.Τὰ λόγια τοῦ πατέρα μου μένουν στὴ
θύμησή μου, ποὺ κάποτε μοῦ
ἔλεγε «ἄκου ἐδῶ παιδί μου:.Εἶναι ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μακρύς, μὴνἀποστάσῃς, προχώρει πάντα τίμια,στὸ τέλος του νὰ φθάσῃς..Ποτὲ μὴν ἀπελπίζεσαι ἐμπόδια σὰνεὕρῃς, ὑπάρχει τρόπος νὰ περνᾷς,ἀρκεῖ νὰ τὸν ἐξεύρῃς..Πολλὲς φορὲς θὰ πικραθεῖς, ὧρεςκακὲς θὰ ῾ρθοῦνε, μὴ φοβηθῇς τὰβάσανα, ἔρχονται καὶ περνοῦνε..Ἡ γλῶσσα σου ἀπὸ τὸ νοῦ ποτὲ νὰ μὴνπροτρέχῃ, καὶ κάθε πράξις σ᾿ ὁδηγό,τὴν σκέψιν σου νὰ ἔχῃ..Θῦμα θυμοῦ μὴ γίνεσαι, ψύχραιμαπάντα κρῖνε, σκέψεις καὶ πράξεις τοῦθυμοῦ ἐπιβλαβεῖς θὰ εἶναι.».Τὰ λόγια τοῦ πατέρα μου μένουν στὴθύμησή μου, κι ὅπως ἐγὼ τὰ ἄκουσα,τὰ λέγω στὸ παιδί μου.Γεώργιος Ἀλεξίου users.uoa.gr
.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου