Ήθελα να σου γράψω δυο λόγια στο τετράδιο των εξετάσεων, αλλά αυτό δεν μου επιτρέπεται και ούτε εσύ θα δεις το γραπτό σου ξανά.
Δεν σε ξέρω. Δεν ξέρω πώς μοιάζεις. Δεν ξέρω αν είσαι αγόρι ή κορίτσι, αν και από το γραφικό σου χαρακτήρα μπορώ λίγο να το υποψιαστώ. Ξέρω μόνο την τάξη σου στο Σχολείο. Δεν ξέρω ούτε σε ποια πόλη της Ελλάδας ζεις. Όλα τα στοιχεία σου είναι σκεπασμένα με μαύρο αυτοκόλλητο πέπλο.
Κι όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα που μαντεύω. Είσαι στα 17 με 18 και έχεις όνειρα που μπορεί οι γύρω σου να μην υποψιάζονται καν. Είσαι ένας από τους νέους που εμείς οι μεγαλύτεροι (κατά τον ποιητή) λέμε «αλήτες». Έχεις μπροστά σου τη ζωή και μέσα βαθιά στο μυαλό σου έχεις κρυμμένο το μυστικό σου σχέδιο για το πώς θα κατακτήσεις τον κόσμο. Είτε είσαι από αυτούς που πήγες στις εξετάσεις προετοιμασμένος είτε ανήκεις στους αδιάβαστους, δεν έχει σημασία. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στο όνειρο.
Ασχολούμαι με το γραπτό σου πολύ ώρα, σε σημείο οι συνάδελφοι να με χαρακτηρίζουν «αντιπαραγωγικό βαθμολογητή». Όμως δεν μπορώ να σε βαθμολογήσω «εν ψυχρώ» απλά μετρώντας μόρια «τρεις το λάδι – τρεις το ξύδι – έξι το λαδόξιδο». Διαβάζω αυτά που έγραψες πολλές φορές, ψάχνω να βρω τι θέλεις να πεις σε κάθε σημείο, κοιτάζω ακόμα και το πρόχειρό σου να καταλάβω την πορεία της σκέψης σου.
Όταν έρχεται η ώρα να γράψω το βαθμό σου στα κουτάκια, το χέρι μου διστάζει. Δεν θέλω να σε αδικήσω. Προσπαθώ να είμαι επιεικής, αλλά δεν μπορώ και να είμαι χαριστικός γιατί αυτό θα είναι σε βάρος άλλων παιδιών που κουράστηκαν παραπάνω από σένα. Έτσι προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή, χωρίς ποτέ να είμαι απόλυτα σίγουρος για τον αριθμό που γράφω.
Δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να κουβεντιάσουμε για εξεταστικά συστήματα και άλλα παρόμοια. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου ευχηθώ «καλή επιτυχία» και για τις εξετάσεις, αλλά πολύ περισσότερο για τη ζωή που σε περιμένει να την κατακτήσεις.
Ένας βαθμολογητής.
ΦΑΕΘΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου