Γιατί οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω σε κόκκινο χαλί;
Φίλες και φίλοι, τα μάθατε τα νέα;
Στήθηκε στο Χόλιγουντ το δυόμισι χιλιομέτρων κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο θα περπατήσουν οι αστέρες του θεάματος – απαιτήθηκαν 1700 ώρες εργασίας. Πάνω σε κόκκινο χαλί περπατούν και οι ηγέτες – αυτό που τοποθετούν για την επιθεώρηση του αγήματος, πάνω στα σκαλοπάτια, στο διάδρομο, στην αίθουσα υποδοχής. Και διερωτώμαι: γιατί να είναι κόκκινο κι όχι πράσινο ή μπλέ ή κάποιο άλλο χρώμα;
Ας σκεφτούμε απλά. Όταν λέμε κόκκινο, που πάει κυρίως το μυαλό μας; Γνωρίζουμε ότι το κόκκινο είναι το χρώμα που εμφανίζεται πρώτο σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, εάν εξαιρέσουμε το φωτεινό-άσπρο/σκούρο-μαύρο. Εάν το πρώτο έχει άμεση σχέση με το φως, το δεύτερο με τη νύχτα, το κόκκινο θα πρέπει να έχει με το αίμα. Το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος.
Εάν είναι έτσι, τότε το κόκκινο χαλί είναι ένα χαλί βαμμένο με αίμα. Η σκέψη αυτή μας παροτρύνει να κάνουμε άλλη μία και να θέσουμε κι ένα ερώτημα. Η σκέψη: μπορούμε την πρόταση οι αστέρες και οι ηγέτες περπατούν πάνω σε κόκκινο χαλί να την διατυπώσουμε ως εξής – οι αστέρες και οι ηγέτες περπατούν πάνω σε χαλί βαμμένο με αίμα, περπατούν πάνω σε αίμα. Και το ερώτημα: τίνος είναι το αίμα με το οποίο βάφτηκε το χαλί, το αίμα τίνος συμβολίζει το κόκκινο χαλί;
Ναι, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω σε αίμα, εάν το κόκκινο συμβολίζει το αίμα – και δεχόμαστε ότι το αίμα συμβολίζει.
Το αίμα το οποίο πατούν οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος δεν πρέπει να είναι δικό τους. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πατάνε το δικό τους το αίμα. Κι αυτό γιατί το αίμα είναι συνώνυμο με τη ζωή, την ύπαρξη. Γνωρίζουμε τι σημαίνει πατώ: σημαίνει είμαι ισχυρότερος, είμαι κυρίαρχος, είμαι Κύριος. Άρα, το αίμα αυτό δεν είναι δικό τους. Ανάμεσα στα πόδια του Κυρίου και στο κόκκινο χαλί υπάρχει μια σχέση – η σχέση μεταξύ του ισχυρού και του ανίσχυρου, κατά συνέπεια του Κυρίου και του Υποτελούς. Το περπάτημα πάνω στο κόκκινο χαλί δεν συμβολίζει μόνο τους φορείς της σχέσης αλλά και την κατανομή της ισχύος ανάμεσά τους, ανάμεσα στον Κύριο και τον Υποτελή. Το περπάτημα πάνω σε κάτι αναπαριστάνει τον συντριπτικό υπέρ του Κυρίου συσχετισμού ισχύος. Δε λέμε άλλωστε χαλί να γίνω να με πατήσεις;
Το αίμα πάνω στο οποίο περπατούν οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος είναι των υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Χάριν αυτού του αίματος υπάρχουν. Να και μια άλλη σκέψη: από τη στιγμή που ηγέτες και αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω στο κόκκινο χαλί θα πρέπει να υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ τους. Ποια να είναι αυτή;
Οι αστέρες του θεάματος είναι δημιουργοί ποιμνίου: οι αστέρες είναι οι βοσκοί, οι θεατές είναι τα πρόβατα. Η ικανότητα να δημιουργείς θεατές εκτιμάται πάρα πολύ από τον Κύριο (μιας και ο ίδιος είναι μέγας βοσκός, μέγας ανθρωποβοσκός, οδηγός αγελαίων ζώων: αγός, ντούτσε, λίντερ, φίρερ, κλπ. κλπ.), και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος (πέρα από τα κέρδη) που αμείβονται τόσο αδρά. Μέσα στο σινεμά, μέσα στη συναυλία, μπροστά στη τηλεόραση υποβιβαζόμαστε στην κατάσταση των λογικών προβάτων.
Εάν δεν γνωρίζετε την προέλευση του κόκκινου χαλιού, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μερικούς στίχους από τον Αγαμέμνονα του μεγάλου Αισχύλου, να παραθέσω τα λόγια της Κλυταιμνήστρας όταν υποδέχεται τον Αγαμέμνονα (στ. 905-911): Και τώρα, αγαπημένε μου, κατέβα από το άρμα σου , το πόδι σου να μη πατήσει χάμω στο χώμα, βασιλιά μου, πορθητή της Τροίας. Που είστε, δούλες, γιατί αργείτε, σας πρόσταξα μπροστά του να στρώσετε τα χαλιά, να γίνει κόκκινος ο δρόμος.
Μετά από λίγο, τον σφάζει.
www.badarts.gr
Στήθηκε στο Χόλιγουντ το δυόμισι χιλιομέτρων κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο θα περπατήσουν οι αστέρες του θεάματος – απαιτήθηκαν 1700 ώρες εργασίας. Πάνω σε κόκκινο χαλί περπατούν και οι ηγέτες – αυτό που τοποθετούν για την επιθεώρηση του αγήματος, πάνω στα σκαλοπάτια, στο διάδρομο, στην αίθουσα υποδοχής. Και διερωτώμαι: γιατί να είναι κόκκινο κι όχι πράσινο ή μπλέ ή κάποιο άλλο χρώμα;
Ας σκεφτούμε απλά. Όταν λέμε κόκκινο, που πάει κυρίως το μυαλό μας; Γνωρίζουμε ότι το κόκκινο είναι το χρώμα που εμφανίζεται πρώτο σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, εάν εξαιρέσουμε το φωτεινό-άσπρο/σκούρο-μαύρο. Εάν το πρώτο έχει άμεση σχέση με το φως, το δεύτερο με τη νύχτα, το κόκκινο θα πρέπει να έχει με το αίμα. Το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος.
Εάν είναι έτσι, τότε το κόκκινο χαλί είναι ένα χαλί βαμμένο με αίμα. Η σκέψη αυτή μας παροτρύνει να κάνουμε άλλη μία και να θέσουμε κι ένα ερώτημα. Η σκέψη: μπορούμε την πρόταση οι αστέρες και οι ηγέτες περπατούν πάνω σε κόκκινο χαλί να την διατυπώσουμε ως εξής – οι αστέρες και οι ηγέτες περπατούν πάνω σε χαλί βαμμένο με αίμα, περπατούν πάνω σε αίμα. Και το ερώτημα: τίνος είναι το αίμα με το οποίο βάφτηκε το χαλί, το αίμα τίνος συμβολίζει το κόκκινο χαλί;
Ναι, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω σε αίμα, εάν το κόκκινο συμβολίζει το αίμα – και δεχόμαστε ότι το αίμα συμβολίζει.
Το αίμα το οποίο πατούν οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος δεν πρέπει να είναι δικό τους. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πατάνε το δικό τους το αίμα. Κι αυτό γιατί το αίμα είναι συνώνυμο με τη ζωή, την ύπαρξη. Γνωρίζουμε τι σημαίνει πατώ: σημαίνει είμαι ισχυρότερος, είμαι κυρίαρχος, είμαι Κύριος. Άρα, το αίμα αυτό δεν είναι δικό τους. Ανάμεσα στα πόδια του Κυρίου και στο κόκκινο χαλί υπάρχει μια σχέση – η σχέση μεταξύ του ισχυρού και του ανίσχυρου, κατά συνέπεια του Κυρίου και του Υποτελούς. Το περπάτημα πάνω στο κόκκινο χαλί δεν συμβολίζει μόνο τους φορείς της σχέσης αλλά και την κατανομή της ισχύος ανάμεσά τους, ανάμεσα στον Κύριο και τον Υποτελή. Το περπάτημα πάνω σε κάτι αναπαριστάνει τον συντριπτικό υπέρ του Κυρίου συσχετισμού ισχύος. Δε λέμε άλλωστε χαλί να γίνω να με πατήσεις;
Το αίμα πάνω στο οποίο περπατούν οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος είναι των υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Χάριν αυτού του αίματος υπάρχουν. Να και μια άλλη σκέψη: από τη στιγμή που ηγέτες και αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω στο κόκκινο χαλί θα πρέπει να υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ τους. Ποια να είναι αυτή;
Οι αστέρες του θεάματος είναι δημιουργοί ποιμνίου: οι αστέρες είναι οι βοσκοί, οι θεατές είναι τα πρόβατα. Η ικανότητα να δημιουργείς θεατές εκτιμάται πάρα πολύ από τον Κύριο (μιας και ο ίδιος είναι μέγας βοσκός, μέγας ανθρωποβοσκός, οδηγός αγελαίων ζώων: αγός, ντούτσε, λίντερ, φίρερ, κλπ. κλπ.), και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος (πέρα από τα κέρδη) που αμείβονται τόσο αδρά. Μέσα στο σινεμά, μέσα στη συναυλία, μπροστά στη τηλεόραση υποβιβαζόμαστε στην κατάσταση των λογικών προβάτων.
Εάν δεν γνωρίζετε την προέλευση του κόκκινου χαλιού, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μερικούς στίχους από τον Αγαμέμνονα του μεγάλου Αισχύλου, να παραθέσω τα λόγια της Κλυταιμνήστρας όταν υποδέχεται τον Αγαμέμνονα (στ. 905-911): Και τώρα, αγαπημένε μου, κατέβα από το άρμα σου , το πόδι σου να μη πατήσει χάμω στο χώμα, βασιλιά μου, πορθητή της Τροίας. Που είστε, δούλες, γιατί αργείτε, σας πρόσταξα μπροστά του να στρώσετε τα χαλιά, να γίνει κόκκινος ο δρόμος.
Μετά από λίγο, τον σφάζει.
www.badarts.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου