Αλλά αυτοί είναι οι σωστοί τίτλοι της ζωής. Αυτούς χρησιμοποιούμε καθημερινά. Με αυτούς συνεννοούμαστε. Έτσι αποκαλούμε τους δυνάστες μας και τις φατρίες τους. Δεν μπορούμε να γράφουμε αλλιώς. Σαν συνδικαλιστικοί υπάλληλοι.
·
Πρέπει κάποιοι να μιλάμε ακόμη για τα απαγορευμένα θέματα. Αυτή είναι η ελπίδα μας. Αλλιώς θα χάσουμε τη φωνή μας. Η ελπίδα να σκεφτόμαστε βαθιά κριτικά μέσα σε μια ευτυχή μοναξιά της σκέψης, χωρίς παράσιτα θόρυβο και λαμπιόνια, σε αυτή την ύψιστη και έσχατη μαζί ανθρώπινη προσπάθεια, χωρίς φίλους όπου θα τους εξαιρούμε προς στιγμήν για να μην ακυρώνουμε τις πνευματικές μας διαπιστώσεις και κατακτήσεις για χάρη τους. Εν ονόματι προσφιλών ή αγαπημένων προσώπων όπως συνήθως.
·
Υπάρχει ένας εμφύλιος. Αυτόν ζούμε. Μας τον κήρυξαν στα μουλωχτά από καιρό οι βενζινάδες. Οι γιατροί, οι εφοριακοί, οι πολεοδομικοί, οι φαρμακοποιοί, οι δικαστές, οι ταξιτζήδες, οι συμβολαιογράφοι, οι τελωνιακοί, οι δικαστικοί κλητήρες, οι δάσκαλοι οδήγησης, και ένα τσούρμο άλλες αρπαχτικές συντεχνίες κολλημένες σαν τσιμπούρια στις παρυφές και στα πλευρά του κράτους και της ζωής μας. Όπου βρουν και τρυπώσουν. Καθημερινοί εμετικοί τύποι που μας φυλακίζουν στην οικονομική απομόνωση και συντηρούν το δράμα μας. Ανάσα δεν μας αφήνουν να πάρουμε.
Με τις ευλογίες και το αζημίωτο πάντα της δίδυμης διαχρονικής κυβερνητικής εξουσίας που τους εξέθρεψε για να τους στηρίζουν, σε ότι αντιδραστικό και αντιλαϊκό διαβουλεύονται και μηχανορραφούν στο σκοτεινό μυαλό τους εναντίον του κόσμου.
·
Ας τον κηρύξουμε λοιπόν και εμείς επίσημα και φανερά αυτό τον πόλεμο με ένα δικό μας τρόπο. Ο δικός μας εμφύλιος δεν θάχει συντεχνιακές βόμβες και αυτόματα, ούτε αιμοδιψή σύνεργα και κόλπα. Θάχει όμως κάτι χειρότερο. Την απαξία μας. Προς όλες αυτές τις συντεχνίες. Και πιστέψτε, είναι φονική. Να ξέρουν πως τους βλέπουμε. Να ξέρουν τι πιστεύουμε. Να ξέρουν τι αισθανόμαστε γι αυτούς. Να ιδρώνουν όταν μας συναντάνε. Να κρύβονται από τον ήλιο και από τα μάτια του κόσμου. Να νιώθουν αυτό που πραγματικά είναι.
·
Πρέπει να ξεμπλέξουμε μια για πάντα μαζί τους, τώρα επάνω στην κρίση. Με την έναρξη ενός καυτού προβληματισμού μέσα στις συζητήσεις της κοινωνίας για αυτή την κατάντια. Με την οργή μας και την κραυγή μας να διαπερνά και να λυγίζει τις δικαιολογίες τους, που μας σακατεύουν οικογενειακά και οικονομικά κάθε μέρα παρέα με το κράτος της αρπαχτής. Σε μια σταθερή διάρκεια μέχρι να συντριβούν αυτές οι μικρές δυναστείες της κτηνωδίας. Η κατάσταση από τραγική κατάντησε πια γελοία.
·
Αυτές οι σύγχρονες μαυραγορίτικες συντεχνίες που βάζουν ατέλειωτα ιδιωτικά χαράτσια καθημερινά στη ζωής μας. Αυτοί οι ελεύθεροι σκοπευτές που μας πυροβολούν καθημερινά από τις κρυψώνες τους. Που δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε από την πόρτα μας και ορμάνε σαν κυνηγοί κεφαλών στα ισχνά πορτοφόλια μας. Είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Αρκετά υποφέρουμε μπας και βγει τουλάχιστον κανένα καλό τώρα. Αρκετά μας βύζαξαν έναν αιώνα που χτίζαν τις γιάφκες τους με την στήριξη μιας επίορκης πολιτείας και πολιτικούς άγνωστων συμφερόντων. Να τελειώνουμε με αυτούς τους μικροβρικόλακες. Νάμαστε ξεκαθαρισμένοι και αλληλέγγυοι μεταξύ μας με εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους μεγαλοκαρχαρίες στη συνέχεια. Ας κηρύξουμε τον εμφύλιο στις συντεχνίες των ανάξιων αυτών νεοελλήνων. Των ανθρωπάριων αυτών που καταδέχονται να κλέβουν 5 και 10 ευρώ από τον καθένα μας.
·
Συμπολίτες που μας κλέβουν δεν μπορεί να ζούνε ανενόχλητοι, ωσάν να είναι τίμιοι. Ούτε για αστείο. Αυτό πρέπει να γίνει ο εσωτερικός μας οδηγός, το προσωπικό μας σύνθημα. Πρέπει να μπουν στην κοινωνική απαξία μας κατεπειγόντως, στο δικαιακό μας στόχαστρό φωναχτά κι ας είναι συγγενείς ή φίλοι ακόμα. Είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από το καβούκι της ευγένειας και της ψευτοφιλίας, και να συζητάμε πλέον ανοιχτά τις πράξεις εκείνων που αδικοπραγούν εις βάρος των συμπολιτών τους. Μας πνίγουν. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι σημαντικότατο να πάρουμε ενεργό θέση σε αυτό. Βρισκόμαστε ήδη σε πυώδη κοινωνική πραγματικότητα. Θάλεγα δε, πως αν δεν ξεμπλέξουμε σαν κοινωνία από τις μικρές αυτές συντεχνίες, δεν έχουμε καμιά ελπίδα να αντιμετωπίσουμε επαρκώς τους μεγάλους ντόπιους και διεθνείς κερδοσκόπους. Γιατί οι ομάδες αυτές είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τους μεγάλους παίχτες. Η εμπροσθοφυλακή τους, τα πρωτοπαλίκαρα τους.
·
Πρέπει να δούμε ποιοι είναι φίλοι μας και ποιοι εχθροί μας από την αρχή, με τα καινούργια δεδομένα που γέννησε η αισχρή μεταπολίτευση, αυτή η συνέχεια της χούντας. Ότι ίσχυε δεν ισχύει πλέον. Ξεχάστε τις εποχές της τσίπας. Αυτά τα τέλειωσε το 1981. Να τσεκάρουμε από την αρχή ποιοι εχθροί μας κάνουν το φίλο και μας λυμαίνονται οικονομικά.
Η μεταπολίτευση για αυτόν που ξέρει να διαβάζει τον χρόνο πολιτικά, είναι εφάμιλλη της μικρασιατικής καταστροφής. Εκείνη δεν κράτησε ούτε ένα χρόνο, ετούτη εδώ διαρκεί 35 χρόνια θαλερή και ακλόνητη και τίποτα δεν χαράζει στον ορίζοντα ότι θα ξεκουμπιστεί κάποτε.
Νομίζω ήρθε ωριμότατος ο καιρός να αρχίσουμε να καυτηριάζουμε δημόσια τις συντεχνίες. Μία-μία συγκεκριμένα. Να αρχίσουμε να τους μιλάμε κατευθείαν. Από τα συγγενολόγια έως τον δημόσιο χώρο. Χωρίς ντροπές και κομπιάσματα. Χωρίς ευγένειες δειλίας.
·
Οι εφοριακοί για παράδειγμα κατάλαβαν το κόλπο και άρχισαν να εισπράττουν για τον εαυτό τους τους φόρους του κράτους. Μυρίστηκαν το μπάχαλο που επικρατεί στο δημόσιο και βρήκαν κερκόπορτα θησαυρισμού. Ανέπτυξαν γνωριμίες και δημόσιες σχέσεις με τους φορολογούμενους μέσα από τις καρτέλες τους και τις δηλώσεις τους και άρχισαν να τους εκβιάζουν. Το χειρότερο όμως από όλα είναι πως έφτασαν μέχρι εκεί και στρατοπεδευσαν γύρο από την λεία τους. Σταμάτησαν δηλαδή να εισπράττουν κάτι και για το κράτος παράλληλα. Αποτέλεσμα ως γνωστό τα έσοδα να ελαχιστοποιηθούν, να μην εισπράττονται οι φόροι για τις ανάγκες και την μισθοδοσία των εργαζομένων. Σκέφτηκαν οι άνθρωποι, να μην δουλεύουμε τσάμπα.
·
Κάποιοι άλλοι πάλι θέλουν να μας αδερφοποιήσουν με τους Γιατρούς. Πτώματα μιας παλιάς εργατίστικης λογικής που ξεψυχάει δογματισμένη και ανήμπορη κυριολεκτικά πριν παραδώσει την πολιτική της περιουσία και την ιστορία της στα εγγόνια της που αντικρίζουν αλλιώς τον κόσμο ευτυχώς. Είναι εργαζόμενοι, αδέρφια μας λένε. Ε όχι δα σύντροφοι, οι γιατροί είναι οχτροί μας κανονικότατοι. Από τους μεγαλύτερους μάλιστα. Από τις ιατρικές σχολές ακόμα. Έτσι τους μαθαίνουν εκεί μέσα. Τους εκπαιδεύουν να κατασπαράσσουν τους ασθενείς. Ή δεν τα ξέρετε καλά ή λαϊκίζετε και τα κουκουλώνετε. Η εργατική τάξη πέθανε όπως την ξέρατε. Την μετασχημάτισε θεαματικά και απρόβλεπτα η τεχνολογία και η αφθονία που γέννησε, σε μικροϊδιοκτήτες τουλάχιστον. Η συντεχνία αυτή, αυτό το κωλοσυνδικάτο του πραγματικού καθημερινού εγκλήματος, είναι η χειρότερη ομάδα εργαζομένων διεθνώς. Διεθνώς λέμε. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες στην Ελλαδίτσα. Εσείς ακόμα το κρύβετε. Συγκρουστείτε επί τέλους με τις συντεχνίες, πεθαίνετε πολιτικά και ιδεολογικά με αυτή την λογική. Έχουμε την παγκόσμια πρωτιά της ψευτίλας με το ανήκουστο υποκοσμικό φακελάκι. Σαν τους γκάνγκστερ του Σικάγου. Όποιος δεν πληρώνει προστασία πεθαίνει. Έτσι τα κατάφεραν με την υποκριτικότατη ΕΙΝΑΠ το συνδικαλιστικό τους όργανο. Ούτε ένα γιατρό δεν κατήγγειλαν ποτέ για φακελάκι οι κύριοι συνάδελφοι. Νοοτροπίες αντιλήψεις και λογικές καλαμπούρια. Σας ομιλώ για έναν άλλο κόσμο που εσείς δεν μπορείτε να φανταστείτε σαν γιατροί. Δεν έχετε το θάρρος να διαβάσετε καν κάτι τέτοιο. Είστε βουτηγμένοι σε αυτή την πραγματικότητα και δεν μπορείτε να ξεφύγετε.
·
Από την άλλη οι κυβερνητικοί κατεστικιώτες, θέλουν να μας κάνουν αδέρφια κι αυτοί με τα κυκλώματα στο φάρμακο, με τους διαδρομιστές εργαζόμενους και αργόμισθους. Με αυτούς που φέσωσαν παρέα με τα μεγαλολαμόγια τους γιατρούς και τους επίορκους ικατζήδες διευθυντές και ανώτερους υπαλλήλους πάνω από 25 δισεκατομμύρια!!! ευρώ τα ταμεία μας και το κράτος μέσα σε δέκα χρόνια. Τι να συζητήσουμε. Θέλετε μήπως να είμαστε πιο ήπιοι μαζί τους; δεν γίνεται. Κάντε το εσείς που είστε καλοί άνθρωποι, που ταΐζετε τους φαρμακέμπορους και σας συντηρούν στην εξουσία.
·
Οι βενζινάδες. Ούτε σαν εχθρούς σε πόλεμο δεν μπορεί να τους δει ο κόσμος. Χειρότερους τους θεωρεί. Πραγματικοί μαυραγορίτες αυτοί. Σκέτες βδέλλες, κοινά ποινικά κλεφτρόνια. Που μπουκάρουν στη μέση του δρόμου στις τσέπες μας. Οι γνωστοί χρηματοδότες των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Μισές-μισές οι άδειες από τα δύο κόμματα. Μας συνθλίβουν καθημερινά. Κράτος εν κράτει, έχουν ασυλία, δεν τολμάει να τα βάλλει κανείς μαζί τους. Γιατί άραγε, τι συμβαίνει με αυτούς, τι σημαίνουν αυτοί για τις κυβερνήσεις. Μας κοροϊδεύουν πανελλαδικά μέσα από την τηλεόραση με επιχειρήματα της δεκάρας. Κρύβονται πίσω από τους μεγαλοκαρχαρίες τους πετρελαιάδες και τις εταιρίες, και τσιμπάνε κι αυτοί ότι μπορέσουν.
·
Γι αυτή τη σφηκοφωλιά της συντεχνίας των υπαλλήλων της βουλής, τι να πει κανείς. Όλες οι πολιτικές οικογένειες έχουν τρυπώσει εκεί. Αν δείτε τα ονόματά τους θα καταλάβαιτε. Μαύρη αντίδραση. Όλοι οι γόνοι της βαθιάς αστικής τάξης κατοικοεδρεύουν εκεί μέσα. Αυτοί με τους 16 μισθούς. Η αξιοκρατία ζωντανή, σε όλο της το μεγαλείο. Δουλεύουν λέει υπερωρίες και βραδινά μέχρι αργά. Ξέρετε τι σας λέει ο κόσμος; αλλάζουμε να ξενυχτάμε και να ταλαιπωρούμαστε εμείς αντί για σας. Να ηρεμήσετε και να ξεκουραστείτε σε καμιά άλλη δουλίτσα με μειωμένο ωράριο και μέχρι ένα τετρακοσάρι τον μήνα.
·
Οι δικαστές πληρώνονται και αυτοί υπέρογκα για μην δικάζουν. Να κωλυσιεργούν τις υποθέσεις μέχρι τον θάνατο. Τίποτα δεν λειτουργεί στη χώρα της μαιμουδιάς και της μίμησης. Όλα είναι ένα θέατρο. Μια πραγματικότητα αντεστραμμένη. Δεν τους φταίνε ούτε οι πολιτικοί όπως ισχυρίζονται ούτε κανείς. Απλά έχουν και αυτοί αυτονομηθεί σαν τους γιατρούς τους εφοριακούς τους πολεοδομικούς και τόσους άλλους σαν να εργάζονται σε επιχείρηση δική τους.
Τέλος δεν μπορεί να συνεχίσει κανείς αυτή την καταγραφή γιατί θα χρειαστεί όχι βιβλίο αλλά τεράστια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη.
Καλή δύναμη και κουράγιο σε όλους μας να ανταπεξέλθουμε.
nefestoras1.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου