκτονικές μετακινήσεις τής Κοιλάδας αποκάλυψαν ιζήματα ανθρακικού ασβεστίου και μαγνησίου. Αυτά τα πετρώματα είναι συνήθως θαμμένα βαθειά στη Γη.

Ο βράχος τής φωτογραφίας σχηματίστηκε 635 εκατομμύρια χρόνια πριν. Γι΄αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντικός. Τότε, αιχμαλώτισε αποδείξεις μιάς σημαντικής εποχής για την εξέλιξη τού πλανήτη. Κάποιοι γεωλόγοι πιστεύουν, πως κρατά τα πρώτα ίχνη ζωής, όπως τη γνωρίζουμε. Μιας ζωής, που ξεπρόβαλε μετά από ραγδαίες κλιματικές αλλαγές.

Υπάρχει η θεωρία, πως η Γη ήταν κάποτε μία τεράστια χιονόμπαλα. Παντού στρώμα πάγου μέχρι και ενάμισυ χιλιόμετρο παχύ σε πολλά σημεία. Χιλιάδες ηφαίστεια θέρμαναν και μεταμόρφωσαν τη Γη σε βιόσφαιρα, όπου μονοκύτταροι οργανισμοί εξελίχθηκαν σε πιο περίπλοκα πλάσματα.
Στην Κοιλάδα τού Θανάτου υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις για τις μεταβολές αυτές από οποιοδήποτε άλλο μέρος στη Γη.

Στη φωτογραφία βλέπετε τρύπες διαμέτρου ενός εκατοστού. Είναι σχεδόν βέβαιο, πως είναι δομές φυκιών. Αυτή η επιφάνεια καλυπτόταν από ένα στρώμα φυκιών.

Ανθεκτικοί μικροοργανισμοί
Στην Κοιλάδα υπάρχουν ακόμα μονοκύτταροι οργανισμοί. Μέσα στη γη υπάρχει κίνηση και ζωή. Ίσως μια από τις πιο περίεργες μορφές τού πλανήτη. Το Τάιτους Κάνυον είναι ένα φαράγγι με έξοδο στην Κοιλάδα. Στην δεκαετία τού 1920 ήταν ορυχείο μολύβδου. Τώρα, είναι η είσοδος ενός συστήματος σπηλαίων, στα οποία κατοικεί ένας περίεργος οργανισμός.

Η σπηλιά αποτελείται από ρωγμές και βάραθρα. Σε κάποια σημεία έχει πλάτος ένα μέτρο και βάθος 60 μέτρα. Στη βάση υπάρχει ένα δωμάτιο με κρυστάλλους, που δέν έχουν δει πολλοί. Αυτοί οι υπέροχοι, ευαίσθητοι κρύσταλλοι αναπτύσσονται εδώ, κάτι, που γίνεται εδώ και αιώνες.

Όμως, δεν είναι αυτό, το αντικείμενο
τής έρευνας. Λίγους μήνες πριν, εξερευνώντας τις σπηλιές, επιστήμονες
βρήκαν κάτι περίεργες κηλίδες στα τοιχώματα. Πιστεύουν, πως ίσως είναι αποδείξεις μιας μοναδικής μορφής ζωής με καταπληκτικές ιδιότητες. Ψάχνουν για οργανισμούς, που δέν χρειάζονται ήλιο για να ζήσουν. Μικρόβια, που τρέφονται από τον βράχο.

Είναι σα μικροί μηχανικοί. Σκάβουν τα τοιχώματα, για να βρουν ουσίες να φάνε. Όταν βλέπεις τα τοιχώματα, δέν πιστεύεις, πως είναι ζωντανά, πως ζουν διάφοροι οργανισμοί εδώ.

Το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μεγεθύνει τα δείγματα 1.000 φορές. Τα αποτελέσματα είναι θετικά, αλλά τους προβληματίζουν. Αυτοί οι αστεροειδείς σχηματισμοί φανερώνουν παρουσία μικροβίων, όμως μπορεί να χρειαστούν χρόνια, για να ταυτοποιήσουν με ακρίβεια τα είδη.

Οι σπηλιές αποτελούν ένα μυστήριο, που αποκαλύπτεται, για τους επιστήμονες. Βρίσκουν νέα είδη. Κάποια μπορεί να ζουν εδώ για εκατομμύρια χρόνια.
Αν ανακαλυφθεί ποτέ ζωή στον Άρη θα μοιάζει με αυτούς τούς ανθεκτικούς οργανισμούς. Οι επιστήμονες δέν μελετούν κάτι το απόκρυφο, αλλά κάτι, που θα μάς δώσει απαντήσεις στην αναζήτηση
ζωής σε άλλον πλανήτη.

Κατεβαίνοντας, φτάνουμε στο χαμηλότερο σημείο τής Κοιλάδας. Είναι στα 86 μέτρα κάτω από το επίπεδο τής θάλασσας στην πιο ζεστή περιοχή, το Μπαντγουότερ Φλάτς. Είναι το νοτιότερο σημείο τής ηπείρου και το πιο ζεστό μέρος τής Αμερικής.

Το 1913, η θερμοκρασία έφτασε τους 57 βαθμούς κι αυτό θεωρείται ρεκόρ. Συνήθως φτάνει τους 53 βαθμούς. Είναι περίεργο, που η περιοχή αυτή απέχει πολύ από το να είναι ξερή. Από σημεία,
το νερό αναβλύζει από μια τεράστια υπόγεια δεξαμενή. Δέν μπορείς όμως, να ξεδιψάσεις εδώ. Μέχρι να φτάσει το νερό στην επιφάνεια, έχει γεμίσει αλάτι και δέν είναι πόσιμο πλέον. Έχει δύο φορές περισσότερο αλάτι απ’ ότι ο ωκεανός.

Εδώ συγκεντρώνεται και το βρόχινο νερό. Όταν εξατμίζεται, αφήνει κρυστάλλους αλατιού. Αλλά όσο και να ανέβει η θερμοκρασία, οι πηγές δέν στερεύουν. Εδώ εξατμίζεται πενήντα φορές περισσότερο νερό απ’ όσο πέφτει ως βροχή.

Ένας υπόγειος ωκεανός
Κατευθυνόμαστε 97 χιλιόμετρα δυτικά τού Μπαντγουότερ. Προορισμός είναι ένα απόμακρο βάραθρο σε μια βραχώδη πλαγιά. Είναι ένα άνοιγμα προς ένα τεράστιο σύστημα σπηλαίων. Εδώ υπάρχει η άγνωστη υπόγεια Κοιλάδα τού Θανάτου. Εδώ βρίσκεται το πιο άγνωστο οικοσύστημά της

Η κατάδυση σε σπηλιές είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Αν κάτι πάει στραβά, δέν υπάρχουν πολλές πιθανότητες επιβίωσης. Φτάσαμε στο νερό. Οι δύτες μπορεί να αποπροσανατολιστούν εύκολα και να ξεμείνουν από αέρα χωρίς να μπορούν να αναδυθούν. Εν τέλει, βρίσκουν ένα καθάριο πέρασμα προς έναν κόσμο, το οποίον ελάχιστοι έχουν δει.

Λένε, πως περπάτησαν στο φεγγάρι περισσότεροι άνθρωποι απ’ όσους έχουν βουτήξει σε αυτά τα νερά. Κανείς δέν γνωρίζει το μέγεθος τού συστήματος. Έχει τουλάχιστον 46 μέτρα βάθος. Η θερμοκρασία τού νερού είναι περίπου 33 βαθμοί Κελσίου.

Το νερό είναι απολύτως πόσιμο. Σίγουρα, αποτελεί τμήμα μιας μεγαλύτερης δεξαμενής. Μιας δεξαμενής τόσο αχανούς, που ξεπερνά τα όρια τής Κοιλάδας. Εκτείνεται προς το Λας Βέγκας, που ο αυξανόμενος πληθυσμός του ίσως αποτελεί απειλή. Εδώ χρειάζονται νερό και ψάχνουν για υπόγεια αποθέματα. Υπάρχει ανησυχία, πως θα μειωθεί η στάθμη τού υπόγειου νερού τής Κοιλάδας τού Θανάτου.

Αν συνεχίσουν να κτίζονται σπίτια και να αυξάνεται ο πληθυσμός θα χρειαστεί νερό. Κάποιοι αναρωτιούνται πού πρέπει να σταματήσουμε και να αρχίσουμε να δίνουμε σημασία στην αειφορία. Γιατί πρέπει η γενιά μας να είναι τόσο άπληστη και να στερεί το νερό από μελλοντικές γενιές;

Το τελευταίο καταφύγιο
ενός σπάνιου ψαριού
Όταν απειλείται αυτό το απόθεμα νερού απειλείται και ένα μοναδικό ζώο, που ζει εδώ. Είναι ήδη από τα πιο σπάνια είδη τού πλανήτη.

Υπάρχει ακόμη μια είσοδος στην υπόγεια δεξαμενή τής Κοιλάδας. Το όνομά της Ντέβιλς Χολ. Είναι περιφραγμένη και παρακολουθείται από κάμερες. Και ο λόγος είναι αυτός, που φαίνεται στη φωτογραφία. Πρόκειται για ένα από τα
πιο σπάνια ψάρια που είναι γνωστά στον άνθρωπο, το Pupfish, το οποίο επέζησε για δεκάδες χιλιάδες χρόνια σε ακραίες συνθήκες. Ένα χρόνο πριν, καταμετρήθηκαν εκεί μόνο 92 τέτοια ψάρια. Απειλούνται με εξαφάνιση και κανείς δέν ξέρει γιατί.

Το Pupfish ζει ήδη στα φυσιολογικά όρια θερμοκρασίας τού νερού. Η θερμοκρασία τού νερού είναι ήδη στο όριο των 33,5 βαθμών Κελσίου. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτήν την κατάσταση επηρεάζει τον πληθυσμό τους και την ικανότητα αναπαραγωγής τους.

Το Pupfish τού Ντέβιλς Χολ είναι ο συναγερμός μας. Ένα μικροσκοπικό πλάσμα, που μάς φανερώνει το μέλλον τής Γης. Αγνοούμε τα μικρά και αδύνατα πλάσματα με δική μας ευθύνη. Ίσως όμως, η μοίρα τους να ταυτίζεται με την δική μας.

Στον κόσμο υπάρχουν πολλές άγριες εκτάσεις. Ίσως μέσω αυτού τού άγριου τόπου προσπαθεί να μάς μιλήσει ο πλανήτης μας. Ίσως από αυτή την έρημη κοιλάδα, μπορούμε να μάθουμε για τη ζωή.
Την Κοιλάδα τού Θανάτου..

freeinquiry.gr Φυλακτού Ευγενία

Σημείωση:
Το άρθρο βασίστηκε
σε απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα
από την ταινία τού Νatiοnal Geοgraphic:
«Death Valley».