Όταν ρωτήσαν τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,
δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.
«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με... γενναιότητα και λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»
Ας αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς κατά πόσο ανήκουμε στην κατηγορία των μορφωμένων λοιπόν ανθρώπων με αφορμή τα διαχρονικά λόγια και συμπεράσματα του μεγαλύτερου ίσως θεμελιωτή της σκέψης.
Τέσσερα τζιαί τέσσερα γίνονται οχτώ...
Τέσσερα παλληκάρκα πασίν στον πόλεμον
Τέσσερα παλληκάρκα πασίν στον πόλεμον
Γυρεύκουν νάβρουν βρύσιν απάνω στον βουνόν,
Τζι ηυράσιν έναν λάκκον των εκατό ορκών
Έριξαν το λαγνίν τους ποιός εννά κατεβεί
Τζιαί έππεσεν ο κλήρος πας στο μιτσήν παιδί
Τζιαί έππεσεν ο κλήρος πας στο μιτσήν παιδί
«Δέστε με αδέρκια μου τζι εγιώ να κατεβώ,
Μεσ το ερημολάτσιην να βκάλω το νερόν»
«Μεσ το ερημολάτσιην να βκάλω το νερόν»
Τζιαί τότες τ αδέρκια του τον σφιχτοδέσασιν
Μεσ το ερημολάτσιην τον κατεβάσασιν
«Εβκάρτε με αδέρκια μου γιατ ηύρα το νερόν,
Εν κότσιηνον τζιαί μαύρον, μα τζιαί φαρματζιερόν»
«Εν κότσιηνον τζιαί μαύρον, μα τζιαί φαρματζιερόν»
Ώσπου να τον τραβήσουσιν τζιαί να τον βκάλουσιν,
Οι όφεις τζιαί τα φίδκια τον μισοφάασιν
Οι όφεις τζιαί τα φίδκια τον μισοφάασιν
«Να πείτε της μαννούλας μου στα μαύρα να ντυθεί
Γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί»
«Γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί»
Με το ίδιο μακό και με κέφι κακό φύγαν μέρες
Το φεγγάρι απ' τη μια και του κόσμου η ζημιά βάλαν βέρες
Τι θα κάνεις εσύ είναι εννιά και μισή
τον καπνό μου φυσάω
Και προτού να λουστώ σταυρουδάκι Χριστό
μες στα δόντια μασάω
Κι όλο εσένα θέλω μόνο
για κανέναν δεν σηκώνω τώρα πια
το ακουστικό
Μόνο εσένα και είμαι εντάξει
το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές
στον ουρανό
Σε χρειάζομαι και το καινούργιο παρκέ με το πόδι πληγώνω
Σου φυλάω μουσικές στο ταξίδι να καις μες στο χρόνο
Τι θα κάνεις λοιπόν το κομμένο Depon
κυνηγάω στο σεντόνι
Και προτού να το πιω σαν δεσμός με σκορπιό
λογαριάζονται οι πόνοι
Κι όλο εσένα θέλω μόνο
για κανέναν δεν σηκώνω τώρα πια
το ακουστικό
Μόνο εσένα και είμαι εντάξει
το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές
στον ουρανό
Κι όλο εσένα θέλω μόνο
Κι όλο εσένα θέλω μόνο
Κι όλο εσένα θέλω μόνο
Τζιειν το μιτσίν το τρίμματον
τα μελισσιά τα μμάθκια
μες το χακκίν στραφτοκοπούν
αξίζουσιν παλάθκια.
Για την καρκιάν
τζιαι την αγκάλην του
μα το Θεό
ούλλα χαλάλιν του.
Κύπρο μου για εναν γέλιο σου
θκιω σου τον άνθρωπό μου
μόνο μιτά σου εννά δεχτώ
να μοιραστώ το φως μου.
Για την καρκιάν
τζιαι την αγκάλην του
μα το Θεό
ούλλα χαλάλιν του.
Τα μελισσιά τα μμάθκια του
της μέλισσας ιμοιάζουν
όντας σου κρούζουσιν την μιαν
την άλλη μέλι στάσσουν.
Για τη καρκιάν
τζιαι την αγκάλην του
μα το Θεο
ούλλα χαλάλιν του.
Ακούστε το κι από την Κωνσταντίνα
Σε αυτό το άρθρο θα υποστηρίξω ότι οι φτωχοί έχουν να κερδίσουν από μια πιθανή ύφεση. Ας υποθέσουμε ότι οι καταθέσεις σας στις τράπεζες είναι ελάχιστες, ότι χρωστάτε κάποια χρήματα σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες, ότι έχετε πάρει στεγαστικό δάνειο με 30 χρόνια διάρκεια αποπληρωμής και ότι δεν έχετε κανένα περιουσιακό στοιχείο. Ας υποθέσουμε δηλαδή ότι είστε ένας απλός εργαζόμενος, υπάλληλος κτλ με έναν μικρό μισθό π.χ. από 800 έως 1400 ευρώ κατά μέσο όρο. Μπορείτε να μου πείτε γιατί σας πειράζει που καταρρέουν τα χρηματιστήρια και οι οικονομίες; Εγώ υποστηρίζω ότι αν ανήκετε στην παραπάνω κατηγορία "μικρών" τότε σας συμφέρει η ύφεση. Και εξηγούμε παρακάτω..
Ας υποθέσουμε ότι νοικιάζετε σπίτι επειδή οι γονείς σας ήταν φτωχοί εργάτες και θέλετε με τη σύζυγό σας να αγοράσετε ένα σπίτι (3ρι ή 4ρι). Σήμερα θα πρέπει να πληρώσετε για καινούργιο σπίτι από 220,000 ευρώ και πάνω. Και μόνο καινούργιο θα πρέπει να θέλετε να αγοράσετε γιατί στην Ελλάδα λόγω σεισμικότητας ένα παλιό σπίτι όταν θα γίνεται σε 20 χρόνια (ας υποθέσουμε) 55 ετών θα είναι είτε ετοιμόρροπο είτε θα σας κάνει να φοβάστε αφού θα είναι σπίτι σχεδόν μισού αιώνα.
Πριν από δέκα χρόνια κερδίζατε περίπου τα ίδια χρήματα. Κερδίζατε λίγο λιγότερα αλλά με τις αυξήσεις των τιμών εγώ σας λέω ότι κερδίζατε τα ίδια. Στην ουσία κερδίζατε σε πραγματικές αξίες περισσότερα αλλά επειδή αυξήθηκαν τα χρόνια σας στην εργασία, σας έκαναν και πιο πολλές αυξήσεις, και τέλος πάντων κερδίζετε τελικά τα ίδια ή το πολύ, πολύ ένα 20% παραπάνω. Τότε όμως, πριν από 10 χρόνια, το 3ρι-4ρι κόστιζε λιγότερο από τη μισή τιμή!!
Για εσάς που δεν έχετε σπίτι και ακίνητη περιουσία αυτό είναι το χειρότερο που θα μπορούσατε να είχατε πάθει πλην του να μένατε άνεργος. Το να αναγκαστείτε είτε να δίνετε το μισό εισόδημά σας περίπου σε ενοίκιο ή παραπάνω από το μισό εισόδημά σας σε στεγαστικό δάνειο είναι εξοντωτικό. Σημαίνει ότι καταδικάζεστε σε μια ζωή που θα πρέπει να κόβετε το τσιγάρο στη μέση, να σκέφτεστε πόσες φορές το μήνα αντέχει η τσέπη σας να φάτε κρέας και να υπολογίζετε σαν μαχαιριές τις λιγοστές εξόδους κάθε μήνα, έστω και για καφέ. Αν κάνετε και μεγάλα δρομολόγια για τη δουλειά σας ή βοηθάτε και κανέναν γονέα (συχνό φαινόμενο των φτωχών οικογενειών) τότε είστε τελειωμένοι. Η τρομερή αύξηση των τιμών των ακινήτων σας αναγκάζει είτε να μην μπορείτε να αποκτήσετε σπίτι, είτε να ζείτε πολύ πιεσμένος στο ενοίκιο, είτε να το αποκτήσετε αλλά ζώντας μια ζωή βασανιστική από το άγχος να 'βγαίνετε' κάθε μήνα, που δεν θα βγαίνετε....
Βέβαια οι πλούσιοι (για να αισθανθούν καλύτερα) θα σας πούνε να μην κάνετε έτσι, παλαιότερα οι όμοιοί σας κοιμόντουσαν σε αχυρώνες και έτρωγαν ξύλο ως δούλοι από τα αφεντικά τους. Άμα ακούτε τέτοιες σαχλαμάρες να τους λέτε ότι τα ίδια ισχύουν και σήμερα. Και επειδή σήμερα ο πλούτος είναι παντού γύρω μας, η αντίθεση είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Τι γίνεται τώρα με τις τιμές των ακινήτων. Εφόσον κερδίζετε σε πραγματική αξία περίπου τα ίδια χρήματα με περίπου πριν από 10 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι αν η κατοικία κόστιζε όσο πριν από 10 χρόνια θα μπορούσατε τουλάχιστον να έχετε με τη μισή πίεση μια στέγη. Η στέγη είναι από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, σε αντίθεση με τα GT αυτοκίνητα και τα ΤΤ των 250 αλόγων. Επειδή όμως οι τιμές εκτοξεύτηκαν καταδικάζεστε ακόμη περισσότερο στη φτώχεια σας. Μην έχοντας δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή, εκτός αν είσαστε από αυτούς που κάνουν 2 και 3 δουλειές. Τότε ναι ζείτε στην κατάλληλη εποχή. Γι' αυτό άλλωστε ανέβηκαν τόσο οι τιμές των ακινήτων, για να εργάζεστε 2 και 3 δουλειές αν θέλετε να αποκτήσετε σπίτι. Είσαστε ελεύθεροι όμως να επιλέξετε, αυτό είναι άλλωστε και το σπουδαιότερο....
Τι θα γίνει αν συνεχίσουν να καταρρέουν τα χρηματιστήρια για 2-3 χρόνια; Όχι βέβαια συνέχεια με αυτούς τους εξοντωτικούς ρυθμούς (αυτό δεν γίνεται), και τι θα γίνει αν οι οικονομίες πάθουν αυτό που φοβούνται όλοι, αν δηλαδή μπουν σε ύφεση για 2-3 χρόνια; Το πρώτο που θα συμβεί στην πραγματική οικονομία είναι να πέσουν οι τιμές των ακινήτων , ίσως και στις τιμές που είχαν πριν από 10 χρόνια. Ήδη στις ΗΠΑ οι τιμές πέφτουν ένα χρόνο τώρα, αθροιστικά έχουν πέσει ένα 20% περίπου. Θεωρητικά αν αυτό συνέχιζε θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα. Έτσι θα μπορούσατε και εσείς να πάρετε ένα σπίτι στη μισή τιμή.
Επίσης, σε μια ύφεση συνήθως τα επιτόκια μειώνονται πάρα πολύ για να μπορέσει να τονωθεί η οικονομία. Για παράδειγμα η Ιαπωνία είχε σχεδόν μηδενικά επιτόκια για 10 χρόνια που ήταν σε συνεχόμενη ήπια ύφεση. Σε αυτή την περίπτωση οι δόσεις των στεγαστικών σας δανείων θα έπεφταν δραματικά, ακόμη και στο μισό. Ακόμη και τα ενοίκια θα είχαν πρόβλημα, για τους ιδιοκτήτες. Ένα σπίτι που τώρα έχει ενοίκιο 600 ευρώ τότε θα είχε 500 ευρώ (τα πιο φτηνά και πολύ πιο ακριβά ίσως δεν είχαν τόσο μεγάλες διαφορές).
Θα μου πείτε τώρα τι σαχλαμάρες μας λες, αν συμβεί μια ύφεση τότε θα χάσουμε τις δουλειές μας, θα πεινάσουμε, θα καταστραφούμε. ΛΑΘΟΣ!! Αυτά τα λένε οι πλούσιοι που έκαναν τις κομπίνες και οι νεοφιλελεύθεροι φίλοι τους. Ο φτωχός (δε μιλάω για τον πολύ άνετο μεσαίο) δεν θα έχει πρόβλημα. Αν χάσει τη δουλειά του θα βρει μια άλλη εξίσου φτωχά αμειβόμενη. Άλλωστε οι οικονομολόγοι όταν μιλάνε για ύφεση δεν έχουν στο μυαλό τους το κράχ του 1929 αλλά μια φάση που μένουμε όπως είμαστε ή πέφτουμε σαν οικονομία 5-10% συνολικά στη διάρκεια μερικών ετών, στη χειρότερη περίπτωση. Οπότε αυτά που έχετε τώρα και πάλι θα τα έχετε και τότε.
Αυτοί που θα χάσουν τρομακτικά είναι οι πλούσιοι, οι μεγαλομεσαίοι και πάνω, οι επενδυτές, οι χρηματιστές, οι κτηματομεσίτες, οι ιδιοκτήτες ακινήτων, οι μεγαλοκαταθέτες (λόγω πτώσης των επιτοκίων καταθέσεων), οι τραπεζίτες κτλ Εσείς θα κερδίσετε από τις πτώσεις των τιμών. Αυτό σημαίνει ύφεση, ότι, εκτός των άλλων, έχουμε και μια μορφή αποπληθωρισμού, ότι όλα γίνονται πιο φτηνά, και κυρίως τα περιουσιακά στοιχεία. Η μόνη περίπτωση να έχουμε ύφεση αλλά και να ακριβαίνουν και τα περιουσιακά στοιχεία είναι όταν ρίχνουν στην αγορά χρήμα με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Δίνοντάς το δηλαδή για να αγοράσουν 30.000 σπίτια όπως κάνει ο Σαρκοζί για να μην πέσει η αγορά κατοικίας ή όταν δίνουν πακτωλούς χρημάτων στις τράπεζες. Ύφεση και πληθωρισμός ή σκέτος πληθωρισμός που αυξάνει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων και δεν ενοχλεί αυτούς που μπορούν να μεταβιβάσουν τις αυξήσεις στις τιμές των προιόντων που πουλάνε. Αντίθετα, σε μια ύφεση θα πρέπει να δοθούν πακτωλοί χρημάτων στους μικρούς οι οποίοι θα αυξήσουν την κατανάλωσή τους για να ξαναπάρουν μπρος οι μηχανές. Αυτό όμως έχει και ένα τίμημα. Σε κάθε σχετικά μεγάλη ύφεση το χρήμα που πάει στους φτωχούς για να ξεκινήσει την οικονομία οδηγεί πολλούς φτωχούς σε έξοδο από την απελπιστική φτώχεια τους. Αυτό τώρα δεν θα συμβεί γιατί το χρήμα δεν πάει στους φτωχούς αλλά στους πλούσιους για να μην πέσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Σαν λέμε και δαρμένοι και γδαρμένοι.
Τα ίδια ισχύουν για τους φτωχούς όχι μόνο από την πλευρά των ακινήτων, που γι' αυτούς είναι από τα πιο σπουδαία πράγματα (αφού δεν έχουν που την κεφαλή κλίνη), αλλά και από την πλευρά του υπόλοιπου κόστους ζωής. Το κόστος θέρμανσης και κίνησης των φτωχών μπορεί να διπλασιαστεί ή και να τετραπλασιαστεί σε περιόδους μεγάλης άνθησης της οικονομίας και ακόρεστης ζήτησης για καύσιμα. Αντίθετα τα οφέλη τους δεν αυξάνονται εφόσον εκ προοιμίου είπαμε ότι είναι φτωχοί μισθωτοί με σταθερό μισθό. Παράλληλα, στις καλές περιόδους τα είδη πρώτης ανάγκης γίνονται ανεξέλεγκτα ακριβότερα διότι λόγω της αύξησης του πλούτου και των εισοδημάτων των μεσαίων οι εταιρείες ανεβάζουν τις τιμές ανεξέλεγκτα. Αυτές δεν μετράνε αν έχει ο φτωχός άνθρωπος 1,4 για να αγοράζει κάθε μέρα το γάλα (45 ευρώ το μήνα) αλλά κοιτάνε πόσες συσκευασίες πωλούνται, και ανεβάζουν τις τιμές όσο πωλείται το προϊόν τους. Και τα προϊόντα τους πάντα θα πωλούνται, ακόμη και 2 ευρώ να πάνε το γάλα όσο υπάρχει μια μεγάλη τάξη μεσαίων που αγοράζουν δύο-δύο τα γάλατα χωρίς δεύτερη σκέψη ή δισταγμό (και όταν λήξουν πετάνε το ένα που τους περίσσεψε στο νεροχύτη), τόσο τα γάλατα θα βρίσκουν αγοραστές και οι τιμές θα αυξάνονται!
Και εδώ ερχόμαστε στα πιο βασικά. Το μέγεθος της ανισότητας καθορίζει και το μέγεθος αλλά και την ένταση της φτώχειας. Ένας φτωχός σήμερα είναι πολύ φτωχότερος από έναν φτωχό μέσα σε μια κρίση. Όχι μόνο επειδή πολλοί μεσαίοι γίνονται πιο άνθρωποι και δεν σκορπάνε προκλητικά ή ασυλλόγιστα τα λεφτά τους σπονσοράροντας τον πληθωρισμό (μέγεθος φτώχειας) αλλά και επειδή μειώνεται η απόσταση που χωρίζει τους πολύ φτωχούς από τους μεσαίους (ένταση φτώχειας). Όπως έχουν δείξει έρευνες όταν η απόσταση μεταξύ των κοινωνικών τάξεων μειώνεται οι φτωχοί δέχονται μικρότερη κοινωνική πίεση. Έχει υποστηριχθεί έντονα ότι ένας μεσαίος του 1950 θα προτιμούσε να είναι μεσαίος του 1950 (με σαφώς λιγότερο εισόδημα και αγαθά) από το να είναι φτωχός του σήμερα (με περισσότερο σχετικό εισόδημα και αγαθά). Αυτό συμβαίνει γιατί όσοι βρίσκονται χαμηλότερα κοινωνικά "καίγονται" από τον αδυσώπητο κοινωνικό νόμο. Σα να λέμε καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 1) Οι κρίσεις όπως εμφανίζονται σήμερα πλήττουν πολύ περισσότερο τους μεσαίους και πάνω οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τις επενδύσεις τους, τους τόκους των μεγάλων τους καταθέσεων και να απαξιωθεί γενικότερα η ακίνητη περιουσία τους. Ακόμη και φτωχοί μπορεί να γίνουν αν δεν προσέξουν πολύ.
2) Οι υπερπλούσιοι δεν έχουν πολλά να φοβηθούν αλλά και αυτοί αν είχαν ανοιχτεί πολύ τις καλές περιόδους μπορούν σε ελάχιστο χρόνο να βρεθούν προ εκπλήξεων.
3) Οι πραγματικοί φτωχοί και οι μη προνομιούχοι που δεν έχουν τίποτε άλλο πλην της εργασιακής τους δύναμης δεν έχουν σχεδόν τίποτα να χάσουν. Αν δεν καταστραφεί ο κόσμος ή αν δεν μπούμε σε μια ύφεση τύπου 1929 και βάλε τότε δεν έχουν απολύτως τίποτα να φοβηθούν. Ίσα, ίσα, θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν πιο εύκολα και να αγοράσουν και ένα σπίτι με μικρότερη δυσκολία. Μια δουλίτσα θα την έχουν σε κάθε μη καταστροφική περίπτωση, ακόμη και αν μειωθεί το λιγοστό ονομαστικό τους εισόδημά (πράγμα δύσκολο) οι τιμές θα μειωθούν πολύ περισσότερο με αποτέλεσμα το πραγματικό εισόδημα να ανέβει!
4) Επειδή ο σημερινός καπιταλισμός είναι υπερκαπιταλισμός δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε, το σύστημα κατά ένα παράξενο τρόπο δεν επιτρέπει πλέον ούτε βραχυπρόθεσμες ανάσες και ευκαιρίες βελτίωσης για τους φτωχούς που έχουν σήμερα τη θέση που είχαν παλαιότερα οι δούλοι. Γι' αυτό οι κυβερνώντες τα χρήματα τα δίνουν στους πλούσιους και μέσω αυτών προσπαθούν να κάνουν το σύστημα να ανακάμψει. Δεν θέλουν ούτε καν τη στάση της οικονομίας και φοβίζουν τόσο πολύ τον κόσμο για την επικείμενη ύφεση για να νομιμοποιήσουν τις δωρεές τους στους πλούσιους. Ο κόσμος όμως θα πρέπει να ξέρει ότι μια μέτρια ύφεση είναι υπέρ του. Αντίθετα, με μια μέτρια ύφεση οι πλούσιοι μπορούν να χάσουν το μισό τους πλούτο και ίσως περισσότερο. Μια δίκαιη παγκόσμια σκέψη θα επιδίωκε την ήπια ύφεση για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για ακόμη περισσότερους.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η κρίση θα συνεχιστεί για μεγάλο διάστημα (που δεν το πιστεύω πολύ) και η ανάπτυξη θα σταματήσει τουλάχιστον για καμιά πενταετία (ούτε και αυτό το πολυπιστεύω). Αλλιώς οι φτωχοί θα βάλουν πάλι μέσα τα κεφάλια και ο υπερκαπιταλισμός θα συνεχίσει να τους γδέρνει μέχρι τελικής εξόντωσης (αυτό είναι και το πιο πιθανό). Αυτή είναι η γνώμη μου για τη σημερινή δήθεν πολυπλοκότητα της οικονομίας.
greekrider.blogspot.com
Κατέρρευσε λοιπόν και η Ιρλανδία, ο περιβόητος «κελτικός τίγρης» του πιο αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, με τον οποίον εκστασιάζονταν επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια οι αξιωματούχοι της ΕΕ και οι δεξιοί και σοσιαλνεοφιλελεύθεροι πολιτικοί που μας είχαν ζαλίσει προβάλλοντάς την ως αξιοθαύμαστο παράδειγμα προς μίμηση.
«Ξοφλημένη» θεωρούν ήδη και την Πορτογαλία όλοι οι αναλυτές, εκτιμώντας ότι είναι ζήτημα ελάχιστων μηνών μέχρι να υποχρεωθεί και η δική της κυβέρνηση να προσφύγει εκούσα-άκουσα στον «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ.
Χαρακτηριστικό της βεβαιότητας ότι σύντομα η Λισαβόνα θα βρίσκεται υπό καθεστώς μνημονίου είναι το γεγονός ότι σύσσωμος πλέον ο διεθνής Τύπος ασχολείται μόνο με την περίπτωση της Ισπανίας, την οποία και θεωρούν κρισιμότατη δοκιμασία για την επιβίωση του ίδιου του ευρώ με τη σημερινή μορφή του.
Προχθές, η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» είχε στις οικονομικές σελίδες της ανάλυση με τίτλο «Η ΕΕ βλέπει κίνδυνο κερδοσκοπικών επιθέσεων στην Ισπανία και την Πορτογαλία». Χθες όμως το θέμα είχε περάσει κεντρικό στην πρώτη σελίδα της ίδιας εφημερίδας και η Πορτογαλία είχε εξαφανιστεί από το σκηνικό:
«Οι αγορές τοποθετούν την Ισπανία στο κέντρο του στόχου μετά την πτώση της Ιρλανδίας», έγραφε ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος.
Η ανάλυση της ισπανικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας είναι πολύ απαισιόδοξη.
«Μετά τα δύο θύματα που έχουν ήδη προκαλέσει -την Ελλάδα και την Ιρλανδία- οι αγορές σημαδεύουν τώρα κατευθείαν στην καρδιά των δύο επόμενων: της Πορτογαλίας και της Ισπανίας», γράφει η «Ελ Παΐς» και παραθέτει ανάλυση της τράπεζας Σάξο: «Το επόμενο έτος η Πορτογαλία θα είναι η τρίτη χώρα που θα προσφύγει στον μηχανισμό σωτηρίας, στον οποίο πλέον δεν θα υπάρχει δυνατότητα να προσφύγουν άλλες χώρες. Προβλέπουμε ότι η Ισπανία θα ζητήσει βοήθεια το 2011.
Ομως ο μηχανισμός της ΕΕ δεν έχει το απαιτούμενο μέγεθος για να τη βοηθήσει, γι’ αυτό και η Ισπανία θα χρειαστεί να υπογράψει συμφωνίες διμερών δανείων με τη Γερμανία ή τη Γαλλία», αναφέρει η έκθεση αυτή.Ανάλογες ανησυχίες εκφράζει σε άρθρο της και η σοβαρή γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το κατεξοχήν συντηρητικό πολιτικό έντυπο του επιχειρηματικού κόσμου της Γερμανίας.«Μετά την αίτηση της Ιρλανδίας για οικονομική βοήθεια από το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης, ένα ερώτημα έχει καταστεί λίαν ενδιαφέρον: θα χρειαστεί να ζητήσει βοήθεια και η Ισπανία ή θα κατορθώσει η χώρα να επιστρέψει στην οικονομική ομαλότητα με τις δικές της δυνάμεις;
Η απάντηση είναι σημαντική για την Ευρώπη. Αναφορικά με το ΑΕΠ, η Ισπανία παρουσιάζει μεγαλύτερη οικονομική δύναμη από όση και οι τρεις μικρότερες προβληματικές χώρες Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία - συνολικά. Εξαιτίας αυτού είναι κατανοητός ο φόβος ότι μια διάσωση της Ισπανίας θα μπορούσε να υπερβαίνει τις δυνατότητες των γειτόνων της», έγραφε μεταξύ πολλών άλλων.
Πέραν του τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, η πτώση της Ιρλανδίας και η άμεση απειλή κατάρρευσης της Πορτογαλίας και της Ισπανίας αποδεικνύουν πόσο αβάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί ότι διάφορα υπαρκτά δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι δήθεν οι αιτίες που οδηγούν υποχρεωτικά στο καθεστώς ξένης επικυριαρχίας του μνημονίου.Αν η Ελλάδα «χρεοκόπησε», επειδή έχει διογκωμένο δημόσιο τομέα και πολλά εργασιακά δικαιώματα, γιατί χρεοκόπησε και η Ιρλανδία που έχει πολύ ισχνό δημόσιο τομέα και έχει καταργήσει σχεδόν όλα τα εργασιακά δικαιώματα;
Αν η Ελλάδα «χρεοκόπησε», επειδή έχει υψηλό δημόσιο χρέος, γιατί απειλείται η Ισπανία που έχει εξαιρετικά χαμηλό δημόσιο χρέος; Αν η Ιρλανδία και η Ισπανία κινδυνεύουν, επειδή παρουσίασαν φούσκες ακινήτων και υπερέκταση των τραπεζών τους, γιατί είναι στο χείλος του γκρεμού η Πορτογαλία που ούτε φούσκα ακινήτων ούτε φούσκα τραπεζών παρουσίασε; Είναι προφανές ότι αλλού βρίσκεται η αιτία και όχι σε διάφορα υπαρκτά προβλήματα που παρουσιάζονται προσχηματικά ως ρίζες του κακού.
Να δανείζει η ΕΚΤ απευθείας τα κράτη ΠΟΛΙΤΙΚΗ και μόνο είναι η λύση στο πρόβλημα της υπερχρέωσης των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος δανεισμού των κρατών και να πάψουν να είναι όμηροι των αγορών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποφασίσουν οι ηγέτες της ΕΕ ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα δανείζει από εδώ και πέρα απευθείας τα κράτη-μέλη με επιτόκιο π.χ. 1% και όχι μέσω των εμπορικών τραπεζών.
Αυτομάτως θα λυθεί έτσι ομαλά το πρόβλημα του δημόσιου χρέους!
Τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων θα πηγαίνουν έτσι για να βοηθήσουν τις ευρωπαϊκές χώρες και δεν θα καταλήγουν στα θησαυροφυλάκια των ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες με αυτά τα χρήματα εκβιάζουν και στραγγαλίζουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
... για όσους δοκιμάζονται κάθε στιγμή
αλλά εξακολουθούν να βάζουν το εμείς
πάνω από το εγώ
http://www.youtube.com/user/kapsourakos1
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
http://www.youtube.com/user/irene777777777777777
Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.
Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά τα όνειρά σου.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.
Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.
Υπάρχει παντού , πλημμυρίζει την καθημερινότητα μας και την ζωή. Η υπεραπλούστευση.
Όλα πρέπει να είναι απλά, όλα κατανοητά στο επίπεδο του ηλίθιου. Τίποτα στην σημερινή κοινωνία παγκοσμίως δεν υπάρχει που να βοηθά στην πνευματική και εγκεφαλική ανάταση των ανθρώπων (από το άνω θρώσκω που σημαίνει κοιτάζω ψηλά, αναπτύσσομαι).
Είναι συνεχής ο καταιγισμός που γίνεται στα άτομα προκειμένου να μην προβληματιστούν, να μην κάτσουν να σκεφτούν, να μην αποκτήσουν αναλυτική και κρητική σκέψη.
Τα πάντα από το σχολείο, την θρησκεία, τα «νέα», τον περίγυρο είναι απλοϊκά. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους (άρα και η επικοινωνία που προκύπτει από αυτές) και ο κόσμος όσο πάει γίνεται όλο και πιο ανίκανος να αντιληφθεί και να αναλύσει τα όσα συμβαίνουν σε προσωπικό αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο.
Όταν ρωτάς κάποιον σήμερα , ποια είναι τα ενδιαφέροντά σου , σου απαντά συνήθως. «Τα ταξίδια, η μουσική». Όταν λέει ταξίδια βέβαια δεν εννοεί πως όπου πηγαίνει αποκτά μια γνώση και ιδέα του τρόπου ζωής ή της ιστορίας του μέρους που επισκέπτεται και όταν λέει μουσική δεν εννοεί βέβαια πως μαθαίνει μουσική ή γράφει μουσική ή κάτι παρόμοιο. Όχι, απλώς όταν λέει ταξίδια εννοεί πως πάει σε ένα άλλο μέρος και κάνει ότι κάνει και στον τόπο του αλλά κάπου άλλου. Όταν λέει μουσική απλώς εννοεί πως ακούει μουσική!
Τίποτα δηλαδή το δημιουργικό ή το ωφέλιμο που θα τον βοηθήσει να αναπτυχθεί ως άτομο. Απλώς μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει. Πολλά άτομα μάλιστα ψάχνουν να βρουν τρόπους «να σκοτώσουν την ώρα τους» μιας και ο 21ος αιώνας γι αυτούς δεν δίνει τόσα ερεθίσματα να αναπτυχθούν!!!
Έτσι συμβαίνει παντού. Υπεραπλούστευση. Που να κάθεσαι τώρα να ασχολείσαι με έννοιες λέξεων και φράσεων. Να κάθεσαι να αναλύσεις χίλια δυο πράγματα για να βγάλεις μια άκρη είτε στην προσωπική σου ζωή ή γενικότερα. Δες κανένα Big brother ( ξαναήρθε στη ζωή μας) και μετά κάτσε όλη μέρα και σχολίαζε τι έκανε ο τάδε ή πως φόραγε την κιλότα της η δείνα.
Δυστυχώς αυτό πάει παρακάτω στις οικογένειες. Σπάνια, αν στήσεις αυτί, ακούς να μιλάνε για κάτι σημαντικό (παρ’ όλα τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους). Συνήθως είναι κοινωνικό σχόλιο (κοινώς κουτσομπολιό) , τι έκανε η τάδε , που πήγε ο άλλος, που τα βρήκε τα λεφτά εκείνη.
Περνάνε ώρες ολόκληρες σχολιάζοντας το τίποτα ενω γύρω τους οι εξελίξεις τρέχουν. Πλέον δεν είναι σε θέση καν να τις αντιληφθούν, απλά όταν τα πράγματα φτάσουν να χτυπούν την πόρτα τους , τότε θα αντιδράσουν με μια κατάσταση πανικού αφού τόσο καιρό δεν ασχολήθηκαν παρά με τις λεπτομέρειες τις καθημερινότητας.
Που θα πάμε , τι θα πιούμε, τι θα φάμε κτλ αποτελούν την μοναδική αναζήτηση για "διασκέδαση". Δηλαδή τι ακριβώς? Αναζητούν ενα μέρος για να συνεχίσουν το κοινωνικό σχόλιο και την ελάχιστη επικοινωνία τους. "Δε μπορεί θα περάσει και αυτή η μέρα......"
Αυτό το περνάνε στα παιδιά τους βέβαια και στην συνέχεια έρχεται το ίδιο το σύστημα που έχει σαν στόχο την «αποβλάκωση» των ανθρώπων προκειμένου να μην το αμφισβητούν και με τους διάφορους θεσμούς του (σχολείο, εκκλησία κτλ) αποτελειώνει την δουλειά.
Αποτέλεσμα, στα χίλια άτομα άντε να βρεις 4-5 πραγματικά σκεφτόμενα άτομα που βέβαια υποφέρουν από την γενική άγνοια που επικρατεί. Υποφέρουν από την κενότητα των ανθρώπων και την έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας. Τα υπόλοιπα σαν πρόβατα στην σφαγή αποτελούν το κοπάδι εκείνης της «ελίτ» που κατάφερε να φύγει από το μαντρί να ανέβει στον λόφο και να ρίξει μια ματιά στην πραγματική εικόνα.
Συνεχίστε λοιπόν έτσι , μην προβληματίζεστε όλα σας προσφέρονται ήδη υπεραπλουστευμένα και εσείς? Είστε σε τέτοιο επίπεδο που ακόμα και αυτά σας φαίνονται πολύπλοκα!!!
Κρυφτείτε πίσω από το δάκτυλό σας και ίσως γλιτώσετε τα προβλήματα. Έτσι δεν κάνει η στρουθοκάμηλος? Κάτι θα ξέρει αυτή.
Σήμερα 13 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την Ευγένεια συγκεκριμένα την Πανευρωπαϊκή Ημέρα Ευγένειας και θα άξιζε να προσπαθήσουμε να είμαστε για μια ημέρα ευγενείς, όχι υποκριτικά αλλά πραγματικά σε κάθε τι που θα κάνουμε σήμερα, να σκεφτούμε τι πραγματικά είναι η ευγένεια και δεν μιλάμε για συμπεριφορές που υποκρίπτουν κίνητρα ή τις γνωστές κοινωνικές τυπικότητες που θεωρούμε ως απόδειξη ευγένειας.
Τώρα γιατί πρέπει να γιορτάζουμε κάτι που είναι τόσο αυτονόητο, αυτό είναι συχνό φαινόμενο στην εποχή μας να προσπαθούμε για τα αυτονόητα.
Ιδιαίτερα παρερμηνευμένη αξία η ευγένεια θεωρείται σνομπισμός, παρωχημένη συμπεριφορά, ή ρετρό και θέμα αστειοτήτων. Υπάρχει αυτή η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ευγένεια και τον καθωπρεπισμό. Η ευγένεια σχετίζεται με την ανθρωπιά, τη συμπάθεια, το σεβασμό και την ανιδιοτέλεια. Είναι ψυχικό προσόν. Ο καθωσπρεπισμός, είναι υποκρισία. Είναι εικόνα.
«Ο λεπτός κι ευγενικός άνθρωπος φέρνεται σαν να ‘χε μέσα του το νόμο. Έτσι κυριαρχεί στην παρέα, με τους καλούς του τρόπους και την ευγενική του συμπεριφορά αναφέρει ο Αριστοτέλης. Ο ευγενικός άνθρωπος έχει μέσα του το νόμο, το μέτρο, τη σύνεση και τη ταπεινότητα να κυριαρχεί μέσω των προσόντων του και όχι από τη ξιπασμένη επίδειξη πλούτου και δύναμης που προέρχεται από εξωγενείς παράγοντες.
Η ευγένεια μαθαίνεται και θα μπορούσε να αποτελέσει σίγουρα έναν πανανθρώπινο κοινό κώδικα κοινωνικής συμπεριφοράς που θα αναβάθμιζε τη ποιότητα της καθημερινότητας αν μη τι άλλο. Κοινό βέβαια γιατί οι ολίγοι ευγενείς αλλιώς θα γίνονται μόνιμα αντικείμενο εκμετάλλευσης των πολλών αγενών.
Η ευγένεια δεν κάνει διακρίσεις. Είναι η ίδια για όλους. Συμπεριφέρεται καλά, τόσο στον διάσημο άνθρωπο, όσο και στον άσημο. Στον μικρό, εξ' ίσου και στον μεγάλο. Στη καθημερινή μας ζωή ευγένεια μπορεί να είναι το να μην σπρώχνεις μια γιαγιά στα σκαλιά του λεωφορείου για να προλάβεις να μπεις να πιάσεις θέση, λέγοντας διάφορα όχι κολακευτικά για τους ηλικιωμένους, ξεχνώντας ότι και εσύ θα είσαι κάποτε στη θέση τους.
Ευγένεια είναι να σεβόμαστε το περιβάλλον μας, το χώρο που μοιραζόμαστε με άλλους τους ανθρώπους, κυρίως αυτούς που κατοικούν δίπλα μας φροντίζοντας να μην ρυπαίνουμε βάζοντας σημάδι με τη σακούλα σκουπιδιών το κάδο από ύψος ή απόσταση με ατυχές αποτελέσμα να σκάει στο πεζοδρόμιο, να μην ηχορυπαίνουμε απολαμβάνοντας τη μουσική αρεσκείας μας με ακουστικά στο σαλόνι μας σε ώρα κοινής ησυχίας.
Ευγένεια είναι να επικοινωνούμε με πιο ήπιους τόνους και εκφράσεις, με λεπτότητα και διακριτικότητα κυρίως για προσωπικά θέματα σε δημόσιο χώρο και στα ινερνετικά κοινωνικά στέκια, στην εποχή του facebook. Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι βγάζουν τα πάντα στη φόρα, φαίνεται ότι η λεπτότητα όχι απλά άργησε αλλά ποτέ δεν πέρασε το κατώφλι του προσωπικού τους χώρου. Η εποχή μας έχει καταντήσει τόσο βάρβαρη και χυδαία που χρειαζόμαστε και λίγο φρένο.
Ευγένεια είναι να βοηθάμε και να προσφέρουμε από το χώρο εργασίας μας, ιδίως όταν αυτή αφορά το κοινωνικό σύνολο, όταν κάποιος μετανάστης ή κάποιος αγράμματος παπούς ζητάει βοήθεια να συμπληρώσει μια αίτηση για ένα επίδομα, δεν του πετάμε τα χαρτιά κατάμουτρα λέγοντας είμαι πολύ απασχολημένος ενώ απολαμβάνουμε το φρεντοτσίνο μας και κάνουμε μανικιούρ.
Ευγένεια είναι να μάθουμε να οδηγούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα και να μην ξιπαζόμαστε με τα 2000 άλογα και το ένα γαιδούρι που κρατάει το τιμόνι και να μην σκεφτόμαστε ότι ακόμη και ένα κορνάρισμα απότομο μπορεί να κοψοχολιάσει το μπροστινό μας και να τον κάνει να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου με ολέθρια αποτελέσματα. Ας μην σχολιάσουμε το γνωστό "άντε μωρή.... να πλύνεις κανένα οικιακό σκεύος", όταν η οδηγός δεν ξέρει οδήγηση σίγουρα τέτοια συμπεριφορά δεν θα δώσει το καλό παράδειγμα το πολύ η οδηγός να απαντήσει με κανένα σεξιστικό σχόλιο για την νοητική ανικανότητα του ανδρός ως φύλου.
Ευγένεια χρειάζεται κυρίως στη συμπεριφορά με τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τη ζωή μας και κυρίως όταν έχουμε μια οικογένεια, όπου απο τη συμπεριφορά μας παιδεύονται τα παιδιά μας. Η οικειότητα που προκύπτει από τη συμβίωση δεν ακυρώνει την ανάγκη ευγένειας ανάμεσα στα ζευγάρια, η ευγένεια είναι ένδειξη σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου και της αξίας που δίνουμε στη μεταξύ μας σχέση.
Και για να είμαι ευγενής δεν θα σας κουράσω άλλο, ευγένεια είναι δεκάδες πράγματα κάθε μέρα. Νοιώθω ότι ζούμε σε ένα μουντό, παράφωνο, κουραστικό, καθημερινό σκηνικό, γεμάτο αρνητική ενέργεια. Ευγένεια είναι και κάτι πολύ απλό αλλά σπάνιο στις μέρες μας το χαμόγελο. Το χαμόγελο είναι μια παγκόσμια κοινή έκφραση, που εκπέμπει ελπίδα και θετική ενέργεια. Ας αρχίσουμε λοιπόν αύριο τη μέρα μας, τη μέρα της Ευγένειας με ένα χαμόγελο και μια ζεστή καλημέρα στους οικείους μας. Και μην ξεχνάτε το χαμόγελο και η ευγένεια είναι μεταδοτικά.
Ταξίδευαν μαζί σε πτήση εσωτερικού ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Εκεί που καθόταν ο Καραμανλής κάνει έτσι και βλέπει κάτω από το κάθισμά του ένα χαρτονόμισμα.
Το σηκώνει και βλέπει ότι είναι ένα χαρτονόμισμα των 200 ευρώ.
Χαρούμενος γυρίζει στους άλλους δύο και τους λέει:
- Ωραίο χαρτονόμισμα! Αν μπορούσα αυτή τη στιγμή να ανοίξω το παράθυρο του αεροπλάνου και να το πετάξω έξω, θα το έβρισκε ένας Έλληνας και θα ήταν πολύ ευτυχισμένος!...
Πετάγεται ο Σαμαράς και λέει:
- Ανοησίες, εγώ θα πέταγα από το παράθυρο 4 χαρτονομίσματα των 50 ευρώ και θα έκανα 4 Έλληνες ευτυχισμένους!
Έρχεται και ο Γιωργάκης και τους βγαίνει από τα αριστερά λέγοντας:
- Κεφαλαιοκράτες του κερατά! Εγώ θα πέταγα από το παράθυρο του αεροπλάνου 40 χαρτονομίσματα των 5 euro και θα έκανα 40 Έλληνες ευτυχισμένους!!!
Τα άκουσαν όλα αυτά οι πιλότοι, οπότε γυρίζει ο ένας στον άλλον και λέει:
- φταίμε εμείς τώρα να καρφώσουμε το αεροπλάνο στο βουνό που περνάμε και να κάνουμε 11 εκατομμύρια Έλληνες ευτυχισμένους;;;;
Να φύγεις από America, και στο πατρίδα σου να πας
μου λένε φίλοι και γνωστοί να πα'να ζήσω στο Hellas
Φοβάμαι εκεί πως κάνουν strikes και productivity μηδέν
αν δεν πιστεύεις what I say, βάλε να δεις το CNN
Φίλος μου λέει in the States μετά το lunch δεν έχεις siesta
με money που έχεις κάνει save, in Greece θα μείνουνε και ρέστα.
Έτσι και έκανα decide to leave τη χώρα του Obama.
φτάνω στο Athens Αirport και μ' έπιασε το κλάμα
I felt ότι είμαι Έλληνας και κάνω kiss το χώμα
η γη μυρίζει gasoline όπως στο Oklahoma
Στο terminal φοβήθηκα, το λέει και το FBI
στο Venizelos εύκολα ο terrorist περνάει
Για κάθε Arab communist είναι πάρα πολύ easy
να κάνει demonstration και Αμερική να βρίζει
HELLAS, HELLAS - KATI ΘA BPEIΣ NA ΦAΣ
MΠOPEIΣ, MΠOPEIΣ - TO MAKE IT BACK TO GREECE
Τώρα εγώ θα κάνω prove πως you can make some money
two miles απ' το χωριό μου πουλιέται ένα χάνι
Θα βάλουμε έξω neon lights και μέσα pink ταπετσαρίες
θα κάμνωμε όπως λες εσύ "γαμώ τις πιτσερίες"
Στο kitchen μόνο immigrants, in Greece you have too many
να βάζουνε στα microwaves ζύμη κατεψυγμένη
Στο counter θα σταθεί μπροστά μια όμορφη κοπέλα
να κάνει check τα φορτηγά που φέρνουν mozzarella
Μου λένε θέλω licence, απ'το υγειονομικό
φαίνεται πρέπει να λαδώσεις in any place you go
Next day στο εφορία: Δεν έχεις Α-Φι-Μι
εγώ το κοίταξα στα μάτια: "You talkin' to me?"
HELLAS, HELLAS - KATI ΘA BPEIΣ NA ΦAΣ
MΠOPEIΣ, MΠOPEIΣ - TO MAKE IT BACK TO GREECE
Πάω στο bank να κάνω change, εδώ το dollar δεν περνάει
ζητάω ένα special rate και λέει one-forty-nine
Εσύ νομίζεις κοροϊδεύεις κάθε Αμερικανό
μ' αυτός αν πας να κλέψεις θα σου φωνάξει Νo!
Πιστεύεις μας αρέσει war, να ρίχνουμε τα rockets
no sir, κάποιοι έχουν restaurant και είναι πατριώτες
Ρωτάω στο market "how much?", παντού ακούω κλάψες
μου λένε Papandreou ανέβασε τα taxes
Τώρα το business στο πατρίδα είναι ιn a big mess
για να πληρώσεις ΙΚΑ πολλά λεφτά θα θες
Back in the States πιστεύουν η Ελλάδα είναι poor
η φτώχεια είναι obvious αν πας στο Carrefour
Εδώ έχεις unemployment και problems με το euro
να κάνεις δεν μπορείς afford ένα expensive πούρο
So many years καθόσουνα και τώρα ήρθε crisis
όσα the hard way έφτιαξες, τώρα πας να τα χάσεις
HELLAS, HELLAS - KATI ΘA BPEIΣ NA ΦAΣ
MΠOPEIΣ, MΠOPEIΣ - TO MAKE IT BACK TO GREECE
Tου Σταθη N. Kαλυβα Καθηγητή Πανεπιστημίου του Yale.
Η επιτυχία έχει πολλούς διεκδικητές, ενώ η αποτυχία είναι ορφανή. Και οι δύο όμως έχουν τις ρίζες τους σε συστήματα ιδεών, αντιλήψεων και αφηγήσεων που συνήθως αποκαλούμε «ιδεολογίες». Αν αναζητήσει κανείς τα χαρακτηριστικά της ιδεολογίας με την οποία πορευτήκαμε προς την χρεοκοπία μάλλον δεν θα δυσκολευτεί να εντοπίσει τρία θεμελιώδη συστατικά: λαϊκισμό, ναρκισσισμό και «αριστερισμό».
Ο λαϊκισμός είναι ένα σύνολο κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών που περιλαμβάνει τον εξισωτισμό (την επιθυμία της ισοπέδωσης προς τα κάτω), την αναζήτηση του ατομικού βολέματος εκτός των νόμων και σε βάρος του κοινού συμφέροντος, την ολοκληρωτική αποποίηση κάθε ατομικής ευθύνης και την συστηματική εξαγωγή προσόδων από το κράτος. Ο λαϊκισμός έγινε πολιτική πρακτική όταν λειτούργησε ως βάση ενός κοινωνικού συμβολαίου, σύμφωνα με το οποίο οι πολιτικοί παρείχαν απλόχερα κρατικές προσόδους σε ομάδες ή άτομα, με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Η «υλική βάση» αυτού του κοινωνικού συμβολαίου υπήρξε η λεηλασία, αρχικά των ευρωπαϊκών κονδυλίων και αργότερα του φτηνού χρήματος της Ευρωζώνης. Η Ευρώπη λειτούργησε για την Ελλάδα κάπως σαν τον φυσικό πλούτο στις χώρες που τον διαθέτουν άφθονο, οπλίζοντας με χρήμα ανεύθυνους πολιτικούς. Πετύχαμε έτσι ένα επίπεδο ευημερίας που τελικά αποδείχθηκε ιδιαίτερα επισφαλής, ενώ κατασκευάστηκε ένα απατηλό όραμα γενικευμένου και εύκολου πλουτισμού. Η πρόσβαση σε μια άνετη ζωή θεωρήθηκε αυτονόητο δικαίωμα άσχετο από την προσπάθεια και τις ικανότητες του καθενός και εντελώς ξεκομμένο από την ικανότητα της χώρας να καινοτομεί και να ανταγωνίζεται, δηλαδή να παράγει πλούτο. Η συναλλαγή αυτή διέφθειρε τόσο τους πολιτικούς (που γνώριζαν πως το σύστημα ήταν σαθρό αλλά πίστεψαν πως θα είχε αέναη διάρκεια) όσο και τους πολίτες που έμαθαν να απαιτούν και να εκβιάζουν την ιδιωτική πρόσβαση σε δημόσια αγαθά χωρίς πρόθεση ατομικής συνεισφοράς. Ο μπαμπούλας του «πολιτικού κόστους» αποδείχθηκε ιδιαίτερα βολικός για όλους, ακόμα και όταν ήταν υπαρκτός. Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου να τον έκανε λάβαρο και να του έδωσε την υπόσταση που απέκτησε, όμως ο λαϊκισμός δεν έκανε πολιτικές διακρίσεις: το έδαφος προλείανε η Χούντα, ενώ πρόσφατα η Νέα Δημοκρατία υπηρέτησε το ίδιο όραμα με ενθουσιασμό. Κλασικό παράδειγμα του είδους, ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Το δεύτερο συστατικό είναι ο ναρκισσισμός, ακραία έκφανση μιας έντονης προϋπάρχουσας ροπής προς τον συναισθηματισμό και τον ρομαντισμό. Μολονότι κανείς δεν επαίρεται γι’ αυτόν, είναι εμφανής και διάχυτος. Τον συναντάμε στην απόλυτη κυριαρχία της καταγγελίας σε σχέση με την άρθρωση προτάσεων και ενυπάρχει σε πλήθος διαδεδομένων αντιλήψεων: π.χ. πώς το Μνημόνιο είναι η αιτία της κρίσης και όχι το αποτέλεσμα της ή πως φταίνε οι άλλοι για τη χρεοκοπία και όχι εμείς. Το κατεξοχήν σύνθημα του ναρκισσισμού; «Δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε». Επειδή, όμως, η πραγματικότητα δεν αλλάζει μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσει, ο ναρκισσισμός οδηγεί σχεδόν πάντοτε στην απάτη και την ανυποληψία: όταν τα στατιστικά στοιχεία δεν βόλευαν, κατασκευάζαμε πλαστά. Τώρα, κάποιοι προτείνουν να μην πληρώσουμε τα δανεικά ή να «ξεσηκωθούμε», ενώ άλλοι να αποφύγουμε τις μεγάλες αλλαγές μπας και ξεγλιστρήσουμε κάπως. Θεωρούν, εντελώς ναρκισσιστικά, πως έτσι θα εξαφανίσουμε το πρόβλημα ή (πολύ παραπάνω) τις συνθήκες που το δημιούργησαν.
Το τρίτο συστατικό της ιδεολογίας αυτής είναι ο «αριστερός» λόγος που κυριάρχησε μετά την πτώση της χούντας. Ενα κακέκτυπο, κακοχωνεμένο λεξιλόγιο που εισήγαγαν αποτυχημένοι διανοούμενοι, συνήθως έπειτα από πολυετή «φοιτητική» θητεία στο Παρίσι, συνδυάστηκε με ένα δικαιολογημένο ίσως, αλλά υπερβολικό αίσθημα εθνικής ανασφάλειας, παράγοντας έναν βαθύτατα συντηρητικό λόγο που πολιτογραφήθηκε ως προοδευτικός. Ετσι, η ισοπέδωση ονομάστηκε ισότητα, η προσοδοφορία λαϊκό δικαίωμα και η καταπάτηση των νόμων επαναστατική ανυπακοή. Στο πλαίσιο αυτό γίνονται κατανοητά φαινόμενα όπως η ανάδειξη του Αρη Βελουχιώτη σε σύμβολο του Ελληνισμού, η συμπάθεια για την τρομοκρατία, ο χαρακτηρισμός της «εξέγερσης» του Δεκεμβρίου 2008 ως του πιο πολιτικού γεγονότος στην Ευρωπαϊκή ιστορία εδώ και 30 χρόνια, η πάγια καταγγελία κάθε απόπειρας επιβολής του νόμου ως αυθαίρετης κρατικής βίας, ακόμα και ο πρόσφατος ξεσηκωμός για το δικαίωμα στο κάπνισμα. Ο λόγος αυτός, εύκολος και ευπροσάρμοστος, νομιμοποίησε τόσο τον υποβόσκοντα ναρκισσισμό όσο και τον ακατέργαστο λαϊκισμό, ντύνοντας τα με ένα ιδεολογικό περίβλημα. Διαπότισε τόσο βαθιά την κοινωνία που πήρε τη μορφή αυτόματου αντανακλαστικού.
Οι ιδεολογίες δεν πεθαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη και η ιδεολογία της χρεοκοπίας δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν έχει όμως μέλλον, γιατί κατέρρευσε το οικοδόμημα που τη γέννησε και τη συντήρησε. Τι θα την αντικαταστήσει; Αυτό θα κριθεί από την έκβαση της κρίσης. Αν αποτύχουμε, η περιθωριοποίηση και το τέλμα στο οποίο θα οδηγηθούμε θα παραγάγει ενδεχομένως ένα είδος μοιρολατρικού λαϊκισμού με φασιστοειδές περικάλυμμα. Αντίθετα, η επιτυχής έξοδος από την κρίση αντιστοιχεί στο όραμα μιας κοινωνίας που καινοτομεί και δημιουργεί. Ο επιθανάτιος ρόγχος της ιδεολογίας της χρεοκοπίας της θα επισπευσθεί, όσο αναδεικνύεται δημόσια ο επιζήμιος ρόλος της με άμεσο και συστηματικό τρόπο.
paratolmo
Με πρόσθετα μέτρα φαίνεται πως θα συνοδευτεί η εκταμίευση της τρίτης δόσης του δανείου από το μηχανισμό στήριξης ύψους 9 δισ. ευρώ, που είναι προγραμματισμένη για το τέλος Νοεμβρίου, η καταβολή της οποίας θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα του ελέγχου που θα πραγματοποιήσει η τρόικα, που καταφτάνει σε 15 μέρες.
Μεγαλύτερη είναι η αγωνία της κυβέρνησης για την τέταρτη δόση του δανείου, τον προσεχή Φεβρουάριο, που είναι και η υψηλότερη όλων, καθώς φτάνει σε 15 δισ. ευρώ και η εκταμίευσή της θα κριθεί από το κλείσιμο του προϋπολογισμού του 2010 και τα πρώτα δείγματα γραφής του προϋπολογισμού του 2011.
Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προετοιμάζει το οριστικό σχέδιο του προϋπολογισμού του 2011, με τη μυστικότητα που «επιβάλλουν» οι προσεχείς εκλογές, αλλά με ανοιχτή γραμμή με την τρόικα, η οποία ενημερώνεται για τα μέτρα που θα περιέχει τόσο για το 2011, όσο και για το 2010, σε περίπτωση που υπάρξουν αποκλίσεις.
Ηδη στο εννεάμηνο, ακόμα και με το νέο «προσγειωμένο» στόχο, η υστέρηση των εσόδων φτάνει σε 1,8 δισ. ευρώ, με το υπουργείο Οικονομικών να προσδοκά σε κάλυψη της διαφοράς στους προσεχείς μήνες, με τις αβεβαιότητες να είναι μεγάλες, λόγω της ύφεσης και της μειωμένης ρευστότητας επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η τρόικα, στην επικοινωνία που έχει με το υπουργείο Οικονομικών, πιέζει ασφυκτικά για την επίτευξη με κάθε μέσο της επίτευξης των στόχων του προϋπολογισμού για το 2010 και παράλληλα ο προϋπολογισμός του 2011, να ενσωματώνει μέτρα εφικτά ως προς την εφαρμογή τους και με «εγγυημένη» απόδοση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η επίσκεψη της τρόικας θα γίνει μετά τις εκλογές και λίγες μέρες πριν από την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού στη Βουλή, ώστε να «μην εμπλακεί στην εκλογική διαδικασία», καθώς οποιαδήποτε επίσημη αναφορά σε νέα μέτρα θα επιβάρυνε ακόμα περισσότερο το κλίμα σε βάρος των κυβερνητικών υποψηφίων. Μετά τις εκλογές τόσο η τρόικα όσο και η κυβέρνηση θεωρούν ότι θα είναι πιο ελεύθερες, για την εξαγγελία επώδυνων διορθωτικών μέτρων.
Το πρόγραμμα προβλέπει την εκταμίευση της τρίτης δόσης από το μηχανισμό στήριξης ύψους 9 δισ. ευρώ, εντός του Νοεμβρίου που θα εξαρτηθεί από τον έλεγχο της τρόικας στα μέσα του μήνα. Το ποσό της δόσης θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη του ταμιακού ελλείμματος του προϋπολογισμού και συγκεκριμένα για τις πληρωμές του Δημοσίου (μισθοδοσία, επιχορηγήσεις, λειτουργικές δαπάνες, τόκους), ενώ δεν υπάρχουν λήξεις ομολόγων αυτή την περίοδο για την αναχρηματοδότησή τους.
Στο πρόγραμμα εκταμιεύσεων, προβλέπεται ότι ο μήνας εκταμίευσης της τρίτης δόσης είναι ο Νοέμβριος, ώστε να έχει την ευχέρεια το υπουργείο Οικονομικών να καλύψει τις ανάγκες σε πληρωμές του Δεκεμβρίου, που είναι ιδιαίτερα υψηλές, λόγω της πολιτικής συγκράτησης των αποδεσμεύσεων κονδυλίων, που έχει εφαρμοστεί από την αρχή του έτους.
Η επόμενη δόση από το μηχανισμό στήριξης είναι προγραμματισμένη να καταβληθεί το μήνα Φεβρουάριο. Θα χρησιμοποιηθεί, εκτός από την κάλυψη του ταμιακού ελλείμματος και την πληρωμή τρεχουσών υποχρεώσεων του Δημοσίου, και για την εξόφληση του ομολόγου τριετούς διάρκειας που λήγει το Μάρτιο.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η τέταρτη δόση του δανείου είναι η μεγαλύτερη και φτάνει σε 15 δισ. ευρώ, ενώ το Μάιο του 2011 θα ακολουθήσει η καταβολή της πέμπτης δόσης που είναι 12 δισ. ευρώ. Συνολικά δηλαδή στο πρώτο πεντάμηνο του επόμενου έτους από το μηχανισμό στήριξης το ύψος των δανείων προς την Ελλάδα θα φτάσει στα 27 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 16 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την εξόφληση παλαιών ομολόγων που λήγουν και τα υπόλοιπα 11 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την κάλυψη των ταμιακών αναγκών του Δημοσίου, που υπολογίζονται σε 1,36 δισ. ευρώ, κάθε μήνα. Τα μέτρα που έχουν ήδη δρομολογηθεί και περιέχονται και στο προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπουν την είσπραξη εσόδων ύψους 6,7 δισ. ευρώ το 2011. Πρόκειται για τα ακόλουθα μέτρα:
1. Την επέκταση του λογιστικού προσδιορισμού του εισοδήματος και την εφαρμογή των νέων τεκμηρίων φορολόγησης,
2. την πλήρη απόδοση των ρυθμίσεων για την περαίωση ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και τις υποθέσεις που εκκρεμούν στα δικαστήρια,
3. την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και την ένταξη νέων περιοχών στο σύστημα των αντικειμενικών αξιών για την είσπραξη 400 εκατ. ευρώ,
4. την πλήρη απόδοση της αναμόρφωσης της φορολογίας κληρονομιών, δωρεών και γονικών παροχών, καθώς και της φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας,
5. την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις με μεγάλη κερδοφορία τη χρήση έτους 2009,
6. την πλήρη απόδοση της αναπροσαρμογής των συντελεστών του ΦΠΑ,
7. την πλήρη απόδοση της αναπροσαρμογής του ΕΦΚ καυσίμων, καπνού και αλκοολούχων ποτών, καθώς και την επιβολή ΕΦΚ στην ηλεκτρική ενέργεια,
8. την πώληση αδειών τεχνικών και τυχερών παιχνιδιών και την είσπραξη δικαιωμάτων από τη διενέργεια αυτών,
9. την αύξηση της φορολόγησης των αμοιβών σε είδος συμπεριλαμβανομένης της φορολόγησης αυτοκινήτων με χρονομίσθωση,
10. την επιτάχυνση της είσπραξης φόρων και ανείσπρακτων οφειλών προς το Δημόσιο, συμπεριλαμβανομένων και των προστίμων για την αυθαίρετη δόμηση.
Στα μέτρα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστούν και αυτά του 2010 που όμως έχουν μεταφερόμενη απόδοση και το 2011 και στα οποία περιλαμβάνονται η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ κατά 1 δισ. ευρώ, καθώς και των ειδικών φόρων κατανάλωσης καυσίμων, καπνού και αλκοόλ ύψους 600 εκατ. ευρώ.Ο μεσοπρόθεσμος δημοσιονομικός στόχος του προγράμματος είναι η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% έως το 2014, η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2012, η συγκράτηση της αύξησης του δημόσιου χρέους από το 2010 και η μείωσή του ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2013.
http://www.topontiki
Του Γιωργου Σ. Μπουρδαρα
Αίσθηση προκλητικής πολυτέλειας αναδύεται από τη συζήτηση, σήμερα το πρωί στην Ολομέλεια της Βουλής, επί του Προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου για το 2011: Σε μία εξαιρετικά κρίσιμη για τα δημοσιονομικά της χώρας συγκυρία, οι «300» αναμένεται να εγκρίνουν διαφόρων ειδών «επιδόματα» και παροχές για τους ιδίους που υπό προϋποθέσεις οδηγούν έως και σε διπλασιασμό των ετήσιων αποδοχών τους!
Η προϋπολογιζόμενη ετήσια αποζημίωση για τους βουλευτές ανέρχεται στο ποσό των 21.226.400 ευρώ. Πέραν αυτών, όμως, προβλέπονται και τα ακόλουθα: α) Αποζημίωση βουλευτών για τη συμμετοχή τους στα τμήματα διακοπών της Βουλής και τις επιτροπές αυτής: 5.000.000 ευρώ, β) Επίδομα οργάνωσης γραφείου: 8.086.300 ευρώ, γ) Οικογενειακή παροχή βουλευτών: 212.800 ευρώ, δ) Εξοδα κίνησης βουλευτών: 1.715.600 ευρώ, ε) Ταξίδια στο εσωτερικό: 1.670.000 ευρώ, στ) Ταξίδια στο εξωτερικό: 1.500.000 ευρώ. Αθροισμα; 18.184.700 ευρώ!
Σε αυτά, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και μέρος του ποσού των 9.373.000 ευρώ, που εμπεριέχονται στους κωδικούς οι οποίοι αφορούν την κάλυψη λογαριασμών σταθερής και κινητής τηλεφωνίας.
Οι δραστικές περικοπές που επιτεύχθηκαν στον φετινό προϋπολογισμό της Βουλής –μεγαλύτερες συγκριτικά με παρελθόντα έτη, και οι οποίες ξεπερνούν ελάχιστα το 9%– έχουν τη σημασία τους. Ωστόσο, και με τη δημόσια συζήτηση να εστιάζεται στην ανάγκη δραστικής περικοπής είτε επιδομάτων υπαλλήλων του Δημοσίου, είτε ακόμα και δαπανών ύψους μερικών χιλιάδων ή και εκατοντάδων ευρώ σε Νομαρχίες και ΚΑΠΗ, τα σχετικά με τις αποδοχές των βουλευτών, βρίσκονται τουλάχιστον σε αναντιστοιχία με το πνεύμα των καιρών. Το «πρόβλημα» προσλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, για δύο επιπρόσθετους λόγους: Αφενός, διότι είναι γνωστό ότι μέρος των αποδοχών τους οι βουλευτές το λαμβάνουν δίχως αντικειμενικά να το δικαιούνται, καθώς αμείβονται για ανύπαρκτη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις της Ολομέλειας και των Επιτροπών. Και αφετέρου, καθώς από καιρό έχει τεθεί στο τραπέζι και απορριφθεί η πρόταση του ΚΚΕ να καταργηθεί η πρόσθετη αμοιβή των «300» για τη «συμμετοχή» τους στις κοινοβουλευτικές Επιτροπές, με το αιτιολογικό αποτελεί μέρος της συνολικότερης εργασίας και υποχρεώσεών τους. Νέα ερωτήματαΠαράλληλα προς τα παραπάνω, και ενώ έχει καταγραφεί στα θετικά ότι αποφασίστηκε η περικοπή δαπανών για περιττές σε τέτοιους καιρούς δραστηριότητες όπως η αγορά «έργων τέχνης», προσεκτική μελέτη του Προϋπολογισμού της Βουλής οδηγεί σε νέο κύκλο ερωτημάτων αναφορικά με σειρά άλλων κωδικών: Ενδεικτικά αναφέρονται οι Κωδικοί:
- 851 και 871: Περιλαμβάνουν ποσά για έργα τα οποία, ωστόσο, εμφανίζονται κάθε χρόνο να απορροφούν επαναλαμβανόμενα κονδύλια. Πρόκειται για εκπόνηση μελετών και εργασίες ανακαίνισης των ιδίων κτιρίων (Καπνεργοστάσιο, Μπενάκειος Βιβλιοθήκη, Διατηρητέο οδού Βουλής, κτίριο οδού Φιλελλήνων). Για το 2011 προβλέπεται αθροιστικά το ποσό των 3.943.000 ευρώ.
- 899: Υπό τον τίτλο «Λοιπές ειδικές αμοιβές», εμπεριέχει κονδύλια τα οποία προορίζονται για τεχνικά ζητήματα λειτουργίας του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής – για τον οποίο έκανε, ως γνωστόν, λόγο ο κ. Προβόλουλος στην τελευταία Εκθεσή του. Για το 2011 το ποσό που έχει εγγραφεί είναι 1.800.000 ευρώ, κατά διακόσιες χιλιάδες λιγότερα σε σύγκριση με τον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_02/11/2010_420864
Μόλις διάβασα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Το Βήμα" ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Στο άρθρο αυτό Ευρωπαίοι από τις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα δηλώνουν "Εμείς πάντως δεν φεύγουμε από εδώ", θεωρώντας πως η κρίση μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα και να ανακάμψει και απορούν με τους Έλληνες που λοιδορούν τη χώρα τους συνεχώς.
Τα τελευταία χρόνια έχω δει πολλούς φίλους μου να φεύγουν για σπουδές και για δουλειά σε Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Η.Π.Α. κλπ, να θέλουν να γυρίσουν αλλά να μην παίρνουν την απόφαση διότι ξέρουν πως εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα, δουλειές δεν υπάρχουν. Ακούω καθημερινά μαθητές να βάζουν στόχο τις σπουδές σε κάποια μεγάλη πόλη, ώστε να ζήσουν τη "φοιτητική ζωή", και για μετά να ονειρεύονται τη μετανάστευση σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Θέλουν να γίνουν υπάλληλοι σε μεγάλες πολυεθνικές, να έχουν το μισθό τους, τα δώρα και τις άδειές τους. Άνθρωποι με διδακτορικά, με απίστευτες ικανότητες και γνώσεις, άνθρωποι που θα μπορούσαν να αναστήσουν την Ελλάδα, φεύγουν τρέχοντας για να γίνουν υπάλληλοι.
Αναρωτιέμαι: Πού πήγε το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα; Πώς ένα ολόκληρο έθνος, που παραδοσιακά έβγαζε εμπόρους, εφοπλιστές και επιχειρηματίες, έφτασε στο σημείο να επιζητεί απλώς το εύκολο (που δεν είναι και τόσο "εύκολο" πια) και το σίγουρο (που κάθε άλλο παρά "σίγουρο" είναι);
Και φυσικά καταλαβαίνω να επιζητεί το μηνιάτικο ένας δάσκαλος ή ένας φιλόλογος, που σπούδασαν έχοντας ως μοναδικό επαγγελματικό δρόμο την τάξη, το σχολείο. Αλλά ένας χημικός μηχανικός, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός, ένας φυσικός με διδακτορικό κλπ, το μόνο που ονειρεύονται είναι να γίνουν υπάλληλοι; Πώς είναι δυνατόν να μη βλέπουν ως εναλλακτική τη μεταξύ τους συνεργασία προκειμένου να φτιάξουν κάτι για αυτούς, για τα παιδιά τους και για τη χώρα τους;
Ξέρω καλά πόσες θυσίες χρειάζονται για να ξεκινήσεις από το μηδέν, πόσος κόπος για να στήσεις κάτι δικό σου και να πετύχεις. Αλλά, όπως λέει και ο Ν. Καζαντζάκης "Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή, κάθε στιγμή γεννιόμαστε". Αλλιώς τι νόημα θα είχε η ζωή, αν δεν κάνουμε κάτι δικό μας σε αυτό τον κόσμο; Αν δεν αφήσουμε κάτι πίσω μας;
Οι Ευρωπαίοι που ζουν στην Ελλάδα όμως, παιδιά άλλων λαών, με διαφορετική νοοτροπία και μεγαλωμένοι σε άλλες καταστάσεις, ίσως πιο σκληρές, βλέπουν την Ελλάδα ως ένα καλό πεδίο για να στήσουν τις ζωές τους και να δημιουργήσουν. Και για αυτό δηλώνουν "Εμείς δεν φεύγουμε από εδώ!". Οι Έλληνες γιατί υποχωρούμε τόσο εύκολα; Γιατί το βάζουμε στα πόδια; Γιατί αντί να φτιάξουμε αυτό τον τόπο χώρα των ονείρων μας, προτιμάμε να γίνουμε υπάλληλοι και εργάτες σε ξένα όνειρα, σε ξένους τόπους;
Νομίζω πως όλα είναι θέμα ψυχολογίας. Αν οραματιστούμε ένα καλύτερο μέλλον, πολύ απλά θα φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν είμαστε έρμαια τυχαιοτήτων. Χρειάζονται όμως σχεδιασμός, συνεργασίες, πρόγραμμα, συντονισμένες κινήσεις, και πάνω απ' όλα να μάθουμε να σφίγγουμε τα δόντια. Ποιος είπε εξάλλου πως τα όνειρα γίνονται εύκολα πραγματικότητα;
Εύκολα γεννιόμαστε και εύκολα πεθαίνουμε, τα ενδιάμεσα είναι δύσκολα! Αν αρνηθείς το δύσκολο, είναι σαν να αρνείσαι τη ζωή!
teachingreek.blogspot.com
