Το είδος του χρέους που έχουμε σήμερα

Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια στο είδος του ελληνικού χρέους, που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας μας.

Και η οποία λεπτομέρεια θα κριθεί από τις ευρωπαϊκές αποφάσεις στο τέλος Μαρτίου.

Έχει πολλή μεγάλη σημασία το είδος τους χρέους.

Όταν χρωστάς 340 δις ευρώ τα οποία έχεις δανειστεί μέσω ομολόγων, έχεις τη δυνατότητα να επαναγοράσεις το χρέος σου σε χαμηλότερη τιμή στις διεθνείς αγορές, αφού τα ομόλογα είναι διαπραγματεύσιμα και οι τιμές τους αυξομειώνονται. Έχεις επίσης τη δυνατότητα να δηλώσεις αδυναμία εξυπηρέτησης του συνόλου του χρέους σου, να διαπραγματευτείς με τους ομολογιούχους και να «κουρέψεις» μονομερώς το χρέος σου δηλαδή να κάνεις το περίφημο πλέον «haircut” σε ένα ποσοστό 30 – 40%.

Οι πιστωτές σου, αγοράζοντας τα ομόλογα σου, ανέλαβαν ένα ρίσκο το οποίο αξιολόγησαν και αποφάσισαν να αγοράσουν. Καθόλη τη διάρκεια των ομολόγων, είχαν και έχουν τη δυνατότητα να τα πουλήσουν στη δευτερογενή αγορά, άλλοτε κερδίζοντας άλλοτε χάνοντας.

Τα ομόλογα δεν είναι ενυπόθηκο δάνειο, εμπεριέχουν ρίσκο για τον αγοραστή και είναι διαπραγματεύσιμα όπως και οι μετοχές.

Αυτό είναι το είδος του χρέους που έχουμε σήμερα.

Και είναι ένα πολύ «βολικό» είδος χρέους.

Όμως αυτό που προτείνουν οι Γερμανοί και θα κληθούν να συζητήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες τον Μάρτιο, δεν είναι το ίδιο... Δεν είναι καθόλου «βολικό» και η αδυναμία αποπληρωμής του, δημιουργεί τεράστια εξάρτηση της χώρας από τους πιστωτές και κίνδυνο «κατασχέσεων» περιουσιακών μας στοιχείων.

Διότι αυτό που λένε είναι να μετατρέψουμε μέσω του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, τα ομολογιακά δάνεια σε ενυπόθηκα δάνεια.

Αυτό συμβαίνει και σήμερα μέσω της τρόικας.

Δανειστήκαμε 110 δις ευρώ, για να ξεπληρώσουμε τα ομόλογα και τους τόκους τους στους πιστωτές μας.

Έτσι μετατρέψαμε ομολογιακά δάνεια σε ενυπόθηκα με αποτέλεσμα σήμερα να μας υποδεικνύουν οι πιστωτές τι να πουλήσουμε για να τους ξεπληρώσουμε πλέον τα 110 δις ευρώ που μας δάνεισαν.

Έτσι οι εξασφαλίσεις των πιστωτών μας αυξήθηκαν και μαζί αυξήθηκαν και οι δικές μας υποχρεώσεις απέναντι τους.

Αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί.

Ο Μηχανισμός Στήριξης πρέπει να διευκολύνει τις υπερδανεισμένες χώρες και όχι να αποσκοπεί στην υποθήκευση της περιουσίας τους στους δανειστές. Και αυτή είναι η ουσία των συζητήσεων στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου.

Ποια είναι η επίσημη ελληνική θέση στο ζήτημα;

Ουδείς γνωρίζει

Το ερώτημα είναι αν έχει σκεφθεί καν η κυβέρνηση αυτή τη «λεπτομέρεια» ή αν είναι έτοιμη να ξανατυλιχθεί σε μια κόλλα χαρτί από τους εταίρους μας και να πέσει θύμα – και όλοι μας μαζί – της διάθεσης της να εξυπηρετήσει τους πιστωτές.

Γ.Nικoλόπoυλoς

www.ramnousia.com