Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι και να μην ονειροπολούμε.
Ιδανικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί κράτος σημαίνει , κυριαρχία μιας τάξης ανθρώπων πάνω στους άλλους. Άλλωστε το ίδιο το όνομά του το λέει. Στα αρχαία ελληνικά: κράτος = ισχύς, δύναμη.
Το κράτος αγωνίζεται για δύναμη, για τάξη, για επέκταση και για ελάχιστη δικαιοσύνη κι εντιμότητα ( όχι από καλοσύνη ) αλλά χωρίς μια στοιχειώδη δικαιοσύνη θα επικρατούσε χάος, και το ίδιο θα κατέρρεε.
Ερχόμαστε τώρα στην εξουσία.
Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί ο κόσμος δεν είναι τέλειος και χρειάζεται κάποιος να κρατά το όπλο της εξουσίας, για να ζούμε αρμονικά μεταξύ μας. Αυτός ο κάποιος είναι η δικαιοσύνη, η αστυνομία, ο στρατός, η παιδεία κλπ. Μόνο σε μια κοινωνία τέλειων ανθρώπων δεν θα χρειαζόταν αναγκαστική εξουσία. Γι’ αυτό και η αναρχία είναι μια έννοια ουτοπική.
Δυστυχώς όμως, αυτοί που σκαρφαλώνουν στα ανώτατα αξιώματα του κράτους δεν το κάνουν από επιθυμία να βοηθήσουν την πατρίδα και τους ανθρώπους που την κατοικούν, αλλά από φιλοδοξία και δίψα για δύναμη, την οποία όταν την αποκτήσουν τη θεωρούν τιμή τους και δικαίωμα και όχι καθήκον.
Σπάνια άνθρωποι υψηλού πνευματικού και ηθικού επιπέδου ενδιαφέρονται γι’ αυτή, γιατί ο δρόμος προς αυτή είναι συνήθως αμαρτωλός. ( Δυο είδη ανθρώπων μπορούν να ανεβούν ως την κορυφή, οι αετοί και τα σκουλήκια. Συνήθως αυτοί που το καταφέρνουν ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία )
Ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο μιμητικό και μιμείται αυτούς που τον κυβερνούν και επαναλαμβάνει τα έργα τους.
Άρα αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία ή αυτοί που θα βρεθούν εκεί πρέπει οι ίδιοι να στραφούν προς τις πνευματικές αλήθειες, πρώτα για να αφυπνιστούν οι ίδιοι και μετά να εμπνεύσουν στο λαό δικαιοσύνη, αγάπη, ελπίδα, γιατί οι λαοί έχουν ένα ειδικό αλλά αιματηρό τρόπο να επεμβαίνουν όταν η εξουσία υπερβεί κάποια ανεκτά όρια..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου