Ηλεκτρονική κάρτα για την καταπολέμιση της φοροδιαφυγής

Ένας άλλος τρόπος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής

Χρόνια τώρα, ακούμε για την ανάγκη «πάταξης της φοροδιαφυγής» ώστε να μην πληρώνουν συνεχώς «τα συνήθη υποζύγια». Παράλληλα ακούμε πομπώδεις και μεγαλόσχημες ανακοινώσεις «κήρυξης πολέμου στην φοροδιαφυγή».

Ως επί το πλείστον όποτε ακούω για κήρυξη πολέμου σε όσους φοροδιαφεύγουν, αρχίζω να κοιτάω την τσέπη μου διότι τέτοιες εκφράσεις είναι τα γλυκαντικά νέων αυξήσεων φόρων «στα συνήθη υποζύγια». Φέρε τώρα τα λεφτά σου και εγώ κάποια στιγμή θα πιάσω την φοροδιαφυγή...

Έχουμε γίνει αρκετές φορές μάρτυρες διαφόρων προσπαθειών καταπολέμησης της μαύρης οικονομίας. Από θέσπιση τεκμηρίων για υπολογισμό τεκμαρτού εισοδήματος που οδήγησε σε σημαντικές αδικίες, μέχρι και υποχρέωση αποθήκευσης χιλιάδων αποδείξεων προκειμένου το κράτος να μας αναγνωρίσει «αφορολόγητο εισόδημα».

Όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Την αποτυχία, η οποία τεκμαίρεται από το γεγονός ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα διαχρονικά, παρά τα όποια μέτρα.

Πως έχει η κατάσταση 

Την προαναφερθείσα αποτυχία πληρώσαμε, μεταξύ άλλων βέβαια, το 2010 οπότε και μπήκαμε στο μνημόνιο. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 2009 η παραοικονομία στην Ελλάδα ανερχόταν σε 63 δισ. ευρώ ή 27% του ΑΕΠ, με διαφυγόντα φορολογικά κέρδη της τάξης των 19,1 δισ ευρώ (Πηγή: http://www.socialistsanddemocrats.eu/sites/default/files/120229_richard_murphy_eu_tax_gap_en.pdf)

Την ίδια χρονιά, το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ήταν 24 δισ. ευρώ ενώ το 2013 μετά από βαριές θυσίες, μειώσεις μισθών, ανεργία και αύξηση της φορολογίας, είχαμε μικρό πλεόνασμα.

Αν η φοροδιαφυγή αυτό το διάστημα είχε περιοριστεί στο μισό, το μεγαλύτερο μέρος των θυσιών θα είχαν αποφευχθεί και το κράτος θα μπορούσε να εστιάσει αμεσότερα και με μεγαλύτερη ηρεμία στις απολύτως απαραίτητες δομικές αλλαγές της οικονομίας.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρά τις προσπάθειες των τελευταίων ετών, δυστυχώς η μαύρη οικονομία δεν μειώθηκε παρά ελάχιστα. Από 27% του ΑΕΠ το 2009 έπεσε στο 26% το 2011 και παραμένουμε η χώρα με τη μεγαλύτερη φοροδιαφυγή στην δυτική Ευρώπη: 

Χώρα	% παραοικονομίας ως προς ΑΕΠ
Ελλάδα	26%
Ιταλία	24%
Ισπανία	21%
Βέλγιο	20%
Πορτογαλία	20%
Νορβηγία	17%
Σουηδία	16%
Δανία	16%
Φινλανδία	16%
Γερμανία	15%
Ιρλανδία	14%
Γαλλία	13%
Ολλανδία	11%
Ηνωμένο Βασίλειο	10%
Ελβετία	9%
Αυστρία	9%

Γιατί κάποιος φοροδιαφεύγει

• Καταρχάς διότι κερδίζει και αποταμιεύει περισσότερα χρήματα μιας και το εισόδημα του δεν φορολογείται
• Ευκολία φοροδιαφυγής. Το γεγονός ότι οι συναλλαγές γίνονται με ρευστό, σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευτούν
• Δεν υπάρχει η κοινωνική κατακραυγή. Αν και σημειώνεται μια σχετική αλλαγή τα τελευταία χρόνια, αυτός που «κλέβει το κράτος» αντιμετωπίζεται από τον κοινωνικό του περίγυρο σαν «μάγκας»
• Φύση επαγγέλματος. Είναι ευκολότερο για κάποιον οδηγό ταξί, ή ιδιοκτήτη εστιατορίων/bars να φοροδιαφύγει παρά για έναν μισθωτό.
• Υψηλή φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές «ωθούν» πολίτες στην παραοικονομία. Ειδικά στη δική μας περίπτωση ένας ελεύθερος επαγγελματίας που βλέπει τον τζίρο του να απορροφάται σε τέλη επιτηδεύματος, προκαταβολές φόρου, κανονικό φόρο, υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές ΟΑΕΕ μοιραία θα μπει σε πειρασμό να μην δηλώσει εισοδήματα.

Τρόπος αντιμετώπισης

Τα μαθηματικά είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να καταλήγει κάποιος σε σχετικά ορθά συμπεράσματα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η στατιστική ανάλυση καταδεικνύει ότι χώρες με υψηλό ποσοστό ηλεκτρονικών συναλλαγών, έχουν αντιστρόφως ανάλογη φοροδιαφυγή.



Με λίγα λόγια διαπιστώνεται σαφής συσχέτιση ανάμεσα στον μέσο όρο ηλεκτρονικών συναλλαγών ανά κάτοικο και το μέγεθος της παραοικονομίας ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Δηλαδή: Όσο περισσότερες οι ηλεκτρονικές συναλλαγές, τόσο μικρότερη η φοροδιαφυγή

Ως εκ τούτου το υπουργείο Οικονομικών έχει και μια άλλη εναλλακτική οδό αντί της αύξησης των φορολογικών συντελεστών: Να νομοθετήσει την υποχρεωτική χρήση κάρτας debit ή/και πιστωτικής για όλες τις συναλλαγές άνω ενός ορίου πχ 20 ευρώ, ειδικά σε ορισμένους κλάδους όπως εστίαση, ιατρικές και νομικές υπηρεσίες, κατασκευές κτλ. 

Παράλληλα θα μπορούσε να υιοθετήσει ένα πλέγμα μέτρων όπως:

1. απλούστευση του φορολογικού κώδικα.
2. μείωση φορολογικών συντελεστών και ΦΠΑ αναλογικά με την διεύρυνση των εσόδων που θα προκύπτουν λόγω της υιοθέτησης του μέτρου. Κατά αυτόν τον τρόπο όλα τα οφέλη θα επιστρέφουν άμεσα στους υπερφορολογημένους τα τελευταία χρόνια πολίτες.
3. εκπτώσεις φόρου για ηλεκτρονική συναλλαγή.
4. Ηλεκτρονικές διασταυρώσεις και έλεγχοι για ποσά άνω των 20€ που έχουν κινηθεί σε τραπεζικούς λογαριασμούς χωρίς χρήση κάρτας.

Φυσικά η καθολική εφαρμογή ηλεκτρονικών πληρωμών, παρουσιάζει ορισμένες δυσκολίες. 

Σημαντική δυσκολία για παράδειγμα είναι τα μηχανήματα ηλεκτρονικών πληρωμών που θα πρέπει να εγκατασταθούν σε κάθε κατάστημα και επιχείρηση. Αυτά έχουν ένα κόστος, ωστόσο υπάρχουν λύσεις όπως η έκπτωση φόρου 100% για την δαπάνη αγοράς τέτοιου μηχανήματος.  

Επιπλέον είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει αντίδραση ειδικά από πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας. Θεωρώ ότι η δυσκολία στην χρήση κάρτας τελικά είναι απείρως προτιμότερη από την μείωση συντάξεων λόγω αστοχιών στην είσπραξη φορολογικών εσόδων.

Επίλογος

Κάθε προτεινόμενη λύση έχει τα υπέρ και τα κατά της και καμία δεν είναι «τέλεια». Ωστόσο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα, για να μην τα ανακυκλώνουμε, και η σύγκριση τους με την αποτελεσματικότητα της ηλεκτρονικής πληρωμής. 

Πιστεύω ότι η ηλεκτρονική πληρωμή θα μειώσει σημαντικά την παραοικονομία, διευρύνοντας έτσι την φορολογική βάση και επιτρέποντας ουσιαστική μείωση της φορολογίας σε μισθωτούς/συνταξιούχους και επιχειρήσεις με εμφανείς θετικές επιδράσεις στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και στο πορτοφόλι όλων μας.

"Από τον χρήστη του twitter @Imperator_Lex

Ο Αλέξανδρος, και τα ευρήματα στην Αμφίπολη...

Τα Καβείρια μυστήρια, Ο Αλέξανδρος, και τα ευρήματα στην Αμφίπολη...

Απλές  διαπιστώσεις και ερωτήματα  από έναν μη ειδικό, για  τα ευρήματα στην Αμφίπολη.

Διαπίστωση πρώτη.  Για ακόμη μία φορά στερούμενοι παρόντος,  εναποθέτουμε τις ελπίδες  μας για "Εθνική ανάταση" στους πεθαμένους…

Διαπίστωση δεύτερη.  Αν ο τάφος είχε συληθεί αυτό θα μπορούσε να γίνει υπό την Ρωμαϊκή κατοχή, καθώς   το μνημείο  για λόγους προστασίας το είχαν γεμίσει με χώμα. Συνεπώς η σύληση προϋπόθετε άνεση χρόνου και κινήσεως, ότι δηλαδή δεν διέθεταν  οι Τυμβωρύχοι, παρά μόνο οι Ρωμαίοι κατακτητές.

Διαπίστωση Τρίτη.  Αν ο τάφος είχε συληθεί στο σύνολο του, για ποιό λόγο οι τυμβωρύχοι να μπουν στον εξαιρετικά επίπονη διαδικασία να ξαναγεμίσουν με χώμα τον τάφο, δεν είναι λογικό.

Διαπίστωση Τέταρτη.  Ο τύμβος της Αμφίπολης  είναι κατασκευασμένος στα πρότυπα των Αιγυπτιακών Πυραμίδων, τόσο λόγω μεγέθους, σχήματος  όσο και συμβόλων   Α. Β. Γ. , αλλά και της σφράγισης του με χώμα.  Κάτι που είναι αναμενόμενο. Είναι γνωστό πως ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε το ναό του Άμμωνα Δία στην όαση Σίβα (Σίουα) στην Αίγυπτο, όπου  ο επικεφαλής των  Αιγυπτίων ιερέων τον προσφώνησε  «παις Διός», δηλαδή παιδί του Δία.   

 

Εκτοτε ο Αλέξανδρος εμφανίζεται ως   κερασφόρος, συμβολίζοντας την επαφή με το Θείο. (Μοτίβο που επαναλαμβάνεται σε πολλούς αρχαίους Θεούς, αλλά και στον Μωυσή).

Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν από πολύ παλαιά  γνωστό στους Έλληνες καθώς πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους, εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού (ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για να πάρουν χρησμό).  

Είχε τεράστια φήμη και κατά καιρούς το είχαν συμβουλευθεί πολλοί Έλληνες ήρωες, μεταξύ των οποίων ο Περσέας, όταν ο Πολυδεύκης τον έστειλε να σκοτώσει τη Γοργόνα και ο Ηρακλής, όταν πήγε στη Λιβύη για να αντιμετωπίσει τον Ανταίο. Ο  Φίλιππος  επίσης μετά από ένα όνειρο έστειλε τον Χαίρωνα τον Μεγαλοπολίτη στο μαντείο των Δελφών, για να ζητήσει χρησμό και ο Απόλλων απάντησε ότι όφειλε να τιμά και να θυσιάζει στον Άμμωνα περισσότερο απ’ όσο στους άλλους θεούς και ότι θα έχανε το μάτι εκείνο, με το οποίο είχε δει από τη χαραμάδα τον Άμμωνα με μορφή ερπετού να κοιμάται με την Ολυμπιάδα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε ζητήσει κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, να ενταφιαστεί στο ναό του Άμμωνος Διός στην Όαση Σίβα. 

 Ανάγλυφη απεικόνιση του Αλεξάνδρου ως Φαραώ στο Luxor στον ναό του Amenhotep I

Όντως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου τού 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα η συνέλευση των εταίρων και σωματοφυλάκων (Περδίκκας, Λεοννάτος, Πτολεμαίος, Πείθων, Αριστόνους και Αρριδαίος) υπό τον Περδίκκα αποφάσισε -μεταξύ των άλλων- να αναθέσει στον Αρριδαίο τη μεταφορά της σορού του Μ. Αλεξάνδρου στην Όαση Σίβα (Σίουα), στο ναό του Άμμωνος Διός.

Η μητέρα του  Αλέξανδρου Ολυμπιάδα,  ήταν ιέρεια στα μυστηριακά όργια των Καβείρων της Σαμοθράκης, έλεγε πως τη νύχτα του γάμου της, είδε όραμα ότι την επισκέφτηκε με μορφή κεραυνού ο Δίας και χάθηκε μέσα στα σπλάχνα της. Με βάση αυτό το γεγονός ισχυριζόταν ότι ο Αλέξανδρος, είναι γνήσιος γιος του Δία. Έφερε μάλιστα από τη Σαμοθράκη ένα εξημερωμένο φίδι, που συχνά το έπαιρνε όταν κοιμόταν στο δωμάτιο της και έλεγε ότι το φίδι αυτό είναι η ενσάρκωση του Άμμωνα Δία.

Ο Φίλιππος ο Β΄ γνώρισε την Ολυμπιάδα όταν όταν αυτός πήγε να μυηθεί και αυτή ήταν ιέρεια στα Μυστήρια της Σαμοθράκης.

Γνωρίζουμε πως στα Καβείρια Μυστήρια   στη Λήμνο και στη Μακεδονία λατρευόταν μία τριάδα , ενώ στη Θήβα ένα ζευγάρι αρσενικών θεών, ο Κάβειρος και ο Παις. ¨"Παις Διός",  ονόμασε ο Αιγύπτιος ιερέας τον Αλέξανδρο.  Τυχαίο: Ίσως...!

Σύμφωνα με τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό  το ταφικό μνημείο να έχει υπόγειους θαλάμους, συνεπώς μετά το τρίτο θάλαμο,  ίσως  αποκαλυφθούν σκαλοπάτια, υπόγεια ή υπέργεια.  Όσο αφορά τους ενοίκους, είναι εξαιρετικά πιθανό να βρίσκονται εκεί η Ρωξάνη με τον Δημήτριο Δ’ γιο του Αλεξάνδρου, ίσως και  η  Ολυμπιάδα.  Αν αυτό επαληθευθεί, θα ήταν πραγματικά υπέροχο να βρισκόταν επίσης εκεί  κενοτάφιο ή ακόμα καλύτερα η σωρός του Μεγάλου Αλέξανδρου…! 
Πλωτίνος xletsos-basilhs.blogspot.gr

Τα γράμματα Ύψιλον και Έψιλον, και η σχέση τους με τα Ελευσίνια μυστήρια

 

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη τα γράμματα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:    

Α) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στο φυσικό ανθρώπινο περιβάλλον, γεωγραφικός και φυσικός χώρος ( κλίμα - χλωρίδα - πανίδα).
Β) Ήχοι και εικόνες που προεκλήθησαν από τις δραστηριότητες (έργα) του ανθρώπου (εργαλεία-όπλα- εκμετάλλευση φυσικών πηγών κ.α.).
Γ) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στις υποστάσεις τους.

Επ’ ευκαιρίας της  πρό ημερών Φθινοπωρινής Ισημερίας η οποία συνέπεφτε στην αρχαιότητα  με τις σεπτές και άρρητες τελετουργίες ων Ελευσινίων μυστηρίων,  όπως επίσης και  των πρόσφατων πρώτων βροχών, στο παρόν άρθρο θα κάνω (όπως υποσχέθηκα), μία απόπειρα ερμηνείας των γραμμάτων Ύψιλον και Έψιλον. 

Το γράμμα Ύψιλον συνδέεται τόσο με τα Υγρά και την βροχή, όσο και με την λέξη   που αναφωνούσαν οι μύστες στα Ελευσίνια : “ΥΕ -  ΚΥΕ”. Το ΥΕ (βρέξε) απευθυνόταν στο Δία, ενώ το ΚΥΕ (κυοφόρησε) στη Δήμητρα...

Το γράμμα Ύψιλον είναι το 20^ο  γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου  και το 22^ο  του αρχαίου Ελληνικού (το οποίο είχε 28 γράμματα  ένα για κάθε σεληνιακό μήνα).    Τα τέσσερα γράμματα τα οποία  δεν έχουν συμπεριληφθεί  στο νέο αλφάβητο των 24 γραμμάτων είναι, το Στίγμα (ς) το Δίγαμμα (F) – και τα δύο - στην 6 (στ) θέση, το Kόππα (Q) στην 18η, και το Σανπί στην 27η.

Το γράμμα Ύψιλον ως σχήμα  υποδυκνύει  την κοιλότητα, όπου συγκρατούνται τα υγρά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λέξεις που περιέχουν το γράμμα αυτό,  σχετίζονται με το κοίλο ή το κυρτό σχήμα είτε με τα υγρά, όπως λ.χ Υγρό, Ύδωρ,  Υάδες (βροχή), Υδρία, Υδρα Ύδρευσις, Ρύσις, Ρυνική κοιλότητης, Κύπελλο, Χύτρα, Υδρώτας, ψύχος, ψυχή, κύπελλο κ.λ.π . Φυσικά δεν είναι τυχαίο πως το  γράμμα Ύψιλον  το συναντάμε και ως Μινωικό ιδεόγραμμα όπου επίσης σήμαινε Υγρό.

Ας δούμε τώρα τι  μας αποκαλύπτει η  αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και μυσταγωγία σχετικά  με το Ύψιλον. Σύμφωνα με την ‘μυστική’ διδακαλία του Πυθαγόρα, οι δύο κεραίες του γράμματος  ( Υ ) συμβολίζουν τις δύο διαφορετικές οδούς της αρετής και την κακίας. Η προς τα δεξιά κεραία οδηγεί στην Αρετή στα Ηλύσια Πεδία,  στην πύλη της Σελήνης  που είναι στραμμένη προς τον Ήλιο και χαρίζει την Απολλώνια νίκη, την Ευδαιμονία, και έχει ως έπαθλο τον στέφανο της Αρετής. Η αριστερή στην Κακία  στην Άβυσσο, στην πηγή της λήθης, στις πύλες της σελήνης που στρέφονται στην Γη, στα πεδία της Περσεφόνης  η οποία  μας προετοιμάζει για την κάθοδο πρός την Ύ - λη.

Ο Πρόκλος αναφέρει  ότι το γράμμα Ύψιλον  αντιστοιχεί στον αριθμό 400 και  ότι η λέξη Ψυχή  βρίσκεται ανάμεσα στο ψυχρό  Ψ  και στο θερμό γράμμα Χ, γεγονός που  δείχνει ότι η ψυχή είναι μία μεσότης μεταξύ δύο μερών του ‘κοσμικού νού και της ‘μεριστής ουσίας’, και ότι η ουσία της ψυχής ανατείνει σε δύο μέρη. Για αυτό αποκάλεσαν το γράμμα αυτό Φιλόσοφο...!

Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποστηρίξουμε  πως το Ύψιλον συμβολίζει την κάθοδο του πνεύματος στην Ύλη, καθώς η  ατομική ψυχή  αποσπάται από την κοσμική,  και εξατομικεύεται εισερχόμενη σε υλική ύπαρξη. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα η ψυχή προσομοιάζεται με την σταγόνες της βροχής που φεύγουν από την πηγή τους, το σύννεφο.

Όπως ανέφερα παραπάνω,   κατά την διάρκεια των Ελευσινίων μυστηρίων οι μύστες αναφωνούσαν : “ΥΕ (βρέξε) -  ΚΥΕ(κυοφόρησε) ”.  Βλέπουμε πως το Ύψιλον σχετίζεται και συνδιάζεται με το γράμμα  Έψιλον (εκτός του ότι είναι τα δύο μοναδικά ψιλά γράμματα της αλφαβήτου), ένα άλλο εξαιρετικά συμβολικό και σημαντικό γράμμα.  Το Έψιλον  όπως γνωρίζουμε βρισκόταν  στην κορυφή του αετώματος της κεντρικής ανατολικής πύλης του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς , μαζί με το “ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ” στην κάτω αριστερή γωνία,  και το “ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ” στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος.

Το Έψιλον είναι το πέμτο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Είναι προφανές πως το  Δελφικό Έψιλον  σχετιζόταν με την μύηση και την ‘φώτιση’ του ανθρώπου, ο οποίος αναγνώριζε στο  σχήμα του:

Α) την ένωση στον μικρόκοσμο του  άνθρωπου,  της ύλης της ψυχής και του πνεύματος και στον μακρόκοσμου της  θεικής κοσμογονικής Τριαδικότητας (τρεις παράλληλες γραμμές ενωμένες),αλλά και ως  αριθμού:
Β) τα πέντε κοσμογονικά στοιχεία Γη, Αέρας, Νερό, Πυρ και τον Αιθέρα (πεμπτουσία).


To Έψιλον ως αριθμός (πέντε) λέγεται και ‘φύσις’, διότι με τον πολλαπλασιασμό με  τον εαυτό του,  τελειώνει πάντα στον εαυτό του. Κατά τον ίδιο τρόπο  και η φύση – πού από το σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο – πάντα τελειώνει στον εαυτό της.  Όταν δε το πέντε (Ε) προστίθεται στον εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τον εαυτό του ή την δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον. Η ένωση λοιπόν της Πεντάδος (Έψιλον)   με τον εαυτό της δεν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τον αριθμό τού είδους της ή τον τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κοινόν με τον Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως ζωοδότης  αιώνιος, και άφθαρτος από την ίδια του την φύση.

Το Έψιλον ως σχήμα έχει  τρείς παράλληλες γραμμές συμβολίζοντας το Τρισυπόστατου του Θείου ενωμένα ( ώσις πρό τό ΕΝ - ώθηση προς τή Θεία Νόηση),   ίσως γι’ αυτό αφιερώθηκε, μαζί με τα παραγγέλματα ‘Γνώθι σ’αυτόν’ και ‘Μηδέν Άγαν’,  που αφορούν την συνειδητή ανθρώπινη προσπάθεια υπέρβασης του εγωκεντρισμού και της προσκόλησης στα ανθρώπινα πάθη.  


Αυτό το στοιχείο της Ένωσης  του Ανθρώπου με το Θείο, συνηγορεί προς την ονομασία  ‘Γάμος’ (ένωση), που έδωσαν στο Έψιλον, οι Πυθαγόρειοι.  Περιττό να αναφερθεί πως ο Ιερός γάμος ήταν ένα από τα σημαντικά δρώμενα των Ελευσινίων μυστηρίων.  Από τα παραπάνω μπορούμε να αντιληφθούμε πως σχετίζονται τα γράμματα και οι φράσεις που αυτά συνθέτουν με τις Ελευσίνιες τελετουργίες... Το Έψιλον συμβόλιζε το Θείο ενώ το ύψιλον την κάθοδο του Θείου σπινθήρα στην ύλη.

Ας συνεχίσουμε όμως μόνο με το Ύψιλον πρός το παρόν.

Στην Αλχημεία το γράμμα Ύψιλον αντιπροσωπεύει τον Ερμαφρόδιτο συμβολίζοντας το θετικό και το αρνητικό, το άρρεν και το Θήλυ.  Αστρολογικά το γράμμα Υ συνδέεται με ζώδιο του Υδροχόο και την Θεά Ηρά, καθώς  ο Υδροχόος είναι  γνωστός και ως «αστήρ της Ήρας».     

Το γράμμα Ύψιλον συμβολίζει επίσης  το σταυροδρόμι ή το τρίστρατο κατά την Λαική παράδοση. Τα τρίστρατα  στις εσωτερικές παραδόσεις των αρχαίων λαών  έχουν σχέση με τις π - ύλες (πέρασμα στην ύλη) , μεταβάσεις δηλαδή συνείδησης από ένα επίπεδο σε άλλο, με Θεούς που κρατούν κλειδιά για να ανοίξουν αυτές τι πύλες, όπως  η Εκάτη η  Άρτεμις, η Περσεφόνη που άνοιγε με τα κλειδιά τις τέσσερις εποχές, τα Ηλιο- στάσια και τις Ιση- μερίες. Ο Πλάτωνας αναφέρει στον Γοργία πως στα τρίστρατα δικάζουν οι Θεοί τους ανθρώπους  μετά τον θάνατο, κρατώντας τα κλειδιά  των Ουράνων πυλών. Εκεί αναμένουν ο Μίνωας ο Ραδάμανθης και ο Αιακός για να δικάσουν τους νεκρούς και να τους οδηγήσουν ανάλογα με τις πράξεις τους στους δύο  δρόμους , σε αυτόν που οδηγεί στα Ηλύσια πεδία και στον άλλο που οδηγεί στα Τάρταρα.

Τα τρίστρατα και οι διχάλες  έχουν σχέση με τον Θεό Ερμή, τον προστάτη των Φιλοσόφων με το κηρύκειο του,  το οποίο συμβολίζει την ζεύξη των αντιθέτων, και το οποίο κρατά ως Ψυχοπομπός,  επαναφορέας των ψυχών στην πηγή από την οποία προήλθαν.

Το  δισκοπότηρο επίσης έχει το σχήμα του Ύψιλον,  και συμβολίζει τα ύδατα της ζωής, την πηγή της ζωής και την  Αθανασία, το κύπελλο του μυστικού Δείπνου.
Το δισκοπότηρο συμβολίζει το ύδωρ - νερό, το οποίο είναι ένα θηλυκό στοιχείο. Το δισκοπότηρο μοιάζει με την μήτρα της γυναίκας και ως εκ τούτου θεωρείται ότι είναι το σύμβολο της αναπαραγωγικής λειτουργίας των θηλέων και της πηγής της ζωής. Πρόκειται για ένα σφαιρικό σύμβολο γονιμότητας, δώρο μιας γυναίκας για κυοφορία και δημιουργία της ζωής. 

Σε όλες τις θρησκείες το Δισκοπότηρο είναι το σύμβολο που ενώνει το φυσικό μας κόσμο με το  Θείο Πνεύμα, για τον λόγο αυτό σωστά το αποκαλούμε το δοχείο της ανάμειξης,  καθώς μέσα σε αυτό ενώνεται  η ατομική ψυχή με την κοσμική,  το εφήμερο με το αιώνιο. 

Το μυστήριο του Δισκοπότηρου βρίσκεται κρυμμένο μέσα μας. Είναι αυτό που προκαλεί την επιθυμία αναζήτησης του πνευματικού μας λίκνου, και της  πληρότητας.  Η αναζήτηση του δισκοπότηρου συμβολίζει την  ενάρετη ζωή, την αναζήτηση της αρμονίας, την επιστροφή στον Παράδεισο,  το πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και του σύμπαντος,  ακολουθόντας  το σύμβολικό  δρόμο της μύησης μέσω δοκιμασιών και αντιμετώπισης θανάτου στην  έρευνα για το κρυμμένο νόημα και το μυστήριο της ζωής.


Στον Χριστιανισμό, το δισκοπότηρο είναι το σύμβολο της Θείας Κοινωνίας όπως ήταν το κρασί που συμβολίζει το αίμα του Χριστού, ενώ στην Αλχημεία το Άγιο Δισκοπότηρο αφορά την αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, συμβολίζοντας την ένωση με το θείο και τη μεταμόρφωση των στοιχείων...


Αναζητώντας  και Φιλοσοφώντας λοιπόν,  ίσως καταφέρουμε να  κατακτήσουμε την  ΕΥ- δαιμονία, την οποία πολλοί αναζήτησαν ελάχιστοι όμως κατέκτησαν.....!!

Πλωτινος xletsos-basilhs.blogspot.gr

Είναι «παρακμή» από μόνο του.

Ώστε πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι, για να πολεμήσουμε την κρίση και τους τοκογλύ- φους δανειστές μας. Αυτούς, που θέλουν να μας αρπάξουν τα σπίτια, να κουρέψουν τις καταθέσεις μας στις τράπεζες αν είναι πάνω από 100.000 ευ- ρώ (πόσους τέτοιους ξέρετε;), να μας κλέψουν τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από το υπέδα- φός μας και να μετατρέψουν τη χώρα μας σε μπανανία (λες και τώρα δεν είναι).

  
Για να ακουστούν πιο πειστικοί οι διάφοροι «εθνοσωτήρες», που ξεστομίζουν όλες τις παραπάνω κουβέντες, μας προτρέπουν να μην πέσουμε θύματα του «κοινωνικού αυτοματισμού» και του «Συστήματος».

Ας δούμε όμως τι ακριβώς σημαίνει «κοινωνικός αυτοματισμός»: «Με την έννοια “κοινωνικός αυτοματισμός” εννοούμε την μέθοδο, που μετατοπίζει το ενδιαφέρον από την ρίζα του προβλήματος σε αποδιοπομπαίους τράγους και φανταστικούς εχθρούς. Είναι πάγια τακτική της εξουσίας να σπέρνει έριδες και να ενοχοποιεί κοινωνικές ομάδες ή ακόμη χειρότερα να στρέφει τη μια εργασιακή ομάδα έναντι της άλλης».

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός», όπως τουλάχιστον τον εννοούν οι σημερινοί «ειρηνοποιοί» εργατοπατέρες, συνδικάλες, στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων και της λειτουργίας του δημοσίου τομέα δεν είναι τίποτα άλλο από ένας  νεολογισμός, που στοχεύει να συγκινήσει τις μάζες και να τις κάνει να λυπηθούν την τάξη των προνομιούχων και αντιπαραγωγικών βολεμένων κηφήνων, οι οποίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν τεράστια προστασία από το κράτος, που τους δημιούργησε. Ο δημόσιος τομέας είναι «η ρίζα του προβλήματος», η αιτία της οικονομικής οπισθοδρόμησης αυτής της χώρας από τότε που συστάθηκε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Δεν υπάρχει δημόσιος τομέας. Υπάρχει συντεχνιακός τομέας, ο οποίος ουδόλως ενδιαφέρεται για την εξυπηρέτηση του πολίτη, μιας και ο πρωταρχικός του σκοπός είναι να απολαμβάνει, να διατηρεί και να προστατεύει τα δικά του συντεχνιακά συμφέροντα.

Στον αντίποδα, δεν υπάρχει και ιδιωτικός τομέας, μιας και αυτός με τη σειρά του ζει και αναπαράγεται μέσα από κρατικά κονδύλια και επιχορηγήσεις στο πλαίσιο μιας ολιγαρχικού τύπου ευνοιοκρατίας, παντελώς άσχετης με την παραγωγικότητα και την καινοτομία ή τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εξαγωγών. Μέλημα του ιδιωτικού τομέα είναι ο γρήγορος πλουτισμός μέσα από καταβροχθίσεις κρατικών κονδυλίων.

Ας μην ξεχνάμε, πως το μικρομεσαίο μη διαπλεκόμενο «επιχειρείν» είναι όχι μόνο καταδικασμένο, αλλά και απαγορευμένο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, ιδιαιτέρως αυτών που έχουν υπαλληλική μορφή εργασίας, τυγχάνουν θύματα μιας άνευ προηγουμένου εκμετάλλευσης με ελεεινές συνθήκες εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες και φυσικά πάντα πλαισιωμένοι με την απειλή της απόλυσης. Αυτή λοιπόν η εργασιακή ομάδα αποτελεί τους «πληβείους» του συστήματος, τους νεροκουβαλητές της κρατικής μηχανής και τα φορολογικά υποζύγια του κράτους.

Αντίθετα, ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν από πλευράς εργασίας την τάξη των πατρικίων μιας και:

α. Δεν κινδυνεύουν με απόλυση, ακόμα κι αν είναι λαμόγια, καταχραστές, πλαστογράφοι, αντιπαραγωγικοί, αγενείς, λουφατζήδες και απατεώνες.

β. Έχουν ένα προστατευμένο εργασιακό περιβάλλον με την πρέπουσα ψύξη‒θέρμανση, εργασιακά διαλείμματα, ειδικές άδειες κ.λπ..

γ. Έχουν σίγουρη αμοιβή όσο κι αν αυτή έχει μειωθεί. Όπως και να έχει, η αμοιβή τους δεν έχει καμία σχέση με τον εργασιακό μεσαίωνα, που επικρατεί στον λεγόμενο «ιδιωτικό» τομέα.

δ. Δεν ελέγχονται για λάθη, παραλείψεις και ατοπήματα. Αν για παράδειγμα «πεθάνουν» ή «αναστήσουν» κάποιον πολίτη τα σαΐνια της Εφορίας, του ΙΚΑ, του ΟΓΑ, του ΕΟΠΥΥ ή οποιουδήποτε άλλου φορέα, δεν έχουν καμία απολύτως επίπτωση. Αντίθετα, αν ένας εργάτης μπλοκάρει κάποιο μηχάνημα ή κάποια λογίστρια κάνει ένα λάθος σε βάρος της εταιρείας που δουλεύει, έχει «τελειώσει» επαγγελματικά.

ε. Έχουν ειδικά προνόμια στη συνταξιοδότησή τους. Συγκεκριμένα, αν είναι γονείς ανηλίκων τέκνων, έχουν δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν, όταν γίνουν 50 χρονών. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τους πάμπολλους 45άρηδες συνταξιούχους του δημοσίου, που προέρχονται από το στράτευμα ή άλλους φορείς του κράτους.

Τα επιχειρήματα, που προβάλλουν οι διάφοροι υποστηρικτές των δημοσίων υπαλλήλων δυστυχώς δεν μπορούν να σταθούν. Ας δούμε τα σημαντικότερα από αυτά:

α. Δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, που τους διόρισαν.

Σαφώς και την κύρια ευθύνη έχουν οι πολιτικοί, που άλωσαν τον κρατικό μηχανισμό με «δικούς» τους στρατιώτες. Όμως, η ζωή είναι γεμάτη από δίπολα. Δεν μπορεί να υπάρξει η Κοκκινοσκουφίτσα χωρίς τον Κακό Λύκο. Δεν μπορεί να υπάρξει ο αφέντης χωρίς τον σκλάβο και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ο διαφθορέας χωρίς τον έχοντα ροπή προς τη διαφθορά. Συνεπώς, οι «μικροί ναπολέοντες» του δημοσίου φέρουν κι αυτοί με τη σειρά τους τεράστια ευθύνη για την κατάντια του κράτους.

β. Να είμαστε όλοι μαζί να πολεμήσουμε για τα δίκαιά μας, για το δίκαιο των εργαζομένων ανεξάρτητα από το αν δουλεύουν για το δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.

Αλήθεια; Πότε συμπαραστάθηκε ο δημόσιος τομέας στον κάθε φουκαρά εργαζόμενο του ιδιωτικού, στην κάθε εργάτρια, που ρήμαζε τα χέρια της στα εργοστάσια κονσερβοποιίας, στον κάθε εργάτη, που δούλευε και δεν πληρωνόταν τις υπερωρίες του, που απολυόταν όποτε γούσταρε ο ρουφιάνος του κάθε διευθυντή, στην κάθε υπάλληλο, που δούλευε και δουλεύει για 2 και 3 ευρώ την ώρα; Πότε;

Ποτέ!

Βέβαια, οι Δ.Υ έχουν ένα δίκιο να διαμαρτύρονται για τις αξιολογήσεις, μιας και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που τους έσπειρε, τους άνδρωσε, τους έδωσε εξουσία και τους μπόλιασε με αλαζονεία, τώρα θέλει να τους «αξιολογήσει» επειδή στριμώχνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ όμως έχουμε κάτι άλλο. Οι Δ.Υ διαμαρτύρονται κατά της αξιολόγησης ως μέσον εξυγίανσης του κράτους. Την απορρίπτουν γενικά και αόριστα. Ακόμα και στην περίπτωση, που υπήρχαν αδέκαστες επιτροπές αξιολόγησης, πάλι θα διαμαρτύρονταν και θα απεργούσαν. Γιατί; Γιατί θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους, έτσι πολύ απλά.

Αυτό εξάλλου φαίνεται από τους τρόπους, που εφευρίσκουν, για να μην επιμορφωθούν ή αναγκαστούν να αλλάξουν τη ρουτίνα τους. Γι’ αυτό το λόγο «χαλάνε» ξαφνικά μηχανήματα, μπλοκάρονται υπολογιστές, καταστρέφονται έγγραφα κ.λπ..

Ας μην ξεχνάμε, πως δεν είναι πολύς καιρός, που ο κάθε νέος και νέα ονειρευόταν μια θέση στο δημόσιο, για να «αράξει».

Πολλοί θα πουν, πως φταίει το «Σύστημα» γι’ αυτό. Ποιο είναι τελικά αυτό το ρημάδι το «Σύστημα»; Δεν είμαστε όλοι εμείς; Δεν είναι οι ρωμέϊκες οικογένειες, που αντί να γαλουχήσουν τα παιδιά τους, να αναζητήσουν αξίες και να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, τα εξωθούσαν στην εύκολη λύση ενός διορισμού στο δημόσιο; Είναι ή δεν είναι η οικογένεια ένας βασικός πυλώνας του Συστήματος;

Υπάρχει λύση;

Προσωπικά πιστεύω, πως δεν υπάρχει. Το κράτος της Ρωμιοσύνης είναι σαθρό εκ θεμελίων. Βέβαια,  σε κάποιο blog διάβασα, πως μόνο ένας εμφύλιος μεταξύ των Δ.Υ και των υπολοίπων, που δεν είχαν δόντι να διοριστούν, μπορεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, μιας και είναι πλέον φανερό, πως ο ταξικός εχθρός του κάθε φουκαρά, που προσπαθεί να επιβιώσει, ενώ μαστίζεται από την ανεργία, δεν είναι ο βιομήχανος που έκλεψε, φυγάδεψε τα λεφτά του έξω και εκμεταλλεύτηκε εργαζόμενους, αλλά ο βολεμένος Δ.Υ, ο οποίος απολαμβάνει τη ζωή χωρίς έγνοιες και ιδιαίτερους προβληματισμούς κι άμα λάχει αρπάζει και κανένα «γρηγορόσημο» εκπορνεύοντας τη σφραγίδα, που ο τσάτσος του, του έβαλε στα χέρια.

Συνεπώς, ούτε ο «κοινωνικός αυτοματισμός» παίζει, ούτε φυσικά και το «Σύστημα». Το κράτος της Ρωμιοσύνης δεν χρειάζεται κανένα «Σύστημα» για να παρακμάσει. Είναι «παρακμή» από μόνο του.

Καλό μας χειμώνα...
freeinquiry.gr

Απαγορευμένες εικόνες από τη Βόρεια Κορέα -Περιήγηση στους δρόμους της Πιονγιάνγκ με κρυφή κάμερα

 

Μόνο για ημέρα πένθους προσφέρεται η 3η Σεπτέμβρη, σύντροφοι...

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ με την περίφημη διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη.

Η 3η Σεπτέμβρη είναι συνυφασμένη με την ηθική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Η ιστορία της Ελλάδας στη μεταπολίτευση αποτελεί υπόδειγμα του που μπορεί να καταλήξει μια χώρα που αφεθεί στη δημαγωγία και το λαϊκισμό.

Το βασικό χαρακτηριστικό του Παπανδρεϊκού σοσιαλισμού ήταν η δημαγωγία, η υπόσχεση των πάντων σε όλους με στόχο της κατάληψη της εξουσίας...

Είναι αλήθεια  πως αλώθηκε και το αυταρχικό μεταπολεμικό κράτος της Δεξιάς το οποίο ήταν κλειστό και εχθρικό για τη μισή κοινωνία. Το κράτος όμως δεν αναδιοργανώθηκε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή βάση. Την θέση ισχύος που ασκούσε μεταπολεμικά το παρακράτος της δεξιάς την κατέλαβε και την ασκούσε το παρακράτος αυτών που λυμαίνονταν το δημόσιο με βασικό ιμάντα ένα κατ’ επίφαση  συνδικαλισμό στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.

Τις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ τις διοικούσαν ουσιαστικά οι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο φυσικά. Τα σκάνδαλα με τα ταμεία της ΓΕΝΟΠ και του συνδικάτου των ΕΛΤΑ, ή του συνδικαλιστή του «Σωτηρία» που ζητούσε μίζα για να μην κινητοποιήσει τους εργαζόμενους εναντίον απόφασης της διοίκησης αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Έτσι πάνω - κάτω λειτουργούσε και λειτουργεί ο συνδικαλισμός του δημοσίου.

Συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει γιατί άλλο ένα κατόρθωμα του ελληνικού σοσιαλισμού ήταν να καταστραφεί ο ιδιωτικός τομέας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου πέτυχε τη διάχυση της διαφθοράς του παλιού πελατειακού κράτους της Δεξιάς, που αφορούσε ένα σκληρό πυρήνα περί την εξουσία, σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και την υπόλοιπη κοινωνία.

Στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός εφαρμόστηκε όχι σαν αναδιάταξη του παραγωγικού ιστού με κυβερνητικό σχέδιο και αναδιανομή του εισοδήματος, αλλά με αναδιανομή της διαφθοράς και του παρασιτισμού επί των δανεικών του δημοσίου χρέους και των επιδοτήσεων της ΕΟΚ.

Οι αριθμοί
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το χρέος κοντά στο 25% του ΑΕΠ και πριν το 1985 το εκτόξευσε στο 114%. Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας και την διάλυση της οικονομίας, το 1985, η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ανέθεσαν στο Σημίτη δυο χρόνια να συμμαζέψει την οικονομία. Μόλις το κατάφερε είπε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα...».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε ως «Παπατζής» και εξελέγη με συνθήματα όπως έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και μόλις κέρδισε την εξουσίας δεν έπραξε τίποτα από τα δυο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε μια χώρα με αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 3%, ρυθμό υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΟΚ και παρά την είσοδο επιδοτήσεων και τη μείωση της τιμής του πετρελαίου μετά τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και κατάφερε σε όλη τη δεκαετία να εμφανίσει μέσο ρυθμό 1,7% έναντι 2,7% της ΕΟΚ.

Επί των κυβερνήσεών του στη δεκαετία του ’80 ξεθεμελιώθηκε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της χώρας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά. Τους ανέργους των εργοστασίων που έβαζαν λουκέτο τους προσλάμβαναν στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο. Για το λόγο αυτό οι δημόσιες δαπάνες από 30% του ΑΕΠ το 1980 έφτασαν στο 50% του ΑΕΠ το 1990, βάζοντας τη βάση της σημερινής χρεοκοπίας...

Κατά την πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης ο πληθωρισμός της Ελλάδας κινούνταν σε επίπεδα τριπλάσια του μέσου όρου της ΕΟΚ.

Η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 30% σε δυο υποτιμήσεις, εξανεμίζοντας  την αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων και των μισθωτών, προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (κρατικοδίαιτης επί το πλείστον) που διέθεταν σκληρό συνάλλαγμα.

Η  μεγαλύτερη καταστροφή που επέφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ελληνική κοινωνία ήταν η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς και  η διεύρυνση της ανοχής σε αυτήν.

Τα οικονομικά σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ ιστορική θα μείνει η φράση του Α.Π. για την ανεκτικότητα στο δωράκι των 500 εκατ. που έδωσε στον εαυτό του ο τότε διοικητής της ΔΕΗ Μαυράκης, ο οποίος απαλλάχθηκε με βούλευμα.

Ο ίδιος και τα στελέχη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν ιθύνοντες νόες για μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτό του Πώποτα και του Κοσκωτά. Γνωστή επίσης είναι η υπόθεση της ροζ βίλας, όπου ο πρωθυπουργός απέκτησε βίλα ακριβότερη από αυτή που μπορούσε να δικαιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να «κουκουλωθεί» το θέμα παρουσιάστηκαν κάποιοι εικονικοί δανειστές, μεταξύ αυτών και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, που προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία.

Όταν το «κεφάλι» βρωμάει έτσι η σαπίλα είναι θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα...

Το κύμα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ και η παρασιτική κρατικοδίαιτη νοοτροπία εξαπλώθηκαν σιγά-σιγά σε όλο το πολιτικό σκηνικό και αποτελούν μέχρι σήμερα κυρίαρχο χαρακτηριστικό του. Η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας ήρθε στην εξουσία ανταγωνιζόμενη μόνο το ΠΑΣΟΚ σε δημαγωγία και διαφθορά. Σημαντικό μεγάλο μερίδιο διαφθοράς εκμεταλλεύτηκε  και η υπόλοιπη αριστερά, κυρίως μέσω της ισχύος της στα συνδικάτα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε τη βάση της χρεοκοπίας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Το έργο ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Καραμανλή του νεώτερου που άφησε την ήδη νοσούσα κατάσταση ανεξέλεγκτη σε διορισμούς και ρουσφέτια. Την περίοδο Καραμανλή ο Βύρων Πολύδωρας ίδρυσε την αγροφυλακή προκειμένου να διοριστούν τα δικά τους κομματικά παιδιά, ενώ ο Προκόπης Παυλόπουλος καταστρατήγησε με την προσωπική συνέντευξη και τη μονιμοποίηση εκτάκτων τις εξετάσεις.

Στα θετικά του Ανδρέα Παπανδρέου λογίζουν την άλωση του απολυταρχικού κράτους της δεξιάς. Το κράτος αυτό όμως το διαδέχθηκε το πελατειακό κράτος της «κλεφτουριάς» και ως εκ τούτου ενοχικό και ανίκανο να επιβάλει το νόμο. Το κράτος που παρέδωσε τα κλειδιά σε άρπαγες συνδικαλιστές, το κέντρο της πρωτεύσας σε λαθρομετανάστες και τα πανεπιστήμια σε συμμορίες αργόσχολων και εγκληματιών.

Η μετάβαση από το απολυταρχικό κράτος της δεξιάς όμως ξεκίνησε με τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την νομιμοποίηση του ΚΚ.

Στα θετικά του λογίζουν τον πολιτικό γάμο... Έτσι είναι. Όμως, πολύ δεν μας στοίχισε αυτός ο πολιτικός γάμος;

Τέλος, θα αδικούσαμε το ΠΑΣΟΚ για τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων σε μια περίοδο που όλα τα ανεπτυγμένα έθνη αποκρατικοποιούσαν. Τις κρατικοποιήσεις τις ξεκίνησε ο Κ. Καραμανλής, όταν σε ένα βράδυ έκανε την μεγαλύτερη κρατικοποίηση όλων των εποχών. Του ομίλου Ανδρεάδη.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά νεκρό, με τα ορφανά του να μαλώνουν για τα ράκη του και το μεγαλύτερο μέρος να έχει κάνει μετάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, που νομίζει πως μπορεί να εκφράσει κάτι καινούργιο με ό,τι πιο παλιό και φθαρμένο διαθέτει η ελληνική κοινωνία σε ανθρώπους και ιδέες.

Η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μετάσταση και στη ΝΔ και όλο το πολιτικό σκηνικό. Αυτός είναι ο λόγος που σπάνια κάποιος σήμερα συναντά πολιτικό που λέει τα πράγματα ως έχουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία έχουν μετατραπεί σε ένα κοπάδι δημαγωγών που το μόνο που έχουν μάθε είναι να διορίζουν και να μοιράζουν κρατικά λεφτά έναντι ψήφων.

Αυτός είναι ο λόγος που οι έχοντες στοιχειώδη σοβαρότητα  αποφεύγουν να ασχοληθούν με την πολιτική.

Η 3^η Σεπτέμβρη σαράντα χρόνια μετά μόνο για ημέρα πένθους προσφέρεται, σύντροφοι...
http://www.capital.gr/stoupas/

Θα' μαι κοντά σου όταν με θες

https://www.youtube.com/channel/UChr6yzsJV9JbYg7D76ZHX-g

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωή μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τέλειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αληθινή.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Στα είπα όλα

https://www.youtube.com/channel/UCAIhXcpLW_cst3F7A_raIww

Πολλές φορές σου μίλησα
Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα, όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα
Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο

Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δε θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα Φίλα με τώρα

Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δε με χωρούσε
Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ’ έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαις
Και της καρδιάς μου οι χτύποι

Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δε θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα Φίλα με τώρα

Τ' ανείπωτα

https://www.youtube.com/channel/UCxG9x5_ti7ivpwzmL9ZGjaQ

Οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε

https://www.youtube.com/channel/UCLNChcFOu8YEPnjTgvRpMLg

Όταν ο ήλιος πάψει να ανατέλει

https://www.youtube.com/channel/UCeccPhkUTDIX5yrlj8_wD5A

ΝΑ Μ'ΑΓΓΑΛΙΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ

https://www.youtube.com/channel/UCMmCagQq-aCHUjvhTW7kNmg

Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας


Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν
αυτές τις ώρες
να το θυμάσαι
πλάι μου να'σαι
όταν θα'ρθούν
δίπλα μου να'σαι
μαζί σου να με βρούν.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.

Έρχονται ώρες
που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν
τα "πώς" και τα "γιατί"
γι'αυτές τις ώρες
κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε
τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε
και που είμαστε μαζί.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.

Φίλα με ακόμα

https://www.youtube.com/channel/UCY6wenpVq4q3D9YpbwMwWPA

Στίχοι:  
Πάνος Μουζουράκης

Μουσική:  

Lorenzo Jovanotti

Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη, κάτι το αδύνατο
Να εφεύρεις το όνειρο, μια ζωή σε μια μέρα
Μια σκηνή πέρα από την σελήνη
Ένας όμορφος κόσμος, που απέχει ένα βήμα
Μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα
Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα
Πάρκα στο κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει
Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει
Αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ
Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο
Ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο

Φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα
Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά
Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά

Φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα
Θέλω να ‘μαι μαζί σου, να κυνηγάω μαζί σου
Τα κύματα όλα της μοίρας

Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο
Το δρόμο, την δουλειά, το σχολείο
Μια ψυχή και άλλη μία, και μια συνομιλία
Μόνο μάτια, και λέξη καμία
Ένα τέλειο λάθος, μια καινούργια αρχή
Ένα δάκρυ που δεν μπορεί να κρυφτεί
Μια ανάσα βαθιά, για να μην τρελαθώ
Μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό
Και Θεός, και αμαρτία, κι άλλη μια ευκαιρία
Για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να ψάξουν
Είναι μέσα σου η λύση, που θα τιμωρήσει
Όσους δεν έχουν φτερά να πετάξουν

Φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα
Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά
Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά

Φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα
Θέλω να ‘μαι μαζί σου, να γεράσω μαζί σου
Το φεγγάρι να έχουμε στρώμα

Και τυχαίο και γραφτό, το μεγάλο μωρό
Που παίζει με τόξο και βέλη
Που χτυπάει και φεύγει, όλα τα ανατρέπει
Μα ο χάρτης τον δρόμο σου δείχνει
Του κρυμμένου θησαυρού, το ταξίδι τελειώνει
Εκεί που είναι αδύνατον να ‘μαστε μόνοι
Σε κοιτάζω στα μάτια, σαν καθρέφτες γυαλίζουν
Το πιο ωραίο εαυτό μας αντικατοπτρίζουν

Φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα
Όλα τα άλλα ηχούν μακρινά
Ένα αστέρι που σκάει στου ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα

Δε ζητάω πολλά

http://youtu.be/L6vnbQ9i5xU

Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας
Πρώτη εκτέλεση: Κωστής Μαραβέγιας


Ξανάρθες ξημερώματα,
πριν σβήσουνε τ'αστέρια
και πριν προλάβω να σε δω
με πήρανε αιχμάλωτο,
ξανά, τα δυο σου χέρια

Ξανάρθες ξημερώματα
και πάλι μεθυσμένη
λες και δεν έχει το πρωί
για την αγάπη σου στιγμή
και με το φως πεθαίνει


Δε ζητάω πολλά
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
να τα πεις μια φορά
με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Ξανάρθες ξημερώματα
κι όλο και με φιλούσες
κι όλη την ώρα έψαχνα
να δω μέσα στα μάτια σου,
μα εσύ δε με κοιτούσες

Μυστική πρόταση ΗΠΑ για ένωση Ελλάδας – Κύπρου!

Του Θάνου Τζήμερου

Την πρόταση την οποία υποστηρίζει έντονα ο Αμερικανός Πρόεδρος, επεξεργάστηκε ειδικός σύμβουλός του, πρώην Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών. Το βασικό σχέδιο είναι η πλήρης ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο με μόνη παραχώρηση στην Τουρκία μιας βάσης στο ανατολικό άκρο της Κύπρου, στη χερσόνησο της Καρπασίας. Η περιοχή θα εξακολουθήσει να είναι έδαφος της κοινής πλέον Ελληνοκυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα ενοικιαστεί για 50 χρόνια στους Τούρκους, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η Κύπρος δεν θα χρησιμοποιηθεί ως βάση για επίθεση εναντίον τους. Το σχέδιο περιλαμβάνει απόδοση στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης των περιουσιών τους που είναι δεσμευμένες μετά τα γεγονότα του 1955, επαναπατρισμό όσων θέλουν να επιστρέψουν, αποζημιώσεις σε όσους δεν θελήσουν και επαναφορά του ειδικού καθεστώτος των νήσων Ίμβρου και Τενέδου. Για να διασφαλισθούν τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής μειονότητας η Κύπρος χωρίζεται σε 7 επαρχίες και δύο από αυτές, εκ περιτροπής, θα διοικούν Τουρκοκύπριοι, διορισμένοι από την Ελληνική Κυβέρνηση. Η πρόταση υποβλήθηκε στον Έλληνα Πρωθυπουργό από τον Αμερικανό Πρόεδρο καθώς οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η συμμετοχή της Κύπρου στο ΝΑΤΟ μέσω της ένωσής της με την Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η παραπάνω είδηση είναι πέρα για πέρα αληθινή. Όμως λείπουν τα ονόματα και οι χρονολογίες. Διατυπώθηκε το 1964 από τον Αμερικανό πρώην ΥΠΕΞ Ντην Άτσεσον, στον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και είχε την σθεναρή υποστήριξη του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον.

Γιατί την αναφέρω;

Πρώτον, για να αισθανθούμε πόσο διαφορετικός είναι ο ιστορικός χρόνος από τον προσωπικό. Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από το σχέδιο Άτσεσον, και, φυσικά, θα έληγε η περίοδος ενοικίασης της βάσης της Καρπασίας, η οποία θα ξαναγινόταν ελληνικό έδαφος. Αν την είχαμε δεχθεί δεν θα είχε γίνει το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν θα είχε γίνει η τουρκική εισβολή και η ιστορία του Ελληνισμού θα ήταν γραμμένη διαφορετικά.

Δεύτερον, για να διαπιστώσουμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια αλυσίδα χαμένων ευκαιριών. Κάθε φορά, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και ικανοποίησης ενός ανόητου εθνικιστικού λαϊκισμού, ζητάμε πάντα περισσότερα από αυτά που μπορούμε να αποκτήσουμε. Η πρόταση Άτσεσον απορρίφθηκε και από τον Μακάριο και από τον Παπανδρέου ως πρόταση… μειοδοσίας γιατί στόχος ήταν η πλήρης ένωση και η παραχώρηση της βάσης της Καρπασίας τον... αμαύρωνε!

Τρίτον, για να δούμε πώς ένα μικρό κράτος μπορεί να πετύχει μεγάλους στόχους αν έχει υπεύθυνη ηγεσία με αίσθηση του timing. Τότε η Σοβιετική Ένωση προσέγγιζε την Κύπρο. Ο Μακάριος (του οποίου τον τυχοδιωκτικό ρόλο κάποια στιγμή η ιστορία θα επαναξιολογήσει) ενέδιδε στο φλερτ. Οι ΗΠΑ φυσικά ανησυχούσαν. Είμαστε λίγο μετά την κρίση των πυραύλων της Κούβας, και δεν ήθελαν μια νέα Κούβα στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα έπαιζαν ανοιχτά το χαρτί της Τουρκίας, διότι την θεωρούσαν πιο σημαντική στρατηγικά από την Ελλάδα αλλά ο Τζόνσον ετοιμαζόταν για εκλογές και δεν ήθελε να χάσει τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας. Το πόση πρεμούρα είχε να κλείσει το θέμα αποδεικνύεται από το ότι έστειλε δύο φορές με απόσταση μιας μέρας το προεδρικό αεροσκάφος στην Τουρκία και στην Ελλάδα για να μεταφέρει στην Ουάσιγκτον τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού και τον Γ. Παπανδρέου, με τις ακολουθίες τους, ώστε να συναντηθούν και να συζητήσουν επ’ ευθείας τις λεπτομέρειες του σχεδίου π.χ. την ακριβή οριοθέτηση της βάσης. Η συνάντηση ουδέποτε έγινε διότι την αρνήθηκε ο Γ. Παπανδρέου! Αν ζούσε το 1964 ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα άρπαζε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ο Παπανδρέου και Μακάριος την άφησαν να χαθεί για μερικά «ηρωικά» πρωτοσέλιδα εσωτερικής κατανάλωσης, καθώς η διαρροή του σχεδίου στον Τύπο στις 15 Αυγούστου 1964 προκάλεσε την… έντονη αγανάκτηση του ελληνικού λαού, υποδαυλισμένη όπως πάντα από τους δημοσιογράφους!

Τέταρτον, για να κατανοήσουμε κάτι που έχω βαρεθεί να γράφω και να με κατηγορούν για... αμοραλιστή! Στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν φίλοι και αγάπες. Δεν υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί και συναισθηματικές σάλτσες. Υπάρχουν συμφέροντα και δύναμη. Δεν υπάρχει ένα διεθνές δικαστήριο που να υποχρεώσει τον εν αδίκω ευρισκόμενο να συμμορφωθεί. Μια απόφαση των διεθνών θεσμών υπέρ σου μπορεί να μένει εσαεί ανεκτέλεστη αν ο αντίδικος είναι ισχυρός ή εκμεταλλεύεται καλύτερα τις διεθνείς ισορροπίες. Ακόμα κι αν η πολιτική σου στηρίζεται σε μια ανώτερη ηθική (παραβλέπω τα εγγενή προβλήματα αντικειμενικού ορισμού αυτής της έννοιας...) θα πρέπει να έχεις τη δύναμη να μπορείς να την επιβάλεις. Κάθε «τζάμπα μαγκιά» πληρώνεται, συχνά πανάκριβα. Ο Γ. Παπανδρέου επιστρέφοντας από την Ουάσιγκτον αφού έβγαλε έναν δεκάρικο για την περήφανη στάση της Ελλάδας (πόσες φορές το έχουμε ακούσει αυτό…) εκμυστηρεύτηκε  στους συνεργάτες του ότι «αυτά, οι μεγάλοι δεν τα συγχωρούν. Ηδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της ανατροπής μου. Τελειώσαμε.» Σε ένα χρόνο ήρθαν τα Ιουλιανά.

Πέμπτον, για να αντιληφθούμε ότι οι «έξω», δεν σχηματίζουν γνώμη για την ποιότητα των πολιτικών μας από τα πληρωμένα παπαγαλάκια του ελληνικού μηντιακού συστήματος και η πραγματική ιστορία απέχει πολύ από τις αγιογραφίες των πρωταγωνιστών της που μαθαίνουμε στο σχολείο. Η μελέτη των απόρρητων αρχείων της εποχής είναι αποκαλυπτική: Ο Μακάριος λέει ότι την πρόταση δεν την είχε καν διαβάσει πριν την απορρίψει! Ο Φινλανδός μεσολαβητής του ΟΗΕ Τουομιόγια δήλωσε ευθέως «ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος εματαίωσε την ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Ήδη ο Μακάριος είχε αποδεχθεί α) τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες απέκλειαν την ένωση, β) την εγκατάσταση τουρκικής στρατιωτικής δύναμης στο νησί, γ) το καθεστώς συνδιοίκησης με Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο και, επιπλέον, είχε παραχωρήσει δύο στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικές διευκολύνσεις σε διάφορα σημεία της Κύπρου στη Μ. Βρετανία! Αλλά το σχέδιο Άτσεσον τον υποβίβαζε από εθνάρχη σε νομάρχη. Και το απέρριψε. Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός σερ Ντάγκλας Χιουμ αποκαλεί τον Μακάριο «βρωμιάρη του γλυκού νερού» και ο αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία Ουίλκινς τον περιγράφει ως «εγκληματικά απερίσκεπτο» (criminally foolhardy). Οι Αμερικανοί, μετά την εμπειρία τους με τον Παπανδρέου τον “στολίζουν" ως έναν «φλύαρο γέρο, με λόγια του αέρα, χωρίς δύναμη να πάρει μια απόφαση ή να προσφέρει μια λύση».

Προφητικός ο Τζόνσον αποχαιρέτησε από τον Λευκό Οίκο τον Γ. Παπανδρέου, και τον Αντρέα που τον συνόδευε, λέγοντας: «Τις προηγούμενες μέρες μόλις και μετά βίας εμπόδισα τους Τούρκους από το να εισβάλλουν στην Κύπρο. Ξέρετε, κ. Παπανδρέου είναι καλύτερα να συνομιλείς πριν, παρά μετά από μια εισβολή.» Ήταν 10 χρόνια πριν το 1974.

Η ιστορία διδάσκει αν θες να διδαχθείς.

* Ο κ. Θάνος Τζήμερος είναι πρόεδρος του κόμματος "Δημιουργία Ξανά"

www.capital.gr

Σείριος Σαββαϊδης - Ανθρώπων πολιτείες

Κάλεσμα

https://www.youtube.com/watch?v=nMYP9SAOx6o

Σείριος ΣαββαΪδης - Κάλεσμα
Το αξιακό σύστημα των άστρων (2013)
lyrics
Κάλεσμα

Τι ωραία που’ναι η αγέλη μας ένα γύρω
ένα γύρω στη φωτιά στίσαμε άγριο
στίσαμε άγριο χορό και τραγουδάμε
και στο χορτάρι το ξανθό οι σκιές μας σμίγουν

Ονειρομάντη δώσε μας χρησμό καθάριο
κι έπειτα ευλόγησε την σύναξη μας τούτη
στο ουράνιο κάλεσμα ν’αποκριθούμε
των πλανητών το ερωτοπάλεμα το άγιο